n.v.
De Professor op
kattepoten
Jubilerende directeuren
Mulder
gehuldigd
I
W
WIPPEROEN EN DE DUINENDIEF
Bejaarden namen
afscheid van
ds Boertje
Capelle eerste in
brandweerstrijd
Jeugdbrandweer
Gouden huwelijk
FRA-VA-KO’S
warenhuizen
BRON!!
Kop en schotels
Carillon voor
fa. Vermeij
F
2.95
Pagina 2
Plattelandsvrouwen
T
voor
door A. B. Cox
Bevordering
I
Hengelwedstrijd
Geslaagde bazar
Hengelwedstrijd
Schoolreis ouders
Bejaardensociteit
O
Hengelsport
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN HOLLANDS HART - donderdag 26 september 1968
wordt vervolgd
WADDINXVEEN De employé
eerste klasse der PTT J. A. Ponsioen
van het postkantoor te Waddinxveen,
is met ingang van 1 oktober 1968 be
noemd tot hoofdemployé der PTT.
l
MOERKAPELLE De Hengel-
sportvereniging hield zaterdag een
onderlinge wedstrijd. Vanwege het
ruwe water werd niet in de Rotte
maar in het Kanaal gevist. De heer
A. van Erk had het meeste succes.
Hij haalde 109 cm vis omhoog. A. de
Kooter 71 cm; W. Haan 50 cm; P.
Vermulm 38 cm; D. Baze 34 cm; K.
Brands 35 cm; W. Metselaar 33 cm;
A. Jansen 32 cm; T. van Helden 31
cm; K. Klomp 17 cm; H. Boerop. 16
cm; W. Keijzer 15 cm.
MOERKAPELLE De heer R. De-
wald, commandant van de jeugd
brandweer, heeft zich door drukke
werkzaamheden gedwongen gezien
deze functie neer te leggen. B. en W.
hebben hem het gevraagde ontslag
op de meeste eervolle wijze verleend.
Tot zijn opvolger is benoemd de
heer C. Zwarteveld, reeds jaren lid
van de vrijwillige brandweer in Moer
kapelle.
MOERKAPELLE Extra veel be
jaarden kwamen donderdagmiddag
naar het Dorpshuis voor de laatste
bijeenkomst onder leiding van ds. A.
Boertje die binnenkort naar Krimpen
aan de Lek vertrekt.
Onder de titel „Grepen uit het ver
leden” genoten de aanwezigen, onder
wie burgemeester I. J. P. Keijzer en
gemeentesecretaris G. J. A. Runsink
en hun echtgenoten, van bijzonder
mooie dia’s van de belangrijkste ge
beurtenissen uit de laatste jaren. Ds.
Boertje dankte in een korte toe
spraak mevr. H. v.d. Heuvel-Verduyn
(die verhuisde naar Koudekerk aan
de IJssel) voor het vele werk dat zij
in het belang van de bejaarden heeft
verricht. Zij ontving hiervoor een
schilderij vervaardigd door de heer
J. Huisman. Een kleine afvaardiging
van de bejaarden dankte bij monde
van ouderling N. Evers Ds. Boertje
voor het grote enthousiasme in het
werk voor de oudse inwoners. Een
vaas strobloemen en een lectuurbak
boden zij uit dankbaarheid hiervoor
aan.
Dat er in de tien jaar dat Ds. Boer
tje in Moerkapelle heeft gewerkt
vriendschapsbanden gekomen zijn
was aan het einde van de bijeen
komst duidelijk te merken.
heer P. W. van Lint, die de jubilaris
sen schetste als de stuwende krachten
van een bedrijf, dat in de afgelopen
25 jaar is uitgegroeid van een mini-
tot een maxi-onderneming. De ge
schenken van het personeel - een ca
mera voor de heer Ten Zijthoff en
een gouden horloge voor de heer De
Gelder - werden aangeboden door de
dames Lakerman en Zwart.
De jubilarissen werden voorts on
derscheiden met de zilveren legpen
ning van de Maatschappij voor Nij
verheid en Handel, die hen door dr
J. C. Derksen, voorzitter van het de
partement Gouda, werd uitgereikt.
Mede namens zijn collega dankte
de heer Ten Zijthoff tenslotte voor de
huldiging. Als tegenprestatie gaven
de jubilerende directeuren het per
soneel voor de verdere dag vrijaf.
ZEVENHUIZEN De Hervormde
Gemeente heeft vrijdag en zaterdag
een zeer geslaagde bazar gehouden
in de noodkerk naast de Dorpskerk.
De bruto-opbrengst was 12.000,
De netto-opbrengst zal rond de tien
mille liggen. Dit bedrag is bestemd
voor de restauratie van het kerkge
bouw. Als bijzonderheid kan nog ge
meld worden dat de haan van de oude
toren voor 1500 verkocht werd.
ZEVENHUIZEN De hengelsport-
vereniging ’Zevenhuizen-Moerkapelle
heeft zaterdagmorgen om vijf uur in
de Rotte nabij ’De Roerdomp’ een
onderlinge wedstrijd gehouden. Hier
aan namen zestien leden deel, waar
van er vier geen enkel bovenmaats
visje aan de haak wisten te slaan.
Van de meeste anderen bleef de
vangst beperkt tot één of twee visjes.
Alleen de eerste prijswinnaar sprong
er uit. A. van Erk ving namelijk acht
vissen met een totale lengte van 124
cm.
De verdere uitslag is: 2. J. de Koo
ter 71 cm; 3. W. Haan 50 cm; 4. P.
Vermulm 38 cm; 5. P. Bazen 37 cm;
6. K. Brands 35 cm; 7. W. Metselaar
33 cm; 8. G. L. A. Janssen 32 cm; 9.
T. van Helden 31 cm; 10. K. Klomp
17 cm; 11. H. Boerop 16 cm; 12. W.
Keyzer 15 cm.
De grootste vis die werd gevangen
had slechts een lengte van 22 cm.
Zowel P. Bazen als P. Vermulm vin
gen er een van deze lengte.
MOERKAPELLE Onder leiding
van de heer en mevrouw Dewald
hebben vanaf vrijdagmiddag tot zon
dagavond twintig ouders van kinde
ren van de openbare lagere school
een reis naar de jeugdherberg ’t Hee-
met te Vaals (Limburg) gemaakt. Dit
plan dat werd geboren bij een ver
trek van ’n reis voor de kinderen naar
dezelfde plaats, is tot een groot suc
ces geworden. De groep die zich ge
heel aan de regels van de jeugdher
berg moest houden, heeft het aan de
nodige humor niet laten ontbreken.
De ouders genoten net zo veel als de
kinderen en kreten als „O meester
wat prachtig” waren vaak te horen.
Tijdens de reis werd o.m. een kaarsen
fabriek in Gulpen bezocht waar de
kaarsen nog met de hand worden ge
maakt. Tijdens de herfstvacantie zal
een soortgelijke tocht worden onder
nomen door oud-leerlingen van de
school.
Wipperoen meen ik en de andere
Siempie - zijn zo brutaal geweest
om een knol op mijn hoofd te la
ten vallen. Daar heb ik een bars
tende hoofdpijn van over gehou
den...”
Wipperoen sloeg beschaamd zijn
ogen neer. ’’Graaf Raaf...” zei hij
schutterig. ”Er is een vreemdeling
in de Rustige Duinen komen wo
nen!”
Ziezo, daar zou de graaf toch
wel even van opkijken. Maar de
graaf knipperde zelfs niet met zijn
MOERKAPELLE De Nederland
se Bond van Plattelandsvrouwen is
het nieuwe seizoen begonnen met een
zeer boeiende lezing over de geschie
denis van de Goudse Glazen door
Mevr. Rijksen-Koning te Gouda.
De ruim 400 jaar oude St. Jans Kerk
met z’n 64 beroemde gebrandschilder
de ramen, noemde spreekster niet
een Gouds maar een nationaal monu
ment. Toen de oude basiliek in 1552
bij een hevig onweer geheel afbrand
de zag men het als een waarschu
wing. Als een wonder werden de
huizen in de omgeving (vaak met rie
ten daken) allen gespaard. Groten
deels van het puin werd in zeer korte
tijd de kerk in Gothische stijl her
bouwd. Karei de Vijfde gaf hiervoor
z’n toestemming. Aan de grote van
de kerk is de godsdienstigheid van
de, toen nog katholieke, bevolking af
te lezen.
De aan de kerk toebehorende lan
derijen moesten worden verkocht om
de onkosten te betalen. Dit was ech
ter niet genoeg. Men ging het probe
ren met loterijen. De verlotingen op
het marktplein werden grote feesten
die dagen duurden. Zelfs boeten
moesten in natura - een aantal bak
stenen - worden voldaan. Vorstenen
rijke edellieden werden de schenkers
van de soms 20 meter hoge ramen.
Alle tekeningen, kartons genaamd,
zijn nog in het bezit van de kerk, dit
is een bijzonderheid. Als er dus eens
iets met de ramen zou gebeuren kun
nen deze altijd weer opnieuw ge
maakt worden. Bijna alle ramen wer
den gebrand door de Gebr. Crabeth
te Gouda.
Op 2 oktober brengt de afdeling een
bezoek aan de kerk en het Catharina
Gasthuis, gevolgt met een bezoek aan
een kaasmakerij te Stolwijk.
MOERKAPELLE Morgen zal het
vijftig jaar geleden zijn dat Jan Her
tog en Pietertje Ardon op het ge
meentehuis van Moerkapelle elkaar
het ja-woord gaven. Het jonge paar
ging toen wonen op één der molens
nabij de Kruisweg in de gemeente
Bleiswijk waar Jan molenaar werd.
Vier jaar later verhuisde het echt
paar naar één der molens aan de
Rottedijk te Moerkapelle. De heer
Hertog kreeg toen de taak het water
in de polder „de Wilde Venen” op
peil te houden voor 150,per jaar.
Toen de watermachine het werk van
de molens ging ovememen werd de
molen van z’n luister ontdaan. De
kop en de wieken veranderden gro
tendeels in brandhout. De heer Her
tog werd toen landarbeider. Het kras
se echtpaar, 75 en 74 jaar oud, kreeg
op de molen, waar ze nu 46 jaar wo
nen, 7 kinderen. De familie breidde
zich verder uit met 26 klein- en acht
achterkleinkinderen.
Vanavond wordt het feest gevierd
met een receptie van half acht tot
half negen in „Het Wapen van Moer
kapelle”.
WADDINXVEEN Horloger Ez.
Vermey gaat Waddinxveen volgende
maand verrjjken met een carillon.
Het wordt een spel van twaalf bron
zen klokken, dat de gevel van het
pand Kerkweg 159 gaat sieren. De
klokken worden gegoten in de inter
nationaal befaamde gieterjj van Petit
en Fritsen in het Brabantse dorpje
Aarle-Rixtel.
Het carillon zal ieder kwartier zijn
bronzen stem doen galmen over de
Kerkweg en omgeving. Op de hele
uren zingt het de bekende klokken
melodie van de „Big Ben.”.
Het klokkenspel kan middels een
klavierbord ieder gewenst concert
spelen. Bij hoogtijdagen zal Wad
dinxveen door deze miniatuur-bei-
aard op passende muziek worden
vergast.
Het ligt in de bedoeling van de
heer Vermeij om bij de feestelijke
officiële ingebruikstelling van het
carillon tegen het einde van oktober
een bekend musicus het eerste con
cert te laten geven.
MOERKAPELLE Vanmiddag
heeft in het Dorpshuis Ds. A. Boertje
de opening verricht van de bejaar-
densocieteit. De oudse inwoners van
Moerkapelle en naaste omgeving
kunnen gedurende de wintermaanden
elke donderdagmiddag van 2 tot 5
uur in het Dorpshuis terecht om te
dammen, schaken, sjoelen enz.
Voor de maandelijkse bijeenkom
sten is het volgende programma op
gesteld: 31 oktober - de heer Ooster-
welde te Amsterdam met voordrachts
kunst; 28 november - de heer en me
vrouw Olff te Rijswijk met een reis
beschrijving; 18 december - kerstbij-
eenkomst met broodmaaltijd. In janu
ari komt mej. Beuverij iets vertellen
over heilgymnastiek en massage. In
februari wordt de middag verzorgd
door Ds. A. van Eijk te Bergschen-
hoek. Ds. A. Boertje, dan predikant
te Krimpen aan de Lek, verzorgt het
programma in maart, waarna de be
jaarden in april een reisje maken naar
Krimpen aan de Lek. Op 29 mei
wordt het seizoen besloten met een
film, met toelichting, door het Natio
naal Rheumafonds.
HOOFDSTUK IX.
Detective Bellamy
I
De Professor had drie of vier dagen een heerlijke tijd.
Hij had een leventje als een prins, alles wat hij zou kun
nen wensen, kreeg hij. En tot zijn groot vermaak en stil
genoegen werd hij steeds omhelsd, geliefkoosd, gekust
en geweldig verwend door dat buitengewoon aardige en
aantrekkelijke jonge persoontje.
Zijn geweten hinderde hem in het geheel niet. Hij
wist, dat zijn afwezigheid van huis flink wat angst en
schrik zou veroorzaken, maar hij vond, dat dit zijn huis
houden zou helpen om zijn afwezigheid des te meer op
prijs te stellen en hij was vastbesloten van zijn kleine
vakantie ten volle te genieten. Sybil was een veel pret
tiger mens om zijn dagen van herstel bij door te bren
gen dan zijn onsympathieke zuster of zijn plichtverza
kende dochter. En wat Cantrell betrof, wel, die had nog
een kleine schuld aan hem af te betalen en dat was een
prachtige manier om het hem te laten doen.
Maar toen hij met tegenzin bemerkte, dat zijn gezond
heid weer geheel in orde was en dat de tijd aangebro
ken was, van deze plezierige omgeving afscheid te ne
men, kwam hij tot de ontdekking, dat hij in elk opzicht
een gevangene was. In het eerst had hij geen ernstige
moeilijkheid ondervonden om een uitstapje te maken.
Zijn plan was geweest tegelijk met Sybil de voordeur uit
te glippen. Ze zou hem natuurlijk zien te pakken, maar
zijn snelheid zou haar dat beletten. Hij vond echter al
heel gauw uit, dat hij dat plan niet ten uitvoer zou kun
nen brengen. Want als Sybil de deur moest openen,
overtuigde ze zich altijd eerst, of hij wel veilig in een
van de kamers was opgesloten; niets zou haar er toe
brengen, open te doen vóór zij dat niet gedaan had. Een
of twee onhandige pogingen van zijn kant, om onge
merkt het huisje te verlaten, maakten haar slechts
waakzamer, zo niet wantrouwiger. Bij één gelegenheid,
toen hij juist op het laatste ogenblik gegrepen en aan
zijn staart teruggetrokken werd, was Sybil zo boos ge
worden, dat ze hem een paar klappen gaf. De klappen
zouden nauwelijks een muis hebben laten schrikken,
maar het maakte de Professor kregel en deed hem uren
pruilen. Nadien besloot hij haar uit de weg te gaan.
Sybil van haar kant was vastbesloten hem te houden.
Ze had een diepe genegenheid voor het kleine schepsel
tje opgevat, dat zich in deze paar dagen, die Jack voor
zaken op reis was, onmisbaar had gemaakt en met de
gemakkelijke lichtgelovigheid, eigen aan alle toneel
mensen, was ze tot de conclusie gekomen, dat haar geluk
op de een of andere manier ermee verbonden was, had
zij hem als haar mascotte aangenomen. Maar wat haar
het meest getroffen had, was de buitengewone ver
standigheid, die het dier soms aan de dag legde. Hij
scheen somtijds de kracht van gevolgtrekkende gedach
ten te bezitten en de manier, waarop hij dikwijls haar
woorden beantwoordde, leek wonderlijk. Zij sloeg met
bezorgdheid zijn voortdurende lust om weg te lopen,
gade, maar ze verzette er zich des te krachtiger tegen
en besloot dat niets minder dan een wonder hem van
haar zou doen scheiden.
dat we de rest aan het toeval moeten overlaten. Ik zal
alles doen, wat ik kan, om hem op te sporen, maar ik
denk, dat de kans op succes niet overweldigend zal zijn.”
Tante Georgina en Cantrell gingen naar de salon om
daar de zaak tot in alle finesses met elkaar te bespre
ken. Marjorie bleef in de hal en stond ze na te kijken.
Een groot idee was bij haar opgekomen. Haar vader kon
zoek zijn, of ergens tegen zijn zin vastgehouden worden;
hij kon zelfs in gevaar zijn. Hij zou in ieder geval erg
verlangend zijn weer naar huis terug te komen. Hier
was eindelijk Tims kans! Tim, niet Cantrell, moest de
gene zijn, die hem vond en terugbracht!
Zij keek gauw op de klok. Het was bijna half elf. Tim
zou er nog wel zijn.
Tim was er. Hij was er al meer dan een half uur en
hoeveel hij ook van Marjorie hield, hij was toch niet van
plan langer te wachten. Het was een koude avond en
zelfs zulke nachtelijke dieren als katten en geliefden wa
ren in huis. Hij was net op het punt weg te gaan, toen hij
Marjorie zachtjes hoorde roepen. Even later lag ze in
zijn armen en zag hij, dat ze heel opgewonden was.
„Tim!” riep ze, voordat hij tijd gehad had haar be
hoorlijk goedendag te zeggen. „Tim, vader is weg!”
„Ja?” vroeg Tim. Het kwam hem als iets zeer verblij-
dends voor. ”Je schijnt er niet zo erg over in te zitten.”
„Tim, ik ben o, zo ongerust,” antwoordde ze verwij
tend. „Het is afschuwelijk. Maar begrijp je dan niet,
domme jongen, dat nu jouw kans gekomen is?”
„Ja, Tim, o, je bent suf! Begrijp je het dan niet? Jij
moet hem vinden.”
„O!” zei Tim zonder veel geestdrift. „O!”
„Voel je dan niet, dat dat alles zou veranderen?”
„Ja, lieveling, ik begrijp dat best, maar Heb je geen
idee, waar hij is?”
„Natuurlijk niet. Hij is weg. Werkelijk weg.”
„Ja,” zei Tim somber. „Het zal niet zo gemakkelijk
zijn hem te vinden, hè?”
„Neen, dat denk ik niet. Maar, o! Tim! Je moet hem
vinden! Hoor je, je moet! Het betekent alles voor ons!”
„Vertel me die verschrikkelijke geschiedenis maar
eens helemaal!” zei hij vrolijker, iets van haar opgewon
denheid ovememend.
Zo goed als ze kon, vertelde Marjorie hem de voor
naamste feiten. Het was onmogelijk haar onderhoud met
Cantrell die morgen over te slaan en Tim’s verontwaar
digde uitroepen onderbraken een tijdje haar woorden
stroom. Toen ze klaar was, haalde Tim diep adem en
floot in gedachten verzonken. „Het is echter een moei
lijke opgaaf,” gaf hij toe. ”Het wordt nu een gevecht te
gen Cantrell.”
„Ja,” zei Marjorie. „Is het niet leuk en romantisch? Ik
voel me erg belangrijk. Ik ben een spoon in het vijande
lijke kamp en als die vreselijke, oude man ergens ach
ter komt, zal ik het je, zo gauw ik kan, laten weten.
Kom elke avond hier, lieveling, ook als het regent,
sneeuwt, vriest en hagelt tegelijk. We moeten dit spel
letje winnen.”
„En de Borgola Car Company kan zijn eigen wagens
verkopen,” riep Tim opgetogen uit. „Ik heb nu al mijn
tijd nodig om oom op te sporen en ik ben nog nooit een
detective geweest. Ik zal morgen opzeggen. Ik zou de
volgende week toch ontslagen worden,” voegde hij in
een opwelling van oprechtheid er aan toe.
ment weer uit te vliegen. Als de kat niet meer in de tuin
was, moest hij die op zijn eigen houtje verlaten hebben.
„Maar wat kan er in zijn hoofd zijn omgegaan?” vroeg
hij hulpeloos. „Hij heeft nooit enig teken om te willen
ontsnappen getoond. Het is niet te geloven, dat hij zelf
weg wilde, nu er zoveel op het spel staat. Hij zal zich in
ieder geval niet met opzet in gevaar begeven. En hij kan
ook nog niet zo zeker van zich zelf zijn om lang weg te
blijven. Ik voor mij denk, dat hij iemand een bezoek is
gaan brengen misschien Professor Dulverton. Denkt
u ook niet?”
Een verschrikkelijke angst voor het eventuele verlies
van de kat en daarmee de verwezenlijking van zijn dro
men maakte zich van Cantrell meester. Hij praatte zo
om zich zelf gerust te stellen en keek angstig naar tante
Georgina om bevestiging.
„Ja, u kunt wel gelijk hebben,” twijfelde tante Geor
gina. ”Is er nog iemand anders behalve Professor Dul
verton, waar hij op visite kan gaan?”
„Neen, niemand,” antwoordde Cantrell overtuigd. „U
zult wel zien, dat hij al de tijd bij Dulverton is geweest
en misschien is hij nu wel op weg naar huis.”
„U moet er dadelijk heengaan, dan hebt u zekerheid.
Het is niet verstandig iets aan het toeval over te laten.”
Cantrell was het volkomen met haar eens en ging al
naar de deur. „Ik ga direct,” zei hij.
Tante Georgina deelde de uitslag van het gesprek aan
Marjorie mee en beiden wachtten met enige vrees op de
terugkomst van hun koerier. In minder dan een uur
kondigde een klop op de deur zijn komst aan. Zij haast
ten zich te samen naar de hal.
Een blik op Cantrells gezicht, toen hij meer wagge
lend dan lopende de deur inkwam, zei hun de waarheid.
Hij zag er bleek en afgetrokken uit en zijn ogen stonden
wild.
„Ik ben bang, dat het hopeloos is,” bracht hij uit. „Hij
is daar in het geheel niet geweest. En hoe kunnen we
ooit een doodgewone, zwarte kat in Londen terugvin
den?”
„We kunnen een beloning uitloven,” zei Marjorie niet
erg hoopvol.
„Ja, dat kunnen we natuurlijk doen, maar ik vrees,
II
Toen de Professor tegen etenstijd niet in zijn verdeel
de familiekring terugkwam, veroorzaakte zijn afwezig
heid in het eerst niet veel commentaar. Tante Georgina
verbeelde zich, dat de maaltijden voor haar broer een
periode van wederkerende verlegenheid waren, terwijl
Marjorie, die zich volkomen bewust was van de krach
ten, die Cantrells onderhoud met haar na het ontbijt
had aangewakkerd, dacht dat haar vader zat te mokken.
Tot hun beider verlichting verscheen Cantrell zelf niet.
Maar toen thee- en dinertijd kwam en verstreek, be
gonnen ze enige bezorgdheid te gevoelen. Een bijzonder
eetlustopwekkend gerecht, bestaande uit een zorgvuldig
gefileerde gebakken haring en kleine stukjes gesneden
leer in melk was onwillig door de geërgerde juffrouw
Goatley klaargemaakt, die nog steeds niet de identiteit
van de bedoelde gebruiker ervan wist. De smakelijke
geur, die een waarborg was, dat iedere kat binnen twee
minuten voor de keukendeur zou staan te miauwen,
drong door het hele huis en een flink deel van de tuin,
echter tevergeefs. Toen het negen uur werd, sloeg hun
bezorgdheid om in angst en werd een dringende bood
schap aan Cantrell gestuurd.
Hij kwam ademloos en verschrikt en tante Georgina
vertelde hem, wat er gebeurd was.
„Er is iets niet in orde,” besloot zij. „We moeten hem
opzoeken?”
„Ja, maar waar?” vroeg Cantrell, met zenuwachtige
vingers door zijn schaarse haren strijkend. „Waar is
hij?”
„Het heeft geen zin zulke belachelijke vragen te stel
len,” snibde tante Georgina. „Als ik wist, waar hij was,
ging ik hem halen en bracht ik hem thuis om te eten.
Hij is weggelopen.”
„Weggelopen?” herhaalde Cantrell ontzet. „Denkt u
dat heus?”
„Wat blijft er anders over om te denken? We hebben
de hele tuin doorzocht en daar is hij niet. Hij kan alleen
uit eigen vrije wil er vandoor gegaan zijn.”
Wilde gedachten over een bedrieglijke Professor Dul
verton, die voor zijn eigen belang de kat uit de tuin stal,
schoten door Cantrells brein, om er het volgende mo-
BOSKOOP Twee directeuren
van Mulders Fabriek van Rollend
Materieel N.V. te Boskoop, ztfn vrij
dag gehuldigd ter gelegenheid van
hun zilveren jubileum. Het waren de
heren J. N. ten Zijthoff en M. de
Gelder, die beiden bjj het bedrjjf in
dienst zijn getreden toen dit nog in
Waddinxveen was gevestigd. In de
morgenuren ondergingen de jubilaris
sen in de kantine van het bedrijf de
hulde van personeel en raad van
commissarissen. ’s-Middags was er in
Florida een zeer druk bezochte re
ceptie, waarop vele relaties en vrien
den hun gelukwensen kwamen aan
bieden.
Tijdens de bijeenkomst met het
personeel, die werd ingeleid door
verkoopleider J. C. Goedvolk, wenste
president-commissaris T. Slavenburg
de beide jubilerende directeuren toe,
dat zij hun steeds meer eisende taak
in de toekomst onder rustige omstan
digheden zowel voor het vaderland
als voor de fabriek zouden mogen
voortzetten. Met een geschenk onder
couvert bekrachtigde hij de waarde
ring van de raad van commissarissen.
De heer Ten Zijthoff, die financieel
directeur is, bekleedt tevens de func
tie van voorzitter van de onderne
mingsraad. Naast het bestuurslid
maatschap van een aantal organisa
ties in de metaalindustrie verricht hij
ook nog taken in het sociale en ker
kelijke leven.
Commercieel directeur M. de Gel
der is oprichter en president-commis
saris van de dochteronderneming in
Canada en commissaris van de doch
terondernemingen in Zuid-Afrika en
Engeland. In Waddinxveen is hij
voorzitter van de Industriële Club.
Namens het personeel sprak de
13. Hijgend en warm kwam Wip
peroen bij het kasteel van graaf
Raaf aan, maar toen hij de salon
van de graaf binnenging, schrok
hij zich zowat een beukenootje,
want de graaf zat kaarsrecht en
onbeweeglijk in zijn mooie zetel
en droeg een groot wit verband om
zijn hoofd!
’’Bent u gevallen graaf Raaf?...”
stamelde Wipperoen.
De graaf keek Wipperoen koel
tjes aan en sprak: ’’Twee onuit
staanbare vlegels - de ene heette
WADDINXVEEN De H.S.V.
Waddinxveen organiseerde in samen
werking met verenigingen uit Moor
drecht, Nieuwerkerk a.d. IJssel en
Zevenhuizen op zaterdag 21 septem
ber een ringconcours. In de Gouwe
nabij de Burg. Trooststraat. Door
watervervuiling in de Gouwe werd er
geen vis gevangen. Na een uur vissen
werd besloten het ringconcours in het
Kanaal voort te zetten. Dit was een
verbetering.
De uitslag was: 1
Waddinxveen; 2 J.
Vraag onze waardebonnen
Speelgoederen, Luxe- en
Huishoudelijke Geschenken.
Eikenlaan 54, leplaan 112
Telefoon 24 01
1 B. Rodenburg sen. 118 pt
J. van Egdom, Waddinxveen
102 pt; 3. G. Blom, Moordrecht 83 pt; 4 K. van
Rijn, Nieuwerkerk a.d. IJssel 60 pt; 5 H. van
Bruggen, Waddinxveen 34 pt; 6 B. Dekker,
Moordrecht 92 pt; 7 W. Hoogerdijk, Waddinx
veen 30 pt; 8 H. Zwienen, Waddinxveen 24 pt;
9 C. de Joode, Moordrecht 20 pt; 10 K. Stal
ker, Waddinxveen 18 pt; 11 B. Heuvelman,
Moordrecht 17 pt; 12 D. Holtum, Moordrecht 17
pt-
Er deden 55 wedstrijdvisser aan de
wedstrijd mee. Waddinxveen kwam
met zes man bij de eerste tien goed
uit de bus.
WADDINXVEEN Zaterdag zijn
in Bodegraven de onderlinge brand-
weerwedstrjjden van de ’tien ge
meenten’ gehouden. Winnaar werd
de brandweerploeg uit Capelle aan
de IJssel met 206 punten.
De verdere uitslag luidt: 2. Nieu
werkerk 205J pt; 3. Gouda 203 pt; 4.
Moerkapelle 198J pt; 5. Waddinxveen
193J pt; 6. Zevenhuizen 191 pt; 7.
Reeuwijk 185 pt; 8. Bodegraven 182
pt; 9. Boskoop 168J pt en 10. Moor
drecht 165J pt.
De bevelvoerdersprijs was voor het
brandweercorps Gouda, die voor de
Ordonancedienst voor Moerkapelle
en die voor pompbedieners voor
Nieuwerkerk.
De tien corpsen zorgden aan het
slot van de wedstrijd met al hun
spuiten voor een spectaculair water-
gordijn over de singel. Burgemeester
Van der Hooft en wethouder Van Tol
kwamen tijdens de strijd naar de
prestaties kijken. In Capelle a.d. IJs
sel worden op 19 oktober voor het
eerst onderlinge wedstrijden voor ho
ge drukspuiten gehouden.
- ,e.'
aam iniimisBU 4x~nci imi rr
Koopt bij de
3 zeer elegante
(Delfs wit)
ogen en sprak: ”Dat komt dan
prachtig uit! Die vreemdeling
komt dan in jouw plaats; je telt
immers niet meer mee!?”
Wipperoen bleef geschrokken
zwijgen. Toen verliet hij met ge
bogen hoofd het kasteel en slofte
met een ongelukkig gezicht naar
de plek terug waar hij zijn man
met hout achtergelaten had. Lieve
help, de graaf was dus écht boos
op hem! O, daar zag hij z’n mand
al. Maar wat was dat nou- Wat
zag hij daar?
13
