WIJ STARTEN
maar
Lezers
schrijven
„Vandaag moet je bekeuren
morgen kun je alweer helpen
Wachtmeester N ie zing jubileert zilver
WIPPEROEN en de ongeluksvogel
Lederwaren - Glaswerk - SPEELGOEDEREN - Sola
Dansavond
gehuwden
Luxe geschenken, Serviezen, Zilver, Sieraardewerk
enz.
Geslaagd
DE BRONZEN
ADELAAR
Vragen over de
parochieraad
Weinig deelnemers
bij viswedstrijd
Lustrumfeest
Plattelandsvrouwen
Jehovah’s Getuigen
in Leiden bijeen
i
tkf
b
Pagina 2
J
van deze Week al met de
Winkelweek aktie
99
GESCHENKHLIZEN
enz.
Baronesse Orczy
Historische roman
Verkeer
Onderduiken
Eikenlaan 34, leplaan 122, Tel. 2401 b.g g 2184
Kök
In de oorlog
g
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN HOLLANDS HART - donderdag 9 november 1967
M
liep zelf kalm
WADDINXVEEN In het vereni
gingsgebouw aan de Burgemeester
Trooststraat wordt zaterdag 18 no
vember a.s. weer een dansavond voor
gehuwde paren gehouden. De band
heet Melody Mixers. Aanvang 20 uur.
Wachtmeester Niezing ’in de
weer’ met een van de (vele)
dankbare resultaten van zijn
arbeid op het vlak van het
Veilig Verkeer: de verkeers-
brigadiertjes.
(foto Sjaak Noteboom)
ZEVENHUIZEN De Zevenhuizen-
se Plattelandsvrouwen houden dins
dag as. een bijeenkomst tijdens welke
mevrouw I. G. Kerp-Schlesinger uit
Bussum een lezing zal houden over de
schaarknipkunst. Tegelijkertijd
wordt een tentoonselling gehouden
van enkele honderden antieke en mo
derne knipsel uit Europa en Azië. De
lezing wordt gehouden in Hotel Vos
en begint om acht uur.
WADDINXVEEN De kaptiein J.
A. van Buuren uit Waddinxveen is
aan de technische hogeschool in Delft
geslaagd voor het doctoraal examen
electrotechnisch ingenieur.
Niet verwacht wordt dat de paro
chieraad het werk van de pastoor
overneemt. De pastoor blijft verant
woordelijk voor zijn parochie. Niet
verwacht wordt dat de parochieraad
het werk gaat doen van het kerkbe
stuur, van de bestaande verenigingen,
Wipperoen nijdig. U hebt toch zélf
de fles met het HELP-briefje in
zee gegooid? Nou, dat heb IK ge
vonden en daarom helpen wij U!”
A. W. H. van Dongen.
De Genestetlaan 53
(dr. A. W. H. van Dongen is voorzit
ter van het comité dat de oprichting
van de parochieraad heeft voorbereid
In dat comité hebben verder zitting ir
A. J. Roebert (secretaris;, C. P. Broer
jr„ H. M. van den Dool, K. van der
Heide, Th. F. J. Hogenelst, mevrouw
D. C. M. G. van der Heyden-Buys,
mevrouw L. N. Kingma-de Vreeze,
kapelaan G. L. M. Paardekooper, E. L
Rynbeek, F. J. M. van Rossum en
pastoor J. A. M. Saulenn - redactie
W.v.W.)
Nu, vyftien jaar later, kennen hon
derden Waddinxveners wachtmeester
Niezing niet alleen als politieman,
maar ook als docent van de afdeling
Waddinxveen van het Verbond voor
Veilig Verkeer. Een taak die hy a
de In deze rubriek geplaatste brie
ven vallen bulten de verantwoordelijk
heid van de redactie de redactie
behoudt zich het recht voor brieven
(eventueel zonder opgaaf van redenen)
te weigeren of te bekorten anonieme
brieven worden terzijde gelegd.
WADDINXVEEN Ruim zestien
honderd Jehovah’s Getuigen, onder
wie ook een groot aantal Wad'dinx-
veense, hebben dit weekeinde een
driedaagse vergadering van hun kerk
bij gewoond in de Leidse Stadsge
hoorzaal. Het thema van de bijeen
komst was ’Door geest ordelijk wan
delen’ en het doel alle getuigen te on
derwijzen in het prediken van Gods
koninkrijk.
kort na zyn komst aanving en die nog
elk jaar veel vrye tijd vraagt.
”Ja, dat veilig verkeer heeft me al
tijd al getrokken. Waarom? Tja, als
ik zeg dat het nodig is, dan zeg ik met
een tegen ’n hele hoop mensen: jul
lie voeden ze niet goed op, maar
de andere kant is het hoog nodig. En
omdat er weer grote aantallen
mensen komen, doe ik het met plezier.
Als je dan na afloop ziet dat de men
sen er wat van opgestoken hebben,
dan zeg je bij jezelf: Ja, dat doe je
niet voor niks. Maar het zou geen
overbodige luxe zijn als ik ook de jon
gere categorie eens te pakken kon
krijgen, want die ontbreekt nog wel
’es.”
Wachtmeester eerste klas D. Niezing
wordt volgende week donderdag in
de raadzaal van het gemeentehuis ge
huldigd. Terecht.
”Ja! De fles met het HELP-
briefje heb IK in zee gegooid; heb
jij die gevonden? Ach ach, wat een
betreurenswaardig toeval. Nu ben
ik helaas weer vrij, nu komen de
moeilijkheden weer in drommen
opdagen. Ach ach, jullie moesten
”Ik was er nog geen half jaar bij,
toen had ik mijn standpunt al be
paald. Als ik toen opnieuw had kun
nen beginnen, had ik nooit meer bij
de politie gegaan.”
’’Waren de collega’s dan zó fout?”
’’Niet allemaal, het grootste deel ei
genlijk niet. Ik heb voor de meeste
collega’s alle waardering gehad, maar
er waren bepaalde mensen, die me
probeerden tot dingen, waar ik me
niet mee kon verenigen. Ik kon me
daarbij niet aanpassen.”
WADDINXVEEN De heer W. G.
van der Krans uit Waddinxveen is
geslaagd voor het diploma SCB van
de Stichting Vakopleiding Smecoma
te Baarn. Zaterdag worden in Rotter
dam de diploma’s uitgereikt aan alle
geslaagde cursisten.
44. ”O wat spijt me dat”, riep de
gevangene vol wroeging uit. ”Het
is mijn schuld dat je in het water
bent gevallen! Het is mijn schuld,
het is mijn schuld! Maar als de
kleine vreemdeling naar mij ge
luisterd had was het niet gebeurd.
Ik heb je nog zó gewaarschuwd.
O wat dom van jullie om mij te
helpen. O wat zullen jullie er een
spijt van krijgen”.
”U riep toch zélf om hulp? zei
comité’s of genootschappen. De paro
chieraad komt niet in de plaats van
wat er al is. Zij wordt iets geheel
nieuws voor alle parochianen. Maar
niet voor van alles en nog wat. De
parochieraadsleden zijn geen klusjes
mensen. Zij zijn er niet om alles op te
knappen wat de pastoor zelf niet klaar
krijgt: geld ophalen, briefjes rond
brengen, parochianen enqueteren.
De leden van de parochieraad moe
ten hun mond open kunnen doen over
belangrijke zaken van de parochie.
Zij mogen het bestaande afkeuren,
maar dan ook zeggen hoe het wel
moet. Hun mening wordt gevraagd,
maar ook hun advies. Zij zullen met
voorstellen moeten komen, met ideeën
Soms zal er iets moeten worden geor
ganiseerd. Soms zit er ’huiswerk’ aan
vast: een bepaald punt van bespre
king voorbereiden of contact opne
men met iemand in verband met een
of andere actie. Als regel zijn er de
maandelijke besprekingen met de pas
toor. Daarvoor ontvangen de leden
van de raad de nodige (vertrouwelij-
ke) stukken. Enkele uren per maand
zijn er dus wel mee gemoeid.
Iedere parochiaan die hiervoor voelt
en tenminste 18 jaar is, kan zich nog
kandidaat laten stellen voor de ko
mende verkiezingen. Op 20 november
is er een openbare bijeenkomst over
de parochieraad in het katholiek ve
renigingsgebouw aan de Burgemees
ter Trooststraat, die om acht uur be
gint. Iedere belangstellende is daar
welkom.
”Zou u het overdoen?”
”Ik weet het niet. Dat kan ik niet
zeggen. Misschien wel, maar als ik al
les had geweten, vooral hoe het be
gin zou zjjn, dan had ik nooit by de
politie gegaan. Kyk ’es, mijn vader en
m’n broers zaten in de landbouw, in ’t
aangenomen werk. Ik heb dat aan
vankelijk ook gedaan maar ’t trok me
niet meer. Ik wilde ’es wat anders. En
ik wilde ook vastigheid.”
Dirk Niezing, 47 jaar. Een markan
te kop onder een dienstpet 'die al heel
wat haar deed sneuvelen. Hij is een
Drent, geboren en getogen in Nieuw-
Buinen, vriendelijk maar terughou
dend, gemoedelijk. Een vriend van de
mensen. En hij is 25 jaar rijkspolitie
man. Zijn functie: wachtmeester eer
ste klas.
Wachtmeester Niezing is al vijftien
jaar Waddinxvener. Hij wil er nog
tien jaar blijven en dan naar de Ve-
luwe. Dat is altijd al een wens ge
weest.
”Ik hoop mijn veertig dienstjaren te
halen. De eerste tien jaar nog gerust
hier. Maar daarna wil ik naar de Ve-
luwe. Ik ga er elk jaar met vakantie
naar toe. Waarom? Omdat de Veluwe
telkens weer wat anders te bieden
heeft. Elke keer kom je weer op plek
jes die je nog niet hebt gezien, ’t Is ei
genlijk net als het leven, dat je ook
elke keer voor nieuwe dingen zet. En
die heb je te aanvaarden zoals ze zijn.
Zo is ’t ook met de Veluwe. Ik zou
daar best mijn laatste jaren willen
zitten.”
De komende parochieraad heeft bij
velen vragen opgeroepen. Het artikel
in uw blad van 25 oktober en de inge
zonden brief van 2 november hebben
daartoe bijgedragen. Enkele mensen
hebben zich al kandidaat gesteld voor
de komende verkiezingen. Velen vra
gen zich echter af: wat gaat die paro
chieraad eigenlijk doen? Wat moeten
wij met zo iets in Waddinxveen?
De leden van de parochieraad zul
len om de vier a vijf weken bijeen
komen onder leiding van één van de
leden. Besproken zullen worden za
ken die voor de parochie van Wad
dinxveen van belang zijn. Moet er ’n
nieuw katholiek kerkgebouw komen?
Hoe vindt men de zondags-preek?
Wat moet er gebeuren met het collec-
te-geld? Wordt er voldoende geboden
aan zieken, bejaarden en alleenstaan
den? Wat is het nut van het huisbe
zoek van de geestelijkheid? Kunnen
katholieken en niet-katholieken meer
samenwerken in Waddinxveen? Hoe
moet het gaan met het godsdienst
onderwijs op school? Wat vindt men
van meerstemmige zang tijdens de
hoogmis? Moeten er gespreksgroepen
komen van katholieken en niet-ka
tholieken samen?
Van de leden van de parochieraad
wordt verwacht dat ze hun mening
niet onder stoelen of banken steken.
Zij moeten kunnen vertellen hoe zij
zelf denken en hoe hun omgeving
denkt. Zij moeten kunnen zeggen wat
er omgaat in hun parochie. Daarom
bestaat de parochieraad uit allerlei
mensen: jong en oud, mannen en
vrouwen, uit het oude gedeelte en uit
de nieuwe wijken, mensen die veel
boeken lezen en mensen die met hun
handen werken.
WADDINXVEEN Er waren maar
achttien deelnemers voor de extra-
viswedstryd die de wedstrydeommis-
sie van de hengelsportvereniging
Waddinxveen voor jl. zaterdag had
uitgeschreven in de Oude Ryn. De
oorzaken waren de koude en de regen.
Er werden 529 vissen gevangen,
waarvan er 45 bovenmaats waren.
Uitslag: 1. B. van As 426 p., 2.W.
Hoogerdijk sr. 390 p., L. Burggraeve
348 p., 4. M. Hoogerdijk 309 p., 5. C. M
Visser 290 p, 6. M. van Ofwegen 270
p. en 7. C. Broer 184 p. B. van As
sleepte ook de prijzen in de wacht
voor de grootste vis en de meeste vis,
resp. 23 cm en 77 stuks.
MOERKAPELLE De heer Mar
tin Dykman uit Rotterdam heeft vo
rige week voor de Moerkapelse Plat
telandsvrouwen in het Dorpshuis een
lezing gehouden over bont. Hij werd
verwelkomd door de presidente, me
vrouw A. Kadiks-Krygman, die aan
het eind van de avond een groot aan
tal mensen als nieuw lid welkom
mocht heten.
De heer Dijkman gaf tijdens deze
geslaagde bijeenkomst een uiteenzet
ting over hoe bont dient te worden
gedragen en onderhouden. Aan de
hand van stalen vertelde hij van de
herkomst en van de voor-en nadelen
van het zo populaire materiaal. Na de
causerie mochten de dames zelf pas
sen. Vooral ’de duurdere jassen had
den - uiteraard - veel belangstelling.
De jonge Niezing was te eigenzinnig
te recht-door-zee. Hij moet - na de
tacheringen in Brabant, Zeeland en
Limburg - tenslotte onderduiken in
Rhoon op de Eilanden en kreeg daar
contact met de ondergrondse. En dan
breekt een tijd aan waarover Niezing
niet verder wil praten. Hij zegt het
volkomen eens te zijn met burgemees
ter Van der Hooft - ook een verzets
man - die eens zei: ”Zij die het heb
ben meegemaakt zullen er niet over
praten. Zij die niets hebben meege
maakt, praten graag.” Na de bevrij-
ding kwam verzetsman Niezing met
zijn groep bij 'de arrestatieploeg van
de BS. Hij werd ondercommandant.
Toen die taak was afgelopen werd
Niezing overgeheveld naar de mare-
caussee en kreeg toen in augustus
1945 Bruinisse als standplaats, dat hij
in 1952 verliet als postcommandant.
eens weten...o wat een zwarte dag
voor de kleine behulpzame vreem-
delingetjes. Had me toch laten zit
ten. Was toch gebleven waar jul
lie vandaan komen...”
’’Zeurt u toch niet zo!” riep Wip
peroen. ”Kom op Snipper”, zei hij
vastberaden. Toen klauterde hij
op de kant, pakte de hevig gillen
de HELP-vrager stevig beet en
stopte hem samen met Snipper in
de roeikist.
WADDINXVEEN De gerefor
meerde vrouwencontactgroep ’Bij de
bron’ houdt dinsdag 21 november een
feestelijke lustrumbijeenkomst in het
gereformeerd verenigingsgebouw.
Aanvang kwart voor acht.
Er bleef hem dus niets over dan zijn weg naar die ver
leidelijke lichtjes alleen te zoeken. In ieder geval kon er
in deze pikdonkere nacht toch niets ondernomen wor
den, ook al waren het bandieten. St. Genis vertrouwde
erop, dat de Comte hem de volgende dag hulp voor zijn
onderneming zou sturen.
De lichten voor hem uit werden steeds helderder en al
gauw waren er ook andere lichten te zien.
Eindelijk kon hij de omtrek van een herberg herken
nen: uit sommige ramen scheen licht en verder was er
een olielamp, die zwakjes flikkerde in een nis vlak boven
de deur. De welkome woorden: „Kamers voor reizigers”
stonden uitnodigend op een uithangbord. Maurice hield
de teugels in. Het geluk was wel met hem, want hij was
toch maar in ’t wilde weg door de velden gereden.
Maurice sprong van zijn paard en rammelde aan de
deur. Toen hij niet direkt opengedaan werd, bonkte hij
er met zijn laars tegen.
De grendel werd weggeschoven en er kwam een oude
man in een blauwe boezeroen en een wijde broek aan
schuifelen.
„Wie is daar?” roept hij met een kraakstem.
„Een reiziger te paard”, antwoordde Maurice onge
duldig. „Neem mijn paard aan en laat mij binnen!”
„Het is te laat om reizigers op te nemen, ’’bromde de
oude man. „Het is nacht en iedereen is naar bed, behal-
kleumde handen en voeten naar de koesterende warmte
uit.
Nu hij wat minder koud en stijf werd, begon hij trek
te krijgen.
Even later was de oude man er weer.
„Zeg eens, oude heer, ik veronderstel dat jij de eige
naar van dit fraaie oord bent; hoe staat het met het
avondeten?” vroeg Maurice.
„Brood en kaas, als u wilt,” bromde de man kortaf.
„En natuurlijk een fles wijn.”
„Ja, een fles wijn.”
„Nu, vlug dan wat alsjeblieft. Ik wist niet, dat ik zo’n
trek had, voor jij over brood en kaas begon.”
„Wilt u er wat koud vlees bij hebben?” vroeg de man
onverschillig.
„Natuurlijk!” Ik heb honger als een paard!”
ve ik.” Maar toch opende hij de deur.
„Te laat, verdorie? Je denkt er toch zeker niet over,
met zulk weer een reiziger te weigeren
„Het is erg laat en mijn huis is helemaal bezet,” her
haalde de oude man.
„Dan maak je maar een bed voor mij in de keuken.
En voor mijn paard zal ook wel een of andere plaats te
vinden zijn,” antwoordde Maurice en hij gooide zonder
meer de teugels naar de oude man en liep zelf kalm
langs hem heen naar binnen.
De man aarzelde even. Hij gromde iets, dat Maurice
niet verstond en zijn sluwe ogen namen snel de kleren
van deze late reiziger op, de kostbare jas, de goedge
maakte rijlaarzen. Toen hij Maurice van top tot teen
bekeken had, leek het hem, dat er geen gevaar in kon
schuilen hem te herbergen. Bovendien was het paard
altijd een solide onderpand, voor het geval dat de man
de rekening de volgende morgen niet betalen zou. Hij
leidde het paard weg en beduidde Maurice naar binnen
te gaan.
Er smeulde een overblijfsel van een houdvuur in de
open haard in een hoek van de gelagkamer. Maurice
zette zijn hoed af, deed zijn jas uit en gooide een paar
houtblokken in het vuur, dat spoedig weer opvlamde;
toen trok hij een stoel bij het vuur en strekte zijn ver-
„Zult u er werkelijk voor betalen?”
”Ik zal het eten betalen, voor ik er een hap van ge
nomen heb, maar maak in ’s hemelsnaam voort, man!”
De oude man slofte bedaard de kamer uit. St. Genis
werd zo slaperig door de warmte van het vuur, dat hij
opschrok, toen de man weer binnen kwam.
Tien minuten later zat hij voor een stevig avondmaal
en de waard was zeer tevreden met de twee zilverstuk
ken, die St. Genis hem tevoren gegeven had.
„Je zei dat je huis vol was,” zei Maurice, toen hij zijn
ergste honger gestild had. „Ik had niet gedacht, dat er
nog zoveel reizigers langs dit afgelegen plaatsje kwa
men.”
„Het is helemaal geen afgelegen plaats. De weg is heel
goed en snijdt een hoek af tussen Asiènne en Cham-
péry. Wij krijgen hier veel reizigers”
Het leven, maar ook zyn werk in de
gemeenschap heeft politieman Nie
zing al lang geleden aan het denken
gezet. Van Lieverlee is daaruit een ei
gen, speciale kyk op het mensdom
ontstaan. Een milde kyk.
”Ik heb over de verstandhouding
met de mensen in Waddinxveen be
slist niet te klagen. Men een gemeng
de bevolking zoals hier, kan ik ge
rust zeggen dat de verhouding politie-
burgerij goed is. Nee, ik heb geen
klachten. Of...klachten, 'dat is eigen
lijk het woord niet. Kijk, u zult ook
wel eens zeggen ’Dat is mijn man niet’
dat heeft ieder mens. Maar over het
algemeen gaat het hier goed.”
--’’Ziet u uw werk als zinvol?”
”Ja, tenminste dat is mijn persoon
lijke standpunt. Het is nu eenmaal zo,
vandaag moet je bekeuren, maar mor
gen kun je weer een mens in nood
helpen. Dan sta je weer als mens te
genover mens. Kijk ’es, politie moet
er zijn. Een land kan niet zonder ge
zag. De vraag is alleen: hoe vat je als
gezagsdrager je taak op? Mijn stand
punt is als politieman altijd geweest
dat ik neutraal moest staan. En dat
je, zoveel als in je menselijke vermo
gen ligt, eerlijk en betrouwbaar moet
zijn. Dat was mijn 'devies. Kijk, een
ieder tot vriend te krijgen als politie
man kan nu eenmaal niet. Maar je
kunt toch altijd méns proberen te
zijn en de mensen, met wie je krijgt
te maken, een goed hart toedragen.”
In het verleden heeft wachtmeester
Niezing vaak en intensief genoeg be
wezen dat het met zijn devies ernst
was. Hij kwam in de oorlog bij de po
litie, die toen niet bepaald populair
was. ’Omstandigheden’ 'dwongen de
22-jarige Dirk Niezing een rijksbe-
trekking. Die omstandigheden zelf
doen er niet toe het is een droevig
verhaal. Maar er was keus genoeg
buiten de politiesfeer.
”Was het ’t uniform?”
”Ja, het uniform trok mij. Ik was
oorspronkelijk al aan het leren voor
commies, maar met mijn werk op het
land werd dat te zwaar. Ik had twee
idealen: de marechaussee of de poli
tie. Ik heb ook nog wel ’es in mijn
hoofd geha’d naar Indië te gaan, maar
daar hebben ze me van afgebracht.
Toen ben ik bij de politie gegaan.”
Het werd een zwerftocht. Niezing
werd gedetacheerd in alle delen van
het land, maar had het in het begin
niet eenvoudig.
FM-KO'
