het land
Feest
m
Maas
r ii
I
1
Koninklijke
onderscheidingen
I
i
-I
Bt
I
■i
Ml-
BR
en
Asfaltwegen in
Groenswaard II
Bejaardenreis
op 21 juni
Commissielid
DE BRONZEN
ADELAAR
Brandweergarage
eind mei open
i
Op 9 mei viering
Dag van Europa
Ik
I
WIPPEROEN
Oprichting ARJOS
op 11 mei
to
w
de ongeluksvogel
f
Li
I.
t
Ha
®ll
f
iiift
f4
II 1
FRA-VA-KO’s
H
o üi
b)
I
I
I
I
Pagina 4
20
Historische roman
Baronesse Orczy
I
II 1
I 1
I 1
Geschenkhuizen
Jl
IK
I
douche - fris, krulspel
denmandjes, parfums,
eau de colognes
1
i)
'f
r
1
1
u^^ld
„Natuurlijk, tante.”
Illlllg
«Pt.
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN/HOLLANDS HART woensdag 3 mei 1967
I
0
I
u
7„
B 1
Wl
loble ging?”
j
I
j
(wordt vervolgd)
1
1
I
ii
H 1
Eikenlaan, leplaan, W‘veen
Telefoon 2401 b.g.g.» 2184
ZEVENHUIZEN De bejaarden-
reis die jaarlijkse door de Zevenhui-
zense middenstandsvereniging wordt
georganiseerd heeft ditmaal plaats
op 21 juni. Alle bejaarden van 66
jaar en ouder kunnen aan deze reis
deelnemen. Ook zij die dit jaar 66
worden en echtparen waarvan man
of vrouw 66 de leeftijd van 66 heeft
bereikt.
Penningmeester
De heer R. H. Bezoen (56, sinds
1933 werkzaam bij Kempkes Meu
belfabrieken NV, eerst als meubel
maker, nu als eindcontroleur), was
kanten sjaa® om de schouders en zei kalm:
„Het tijdstip
en ik zal
wachten. Ik W
Crystal zad
gj
g'
De karavaan was uit Leiden
vertrokken en reed via Alphen
en Boskoop door Waddinxveen.
Een agent van het Waddinx-
veense korps rijkspolitie hield
het kruispunt bij de hefbrug
vrij van verkeer.
ZEVENHUIZEN Bij besluit van
de ministers van justitie en binnen
landse zaken is de heer G. W. Hoef-
akker uit Zevenhuizen benoemd tot
lid van een examencommissie. Deze
commissie zal dit jaar belast zijn met
het afnemen van de examens in Rot
terdam voor het verkrijgen van het
politiediploma B.
1
1
t
s
t
1
1
1
kalasiris
Het is niet moeilijk om een
geschikt MOEDERDAGGE-
SCHENK te kopen:
en zeer vele luxe
geschenken.
in, ik wil weten... hoe het met die Engelse
in je staat...”
eer Clyffurde, bedoelt u?„ vroeg Crystal,
belt u daarmee?”
w
stondhak-
kelde Siempfe verlegen. ”t Is
ipen staat? Daar
tegen je bed...”
fe eigenlijk doen?’
vroeg Wipperc|en slaperig.
WADDINXVEEN In het Her
vormd Verenigingsgebouw aan de
Esdoornlaan zal op donderdag 11 mei
a.s. een oprichtingsvergadering wor
den gehouden van de ARJOS, de jon
geren afdeling van de AR Kiesvereni
ging. Een gevarieerd samengesteld
forum zal het onderwerp ’’Onze we
reld van morgen’ behandelen.
Vervolg van pagina 1
medaille in zilver in de orde van
Oranje Nassau, ten volle hadden
verdiend.” U hebt Concordia met veel
elan en met uw volle inzet gediend,”
zo zei hij tot de heer De Knegt, voor
zitter van het Korps,” en u bent een
goed voorzitter geweest, een man die
Concordia heeft helpen stuwen naar
grote hoogte.”
Ook voor penningmeester Bezoen
was de burgemeester blij. De heer
Van der Hooft memoreerde niet al
leen déze functie van de heer Bezoen
maar ook zijn voorzitterschap van de
Waddinxveense EHBO en zijn artis
tieke bemoeienissen met de Gerefor
meerde Jeugdvereniging.
”Een gemeente die nog inwoners
heeft, die zó actief aan het kerkelijk,
het cultureel of het raatschappeljjk
leven deelnemen en dan nog zo goed,
kan zich alleen maar heel gelukkig
prijzen,” zo zei de burgemeester,”
daarom ben ik zo bljj dat het onze
geliefde vorsting heeft behaagd u en
ons op déze manier van haar respect
voor uw arbeid ten behoeve van ook
haar onderdanen te doen blijken.
Veertien jaar
De heer De Knegt (56, zelfstandig
assurantieagent) trad op veertienja
rige leeftijd toe tot Concordia. Toen
hij in 1931 in militaire dienst ging,
werd hij muzikant te paard in de ka
pel van het zesde regiment veldartil
lerie. Dat onderdeel was destijds
uniek in Europa. Na een onderbre
king tijdens de scheuring in de Wad
dinxveense muzikale gelederen
(waaruit Voorwaarts ontstond), keer
de de heer De Knegt in 1943 weer te
rug bij Concordia, dat hij nu al vijf
tien jaar als voorzitter dient. Hij is
ook 25 jaar lid van de Concordiaan-
se toneelgroep, de laatste jaren is hij
ook hiervan voorzitter. Sedert de op
richting in 1964 is de heer De Knegt
ook bestuurslid van de Culturele
Kring.
Behalve koning Mahendra
en zijn vrouw, van wie men
vanwege de snelheid maar een
glimp kon opvangen reden in
de stoet ook mee de zoon en de
dochter van het koningspaar,
die voor het staatsiebezoek aan
Nederland waren meegekomen
alsmede de heer Bista, vice-
minister van buitenlandse za
ken van Nepal. Van Neder
landse zijde bevonden zich in
het gevolg hoge officieren van
land- en luchtmacht en hoge
ambtenaren van het departe
ment van buitenlandse zaken.
MOERKAPELLE De garage voor
de vrijwillige brandweer annex
werkplaats voor de dienst ven ge
meentewerken annex BP-quickser-
vice-station Zonneveld, waardoor
eind vorig jaar de eerste steen werd
gelegd, wordt zaterdagmiddag 27 mei
door burgemeester I. J. P. Keyzer of
ficieel geopend. Het complex is ge
bouwd door het aannemingsbedrijf
D. de Graaf uit Moerkapelle.
o
„Niets,’
al,’’dank’je fwel hoor”.
Ze stond 1 plotseling op van haar stoel, schikte haar
om de schouders en zei kalm:
’p voor mijn onderhoud met je vader nadert
fijn waarde broeder geen ogenblik laten
f^ioor Hector al in de gang.”
A er uit, of zij madame nog wel meer had
willen vragerlp, maar ze besloot haar mond te houden.
WADDINXVEEN In Groens
waard II zal men voor het eerst in
Waddinxveen een nieuwe wijk creë
ren met asfaltwegen. Tot dusverre
zijn asfaltwegen in Waddinxveen
nauwelijks toegepast in verband met
de slechte bodemgesteldheid, waar
bij de wegen vaak erg zakken, wat
in het verleden vooral voor asfaltwe
gen kostbare herstelwerkzaamheden
tot gevolg zou hebben gehad.
Door nieuwe technieken is het
thans echter mogelijk al te erge ver
zakkingen tegen te gaan. In Groens
waard II zullen die technieken voor
het eerst worden toegepast en zal dus
worden gebroken met de traditie van
klinkerbestrating.
alleenverkoop bij
Wuv
CORBKIRV
tnarkt 18, gouda
ook veertien toen hij in 1926 tot Con
cordia toetrad. Ook hij onderbrak
zijn lidmaatschap toen Concordia
uiteenviel. De heer Bezoen keerde
echter spoedig terug, werd in 1931
lid van de toneelclub en in 1935 be
stuurslid van Concordia. Tien jaar
later promoveerde de heer Bezoen tot
penningmeester, een functie die hij
nog steeds vervult. De heer Bezoen
is 39 jaar geleden lid geworden van
de afdeling Waddinxveen van de Ko
ninklijke Nederlandse Vereniging
voor Eerste Hulp Bij Ongelijkken. In
1933 kwam hij in het bestuur en acht
tien jaar later werd hij voorzitter.
Nu, zestien jaar later, staat de heer
Bezoen nog steeds aan het hoofd van
de Waddinxveense EHBO. Sinds ne
gen jaar is hij penningmeester van
het Kringbestuur van de EHBO. Een
functie, die hij ook al vele jaren met
plezier vervult is die van regisseur
van de toneelclub van de Gerefor
meerde Jeugdvereniging, waaravn
hij eveneens penningmeester is.
WADDINXVEEN Met het hij
sen van de vlaggen der zes landen
van de Europese Economische Ge
meenschap en het zingen van twee
coupletten van het Wilhelmus zal op
dinsdagochtend 9 mei de Dag van
Europa worden gevierd.
Voor de korte plechtigheid zullen
deputaties van de leerlingen van de
lagere, Ulo- en huishoudscholen zich
op het plein voor het gemeentehuis
verzamelen.
20. Langzaam maar zeker ging
de nacht voorbij. De uren ver
wenen één voor één, en dan
kwamen er weer nieuwe uren,
en toen was het ochten...
Maar Wipperoen sliep als
een marmotje, want zoals je
weet was hij erg laat naar bed
gegaan. Opeens schrok hij
wakker. Huh! Wie klopte daar
zo griezelig tegen zijn bed4
Wipperoen bleef doodstil lig
gen... hoor, daar begon dat
vreemde kloppen weer.
armoede is zó ellendig... Ik zou het nooit over mijn hart
kunnen verkrijgen, hem die kans te onnemen”.
„Je bent een goed kind, Crystal, ik hoop dat Victor De
Marmont een goed echtgenoot voor je zal zijn. Maar ik
wou, dat hij geen De Marmont was, dat is alles.”
Maar deze besliste toon ontlokte een warm verzet bij
Crystal: „Maar tante,” zei ze, „de Due de Raguse is de
meest trouwe dienaar, die de koning zich wensen kan.
Hij en niemand anders leverde Parijs over aan de ver
bonden Mogendheden. Zo wist hij, door Bonaparte ten
val te bren'gen, onze dierbare koning Lodewijk op de
troon van Frankrijk terug te brengen.
„Stil kind, dat weet ik wel,” zei madame scherp, „ik
weet dat net even goed en ik vermoed, dat later de ge
schiedenis het wel iets anders zal beoordelen. God weet,
dat ik Bonaparte haat als niemand anders en dat ik on
ze Bourbonse koningen een warm hart toedraag, maar
zo’n verrader als De Marmont kan ik niet bewonderen.
Wat was hij, vóór Bonaparte hem tot Maarschalk van
Frankrijk verhief en hem Due de Raguse maakt.
Niets en nog eens niets. Hij is alles aan Bonaparte ver
schuldigd, titel, geld, achting, zelfs de militaire talenten,
die hem in staat stelden de man, die hem groot gemaakt
had, te verraden. Hij verraadde Bonaparte, kuste toen
de schoenen van de Czaar van Rusland, van Koning Lo
dewijk, van al de doodsvijanden van de man, aan wie
hij toch zijn opkomst dankte. Bah! Ik haat Bonaparte,
maar ik heb ook geen goed woord voor mannen als De
Marmont! De hemel zij dank, dat deze De Marmont, de
ze Due de Raguse, al tijdens zijn leven een klein idee
heeft kunnen krijgen, van wat het nageslacht over hem
zal zeggen. De Franse taal is sedert de capitulatie van
Parijs immers al verrijkt met een nieuw woord voor
ontrouw: als wij tegenwoordig een bijzonder weerzin
wekkend geval van verraad willen beschrijven, spreken
wij dan niet van een ragusade”?”
De reis zaé worden gemaakt in
bussen van Van Gogh die 's morgens
om half negen bij de Hervormde
Kerk zullen vertrekken. De midden
standsvereniging heeft zich ook nu
weer bereid verklaard bejaarden die
niet op eigen gelegenheid naar het
vertrekpunt kunnen komen, te halen
en weer thuis te brengen.
Voor bewoners aan de Rotte, Vliet-
kade, Wollefoppenweg, Groeneweg en
Zuidèinde zal om acht uur een spe
ciale bus rijden om deelnemers op te
halen.
In mei zal er weer huis aan huis
worden gekollekteerd om de kosten
te dekken. Wel rekenen de organisa
toren erop dat bejaarden zoveel mo
gelijk zelf de reis bullen betalen. Op
onderstaande adressëïj kunnen deel
nemers zich opgeven: JT. Visser, D. L.
van Vliet, C. Meijer, T. Koppenol, H.
Hoogeveen, Jac. de Koning en L. de
Jong. t
De route en het doel vanV de reis
zal tot de dag van vertrek een ver
rassing blijven.
rper gelegenheid van dé geboorte van een prins van Oranje ontving
-1 de Waddinxveense schooljeugd de hieronder afgedrukte brief van
burgemeester C. A. van der Hooft:
Het is feest vandaag in het hele land! Onze Kroonprinses Beatrix van
Oranje Nassau en Prins Claus der Nederlanden hebben een baby ge
kregen! Is het bij jullie thuis ook al eens gebeurd, dat er een baby
kwam? Dan was alles in rep en roer. Iedereen kwam kijken en felicite
ren! Zo gaat dat vandaag op het Kasteel Drakensteyn, waar Prinses
Beatrix en Prins Claus wonen, ook!
Konden wij er met z’n allen maar naar toe. Maar dat gaat niet! Moet
je je voorstellen - meer dan 12 miljoen mensen, allemaal naar Kasteel
Drakensteyn! Nee, dat gaat echt niet
Daarom - om wat goed te maken - krijgen jullie allemaal een heel
mooie tegel, zoals deze die op het foldertje staat. Maar op deze tegel
moet nog de datum van de geboorte komen én de naam van de baby.
Je weet immers nooit van tevoren wanneer zo’n baby komt en de va
der en moeder houden de naam geheim, totdat zij weten of het een jon
gen of een meisje is. Wat zou het worden? Ik weet het nu nóg niet, want
terwijl ik de brief schrijf is de baby nog niet geboren. Ik denk dat de
jongens allemaal zeggen: ’’Geef mij maar een Prinses!” en de meisjes:
”Nee hoor, graag een Prins - een Prins Willem van Oranje!” Maar nu
jullie deze brief krijgen weten wij allemaal wie gelijk hebben gekregen,
de jongens of de meisjes.
De tegelbakker in Schoonhoven is vandaag direct met het bakken
van de tegels begonnen. Zodra deze klaar zijn krijgen jullie er een. Be
schuit met muisjes staan op school al voor jullie klaar.
Heerlijk zo’n feest. Zing er maar van op school. Als je thuis komt
vraag dan vader of moeder of zij de vlag willen uitsteken. Dat maakt
het feest nog mooier en veel echter.
Tot ziens op de aubade voor onze Koningin op maandag 1 mei. Dan is
onze Koningin jarig en voor de eerste keer jarig als grootmoe ter. Leuk
hé? Wat zullen wij dan fijn zingen voor deze grootmoeder. Dan is het
weer feest en steken wij weer de vlaggen uit. Wat zijn wij in ons land
toch gelukkige mensen.
Met vriendelijke groeten, en allemaal gefeliciteerd van jullie
burgemeester C. A. van der Hooft.
I
Crystal had stilzwijgend naar de hartstochtelijke
woorden van haar tante geluisterd.
”Dat is allemaal waar, tante, maar ik ben bang, dat
vader dit alles niet in hetzelfde licht ziet. Tenslotte,”
voegde zij er naïef bij, „kan de Due de Raguse wel ge
leerd hebben, zijn oude afgod te haten, en we moeten
hem voor dit veranderde geloofsovertuiging eerbiedigen,
tenminste, dat vind ik”.
„Ja,” bromde madame, in ’t geëeel niet overtuigd,
„maar daarom hoeven wij nog niet met zijn familie te
trouwen.”
„Maar in ieder geval,” zei Crystal vlug, „kan die arme
Victor toch niet helpen, dat zijn oom het deed.”
„Nee, dat kan hij ook niet,” gaf de hertogin beslist
toe, „hij is heel rijk, hij houdt van je en als je echtgenoot
zal hij de bezitter worden van het oude goed de Cam-
bray, dat zijn oom voor hem zal kopen en later zal je
zoon een Comte de Cambray zijn, net alsof die vreselijke
revolutie en al dat geroof en geplunder er nooit gweest
is. En zo zal alles mooi geschikt kunnen worden. Ik zou
het allemaal best vinden, tenminste, als ik vertrouwen
kon, dat jij gelukkig wordt.”
Crystal paste wel op, de vriendelijke blik van madame
niet te ontmoeten, want dan zouden de tranen zeker in
stromen gekomen zijn. Maar zij wou beslist niet aan enig
medelijden met zichzelf toegeven: zij had ëaar deel ge
kozen in het leven en zij was van plan dit flink te dra
gen, zonder spijt en zonder verzet.
„Maar ik zal natuurlijk gelukkig zijn, tante,” zei ze na
een poosje, „Victor De Marmont is heel goed en vrien
delijk en ik weet, dat vader gelukkig zal zijn, wanneer
Brestalou en al de andere, oude landerijen weer onder
zijn naam verenigd zijn. Dan zal hij in staat zijn, waar
lijk iets goeds voor de Koning en voor Frankrijk te
doenen en ik ook misschien...”
„Jij, mijn kind!” riep madame uit, „wat zou jij kun
nen doen, vraag ik je?”
Er kwam een eigenaardige, dromerige blik in de ogen
van het meisje, alsof een visioen van het drama, waarin
zij de hoofdrol zou spelen, opeens door verre sluiers voor
haar opdoemde.
„Ik weet het niet, tante,” zei ze langzaam, „maar op de
een of andere manier voel ik, dat er wel eens een dag
kon komen, waarop ik geroepen zal zijn, iets voor Fran
krijk te doen. Soms is dat gevoel zó sterk, dat alle ge
dachten aan mijzelf en mijn eigen geluk verdwijnen en
dan voel ik, dat mijn plichten voor Frankrijk en de Ko
ning belangrijker zijn dan mijn gelijk.”
„Arm Frankrijk!” zuchtte madame.
”Ja, zo voel ik ook. Arm Frankrijk! Het heeft zo veel
meer geleden dan wij en zo veel minder teruggewon
nen! Vijanden loeren er nog op van alle kanten; de wolf
sluipt nog rond de poorten: zelfs de troon van de Ko-
1.
”O...dat zou ik bijna verge
ten... ’’bloosde Siempie. ”Ik
moet van dokter Kerrie deze
fles aan jou geven. Die heeft
dokter Kerrie vanmorgen
langs de zeekant gevonden.Hij
zei dat die fles van jou is”
”Een fles...? schrok Wippe
roen. En toen wist hij niet of
hij lachen of huilen zou, want
het was verdikkeme de fles
die hij in zee had gegooid. De
fles met het briefje!
T?en twintigtal heftig
JLi zwaaiende en claxonne
rende bereden politiemannen
maakte vorige week donder
dagochtend om ongeveer
twaalf uur op de Henegouwer -
weg ruim baan voor Koning
Mahendra Bir Bikram Shah
Deva van Nepal en zjjn echt
genote koningin Ratna Raiva
Laxmi Devi Shah en hun uit
gebreide gevolg. In twaalf
reusachtige, in het zonlicht
diepglanzende limousines reed
het gezelschap met een vaartje
van negentig kilometer per uur
over door Waddinxveen op
weg naar Rotterdam, waar om
half één weer andere bezighe
den wachtten.
het corset met steun*
gevende constructie; de
oplossing bij alle moei
lijkheden met uw figuur,
onontbeerlijk bij corpu
lentie, verslapte spieren,
rugpijn, na operaties, etc.
komt u eens vrijblijvend
passen.
I
Toen Crystal hierop geen antwoord gaf en haar kleine
hoofd stijf omdraaide, hielde madame aan:
„Je bent toch gelukkig, hè Crystal?”
„Natuurlijk ben ik gelukkig, tante,” antwoordde
Crystal snel, „waarom vraagt u dat?”
Maar ze keek haar tante niet in de ogen en de klank
van madame’s stem was allesbehalve gerust.
„Ik zou zeggen,” ging deze droog verder, „dat ik het je
vraag, omdat ik een antwoord wil hebben... een bevre
digend antwoord.”
„Dat heeft u toch gehad, is het niet?”
„Ja liefje, als jij gelukkig bent, moet ik tevreden zijn.
Maar gistterenavond leek het mij toe, alsof jouw voor
stelling van je eigen geluk nogal verschilde van die van
je vader, hè?”
„Och nee, tante,” zei Crystal rustig, „vader en ik zijn
het nu helemaal eens op dat punt.”
„Maar je hart denkt er anders over, is hét niet?”
Toen Crystal weer zweeg en er twee tranen op Crys
tal’s japon vielen, voegde de oude dame er zachtjes bij:
„St. Genis, die geen sou bezit, kwam zeker helemaal
niet in aanmerking?”
Crystal schudde zwijgend het hoofd.
„En is die jonge De Marmont heel rijk?”
„Hij is erfgenaam van zijn oom,” fluisterde Crystal.
„En jij moet een familielid van die afschuwelijke Due
de Raguse trouwen, om ons familiewapen te vergulden.”
„Vader wilde het zo graag,” antwoordde Crystal, die
dappere pogingen deed om haar tranen in te slikken. „Ik
kon het niet over mijn hart verkrijgen hem teleur te
stellen. De Due de Raguse heeft vader beloofd, dat als ik
een De Marmont ben, hij al de verbeurd verklaarde goe
deren van de Cambray terug zal kopen en ze aan ons
zal geven: Victor zal dan de naam van de Cambray mo
gen dragen en... en... vader heeft zo’n moeilijk leven
gehad, zoveel verdriet, zo veel teleurstellingen en deze
’’Wipparoen!” piepte iemand
piepierig.\Verhip, het was ge
woon Sierfopie. ’’Waarom maak
je me wakker met je geklop...”
mopperde Wipperoen.
’’Omdat, (omdat de deur va»
je holletje elpen
toch gèk onj op een deur te
kloppen die d
om klopte ik
”Wat kom j<
ning is nog niet vast! Ons land moest onze trots, onze
I glorie zijn, maar het is zwak en verscheurd en het stikt
|van verraad! Als ik iets doen kon voor Frankrijk en
•woor de Koning, dan zou ik mezelf als de gelukkigste
'Vrouw van de wereld beschouwen.”
Haar meisjesachtigheid was verdwenen. Haar wan
ten gloeiden en haar ogen straalden. La Duchesse d’A-
Ln keek verwonderd naar haar nichtje.
f„Mijn kleine Jeanne d’Arc!” zei ze vrolijk, „ik wist
e|l dat je vurig koningsgezind was, maar dat je zó fana-
tie|k bent, daar schrik ik van. Je gloeiende toespraak
he&ft mijn oude hart warempel ook warmer doen klop-
perk Maar als God wil, zal ons dierbaar vaderland geen
beh|oefte meer aan heldenmoed hebben.”
„wenk je aan dat akelige gerucht, dat gisteren door
Grenoble ging?”
„Jf!”
„A*ls die Corsikaanse rover toch een voet op dit land
durft te zetten...” begon de oude dame heftig.
„La at hem maar komen, tante,” lachte Cry tal, „wij
zuïleril hem weten te ontvangen. Laat hem gerust komen,
dan za|l het deze keer niet op Elba zijn, dat hij voor zijn
misdaden mag boeten!”
„Daa|r zeg ik amen op, mijn kind,” zuchtte madame.
„Maarglaat ik nu het uur van mijn audiëntie niet verge
ten. HfVctor zal zo wel terugkomen. Maar vóór ik ga,
moet jet me nog één ding vertellen, kleintje.”
„Zal j®e me eerlijk antwoorden?”
„Zekeif-”
„Nu df
vriend v|
„Mijnh’
„wat bede.
„Ik zou “wel eens willen weten, wat ik over die mijn
heer Clyff^urde moet denken.”
Crystal plachte even en keek verbaasd naar haar tante.
„Wat zoludt u daarover dan willen denken, tante?”
vroeg ze, in het minst in de war gebracht door de
onderzoe’ke4nde blik van madame.
Aei de hertogin kortaf. „Ik heb mijn antwoord
je fwel
i
kanten sjaal
•W'
U. W....W