Raad gaat akkoord
FRANS VAN CAMP
De Professor op
kattepoten
Kaad gaat akkoord met
gemeentelijke belastingen
I
’o
4652
WIPPEROEN EN DE DUINENDIEF
K
w
H
s
Ons telefoonnummer
ADMINISTRATIE
ADVERTENTIES
REDACTIE
Iw =- e#
VOOR
Vervolg van pag. 1
EXCLUSIEVE HERENMODE
GOUDA
Sint bij De Gouwe
door A. B. Cox
L
E
Wordt vervolgd
Pagina 2
I
Tafeltennisnieuws
Schietcompetitie
Enquêtte
„Gezichtsverlies”
Dakkapel
Gelijke kappen
materiaal voor
pullovers en vesten.
Vraag om shetland
tweed in de nieuwe
kleuren van
bleyle a
fife... 3^2^
MIe
s t? j
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN/HOLLANDS HART - donderdag 28 Nov. 1968
WEEK
ÏLEIWEG 2-6
voor
1
i
Op deze avond zal er zeker ook een
grote verrassing zijn!
ZE
Scl
ho:
kei
se
De
oo
zv.
tei
de
en
lar
ga
ni(
13
da
no
Wi
Ri.
tei
is
ee
Sc
de
ha
50
A<
se
kê
te
Vé
tr
va
er
dc
de
er
VI
s1
V
b
h
C
di
03
h(
fa
H
k:
dj
ir
O]
V(
g<
te
1
te Snipper. ’’Wacht maar, ik ga ook
een hek maken!’ Toen stampte hij
driftig op de grond en verdween
met een kwaad gezicht in de dui
nen.
Wipperoen haalde zuchtend zijn
schouders op. Het leek hem maar
het beste om naar z’n holletje te
gaan en eens rustig over alles wat
er gebeurd was na te denken.Maar
hij was nauwelijks tien stappen
verder, toen hij opeens een vreemd
voorwerp zag aankomen.
Daar stonden de stakkers. Hol
der Bolder keek niet eens naar ze
om, wandelde rustig het bos in en
ging wijdbeens bij de beukenoot-
jesberg van Snipper zitten. En toen
begon hij te schrokken alsof hij in
zeven dagen niets gegeten had.
Wipperoen en Snipper keken
achter het hek trillend van woede
toe. Wat moesten ze nu doen?
’Dat hek heeft-ie van die rare
hekkemaker afgekeken”, zei Wip
peroen nijdig.
”Ik vind hekken gemeen!” piep-
ste team dat ditmaal onder de pen
nen van het gymnastieklokaal ”De
Rank” speelde tegen de oud kam
pioen Vriendeschaar 5. De gehele
wedstrijd verliep als een kleine veld
slag waarin van beide kanten geen
duimbreed werd vrijgegeven. Buur
man, Bouter en Berekenkamp ver
dedigden zich tot het uiterste hetgeen
blijkt uit de met uitslagen die allen
rond de 21-17 eindigden. Tot de laat
ste partij hield men stand en men
wist in de negende set de stand op
4-5 te brengen. De laatste set tussen
Buurman en Dijkstra moest hier dus
de beslissing brengen. De eerste ga
me was voor Dijkstra, de tweede voor
Buurman zodat zelfs in deze laatste
set nog gevochten moest worden om
die beslissende punt. Tenslotte won
onder toejuiching van zijn medespe
lers en natuurlijk van heel Kwiek,
Buurman deze zweer zware strijd die
Kwiek op een 5-5 eindstand bracht
hetgeen een zeer hoopgevende in
druk achterlaat voor de komende
wedstrijden.
III
Ondertussen aanschouwde de vuile, kleine voorkamer
in het huisje van de armoedige man een toestand van
ongewone activiteit.
De Professor, die de nacht alleen in een speciale pak
kist had doorgebracht, was geborsteld en nog eens ge
borsteld door het slordige meisje, tot zijn korte haar met
elektriciteit geladen was en krachtig knetterde, iedere
keer, als de tandenborstel, waarmee zijn toilet gemaakt
werd, er over ging. De armoedige man had zich met te
genzin in een stijf boord van verrassende schoonheid ge
worsteld. Een wonderlijk kledingstuk, dat eens ’n zwar
te ochtendjas was geweest, nu echter valiggroen van
WADDINXVEEN Deze week
begon voor de tafeltennisvereniging
niet al te best. Als eerste verloor
Kwiek 3 van Vrienden Schaar 7 met
4-6. Geerlof won hierin al zijn par
tijen en de Jong won eenmaal van
Verbrugge. De beslissing moest dus
vallen in de laatste partij van de
Jong tegen Perdijk. De eerste game
was voor Perdijk de tweede voor de
Jong. In de derde moest dus de be
slissing vallen. De Jong moest echter
zijn tegenstander in een fel gevecht
dat eindigde in 18-21 de overwinning
laten.
Kwiek 4 bracht de strijdlust van
allen weer terug door wederom de
overwinning te behalen, ditmaal op
Vrienden Schaar 13 met een einduit
slag van 8-2. Een mooi succes voor
dit zeer goede team. Kwiek 5 dat dit
maal speelde tegen Vrienden Schaar
10 verloor ook deze maal met 3-7. De
3 punten werden binnen gesleept
door de invaller Droog en van Es.
Ook Kwiek 2 moest de overwinning
laten aan Vrienden Schaar met 8-2.
Deze wedstrijd was zeer spannend
ondanks de uitslag. 7 van de 10 sets
moesten in drieën worden gespeeld
voor er een beslissing viel. Kwiek 6
won van het veertiende team van
Vrienden Schaar met 7-3, de punten
voor Vrienden Schaar werden bin
nengehaald door de twee reserves
die zich in dit team bevonden. Een
goede terugkomst van Kwiek 6 dus
na de nederlaag van verleden week.
Tenslotte het. veel belovende eer-
WADDINXVEEN Donderdag is
de tweede competitie wedstrijd ge
houden van de schuttersvereniging.
Deze competitie gaat over 10 wed-
strijdavonden.
De stand is thans: 1. J. Wolthers 159
pnt; 2. A. C. d. Bosch 156; 3. A. Maris
153; 4. W. Vis 151; 5. D. v.d. Werken
147; 6. P. J. v. Peet 142; 7. M. Groe
nendijk 142; 8. L. Verhagen 131; 9. M
Meijer 121; 10. M. Toebak 119;
11. J. Trin 90 (1 wedstrijdavond), 12.
G. Karreman 86; 13. J. v. Steijn 54
(1 wedstrijdavond); 14. F. v.d. Klip
61 (1 wedstrijdavond).
Er mag maar een wedstrijd per
avond geschoten worden, zodat elk
nieuw lid ook aan deze comeptie mee
kan doen. Elk lid dat 10 avonden ge
schoten heeft is klaar.
De volgende competitie avond is as
donderdag 28 november in de kan
tine van de veiling.
zeer drastisch en stelde voor haar
voorlopig te beperken tot 30 per
emmer.
De burgemeester gaf toe, dat deze
verhoging zeer drastisch is, maar
stelde daartegenover, dat 72 cent
voor het tweemaal per week ophalen
van het huisvuil niet veel is. En ook
dan komt de dienst f 40.000 per jaar
tekort, terwijl het normaal zou zijn
een matige winst te maken. Besluit
men niet tot verhoging dan zal het
tekort uit lopen tot minstens 70.
000,-. Als in de nabije toekomst zal
worden besloten tot een gemeen
schappelijke vuilafvoer via de VAM
zullen de kosten nog meer stijgen.
’’Heel goed,” antwoordde hij zo vriendelijk hij kon,op
staand om weg te gaan. „Ik ben u zeer verplicht, dat u zo
goed was naar mij te luisteren. Ik zal om drie uur terug
komen.”
Zodra de deur achter hem gesloten was, stormde Sy
bil terug naar het salon.
„En?” vroeg ze. „En? Wat denk je ervan?”
„Ik zie niet in, waar jij je zo druk over behoeft te ma
ken, lieveling. Duncan en Betty lijken een beetje gek
geworden en wat die andere twee betreft Ik weet
niet precies, wat daar van te denken. Deze kerel, die
Cantrell, scheen de waarheid te vertellen, daar ben ik
zeker van. Ik vind, dat we hem moeten helpen, als we
dat kunnen.”
„Ik heb een hekel aan hem,” verklaarde Sybil. „Hij
ziet eruit als een oude bruut. En hoorde je, hoe afschu
welijk ruw hij tegen me was?”
„Ja, hij sprak wat scherp tegen je. Maar, hij was
misschien prikkelbaar. In ieder geval weten we de op
heldering van het mysterie als je het een mysterie
noemen wilt.”
„Ik zal je zeggen, wat we zullen doen, mijnheertje
Jack, dus waag het niet, neen te zeggen. We gaan regel
recht naar Duncan, vertellen hem alles en vragen, wat
hij ervan denkt. Zullen we?”
Sybil rekte zich uit om haar armen zo ver mogelijk
om zijn hals te leggen, het topje van haar hoofd reikte
tot ongeveer het midden van zijn borst.
Jack lachte neer op haar omhoog geheven gezichtje.
„Oké, kleine praatsmaakster. Als jij het zegt, zal het wel
moeten gebeuren.”
De burgemeester zegde een en
quêtte toe, waarin zal worden nage
gaan waar regelmatig zakken en do
zen naast de vuilnisemmer staan. De
ophaaldienst is niet verplicht deze
mee te nemen, maar doet dit wel.
Aan de vaste zondaars op dit ge
bied zal per brief worden aangera
den een tweede emmer te nemen.
Doet men dit dan niet, dan zal het
grove vuil blijven staan. Dit zal al
leen gebeuren daar waar dit mis
bruik aan de orde van de dag is. In
incidentele gevallen zal de reini
gingsdienst de verwachte service
blijven verlenen.
Ook over de verhoging van de
rioolrechten en de marktgelden
werd een beetje gesputterd, al waren
de bezwaren hier niet zo algemeen
en groot
De heer Pille (PdA) vroeg of er
bij de berekening van de kosten van
de markt niet een beetje met cijfers
22. ’’Maar... maar...” stotterde
Snipper helemaal van zijn stuk ge
bracht.
’’Niks maar... maar... ventje!”
grauwde Holder Bolder ruw.
”Weg met jullie! Dit is MIJN bos!”
En de daad bij het woord voegend
pakte hij Wipperoen en Snipper
zonder pardon bij hun oren en zet
te ze pardoes buiten het hek. En
tegenspartelen hielp niets, want
Holder Bolder was nog steeds de
sterkste.
Na de grote aandrang van de bur
gemeester, die besloot met: ”Het zou
wanneer u dit voorstel aanvaardt
voor het Ryk een gezichtsverlies be
tekenen wanneer het zijn toezeg
gingen niet zou waarmaken” ging de
raad zonder stemming met de voor
gestelde verhogingen akkoord.
Zeer langdurig was aan het begin
van de vergadering gedebatteerd
over het voorstel van B. en W. om
een beroepschrift af te wijzen van
een bewoner van de Mecklenburg
Schwerinlaan, die zich niet kon ve
renigen met de weigering van B. en
W. hem een bouwvergunning te ver
lenen voor het plaatsen van een dak
kapel op het voorgeveldak van zijn
huis en voor het vergroten van de
dakkapel op het achtergeeldak.
De raad heeft destijds zelf een ver
ordening vastgesteld waarbij het
verlenen van dergelijke vergunnin
gen werd uitgesloten en op grond
hiervan hebben B. en W. de vergun
ning geweigerd.
Van alle kanten werd nu aange
drongen om voor deze adressant een
uitzondering te maken, daar hij de
ruimten nodig heeft voor behoorlijke
kleur, knoopte hij losjes om zijn tegenstribbelende boe
zem. In plaats van een zak haalde hij nu een oude leren
handtas te voorschijn, die hij open op tafel naast de Pro
fessor zette.
„Kom, poessie,” zei hij liefjes, hem oppakkende. „Zo,
ga jij maar in dit mooie, kleine tassie zitten.”
Het was niet bepaald een kleine, mooie tas, maar de
Professor was heel bereid hier niet op te letten. Hij wil
de veel te graag ergens anders heengebracht worden dan
nog langer in deze gruwelijk vunzige omgeving te ver
blijven. Hij liet zich zonder tegenspartelen in de tas zet-
zetten, hield zijn hoofd voorzichtig omlaag, toen de tas
dicht gedaan werd.
Wat daarna gebeurde, was de Professor niet recht
duidelijk, hij had het volgende hele uur nodig om zich
zo goed mogelijk rechtop te houden in die zwaaiende,
botsende tas. Van de verschillende soorten van stoten,
die hij had te verduren, leidde hij af, dat de reis per
tram, met een bus en lopend gemaakt werd. Maar het
kon hem niets schelen, de plaats van bestemming, waar
heen hij getransporteerd werd, kon niet onaangenamer
zijn dan waar hij juist vandaan kwam.
Eindelijk hield de beweging op en kon de Professor
uitrusten. Het gezoem van gedempte stemmen bereikte
zijn oren en een paar minuten later werd de tas open
gerukt. Met een zucht van verlichting hief de Professor
zijn gebogen hoofd op en rekte zijn pijnlijke ledematen.
Hij bevond zich in een kleine kamer, die aan een erns
tige overlading van meubels leed. Kleine tafeltjes met
onnodige kleine snuisterijen, kleine stoelen, die er uit
zagen, of zij geen zwaarder gewicht konden houden dan
hij zelf, kleine étagères aan de muren, overal afschuwe
lijke kleine prullen. Op een van de kleine, open geble
ven plaatsen van de grond stond de armoedige man, vol
bewondering naar de Professor te kijken; zij zagen el
kaar een poosje zwijgend in de ogen. Het geluid van het
voortbewegen van een zwaar lichaam buiten de kamer,
vergezeld van veel gezucht en gesteun deed de armzalige
man vol verwachting naar de deur zien en hij versier
de zijn gelaat met een treurige lach. Het volgende ogen
blik vloog de deur open.
Het meest treffende van madame Bellini was onge
twijfeld haar commanderende houding. Dit was mis
schien een ietwat eufemistische manier om de aandacht
een riks voor hem.”
In de hevigheid van zijn gevoelens ging de armoedige
man naar voren en hield zijn gezicht vlak bij dat van
madame Bellini.
„Een een riks!” sputterde hij. „Wat denkie van me,
hè? Ik mot honderd piek voor dat dier hebben! Eén
Gözamme lief hebben! Die dansende katten groeien niet
an de bomen!”
Nu was het de beurt van madame Bellini verontwaar
digd te wezen.
„Honderd piek!” riep ze uit, terugdeinzend van de na
bijheid van het armzalige gezicht van de armoedige man
„Nog nooit heb ik zo iets onwijs gehoord. Ik geef je vijf
piek en geen cent meer.”
„Zo - nou, heel goed,” hernam de armoedige man met
onnatuurlijke kalmte. „We gaanne direk naar signor
Montano. Kom, poessie! Morrege, mevrouw!” Hij pakte
de lankmoedige Professor op en ging naar zijn tas.
„Wach-us effe, mannetje,” zei madame Bellini snel.
„Het is nergens voor nodig zo’n haast te hebben. Je heb
me bijna nog niets laten zien. Zettem neer en laat mij us
proberen.”
Met een knipoog tegen de opgeluchte Professor ge
hoorzaamde de armoedige man. „Hij is tot uw diens,
mevrouw!”
Madame Bellini lichtte een korte, dikke hand op en
knipte met de vingers. „Wil je voor me dansen, poes?”
vroeg ze op een toon, als om in de gunst te komen.
De Professor wilde. Geheel van streek door het plot
selinge einde van het zoeven gehouden gesprek, danste
hij niet alleen zo woest als ’n derwisch in het rond, maar
ging zelfs zo ver'een poging te wagen op zijn hoofd te
staan. Zijn bedrijvigheid had het verlangde gevolg. Ma
dame Bellini was openlijk verrukt.
„Ik koop die kat!” zei ze beslist. „Maar luister, laten
we elkaar geen knollen voor citroenen verkopen. Deze
kat is gestolen, dat weet je zellef het beste. Ja, dat is
zo”, voegde zij eraan toe, het woordenrijke verzet van
de armoedige man minachtend afwijzend. „Probeer mij
niets wijs te maken, ik ben ook niet van gisteren. En
daarom is het voor mij een heel waagstuk hem te kopen.
Nou, ik zal je een paar lappies van tien geven, die kan
je nemen, of je mot het laten. En as je het niet bevalt,
geef ik dè peliesie een wenk, dat je een waardevolle cir-
cuskat in de wacht gesleep heb. Nou, wat zeggie der-
van?” Ze verwaardigde zich niet op een antwoord te
wachten, haalde een paar bankbiljetten uit haar hand
tas en hield ze hem voor.
Niet, dat de armoedige man niet antwoordde. Hij deed
het en flink ook. Hij werd ook persoonlijk, beledigend
en vindingrijk honend. Maar hij was in een hoek ge
dreven en hij wist dat. Madame Bellini hoorde hem
zonder een spier te bewegen aan, liet alles over zich
heen gaan. Ze rijkte ze boos uit haar hand en stempte
de kamer uit. Een harde slag van haar deur kondigde
zijn verontontwaardigd vertrek aan. Toen ontspande ze
zich.
„Honderd piek, hé?” mompelde ze tegen de luisteren
de Professor. „Gossie! Je zal wel honderd piek per wéék
voor me opbrengen, poes!”
huisvesting van zijn gezin.
De heren Van Schie en Mol pleit
ten voor zoveel mogelijke vrijheid in
het benutten van de eigen woning,
de heer Van den Roovaart vond, dat
op elke regel een uitzondering moet
zijn.
De burgemeester was duidelijk
verbaasd over dit felle verzet. ”De
raad hoort in deze achter het college
te staan omdat zij zelf de verorde
ning heeft vastgesteld. Het college
kan ontheffing geven, maar heeft dit
niet gewild. Deze vergunningen zijn
bij tientallen geweigerd en niemand
is ooit eerder in beroep gegaan. Wij
mogen hier geen uitzondering ma
ken.”
De heer Van Schie; ”Ik begrijp dan
niet de taak van de raad als beroeps
college.”
Burgemeester: ”De raad mag als be
roepscollege alleen vaststellen, dat
B. en W. de verordening verkeerd
hebben gehanteerd.”
Waarop de heer Van Schie mistroos
tig antwoordde: ”Dan zal ik maar
stellen, dat de verordening verkeerd
is toegepast. Dat is de enige manier
om tegen te blijven.”
De burgemeester benadrukte nog
eens dat het hier om ’’Gelijke monni
ken, gelijke kappen” gaat en dat de
raad niet zo weten waar ze moest
blijven als ze hier een uitzondering
maakt: alle aanvragers zullen dan
zonder meer een vergunning van B.
en W. krijgen.
Bij de hoofdelyke stemming kwam
het voorstel met 7 stemmen vóór en
6 tegen met de hakken over de sloot.
Tegen stemden de heren Van Schie,
Noorlander, v.d. Roovaart, Mol,
Kroes en Mulder.
op madame Bellini’s lichamelijke afmetingen te vesti
gen, maar het is zeker beleefder dan rechtuit te zeggen,
dat ze een buitenmodel maat van comisoles droeg en dat
haar korset meer uit openingen van gekruiste veters dan
uit een echt korset bestond en madame Bellini was niet
iemand tegenover wie men zich anders dan beleefd zou
kunnen gedragen. Haar kleine oogjes glinsterden van
onder de gitzwarte wenkbrauwen, die bij haar glanzen
de vlechten pasten.
„En?” vroeg ze kort. Haar stem kwam niet overeen
met de verwachtingen, die men dienaangaande zou koes
teren. Ze had het onmiskenbaar Cockney accent (er
kunnen natuurlijk Italiaanse Cockney’s bestaan).
„En? Alweer rommel meegebracht om mijn tijd mee
te verknoeien?”
De armoedige man stak zijn handen naargeestig in de
hoogte. „Ik heb nou iets heel moois voor u, Madam. Het
is wel niet veel om zo te zien, maar let op, wattie kan.”
„Nou, schiet op en laat het me zien,” zei madame Bel
lini, de Professor in de tas met afkeer bekijkend.
De armoedige man tilde de Professor op en hield hem
in zijn armen: de Professor wilde liever, dat hij dat niet
deed.
„Hier is dan een kat, die u verbaasd zal doen staan,
Madam,” begon hij welsprekend. „Hij ken dingen doen,
die ik nog nooit eerder van een kat gezien heb. Als u na
me toegekommen was en gezegd had
„Houd op! Ik heb vanmorrege nog wel wat anders te
doen. Wat kan die kat? Hij ziet er niet naar uit, dat hij
wat kan.”
„Hij ken dansen!” zei de man.
Madame Bellini snoof luidruchtig.
„Wat is dat voor een fabel?” vroeg ze hoogst veront
waardigd. „Zo’n schurftachtig beest, dat je van iemands
achterdeur gegapt hebt. Daar is de deur, versta je! Ik
heb meer als genoeg van je Je
„Ho, ho!” riep de armoedige man op gekwelde toon.
„Niet zo gauw! Wacht effe! Ik zeg u, dat de kat ken
dansen en wat meer is, ik zei het u bewijzen. Denk u,
dat ikke u ies vertellen zei, as het niewaar is?”
„Ja, dat doe ik,” antwoordde madame Bellini. „Ik ken
je, dus heb ik er reden voor. Affijn en ze liet zich
voorzichtig op één van de kleine stoelen zakken, „laat
me je dansende kat maarres zien. Zettem op de grond.”
De armoedige man plaatste de Professor op een klein
plekje onbedekte vloer en klikte bemoedigend met zijn
vingers.
„Nou, poessie, doe, wat je gisteravond deed. Ga op je
achterpoten staan en dans een beetje voor ons.”
De Professor, die niets liever wenste dan de onplezie
rige, armoedige man nooit meer te zien, voldeed vlug
aan het verzoek. Hij hees zich op zijn achterpoten en
deed een paar onhandige sprongetjes. Een dansmeester
zou deze vertoning met hartepijn en droefheid aan
schouwd hebben, want bij dansmeesters is het nu een
maal regel, dat onder geen omstandigheden de walspas
sen met die van de Schotse drie vermengd mogen wor
den. Maar zijn toeschouwers waren niet geneigd over
zo’n kleine, technische fout te kibbelen.
„Niet slecht,” zei madame Bellini onverschillig. „Ik
merk, dat hij wat oefening heeft gehad. Maar da is nog
erger, volgens mijn opinie. Die halfgedresseerde katten
mot je niet alleen alles van het begin af bijbrengen,
maar je mot ze ook afleren, wat ze al kennen. Ik geef je
was gegoocheld, hetgeen de voorzit
ter ontkende.
”Wij zijn heel blij met de markt,
maar de marktkooplieden mogen ook
blij zijn met Waddinxveen. Ze ver
dienen hier een goede boterham, er
is er nog nooit eentje weggelopen.
Wij willen het peil van de markt nog
verder optrekken en gaan nog dit
jaar de overdekte markt in Den
Haag bezichtigen”.
4
WADDINXVEEN Op vrijdag 6
december wordt voor de Gouwe
jeugd van 6.30 tot 8.30 uur een St.
Nicolaasavond gehouden in het gym
nastieklokaal van de Theo Thijssen-
school. Op deze avond zullen door de
jongens en meisjes onderling pak
ketjes worden uitgewisseld. De pak
ketjes moeten uiterlijk op dinsdag 3
december worden ingeleverd op de
volgende adressen leplaan 41, en
Kielkade 20.
3*
'A-
