Lezers schrijven
Juwelier Vermeij
De „Goudse” had
dynamisch jaar
WIPPEROEN EN DE DUINENDIEF
De Professor op
kattepoten
I
I
Alel zevenmijls-laarzen
door eeuwen historie
Verkeerscursus
Storing in
verwarming
Huwelijkstrouw
van 65 jaar
|R>
Pagina 3
wenst iedereen
alle opzichten
een in
voorspoedig 1969
door A. B. Cox
wordt vervolgd
t
1269: Als laatste deel van Noord is nu ook Groenswaard verkaveld.
1765: Als eerste wordt de Achterhofse polder droog gemaakt.
1872: De Puttepolder is droog gemalen.
S
1934: Spoorweg Gouda-Alphen, het ’’miljoenenlijntje”.
1936: Hefbrug, de kabels zullen het tot 1964 uithouden.
i
i
1940: Rijksweg Den Haag-Utrecht.
I
1948: Eerste huizen in de Bomenwijk aan de Sniepweg.
1958: 29 januari, eerste paal in de Oranjewijk.
y
1
i.
4
r.
I
1976: Voor ’t eerst in de gesch
Stop, ongemerkt zijn we in onze ijver 1969 voorbij gegaan.
C. Schuuring,
Jan Campertlaan 46.
1280: Floris V verkoopt 300 ha grond aan de boeren van Zuid-Wad-
dinxveen.
1244: Het middelstuk van Noord-Waddinxveen wordt aan de boeren in
erfpacht gegeven. Hier zullen eeuwen later Oranje- en Vondelwijk ver
rijzen.
1969 Een nieuw jaartal.
Wat brachten de achterliggende jaren
1340: Er komt een dorpskern, met een kerk aan de Kerkweg, waar later
de begraafplaats is. Aan deze Pieterskerk zal de gemeente Waddinx-
veen haar wapen ontlenen, de twee sleutels van Petrus.
1839: De Zuidplas is droog gemalen en brengt gemiddeld 184,- per ha
op. De kerktorens van Moordrecht en Moerkapelle geven bij de verka
veling de hoofdrichting aan.
1932: Het Jaagpad langs de Gouwe aangelegd in 1656 voor de trek
schuit van Gouda naar Amsterdam wordt verbreed tot Henegouwer-
Weg.
1974: Het nieuwe Raadhuis wordt geopend. Men vraagt zich af, hoe
men zich al die jaren heeft weten te behelpen.
1968: Groenswaard krijgt zijn tunnelverbinding. Evenals eeuwen gele
den zijn de polders weer bewoond, maar de vroegere bewoners woon
den en werkten een paar meter hoger.
hoorde hij opeens en toen zag
hij tot zijn grote verbazing Siem-
pie staan, die rustig een hekje
stond te timmeren. Dus SIEMPIE
had dat krukkerige hekje ge
maakt!
”Hoe durf je-” bulkte Holder
Bolder vuisten. ’’Waar haal jij het
lef vandaan om een hek onder
MIJN hek te maken? Als jij maar
begrijpt, dat ik het éérst een hek
om jouw hol heb gemaakt. Jou hol
is van MIJ, en je knolen óók!!”
I,
I
1
a
I,
0
s
e
L
n
n
?n
ie
or
m
si-
DP
ur
ri
ns
)g
j-
d,
?h
li-
an
n-
ijs
Cantrell over het verlies van de kat, dat hij toch al
uren geleden ontdekt moest hebben en toen dat bericht
niet kwam, vond Marjorie het samenzweerdersleven
niet alleen hard, maar ook vol niet op te lossen raad
selen.
De inhoud van de in deze rubriek
opgenomen brieven valt buiten ver-
antwoordelykheid van de redactie.
Slechts brieven, waarvan naam en
adres van de inzender aan de redac
tie bekend zijn, komen voor plaatsing
in aanmerking. De redactie behoudt
zich het recht voor om inzendingen
te bekorten of zonder opgave van re
denen te weigeren.
ZEVENHUIZEN Het bestuur
van de afdeling Zevenhuizen, van
het Verbond voor Veilig Verkeer,
houdt gedurende de maanden janu
ari en februari in Zevenhuizen-dorp
en in Oud Verlaat een algemene ver
keerscursus voor leden en niet-le-
den. De cursus te Zevenhuizen-dorp
zal beginnen op dinsdag 7 januari
om 20.00 uur in Hotel Vos en die in
Oud Verlaat op maandag 6 januari
om 20.00 uur in de chr. lagere school.
Men kan zich opgeven bij de be
stuursleden: G. v.d. Bent, Rozen
straat 25, M. v.d. Pol, Noordeinde 49;
G. D. v.d. Broek, Noordeinde 2; A. L.
Vis, Noordelijke Dwarsweg 23, N. I.
Mesker, Wollef oppen weg 153 en C.
Verweij, Vlietkade 18.
De cursus in Zevenhuizen zal wor
den gegeven door de opperwacht
meester der Rijkspolitie G. v.d. Bent.
In Oud Verlaat staat de cursus on
der leiding van wachtmeester N. I.
Mesker. Aan de cursus is een examen
verbonden. Zij die hiervoor slagen
krijgen een diploma.
De diploma’s worden uitgereikt op
een later te houden jaarvergadering.
Er zal dan weer een verkeerscompe-
titie gehouden worden, tussen Ze
venhuizen en Oud Verlaat. Het cur
susgeld bedraagt voor niet-leden
2,50.
Met de
voortgang
wordt dat
1968 van
te praten.” Hij wees met zijn hand in de richting van
Duncan en Betty.
Duncan boog ernstig, maar voor Betty was het idee
aan een kat voorgesteld te worden te veel; zij giechelde
krampachtig. „Aan aangenaam-” bibberde ze.
Tim keek haar met een gefronst voorhoofd aan. „Lach
niet! Daar houdt hij niet van. Zegt u nu niet eens: „Aan
genaam, Oom?” Maar de kat sliep alweer.
„Oom is moe, denk ik,” zei Duncan met een volkomen
ernstig gezicht. „Hij is waarschijnlijk niet gewend in een
mandje te reizen.”
„Mis-m-misschien lust hij wat m-melk,” stamelde
Betty, dapper vechtend tegen haar lachen. „Ik zal wat
gaan halen.” Ze vloog naar de keuken om daar alleen
eens flink uit te lachen, zonder de gevoelens van de kat
te kwetsen.
„Hij is een vervelende ouwe, hè?” vroeg Tim. „Ik heb
het nu met vriendelijkheid geprobeerd. Zal ik aan zijn
staart trekken en zien, of hij dan wat zegt? Ik zou zo
graag willen, dat je hem hoorde praten.”
„Wacht eens even,” zei Duncan. „Hoe kom je aan die
kat?”
„Gestolen,” antwoordde Tim trots. „Uit het labora
torium van die vervloekte Cantrell.”
,En waar had hij hem vandaan?”
„Dat weet ik niet, hij bracht hem vanmiddag mee.”
„Ik was er al bang voor,” zei Duncan bedroefd. „Tim,
dit is helemaal jullie kat niet. Het is een plaatsvervan
ger, die je kleine vriendin Sybil Cliff vanmiddag Pro
fessor Cantrell in zijn handen heeft gestopt. Zij was hier
tegen lunchtijd. Cantrell was ’s morgens bij haar ge
weest en zou om drie uur terugkomen. Ze kwam vragen,
wat ze het beste kon doen. Ik vertelde haar hem zo mo
gelijk op een vals spoor te brengen en even vóór het
avondeten kreeg ik dit telegram. Hij haalde ’t papiertje
uit zijn zak en gaf het aan Tim. Deze las:
„Gaf hem een andere kat, lijkt sprekend op de
echte.
De Dienst Openbare Werken gaf
ons het volgende commentaar op bo
venstaand schrijven van de heer
Schuuring. De door de heer Schuu
ring en vele anderen geconstateerde
storing in de wijkverwarming is ont
staan door het teruglpen van de druk
in een der ketelhuizen. Zodra de eer
ste klachten Openbare Werken be
reikten is van die zijde de Amster
damse Verwarming Maatschappij
(AVM), die de technische verzorging
van de verwarming in handen heeft,
gewaarschuwd. Monteurs van deze
maatschappij konden omstreeks 4 uur
het euvel verhelpen, waarna de druk
weer normaal werd.
Het storingsnummer gaf zondag
inderdaad geen gehoor, doordat de
technisch hoofdambtenaar, die on
der dit nummer bereikbaar pleegt te
zijn, in dit gecompliceerde weekein
de rond de feestdagen zijn dienst met
een collega had geruild. Het is een
door Openbare Werken betreurde
nalatigheid geweest dat hieraan niet
de gewenste publiciteit is gegeven.
De gedupeerden hebben gelukkig
langs omwegen, die zij zelf zochten,
Openbare Werken met hun klachten
weten te bereiken. Zo heeft de heer
Schuuring bijvoorbeeld tenslotte de
directeur van de dienst, de heer A.
WADDINXVEEN Dinsdag 14
januari hopen de heer Adr. Noorlan-
der en mevrouw P. Noorlander-Loe-
ve de dag te herdenken, waarop zij
65 jaar geleden in het huwelijk tra
den.
De 90-jarige bruidegom en de 88-
jarige bruid, die aan de Noordkade
85 wonen, genieten beiden nog een
goede gezondheid.
Op de feestdag houden zij van
15.30 uur tot 17 uur een receptie in
het Gereformeerd Verenigingsge
bouw aan de Stationsstraat.
Sybil.”
Tim viel in een stoel. „Dus heb ik alle moeite gedaan
om een verkeerde kat te stelen! Dat vind ik nog het
ergste van alles, Dunk!”
„Ik vraag me af, of Cantrell weet, dat dit niet de goe
de is,” bedacht Duncan.
„Verdraaid, ja!” riep Tim, opspringende. „Het is best
mogelijk dat hij dat nog niet weet. Ik geloof, dat ik te
rug zal gaan en hem weer in het laboratorium zal zet
ten. Ik heb een raam opengelaten.”
„Dat zou zeker niet kwaad zijn.”
„Dan ga ik maar,” zei Tim en greep de geplaagde kat
weer. Als het diertje zwaarwichtig over reageerbuisjes
had nagedacht, zijn overpeinzingen omtrent rieten
mandjes waren het volgend uur bepaald bitter.
Toen Cantrell de volgende morgen zijn laboratorium
binnenstapte, zag hij, hetgeen de avond te voren zo ge
heimzinnig verdwenen was, mistroostig op de tafel zit
ten. Cantrell was onmachtig veel geestdriftige woorden
te vinden om de zwerver te verwelkomen.
^EEKBLA^VOO^WADDINXVEEN/HOLLAND^IART^^rijda^^anuarM969
1150 Langs een smal riviertje, de Gouwe, vestigen zich landbou
wers. Ze verbouwen rogge en gerst, tien schoven voor zichzelf, de elfde
voor hun heer, eerst de bisschop van Utrecht, na 1200 de graaf van
Holland. De grootste landheer is Wadding, de zoon van Wadde.
1870: 1 mei. Eindelijk! De gemeenten Noord-Waddinxveen, Zuid-Wad-
dinxveen en het grootste deel van de gemeente Broek worden verenigd
tot één gemeente (Broek omvatte o.a. Bloemendaal en het Weegje, het
had zijn stadhuis aan de markt in Gouda).
noeg te denken en zijn dromen waren heel plezierig,
want het kwam hem onmogelijk voor, dat het succes
hem nu nog zou ontgaan.
Ondertussen was Marjorie in het salon een prooi van
de levendigste ongerustheid. Een lange tijd spande zij
haar oren tevergeefs in, luisterend naar elk geluid uit
de gang, dat haar kon tonen, dat Tim op weg was. Maar
plotseling hoorde zij een deur stilletjes open doen en
hield zij haar adem sidderend in. Dan een lawaai, alsof
schoenen van een hoogte vielen, gevolgd door het haas
tige sluiten van een deur en schuifelende voetstappen,
die vlug door de gang gingen. Marjorie stootte haar in
gehouden adem uit en haalde bijna tegelijkertijd haar
longen weer vol.
„Wat was dat?” riep tante Georgina verbaasd, haar
mes rechtop in de lucht stekend.
„Wat, Tante?” vroeg Marjorie onnozel.
Ja, vrouwen zijn wonderlijke schepsels. Marjorie had
zoeven een flinke schok gekregen, ze was pas een en
twintig en ze had nog nooit behoeven te huichelen. Toch
was ze in zeventien seconden in staat, zonder blikken
of blozen, zonder enige verlegenheid te zeggen, alsof ze
het meende:„Wat, Tante?”
„Dat rare geluid, natuurlijk,” zei tante Georgina vin
nig.
„Ik hoorde niets, Tante,” antwoordde de niet blozende
Marjorie.
„Hoorde je niets? Heus Marjorie, dan ben je doof. Ik
dacht, dat het huis instortte. En u, Professor Cantrell?”
„Ik vrees, dat ik ook niets hoorde,” zei Cantrell kalm,
met een zijdelingse blik op Marjorie.
Tante Georgina haalde luidruchtig haar neus op. „Dan
zijn jullie allebei doof,” zei ze beslist.
Marjorie hield haar ogen op haar bord. Zij durfde niet
op te kijken. Waarom zei Professor Cantrell, dat hij niets
gehoord had, terwijl Tim genoeg leven maakte om een
Rip van Winkle te doen ontwaken? Waarom, waarom,
waarom? Arme Marjorie! Het leven van samenzweer
ders is hard.
Maar toen zij later, na een onderzoekende blik in het
laboratorium, zag, dat de kat verdwenen was en wacht
te en wachtte op het hartverscheurende bericht van
Geachte Redactie,
De Gemeente Waddinxveen ver
koopt warmte aan honderden bewo
ners. Die bewoners zijn voor dat
comfort volkomen afhankelijk. Dat
is in deze tijd al een tegennatuurlijk
verschijnsel. Voor dat comfort beta
len zij, hetgeen logisch is, een overi
gens nogal cryptische rekening.
Daaruit valt n.l. nauwelijks op te
maken hoe men tot het eindbedrag
komt. Wel is duidelijk dat - bijv, on
danks niet stijgende brandstofkosten
in de winter 1966-67 - dit eindbedrag
steeds hoger wordt.
Daartegenover dient dan wel iets
te staan: warmte en service. En
daaraan ontbrak het zondag 29 de
cember helaas. Met die warmte be
gon het om 1 uur ’s middags bij een
buitentemperatuur onder nul al af
te lopen. De service kwam pas na 4
uur op gang. De telefoonnummers,
bestemd om storingen door te geven
gaven geen gehoor. De Gemeente, ge
wend om veel te organiseren, moet
toch ook in staat zijn een storings
dienst bereikbaar te doen zijn. Dat is
zelfs een eerste vereiste van een der
gelijke dienst.
Juist op zondag en in het hart van
de winter moet Waddinxveen leef
baar blijven!
WADDINXVEEN Op de drempel van het oude en het nieuwe jaar
kwam een oud-Waddinxvener op het idee om ons - als variant op het
traditionele jaaroverzicht? - een veel verdere terugblik te gunnen in
de historie van Waddinxveen. Met zevenmijls-laarzen gaat Jhij door de
ze geschiedenis, waarbjj hij begint in 1150 en - de t|jdsbariére doorbre
kend - eindigt in 1976. Wjj hopen, dat u net zo verrast is met dit stukje
Waddinxveense geschiedenis als wij het waren toen wij met grote waar
dering deze bijdrage van onze oud-plaatsgenoot ontvingen.
1350: Nu de meeste bossen verdwenen zijn, komt voor het brandhout
de turf in de plaats. Het laagveen, in de loop van duizenden jaren ont
staan, wordt nu afgegraven in de tijd van een paar eeuwen. Cultuur
grond wordt weer plas.
1583: Zondag, 23 april. Na de kerkdienst blijven de mannen in verga
dering bijeen. Ze besluiten de ophaalbrug over de Gouwe samen te on
derhouden, Waddinxveen en Bloemendaal ieder zijn eigen helft. Alles
wat over de brug gaat, en ook elke schipper, zal moeten betalen. Daar
Gouda het onderhoud van de Gouwe heeft, ontvangt Gouda het vierde
deel van de opbrengst. Bloemendaal krijgt de helft van de ontvangsten
en Waddinxveen een vierdedeel. In deze tijd laten de Waddinxveners
zich nog de kaas van het brood eten.
III
Terwijl zijn meisje aldus haar hersenen pijnigde,
maakte Tim, dat hij vlug uit de buurt van St. John’s
Wood kwam. In zijn hand droeg hij een klein, rieten
mandje, dat nu een inverschrikte kat bevatte. Op zijn
gericht was een uitdrukking van welverdiende triomf.
Zijn doel was Chelsea, want hij had na enige overwe
ging besloten het kostbare diertje aan de zorg van de
Grey’s toe te vertrouwen. Het kwam hem wat vreemd
voor, dat de Professor het nodig vond in de Onder
grondse lucht te geven aan verscheidene luide en lang
gerekte kreten, zeer tot rijn verlegenheid en tot belang
stelling van rijn medereizigers, maar zijn brein was zo
vol vertrouwen, dat er geen ruimte was voor twijfel
achtige veronderstellingen.
Het was bijna negen uur, toen hij zijn plaats van be
stemming bereikte. Duncan opende de deur.
„Hallo, Tim,” zei hij verrast. „Kom binnen. Heb je
nieuws?”
Tim stapte de verlichte hal in en hield het mandje in
de hoogte. „Ik heb hem!” kondigde hij aan. „Nou zal je
wat beleven!”
„Toch niet de kat?”
„Niets minder,” antwoordde Tim trots.
„Dat is enorm! Ga mee naar de zitkamer. Daar is Bet
ty ook, dan kunnen we hem zien.”
Hij opende de deur van de zitkamer en rij traden bin
nen.
„Zo, Tim,” begroette Betty hem, zonder van haar stoel
op te staan. „De schrik van gistermiddag al te boven?”
„Plaag me niet, Betty. Ik ben toch al onder hoge druk.
Ik heb een bezoeker meegebracht. Hierin,” vervolgde
hij, haar het rieten mandje tonend.
„Hij heeft die wondervolle kat, lieveling,” legde Dun
can uit. „Vooruit, Tim, ik spring bijna van verlangen
hem te zien.”
Tim keek eerst, of de deur wel goed gesloten was, zet
te de mand op de grond en tilde het deksel eraf. De kop
van de kat schoot omhoog, als een duveltje uit een
doosje en keek droevig rond. Om de waarheid te zeggen
begon de kat genoeg van manden te krijgen. Niet ver van
hem af zag hij een lustig vuurtje met een aanlokkelijk
haardkleedje ervoor. Hij stapte uit de mand en ging op
rijn gemak naar het open haardje en rolde zich lekker
ineen op het kleedje. Even later sliep hij vast. Het was
een kat met een bijzonder gelijkmatig temperament.
Tim was in het geheel niet uit het veld geslagen. „Hij
is ’n oude schavuit, hé?” fluisterde hij hard achter zijn
hand tegen Duncan. „Tegenover jullie doet hij net, of hij
een doodgewone kat is. De laatste keer, dat ik hem zag,
wilde hij niet met me spreken, voor ik op rijn staart
trapte.” Hij ging naar de kat toe en aaide hem zachtjes.
De kat opende één oog en keek hem koel aan.
„Hoe maakt u het, Oom?” vroeg Tim vrolijk. „Hebt u
een prettige tijd gehad en zo? Ik wilde graag mijn twee
vrienden aan u voorstellen, mevrouw en mijnheer Grey
Ze weten alles van u af, dus u behoeft niet bang te rijn
1700: Het grootste deel van Waddinxveen is uitgeveend, soms tot 5
meter diep. Ondanks alle maatregelen van de Overheid en van Schie-
land en Rijnland is er een gebied van grote plassen ontstaan, die bij
elke storm groter worden.
Toen madame Bellini er vervolgens in geslaagd was,
hem zijn jurk preuts met rijn klauw op te laten tillen,
en zo een welgevormd been te laten zien in een groene
kous, en misschien juist een bescheiden tipje van kan
ten strookjes ondergoed, kende haar vreugde geen gren
zen. Ze pakte de Professor op en knuffelde hem zacht,
door hem met het groene jurkje en strookjes en alles
tegen haar krachtige boezem te drukken. Dit was een
teken van bijzondere goedkeuring, maar de halfgestikte
Professor, kloppende van onderdrukte woede en ziedend
van nutteloze toorn over de opeenstapeling van verne
deringen, kon dit in het geheel niet waarderen. Op dat
ogenblik bestond er op de hele wereld voor hem geen
hatelijker mens dan madame Bellini. Met haar vergele
ken was Tim een vermomde engel. Misschien wat zwaar
vermomd; maar o!, wat zou hij het gericht met die nogal
stomme grijns verwelkomd hebben!
II
Op het zelfde ogenblik stond het onderwerp van de
gedachten van de Professor op de hoek van de straat af
scheid te nemen van rijn dame. Hij keek haar na tot ze
in huis was en hij begon weer zielloos in de buurt rond
te hangen, een bezigheid, waar hij al aardig routine in
kreeg. Maar dit keer duurde rijn waken niet lang. Alles
ging volgens him plan. Tante Georgina was in haar
slaapkamer, toen Marjorie binnenkwam. Juffrouw
Goatley was druk bezig in haar keuken en Cantrell, die
een glimp van Tim opgevangen had, toen hij zich achter
een brievenbus verstopte en het doel van rijn bezoek
scherpzinnig doorzag, was vlug met een boek op een in
het oog lopende plaats in het salon gaan ritten. Marjorie
die maar een paar minuten nodig had, zich van deze
Punten te vergewissen, riep haar mede-samenzweerder
in huis en stopte hem in een kast onder de trap, van
waar hij gemakkelijk naar het laboratorium aan het eind
van de gang kon komen.
Tim bracht de tijd zo goed hij kon door. Een schoe-
nenkast, waarin oude jassen werden opgeborgen en een
geur hing van nat leer en schimmel, die blijkbaar on
afscheidelijk aan dat soort kasten verbonden, is nu juist
niet de plaats, die iemand zou kiezen om er één of meer
aangename uren in door te brengen. Maar Tim had ge-
26. Hikkend van de vele beuke-
nootjes die hij naar binnen had
geschrokt waggelde Holder Bol
der naar de rand van het Beuke-
nootjesbos, want déar was Siem-
pie’s hol te vinden.
Bij de gedachte aan Siempie’s
knollen liep het water hem al in
de mond. Maar plotseling bleef hij
als aan de grond genageld staan;
wat was dat voor malligheid?
Holder Bolder knipperde onge
lovig met rijn ogen om toch maar
vooral goed te kunnen zien wat hij
zag. En toen geloofde hij zijn ogen
niet; waren er twéé hekken?
Twee? Ja, dat grote hek was ZIJN
hek, dat had hij zelf getimmerd.
Maar onder rijn hek door liep
een ander hek! Een piepklein ar
metierig takkenhekje...
Holder Bolder voelde, dat hij
vreselijk boos ging worden. Wie
was er zo verschrikkelijk brutaal
geweest? Met grote stappen volg
de hij het belachlijke hekje,
grommend en brommend en met
rollende ogen. Klop, klop, klop,
GOUDA Bij de Goudse Verze
kering Maatschappij N.V. is het afge
lopen jaar een sterke vooruitgang
bereikt. In de sector schadeverzeke
ring nam het premie-inkomen met
ca. 15 procent toe, waardoor het
steeg tot bijna 54 mln. Vooral in de
afdelingen brandverzekering en au
toverzekering was de toeneming van
het aantal verzekeringen aanzien
lijk. Het premie-inkomen van de af
deling autoverzekering bedraagt
thans 10,5 mln.
In de sector levensverzekering was
de produktie aan nieuwe verzeke
ringen hoger dan vorig jaar.
automatisering is goede
gemaakt. Verwacht
het totale resultaat over
de Goudse Verzekering
Maatschappij N.V. en de Goudse Le
vensverzekering Maatschappij N.V.
niet zal achterblijven bij dat over
1967, toen een winst van 4,5 mln.
werd behaald. Uit de winst zal de
financiële positie van het bedrijf
verder worden versterkt.
C. Kraneveld, opgebeld. Om herha
ling van situaties als deze in de toe
komst te vermijden is inmiddels be
sloten de storingsnummers bij afwe
zigheid van de betrokken ambtenaar
aan te sluiten op een „alibifoon”, die
automatisch verwijst naar een
plaatsvervangend telefoonnummer.
Wat de opmerking van de heer
Schuuring over de ’’cryptische reke
ning” en de verhoging van de ver-
warmingsprijs betreft tenslotten het
volgende:
De aangeslotenen op de wijkver
warming betalen een voorschot op de
exploitatie, dat later op de totaal-
rekening weer in mindering wordt
gebracht. Bij besluit van de gemeen
teraad van 18 mei 1967 rijn in ver
band met een nieuwe exploitatie de
voorschotbepalingen gewijzigd en de
vastrechttarieven enigszins ver
hoogd. De stijging van de olieprijzen
hebben dit jaar mede de kosten van
de wijkverwarming beïnvloed. Ove
rigens is men bij Openbare Werken
steeds bereid om hen, voor wie de re
kening niet begrijpelijk mocht rijn,
de gewenste uitleg te geven.)
F
