en De Professor op kattepoten Plan regionale televisie radio wekt onrust Groene Kruisgebouw in centrum Moerkapelle DE BRON Kruiswoordraadsel WIPPEROEN EN DE DUINENDIEF FRA-VA-KO’S warenhuizen Moderne drogist ZELFBEDIENING F r Pagina 1 5 Verkoopmiddag „Second Step” '4 r/ rs> h bv \ór bs i’ f e door A. B. Cox in I. I Raadsvergaderingen 64. paradijs Geslaagde bazar go ób ^^4 (W /f 19 WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN HOLLANDS HART - donderdag 7 november 1968 G 681020 33 3k <33 W fi ff bi Horizontaal Vertikaal Onder de inzenders van ■w wordt vervolgd Eikenlaan 54, leplaan 112 Telefoon 24 01 in onze afdeling Byouterieën Parfums en Cosmetische art. Daarom veel voordeliger bij voor Speelgoederen, Luxe en Huishoudelijke Geschenken. WADDINXVEEN De verkoop- middag voor de bejaarden sociëteit in het Herv. Wijkgebouw aan de Es- doomlaan heeft opgebracht 1967,98 67. 68. 70. 72. den-” zei Snipper. ”En als je niet gauw ophoepelt zal ik het aan graaf Raaf vertellen’. Oei, daar schrok Holder Bolder wel een beetje van, want hij wilde liever niet met de graaf te doen hebben. Mopperend ging hij er vandoor, nagekeken door Snipper en Wipperoen. Maar als ze gewe ten hadden wat er in het hoofd van Holder Bolder omging, zouden ze lang niet zo gerust zijn ge weest... WADDINXVEEN Vrijdagavond 8 november, zal de Waddinxveense jongerensociëteit Second Step een dansavond geven. De beatgroep de „Statues” zal deze avond de muziek ten gehore brengen. Aanvang acht uur. MOERKAPELLE Burgemeester en wethouders van Moerkapelle streven er naar de raadsvergaderin gen in de toekomst elke laatste dins dagavond van de maand te houden. de goede oplossing worden twee boekenbonnen verloot ter waarde van resp. 7.50 en 5.Inzendingen tot uiterlijk vrijdag 22 november aan de puzzelredactie: Oranjelaan 30a, Waddinxveen. 18,-. De ledenvergadering zag hier de noodzaak van in en besloot er met algemene stemmen toe. Als bestuursleden werden herko zen mevr. Kadiks en de heren C. J. v. Rooyen en D. Ottevanger. Tijdens deze vergadering herdacht de voorzitter de heer P. v.d. Berg te Moerkapelle, die enige tijd geleden is overleden. Hij had veel gedaan, zo werd gememoreerd, om de plannen voor een nieuw Groene Kruis gebouw in Moerkapelle te verwezenlijken. zelf gevonden”. In MIJN Beukenootjesbos, zei Holder Bolder schamper. ’Leugenaar!” riep Snipper ver ontwaardigd. ”Het Beukenootjes bos is van iedereen. En deze beu- kenootjes zijn dus allemaal van mij”. Holder Bolder kneep zijn ogen tot een kiertje toe en zei: ”Als het Beukenootjesbos van iedereen is, zijn deze beukenootjes van MIJ, want ik heb ze óók gevonden!” ’’Maar ik heb ze het éérst gevon- 1. Technisch Natuurweten schappelijk Onderzoek (afk.) 2. rondhout 3. vogel 4. kledingstuk 5. vrouwelijk zoogdier 6. sport 7. maanstand (afk.) 8. netto (afk.) 10. zeeinham 11. venster 12. deel v.e. bloem 13. meisjesnaam 17. onvruchtbaar 18. geestdrift 20. boom 22. ongevuld 24. keukengerei 27. bescheiden 28. hevig 29. vreemde munt 31. uitgaven 33. zout water 35. wondvocht 38. ik (lat.) 39. lokspijs 45. verlaagde toon 46. klein beetje 47. mens 49. uurwerk 51. water in Utrecht 53. elektrisch geladen deeltje 54. kleur 56. vreemde munt 58. geen uitgezonderd 59. plaats in Duitsland 61. jongensnaam 66. luizenei 69. Europeaan 71. zwaardvis 73. diner 74. Engels telwoord 76. kindergroet 78. plaats der oudheid ZEVENHUIZEN Vorige week is de Dorpsstraat verrijkt met een bijzonder mooie, gemoderniseerde zaak, namelijk drogisterij. A. Roden burg. De opening werd verricht door het 2-jarig zoontje Marco, die een laken voor de etalage wegtrok. Door de verbouwing is de oppervlakte twee en een half keer zo groot ge worden als voorheen. Daardoor kon den de cosmetische en babyafdeling sterk uitgebreid worden. Ook de fo- tografie-afdeling is nu een ruime plaats toebedacht. De verbouwings werkzaamheden zijn verricht door de firma’s Koster te Moerkapelle en N. Hol te Zevenhuizen. II Door de ongerustheid van de laatste dagen had Marjo rie van de invitatie van de Greys geen gebruik kunnen maken. Tegen lunchtijd van deze belangrijke dag ech ter was Tim erin geslaagd een briefje binnen te smok kelen om haar te vertellen, wat er met Cantrell ge beurd was en dat hij hoopte in de middag de kat in han den te krijgen. Verder vroeg hij, of ze na het eten naar de Greys wilde komen. Hij zou de Professor naar hen brengen en daar zouden ze dan bespreken, wat met hem te doen. Hij waarschuwde haar, dat als hij zo deed, het natuurlijk van zelf sprak, dat de Greys de hele geschie denis moesten weten, maar dat vier mensen beter raad konden schaffen dan twee, vooral als Duncan één van hen was. Even na achten kwam een moedeloze Tim in de kleine woning te Chelsea aan. Hij begon dadelijk een aantal verwarde, onsamenhangende en hoogst onwaarschijn lijke uitleggingen in de oren van zijn verwonderde gast heer en gastvrouw uit te storten. „Toen we zagen, dat dat kleine dier, ik bedoel mijn oom of eigenlijk neef, laten we zeggen de Professor, toen we zagen, dat hij er helemaal niet was, was het, alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg. Ik kreeg wer kelijk even een schok. Ik stond erop ieder plekje van het hele huis te doorzoeken. Maar het gaf niets, hij was en hij bleef weg. Dat kleine vrouwtje was flink, hoor! Ze gaf geen steek om de nijdige blikken van haar man. Ze het me zoeken, waar ik maar wilde. Natuurlijk ver telde ik hun niets van het experiment. Toen ik weg was gegaan, drong het eigenlijk pas tot me door, dat het toch wel verdacht leek, ik in die slaapkamer en zo. Ik hoop, dat zij er geen hommeles door krijgt. „Tim,” riep Betty uit, „ik geloof geen woord van wat je zegt. Je zuigt het hele verhaaltje uit je duim om je naar haar gastvrouw. „Tim heeft u van mijn mijn vader verteld, hè?” „O, ja,” antwoordde die dame voorzichtig. „Ja, erg erg interessant.” „O, mevrouw Grey, u denkt toch niet, dat we allebei gek zijn? Het is alles heus waar. Ik kan eigenlijk niet verwachten, dat u beiden het gelooft, tot u hem gezien hebt. En nu is hij weer zoek.” Marjorie was geloofwaardiger dan Tim. Maar toch zou het te veel gezegd zijn, als Duncan en Betty de hele geschiedenis nu geloofden, maar zij stonden er niet lan ger geheel ongelovend tegenover. Hun houding was die van de gewone onbevooroordeelde mens, tegenover spi ritisme welwillende neutraliteit gedurende de over tuigende proef. „Kunt u geen advertentie zetten?” vroeg Duncan te gen beter weten in. „Voor een zwarte kat, mijnheer Grey? Ik ben bang, dat dat niet veel zal helpen.” „Cantrell is ten minste opgesloten,” zei Tim, de vro lijke kant bekijkend. Marjorie bloosde licht en gichelde. „Niet meer. Ze heb ben hem vrij gelaten. Maar hij moet morgenochtend voor de rechtbank komen.” „Wie is Cantrell?” vroeg Duncan. „O, ja, ik weet het al, die andere Professor.” ”En ook,” zei Betty, die de opkomende blos met inwen dig plezier gade sloeg, „de gehate mededinger. Is ’t niet zo, Marjorie? Ik mag je toch wel Marjorie noemen, hè? Ik heb een gevoel, of ik je al jaren ken, dat komt zeker door alles, wat ik van onze vriend Tïmotheus over je gehoord heb.” „O, ja, best, hoor,” mompelde Marjorie, nog meer blo zend. „Betty, gedraag je netjes,” viel Duncan in. „Geef er maar niets om, juffrouw Ridgeley. Ze plaagt iedereen.” „En mag Duncan jou ook bij de naam noemen?” vroeg Betty met een ernstig gezicht. „Vind je het goed, Tim?” „Natuurlijk!” „Prachtig,” zei Betty met voldoening. „Nu kennen we elkaar. Waarover zullen we het eens hebben?” Voor het eerst in zijn leven voelde Tim weinig voor praten. Zijn nederlaag van deze middag zat hem nog dwars en hij probeerde zich te troosten door naar Mar jorie te kijken. In Tim’s ogen was ze volmaakt en ook Duncan’s blikken waren welsprekend, evenals die van Betty met hun grappige, kleine lachjes. Tim was heel tevreden met haar alleen in stille adoratie te zitten be kijken. Het geluid van de huisbel deed Duncan opstaan. „Daar is de politie om je te halen,’ Tim,” zei hij vrolijk, toen hij de kamer uitging. Tim lachte niet erg op zijn gemak. Om de waarheid te zeggen, vond hij dat idee nog niet zo erg onwaarschijn lijk. houding met die onbekende dame te verklaren. Je bent een brutale, slechte kerel en ik zal alles aan Marjorie vertellen, zodra ze komt.” „Neen, heus,” protesteerde Tim geschrokken. „Het is alles de zuivere waarheid. Eerlijk-” „Ben je van plan Marjorie alles op te biechten? Van die dame in haar vloerkleedje?” „Ikke ik dacht niet, dat dat absoluut nodig was, om om „Is het geen pracht van een bedrieger?” vroeg Betty haar man. „O, Tim, Tim, en ik dacht nog wel, dat jij zo’n achtenswaardig jongmens was. Ik was al blij, dat Dun can eindelijk eens een achtenswaardige vriend opge diept had. Je stelt me teleur, Tim, heus waar.” „Geloof jij me ook niet, ouwe jongen?” vroeg Tim wanhopig. „Geen woord,” zei Duncan verheugd, en hij gaf zijn lachende vrouw een knipoogje. „Zei je niet, dat dat alle maal in Carlton Vale gebeurde?” „Ja, waarom?” „O, niets. We kennen toevallig een paar lui in Carlton Vale. Ik vroeg me juist af, of we van hen geen bevesti ging konden krijgen.” „Bevestiging!” spotte Betty. „Waarom probeer je geen verhaaltjes te schrijven? Je zou in een wip een fortuintje maken, Tim.” De komst van Marjorie maakte een eind aan Tim’s verlegenheid. Zij werd aan Betty voorgesteld en er wer den grapjes gewisseld over haar eerste ontmoeting met Duncan. Toen wendde zij zich tot Tim. „Heb je hem?” vroeg ze gretig. Tim schudde zijn hoofd. „Neen, jandorie! Hij vluchtte vóór ik hem had. De hemel weet, waar hij nu is. Ik hoopte, dat hij naar huis was gegaan.” „O, liefste! Wat een strop! Neen, toen ik wegging, was hij nog niet thuis.” Zij keek een beetje schroomvallig van voorlichting en opinievorming de meeste kosten spenderen. Wij menen, dat deze consequentie dermate zwaar weegt, dat Uwe Ex cellentie hierin voldoende motief zou kunnen vinden om, welk besluit ook ten aanzien van instelling of uitbrei ding van regionale omroepen zou worden genomen, zulks niet te doen bekostigen uit de regionale reclame- uitzendingen die derhalve in dit me dium niet dienen te worden toegela ten. De voorstelling van zaken als zou regionale etherreclame voor de re gionale adverteerder zelf zo wense lijk zijn, hebben wij bij vorige gele genheden reeds met klem bestreden. Volstaan zij daarom hier met te con stateren, dat regionaal en lokaal mo gelijkheden in overvloed aanwezig zijn, voor advertentiereclame met volledige dekking, terwijl het gevaar bepaald niet denkbeeldig is, dat re gionale etherreclame voor het groot winkelbedrijf een doeltreffend wa pen zou vormen in zijn concurrentie met de middenstand, waartegen deze via dit nieuwe medium geen gelijk waardig verweer zou kunnen bieden. Met de meeste hoogachting, Namens het Bestuur, (w.g.) N. Zegveld, secretaris. Stemmen klonken in de hal, één zacht en muzikaal, een andere zwaar en stuurs. Het volgend ogenblik kwa men hun eigenaars de kamer in een donkere, aardige, kleine dame en een zware, breedgeschouderde man met een onnodig brede kaak. „Hallo, Sybil,” riep Betty, opspringend. „Hoe gaat het met je? Ik heb je in geen eeuwen gezien, en jou ook niet, Jack.” „Jack is juist thuisgekomen van een zakenreis van enige dagen en daarom dachten we O!” Ze brak verslagen af, haar ogen op Tim, die beleefd opgestaan was, toen zij binnenkwamen. Het volgend ogenblik kreeg Jack Cliff hem ook in het oog. „Wel, allemachtig!” bromde hij wraakzuchtig. „Wat ter wereld doet die ras-idioot hier?” 19 Snipper sprong alsof hij door een wesp geprikt was overeind en stoof woedend op Holder Bolder af ’’Gemenerik!” riep hij kwaad. ”Wil je wel eens van mijn beuke nootjes afblijven!” Holder Bolder richtte zich ge schrokken op, maar toen hij zag, dat het Wipperoen en Snipper wa ren zette hij meteen een grote mond op. ’Wie zegt, dat die beu kenootjes van jou zijn!? riep hij brutaal tegen Snipper. ”Ik!” piepte Snipper. ”Ik heb ze Toen de Professor weer tot zijn zinnen kwam, merkte hij, dat hij op zijn achterpoten stond en als een onwijze met zijn hoofd tegen het deksel van de kist bonsde, in een nutteloze poging die open te krijgen. Het deksel was blijkbaar vastgemaakt, want hij kon het niet verschui ven. Hij ging weer liggen en beraadslaagde, op welke manier hij hier vandaan zou kunnen komen. Hij moest op de een of andere wijze zijn ontijdige dood zien te voorkomen. Als het allerergste kwam, kon hij al tijd zijn spraakvermogen te hulp roepen. Toch wilde hij dit niet graag doen. Het resultaat zou best anders kun nen uitvallen dan hij verwachtte en tot een nog vaster gevangenschap leiden. Neen, dat wapen moest alleen als laatste redmiddel gebruikt worden. Ondertussen was het enige ding om te doen: zijn tijd zo rustig mogelijk af te wachten. Het scheen, dat hij zijn meeste tijd in afwach ting door moest brengen, overdacht hij droevig. Na een eeuw of twee ging de buitendeur open en de armoedige man kwam weer binnen. „Liza!” bulkte hij. „Liza! Waar zit je?” Waar Liza was bleef onopgehelderd. Hij schuifelde naar de kist, deed het deksel open en liet nog twee overrompelde katten uit zijn zak erin rollen. Ze vielen beiden boven op de Professor, die steeds het mikpunt bleek te zijn. „Liza!” probeerde de armoedige man weer op nog lui dere toon. „Waar blijft voor de drommel mijn eten?” „Ik kom al, Vader,” antwoordde een zwakke, maar doordringende stem, even later gevolgd door Liza, die een pakje in haar hand hield. Een stuk vettig kranten papier werd er af gedaan en twee bokkingen kwamen te voorschijn, die Liza op het vuur ging bakken. De kat ten spitsten hun oren en snoven de lucht op; maar he laas, in deze wereld waren geen bokkingen meer voor hen bestemd. Ook de Professor begon weer van de hon ger te worden en er bestond op dit ogenblik niets mooi ers dan een bokking voor hem. ZEVENHUIZEN Vorige week hebben de leden van het Groene Kruis, afdeling Zevenhuizen-Moer- kapelle, unaniem de plannen van het bestuur goedgekeurd om in Moerka pelle een nieuw Groene Kruis-ge- bouw te plaatsen. De voorzitter, oud-burgemeester A Boer, zette uiteen dat dit dringend nodig is. Het gebouwtje dat nu als zodanig dienst doet, (een oud siga renfabriekje) is niet alleen zeer oud, maar bovendien is de ligging zeer ongunstig. Het nieuwe gebouw ver rijst in het centrum van Moerkapel le en krijgt een ruime parkeergele genheid. Er is reeds een aanvang ge maakt met de heiwerkzaamheden en het beton-storten. Het gebouwtje wordt van hout en kost 43.925,-, zonder de „aankledingskosten”. De vereniging heeft een lening van 50.000 gesloten. Elk jaar bedraagt de aflossing bijna 4.000,-. De gemeen te Moerkapelle heeft zich garant ge steld voor rente en aflossing. Het ge bouwtje heeft afmetingen van 13,44 meter bij 7,68 meter bij 3 meter. De indeling is als volgt: magazijn, wachtkamer, desinfecteerkamer, hal artsenkamer, kleedhokken, boxen kamer met acht boxen. De verwach ting is, dat het gebouw voor 1 janua ri in gebruik kan worden genomen. De Zuidhollandse Vereniging „Het Groene Kruis” te Rotterdam zal een bijdrage vragen uit de Kinderpostze- gel-aktie. In de naaste toekomst zal er in de direkte omgeving van het gebouw een zusterwoning verrijzen. Ook deelde de voorzitter mee, dat Moerkapelle binnen afzienbare tijd een eigen arts zal krijgen. De artsen die er nu werkzaam zijn, hebben hier een akkoord over bereikt. De ledenvergadering toonde zich enthousiast over de subsidie-verho- ging m.i.v. 1968, die de gemeentera den van Moerkapelle en Zevenhui zen hebben vastgesteld. Ondanks dit is er op de begroting van 1969 een te kort van bijna 2.000,-. Dit heeft men ook niet weg kunnen werken met de contributie-verhoging m.i.v. 1969. De contributie gaat dan van 16,- naar Waddinxveen en zjjn aangesloten, heerst ernstige ongerustheid over plannen tot het instellen van regio nale radio- en televisieuitzendingen, die zouden moeten worden bekostigd uit de opbrengst van regionale re clame. In verband hiermee is dezer dagen het volgende schrijven ge stuurd naar mej. dr. M. A. M. Klompé, minister van Cultuur, Re creatie en Maatschappelijk Werk: Excellentie, Het Bestuur van de Vereniging "De Nederlandse Nieuwsbladpers” moge hierbij Uw aandacht vragen voor het volgende: Reeds eerder heeft onze organisa tie van niet-dagelijks verschijnende couranten zich tot Uw Ministerie ge wend om haar grote zorg kenbaar te maken over mogelijke plannen tot het instellen van regionale radio- en televisieuitzendingen, welke zouden moeten worden bekostigd uit de op brengst van regionale reclame. Onze bladen zijn qua structuur en functie in overwegende mate aange wezen op de plaatselijke en regiona le adverteerders. Deze groep recla memakers bestrijkt het overgrote deel van de totale advertentieomzet onzer bladen, terwijl deze adverten tieomzet wederom rond 75% van de totale omzet vormt. Daar de nationale reclameuitzen- dingen in de ether voor onze bladen groep reeds een niet onzaanzienlijk verlies hebben opgeleverd, vooral bij de nieuwsbladen met een met die van een dagblad vergelijkbare functie, valt het te voorzien, dat regionale re- clameuitzending het voortbestaan van de nieuwsbladen ernstig zal be dreigen. De functie van de plaatselijke pers voor ons democratisch bestel wordt duidelijk onderstreept door het on derzoek, dat Prof. Dr. H. A. Brasz van de Vrije Universiteit te Amster dam heeft ingesteld naar de burger zin én het burgerschap van het Ne derlandse volk. Hierbij kwam als conclusie ondubbelzinnig naar voren dat juist de kleinere gemeenschap pen een aanzienlijk hoger percentage burgerzin en burgerschap vertonen dan de grote agglomeraties, en dat hierbij de functie van de plaatselijke en regionale pers onontbeerlijk is. In dit opzicht zal noch televisie noch ra dio ooit plaatsvervangend kunnen kunnen zijn. Indien de regionale advertentie markt door deze nieuwe media zou worden afgeroomd, bestaat er geen enkel uitzicht op compensatie in de vorm van nieuwe advertentie-activi- teiten, zoals wel verondersteld wordt dat die zich geleidelijk zullen voor doen bij de nationale etherreclame. Daarvan toch zou mogelijk een sti mulerende werking kunnen uitgaan voor regionale en lokale adverteer ders om in te haken op nationale etherreclamecampagnes, die na ver loop van enige jaren het evenwicht in de advertentieomzet van de pers zou kunnen herstellen. Indien nu echter deze categorie van adverteer ders zelf zou worden uitgehold door regionale etherreclame, die een du plicaat vormt van de regionale en plaatselijke pers in haar kwaliteit van reclamemedium, blijft er voor deze laatste geen compensatiemoge- lijkheid over. Aangenomen mag dan ook worden, dat, indien tot regionale etherreclame zou worden overge gaan, dit de ondergang zal betekenen van nieuwsbladen, en wel op de eer ste plaats van die bladen, welke aan hun redactionele taak op het gebied 1. tochtje 5. niet gesloten 9. onderkoning 11. vorm van roken 12. omroep vereniging 14. meisjesnaam 15. vogel 16. lofdicht 19. vogelprodukt 20. verlaagde toon 21. meisjesnaam 23. voorzetsel 25. geogr. aanduiding (afk.) 26. steekwapen 28. rijwiel 30. tijdperk 32. moesplant 34. vogel 36. de dato (afk.) 37. sierlijk 40. voorzetsel 41. boom 42. voorzetsel 43. nummer (afk.) 44. zelfzuchtigheid 48. pers. vnw. 50. dunne 52. jongensnaam 55. gast 57. duivel MOERKAPELLE In de verga derruimte achter het kerkgebouw der Gereformeerde Gemeente hield de 21 leden tellende vrouwenvereni ging ’’Trijfosa” een verkoopmiddag en -avond. Na de opening door Ds. Honkoop werd het al spoedig gezel lig druk en werden er goede zaken gedaan. De vereniging die om de veertien da gen, onder leiding van mevr. v.d. Knijff-Möhle bijeenkomt, werkte een jaar lang aan de nuttige en fraaie artikelen. Het bijzonder mooie bed sprei gemaakt door mevr. v.d.Knijff en mevr. Bac-v.d. Spek bracht een mooi bedrag bijeen, terwijl de lootjes voor het tafellaken vervaardigd door mej. Windhorst gretig aftrek von den. De uitwendige zending te West Irian ontvangt 1.500,- en de evan gelisatie arbeid te Merksen in Bel gië wordt verblijd met 400,-. 60. Europese hoofdstad 62. goud (fr.) 63. pers. vnw. 65. luchtstrijd krachten (afk.) 56. de onbekende (afk.) verlaagde toon meisjesnaam gek, dwaas plaats op de Veluwe 74. gesloten 75. inhoudsmaat 77. nog niet gezien 79. oorlogswapen 80. gedroogde halmen OEN HAAG Bü het bestuur van de vereniging ”De Nederlandse Nieuwsbladpers”, waarbij ook het Weekblad voor Hollands Hart 30 W V>

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1968 | | pagina 15