De Professor op
kattepoten
WEGENS OVERWELDIGEND SUCCES
UNIEKE
DAGTRIP
g
De Gouwe wint tweedaags
polotoernooi in Almelo
WIPPEROEN EN DE DUINENDIEF
VLIEGVELD ZESTIENHOVEN
METRO ROTTERDAM
RONDVAART
ROTTERDAMSE HAVENS
- J
Ik
n;
HAAST U!
DE DEELNAME IS BEPERKT!
COUPON
■b
Pagina 2
door A. B. Cox
Bi
BHHHH
Hef rijke programma van deze tocht omvat:
Rondleiding op vliegveld Zestienhoven
(met mogelijkheid tot rondvlucht en een zeer speciale verrassing)
Koffie in vliegveldrestaurant
Lunch in het befaamde restaurant Engels
Rit met de Metro door de ingewanden van de Maasstad
Rondvaart met luxe Spido-salonboot door de Rotterdamse havens
met consumptie
Wij kunnen onze lezers deze magnifieke dagtocht aanbieden voor de exclusieve prijs
(alles inbegrepen)
I
w
enig
van
drill
al fc
ovei
heel
gev<
lede
ten:
n
van slechts f 1 6per persoon
10
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN HOLLANDS HART - donderdag 5 september 1968
Naam:
Adres:
Handtekening:
doorhalen wat niet gewenst wordt.
Vertrek per tourincar om 9 uur v.m. van de Oranjelaan (bij schoolplein) te Waddinxveen. Terugkeer ca. 18.00uur.
U kunt zich voor deelneming opgeven door het invullen en insturen van de nevenstaande coupon naar „Weekblad
voor Waddinxveen Hollands Hart”, Oranjelaan 30a Waddinxveen. De aanmeldingen worden geboekt naar
volgorde van binnenkomst
Op DONDERDAG 19 SEPTEMBER organiseert het WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN
HOLLANDS HART voor zijn lezers een unieke dagtrip naar de grote bezienswaardigheden
van de wereldhaven Rotterdam.
Eindstand:
1. de Gouwe 8 punten; 2. ”R” 8 pun
ten; 3. Z.P.A. 7 punten.
w
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
a
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
s
i
i
i
i
X
door doelpunten van Eef Overdam en
Arie Troost 3-0. In de laatste perio
de was het Overdam die nog 2x scoor
de en de stand op 5-0 bracht.
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
I
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
Verder namen aan dit toernooi deel
Z.C.E. 1 (le klasse) H.Z.C. 1 en O.Z.P.
”2
van
enig
stas
ging
mer
mee
te d
verg
1964
de i
i
”R” 1-Gouwe 1 2-1
In een spannende wedstrijd zege
vierde Rotterdam met 2-1 over de
Gouwe. Nadat de eerste periode in
een 0-0 stand was geëindigd nam Rot
terdam in de tweede periode de lei
ding 1-0. In de vierde periode kwam
Rotterdam op 2-0, nadat Overdam en
Nieuwenhuijzen fraaie kansen gemist
hadden. In de slotfase van de strijd
scoorde Arie Troost voor de Gouwe
2-1.
De Gouwe 1-HZ.C. 1 2-0.
De Gouwe won eerst van HZC
(Hengelo) met 2-0, door een doelpunt
van Troost in de le periode en van
Overdam in de 4e periode. Zeer veel
schoten van de Gouwe belandden op
paal en lat.
de Gouwe 1-ZC.E. 1.
Nadat de Gouwe een 3-0 voor
sprong had genomen door doelpunten
van Eef Overdam (in elke periode
een treffer) schoorde ZCE (Enschede)
in de laatste periode tegen, waarna
hij zwaaide wild met zijn natge-
huilde vuistjes. ”Als ik sterk was
zou ik je zeven stompen geven!”
”Dan ben ik blij, dat je niet sterk
bent”, smaalde Wipperoen.
”Ben ik niet stérk!? Ben ik niet
stérk!?” riep Siempie.
Wipperoen ging maar gauw weg
Siempie deed zó kwaadaardig; -
die moest eerst maar even uitra
zen.
Toen Wipperoen die avond naar
Hij scheen er toch niet zo op gesteld te zijn hem te
houden, want hij keek rond, tot zijn ogen op Harold
vielen. Dat onaandoenlijk kind, nu bijgestaan door een
ander meisje, plonsde zijn handen weelderig in de
klodders modder voor hem.
„Hee,” schreeuwde Willie. „Jij en Eilie houwen hem
vast, Harold, dan ga ik Bert helpen zoeken naar ein
blikkie.” En hij liet de Professor met een plof in de mod
der vallen, terwijl hij hem met één hand in het midden
van zijn rug neerdrukte, zodat hij niet weg kon.
„O! Je gooit hem in mijn brood, Willie.”
„Brood? Wat klets je? Ik zie geen brood!”
„Dat weet ik wel,” huilde Harold, „maar ik speel, dat
het brood is.”
„Doe niet zo gek, Harold. Kijk, jij houdt hem bij zijn
voorpoten zóen Emilie bij zijn achterpoten. Nou ken
hij niks doen.”
„Ja, bijten,” zei Emilie, de Professor gehoorzaam bij
zijn achterpoten grijpend. „En Harold ken hem loslaten
en dan gaat-ie er vandoor.”
„Katten bijten niet,” antwoordde Willie trots. „Wacht
ik zal hem vastbinden, dan ken hij niet vlug weglo
pen.” Hij haalde een stuk touw uit zijn zak en maakte
met geoefende vingers een schuifknoop, duwde de lus
over het hoofd van de Professor en trok het losjes om
zijn hals. „Hier, Harold, jij dit eind. Hij kan niet weg,
snap-pie waarom niet? Hij zou stikken. Nou, Aggie, wie
zegt dat ik geen katten ken vasthouwen?”
Hij wachtte niet op Aggie’s antwoord, maar rende in
de richting, die Bert gegaan was. De Professor, secuur
aan alle vier poten vastgehouden, keek somber naar de
modder en vroeg zich af, welke schrikaanjagende din
gen hem nog stonden te wachten. Hij wilde zich zelf niet
wordgen, dus hield hij zich rustig.
Even daarna kondigden schelle vreugdekreten de
komst van Bert en Willie aan. De eerste had een blikken
busje in de hand en nog een eind touw en Willie sleepte
een weerbarstige en uitgemergelde fox-terrier aan zijn
halsband mee. Op het zien van de Professor veranderde
de weerspannigheid van de fox-terrier in een hevige vu
righeid. Hij trok en rukte aan zijn halsband. Willie kon
hem haast niet houden. De professor keek verlamd van
schrik naar al dat gedoe.
„O!” gilde Aggie, terwijl ze op en neer sprong en in
haar handen klapte. „O, hij heb een hond!”
„Nu dan, Bert,” beval Willie op zakelijke toon, geen
notitie nemend van het opgewonden meisje. „Jij bindt
dat bussie aan zijn staart, dan zal ik de hond vasthou
wen. Maar schiet op,” voegde hij er ademloos aan toe.
Dit was klaarblijkelijk geen nieuwe ervaring voor Bert;
met handige vingers maakte hij het touw, zostevig hij
kon, om het midden van de staart van de ongelukkige
10 Graaf Raaf raapte zijn para
plu op, klopte zorgvuldig het zand
er af en wandelde - zonder zelfs
maar één keer om te kijken - de
duinen in.
Meteen begon Siempie hevig te
grienen en zelfs Wipperoen kreeg
een brok in zijn keel.
”Nu tellen we niet meer mee
Siempie...” zei hij verslagen.
”En dat is jouw schuld!” piepte
Siempie door zijn tranen heen en
WEE
bed ging, duurde het heel lang eer
hij in slaap viel.
”Is het eigenlijk erg als je niet
meetelt?” vroeg Wipperoen zich
bezorgd af. Maar opeens kreeg hij
een prettige gedachte. Als graaf
Raaf hem nu niet meer meetelde,
betekende dat, dat de graaf hem
vroeger wél meetelde! Wipperoen
werd warm van trots. En toen ging
hij gauw slapen.
Professor vast zo stevig, dat de kat zich wanhopig in alle
richtingen en bochten wrong. Het andere eind van het
touw, dat ongeveer één meter lang was, werd aan het
deksel van het blikje gebonden, de lus van zijn hals ge
haald en Bert stapte achteruit om zijn werk te bewon
deren.
„Wat ga je doen, Willie?” vroeg Aggie met glinsteren
de ogen.
„De hond er op loslaten, ’tuurlijk.”
„Nou dadelijk?”
„Nee, die smerige snertkat krijgt een voorsprong. Eer
lijk is eerlijk, hè?”
Het besef van een voorsprong gaf niet veel verlichting
aan de door een hevige paniek bevangen Professor; het
zou zijn miserabel einde alleen een paar koortsachtige
ogenblikken uitstellen. Waarom, o, waarom had hij aan
die onzinnige verleiding om zijn veilig thuis te verlaten,
gehoor gegeven? Waarom had hij zich laten verstrikken
door zo’n doorzichtige list? Waarom had hij niet krach
tiger gevochten om vrij te komen? Nu was alles bedor
ven. Wat een einde aan het grootste experiment in de
annalen der wetenschap! Doodgebeten door een half
verhongerde terrier!
Het geluid van een schel dispuut onderbrak zijn folte
rende overpeinzing.
„Ik zeg je, dat ik de hond wil vasthouwen,” schreeuw
de Willie, „ik bracht hem mee!”
„Nou, dan mot ik de kat vasthouwen, die vond ik!”
„Nee, ik mot dat doen, Willie gooide hem in mijn
brood, dus ik mag dat doen.”
„Geef Aggie die kat maar, Harold,” zei Willie. „Jij
hebbem nu lang genoeg gehad. Zo is het goed. Heb-bie
hem stevig vast, Aggie? Nou, as ik zeg los!, dan laat je
hem gaan. Dan tel ik tot tien, en dan laat ik de hond
los. Klaar?”
’’Houd op!” schreeuwde de Professor in wanhoop.
„Laat die hond niet los!”
De handen, die hem in de modder drukten, lieten hem
als een bliksemflits vrij en een verschrikte Aggie hapte:
„Gossie, hoorde je dat? Die idiote kat hij sprak!”
„Klets niet,” zei Willie, die erg wit geworden was.
„Dat was Bert, was het niet, Bert?” Hij ging een paar
schreden van de kat vandaan.
„Neen,” fluisterde Bert. „Ik zei niks.”
„Ik zeg je, dat het de kat was. Ik smeer hem!”
Met een bange blik naar de Professor, liep Aggie, die
eerst als versteend op haar plaats was blijven staan hard
weg. Ze keek steeds om, hoe vlug ze ook voortmaakte,
over de straat achter hem aan.
„Kom hier en haal die bus er af, jongen,” zei hij streng
stilstaand en zich naar Willie omdraaiend.
Leo Nieuwenhuyzen de stand op 4-1
bracht.
Z.P.A. 1-De Gouwe 1 2-4
Nadat Z.P.A. (Almelo) een 1-0 voor
sprong had genomen, nam de Gouwe
het initiatief in handen, hetgeen drie
treffers opleverde van Leo Nieuwen
huyzen, Eef Overdam en Arie Troost
(1-3). Z.P.A. kwam hierna op 2-3,
waarna Leo Nieuwenhuyzen via een
strafworp voor 2-4 zorgde.
De Gouwe 1-O.Z.P.C. 1 5-0
De Gouwe had weinig moeite met
O.Z.P.C. (Oldenzaal). In de eerste pe
riode was het Leo Nieuwenhuijzen
die 1-0 scoorde. In de tweede pe
riode werd de voorsprong vergroot
geeft zich op voor deelneming metpersonen aan de unieke dagtocht
van het Weekblad voor Waddinxveen Hollands Hart op donderdag 19
september naar vliegveld Zestienhoven, metro Rotterdam en Rotterdam
se havenstad ad f 16,per persoon, alles inbegrepen.
Betaling geschiedt vooruit: op girorekening 47062 van Drukkerij Veld
wijk te Waddinxveen*) contant ten kantore Oranjelaan 30a te Waddinx
veen*).
WADDINXVEEN Het eerste herenzevental van ’De Gouwe’ nam deel
aan een tweedaags waterpolotournooi van Z.P.A. in Almelo. De Gouwe
behaalde op dit sterk bezette toumooi een eerste plaats voor „R” 1 en
Z.P.A. 1.
•W
7
