en
De Professor op
kattepoten
Plan regionale televisie
radio wekt onrust
Groene Kruisgebouw in
centrum Moerkapelle
DE BRON
Kruiswoordraadsel
WIPPEROEN EN DE DUINENDIEF
FRA-VA-KO’S
warenhuizen
Moderne drogist
ZELFBEDIENING
F
r
Pagina 1 5
Verkoopmiddag
„Second Step”
'4
r/ rs>
h bv
\ór
bs
i’
f e
door A. B. Cox
in
I.
I
Raadsvergaderingen
64. paradijs
Geslaagde bazar
go
ób
^^4 (W /f
19
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN HOLLANDS HART - donderdag 7 november 1968
G 681020
33
3k
<33
W
fi
ff
bi
Horizontaal
Vertikaal
Onder de inzenders van
■w
wordt vervolgd
Eikenlaan 54, leplaan 112
Telefoon 24 01
in onze afdeling Byouterieën
Parfums en Cosmetische art.
Daarom veel voordeliger bij
voor Speelgoederen, Luxe en
Huishoudelijke Geschenken.
WADDINXVEEN De verkoop-
middag voor de bejaarden sociëteit
in het Herv. Wijkgebouw aan de Es-
doomlaan heeft opgebracht 1967,98
67.
68.
70.
72.
den-” zei Snipper. ”En als je niet
gauw ophoepelt zal ik het aan
graaf Raaf vertellen’.
Oei, daar schrok Holder Bolder
wel een beetje van, want hij wilde
liever niet met de graaf te doen
hebben. Mopperend ging hij er
vandoor, nagekeken door Snipper
en Wipperoen. Maar als ze gewe
ten hadden wat er in het hoofd
van Holder Bolder omging, zouden
ze lang niet zo gerust zijn ge
weest...
WADDINXVEEN Vrijdagavond
8 november, zal de Waddinxveense
jongerensociëteit Second Step een
dansavond geven. De beatgroep de
„Statues” zal deze avond de muziek
ten gehore brengen. Aanvang acht
uur.
MOERKAPELLE Burgemeester
en wethouders van Moerkapelle
streven er naar de raadsvergaderin
gen in de toekomst elke laatste dins
dagavond van de maand te houden.
de goede oplossing worden twee boekenbonnen
verloot ter waarde van resp. 7.50 en 5.Inzendingen tot uiterlijk
vrijdag 22 november aan de puzzelredactie: Oranjelaan 30a, Waddinxveen.
18,-. De ledenvergadering zag hier
de noodzaak van in en besloot er met
algemene stemmen toe.
Als bestuursleden werden herko
zen mevr. Kadiks en de heren C. J.
v. Rooyen en D. Ottevanger.
Tijdens deze vergadering herdacht
de voorzitter de heer P. v.d. Berg te
Moerkapelle, die enige tijd geleden
is overleden. Hij had veel gedaan, zo
werd gememoreerd, om de plannen
voor een nieuw Groene Kruis gebouw
in Moerkapelle te verwezenlijken.
zelf gevonden”.
In MIJN Beukenootjesbos, zei
Holder Bolder schamper.
’Leugenaar!” riep Snipper ver
ontwaardigd. ”Het Beukenootjes
bos is van iedereen. En deze beu-
kenootjes zijn dus allemaal van
mij”.
Holder Bolder kneep zijn ogen
tot een kiertje toe en zei: ”Als het
Beukenootjesbos van iedereen is,
zijn deze beukenootjes van MIJ,
want ik heb ze óók gevonden!”
’’Maar ik heb ze het éérst gevon-
1. Technisch
Natuurweten
schappelijk
Onderzoek (afk.)
2. rondhout
3. vogel
4. kledingstuk
5. vrouwelijk
zoogdier
6. sport
7. maanstand (afk.)
8. netto (afk.)
10. zeeinham
11. venster
12. deel v.e. bloem
13. meisjesnaam
17. onvruchtbaar
18. geestdrift
20. boom
22. ongevuld
24. keukengerei
27. bescheiden
28. hevig
29. vreemde munt
31. uitgaven
33. zout water
35. wondvocht
38. ik (lat.)
39. lokspijs
45. verlaagde toon
46. klein beetje
47. mens
49. uurwerk
51. water in Utrecht
53. elektrisch geladen
deeltje
54. kleur
56. vreemde munt
58. geen uitgezonderd
59. plaats in Duitsland
61. jongensnaam
66. luizenei
69. Europeaan
71. zwaardvis
73. diner
74. Engels telwoord
76. kindergroet
78. plaats der
oudheid
ZEVENHUIZEN Vorige week
is de Dorpsstraat verrijkt met een
bijzonder mooie, gemoderniseerde
zaak, namelijk drogisterij. A. Roden
burg. De opening werd verricht door
het 2-jarig zoontje Marco, die een
laken voor de etalage wegtrok. Door
de verbouwing is de oppervlakte
twee en een half keer zo groot ge
worden als voorheen. Daardoor kon
den de cosmetische en babyafdeling
sterk uitgebreid worden. Ook de fo-
tografie-afdeling is nu een ruime
plaats toebedacht. De verbouwings
werkzaamheden zijn verricht door
de firma’s Koster te Moerkapelle en
N. Hol te Zevenhuizen.
II
Door de ongerustheid van de laatste dagen had Marjo
rie van de invitatie van de Greys geen gebruik kunnen
maken. Tegen lunchtijd van deze belangrijke dag ech
ter was Tim erin geslaagd een briefje binnen te smok
kelen om haar te vertellen, wat er met Cantrell ge
beurd was en dat hij hoopte in de middag de kat in han
den te krijgen. Verder vroeg hij, of ze na het eten naar
de Greys wilde komen. Hij zou de Professor naar hen
brengen en daar zouden ze dan bespreken, wat met hem
te doen. Hij waarschuwde haar, dat als hij zo deed, het
natuurlijk van zelf sprak, dat de Greys de hele geschie
denis moesten weten, maar dat vier mensen beter raad
konden schaffen dan twee, vooral als Duncan één van
hen was.
Even na achten kwam een moedeloze Tim in de kleine
woning te Chelsea aan. Hij begon dadelijk een aantal
verwarde, onsamenhangende en hoogst onwaarschijn
lijke uitleggingen in de oren van zijn verwonderde gast
heer en gastvrouw uit te storten.
„Toen we zagen, dat dat kleine dier, ik bedoel mijn
oom of eigenlijk neef, laten we zeggen de Professor,
toen we zagen, dat hij er helemaal niet was, was het,
alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg. Ik kreeg wer
kelijk even een schok. Ik stond erop ieder plekje van
het hele huis te doorzoeken. Maar het gaf niets, hij was
en hij bleef weg. Dat kleine vrouwtje was flink, hoor!
Ze gaf geen steek om de nijdige blikken van haar man.
Ze het me zoeken, waar ik maar wilde. Natuurlijk ver
telde ik hun niets van het experiment. Toen ik weg was
gegaan, drong het eigenlijk pas tot me door, dat het toch
wel verdacht leek, ik in die slaapkamer en zo. Ik hoop,
dat zij er geen hommeles door krijgt.
„Tim,” riep Betty uit, „ik geloof geen woord van wat
je zegt. Je zuigt het hele verhaaltje uit je duim om je
naar haar gastvrouw. „Tim heeft u van mijn mijn
vader verteld, hè?”
„O, ja,” antwoordde die dame voorzichtig. „Ja, erg
erg interessant.”
„O, mevrouw Grey, u denkt toch niet, dat we allebei
gek zijn? Het is alles heus waar. Ik kan eigenlijk niet
verwachten, dat u beiden het gelooft, tot u hem gezien
hebt. En nu is hij weer zoek.”
Marjorie was geloofwaardiger dan Tim. Maar toch
zou het te veel gezegd zijn, als Duncan en Betty de hele
geschiedenis nu geloofden, maar zij stonden er niet lan
ger geheel ongelovend tegenover. Hun houding was die
van de gewone onbevooroordeelde mens, tegenover spi
ritisme welwillende neutraliteit gedurende de over
tuigende proef.
„Kunt u geen advertentie zetten?” vroeg Duncan te
gen beter weten in.
„Voor een zwarte kat, mijnheer Grey? Ik ben bang,
dat dat niet veel zal helpen.”
„Cantrell is ten minste opgesloten,” zei Tim, de vro
lijke kant bekijkend.
Marjorie bloosde licht en gichelde. „Niet meer. Ze heb
ben hem vrij gelaten. Maar hij moet morgenochtend
voor de rechtbank komen.”
„Wie is Cantrell?” vroeg Duncan. „O, ja, ik weet het
al, die andere Professor.”
”En ook,” zei Betty, die de opkomende blos met inwen
dig plezier gade sloeg, „de gehate mededinger. Is ’t niet
zo, Marjorie? Ik mag je toch wel Marjorie noemen, hè?
Ik heb een gevoel, of ik je al jaren ken, dat komt zeker
door alles, wat ik van onze vriend Tïmotheus over je
gehoord heb.”
„O, ja, best, hoor,” mompelde Marjorie, nog meer blo
zend.
„Betty, gedraag je netjes,” viel Duncan in. „Geef er
maar niets om, juffrouw Ridgeley. Ze plaagt iedereen.”
„En mag Duncan jou ook bij de naam noemen?” vroeg
Betty met een ernstig gezicht. „Vind je het goed, Tim?”
„Natuurlijk!”
„Prachtig,” zei Betty met voldoening. „Nu kennen we
elkaar. Waarover zullen we het eens hebben?”
Voor het eerst in zijn leven voelde Tim weinig voor
praten. Zijn nederlaag van deze middag zat hem nog
dwars en hij probeerde zich te troosten door naar Mar
jorie te kijken. In Tim’s ogen was ze volmaakt en ook
Duncan’s blikken waren welsprekend, evenals die van
Betty met hun grappige, kleine lachjes. Tim was heel
tevreden met haar alleen in stille adoratie te zitten be
kijken.
Het geluid van de huisbel deed Duncan opstaan.
„Daar is de politie om je te halen,’ Tim,” zei hij vrolijk,
toen hij de kamer uitging.
Tim lachte niet erg op zijn gemak. Om de waarheid te
zeggen, vond hij dat idee nog niet zo erg onwaarschijn
lijk.
houding met die onbekende dame te verklaren. Je bent
een brutale, slechte kerel en ik zal alles aan Marjorie
vertellen, zodra ze komt.”
„Neen, heus,” protesteerde Tim geschrokken. „Het is
alles de zuivere waarheid. Eerlijk-”
„Ben je van plan Marjorie alles op te biechten? Van
die dame in haar vloerkleedje?”
„Ikke ik dacht niet, dat dat absoluut nodig was, om
om
„Is het geen pracht van een bedrieger?” vroeg Betty
haar man. „O, Tim, Tim, en ik dacht nog wel, dat jij zo’n
achtenswaardig jongmens was. Ik was al blij, dat Dun
can eindelijk eens een achtenswaardige vriend opge
diept had. Je stelt me teleur, Tim, heus waar.”
„Geloof jij me ook niet, ouwe jongen?” vroeg Tim
wanhopig.
„Geen woord,” zei Duncan verheugd, en hij gaf zijn
lachende vrouw een knipoogje. „Zei je niet, dat dat alle
maal in Carlton Vale gebeurde?”
„Ja, waarom?”
„O, niets. We kennen toevallig een paar lui in Carlton
Vale. Ik vroeg me juist af, of we van hen geen bevesti
ging konden krijgen.”
„Bevestiging!” spotte Betty. „Waarom probeer je geen
verhaaltjes te schrijven? Je zou in een wip een fortuintje
maken, Tim.”
De komst van Marjorie maakte een eind aan Tim’s
verlegenheid. Zij werd aan Betty voorgesteld en er wer
den grapjes gewisseld over haar eerste ontmoeting met
Duncan. Toen wendde zij zich tot Tim.
„Heb je hem?” vroeg ze gretig.
Tim schudde zijn hoofd. „Neen, jandorie! Hij vluchtte
vóór ik hem had. De hemel weet, waar hij nu is. Ik
hoopte, dat hij naar huis was gegaan.”
„O, liefste! Wat een strop! Neen, toen ik wegging, was
hij nog niet thuis.” Zij keek een beetje schroomvallig
van voorlichting en opinievorming
de meeste kosten spenderen.
Wij menen, dat deze consequentie
dermate zwaar weegt, dat Uwe Ex
cellentie hierin voldoende motief zou
kunnen vinden om, welk besluit ook
ten aanzien van instelling of uitbrei
ding van regionale omroepen zou
worden genomen, zulks niet te doen
bekostigen uit de regionale reclame-
uitzendingen die derhalve in dit me
dium niet dienen te worden toegela
ten.
De voorstelling van zaken als zou
regionale etherreclame voor de re
gionale adverteerder zelf zo wense
lijk zijn, hebben wij bij vorige gele
genheden reeds met klem bestreden.
Volstaan zij daarom hier met te con
stateren, dat regionaal en lokaal mo
gelijkheden in overvloed aanwezig
zijn, voor advertentiereclame met
volledige dekking, terwijl het gevaar
bepaald niet denkbeeldig is, dat re
gionale etherreclame voor het groot
winkelbedrijf een doeltreffend wa
pen zou vormen in zijn concurrentie
met de middenstand, waartegen deze
via dit nieuwe medium geen gelijk
waardig verweer zou kunnen bieden.
Met de meeste hoogachting,
Namens het Bestuur,
(w.g.) N. Zegveld, secretaris.
Stemmen klonken in de hal, één zacht en muzikaal,
een andere zwaar en stuurs. Het volgend ogenblik kwa
men hun eigenaars de kamer in een donkere, aardige,
kleine dame en een zware, breedgeschouderde man met
een onnodig brede kaak.
„Hallo, Sybil,” riep Betty, opspringend. „Hoe gaat het
met je? Ik heb je in geen eeuwen gezien, en jou ook
niet, Jack.”
„Jack is juist thuisgekomen van een zakenreis van
enige dagen en daarom dachten we O!”
Ze brak verslagen af, haar ogen op Tim, die beleefd
opgestaan was, toen zij binnenkwamen. Het volgend
ogenblik kreeg Jack Cliff hem ook in het oog.
„Wel, allemachtig!” bromde hij wraakzuchtig. „Wat
ter wereld doet die ras-idioot hier?”
19 Snipper sprong alsof hij door
een wesp geprikt was overeind en
stoof woedend op Holder Bolder af
’’Gemenerik!” riep hij kwaad.
”Wil je wel eens van mijn beuke
nootjes afblijven!”
Holder Bolder richtte zich ge
schrokken op, maar toen hij zag,
dat het Wipperoen en Snipper wa
ren zette hij meteen een grote
mond op. ’Wie zegt, dat die beu
kenootjes van jou zijn!? riep hij
brutaal tegen Snipper.
”Ik!” piepte Snipper. ”Ik heb ze
Toen de Professor weer tot zijn zinnen kwam, merkte
hij, dat hij op zijn achterpoten stond en als een onwijze
met zijn hoofd tegen het deksel van de kist bonsde, in
een nutteloze poging die open te krijgen. Het deksel was
blijkbaar vastgemaakt, want hij kon het niet verschui
ven. Hij ging weer liggen en beraadslaagde, op welke
manier hij hier vandaan zou kunnen komen.
Hij moest op de een of andere wijze zijn ontijdige dood
zien te voorkomen. Als het allerergste kwam, kon hij al
tijd zijn spraakvermogen te hulp roepen. Toch wilde hij
dit niet graag doen. Het resultaat zou best anders kun
nen uitvallen dan hij verwachtte en tot een nog vaster
gevangenschap leiden. Neen, dat wapen moest alleen als
laatste redmiddel gebruikt worden. Ondertussen was het
enige ding om te doen: zijn tijd zo rustig mogelijk af te
wachten. Het scheen, dat hij zijn meeste tijd in afwach
ting door moest brengen, overdacht hij droevig.
Na een eeuw of twee ging de buitendeur open en de
armoedige man kwam weer binnen.
„Liza!” bulkte hij. „Liza! Waar zit je?” Waar Liza was
bleef onopgehelderd. Hij schuifelde naar de kist, deed
het deksel open en liet nog twee overrompelde katten
uit zijn zak erin rollen. Ze vielen beiden boven op de
Professor, die steeds het mikpunt bleek te zijn.
„Liza!” probeerde de armoedige man weer op nog lui
dere toon. „Waar blijft voor de drommel mijn eten?”
„Ik kom al, Vader,” antwoordde een zwakke, maar
doordringende stem, even later gevolgd door Liza, die
een pakje in haar hand hield. Een stuk vettig kranten
papier werd er af gedaan en twee bokkingen kwamen
te voorschijn, die Liza op het vuur ging bakken. De kat
ten spitsten hun oren en snoven de lucht op; maar he
laas, in deze wereld waren geen bokkingen meer voor
hen bestemd. Ook de Professor begon weer van de hon
ger te worden en er bestond op dit ogenblik niets mooi
ers dan een bokking voor hem.
ZEVENHUIZEN Vorige week
hebben de leden van het Groene
Kruis, afdeling Zevenhuizen-Moer-
kapelle, unaniem de plannen van het
bestuur goedgekeurd om in Moerka
pelle een nieuw Groene Kruis-ge-
bouw te plaatsen.
De voorzitter, oud-burgemeester A
Boer, zette uiteen dat dit dringend
nodig is. Het gebouwtje dat nu als
zodanig dienst doet, (een oud siga
renfabriekje) is niet alleen zeer oud,
maar bovendien is de ligging zeer
ongunstig. Het nieuwe gebouw ver
rijst in het centrum van Moerkapel
le en krijgt een ruime parkeergele
genheid. Er is reeds een aanvang ge
maakt met de heiwerkzaamheden en
het beton-storten. Het gebouwtje
wordt van hout en kost 43.925,-,
zonder de „aankledingskosten”. De
vereniging heeft een lening van
50.000 gesloten. Elk jaar bedraagt de
aflossing bijna 4.000,-. De gemeen
te Moerkapelle heeft zich garant ge
steld voor rente en aflossing. Het ge
bouwtje heeft afmetingen van 13,44
meter bij 7,68 meter bij 3 meter. De
indeling is als volgt: magazijn,
wachtkamer, desinfecteerkamer, hal
artsenkamer, kleedhokken, boxen
kamer met acht boxen. De verwach
ting is, dat het gebouw voor 1 janua
ri in gebruik kan worden genomen.
De Zuidhollandse Vereniging „Het
Groene Kruis” te Rotterdam zal een
bijdrage vragen uit de Kinderpostze-
gel-aktie.
In de naaste toekomst zal er in de
direkte omgeving van het gebouw
een zusterwoning verrijzen.
Ook deelde de voorzitter mee, dat
Moerkapelle binnen afzienbare tijd
een eigen arts zal krijgen. De artsen
die er nu werkzaam zijn, hebben hier
een akkoord over bereikt.
De ledenvergadering toonde zich
enthousiast over de subsidie-verho-
ging m.i.v. 1968, die de gemeentera
den van Moerkapelle en Zevenhui
zen hebben vastgesteld. Ondanks dit
is er op de begroting van 1969 een te
kort van bijna 2.000,-. Dit heeft men
ook niet weg kunnen werken met de
contributie-verhoging m.i.v. 1969. De
contributie gaat dan van 16,- naar
Waddinxveen en
zjjn aangesloten,
heerst ernstige ongerustheid over
plannen tot het instellen van regio
nale radio- en televisieuitzendingen,
die zouden moeten worden bekostigd
uit de opbrengst van regionale re
clame. In verband hiermee is dezer
dagen het volgende schrijven ge
stuurd naar mej. dr. M. A. M.
Klompé, minister van Cultuur, Re
creatie en Maatschappelijk Werk:
Excellentie,
Het Bestuur van de Vereniging
"De Nederlandse Nieuwsbladpers”
moge hierbij Uw aandacht vragen
voor het volgende:
Reeds eerder heeft onze organisa
tie van niet-dagelijks verschijnende
couranten zich tot Uw Ministerie ge
wend om haar grote zorg kenbaar te
maken over mogelijke plannen tot
het instellen van regionale radio- en
televisieuitzendingen, welke zouden
moeten worden bekostigd uit de op
brengst van regionale reclame.
Onze bladen zijn qua structuur en
functie in overwegende mate aange
wezen op de plaatselijke en regiona
le adverteerders. Deze groep recla
memakers bestrijkt het overgrote
deel van de totale advertentieomzet
onzer bladen, terwijl deze adverten
tieomzet wederom rond 75% van de
totale omzet vormt.
Daar de nationale reclameuitzen-
dingen in de ether voor onze bladen
groep reeds een niet onzaanzienlijk
verlies hebben opgeleverd, vooral bij
de nieuwsbladen met een met die van
een dagblad vergelijkbare functie,
valt het te voorzien, dat regionale re-
clameuitzending het voortbestaan
van de nieuwsbladen ernstig zal be
dreigen.
De functie van de plaatselijke pers
voor ons democratisch bestel wordt
duidelijk onderstreept door het on
derzoek, dat Prof. Dr. H. A. Brasz
van de Vrije Universiteit te Amster
dam heeft ingesteld naar de burger
zin én het burgerschap van het Ne
derlandse volk. Hierbij kwam als
conclusie ondubbelzinnig naar voren
dat juist de kleinere gemeenschap
pen een aanzienlijk hoger percentage
burgerzin en burgerschap vertonen
dan de grote agglomeraties, en dat
hierbij de functie van de plaatselijke
en regionale pers onontbeerlijk is. In
dit opzicht zal noch televisie noch ra
dio ooit plaatsvervangend kunnen
kunnen zijn.
Indien de regionale advertentie
markt door deze nieuwe media zou
worden afgeroomd, bestaat er geen
enkel uitzicht op compensatie in de
vorm van nieuwe advertentie-activi-
teiten, zoals wel verondersteld wordt
dat die zich geleidelijk zullen voor
doen bij de nationale etherreclame.
Daarvan toch zou mogelijk een sti
mulerende werking kunnen uitgaan
voor regionale en lokale adverteer
ders om in te haken op nationale
etherreclamecampagnes, die na ver
loop van enige jaren het evenwicht
in de advertentieomzet van de pers
zou kunnen herstellen. Indien nu
echter deze categorie van adverteer
ders zelf zou worden uitgehold door
regionale etherreclame, die een du
plicaat vormt van de regionale en
plaatselijke pers in haar kwaliteit
van reclamemedium, blijft er voor
deze laatste geen compensatiemoge-
lijkheid over. Aangenomen mag dan
ook worden, dat, indien tot regionale
etherreclame zou worden overge
gaan, dit de ondergang zal betekenen
van nieuwsbladen, en wel op de eer
ste plaats van die bladen, welke aan
hun redactionele taak op het gebied
1. tochtje
5. niet gesloten
9. onderkoning
11. vorm van roken
12. omroep
vereniging
14. meisjesnaam
15. vogel
16. lofdicht
19. vogelprodukt
20. verlaagde toon
21. meisjesnaam
23. voorzetsel
25. geogr. aanduiding
(afk.)
26. steekwapen
28. rijwiel
30. tijdperk
32. moesplant
34. vogel
36. de dato (afk.)
37. sierlijk
40. voorzetsel
41. boom
42. voorzetsel
43. nummer (afk.)
44. zelfzuchtigheid
48. pers. vnw.
50. dunne
52. jongensnaam
55. gast
57. duivel
MOERKAPELLE In de verga
derruimte achter het kerkgebouw
der Gereformeerde Gemeente hield
de 21 leden tellende vrouwenvereni
ging ’’Trijfosa” een verkoopmiddag
en -avond. Na de opening door Ds.
Honkoop werd het al spoedig gezel
lig druk en werden er goede zaken
gedaan.
De vereniging die om de veertien da
gen, onder leiding van mevr. v.d.
Knijff-Möhle bijeenkomt, werkte een
jaar lang aan de nuttige en fraaie
artikelen. Het bijzonder mooie bed
sprei gemaakt door mevr. v.d.Knijff
en mevr. Bac-v.d. Spek bracht een
mooi bedrag bijeen, terwijl de lootjes
voor het tafellaken vervaardigd door
mej. Windhorst gretig aftrek von
den.
De uitwendige zending te West
Irian ontvangt 1.500,- en de evan
gelisatie arbeid te Merksen in Bel
gië wordt verblijd met 400,-.
60. Europese
hoofdstad
62. goud (fr.)
63. pers. vnw.
65. luchtstrijd
krachten (afk.)
56. de onbekende
(afk.)
verlaagde toon
meisjesnaam
gek, dwaas
plaats op de
Veluwe
74. gesloten
75. inhoudsmaat
77. nog niet gezien
79. oorlogswapen
80. gedroogde halmen
OEN HAAG Bü het bestuur van
de vereniging ”De Nederlandse
Nieuwsbladpers”, waarbij ook het
Weekblad voor
Hollands Hart
30
W
V>