het land Feest m Maas r ii I 1 Koninklijke onderscheidingen I i -I Bt I ■i Ml- BR en Asfaltwegen in Groenswaard II Bejaardenreis op 21 juni Commissielid DE BRONZEN ADELAAR Brandweergarage eind mei open i Op 9 mei viering Dag van Europa Ik I WIPPEROEN Oprichting ARJOS op 11 mei to w de ongeluksvogel f Li I. t Ha ®ll f iiift f4 II 1 FRA-VA-KO’s H o üi b) I I I I Pagina 4 20 Historische roman Baronesse Orczy I II 1 I 1 I 1 Geschenkhuizen Jl IK I douche - fris, krulspel denmandjes, parfums, eau de colognes 1 i) 'f r 1 1 u^^ld „Natuurlijk, tante.” Illlllg «Pt. WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN/HOLLANDS HART woensdag 3 mei 1967 I 0 I u 7„ B 1 Wl loble ging?” j I j (wordt vervolgd) 1 1 I ii H 1 Eikenlaan, leplaan, W‘veen Telefoon 2401 b.g.g.» 2184 ZEVENHUIZEN De bejaarden- reis die jaarlijkse door de Zevenhui- zense middenstandsvereniging wordt georganiseerd heeft ditmaal plaats op 21 juni. Alle bejaarden van 66 jaar en ouder kunnen aan deze reis deelnemen. Ook zij die dit jaar 66 worden en echtparen waarvan man of vrouw 66 de leeftijd van 66 heeft bereikt. Penningmeester De heer R. H. Bezoen (56, sinds 1933 werkzaam bij Kempkes Meu belfabrieken NV, eerst als meubel maker, nu als eindcontroleur), was kanten sjaa® om de schouders en zei kalm: „Het tijdstip en ik zal wachten. Ik W Crystal zad gj g' De karavaan was uit Leiden vertrokken en reed via Alphen en Boskoop door Waddinxveen. Een agent van het Waddinx- veense korps rijkspolitie hield het kruispunt bij de hefbrug vrij van verkeer. ZEVENHUIZEN Bij besluit van de ministers van justitie en binnen landse zaken is de heer G. W. Hoef- akker uit Zevenhuizen benoemd tot lid van een examencommissie. Deze commissie zal dit jaar belast zijn met het afnemen van de examens in Rot terdam voor het verkrijgen van het politiediploma B. 1 1 t s t 1 1 1 kalasiris Het is niet moeilijk om een geschikt MOEDERDAGGE- SCHENK te kopen: en zeer vele luxe geschenken. in, ik wil weten... hoe het met die Engelse in je staat...” eer Clyffurde, bedoelt u?„ vroeg Crystal, belt u daarmee?” w stondhak- kelde Siempfe verlegen. ”t Is ipen staat? Daar tegen je bed...” fe eigenlijk doen?’ vroeg Wipperc|en slaperig. WADDINXVEEN In het Her vormd Verenigingsgebouw aan de Esdoornlaan zal op donderdag 11 mei a.s. een oprichtingsvergadering wor den gehouden van de ARJOS, de jon geren afdeling van de AR Kiesvereni ging. Een gevarieerd samengesteld forum zal het onderwerp ’’Onze we reld van morgen’ behandelen. Vervolg van pagina 1 medaille in zilver in de orde van Oranje Nassau, ten volle hadden verdiend.” U hebt Concordia met veel elan en met uw volle inzet gediend,” zo zei hij tot de heer De Knegt, voor zitter van het Korps,” en u bent een goed voorzitter geweest, een man die Concordia heeft helpen stuwen naar grote hoogte.” Ook voor penningmeester Bezoen was de burgemeester blij. De heer Van der Hooft memoreerde niet al leen déze functie van de heer Bezoen maar ook zijn voorzitterschap van de Waddinxveense EHBO en zijn artis tieke bemoeienissen met de Gerefor meerde Jeugdvereniging. ”Een gemeente die nog inwoners heeft, die zó actief aan het kerkelijk, het cultureel of het raatschappeljjk leven deelnemen en dan nog zo goed, kan zich alleen maar heel gelukkig prijzen,” zo zei de burgemeester,” daarom ben ik zo bljj dat het onze geliefde vorsting heeft behaagd u en ons op déze manier van haar respect voor uw arbeid ten behoeve van ook haar onderdanen te doen blijken. Veertien jaar De heer De Knegt (56, zelfstandig assurantieagent) trad op veertienja rige leeftijd toe tot Concordia. Toen hij in 1931 in militaire dienst ging, werd hij muzikant te paard in de ka pel van het zesde regiment veldartil lerie. Dat onderdeel was destijds uniek in Europa. Na een onderbre king tijdens de scheuring in de Wad dinxveense muzikale gelederen (waaruit Voorwaarts ontstond), keer de de heer De Knegt in 1943 weer te rug bij Concordia, dat hij nu al vijf tien jaar als voorzitter dient. Hij is ook 25 jaar lid van de Concordiaan- se toneelgroep, de laatste jaren is hij ook hiervan voorzitter. Sedert de op richting in 1964 is de heer De Knegt ook bestuurslid van de Culturele Kring. Behalve koning Mahendra en zijn vrouw, van wie men vanwege de snelheid maar een glimp kon opvangen reden in de stoet ook mee de zoon en de dochter van het koningspaar, die voor het staatsiebezoek aan Nederland waren meegekomen alsmede de heer Bista, vice- minister van buitenlandse za ken van Nepal. Van Neder landse zijde bevonden zich in het gevolg hoge officieren van land- en luchtmacht en hoge ambtenaren van het departe ment van buitenlandse zaken. MOERKAPELLE De garage voor de vrijwillige brandweer annex werkplaats voor de dienst ven ge meentewerken annex BP-quickser- vice-station Zonneveld, waardoor eind vorig jaar de eerste steen werd gelegd, wordt zaterdagmiddag 27 mei door burgemeester I. J. P. Keyzer of ficieel geopend. Het complex is ge bouwd door het aannemingsbedrijf D. de Graaf uit Moerkapelle. o „Niets,’ al,’’dank’je fwel hoor”. Ze stond 1 plotseling op van haar stoel, schikte haar om de schouders en zei kalm: ’p voor mijn onderhoud met je vader nadert fijn waarde broeder geen ogenblik laten f^ioor Hector al in de gang.” A er uit, of zij madame nog wel meer had willen vragerlp, maar ze besloot haar mond te houden. WADDINXVEEN In Groens waard II zal men voor het eerst in Waddinxveen een nieuwe wijk creë ren met asfaltwegen. Tot dusverre zijn asfaltwegen in Waddinxveen nauwelijks toegepast in verband met de slechte bodemgesteldheid, waar bij de wegen vaak erg zakken, wat in het verleden vooral voor asfaltwe gen kostbare herstelwerkzaamheden tot gevolg zou hebben gehad. Door nieuwe technieken is het thans echter mogelijk al te erge ver zakkingen tegen te gaan. In Groens waard II zullen die technieken voor het eerst worden toegepast en zal dus worden gebroken met de traditie van klinkerbestrating. alleenverkoop bij Wuv CORBKIRV tnarkt 18, gouda ook veertien toen hij in 1926 tot Con cordia toetrad. Ook hij onderbrak zijn lidmaatschap toen Concordia uiteenviel. De heer Bezoen keerde echter spoedig terug, werd in 1931 lid van de toneelclub en in 1935 be stuurslid van Concordia. Tien jaar later promoveerde de heer Bezoen tot penningmeester, een functie die hij nog steeds vervult. De heer Bezoen is 39 jaar geleden lid geworden van de afdeling Waddinxveen van de Ko ninklijke Nederlandse Vereniging voor Eerste Hulp Bij Ongelijkken. In 1933 kwam hij in het bestuur en acht tien jaar later werd hij voorzitter. Nu, zestien jaar later, staat de heer Bezoen nog steeds aan het hoofd van de Waddinxveense EHBO. Sinds ne gen jaar is hij penningmeester van het Kringbestuur van de EHBO. Een functie, die hij ook al vele jaren met plezier vervult is die van regisseur van de toneelclub van de Gerefor meerde Jeugdvereniging, waaravn hij eveneens penningmeester is. WADDINXVEEN Met het hij sen van de vlaggen der zes landen van de Europese Economische Ge meenschap en het zingen van twee coupletten van het Wilhelmus zal op dinsdagochtend 9 mei de Dag van Europa worden gevierd. Voor de korte plechtigheid zullen deputaties van de leerlingen van de lagere, Ulo- en huishoudscholen zich op het plein voor het gemeentehuis verzamelen. 20. Langzaam maar zeker ging de nacht voorbij. De uren ver wenen één voor één, en dan kwamen er weer nieuwe uren, en toen was het ochten... Maar Wipperoen sliep als een marmotje, want zoals je weet was hij erg laat naar bed gegaan. Opeens schrok hij wakker. Huh! Wie klopte daar zo griezelig tegen zijn bed4 Wipperoen bleef doodstil lig gen... hoor, daar begon dat vreemde kloppen weer. armoede is zó ellendig... Ik zou het nooit over mijn hart kunnen verkrijgen, hem die kans te onnemen”. „Je bent een goed kind, Crystal, ik hoop dat Victor De Marmont een goed echtgenoot voor je zal zijn. Maar ik wou, dat hij geen De Marmont was, dat is alles.” Maar deze besliste toon ontlokte een warm verzet bij Crystal: „Maar tante,” zei ze, „de Due de Raguse is de meest trouwe dienaar, die de koning zich wensen kan. Hij en niemand anders leverde Parijs over aan de ver bonden Mogendheden. Zo wist hij, door Bonaparte ten val te bren'gen, onze dierbare koning Lodewijk op de troon van Frankrijk terug te brengen. „Stil kind, dat weet ik wel,” zei madame scherp, „ik weet dat net even goed en ik vermoed, dat later de ge schiedenis het wel iets anders zal beoordelen. God weet, dat ik Bonaparte haat als niemand anders en dat ik on ze Bourbonse koningen een warm hart toedraag, maar zo’n verrader als De Marmont kan ik niet bewonderen. Wat was hij, vóór Bonaparte hem tot Maarschalk van Frankrijk verhief en hem Due de Raguse maakt. Niets en nog eens niets. Hij is alles aan Bonaparte ver schuldigd, titel, geld, achting, zelfs de militaire talenten, die hem in staat stelden de man, die hem groot gemaakt had, te verraden. Hij verraadde Bonaparte, kuste toen de schoenen van de Czaar van Rusland, van Koning Lo dewijk, van al de doodsvijanden van de man, aan wie hij toch zijn opkomst dankte. Bah! Ik haat Bonaparte, maar ik heb ook geen goed woord voor mannen als De Marmont! De hemel zij dank, dat deze De Marmont, de ze Due de Raguse, al tijdens zijn leven een klein idee heeft kunnen krijgen, van wat het nageslacht over hem zal zeggen. De Franse taal is sedert de capitulatie van Parijs immers al verrijkt met een nieuw woord voor ontrouw: als wij tegenwoordig een bijzonder weerzin wekkend geval van verraad willen beschrijven, spreken wij dan niet van een ragusade”?” De reis zaé worden gemaakt in bussen van Van Gogh die 's morgens om half negen bij de Hervormde Kerk zullen vertrekken. De midden standsvereniging heeft zich ook nu weer bereid verklaard bejaarden die niet op eigen gelegenheid naar het vertrekpunt kunnen komen, te halen en weer thuis te brengen. Voor bewoners aan de Rotte, Vliet- kade, Wollefoppenweg, Groeneweg en Zuidèinde zal om acht uur een spe ciale bus rijden om deelnemers op te halen. In mei zal er weer huis aan huis worden gekollekteerd om de kosten te dekken. Wel rekenen de organisa toren erop dat bejaarden zoveel mo gelijk zelf de reis bullen betalen. Op onderstaande adressëïj kunnen deel nemers zich opgeven: JT. Visser, D. L. van Vliet, C. Meijer, T. Koppenol, H. Hoogeveen, Jac. de Koning en L. de Jong. t De route en het doel vanV de reis zal tot de dag van vertrek een ver rassing blijven. rper gelegenheid van dé geboorte van een prins van Oranje ontving -1 de Waddinxveense schooljeugd de hieronder afgedrukte brief van burgemeester C. A. van der Hooft: Het is feest vandaag in het hele land! Onze Kroonprinses Beatrix van Oranje Nassau en Prins Claus der Nederlanden hebben een baby ge kregen! Is het bij jullie thuis ook al eens gebeurd, dat er een baby kwam? Dan was alles in rep en roer. Iedereen kwam kijken en felicite ren! Zo gaat dat vandaag op het Kasteel Drakensteyn, waar Prinses Beatrix en Prins Claus wonen, ook! Konden wij er met z’n allen maar naar toe. Maar dat gaat niet! Moet je je voorstellen - meer dan 12 miljoen mensen, allemaal naar Kasteel Drakensteyn! Nee, dat gaat echt niet Daarom - om wat goed te maken - krijgen jullie allemaal een heel mooie tegel, zoals deze die op het foldertje staat. Maar op deze tegel moet nog de datum van de geboorte komen én de naam van de baby. Je weet immers nooit van tevoren wanneer zo’n baby komt en de va der en moeder houden de naam geheim, totdat zij weten of het een jon gen of een meisje is. Wat zou het worden? Ik weet het nu nóg niet, want terwijl ik de brief schrijf is de baby nog niet geboren. Ik denk dat de jongens allemaal zeggen: ’’Geef mij maar een Prinses!” en de meisjes: ”Nee hoor, graag een Prins - een Prins Willem van Oranje!” Maar nu jullie deze brief krijgen weten wij allemaal wie gelijk hebben gekregen, de jongens of de meisjes. De tegelbakker in Schoonhoven is vandaag direct met het bakken van de tegels begonnen. Zodra deze klaar zijn krijgen jullie er een. Be schuit met muisjes staan op school al voor jullie klaar. Heerlijk zo’n feest. Zing er maar van op school. Als je thuis komt vraag dan vader of moeder of zij de vlag willen uitsteken. Dat maakt het feest nog mooier en veel echter. Tot ziens op de aubade voor onze Koningin op maandag 1 mei. Dan is onze Koningin jarig en voor de eerste keer jarig als grootmoe ter. Leuk hé? Wat zullen wij dan fijn zingen voor deze grootmoeder. Dan is het weer feest en steken wij weer de vlaggen uit. Wat zijn wij in ons land toch gelukkige mensen. Met vriendelijke groeten, en allemaal gefeliciteerd van jullie burgemeester C. A. van der Hooft. I Crystal had stilzwijgend naar de hartstochtelijke woorden van haar tante geluisterd. ”Dat is allemaal waar, tante, maar ik ben bang, dat vader dit alles niet in hetzelfde licht ziet. Tenslotte,” voegde zij er naïef bij, „kan de Due de Raguse wel ge leerd hebben, zijn oude afgod te haten, en we moeten hem voor dit veranderde geloofsovertuiging eerbiedigen, tenminste, dat vind ik”. „Ja,” bromde madame, in ’t geëeel niet overtuigd, „maar daarom hoeven wij nog niet met zijn familie te trouwen.” „Maar in ieder geval,” zei Crystal vlug, „kan die arme Victor toch niet helpen, dat zijn oom het deed.” „Nee, dat kan hij ook niet,” gaf de hertogin beslist toe, „hij is heel rijk, hij houdt van je en als je echtgenoot zal hij de bezitter worden van het oude goed de Cam- bray, dat zijn oom voor hem zal kopen en later zal je zoon een Comte de Cambray zijn, net alsof die vreselijke revolutie en al dat geroof en geplunder er nooit gweest is. En zo zal alles mooi geschikt kunnen worden. Ik zou het allemaal best vinden, tenminste, als ik vertrouwen kon, dat jij gelukkig wordt.” Crystal paste wel op, de vriendelijke blik van madame niet te ontmoeten, want dan zouden de tranen zeker in stromen gekomen zijn. Maar zij wou beslist niet aan enig medelijden met zichzelf toegeven: zij had ëaar deel ge kozen in het leven en zij was van plan dit flink te dra gen, zonder spijt en zonder verzet. „Maar ik zal natuurlijk gelukkig zijn, tante,” zei ze na een poosje, „Victor De Marmont is heel goed en vrien delijk en ik weet, dat vader gelukkig zal zijn, wanneer Brestalou en al de andere, oude landerijen weer onder zijn naam verenigd zijn. Dan zal hij in staat zijn, waar lijk iets goeds voor de Koning en voor Frankrijk te doenen en ik ook misschien...” „Jij, mijn kind!” riep madame uit, „wat zou jij kun nen doen, vraag ik je?” Er kwam een eigenaardige, dromerige blik in de ogen van het meisje, alsof een visioen van het drama, waarin zij de hoofdrol zou spelen, opeens door verre sluiers voor haar opdoemde. „Ik weet het niet, tante,” zei ze langzaam, „maar op de een of andere manier voel ik, dat er wel eens een dag kon komen, waarop ik geroepen zal zijn, iets voor Fran krijk te doen. Soms is dat gevoel zó sterk, dat alle ge dachten aan mijzelf en mijn eigen geluk verdwijnen en dan voel ik, dat mijn plichten voor Frankrijk en de Ko ning belangrijker zijn dan mijn gelijk.” „Arm Frankrijk!” zuchtte madame. ”Ja, zo voel ik ook. Arm Frankrijk! Het heeft zo veel meer geleden dan wij en zo veel minder teruggewon nen! Vijanden loeren er nog op van alle kanten; de wolf sluipt nog rond de poorten: zelfs de troon van de Ko- 1. ”O...dat zou ik bijna verge ten... ’’bloosde Siempie. ”Ik moet van dokter Kerrie deze fles aan jou geven. Die heeft dokter Kerrie vanmorgen langs de zeekant gevonden.Hij zei dat die fles van jou is” ”Een fles...? schrok Wippe roen. En toen wist hij niet of hij lachen of huilen zou, want het was verdikkeme de fles die hij in zee had gegooid. De fles met het briefje! T?en twintigtal heftig JLi zwaaiende en claxonne rende bereden politiemannen maakte vorige week donder dagochtend om ongeveer twaalf uur op de Henegouwer - weg ruim baan voor Koning Mahendra Bir Bikram Shah Deva van Nepal en zjjn echt genote koningin Ratna Raiva Laxmi Devi Shah en hun uit gebreide gevolg. In twaalf reusachtige, in het zonlicht diepglanzende limousines reed het gezelschap met een vaartje van negentig kilometer per uur over door Waddinxveen op weg naar Rotterdam, waar om half één weer andere bezighe den wachtten. het corset met steun* gevende constructie; de oplossing bij alle moei lijkheden met uw figuur, onontbeerlijk bij corpu lentie, verslapte spieren, rugpijn, na operaties, etc. komt u eens vrijblijvend passen. I Toen Crystal hierop geen antwoord gaf en haar kleine hoofd stijf omdraaide, hielde madame aan: „Je bent toch gelukkig, hè Crystal?” „Natuurlijk ben ik gelukkig, tante,” antwoordde Crystal snel, „waarom vraagt u dat?” Maar ze keek haar tante niet in de ogen en de klank van madame’s stem was allesbehalve gerust. „Ik zou zeggen,” ging deze droog verder, „dat ik het je vraag, omdat ik een antwoord wil hebben... een bevre digend antwoord.” „Dat heeft u toch gehad, is het niet?” „Ja liefje, als jij gelukkig bent, moet ik tevreden zijn. Maar gistterenavond leek het mij toe, alsof jouw voor stelling van je eigen geluk nogal verschilde van die van je vader, hè?” „Och nee, tante,” zei Crystal rustig, „vader en ik zijn het nu helemaal eens op dat punt.” „Maar je hart denkt er anders over, is hét niet?” Toen Crystal weer zweeg en er twee tranen op Crys tal’s japon vielen, voegde de oude dame er zachtjes bij: „St. Genis, die geen sou bezit, kwam zeker helemaal niet in aanmerking?” Crystal schudde zwijgend het hoofd. „En is die jonge De Marmont heel rijk?” „Hij is erfgenaam van zijn oom,” fluisterde Crystal. „En jij moet een familielid van die afschuwelijke Due de Raguse trouwen, om ons familiewapen te vergulden.” „Vader wilde het zo graag,” antwoordde Crystal, die dappere pogingen deed om haar tranen in te slikken. „Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem teleur te stellen. De Due de Raguse heeft vader beloofd, dat als ik een De Marmont ben, hij al de verbeurd verklaarde goe deren van de Cambray terug zal kopen en ze aan ons zal geven: Victor zal dan de naam van de Cambray mo gen dragen en... en... vader heeft zo’n moeilijk leven gehad, zoveel verdriet, zo veel teleurstellingen en deze ’’Wipparoen!” piepte iemand piepierig.\Verhip, het was ge woon Sierfopie. ’’Waarom maak je me wakker met je geklop...” mopperde Wipperoen. ’’Omdat, (omdat de deur va» je holletje elpen toch gèk onj op een deur te kloppen die d om klopte ik ”Wat kom j< ning is nog niet vast! Ons land moest onze trots, onze I glorie zijn, maar het is zwak en verscheurd en het stikt |van verraad! Als ik iets doen kon voor Frankrijk en •woor de Koning, dan zou ik mezelf als de gelukkigste 'Vrouw van de wereld beschouwen.” Haar meisjesachtigheid was verdwenen. Haar wan ten gloeiden en haar ogen straalden. La Duchesse d’A- Ln keek verwonderd naar haar nichtje. f„Mijn kleine Jeanne d’Arc!” zei ze vrolijk, „ik wist e|l dat je vurig koningsgezind was, maar dat je zó fana- tie|k bent, daar schrik ik van. Je gloeiende toespraak he&ft mijn oude hart warempel ook warmer doen klop- perk Maar als God wil, zal ons dierbaar vaderland geen beh|oefte meer aan heldenmoed hebben.” „wenk je aan dat akelige gerucht, dat gisteren door Grenoble ging?” „Jf!” „A*ls die Corsikaanse rover toch een voet op dit land durft te zetten...” begon de oude dame heftig. „La at hem maar komen, tante,” lachte Cry tal, „wij zuïleril hem weten te ontvangen. Laat hem gerust komen, dan za|l het deze keer niet op Elba zijn, dat hij voor zijn misdaden mag boeten!” „Daa|r zeg ik amen op, mijn kind,” zuchtte madame. „Maarglaat ik nu het uur van mijn audiëntie niet verge ten. HfVctor zal zo wel terugkomen. Maar vóór ik ga, moet jet me nog één ding vertellen, kleintje.” „Zal j®e me eerlijk antwoorden?” „Zekeif-” „Nu df vriend v| „Mijnh’ „wat bede. „Ik zou “wel eens willen weten, wat ik over die mijn heer Clyff^urde moet denken.” Crystal plachte even en keek verbaasd naar haar tante. „Wat zoludt u daarover dan willen denken, tante?” vroeg ze, in het minst in de war gebracht door de onderzoe’ke4nde blik van madame. Aei de hertogin kortaf. „Ik heb mijn antwoord je fwel i kanten sjaal •W' U. W....W

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1967 | | pagina 4