j St. Nicolaas feesten
de kinderen
Meester Hoeneveld
voor
nieuw
houdt van
Sinterklaas
afwisseling
1
Fantastische figuren maken met-
speelgoed
11
5
i
11
f
Een Sinterklaasverhaal
’Spirograph9: als op bankbiljetten
Bi
i
Winkelcentra
een lichtzee
Zo ongeloofwaardig
als de waarheid
o
Ook ouderen
Hulpmiddel
HE -/ S|
1
WEEKBLAD V. WADDINXVEEN/HOLLANDS HART - donderdag 16 nov.,1967.
WADDINXVEEN De grote
Waddinxveense
winkelcentra
Waddinxveen extra aantrek
kelijk wordt gemaakt.
zullen ook dit jaar tijdens de
St. Nicolaas en Kerstperiode
baden in een zee van licht.
WADDINXVEEN Een poppenkast, goochelaar, buikspreker en accorde
onist. Dat zjjn de grote attracties voor een viertal kindervoorstellingen voor de
Waddinxveense jeugd, die op 28 november en 4 december worden georgani
seerd door de middenstand. Het hoogtepunt van deze feestmiddagen wordt
ongetwijfeld het bezoek van Sint en Piet, die alle aanwezige kinderen met iets
lekkers zullen verrassen.
Toegangsbewijzen voor deze kin-
derfeestmiddagen kunnen tegen inle
vering van één volgeplakte winkel-
aktiekaart per toegangsbewijs wor
den afgehaald bij Wijnhandel Ver-
zijden, Nesse 8; Drogisterij Van Mou-
rik, Kon. Wilhelminaplein 10 en Van
Ringelenstein’s Zelfbediening, lep-
laan 71 en 73.
De feestelijke kindervoorstellingen
worden gehouden op dinsdagmiddag
28 november en maandag 4 decem
ber om half vijf en zes uur, in het
geref. verenigingsgebouw in de Sta
tionsstraat. Deze tijden moesten wor
den gekozen, omdat het onmogelijk
bleek de medewerkenden aan deze
voorstellingen op andere tijdstippen
te contracteren.
OMDAT 'T ECHT gebeurd is en om
dat de man in kwestie nog leeft en
omdat ie met een schone lei weer
helemaal opnieuw begonnen is, kan
ik echt z’n werkelijke naam niet
noemen. Laten we daarom maar
even doen of hij gewoon Hoeneveld
heette.
En opdat deze geschiedenis niet
langs een omweg toch nog aan de
grote klok komt te hangen, moeten
we tot onze spijt ook de naam van
het dorp veranderen. We spreken
daarom af dat ’t allemaal in Klein
Middelwold gebeurd is.
Sinterklaas heeft al op vele verschil
lende manieren zijn opwachting ge
maakt bij zijn Waddinxveense sup-
portertjes. De foto’s van Sjaak Note-
boom geven daarvan sprekende beel
den.
Zo kwam de goedheiligman in 1964
aan per helicopter, hetgeen een hele
onderneming was voor de bejaarde
bisschop. Het volgende jaar waagde
hij zich daar dan ook niet meer aan.
In 1965 verwelkomde het bestuur van
de Middenstandsvereniging (u ziet
de heren H. K. van der Loo en C.
van Mourik) zijn hoge gast op het
winderige spoorwegstation.
Ook deze aankomst kon de Sint niet
bevallen en zo kwam hij vorig jaar
toch maar weer met de oude, ver
trouwde boot aan. Het was vorig jaar
niet zulk fijn weer, wie weet wordt
dat deze keer - als Sinterklaas weer
met de boot komt - beter. Laten we
er allemaal maar op hopen, want als
de Sint in deze, voor hem zo 'drukke
tijd ook nog ziek wordt dan is de boot
aan
In principe zijn de voorstellingen
bestemd voor de kinderen in de leef
tijdsklasse van 5 tot en met 13 jaar.
Het is wel zaak tijdig toegangsbewij
zen af te halen om teleurstelling voor
uw kinderen te voorkomen.
Maar moest hij zómaar bij de
mensen binnen lopen met z’n
brilletje, z’n snorretje en z’n
aktentas?
lood of een pen, en doordat de schijf
jes doorzichtig zijn vergeet je snel,
dat je al die mooie dingen met een
hulpmiddel maakt, in plaats van uit
de vrije hand. Ook voor kunstenaars
is dit ’speelgoed’ een welkome aan
vulling van de mogelijkheden die zij
tot hun beschikking hebben. Archi-
tekten en beroepstekenaars kunnen
er veel plezier en gemak van hebben.
in Spanje wel geleefd. Het zou een
tamelijk vrijgevige bisschop zijn ge
weest, een soort kindervriend die, in
het donkere jaargetijde, op een wit
paard cadeautjes rondbracht die
door een Moorse jongen, Pedro, ge
dragen werden.
ZIEZO, nu kunnen we zonder een
blad voor de mond te nemen, met een
gerust hart vertellen wat er in dat
Klein Middelwold nu precies is voor
gevallen. ’t Mag dan allemaal wel
een beetje ongeloofwaardig lijken,
maar wat is er vreemder dan de
naakte waarheid?
Hoeneveld dan, was in dat dorp al
jarenlang onderwijzer, zonder dat dit
ooit moeilijkheden van betekenis had
opgeleverd. Het zou natuurlijk beter
zijn geweest wanneer hij ergens an
ders eens tot hoofd ener school zou
zijn benoemd, maar dat geluk was de
dorpelingen niet beschoren.
Begrijp me goed, ik heb echt niets
tegen dat beroep. Die mensen weten
meer dan u en ik samen, maar er zijn
toch nogal wat van die leerkrachten,
vooral op de kleine dorpen, die een
beetje eigenaardig zijn en met het
klimmen der jaren wordt dat meestal
langzamerhand erger.
Barend Hoeneveld had er altijd nog
al wat bijzondere meningen op nage
houden, maar de dorpelingen, die in
Klein Middelwold toevalligerwijs ta
melijk goedmoedig van aard waren,
hadden zich daar wel zo’n beetje in
geschikt. Trouwens, wat hadden ze
anders kunnen doen?
O
EN TOEN, op een zekere dag in de
herfst, verklaarde meester Hoene
veld zo maar ineens dat Sinterklaas
niet bestond. Niet dat hij dat eens
één keer luchtigjes opmerkte, nee, hij
hield dat hardnekkig vol tegen ieder
een die ’t wel en die ’t beslist niet ho
ren wilde.
Hij zei ’t tegen de bakker en tegen
de slager en tegen de groenteman.
Hij kwam er de politiemannen mee
aan boord en hij hield het vol tegen
de burgemeester. Zelfs de kinderen
van zijn school viel ie lastig met z’n
vreemde zienswijze en voor de jeugd
zijn dat toch allemaal hele rare
praatjes.
Sinterklaas, zei meester Hoeneveld
had vroeger, héél lang geleden ergens
Bekroond
De Spirograph is een uitvinding, die
in zijn korte leven al vier onder
scheidingen voor het beste speelgoed
heeft ontvangen. In Engeland werd
hij tweemaal bekroond als het beste
leerzame speelgoed van het jaar, in
Frankrijk kreeg hij de hoogste speel-
goedonderscheiding van het jaar 1966
en in Amerika werd hij genoemd als
het beste hulpmiddel voor tekenaars
en ontwerpers.
maar door het spel met de Spiro
graph wordt wél het artistiek ge
voel ontwikkeld, zowel bij kinderen
als bij volwassenen.
Kinderen zullen trots zijn op de
mooie figuren die zij zélf getekend
hebben, en proberen er achter te ko
men hoe het apparaat werkt. Daar
door leren zij het eerste begin van
wiskunde, zonder dat ze het zelf be
seffen. Zij moeten hun fantasie ge
bruiken om méér, en mooiere figuren
te maken. Zij leren kleuren van el
kaar te onderscheiden, en kleurkom-
binaties te vinden.
Maar ook ouderen kunnen geboeid
met de Spirograph ’’spelen”. Het spel
is gebaseerd op wiskunde, zonder al
le ingewikkelde formules die er bij
horen.
Het is erg leuk om dingen te tekenen,
die vroeger alleen vakmensen en
grote kunstenaars konden maken.
De Spirograph is geen tekenmachi
ne, want je tekent echt met een pot-
Hebt u ooit goed gelet op de’tekeningen op onze Nederlandse bankbiljetten?
De meeste mensen letten daar niet zo op, maar er staan, buiten het portret
van de een of andere beroemdheid altijd een heleboel ingewikkelde cirkels en
wiskundige figuren op. Van die figuren die je vroeger met eindeloos geduld
met een passer en een lineaal maakte bij de eerste meetkundelessen, maar die
nooit helemaal lukten.
De figuren op onze bankbiljetten
worden gemaakt met een ’’guillo-
cheermachine”, een ingewikkeld en
zelfs geheim apparaat, waarmee bij
onze geld-drukkerij speciaal daar-
voor opgeleide mensen kunnen wer
ken.
Maar u kunt het ook! Wel niet zo
priegelig precies als een met een
guillocheermachine, maar met een
tekenspeelgoed dat Spirograph heet.
De Spirograph is een tekenhulp
middel, dat de wieltjes en radertjes
uit die hele ingewikkelde machinerie
van doorzichtig plastic heeft nage
maakt.
Met achttien wieltjes, twee ringen
en twee lineaaltjes, die met tandra-
'dertjes allemaal in elkaar passen,
kunnen de meest fantastische figu
ren en tekeningen gemaakt worden,
in alle kleuren van de regenboog.
Je hoeft er niet voor te kunnen
tekenen, en het is ook niet een ap
paraat waar je het van kunt leren,
MAAR NU waren die dorpelingen
in Klein Middelwold ook weer niet
zo goedig, dat ze deze onzin in ge-
moede konden aanhoren. Bovendien
werd deze wartaal ook hun bloedjes
van kinderen onderwezen! Ze werden
allemaal vreselijk boos en ze beleg
den een soort vergadering in het eni
ge dorpscafé om gezamenlijk te over
leggen wat ze hier nu eens aan kon
den doen.
Na lang wikken en wegen besloten
ze er niemand van buitenaf in te ha
len en de hele kwestie toch maar
plaatselijk op te lossen. Ze zouden de
meester met gelijke munt betalen,
onder het motto: ’’Hoeneveld bestaat
niet”. Ze waren er zeker van dat hij
over een poosje wel heel anders zou
gaan praten.
Nu heeft de ene mens de andere
nodig, dat is bekend. Ook een onder
wijzer kan niet zonder brood en zon
der vlees en zonder aardappelen. Ook
een onderwijzer heeft wel eens iets te
maken met de gemeente-secretaris
en met de caféhouder. Maar overal
was ’t nu hetzelfde liedje. Wie ben jij
eigenlijk. Jij hebt je als Hoeneveld
verkleed, want Hoeneveld zelf be
staat niet. Er moet vroeger op Ijs
land wel eens een onderwijzer heb
ben geleefd met een brilletje en een
snorretje en een aktentas, maar die is
al heel lang geleden gestorven.
Die Hoeneveld, zeiden de dorpsge
noten, moet een man geweest zijn met
allerlei eigenaardige opvattingen, die
lijnrecht indruisten tegen de mening
van de andere mensen in die dagen.
Ze lieten hem praten totdat ie al te
vervelend werd en toen zijn ze er
maar eens iets aan gaan doen.
Dat was het, wat Barend overal te
horen kreeg, ’s morgens, ’s middags
en 's avonds, dag in dag uit, weken
achtereen, van de bakker en van de
kruidenier en van de caféhouder,
maar ook op het gemeentehuis en
zelfs van de burgemeester. Hij hoor
de dat zó vaak en in zoveel verschil
lende toonaarden, dat ie van liever
lee zelf niet zeker meer wist of ie nu
werkelijk wel bestond. Bovendien be
gon hij zich nogal onbehaaglijk te
voelen door het gebrek aan contact,
want helemaal alleen zijn is erg
moeilijk en nogal vedrietig.
O
BAREND HOENEVELD, de man
die niet bestond, zon op middelen om
deze onmogelijke toestand te doen
ophouden. Om weer aansluiting te
vinden bij zijn dorpsgenoten zou hij
iets moeten doen en dat zou iets héél
aardigs moeten zjjn. Maar bij dat al
zou hij toch liever z’n gezicht niet
helemaal verliezen. Goede raad was
duur, peperduur.
Hij zou iets kunnen geven, zo over
woog hij aan de kinderen van het
dorp, aan *de kinderen van de bakker,
de slager, de groenteman, en de op
perwachtmeester. De kinderen van
de burgemeester hadden volgens Ba
rend niks nodig. Maar moest hij bij
die mensen zo maar de keuken inlo
pen met z’n brilletje en z’n snorretje,
in z’n ene hand de aktentas en in de
andere een grote mand met speel
goed??
De kalender wees hem de weg. Het
besluit was gauw genomen. Het sin-
terklaaspak werd in de naburige stad
gehuurd, de schimmel van de schil
lenboer stond zaterdagsmiddags in
de stal voor het grijpen. Het kopen
van poppen, legkaarten, bromtollen,
passerdozen en indianencostuums le
verde geen moeilijkheden op...
O
OP ZATERDAGMIDDAG 2 de
cember, toen de torenklok vier slagen
sloeg, gebeurde er in Klein Middel
wold - een dorp dat zo klein was dat
Sinterklaas het wegens drukke be
zigheden al tweeënzestig jaar had
moeten overslaan - iets heel bijzon
ders.
Hoog te paard draaide daar de
heuse Sinterklaas met mijter, tab
berd, baard en bisschopsstaf, vrién
delijk wuivend, het oude Kerkplein
op. Aan z’n zadel hing een grote was
mand met pakjes. Van een Piet was
wel niets te bespeuren, maar daar
hadden de Kleinmiddenwolders geen
last van, zo verblind waren ze door
dit luisterrijke schouwspel.
Alle mensen waren totaal verbluft:
daar had je Sinterklaas, ze konden
hun ogen gewoonweg niet geloven:
Sinterklaas op het paard van de
schillenboer! Totdat de bakker zei:
’’Maar dat is Hoeneveld!”, totdat de
slager en de groenteman en alle an
deren riepen: ’’Warempel, dat is
meester Hoeneveld! Hij bestaat
toch!”
En Barend strooide gul handen vol
pepernoten, hij voelde dat hij straks
weer deel uit zou gaan maken van de
Kleinmiddelwoldse gemeenschap. Hij
merkte, dat hij, Hoeneveld, na al die
weken plotseling weer bestond, daar
was nu geen twijfel meer over mo
gelijk. Tegelijkertijd ook geloofde hij
weer oprecht in het bestaan van Sin
terklaas en dat is ie tot op de huidige
dag blijven doen.
De dorpsdokter van
Klein-Middelwold.
Overal komen namelijk weer
de feestelijke verlichtingen die
er toe by dragen, dat op de don
kere uren het winkelen in
F;
I?
t
