Jongerencontact danst
derde seizoen binnen
na
Uitslag
Puzzel
N.V. Van den Berg s Houthandel
4 verhuizingen in Waddinxveen
lKieiweo27fiouflaiei.32i2l
1
WlPl’EROEN en! de ongeluksvogel
DE BRONZEN
ADELAAR
|W0WIW6ïhlBICHTINfl1
Kabel gestolen
I
KWF vraagt weer
om steun tegen
volksziekte nr. 1
Gemeente met 4-3
verslagen door
brandweerlieden
Sterke groei
na de oorlog
Markt Tassen
luxe uitvoering
I
3.95
Reis
zeer
Historische roman
Baronesse Orczy
l
Alleen in de bekende
FRA-VA-KO’s
geschenkhuizen
Eikenlaan, leplaan, W.veen
Telef. 2401 b.g g. 2184
Gespecialiseerd in
STIJLMEUBELEN
Zoon
donderdag 31 augustus 1967
W
I960
LINKS
<r?~~
bnk
4
van
het
d
Het in 1922 door de heer Jacob
Pieter van den Berg opgerichte be
drijf wordt nu gerund door diens
zoons, de heer S. P. van den Berg, en
De tweelingpuzzel, die u aantrof in
onze krant van 10 augustus bleek
moeiljjker dan menige inzender ken
nelijk heeft gedacht. Er waren
slechts vier goede oplossingen. Waar
van er twee in de prijzen vielen. Dat
waren W. G. de Meer, Da Costaweg 5
en H. J. van Woudenberg, Tollens
laan 107. Zij ontvingen deze week
elk een boekenbon.
De oplossing van de tweelingpuz
zel was:
ZEVENHUIZEN Van een
vrachtauto van het aannemingsbe
drijf Hanab NV uit Valkenburg, dat
werkzaamheden verricht in de Twee-
manspolder in Zevenhuizen, is vo
rige week ca. 25 meter kabel ont
vreemd. Het bedrijf heeft hiervan
aangifte gedaan bij de rijkspolietie.
De Hanab werkt in onderaanne
ming bij de Gasunie, die bezig is met
het leggen van een gasleiding door de
polder.
WADDINXVEEN Ten behoeve
van de duizenden Nederlanders die
lijden aan de gevreesde en nog im
mer geheimzinnige ziekte kanker,
wordt van 31 augustus tot 13 septem
ber in Waddinxveen een huis-aan-
huiscollecte gehouden. Een en ander
wordt georganiseerd door het Konin
gin Wilhelmina Fonds dat nu al vele
jaren tientallen miljoenen guldens
heeft besteed aan onderzoekingen op
het gebied van de kankerbestrijding
en dat zoveel goed werk doet voor de
Nederlanders die eraan Ijjden.
kleinzoon, de heer J. L. van den Berg
Zij kwamen resp. in 1934 en *57 in
het bedrijf.
De oprichter verkocht aanvanke
lijk alleen triplex uit een loods aan
de Teilingerstraat. Dat produkt nam
in de jaren tussen de beide wereld
oorlogen een grote vlucht, zowel een
de bouwwereld als in de meubelin
dustrie. De houthandel werd als snel
verplaatst naar de Schiekade, waar
de oude heer Van den Berg ook fijn-
hout en boards begon te verkopen.
De activiteit nam voortdurend in
omvang toe, reden waarom men op
nieuw moest verhuizen. Dit keer naar
een terrein aan de Ridderstraat en
het Weenapleih (naast station Hof
plein). Hier breidde zich de verkoop
van eiken, beuken- en mahoniehout
nog meer uit, totdat de oorlog kwam.
Na 1945 is de omzet in fijnhout,
vooral de Afrikaanse soorten,
enorm gestegen. Men moest het
Afrikaanse hout als rondhout im
porteren en in eigen beheer zagen
en op de werf drogen. De ruimte
die een en ander in beslag nam,
maakte de verhuizing van 1960
noodzakelijk.
WADDINXVEEN Met vijfenzestig leden en geen eigen ’honk’ gaat het
Jongerencontact Waddinxveen, ook wel korter JCW genoemd, zijn derde - en
naar het bestuur hoopt - ook succesvolle seizoen tegemoet. Zaterdagavond is
er in de tent tegenover het Modehuis Brouwer aan de Nesse een dansavond
met het combo The Shane uit Den Haag, waarmee het Jongerencontact het
seizoen 67/68 opent.
Tot nu toe huist het Jongerencon
tact voor zijn dansavonden, discus-
sie-bijeenkomsten, eet. in het katho
liek verenigingsgebouw aan de Bur
gemeester Trooststraat, een omgeving
die al vele jaren geen aanspraak meer
mag maken op het predikaat ’ideaal’
en die zeker voor wat betreft de acti
viteiten van het JCW te klein én
(vaak) te duur is.
Maar het creëren van een eigen ge
legenheid voor de jeugd is een zaak
waar zich in de eerste plaats de
Jeugdcontactraad Waddinxveen zich
op heeft geworpen. Het JCW is er lid
van, dus...
In aanleg is het JCW, min of meer
een tegenhanger van de jeugdsoos
Point ’66, katholiek geörientreerd. De
club wordt voor een gering deel ge
subsidieerd door de katholieke kerk,
maar drijft grotendeels op zichzelf.
Het JCW is echter beslist geen beslo
ten groep. Het staat open voor iedere
Waddinxveense jongere van zestien
jaar af, die zich er thuis voelt. Nu al
telt het Jongerencontact vele niet-
katholieke leden, zoals ook Point ’66
als min of meer gereformeerde jon
gerengroep, talloze leden van ’buiten’
trekt.
Het Jongerencontact heeft in de
eerste jaren van zijn bestaan met zijn
activiteiten al veel successen geboekt.
Er waren goed bezochte dansavonden
en geslaagde discussie-bijeenkoms-
ten. Op hetzelfde stramien wil de
groep ook nu voortborduren, daarbij
hopend op de steun en vooral mede
werking van een steeds toenemend
aantal leden.
schimmige gestalten staan. Een
grote en een kleine.
”We zinken!” piepte Snipper.
”Dat kunt u beter niet doen he
ren”, riep de grootste fegenschim
bezorgd. „De zee is hier buiten ge
woon diep. Het is een vreese-
lijke...”, wat hij verder riep ging
in een woeste regenvlaag verlo
ren,”... komt zonneschijn...!”hoor-
den ze hem opeens roepen. ’’Heb
ben de heren geen hulp nodig?”
”Ja! Ja!” schreeuwden Wippe-
Het was bijna elf uur, tpen de grote avonturier zich
op weg begaf om dit gewichtige deel van zijn toch af te
leggen; voorop gingen de Poolse lansiers, toen de ja
gers van zijn oude garde in hun versleten grijze jassen.
Sommigen waren te voet, anderen zaten dicht op elkaar
in wagens die de landbouwers van La Mure ter be
schikking van ,de keizer” hadden gesteld.
Napoleon zelf volgde in zijn koets, zijn paard werd bij
de teugel geleid. Onder een daverend geroep ven „goe
de reis” ging de kleine kolonne op weg.
Delessart was niet in staat geweest de brug van Pon-
thaut te vernietigen; daarom gaf hij bevel de nauwe pas
van Laffray te bezetten, want van daar uit kon een
verdediging tenminste resultaat hebben.
De Poolse lansiers rukten voorlopig nog op, zonder
ook maar enige tegenstand te ondervinden. Napoleon
keek vanuit zijn koets over het mooie Franse land-
schap: aan zijn linkerhand het vredige dal met de me
ren en de wilde Drac; rechts de heuvels de sombere
Taillefer met de besneeuwde top en de hellingen vol
pijnbomen en heel in de verte Grenoble. Daar was de
geheimzinnige poort, waarachter of roem en een kei
zerrijk of schande en een onherstelbare mislukking ver
borgen lagen.
Maar plotseling galoppeerden de voorposten terug
met het bericht, dat de nauwe pas krachtig bezet was.
De oude garde stortte zich hals over kop uit de wagens
en maakte zich voor de aanval gereed; Napoleon stapte
snel; uit zijn koets en besteeg zijn paard.
Delessart en de Vicomte de St. Genis gaven hun man
nen bevel de Corsikaan en zijn benden neer te schieten
zodra zij de kans kregen.
Napoleon was gemakkelijk vanuit de verte te her
kennen aan zijn grijze overjas, zijn steek en zijn witte
paard; na enige tijd stapte hij van zijn paard en liep het
nauwe pad op.
De mannen van Delessart zijn stil, als zij Napoleon in
de verte aan zien komen; een troepje mannen en vrou
wen zijn hen vanuit Grenoble tot hier gevolgd; zij be
wegen zich overal tussen de infanteriesoldaten en delen
gedrukte papieren uit exemplaren van de proklama-
tie van Napoleon.
Met grote vaart komt een officier van de oude garde
de pas op rijden. Delessart herkent hem. Twee jaar ge
leden dienden zij samen onder Napoleon.
r
Hierna komt kapitein Raoul, aide-de-camp van Na
poleon, in galop aanrijden. Hij houdt de teugels niet in,
vóór hij op één lijn is met het front van Delessart’s ba
taljon.
„Jullie keizer komt,” brult hij tot de soldaten, ,als
jullie vuren, zal het eerste schot hem treffen en Frank
rijk zal jullie voor die schanddaad verantwoordelijk
stellen!”
Delessart werpt snel een onderzoekende blik op zijn
mannen. Hij weet maar al te goed, dat verzet nutteloos
zal zijn met deze mannen, die op het punt staan hun
wapens neer te leggen. De Poolse lansiers winnen veld.
Ér blijft Delessart geen keuze over. Hij moet zijn man
nen bevelen, maar er komt geen woord over zijn lippen.
Nog even en de twee legertjes staan tegenover elkaar.
Een ogenblik lijkt het, alsof de natuur zelf stilstaat,
luistert en toeziet. Dan, aan het hoofd van zijn oude
jagers, loopt de keizer ongewapend recht op de troepen
van Delessart af.
St. Gennis roept: ,Daar is hij! Vuur!”
Maar de soldaten van het oude regiment, waarin Na
poleon eens diende zijn nu zo bleek als de dood en hun
knieën knikken.
Op enige passen afstand van de voorste gelederen
houdt Napoleon halt:
„Soldaten, hier ben ik!” roept hij luid.
Kalm knoopt hij zijn oude grijze jas open.
’’Vuur!” roept St. Genis woedend.
De stilte duurt voort. Napoleon komt nog nader; met
zijn jas open, stelt hij zich bloot aan de eerste kogel, die
een eind aan zijn avontuurlijk leven durft te maken.
”Is er één van jullie die zijn keizer wil neerschieten?
Zo ja, hier ben ik! Vuur!”
Wie van de soldaten, die bij Jena en Austerlitz onder
hem gevochten hadden zou hier; niet van in de war ra
ken? Zijn stem heeft nog de oude vertrouwde klank en
zijn persoonlijkheid werkt nog als een toverwoord. Hij
mag dan eerzuchtig en streng zijn, voor het leger is hij
niet alleen de bevelhebber maar ook een kameraad.
Plotseling wordt de stilte verbroken. Kreten van „Vi-
ve l’Empereur” verscheuren de lucht, de echo weer-
Voor hen betekende Napoleon, niettegenstaande zijn
kracht en zijn succes, een rover; zijn val was de terug
keer tot het oude régime geweest het régime van ho
ge belastingen en duur brood.
„Vive l’Empereur!” werd er geroepen in de kazernes
en op straat.
Een escadron huzaren was zoeven uit Vienne geko
men en Grenoble binnengemarcheerd. Maar ook uit hun
rijen klonk al het: „Vive l’Empereur!” Hoe kon men nu
op hun trouw rekenen?
Maar tegelijkertijd kwamen er twee infanterie-regi-
menten binnen uit Chambéry en Generaal Marchand
hoopte hierop te kunnen bouwen. De Comte Charles de
la Bédoyére had het commando over het 7de regiment
en hoewel hij in Pruisen onder Napoleon gediend had,
zwoer hij zijn eed van trouw aan Lodewijk XVIII bij
de Restauratie. Hij was een beproefd en knap' militair
en Marchand vertrouwde op hem. De Generaal liet bei
de regimenten infanterie na hun aankomt optrekken
naar de zuidelijke stadswallen, die de weg naar La Mu-
De la Bédoyëre liep zenuwachtig op de wallen heen
en weer. De nabijheid van Napoleon, die eens zijn aan
voerder geweest was, bracht hem helemaal in de war.
Het gemor van de soldaten en het gefluister van het
volk steeg op als bedwelmende wierook.
Opeens neemt hij een besluit. Hij trekt zijn zwaard
en roept: „Vive l’Empereur!”
’’Soldaten! Ik zal jullie de weg van de plicht wijzen.
Volg mij! Vive l’Empereur!” roept hij.
’’Vive l’Empereur!” brullen de troepen.
Met de la Bédoyére aan het hoofd gaat het regiment
infanterie door de poort en marcheert naar la Mure.
Generaal Marchand, die meteen van deze desertie op
de hoogte wordt gebracht, stuurt kolonel Villiers in dol
le vaart achter de la Bédoyére aan. Villiers haalt de
troep, hij vermaant, hij scheldt: de la Bédoyére en zijn
mannen zijn onwrikbaar.
”Ons land en onze keizer!” roept Villiers.
”Ons land en onze keizer!” antwoorden de mannen.
En zij gaan verder om zich bij de oude garde te voegen,
terwijl Villiers in wanhoop naar Grenoble terugrijdt.
In de stad heeft de desertie van het zevende regiment
ernstige gevolgen. De half onderdrukte kreten van
„Vive l’Empereur!” zijn nu veranderd in een luid ge
schreeuw. Generaal Marchand is ten einde raad. Hij
heeft de stadpoorten laten sluiten en toch weten de sol
daten bij groepje van tien of twintig met hun wapens
uit de stad te ontsnappen. De koningsgezinde partij
vrouwen zowel als mannen brengen de hele dag in
de kazerne door om met de mannen te praten. Zij trach
ten de soldaten enige trouw aan de koning bij te bren
gen en proberen door het uitdelen van wijn en versna
peringen hun woorden ingang te doen vinden.
’s Middags komt de Vicomte de St. Genis terug. Hij
voelt zich ziek en doodop. Hij vertelt het verhaal van
het drama bij de pas van Laffray en schildert Napo
leon’s zegevierende opmars naar Grenoble. Marchand
denkt er ernstig over de stad te ontruimen en zo het gar
nizoen en de magazijnen te redden.
Voorzitter Frits Leenen (Jan Wil
lem Frisoweg 53) en zijn medebe
stuursleden René Zoethoutmaar (St.
Victorstraat 5) en Jacques de Wit
(Burgemeester Trooststraat 109)
staan graag klaar de benodigde in
lichtingen te verstrekken. Liever nog
nemen zij meteen vjjf gulden in ont
vangst als contributie voor het eer
ste jaar van lidmaatschap.
Het Jongerencontact heeft voor het
nieuwe seizoen een attractief pro
gramma samengesteld, waarvan in
de Agenda van het Weekblad voor
Waddinxveen op gezette tijden ge
wag zal worden gemaakt. Nu al noe
men we vast de namen van de com
bo’s die tot begin volgend jaar voor
een optreden in het verenigingsge
bouw aan de Burgemeester Troost
straat zijn gecontracteerd.
Het zijn Flashbag uit Waddinxveen
(16 september), Al Caponas (14 okto
ber), Yac Yac 5 uit Oudewater 28
oktober), The Flying Birds (11 no
vember), The Frances Brothers uit
Naaldwijk (9 december) en Section
D uit Den Haag op 6 januari van het
nieuwe jaar.
roen en Snipper tegelijk. ’’Help!
Help! We zinken! We zinken!”
De twee regenschimmen schrok
ken zichtbaar. Toen rende de
kleinste van de twee weg en
kwam enkele ogenblikken later
terug met een lang stuk touw, dat
de grootste vreemdeling hun
handig toewierp.
Hè hè, dat was gelukkig net op
tijd, want de roeikist zonk al die
per en dieper en was bijna onder
water verdwenen!
33. ”Ahoy, is daar iemand?” hoor
den ze onverwachts een zware
bromstem roepen. Wipperoen én
Snipper keken als één man op;alle
beukenootjes ze hadden niet
eens gemerkt dat ze met de roei
kist vlak bij een steile, rotsachtige
kust lagen te dobberen.
Maar wie had daar geroepen?
Ze konden vanwege de stromende
regen bijna geen hand voor ogen
zien. Toen zagen ze boven op de
bonkerige rotsen opeens twee
ZEVENHUIZEN Het voetbal
elftal van de gemeente Zevenhuizen
heeft zich vrijdag met 4-3 laten ver
slaan door de ploeg van de vrijwilli
ge brandweer. De wedstrijd, die werd
gespeeld op het terrein van Groene
weg, had een enerverend verloop
en - voor het bouwfonds van Zeven
huizend enige voetbalclub - lucratief
einde; de opbrengst van de wedstrijd
bedroeg 110, die ten goede kwamen
Lr aan de bouw van het clubhuis.
Op een terrein van ongeveer zes
duizend vierkante meter aan de Wil-
helminakade en de Zuidelijke Dwars
weg heeft zich deze week gevestigd
de NV v/h Jac. P. van den Berg’s
Houthandel. De grote houtloods, het
grootste bouwwerk van dit van oor
sprong Rotterdamse hout-importbe-
drjjf, is weliswaar nog niet geheel
gereed (zie de foto van Sjaak Note-
boom), maar de verdere entourage al
wel, zodat de verhuizing niet hoefde
te wachten op de aftimmering van de
loods.
De NV Van den Berg is naar Wad
dinxveen gekomen om dat de ruimte
op haar bedrijf aan de Rotterdamse
Kralingseweg (4000 m2) te klein was
geworden en men daar niet verder
kon uitbreiden. Bovendien had de
gemeente Rotterdam andere plannen
met dat stuk grond.
Nog een reden voor het vertrek
was de uitvlucht van Rotterdamse
meubelindustrieën naar elders. Dat
Van den Berg juist Waddinxveen
heeft uitgekozen als nieuwe omge
ving vindt zijn oorzaak in het feit dat
het bedrijf hier een groot deel van
zijn af zet vindt.-
Het nu 45 jaar oude bedrijf is voor
al na de oorlog snel gegroeid. In
1945 begon men op een terrein van
iets meer dan duizend vierkante me
ter aan de Gerard Scholtenweg. Het
bedrijf werd in de meidagen
1940 geheel platgelegd door
Duitse bombardement.
Pas vijftien jaar later, in
dus, kon men opnieuw verhuizen,
nu naar de Kralingse weg, waar
vierduizend vierkante meter ge
reed lag. Daarop werden loodsen
en een woonhuis met kantoren ge
plaatst, die dus nu alweer moesten
worden verlaten.
De zoon van de huidige directeur
heeft in 1963 geruime tijd verblijf
gehouden in de oerwouden van West-
Afrika, waar hij voor het bedrijf de
nodige kennis opdeed van de hout
soorten iri hun natuurlijke omgeving
en waar hij ook de relatiebanden met
de leveranciers verstevigde.
Het bedrijf importeert uit vrijwel
alle delen van de wereld. Om enkele
landen te noemen: Brazilië, Congo,
Duitsland, Frankrijk, Ghana, Ivoor
kust, Japan, Luxemburg, Maleisië,
Nigerië, Oostenrijk en Tanzania.
Geïmporteerde houtsoorten zijn o.a.
abura, afrormosia, afzelia, ahorn,
avodiré, beuken, dibetou, eiken, essen
goncalo alves, iroko, limba, mahonie,
soorten, mansonia, muninga, oregon
pine, parana pine, noten, ramin, sam
ba sip, moulmein teak, wengé,
yang.
Horizontaal:
2. garen; 7. ek; 9. volt; 10. nap; 12.
triest; 14. pet; 16. reu; 17. en; 19
tweed; 20 ap; 22 le; 23 diana; 25. et;
26. ons; 27. mud; 29. nadeel; 32. rol;
33. orel; 36. se; 37. aarde
Verticaal:
1. rente; 3 av; 4. roest; 5. el; 6. nts;
8. kar; 11. pipet; 13. eeuwenoud; 15.
ander; 17. eel; 18. kader; 21. put; 24.
ander; 27 mager; 28 alles; 30 eos;
31. boa; 34. ra; 35. ld.
RECHTS
Horizontaal
2 gerda; 7. ok; 9. roem; 10. toe; 12.
terwijl; 14. kan; 16. neg; 17. de; 19.
renet; 20 aa; 22 ne; 23 sluwe; 25. ss;
26. inn; 27. met; 29. geleen; 32. ria;
33. open; 36. ka; 37. kales
erticaal:
1. rotte; 3 er; 4. robijn; 5. de; 6. amp;
8 koe; 11. erker; 13. wagenwiel; 15.
netel; 17. den; 18 kassa; 21 als; 24
enter; 27. merel; 2.8 knaap; 30. eik;
31. dok; 34. pa; 35. ne.
kaatst het geluid door het smalle dal. De gelederen wor
den verbroken. Witte kokardes vliegen naar alle kanten,
de driekleur verschijnt overal. Shako’s worden op de
punten van de bajonetten heen en weer gezwaaid en tel
kens weerklinkt die kréet: ,Vive l’Empereur!”
Burgers en infanterie-soldaten verdringen zich om de
kleine man met de versleten jas. Met een kameraads-
schappelijkheid, waardoor hij de soldatenharten altijd
weer aan zich weet te binden trekt hij een oude ser
geant aan de punten van zijn lange snor:
„Zeg eens, rapalje wou jij je keizer gaan doodschie
ten hè?” zegt hij.
”Ik niet,” antwoordt de man grimmig, ,kijk maar
eens naar onze geweren. Er is er geen een geladen.”
Delessart, wanhopig, maar tot in het diepst van zijn
hart ontroerd, biedt zijn zwaard aan Napoleon; hierop
schudt de keizer hem de hand.
Alleen St. Genis heeft dit toneel met afschuw en
minachting gadegeslagen. Zijn koningsgezinde overtui
gingen zijn algemeen bekend. Nog een kwartier gele
den heeft hij Delessart bevolen die rover en zijn bende
neer te schieten en nu is iedere soldaat al overgelopen.
Hij is dol van woede, maar er is ook een onbestemde
vrees in zijn verwarde gedachten.
De infanterie heeft zich al bij de gelederen van de
oude garde geschaard en Napoleon spreekt zijn troepen
toe met die bezielende welsprekendheid, waarvan hij
het geheim zo goed kent. Op dat ogenblik komen drie
ruiters met grote vagrt uit Grenoble aanrennen; zij dra
gen de uniform van officier van de nationale garde en
hebben de driekleurige kokardes op hun shako’s.
St. Genis herkent hen onmiddellijk: het zijn Victor
De Marmont de officier van gezondheid Emery en hun
vriend, de handschoenenfabrikant Dumoulin. Zij sprin
gen van hun paarden en buigen voor hun held.
’’Sire, uit naam van de burgers van Grenoble bieden
wij u onze diensten aan en ook honderdduizend francs
zo juist voor uw gebruik ingezameld,” zegt Dumoulin
de handschoenenmaker.
,Ik neem beide aan,” antwoordt de keizer en hij
drukt de handen van zijn drie toegewijde volgelingen.
St. Genis vloekt; dan trekt hij zijn paard met een
ruk om en galoppeert in de richtinb van Grenoble.
III.
In Grenoble zelf heerste grote opgewondenheid.
In de kazernes klonk onophoudelijk kreten van
„Vive l’Empereur!”; Generaal Marchand deed al zijn
best, een eind aan dat geroep te maken en de soldaten
van hun plicht jegens hun vorst te overtuigen.
„Uw land gn uw vorst.begon hij.
„Ons land en önze keizer!” antwoörde de soldaten
steeds brutaler.
De geest van het leger en van het volk was door en
door Bonapartistisch. Zij hadden noch Marchand, noch
prefekt Fourier, die bij de Restauratie zo gauw van po
litiek veranderd waren, erg vertrouwd: zij haatten de
Comte de Cambray, de Vicomte de St. Genis, de due
d’Embrun, mét hun ouderwetse ideeën over de besport
telijke rechten van de adel. Zij vonden hen verwaand
en wreed. Zij hadden niets geleerd van de Revolutie, in
tegendeel, zij verbeeldden zich meer dan ooit!
Weekblad voor Waddinxveen Hollands Hart
