Lezers Schrijven Duitse invasie WIPPEROEN EN DE DUINENDIEF De Professor op kattepoten Nieuwe betalingsmethode AOW biedt Aanvullend krediet doorstromingsfonds Verkeerscommissie baart problemen I maanden meer service - J Twee inbraken zonder buit Pagina 2 ■B door A. B. Cox Wordt vervolgd n. v WurliTzer’’’1 en GAWINA ELECTRONISCHE ORGELS Reeds voor 20. m p. maand met ons exclusieve i SPAAR-terwijl Uspeelt-SYSTEEM Dit jaar Mevr. J. van Huystee. ■jFgiï* gaan WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN/HOLLANDS HART - donderdag 6 maart 1969 25.650,- aanvulling fonds. voor- (AR) Sinds.1898 V WADDINXVEEN De gemeen teraad van Waddinxveen heeft op voorstel van B .en W. een bedrag van beschikbaar gesteld als van het doorstromings- WADDINXVEEN Op voorstel van burgemeester Van der Hooft heeft de Waddinxveense gemeente raad het voorstel van B. en W. tot het instellen van een verkeerscom- missie, die advies gaat geven bij het opstellen van het verkeersrapport aangehouden. Te elfder ure was men tot de ont dekking gekomen, dat een jaar of vier geleden al eens een verkefers- commissie uit de raad was samenge steld, die nooit officieel is opgeheven B. en W. hebben de fractievoor zitters nu verzocht een voordracht op te stellen voor een nieuwe com missie. Ook bij een inbraak in het huis van dokter Helleman aan de Kerk- weg, die vorige week werd gepleegd, verdwenen de inbrekers zonder buit. Hier verschafte men zich toegang door het verbreken van een ruit aan de achterzijde. In dezelfde nacht werd een ruit in geslagen van de villa ’’Beukenhof” aan de Kerkweg, maar hier kon men niet binnendringen. WADDINXVEEN Maandag avond is tijdens afwezigheid van de bewoners ingebroken in de woning Kerkweg 55. Men kwam binnen na het forceren van een deur. Er wordt niets vermist. die twee dingen uit te pluizen; wat Cantrell met je va der heeft gedaan en wat er in het laboratorium aan de hand was, hè?” „Ja, en nogmaals bedankt. Je hebt een knappe bol en Betty ook. Dus tot morgenochtend negen uur. Dag!” „Wel te rusten, Marjorie.” Ze sprong licht van de kist, waarop ze stond en liep vlug naar huis. Even daarna kwam er uit de laurierstruiken een don kere schim te voorschijn, die langzaam naar het labora torium ging. Op Cantrells gezicht speelde een verachte lijk lachje, toen hij de deur zorgvuldig op slot deed en zich omwendde naar het grillig uitziende bouwsel van helder gepolijst staal, dat hem uit een hoek tegenglom, toen hij het licht aandraaide. III Marjorie liep peinzend naar het salon. Het gepraat met Duncan had, hoewel het eigenlijk nergens toe ge leid had, haar heel wat opgevrolijkt en zij bezag de vol gende dag met meer vertrouwen. Haar gedachten dwaalden naar de opgesloten Tim en uit de manier, waarop haar mond trok, als zij zich over haar boek, waarin ze zogenaamd las, boog zou men opgemaakt heb ben, dat haar medelijden voor de ongelukkige gevange ne niet onvermengd was met andere gevoelens. Tegen tien uur, toen Marjorie juist van plan was naar boven te gaan, trad Cantrell de kamer binnen. Hoewel aan tafel zijn manieren de graad van norsheid bereikt hadden en hij en Marjorie nog geen half dozijn woorden tegen elkaar gesproken hadden, kwam hij nu zelfverze kerd naar haar toe. Hij bleef een paar passen van haar stoel af staan, met zijn handen in zijn zakken en keek haar eigenaardig lachend aan. „Je vroeg je af, waar je vader was, hè Marjorie?” vroeg hij vlot. „Wil je met me meegaan en hem goede nacht wensen?” Marjorie sprong op. „Wat bedoelt u, Professor? Is hij hier?” „Ja, zeker,” grijnsde Cantrell. „Voel je er wat voor mee te gaan?” ^Dagelijks geopend van 8.30 tot 18.00 uur, Vrijdagavond tot 9 uur. Westersingel 42-44, Rotterdam telefoon 010-136400, 8 lijnen water en zwaaide onvermoeibaar met zijn hamer. ”En... déze... paal ook-... Dat... hekkenmakertje heeft. groot gelijk... Iets... dat... van... niemand... is... mag... iedereen hebben... ziezo... nu... is de... Waterkwaakse... Plas... niet... meer... van. AUW mijn duim! niet... meer... van... nie mand... maar... van... MIJ...!” Hij liet hijgend zijn hamer zak ken en bekeek vol trots zijn wa ter hek. ”Nu heb ik voortaan geen last meer van die vervelende gelijkheid bestaan om iemand an ders (b.v. een zoon of dochter) door lopend machtigen, de uitkering te incasseren zodat de rechthebbende dan niet genoodzaakt is, dit zelf te doen. Voorlopig kan men rustig af wachten tot men op het postkan toor het invulformulier met de toe lichting ontvangt. Dit formulier be hoeft pas bij de volgende uitbetaling weer op het postkantoor te worden ingeleverd zodat iedereen het thuis kan invullen. Zijn er moeilijkheden bij de invulling dan zal de postamb tenaar daarbij gaarne behulpzaam zijn. Men ontvangt later een nadere mededeling over het tijdstip waarop de uitkering voor het eerst op de nieuwe manier wordt betaalbaar ge steld. Opgemerkt zij nog, dat bij nieuwe toekenningen en wijzigingen in lopende betalingen reeds eerder tot uitbetaling per cheque zal wor den overgegaan. 34. Weldra daverde het aan de oever van de Waterkwaakse Plas van de hamerslagen. Meneer Ot ter had in allerijl een hele voor raad takken en planken bij elkaar gesleept en begon in razend tempo een hek te timmeren, eerst op de ene wallekant en toen op de an dere en toen dwars door de Wa terkwaakse Plas. ”Zo... die... paal... staat...” gromde meneer Otter en begon meteen aan de volgende paal. Hij stond tot aan zijn middel in het De inhoud van de in deze rubriek opgenomen brieven valt buiten ver antwoordelijkheid van de redactie. Slechts brieven, waarvan naam en adres van de inzender aan de redac tie bekend zijn, komen voor plaatsing in aanmerking. De redactie behoudt zich het recht voor om inzendingen te bekorten of zonder opgave van re denen te weigeren. zijn maar ook een rekening van een gemachtigde b.v. een zoon of doch ter. Overigens zal het giraal betalen bepaald niet worden opgedrongen. Degenen, die hun uitkering toch maar liever niet via een giro-reke- ning ontvangen, krijgen zelfs een be tere service dan tot heden het geval is. In het kader van het huidige sys teem moeten degenen, die de uitke ring niet per giro laten overmaken, het bedrag op een vaste datum bij een daartoe aangewezen postkantoor in ontvangst nemen. In de toekomst krijgen deze rechthebbenden een cheque thuisgestuurd, die zij gedu rende de maand van uitgifte of de maand daarna, op elke gewenste dag en bij elk willekeurig postkantoor kunnen gaan verzilveren. De omschakeling op deze nieuwe betalingsmethode komt tot stand in nauwe samenwerking met de Post cheque- en Girodienst en de Poste rijen. Aangezien het een wijziging betreft van niet minder dan 650.000 betaalbaarstellingen, waarvoor thans over het volledige juiste adressen materiaal moet worden beschikt, zal het duidelijk zijn, dat hieraan zeer veel voorbereidende werkzaamhe den vooraf moeten gaan en dat de invoering van de nieuwe methode dan ook niet voor het gehele land gelijktijdig kan plaats vinden. De bedoeling is, dat dit geleide lijk geschiedt en wel over een perio de, die loopt tot eind 1970. Men gaat daarbij in het algemeen te werk volgens alfabetische volgorde der hoofdpostkantoren. Een van de voorbereidende maat regelen bestaat hierin, dat tevoren aan elke belanghebbende bij de uit betaling van zijn of haar uitkering op het postkantoor een formulier met toelichting wordt uitgereikt met onder meer het verzoek, daarop voorkeur voor een bepaalde beta lingsmethode kenbaar te maken.Men kan namelijk kiezen tussen betaling via een bank- of girorekening en be taling per postcheque. Zoals vanzelf spreekt blijft de mo- UTRECHT Binnen afzienbare tijd zullen de Sociale Verzekerings bank en de Raden van Arbeid overgaan tot het invoeren van een nieu we betalingsmethode voor de uitkeringen, die op het postkantoor in ontvangst worden genomen. Dit betreft uitkeringen krachtens de Al gemene Ouderdomswet (AOW), de Algemene Weduwen- en Wezenwet (AWW), de Vrijwillige Ouderdomsverzekering (VOV) alsmede onge- vals- en ouderdomsrenten. In het nieuwe systeem zal ernaar worden ge streefd zoveel mogelijk rechthebbenden ertoe te bewegen hun uitkering op een giro-rekening te laten overschrijven. Dat kan hun eigen rekening Marjorie’s ogen flikkerden. „Gemenerd,” zei ze lang zaam. „O, wat ingemeen!” „Zo is het, lieveling,” klonk de Professors stem dap per, „laat hij je niet bang maken. En bekommer je niet om mij, ik kan voor me zelf zorgen. Als hij hocus-pocus met me wil, zeg ik geen woord op zijn lezing voor de Ko ninklijke Vereniging, waar hij zijn hart zo op gezet heeft. Dan staat hij lekker voor schut, is het niet?” „O, Vader! Dat is een goed idee!” riep Marjorie, la chende om de duidelijke teleurstelling, die op Cantrells gezicht kwam. „Ja, dat moet u doen, Vader.” „Ik raad u ten zeerste aan niets van dien aard te doen,’ grauwde Cantrell dreigend. „Die lezing zal me maken of breken en degene, die zou trachten die te verknoeien, zal er niet mooi voor staan. Ik ben van die jonge wijs- nus, die neef van u afgekomen, forceer me niet nog strenger maatregelen jegens u zelf te nemen.” De Professor, in wiens oren deze woorden een onple zierige, familiaire klank hadden, voelde het greintje moed, dat hem zijn laatste gezegde had doen uiten, vlug wegtrekken. „O, goed, Cantrell,” mummelde hij somber, „het is nodig op die manier tegen me te spreken.” „Ik hoop van niet, Professor,” antwoordde Cantrell droog. „Dat is alles.” Marjorie keek van de een naar de ander. Niettegen staande haar oproerige gemoedstoestand besefte ze, dat het niet goed was, Cantrell in deze stemming te tergen, vooral nu vader zo aan zijn genade was overgeleverd en zij deed haar best haar boosheid te onderdrukken. „Wat bent u dan van plan te doen, Professor Can trell?” vroeg ze kalm. „Je vader hier te houden, tot ik de lezing, die al schiftelijk geregeld is, achter de rug heb,” antwoordde Cantrell kort, „en daarna dat zal ik nog eens over denken. Ik doe geen beloften. Het enige, waartoe ik be reid ben, is dit: als je me je woord wil geven dat, die neef van je af wil zien van verdere pogingen om je va der in zijn bezit te krijgen, en geen notitie meer van hem zal nemen, zal ik mijn aanklacht intrekken. Als je dat weigert, zal ik alles in het werk stellen hem een tijd lang veilig achter slot en grendel te krijgen. Dan is hij een poos van de baan. Nu dan, Marjorie, zal je verstandig zijn?” „Natuurlijk, Professor,” zei Marjorie langzaam. „Maar ik ben bang, dat ik voor Tims daden niet kan instaan. Dan is onmogelijk.” „Ik begrijp het! Uitstekend, Marjorie; hij zal tenmin ste in zijn gevangenschap de troost hebben te weten, dat jij hem erin hielp. O, ga je al weg? Nou, wel te rusten Ik zal je morgenochtend in de rechtszaal wel zien, ver onderstel ik.” Daar Marjorie zich niet meer vertrouwde, had ze zich omgedraaid en was vlug het laboratorium uitgelopen. Zij ging regelrecht naar boven en naar bed, maar kon de slaap niet vatten. Bij Van Urk de grootste keust meer dan 150 instrumenten van alle vooraanstaande merken. Prijzen vanaf 995.- tot 28.000.- Ook in HUUR met recht van koop De pianist Marinus Flipse geeft dinsdagavond 11 maart om 20.30 uur een recital in de Immanuelkerk. H(j speelt werken van Haydn, Beetho ven, Chopin, B .v.d. Sigten- horst Meijer, Debussy, Ciran- ados, Albeniz en De Falla. Marinus Flipse werd in 1908 in Wissenkerke in Zeeland ge boren en ontving zjjn muzika le opleiding van zjjn broer Eduard Flipse, onder wiens leiding hjj debuteerde. Hij voltooide zjjn pianistische studies in Wenen en Parjjs. In de seizoenen 1946-’47, 1947- ’48 en 1948-’49 maakte hij tournees door Noord- en Zuid Amerika met Jacques Thi- baud en trad ook als solist met orkest op. Hjj begeleidt geregeld solisten als Herman Krebbers, Theo Olof en Hen ryk Szeryng. Al jarenlang lees ik uw blad met plezier en met belangstelling. Het vormde voor mij als nieuwkomer, vooral de eerste jaren een schakel met het dorp Waddinxveen. Ook de rubriek „Kabouters” is al tijd een trekpleister geweest. Doch door alle „aantrekkelijk he den die het laatste jaar onder het hoofd diversen worden opgesomd heeft deze rubriek voor mij haar -J verloren, en Marjorie knikte, haar hart bonsde krachtig. Als haar vader werkelijk in dit huis was, zou het niet moeilijk zij hem te bevrijden. Ze volgde Cantrell de kamer uit. In de gang keerde hij zich om en keek haar vlak in het gezicht. „En je zal gelijk gelegenheid hebben te zien, wat al dat gehamer betekende,” zei hij. „Dat wilde je toch ook weten, is het niet?” „W-wat be-bedoelt u, P-professor?” stotterde Marjo rie. Cantrell lachte onaangenaam. „Mijn beste jonge da me,” zei hij, haar voorgaand naar ’t laboratorium, „heb je nog niet ontdekt, dat ik volkomen op de hoogte ben van al je kleine geheimen, je romantische ontmoeting aan het eind van de tuin, je verschrikkelijke ideeën om al mijn plannen in de war te sturen en alles wat eraan vast zit? Ik vrees, dat je me tot niet veel in staat acht, Marjorie.” Marjorie gaf geen antwoord. Ze was diep beledigd. Cantrell wachtte even voor de deur van het labora torium, ontsloot die en wees haar binnen te gaan; toen deed hij ze weer serieus achter zich dicht. „Daar is je vader,” zei hij alleen, wijzend naar een groot voorwerp van helder gepolijst staal in de tegen overliggende hoek. Marjorie’s ogen volgden de richting van Cantrells wij zende vinger. Wat ze zag, was een constructie van onge veer een meter vijf en twintig hoog, gebouwd tussen de hoek, gevormd door de twee muren en vastgeklonken aan de grond. Het zag er uit als een kruising tussen een hoekkast en een flink konijnenhok (of liever, een katten boek), geconstrueerd naar de vorm van een brandkast een kattenbrandkast zou men het kunnen noemen. Can trell durfde blijkbaar niets te riskeren. Eerst kon Marjorie niets in het schemerig binnenste van deze vreselijke, kleine gevangenis zien, maar toen ze er verbaasd naar stond te staren, kwam ’n droevige, rasperige stem tussen de stalen staven vandaan. „Zo, Marjorie” zei de stem treurig. Marjorie keerde zich woedend naar Cantrell. „U druft u durft mijn vader daarin op te sluiten!” riep ze uit. „Ja, dat heeft die vervloekte kerel gedaan,” kwam het ongelukkige stemmetje weer. Cantrell grinnikte onbeschaamd tegen het veront waardigde figuurtje naast hem. „Je vader is zo best be zorgd, Marjorie. Niet alleen durfde ik zijn beweging tot deze meer begrensde ruimte beperken, maar ik deed het ook. Wanneer men niet alleen te doen heeft met een mis leidende jongeman, die voor geen diefstal terugdienst, maar ook met een heer met een zwervende en werk zame aard, zoals je vader schijnt te bezitten, is dit aar dige kleine meubelstuk het enige afdoende middel. Daar om liet ik het je zien. Ik denk, dat je het wel met me eens zal zijn, dat de pogingen van je vrienden, zelfs als ze de politieagent, die voortaan dit huis dag en nacht zal bewaken, zouden kunnen omkopen, nutteloos zijn, als ze hier tegenover staan, hé? Ik wou, dat je dit met je eigen ogen zag. Nu kan je je vrienden vertellen, hoe hopeloos het is me nog langer tegen te werken. En ik raad je aan dat te doen, Marjorie,” zei hij met een plotselinge ver andering van toon, „terwille van je vader en van nie mand anders.” aantrekkelijkheid verloren,' werkt zij zelfs irriterend. Dit schrijven pretendeert niet aan de gang van zaken een einde te ma ken. Dit hoeft voor mij ook niet. De zaak was enkel het opmerken waard. Gaarne eindig ik met de hoop uit te spreken, dat er nog eens een leger lieve mannen zal verschijnen, dat ons van deze Duitse invasie zal be vrijden. „Niet, als iemand de hele geschiedenis weet. Zoals de zaken nu staan, is het eenvoudig jouw woord tegenover dat van Cantrell, met je tante als de enig mogelijke be vestigende getuige, die Cantrells eis kan steunen. Neen, daar kunnen we niet van af, Marjorie het is echt las- tig.” Marjorie, gehuld in haar bontmantel, leunde met haar ellebogen op het muurtje en keek naar beneden in Dem eans ernstige gezicht. „Ja, dat begrijp ik, maar ik zou zo dolgraag Professor Cantrell met zijn eigen wapens ver slaan. Zie je geen maniertje om dat te doen?” „Niet op het ogenblik, we kunnen alleen hopen, dat er iets anders op de proppen komt. O, zeg, weet je soms, wat er met de met je vader gebeurd is?” „Neen, Professor Cantrell kwam kortgeleden binnen en ik heb hem nog niet gesproken. Maar de hele mid dag is er iets bijzonders in het laboratorium te doen ge weest. Het keukenmeisje zei me dat. Ik heb niet gezien, wat het was, want de deuren waren op slot, maar ze zei, dat er werklui in waren en er werd maar getimmerd. Denk je, dat dat iets uit te staan heeft met Professor Cantrells plannen?” „Waarschijnlijk wel. Zie het te ontdekken, hé? En nu over morgen. Kan je precies negen uur bij het gerechts hof zijn? Ik zal alles nog eens goed overdenken. Want we moeten niet alleen Tim vrij zien te krijgen en weer in het bezit van je vader komen, maar ook een flinke spaak in het wiel steken om Cantrell te verhinderen nog eens tussenbeide te komen. En daar zit de moeilijk heid, snap je? Enfin, ik zal zien, wat er gedaan kan worden.” „Ik vind het aardig van je, dat je al die moeite voor ons wilt doen,” zei Marjorie ernstig. „Ik kan je er nooit genoeg voor bedanken.” „O, dat is goed, hoor!” antwoordde Duncan. „Ik doe alles voor mijn oude vriend, (een reuze kerel, zo’n twee de is niet gauw te vinden) maar ik moet bekennen, dat ik zelf het hele gedoe erg prettig vind. De lust om te strijden, heeft volledig bezit genomen van mijn vreed zame ziel. En wat stof tot schrijven betreft; ik zal voor mijn verder leven wel genoeg hebben. Dus jij probeert Kwakebeen”, bromde hij tevreden. ”Dit stuk Waterkwaakse Plas is n van mij, daar mag Kwakebeen niet meer in zwemmen, ik zal het hem streng verbieden”. Maar nauwelijks had meneer Otter dat gezegd, toen meneer Kwakebeen proestend uit het Wa terkwaakse water opdook en met een klap tegen het waterhek bots te. Oei, wat was die kwaad!! De nieuwste zal voor het laatst een rijksuitkering worden verstrekt. B. en W. achten zich met dit wegvallen van de ministeriele financiële steun niet ontslagen van de morele ver plichting de in Waddinxveen op gang gebrachte doorstroming te vol einden. Men verwacht dat het nog onge veer vier jaar zal duren tot alle in woners, die dit werkelijk willen,zijn doorgestroomd. Elk jaar zal dit de gemeente ongeveer 30.000,- kosten. Bij de behandeling van het stel kreeg de heer Noordam van het college de toezegging, dat ie der jaar opnieuw deze materie op zijn financiële konsekwenties zal worden getoetst. te

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1969 | | pagina 2