m
op
Jeugd krijgt meeste attentie
Waddinxveen goed vertegenwoordigd
meubelbeurs 1967 in Utrechtj
Js
H
l!
WIPPEROEN
formule trekt
aandacht met
ideeën
nieuwe
W addinxveen
Kunstmarkt
de ongeluksvogel
en
Bibliotheek
open
DE BRONZEN
ADELAAR
in
FRA-VA-KO
Historische roman
1
Welfare-winkel aan
J. van Stolberglaan
geschenkhuizen
heeft nu een EXTRA aanbieding
in ZILVERES KANDELAARS
1, 2, 3 en 1-armig
Jonge meubels
Baronesse Orczy
fill 1
WEEKBLAD V. WADDINXVEEN/HOLLANDS HART - donderdag 16 nov. 1967.
kunst dichter hij publiek
Mulder tenslotte heeft met zijn zit
meubelen en salontafels een stand op
de eerste verdieping van de Juliana-
hal.
DE zaak van Waddinxveen
Eikenlaan, leplaan; W’veen
Te lef. 2401 b.g.g. 2184
Meestal heeft men wel belangstel
ling voor kunst, maar brengt men het
niet op een reis te ondernemen naar
bijvoorbeeld museums en grote ten
toonstellingen. Een tentoonstellings
zaal in de eigen plaats bezoemt dik
wijls een lichte drempelvrees in.
WADDINXVEEN De Jeugdcon-
tachtraad houdt - in samenwerking
met een aantal beeldende kunste
naars uit de streek - zaterdag 18 no
vember een kunstmarkt in het gere
formeerd verenigingsgebouw. Op die
manier willen raad en kunstenaars
een poging doen het publiek wat
dichterbij de kunst uit hun omge
ving te brengen, omdat aan de af
stand tussen beide: kunstenaars en
publiek, nogal wat schort.
De welfare-’winkel’ blijft zaken
doen tot omstreeks kerstmis.
WADDINXVEEN In het voor
malige bibliotheekgebouwtje aan de
Juliana van Stolberglaan zal van
volgende week vrydag af een ver
koping worden gehouden ten bate
van het welfare werk van het Neder-
landsche Roode Kruis.
Van Berkesteijn N.V. die evenals
Formule in de Bemhardhal een eigen
plaats heeft, richtte de stand, evenals
vorig jaar, geheel in met de klassieke
zitmeubelen en tafels, waarvoor op
het ogenblik weer grote belangstel
ling bestaat.
De kunstmarkt van volgende week
probeert aan de ’drempelbevreesden’
de reikende hand te bieden. Op ge
wone tafels in een openbaar gebouw
of buiten stallen kunstenaars hun
werk uit en wie daar zin in heeft kan
dat op z’n gemak en zonder een en
kele verplichting komen bekijken.
Op die manier komen kunst, kunste
naars en publiek oog in oog met el
kaar.' Wie wil kan zich een kunst
werkje verschaffen, meestal al voor
een geringe prijs.
Het werk dat door de patiënten
wordt gemaakt wordt nu vrijdag in
het bibliotheekgebouwtje aangebo
den ten verkoop. Van de opbrengst
kan het Rode Kruis zijn nuttig werk
doen.
Vrijwilligsters van het Rode Kruis
bezoeken twee, drie of vier keer per
maanden een groot aantal mensen die
langdurig ziek zijn en die daarom aan
huis zijn gebonden. De welfare-werk-
sters proberen deze gehandicapte
mensen door aangepaste werkmetho
des een bezigheid te verschaffen. Een
bezigheid die een steun kan zijn voor
de dikwijls zwaar gedupeerde pati
ënten die anders gedwongen zouden
zijn de gehele dag niets te doen.
MOERKAPELLE Van vorige
af is de bibliotheek in de consistorie
van de Ned. Herv. Kerk wekelijks
geopend voor het uitlenen van boe
ken. De opening is van 19 tot 19.30
uur. Een nieuwe kollektie boeken
van de Chr. Plattelandsbiblioteek te
Dordrecht is dezer dagen ter beschik
king gekomen.
Niet alleen het moderne meubel
heeft bij Formule de aandacht, ook in
de meer romantische sfeer werd
nieuws gebracht. Het betreft een in
eiken uitgevoerde kastwand, de For
mule ’’Provence” alsmede de al eerder
dit jaar gelanceerde Formule 5000
serie, een kastwand uitgevoerd in
bloemmahonie.
Hogenelst toont in de Irenhal zijn
styimeubelen in een gezamenlijke
stand met Steenland uit Gouda. Vlak
bij exposeert Baan eveneens klassie
ke zitmeubelen. Lavo, een nieuwe
firma brengt in dezelfde hal vooral
veel klassieke kleinmeubelen.
WADDINXVEEN Zes Waddinx-
veense bedrijven nemen deel aan de
op dit ogenblik in de Utrechtse jaar
beurs aan de gang zijnde elfde vak
beurs voor meubelen en woningtex
tiel. Het zijn Formule (Kempkes NV),
Baan’s Meubelen, H. A. van Berke
steijn NV, J. A. Hogenelst, Lavo en
A. Mulder. Op de eerste dag van de
beurs, maandag jl. hadden de stands
van deze bedrijven veel bezoek te
verwerken. Het drukst was het bij
Formule, die had gezorgd met veel
nieuws naar Utrecht te komen,
nieuws wat gezien de eerste reacties,
goed is aangeslagen.
Een van de succesvolle series
zitmeubelen, die Berkestejjn
N.V. exposeert in haar stand op
de meubelbeurs.
De Utrechtse meubelbeurs is voor
het publiek geopend vrijdagavond
van zeven tot half elf en zaterdag van
negen tot vijf uur.
Aan de kunstmarkt in Waddinx
veen, die ’s ochtends om tien uur
wordt geopend, doen mee: Ineke van
Dijk uit Stolwijk met beeldhouw
werk, Aad de Wit uit Moordrecht
met schilderijen, Theo den Boon uit
Waddinxveen met schilderijen en te
keningen (o.a. van Waddinxveen), Gé
Logman uit Gouda met beeldhouw
werk, de portretschilderes Carla Ro
denburg uit Gouda, Ton Koops uit
Waddinxveen met schilderijen en in
legwerk van fineer, Arie Bouter uit
Gouda met schilderijen, Gerard ’t
Hart uit Gouda met schilderijen en
roen. ”Brrr, het lijkt me niks leuk
in die donkere grot. Ik weet iets
veel beters voor u; wat jij Snip
per! We brengen meneer de HELP
vrager fijn naar het eiland van
Hou Doe en Joe Doe”.
Maar nu raakte de HELPvra-
ger opeens helemaal overstuur.
”Nee nee, niet naar het eiland van
Hou Doe en Joe Doe”, riep hij be
vend van angst.
”Nee nee, ik zwem wel terug naar
mij neenzame grot!”
Het onlangs nieuw verschenen
tijdschrift ’Kunst en Historie in de
streek Gouda’ zal een speciale plaats
kregen tijdens de kunstmarkt. Bij het
tijdschrift krijgt men een lino van
Rie Bouters cadeau.
De samenwerking op het terrein
van de verkoop en reclame, die For
mule en Leolux uit Blerick dit jaar
zijn aangegaan, treedt op deze meu
belbeurs voor het eerst naar buiten
met een fraai ingerichte grote stand,
die dagelijks bijzonder veel belang
stelling trekt. Beide fabrieken hebben
in onderling overleg een aantal nieu
we modellen gefabriceerd, waarvoor
uit binnen- en buitenland veel be
langstelling blijkt te bestaan.
Een blikvanger in de door de heer
H. Happel van Formule in samen
werking met de heer H. de Groot van
Leolux ontworpen en ingerichte stand
is de nieuwe ’look-serie. Een speciaal
meubel voor jonge mensen die crea
tief willen zijn bij de inrichting van
hun woning. Formule maakte hier
voor de handige een veelzijdig toe te
passen stapelkastjes en verrijdbare
tafel, terwijl Leolux de bijpassende
zitmeubelen in hout en plastic ver
zorgde.
Op de meubelbeurs worden veel op
jonge mensen gerichte meubelen ge
ëxposeerd, maar de Look-serie lijkt
wel het meest succesvolle ontwerp te
zijn.
Daarnaast presenteert Formule ook
een representatief nieuw wandmeu-
bel, gebaseerd op reeds bestaande
Formule-aanbouwsystemen. Bij de
Veel belangstelling heeft op de
Utrechtse meubelbeurs het
nieuwe Formule meubel, speci
aal gericht op jonge mensen.
Op deze foto een van de vele
gebruiksmogelijkheden van de
kastjes, die op de meest uiteen
lopende manieren kunnen wor
den toegepast.
tekeningen, Agaath Ziel uit Gouda
met schilderijen, Jacky Bouw uit
Gouda met keramiek, Pim Leefsma
uit Gouda met schilderijen en me
vrouw Leefsma met schilderijen, te
keningen en lino’s.
krijste hij met grote ogen. ”O nee,
dat zeg ik niet. Nee, nee, dat zeg
„Nu, ik was niet zo gelukkig, die weg te vinden. Ik
zag de lichten uit de verte en reed dwars door de vel
den. Het was een allesbehalve vlakke weg, dat verzeker
ik je.”
„Dat zei die andere heer, die hier zowat een uur gele
den aankwam, ook al.”
St. Genis legde dadelijk zijn mes en vork neer. „Wie is
hier een uur geleden aangekomen? Logeert hij hier?”
„Ik zou wel eens willen weten, wat u daarmee te ma
ken heeft,” viel de man kwaad uit.
„Dat zal ik je zeggen,” fantaseerde Maurice. „Ik zou
hier in de buurt een vriend ontmoeten, maar ik heb hem
niet kunnen vinden. Wij hebben elkaar dus misgelopen
en het zou mij niet verbazen, als hij hier zo lang zijn in
trek genomen had.”
Terwijl hij zijn verzonnen verhaal afratelde, hield
Maurice de Genis het gezicht van de waard goed in de
gaten. De man toonde echter helemaal geen bijzondere
belangstelling in het verhaal van zijn gast. Hij wees al
leen op het eten, dat nog op tafel stond, en zei:
„Ik dacht dat u zei, dat u hongerig was.”
„Dat was ik ook, maar ik kan geen brok door mijn
keel krijgen, vóór ik mij er eerst van overtuigd heb, dat
het mijn vriend is, die hier is komen overnachten...”
„O! daar is toch niet zo’n haast mee. U kunt hem mor
gen wel zien.”
„Dat kan ik niet, want ik zal hier morgenochtend
weer heel vroeg vandaan moeten. Ik zou toch wel graag
willen weten, of het mijn vriend is, of niet.”
„Maar u kunt hem nu toch niet wakker maken. Hij
slaapt natuurlijk al lang.”
St. Genis zat zich te verbijten en ongeduld. Hij had
wel willen vloeken en die oude kerel eens flink door el
kaar willen schudden.
„Ik zal hem niet wakker maken,” begon Maurice
weer, „ik zal op mijn tenen lopen en ik zal mij ervan
overtuigen of de man mijn vriend is of niet. Dan zal ik
weer zachtjes naar beneden komen en mijn avondmaal
verder gebruiken.”
Toen de waard nog aarzelde, drong St. Genis aan:
„Kom, ik sta er op. Ik zal je goed belonen. Waar is zijn
kamer?”
De oude man krabde zich in zijn dunne haren en
keek erg benauwd. Het geld lokte hem erg aan, maar hij
was toch bang voor narigheid met zijn gasten.
„Die heer wilde niet gestoord worden,” probeerde hij
nog eens.
„Als u mij zegt, hoe hij heet, is ’t mij ook goed,” suste
Maurice.
„Dat weet ik natuurlijk niet. Maar vooruit, ik zal u
een kaars geven. Gaat u dan maar even kijken, maar
stoor hem niet. Het zal heus wel een ander zijn. Zijn ka
mer is links van het portaal boven. Daar is maar één
deur, dus dat kan niet missen.”
Terwijl de waard met een brandende kaars in een
kandelaar kwam aansloffen, begon hij weer:
„Het is voor uw eigen verantwoording, mijnheer...”
„Ja, ja, ’t is goed. Ik ben zo weer terug. Maar als het
hem is en als hij nog wakker is, dan praat ik nog even
bij hem. Laat mijn eten maar zo lang staan.”
Zachtjes ging St. Genis de trap op.
Er scheen een flauw licht onder de deur uit. De man
moest dus nog op zijn.
Maurice hoorde hoe de waard, die zeker nieuwsgierig
was, beneden in de gang stil bleef staan.
Hij klopte vastberaden op de deur en probeerde de
kruk meteen om te draaien. De deur was op slot, maar
terwijl hij even aarzelde en nadacht, wat hij nu doen
moest, klonk er aan de andere kant van de deur een vas
te stap en het volgende ogenblik werd de deur geopend
en vroeg een gebiedende stem:
„Wie daar?”
Een grote man verscheen op de drempel. St. Genis liet
de kaars van verbazing haast uit zijn hand vallen.
„Mijnheer Clyffurde!” riep hij uit.
Toen de Engelsman St. Genis herkende, stapte hij in
de kamer terug, maar Maurice was hem al te vlug af en
zette zijn voet tussen de deur. Toen riep hij naar de
waard:
ik niet”.
Wipperoen roeide schouderop
halend verder. ’’Maar wie heeft u
dan in die grot opgesloten?” wil
de Wipperoen weten. Maar nu
schrok de HELP-vrager nog veel
erger. ”Nee nee, dat zeg ik niet...
kermde hij. ”Ach ach, zat ik maar
weer veilig in mijn grot gevangen.
Ik voél dat er weer moeilijkheden
op til zijn”.
”Dat begrijp ik niet”, zei Wippe-
„Het is in orde, hoor! Het is inderdaad mijn vriend.
Blijf maar niet voor mij op. Als wij uitgepraat zijn, zal
ik wel naar beneden teruggaan. Ik slaap wel op de bank
Goedenacht!”
Clyffurde liet St. Genis de kamer in en deed de deur
achter hem dicht. Met een snelle blik nam St. Genis da
delijk alles in de kamer op. Hij zuchtte van voldoening.
De schooier kon tenminste zijn schuld niet ontkennen,
want daar op de tafel lagen de onweerlegbare bewijzen
van zijn misdaad een pistool en een zwart masker.
De hele toestand leek hem echter raa’dselachtiger dan
ooit. Nadat hij zijn verbazing over deze onverwachte
ontdekking te boven was, werd zijn woede groter; de
kalme zekerheid van de andere man prikkelde zijn ze
nuwen en hij wist niet, wat hij het eerst doen of laten
moest.
Clyffurde, die zag hoe volkomen sprakeloos van ver
bazing en woede St. Genis was, keek hem met zijn grijze
ogen spottend aan, of hij zich vermaakte.
„En wat geeft mij de eer van uw late bezoek, mijnheer
de St. Genis?” vroeg hij zelfverzekerd.
Voor St. Genis was er nu geen geheimzinnigheid meer
in het spel. De onweerlegbare bewijzen waren er: het
was algemeen bekend, dat Clyffurde met De Marmont
in connectie stond hij had de samenzwering ontdekt:
Hier had je een Engelse spion, die betaald werd om ’dit
vuile werkje voor de overweldiger op te knappen. Mau
rice besloot in zichzelf, dat de spion het geld zou moeten
afgeven, vóór hij in handen van de militaire autoriteiten
in Lyon overgeleverd werd, ’t Kon Maurice niet schelen
hoe: de hele zaak bleek eenvoudiger en gemakkelijker
te zijn 'dan hij had durven hopen.
„U weet heel goed waarom ik hier ben,” zei hij ruw.
„Om u de waarheid te zeggen, was ik een ogenblik zeer
verbaasd, want ik had niet gedacht, dat een man, die de
vriendschap van de Comte de Cambray en zijn familie
genoot, een spion, maar ook een dief kon zijn.”
„En nu u op dit punt zo zeker bent,” zei Clyffurde, nog
helemaal niet uit het veld geslagen, „mag ik u dan ook
vragen, wat u van plan bent te doen?”
„Ik zal u dwingen terug te geven wat u gestolen
heeft.”
„En hoe stelt u zich voor dat te doen, mijnheer de St.
Genis?” vroeg de Engelsman kalm.
De brutale en zekere houding van zijn tegenstander
maakte Maurice steeds woester.
„Zo!” riep hij en hij sprong zijn vijand naar de keel.
Maar Clyffurde was klaar voor de aanval. Met zijn lin
kerhand wachtte hij de slag af en met zijn rechter sloeg
hij snel terug en trof de kaak van zijn aanvaller. St. Ge
nis, half verdoofd door de rake slag, ging een paar pas
achteruit, maar Clyffurde haakte zijn voet, waardoor
hij zijn evenwicht verloor en in zijn volle lengte ach
terover op het bed viel.
Maurice stikte haast van woede en terwijl hij vol
schaamte weer overeind trachtte te krabbelen, schold
hij: „Ellendeling! Dief...”
Maar hij zag al gauw in, dat het hem niet zou helpen,
want een paar stevige knieën omklemden zijn benen,
terwijl een sterke hand zijn keel heel onpleizierig vast
greep.
„Als ik in uw plaats geweest was, had ik het anders
aangelegd, mijnheer de St. Genis,” zei de Engelsman.
„Laat me los, vervloekte dief,” riep St. Genis.
„Kalm, vriendje,” zei de ander bedaard, „je hebt me
nu dikwijls genoeg dief genoemd om je woede gelucht te
hebben en nog meer van die scheldwoorden zouden mij
wel eens uit mijn humeur kunnen brengen.”
„Laat mijn keel los!”
„Dat zal ik doen, zo gauw ik weet, wat ik met je zal
doen, binden of dat ik je nog een flink pak rammel zal
verkopen.”
„Het recht is aan mijn kant,” zei St. Genis koppig.
„Het kan me niet schelen, wat je me doet.”
nieuwe Formule-90 serie overheerst
echter wit. Ook dit meubel kreeg veel
waardering. Formule-90 is afgeleid
van de reeds langer met succes in
produktie zijnde Formule 60 kasten
serie, waarvan op de beurs ook enke
le nieuwe ontwikkelingen worden ge
toond.
45. Toen Wipperoen en Snipper
met de roeikist weer in volle zee
voeren, kregen ze langzamerhand
hun goede humeur weer terug en
zongen uit volle borst een zee
manslied. Maar de HELPvrager
zat stilletjes in het puntje en
staarde droevig over de grote wij
de zee.
”Hoe heet u eigenlijk?” vroeg
Wipperoen na een poosje, want
daar was hij wel benieuwd naar.
De Help-vrager keek zichtbaar
geschrokken op. ”Hoe ik héét...?”
4
O
c X'
