De Professor op
kattepoten
Zwemdiploma’s
niet aan
Geslaagd
„Huis Ter Duyn” stond
Dorpsstraat
Kringraad BB
ONGELUKSVOGEL
WIPPEROEN EN DE
Priesterjubileum
Spreekuur burgemeester
Pagina 2
door A. B. Cox
Afscheidsfeest
Geschiedenis
Opgravingen wezen uit:
Produktieuitbreiding
bij Kempkes N.V.
IK ZAG DIE KNALGOEIE GOAL!
haarscherpwat 'n effekt!
HM
Anjeractie
"Aft
Ui
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN HOLLANDS HART - donderdag 20 juni 1968.
wordt vervolgd
HOOFDSTUK II
Als professoren het niet eens zijn
Mr. Opticien
In 1592 werden door de familie Van
der Duyn de oudemanshuizen ge
sticht. Ze stonden er tot op 29 juni
1963, daar waar nu net postkantoor
staat. De steen, die boven de ingang
van de zes woonsteden zat, is nu ge
metseld in de zijwand van het huis
naast het postkantoor.
Daarin staat ook, dat de manshuizen
bij de brand van 1699 verwoest wer
den. Bij de brand (ontstaan in één
van de manshuizen in de nacht van
30 april op 1 mei) werden 16 woon
huizen in de as gelegd, alsmede het
kerkgebouw, de school en het school
huis. De manshuizen waren in 1705
echter weer opgebouwd.
ZEVENHUIZEN Voor de onder
wijzersakte 41A van de tweede leer-
kring zijn geslaagd. M. v.d. Spek en
N. J. Houtemaker. Zij hebben oplei
ding genoten aan de chr. Kweek
school „De Driestar” te Gouda.
ZEVENHUIZEN De heer H. Ho-
gebrug, adjunctcommies ter gemeen-
te-secretarie, slaagde te ’s-Gravenha-
ge voor het diploma Gemeente-ad-
ministratie I.
en toen bond ik het touw om zijn
snavel. En daarom vielen we geen
van beiden van de trapleuning,
want omdat zijn snavel dicht zat
kon hij niet schreeuwen dat het
mis zou gaan, héél eenvoudig...!
De Ongeluksvogel moet gewoon
leren zijn snavel dicht te houden.
Behalve als hij moet eten natuur
lijk, of als hij gewoon iets ge
woons wil zeggen”.
De Ongeluksvogel stond al die
tijd heel gelukkig te glimlachen.
WADDINXVEEN Pastoor J. A.
M. Saulenn herdacht gisteren de dag,
waarop hij 25 jaar geleden tot pries
ter werd gewijd. Zondag 23 juni zal
in de St. Victorkerk aan de Zuidkade
ter gelegenheid van dit jubileum een
plechtige geconcelebreerde Eucharis
tieviering plaats vinden. Na deze
kerkelijke plechtigheid, die om 10.30
uur aanvangt, zal van 11.45 uur tot
1.30 uur in het R.K. Verenigingsge
bouw aan de Burg. Trooststraat ge
legenheid zijn pastoor Saulenn geluk
te wensen. Op deze receptie zal het
feestgeschenk van de parochianen
worden aangeboden.
WADDINXVEEN Aan de Eco
nomische Hogeschool te Rotterdam
slaagde voor het doctoraal examen
bedrijfseconomie de heer J. J. Kwaak
te Waddinxveen.
Aan de Chr. Kweekschool "Driestar”
te Gouda slaagde voor de acte on
derwijzeres mej. D. G. Koster te
Waddinxveen, die inmiddels benoemd
is aan de Chr. School te Alphen a.d.
Rijn.
De familie Van der Duijn heeft in
Zevenhuizen een belangrijke rol ge
speeld. Wouter van Egmond was om
streeks 1350 „Heer van Zevenhuizen”
Hij had een zwager, Willem van der
Duyn, die hij tot schout van Zeven
huizen maakte. Deze Willem was de
stamvader van de familie.
Geslaagd aan de Ned. Econ. Hoge
school te Rotterdam voor het prop,
examen econ. wetenschappen: A. J.
Modderkolk te Waddinxveen.
ZEVENHUIZEN De spreekuren
van de burgemeester zijn de komende
weken gewijzigd. Spreekuren wor
den gehouden op vrijdag 21 juni, don
derdag 27 juni vrijdag 26 juli en ver
volgens elke vrijdag van 11-12.30 uur
De spreekuren op 5, 12 en 19 juli ko
men te vervallen.
ZEVENHUIZEN In Hotel Vos
zal dinsdagavond om acht uur een 1
afscheidsfeest gehouden worden van 3
de leerlingen van de zesde klas van 1
de openbare lagere school. De leer-
lingen zullen zelf verschillende stuk-1
jes opvoeren.
I
Het zou overdreven zijn te zeggen, dat Tim werkelijk
bevreesd was voor Professor Ridgeley, maar zeker is het,
dat hij een zeer diep respect, als geleerde zowel als mens,
voor hem gevoelde.
Het nam hem niet meer dan twee seconden om hem
te overtuigen, dat zijn komst in het laboratorium niet
bepaald fortuinlijk was.
En hij had volkomen gelijk. Zijn aanwezigheid in dat
heilige der heiligen was nooit aangemoedigd, maar dit
keer had hij geen ongelukkiger ogenblik kunnen kiezen
of eigenlijk Marjorie had het niet slechter voor hem
kunnen kiezen. De twee professoren waren aan het ex
perimenteren met een Guinees biggetje en een konijn,
wat zij klaarblijkelijk van het hoogste belang achtten.
Tim’s flinke klop op de deur en zijn onmiddellijke bin
nenkomst zonder op een antwoord te wachten, werd
”Zo is het, zo is het zei hij blij.
De anderen waren allemaal vol
bewondering voor Wipperoen.
Sjonge, dat had hij knap bedacht!
Er werd nog een hele poos over
nagepraat en toen die hele poos
voorbij was en er niets meer te
vertellen viel, gingen ze allemaal
hard aan het werk, want er was
veel te doen. Otters drijf hut moest
weer drijven, Snippers hutje
moest gerepareerd en Wipperoens
hol, er was werk genoeg.
”We moeten nu maar over een paar maanden trou
wen,” zei Tim vijf minuten later. „Met dat nieuwe baan
tje heb ik echt geboft.”
„Vertel me er alles van, schat,” beval Marjorie, zich
tegen hem aandrukkend.
„Maar ik heb je al alles verteld, liefste,”
„Nu, er zijn heel wat goede auto’s, weet je. Mijn sa
laris is natuurlijk niet hoog, vijf en twintig gulden per
week, maar de provisie bedraagt ongeveer honderd gul
den per wagen. Ik moet twee auto’s in de maand zien te
verkopen en dat betekent alles bij elkaar ongeveer vier
mille per jaar. En het zal niet lang duren voor ik één,
misschien wel twee wagentjes in een week verkoop. Dan
zijn er nog wat kleinigheidjes, waar ik zo tegen aan
loop, plus mijn eigen toelaagje van vijfhonderd pop per
jaar. Ja, voordat er twaalf maanden om zijn, haal ik wel
een acht, negen duizend per jaar. Maar we zullen dan al
lang getrouwd zijn.”
Marjorie deed geen poging om aan het optimisme van
deze voorspelling te twijfelen. Waarom zou ze? Tim had
immers veel meer verstand van dit soort dingen dan zij.
„O, Tim, hoe heerlijk!” was alles, wat ze zei en ze
kuste hem licht op het puntje van zijn neus, als om hem
te laten zien, hoe heerlijk alles was.
„We zullen een kleine etage ergens huren,” ging Tim
geestdriftig verder, „een etage, geen huis, om mee te be
ginnen, vind je ook niet, lieveling?
„O ja, schat, een etage geeft veel minder werk.”
„Goed, een etage dan. Eén dienstmeisje, misschien
twee, als ik een of twee wagens meer kwijt kan raken in
een maand. Een gezellige, kleine salon. Natuurlijk met
een van die grote banken. Zo af en toe vragen we Oom
eens ten eten. Juist een
„Ja, over Vader gesproken,” onderbrak Marjorie hem,
wanneer ga je naar hem toe?”
Tim toekomstdroom werd opeens afgebroken. „O, jé,
dat heb ik helemaal vergeten. Ik zal wel met hem moe
ten spreken, hè?”
„Ja, natuurlijk, Tim. Hij zou vreselijk gekwetst zijn,
als je het niet deed.”
„Goed, ik zal hem vanavond onder handen nemen. Ik
heb een gevoel, alsof ik de hele wereld zou kunnen ver
zetten.”
Marjorie keek hem onzeker aan.
„Nee-ee, ik denk, dat het beter is, vanavond niet te
gaan. Hij heeft Professor Dulverton bij zich en daarna
is hij altijd in een slecht humeur, weet je. Kan je mor
genochtend komenen”
„Nou, en of- En nog wel in een van de wagens van de
zaak.”
’’Prachtig.”
Tim keek haar liefdevol aan. „Begrijp je nu, lieveling”
zei hij op een eerbiedige en verwonderde toon, „dat ik
verleden jaar nog niet eens van je gehoord had?”
slechts met een gebrom en een boos gezicht erkend en
de twee mannen, gebogen over de witte geëmailleerde
tafel, onderbraken hun werk niet langer dan om op te
kijken.
Tim slenterde voor enige ogenblikken rond, de ge
heimzinnige flesjes en potjes en de glimmende instru
menten bekijkend, terwijl de roekeloze moed, ingepompt
door een tien minuten-onderhoud met Marjorie in de
kamer, langzaam in de zolen van zijn schoenen zonk.
Eindelijk richtte Professor Ridgeley zich op en zei op
droge toon: „Ik denk, dat het zo wel gaan zal, Cantrell.
Laat dat mengsel een uur staan en behandel het dan op
de gewone manier.”
Tim maakte van deze pauze gebruik om de aandacht
op zijn aanwezigheid te vestigen.
„Morgen, Oom,” zei hij opgeruimd.
„Goedemorgen,” antwoordde de Professor zonder en
thousiasme. „Ik wou, dat je me geen „Oom” noemde.
Dat heb ik al meer dan eens gezegd. Ik verafschuw on
nauwkeurigheid. Ik ben je achterneef, niet je oom. En,
wat wou je?”
Tim deed ijverig zijn best zijn opgewekte lach te be
houden. Dit was geen gunstig begin en nu hij vlak te
genover de Professor stond, voelde hij zich een beetje ze
nuwachtig. Het was heel leuk om met Marjorie te trou
wen, als alles voor elkaar was. Hij wenste, dat hij een
ander tijdstip had gekozen om dit onderwerp aan te roe
ren, maar het was nu te laat om zich terug te trekken.
„Ik wilde u graag een ogenblikje spreken,” zei hij op
treurige toon.
„Je spreekt toch al met me,” wierp de Professor tegen,
hem met opzet niet willend begrijpen. „Iets anders? Ik
heb het druk.”
”Het gaat over iets, iets particuliers,” mompelde Tim,
met een blik op de oninteressante rug van Professor
Cantrell.
„Nu, wat wil je, dat ik doe? Londen met je doorwan
delen en luisteren naar je belangwekkende conversatie?
Onzin! Als je iets te zeggen heb, zeg het en verdwijn.
Je weet, hoe vervelend ik het vind, lastig gevallen te
worden, als ik hier ben.”
„Ja, O U neef,” verbeterde Tim haastig, een glans
uit de blauwe ogen van achter de brilleglazen opvan
gend.
„Ik weet niets,” onderbrak de Professor hem brom
mig. ”Zou het te veel zijn, als ik vroeg, je tot het feit te
bepalen?”
”Ik wilde,” zei Tim wanhopig, onverklaarbare brok
ken wegslikkend, „ik wilde u vragen ik wil met Mar
jorie trouwen!”
Er was een korte, maar drukkende stilte.
”Ik veronderstel, dat ik je goed verstaan heb,” her
nam de Professor op ijskoude toon. „Ik geloof, dat je
met Marjorie wil trouwen. Is dat de bedoeling?”
„Ja, dat is het.”
„Werkelijk? En mag ik de reden van dit verlangen
weten?” De Professor kon onplezierig sarcastisch zijn,
als hij dat verkoos. En dat verkoos hij nu.
„Ik heb een vrij goede betrekking en ik ben in staat
Marjorie behoorlijk te onderhouden, ziet u. En en zij
vindt het goed, als u het goed vindt; en wel ’’Zijn
stem stierf weg onder de vlammende blik van de Profes
sor.
„Ben je je ervan bewust, Tim, of is het soms je op
merkingsgave ontsnapt, dat Marjorie en jij nicht en neef
zijn?”
’’Natuurlijk weten we dat. Waarom?”
”Je vraag me waarom? Je vraagt me, waarom ik er
niet in toestem mijn dochter te laten trouwen met haar
neef? Cantrell, hoor je dat? Hier is een jongmens,
dat met zijn nicht wil trouwen. Wat denk jij daarvan?”
Cantrell lachte kort. „Als u het me als vriend vraagt,
Professor, zou ik zeggen, dat het mijn zaken niet zijn;
maar als u het me als bioloog vraagt, zou ik zeggen, dat
het een beklagenswaardig gebrek van de kennis van de
allereerste principes toont.”
WADDINXVEEN Als gevolg van
een belangrijk verbeterde orderposi-
tie bij Kempkes Meubelfabrieken NV
(Formule) te Waddinxveen zijn maat
regelen genomen om de produktie-
capaciteit op korte termijn te verho
gen.
In alle sectoren van het bedrijf is
een zeer ver doorgevoerde werkme-
thodeverbetering tot stand gekomen.
De onderbezetting aan personeel kon
worden opgeheven door het aantrek
ken van een groep buitenlandse gast
arbeiders. De door de stijgende ver
kopen ontstane produktieachterstand
wordt op het ogenblik ingelopen door
gedurende enkele weken in een der
fabrieken van Formule in twee ploe
gen te werken.
Ook worden er weer belangrijke
investeringen gedaan ter verhoging
van de capaciteit. Zo zal tijdens de
fabrieksvakantie in juli een nieuwe
lakstraat met droogtunnel en auto
matisch transportsysteem worden
geïnstalleerd, speciaal ten behoeve
van de wit gelakte meubelen. De ca
paciteit van dit bedrijfsgedeelte zal
door de nieuwe machines bijna wor
den verdubbeld.
HARTELIJK’ DANK GRITH
Mr. Opticien Grit, wel te verstaan! Die levérde indertijd de
juiste sterkte brilleglazen, welke ik voor m'n ogen moest
hebben.
En dan dat bijpassende montuur waarvan iedereen zegt, dat
het me zoiets karakteristieks geeft: in tón woord
MEESTERUJKI!
Op dat ogenblik besefte Tim, dat Professor Cantrell
hem hevig antipathiek was; en het werd hem nu pas
duidelijk, dat hij altijd al een hekel aan hem gehad had.
„Ik begrijp het niet,” zei hij. ”Wat heeft dat er nu mee
te maken? Ik hou van Marjorie en ik kan me veroorlo
ven te trouwen. We wachten alleen op uw toestemming.”
”En die weiger ik absoluut. Het idee is monsterlijk.
Ga alsjeblieft voor eens en voor altijd uit mijn ogen. Het
is een biologische onmogelijkheid.”
„Maar Marjorie is ook dol op me.”
„Marjories wensen hebben hier niets mee te maken.
Ik weet, dat jij buitengewoon onwetend ben ik dingen,
die het weten waard zijn, maar ik had nooit gedacht, dat
je zo waanzinnig zou zijn, je te verbeelden, dat ik op zo’n
belachelijk denkbeeld in zou gaan. En je zult me een
groot genoegen doen om hierover met Marjorie niet
meer te spreken.”
Tk beloof dat stellig niet,” riep Tim verontwaardigd
uit.
„Ik heb nog nooit van zo van zo iets ouderwets ge
hoord!”
”Dan zal ik gedwongen zijn je mijn huis te verbieden,”
vervolgde de Professor boos, in zijn eer getast.
”Dus van nu af aan is mijn deur voor jou gesloten.
Mijn persoonlijk inzicht nog daargelaten, iemand, die
kalm voorstelt zo’n biologische flater te willen slaan, is
niet geschikt als man, voor welk meisje ook. En erger
me nu niet weer, goedemorgen!”
„O, Tim!” riep Marjorie, opspringende van haar stoel.
„Ik ben er zeker van, dat je slecht nieuws hebt. Ik hoor
de het aan de manier, waarop je de trap opkwam. Wat
heeft vader gezegd?”
Tim keek haar even moedeloos aan.
„Hij zei, dat het een een biologische onmogelijkheid
was. Tenminste, ik geloof, dat hij dat zei. Hij zei nog heel
wat meer.”
„Wat bedoel je?”
Tim gaf haar een verslag van het gesprek en de aan
merkingen, die de Professor nodig had gevonden.
”O, lieve,” zuchtte Marjorie, toen hij klaar was. „Dat
is zo mooi niet. Als het iets te maken heeft met één van
zijn lievelingstheoriën, zal niets hem doen veranderen.”
Tim ging op de armleuning van een stoel zitten en
staarde haar neerslachtig aan.
„Die misselijke Cantrell deed ook nog een duit in het
zakje.”
Marjorie snoof zacht. „Natuurlijk! Professor Cantrell
is in veel dingen meer of minder een tweede uitgave van
vader. Trouwen,” voegde zij er bedeesd aan toe, „hij zal
wel andere redenen gehad hebben, weet je.”
„Wat,” riep Tim uit. ”Die oude kerel- Je meent toch
niet, dat hij je het hof maakt?” Eigenaardig, dat hij nog
nooit vóór vandaag bemerkt had, hoe diep de afkeer was
die hij altijd voor Cantrell gevoeld had.
„Dat nu niet bepaald. Maar hij is, hoe zal ik het noe
men? heel attent! En ik weet zeker, dat hij graag meer
had willen zijn, als ik hem zijn gang liet gaan.”
GOUDA Onder voorzitterschap
van de burgemeester van Gouda, Mr.
R. M. van Reenen, is dezer dagen de
kringraad van burgemeesters van de
kring Zuid-Holland de Bescherming
Bevolking in het stadhuis van Gou
da in vergadering bijeen geweest.
Bij de aanvang van de vergadering
sprak de voorzitter een woord van
welkom tot de nieuw benoemde bur
gemeester van Ouderkerk aan den
IJssel, de heer P. B. Bakker.
Tot kring-noodwachtambtenaar in
vaste dienst werd benoemd mejuf
frouw A. Cattel te Gouda. Vervol
gens stelde de kringraad de op 1 ja
nuari 11. van kracht geworden wijzi
ging van het kringbeschermingsplan
vast.
Tenslotte kwam een voor deze
kring opgestelde regeling voor be
strijding van vredesrampen aan de
orde, welke door de kringraad onge
wijzigd werd vastgesteld.
„Lieve hemel,” riep Tim ontzet. ”Hij is meer dan ie
mand anders een biologische onmogelijkheid.”
"Ik vind niets aan hem,” zei Marjorie beslist. „Hij lijkt
me sluw. Hij erg arm, dat weet ik. Sinds hij zijn ontslag
heeft, ontvangt hij alleen, wat vader hem betaalt. En ik
kan het niet helpen, maar ik voel o, het is naar het te
zeggen, maar ik weet, dat ik eens over een zeker bedrag
zal kunnen beschikken.”
”Het is vreselijk. Wat denkt je vader ervan?”
”Hij en Professor Cantrell kunnen samen goed óp
schieten. Vader heeft een hoge dunk van hem. Hij prijst
hem altijd tegenover mij.”
”Zo? Dat is een beroerd slecht teken.”
”Ja en laatst liet Professor Cantrell iets over zijn een
zaam leven doorschemeren en vader voelde er met hem
mee.”
Tim nam een sigaret uit zijn koker en stak die- met
zorg aan.
„Denk je, dat je vader je graag met Cantrell getrouwd
zou zien?” vroeg hij kalm.
„Ja,” zei Marjorie.
„Verdikkie!” zei Tim alleen.
Hij rookte een tijdje zwijgend.
”Wat ben je van plan te doen?” vroeg hij ten slotte.
”Met jou trouwen, natuurlijk,” antwoordde Marjorie
openharig.
„Jou, lieveling!” riep Tim uit en sprong van zijn stoel.
’’Maar Tim, liefste, er is één ding, waarover ik pieker.
Ik vind het natuurlijk niet prettig om tegen vaders zin
met je te trouwen, maar ik kan er niets aan doen, als hij
zo dwaas en stijfhoofdig blijft. Als hij zegt, dat het wer
kelijk niet goed is, als nichten en neven trouwen, dan
moet daar toch iets van waar zijn.”
„Je bent te loyaal, lieve. Je vader is een heel verstan
dige man, maar hij is niet onfeilbaar. Luister eens, als
ik het oordeel van een even verstandig man kan leve
ren, dat er geen bezwaar is, ben je dan tevreden?”
„Ja,” zei Marjorie vastbesloten.
”Nu, hol naar boven, zet je hoed op en we gaan er di
rect met de wagen op uit. O, ja, dat is waar ook, ik mag
niet meer hier in huis komen.”
Marjorie giechelde op een niet zeer kinderlijke ma
nier. ”Je bent een gevaarlijke jonge man, is het niet? En
wat doen we daartegen?”
”Wat we altijd gedaan hebben. Hij is steeds in het la
boratorium, dus is het heel veilig, uitgezonderd om
streeks de etenstijden. Hij heeft jou niet verboden mij
hier te hebben, dus heeft het bevel geen betrekking op
jou.”
Marjorie giechelde weer. „Is het niet romantisch? We
moeten nog maar niet trouwen, dat zou alles bederven.”
”Dat,” zei Tim vastberaden, „is het risico, dat we op
de koop toe nemen!”
ZEVENHUIZEN Maandagmor
gen zijn in het overdekte zwembad
„Spaardersbad” te Gouda de school-
zwemexamens afgenomen. Hieraan
werd deelgenomen door kinderen van
de christelijke en openbare lagere
school van Zevenhuizen-dorp en
van Oud Verlaat. Uit Oud Verlaat
behaalden 14 kinderen het Adiploma.
Van de christelijke lagere van Ze
venhuizen-dorp waren er vijf kinde
ren die het B-diploma en 30 die het
A-diploma behaalden. Negen kinde
ren van de openbare lagere school
behaalden het B-diploma, terwijl er
hier vijftien voor het A-diploma
slaagden.
CONTACTLENSSPECIALISTJ HOORTOESTELPRACT1CUS
GRIT OPTIEK KORTE TIENDEWEG 12 KLEIWEG 108 GOUDH
Geslaagd te Rotterdam voor het bak-
kersdiploma 1-ste bediende T. B. A.
Geers te Waddinxven.
ZEVENHUIZEN Vlak voordat
er is begonnen met het bouwrjjpma-
ken van het uitbreidingsplan „West”
zijn er door de gemeentewerken van
Rotterdam, afdeling Oudheidkundig
Onderzoek opgravingen verricht naar
het huis Ter Duijn, dat gestaan moet
hebben achter de Dorpsstraat.
Het erf van deze hofstede was 18
bij 18 meter en moest hebben gelegen
achter de huidige openbare school.
Volgens de geschiedenis moet dit ge
bouw ’n klein formaat kasteel - ver
rezen zijn in de 17e eeuw waarna het
in de 18e eeuw weer verdween. Het
vierkante erf was vrij gemakkelijk
af te bakeren, daar het uit klei be
stond, terwijl de omgeving laag veen
is.
Het boekje „Zevenhuizen in vogel
vlucht” vermeldt in zijn geschied
kundig overzicht: „De hofstede Van
der Duijn lag recht tegenover het
kerkgebouw aan de westzijde van
de door het dorp lopende weg en was
daarvan door de Bosgracht geschei
den. De noordgrens was de Lange
Zijde en de zuidgrens het stuk Een-
drachtsdijk, dat evenwijdig loopt aan
de Lange Zijde”.
Maar de opgravingen die werden
verricht onder leiding van de heer C.
Hoek uit Rotterdam leverden niets op
omtrent de hofstede.
Het enige dat werd gevonden wa
ren gebruiksvoorwerpen uit de pe
riode 1650-1800.
De verwachting is nu dat de hof
stede veel meer westelijker heeft ge
staan, namelijk vlakbij de Rotteme-
ren, waar, volgens de geschiedenis,
Zevenhuizen in de 13e eeuw heeft ge
legen.
ZEVENHUIZEN Zoals ieder
jaar, wordt omstreeks de verjaardag
van Prins Bernhard een collekte ge
houden ten bate van het Anjer-fonds
Zuid-Holland.
Dit jaar zal de collekte gehouden
worden op de avond van de 26e juni,
de dag waarop de jaarlijkse reis van
bejaarden zal plaatsvinden, ter gele
genheid waarvan het fanfarekorps
„De Kleine Trompetter” een mars
door de Dorpsstraat zal houden. Bur
gemeester A. van ’t Verlaat beveelt'
de collekte warm aan.
71. De anderen kwamen haastig
om Wipperoen heen staan, want
ze waren natuurlijk net zo
nieuwsgierig als graaf Raaf.
”Ach, ik heb gewoon een beetje
nagedacht”, legde Wipperoen uit.
”Het was me opgevallen dat alles
altijd mis ging omdat de Onge
luksvogel altijd luidkeels
schreeuwde dat het mis zou gaan.
En daarom ging alles mis. En toen
dacht ik als hij z’n snavel dicht
houdt gaat het vast en zeker goed
