Lezers
Schrijven
Duitse invasie
WIPPEROEN EN DE DUINENDIEF
De Professor op
kattepoten
Nieuwe betalingsmethode
AOW biedt
Aanvullend krediet
doorstromingsfonds
Verkeerscommissie
baart problemen
I
maanden
meer service
- J
Twee inbraken
zonder buit
Pagina 2
■B
door A. B. Cox
Wordt vervolgd
n. v
WurliTzer’’’1
en GAWINA
ELECTRONISCHE ORGELS
Reeds voor 20. m p. maand
met ons exclusieve
i SPAAR-terwijl Uspeelt-SYSTEEM
Dit jaar
Mevr. J. van Huystee.
■jFgiï*
gaan
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN/HOLLANDS HART - donderdag 6 maart 1969
25.650,-
aanvulling
fonds.
voor-
(AR)
Sinds.1898 V
WADDINXVEEN De gemeen
teraad van Waddinxveen heeft op
voorstel van B .en W. een bedrag van
beschikbaar gesteld als
van het doorstromings-
WADDINXVEEN Op voorstel
van burgemeester Van der Hooft
heeft de Waddinxveense gemeente
raad het voorstel van B. en W. tot
het instellen van een verkeerscom-
missie, die advies gaat geven bij het
opstellen van het verkeersrapport
aangehouden.
Te elfder ure was men tot de ont
dekking gekomen, dat een jaar of
vier geleden al eens een verkefers-
commissie uit de raad was samenge
steld, die nooit officieel is opgeheven
B. en W. hebben de fractievoor
zitters nu verzocht een voordracht
op te stellen voor een nieuwe com
missie.
Ook bij een inbraak in het huis
van dokter Helleman aan de Kerk-
weg, die vorige week werd gepleegd,
verdwenen de inbrekers zonder buit.
Hier verschafte men zich toegang
door het verbreken van een ruit aan
de achterzijde.
In dezelfde nacht werd een ruit in
geslagen van de villa ’’Beukenhof”
aan de Kerkweg, maar hier kon men
niet binnendringen.
WADDINXVEEN Maandag
avond is tijdens afwezigheid van de
bewoners ingebroken in de woning
Kerkweg 55. Men kwam binnen na
het forceren van een deur. Er wordt
niets vermist.
die twee dingen uit te pluizen; wat Cantrell met je va
der heeft gedaan en wat er in het laboratorium aan de
hand was, hè?”
„Ja, en nogmaals bedankt. Je hebt een knappe bol en
Betty ook. Dus tot morgenochtend negen uur. Dag!”
„Wel te rusten, Marjorie.”
Ze sprong licht van de kist, waarop ze stond en liep
vlug naar huis.
Even daarna kwam er uit de laurierstruiken een don
kere schim te voorschijn, die langzaam naar het labora
torium ging. Op Cantrells gezicht speelde een verachte
lijk lachje, toen hij de deur zorgvuldig op slot deed en
zich omwendde naar het grillig uitziende bouwsel van
helder gepolijst staal, dat hem uit een hoek tegenglom,
toen hij het licht aandraaide.
III
Marjorie liep peinzend naar het salon. Het gepraat
met Duncan had, hoewel het eigenlijk nergens toe ge
leid had, haar heel wat opgevrolijkt en zij bezag de vol
gende dag met meer vertrouwen. Haar gedachten
dwaalden naar de opgesloten Tim en uit de manier,
waarop haar mond trok, als zij zich over haar boek,
waarin ze zogenaamd las, boog zou men opgemaakt heb
ben, dat haar medelijden voor de ongelukkige gevange
ne niet onvermengd was met andere gevoelens.
Tegen tien uur, toen Marjorie juist van plan was naar
boven te gaan, trad Cantrell de kamer binnen. Hoewel
aan tafel zijn manieren de graad van norsheid bereikt
hadden en hij en Marjorie nog geen half dozijn woorden
tegen elkaar gesproken hadden, kwam hij nu zelfverze
kerd naar haar toe. Hij bleef een paar passen van haar
stoel af staan, met zijn handen in zijn zakken en keek
haar eigenaardig lachend aan.
„Je vroeg je af, waar je vader was, hè Marjorie?”
vroeg hij vlot. „Wil je met me meegaan en hem goede
nacht wensen?”
Marjorie sprong op. „Wat bedoelt u, Professor? Is
hij hier?”
„Ja, zeker,” grijnsde Cantrell. „Voel je er wat voor
mee te gaan?”
^Dagelijks geopend van 8.30 tot
18.00 uur, Vrijdagavond tot 9 uur.
Westersingel 42-44,
Rotterdam
telefoon 010-136400, 8 lijnen
water en zwaaide onvermoeibaar
met zijn hamer. ”En... déze... paal
ook-... Dat... hekkenmakertje
heeft. groot gelijk... Iets...
dat... van... niemand... is... mag...
iedereen hebben... ziezo... nu... is
de... Waterkwaakse... Plas...
niet... meer... van. AUW mijn
duim! niet... meer... van... nie
mand... maar... van... MIJ...!”
Hij liet hijgend zijn hamer zak
ken en bekeek vol trots zijn wa
ter hek. ”Nu heb ik voortaan geen
last meer van die vervelende
gelijkheid bestaan om iemand an
ders (b.v. een zoon of dochter) door
lopend machtigen, de uitkering te
incasseren zodat de rechthebbende
dan niet genoodzaakt is, dit zelf te
doen. Voorlopig kan men rustig af
wachten tot men op het postkan
toor het invulformulier met de toe
lichting ontvangt. Dit formulier be
hoeft pas bij de volgende uitbetaling
weer op het postkantoor te worden
ingeleverd zodat iedereen het thuis
kan invullen. Zijn er moeilijkheden
bij de invulling dan zal de postamb
tenaar daarbij gaarne behulpzaam
zijn. Men ontvangt later een nadere
mededeling over het tijdstip waarop
de uitkering voor het eerst op de
nieuwe manier wordt betaalbaar ge
steld. Opgemerkt zij nog, dat bij
nieuwe toekenningen en wijzigingen
in lopende betalingen reeds eerder
tot uitbetaling per cheque zal wor
den overgegaan.
34. Weldra daverde het aan de
oever van de Waterkwaakse Plas
van de hamerslagen. Meneer Ot
ter had in allerijl een hele voor
raad takken en planken bij elkaar
gesleept en begon in razend tempo
een hek te timmeren, eerst op de
ene wallekant en toen op de an
dere en toen dwars door de Wa
terkwaakse Plas.
”Zo... die... paal... staat...”
gromde meneer Otter en begon
meteen aan de volgende paal. Hij
stond tot aan zijn middel in het
De inhoud van de in deze rubriek
opgenomen brieven valt buiten ver
antwoordelijkheid van de redactie.
Slechts brieven, waarvan naam en
adres van de inzender aan de redac
tie bekend zijn, komen voor plaatsing
in aanmerking. De redactie behoudt
zich het recht voor om inzendingen
te bekorten of zonder opgave van re
denen te weigeren.
zijn maar ook een rekening van een gemachtigde b.v. een zoon of doch
ter.
Overigens zal het giraal betalen
bepaald niet worden opgedrongen.
Degenen, die hun uitkering toch
maar liever niet via een giro-reke-
ning ontvangen, krijgen zelfs een be
tere service dan tot heden het geval
is.
In het kader van het huidige sys
teem moeten degenen, die de uitke
ring niet per giro laten overmaken,
het bedrag op een vaste datum bij
een daartoe aangewezen postkantoor
in ontvangst nemen. In de toekomst
krijgen deze rechthebbenden een
cheque thuisgestuurd, die zij gedu
rende de maand van uitgifte of de
maand daarna, op elke gewenste dag
en bij elk willekeurig postkantoor
kunnen gaan verzilveren.
De omschakeling op deze nieuwe
betalingsmethode komt tot stand in
nauwe samenwerking met de Post
cheque- en Girodienst en de Poste
rijen. Aangezien het een wijziging
betreft van niet minder dan 650.000
betaalbaarstellingen, waarvoor thans
over het volledige juiste adressen
materiaal moet worden beschikt, zal
het duidelijk zijn, dat hieraan zeer
veel voorbereidende werkzaamhe
den vooraf moeten gaan en dat de
invoering van de nieuwe methode
dan ook niet voor het gehele land
gelijktijdig kan plaats vinden.
De bedoeling is, dat dit geleide
lijk geschiedt en wel over een perio
de, die loopt tot eind 1970. Men gaat
daarbij in het algemeen te werk
volgens alfabetische volgorde der
hoofdpostkantoren.
Een van de voorbereidende maat
regelen bestaat hierin, dat tevoren
aan elke belanghebbende bij de uit
betaling van zijn of haar uitkering
op het postkantoor een formulier
met toelichting wordt uitgereikt met
onder meer het verzoek, daarop
voorkeur voor een bepaalde beta
lingsmethode kenbaar te maken.Men
kan namelijk kiezen tussen betaling
via een bank- of girorekening en be
taling per postcheque.
Zoals vanzelf spreekt blijft de mo-
UTRECHT Binnen afzienbare tijd zullen de Sociale Verzekerings
bank en de Raden van Arbeid overgaan tot het invoeren van een nieu
we betalingsmethode voor de uitkeringen, die op het postkantoor in
ontvangst worden genomen. Dit betreft uitkeringen krachtens de Al
gemene Ouderdomswet (AOW), de Algemene Weduwen- en Wezenwet
(AWW), de Vrijwillige Ouderdomsverzekering (VOV) alsmede onge-
vals- en ouderdomsrenten. In het nieuwe systeem zal ernaar worden ge
streefd zoveel mogelijk rechthebbenden ertoe te bewegen hun uitkering
op een giro-rekening te laten overschrijven. Dat kan hun eigen rekening
Marjorie’s ogen flikkerden. „Gemenerd,” zei ze lang
zaam. „O, wat ingemeen!”
„Zo is het, lieveling,” klonk de Professors stem dap
per, „laat hij je niet bang maken. En bekommer je niet
om mij, ik kan voor me zelf zorgen. Als hij hocus-pocus
met me wil, zeg ik geen woord op zijn lezing voor de Ko
ninklijke Vereniging, waar hij zijn hart zo op gezet
heeft. Dan staat hij lekker voor schut, is het niet?”
„O, Vader! Dat is een goed idee!” riep Marjorie, la
chende om de duidelijke teleurstelling, die op Cantrells
gezicht kwam. „Ja, dat moet u doen, Vader.”
„Ik raad u ten zeerste aan niets van dien aard te doen,’
grauwde Cantrell dreigend. „Die lezing zal me maken of
breken en degene, die zou trachten die te verknoeien,
zal er niet mooi voor staan. Ik ben van die jonge wijs-
nus, die neef van u afgekomen, forceer me niet nog
strenger maatregelen jegens u zelf te nemen.”
De Professor, in wiens oren deze woorden een onple
zierige, familiaire klank hadden, voelde het greintje
moed, dat hem zijn laatste gezegde had doen uiten, vlug
wegtrekken.
„O, goed, Cantrell,” mummelde hij somber, „het is
nodig op die manier tegen me te spreken.”
„Ik hoop van niet, Professor,” antwoordde Cantrell
droog. „Dat is alles.”
Marjorie keek van de een naar de ander. Niettegen
staande haar oproerige gemoedstoestand besefte ze, dat
het niet goed was, Cantrell in deze stemming te tergen,
vooral nu vader zo aan zijn genade was overgeleverd en
zij deed haar best haar boosheid te onderdrukken.
„Wat bent u dan van plan te doen, Professor Can
trell?” vroeg ze kalm.
„Je vader hier te houden, tot ik de lezing, die al
schiftelijk geregeld is, achter de rug heb,” antwoordde
Cantrell kort, „en daarna dat zal ik nog eens over
denken. Ik doe geen beloften. Het enige, waartoe ik be
reid ben, is dit: als je me je woord wil geven dat, die
neef van je af wil zien van verdere pogingen om je va
der in zijn bezit te krijgen, en geen notitie meer van
hem zal nemen, zal ik mijn aanklacht intrekken. Als je
dat weigert, zal ik alles in het werk stellen hem een
tijd lang veilig achter slot en grendel te krijgen. Dan
is hij een poos van de baan. Nu dan, Marjorie, zal je
verstandig zijn?”
„Natuurlijk, Professor,” zei Marjorie langzaam. „Maar
ik ben bang, dat ik voor Tims daden niet kan instaan.
Dan is onmogelijk.”
„Ik begrijp het! Uitstekend, Marjorie; hij zal tenmin
ste in zijn gevangenschap de troost hebben te weten, dat
jij hem erin hielp. O, ga je al weg? Nou, wel te rusten
Ik zal je morgenochtend in de rechtszaal wel zien, ver
onderstel ik.”
Daar Marjorie zich niet meer vertrouwde, had ze zich
omgedraaid en was vlug het laboratorium uitgelopen.
Zij ging regelrecht naar boven en naar bed, maar kon
de slaap niet vatten.
Bij Van Urk de grootste keust
meer dan 150 instrumenten van
alle vooraanstaande merken.
Prijzen vanaf 995.- tot 28.000.-
Ook in HUUR met recht van koop
De pianist Marinus Flipse
geeft dinsdagavond 11 maart
om 20.30 uur een recital in de
Immanuelkerk. H(j speelt
werken van Haydn, Beetho
ven, Chopin, B .v.d. Sigten-
horst Meijer, Debussy, Ciran-
ados, Albeniz en De Falla.
Marinus Flipse werd in 1908
in Wissenkerke in Zeeland ge
boren en ontving zjjn muzika
le opleiding van zjjn broer
Eduard Flipse, onder wiens
leiding hjj debuteerde. Hij
voltooide zjjn pianistische
studies in Wenen en Parjjs. In
de seizoenen 1946-’47, 1947-
’48 en 1948-’49 maakte hij
tournees door Noord- en Zuid
Amerika met Jacques Thi-
baud en trad ook als solist
met orkest op. Hjj begeleidt
geregeld solisten als Herman
Krebbers, Theo Olof en Hen
ryk Szeryng.
Al jarenlang lees ik uw blad met
plezier en met belangstelling. Het
vormde voor mij als nieuwkomer,
vooral de eerste jaren een schakel
met het dorp Waddinxveen.
Ook de rubriek „Kabouters” is al
tijd een trekpleister geweest.
Doch door alle „aantrekkelijk he
den die het laatste jaar onder het
hoofd diversen worden opgesomd
heeft deze rubriek voor mij haar
-J verloren, en
Marjorie knikte, haar hart bonsde krachtig. Als haar
vader werkelijk in dit huis was, zou het niet moeilijk zij
hem te bevrijden. Ze volgde Cantrell de kamer uit.
In de gang keerde hij zich om en keek haar vlak in
het gezicht. „En je zal gelijk gelegenheid hebben te zien,
wat al dat gehamer betekende,” zei hij. „Dat wilde je
toch ook weten, is het niet?”
„W-wat be-bedoelt u, P-professor?” stotterde Marjo
rie.
Cantrell lachte onaangenaam. „Mijn beste jonge da
me,” zei hij, haar voorgaand naar ’t laboratorium, „heb
je nog niet ontdekt, dat ik volkomen op de hoogte ben
van al je kleine geheimen, je romantische ontmoeting
aan het eind van de tuin, je verschrikkelijke ideeën om
al mijn plannen in de war te sturen en alles wat eraan
vast zit? Ik vrees, dat je me tot niet veel in staat acht,
Marjorie.”
Marjorie gaf geen antwoord. Ze was diep beledigd.
Cantrell wachtte even voor de deur van het labora
torium, ontsloot die en wees haar binnen te gaan; toen
deed hij ze weer serieus achter zich dicht.
„Daar is je vader,” zei hij alleen, wijzend naar een
groot voorwerp van helder gepolijst staal in de tegen
overliggende hoek.
Marjorie’s ogen volgden de richting van Cantrells wij
zende vinger. Wat ze zag, was een constructie van onge
veer een meter vijf en twintig hoog, gebouwd tussen de
hoek, gevormd door de twee muren en vastgeklonken
aan de grond. Het zag er uit als een kruising tussen een
hoekkast en een flink konijnenhok (of liever, een katten
boek), geconstrueerd naar de vorm van een brandkast
een kattenbrandkast zou men het kunnen noemen. Can
trell durfde blijkbaar niets te riskeren.
Eerst kon Marjorie niets in het schemerig binnenste
van deze vreselijke, kleine gevangenis zien, maar toen
ze er verbaasd naar stond te staren, kwam ’n droevige,
rasperige stem tussen de stalen staven vandaan.
„Zo, Marjorie” zei de stem treurig.
Marjorie keerde zich woedend naar Cantrell. „U druft
u durft mijn vader daarin op te sluiten!” riep ze uit.
„Ja, dat heeft die vervloekte kerel gedaan,” kwam het
ongelukkige stemmetje weer.
Cantrell grinnikte onbeschaamd tegen het veront
waardigde figuurtje naast hem. „Je vader is zo best be
zorgd, Marjorie. Niet alleen durfde ik zijn beweging tot
deze meer begrensde ruimte beperken, maar ik deed het
ook. Wanneer men niet alleen te doen heeft met een mis
leidende jongeman, die voor geen diefstal terugdienst,
maar ook met een heer met een zwervende en werk
zame aard, zoals je vader schijnt te bezitten, is dit aar
dige kleine meubelstuk het enige afdoende middel. Daar
om liet ik het je zien. Ik denk, dat je het wel met me
eens zal zijn, dat de pogingen van je vrienden, zelfs als
ze de politieagent, die voortaan dit huis dag en nacht zal
bewaken, zouden kunnen omkopen, nutteloos zijn, als ze
hier tegenover staan, hé? Ik wou, dat je dit met je eigen
ogen zag. Nu kan je je vrienden vertellen, hoe hopeloos
het is me nog langer tegen te werken. En ik raad je aan
dat te doen, Marjorie,” zei hij met een plotselinge ver
andering van toon, „terwille van je vader en van nie
mand anders.”
aantrekkelijkheid verloren,'
werkt zij zelfs irriterend.
Dit schrijven pretendeert niet aan
de gang van zaken een einde te ma
ken.
Dit hoeft voor mij ook niet. De zaak
was enkel het opmerken waard.
Gaarne eindig ik met de hoop uit
te spreken, dat er nog eens een leger
lieve mannen zal verschijnen, dat
ons van deze Duitse invasie zal be
vrijden.
„Niet, als iemand de hele geschiedenis weet. Zoals de
zaken nu staan, is het eenvoudig jouw woord tegenover
dat van Cantrell, met je tante als de enig mogelijke be
vestigende getuige, die Cantrells eis kan steunen. Neen,
daar kunnen we niet van af, Marjorie het is echt las-
tig.”
Marjorie, gehuld in haar bontmantel, leunde met haar
ellebogen op het muurtje en keek naar beneden in Dem
eans ernstige gezicht. „Ja, dat begrijp ik, maar ik zou zo
dolgraag Professor Cantrell met zijn eigen wapens ver
slaan. Zie je geen maniertje om dat te doen?”
„Niet op het ogenblik, we kunnen alleen hopen, dat er
iets anders op de proppen komt. O, zeg, weet je soms,
wat er met de met je vader gebeurd is?”
„Neen, Professor Cantrell kwam kortgeleden binnen
en ik heb hem nog niet gesproken. Maar de hele mid
dag is er iets bijzonders in het laboratorium te doen ge
weest. Het keukenmeisje zei me dat. Ik heb niet gezien,
wat het was, want de deuren waren op slot, maar ze zei,
dat er werklui in waren en er werd maar getimmerd.
Denk je, dat dat iets uit te staan heeft met Professor
Cantrells plannen?”
„Waarschijnlijk wel. Zie het te ontdekken, hé? En nu
over morgen. Kan je precies negen uur bij het gerechts
hof zijn? Ik zal alles nog eens goed overdenken. Want we
moeten niet alleen Tim vrij zien te krijgen en weer in
het bezit van je vader komen, maar ook een flinke
spaak in het wiel steken om Cantrell te verhinderen
nog eens tussenbeide te komen. En daar zit de moeilijk
heid, snap je? Enfin, ik zal zien, wat er gedaan kan
worden.”
„Ik vind het aardig van je, dat je al die moeite voor
ons wilt doen,” zei Marjorie ernstig. „Ik kan je er nooit
genoeg voor bedanken.”
„O, dat is goed, hoor!” antwoordde Duncan. „Ik doe
alles voor mijn oude vriend, (een reuze kerel, zo’n twee
de is niet gauw te vinden) maar ik moet bekennen, dat
ik zelf het hele gedoe erg prettig vind. De lust om te
strijden, heeft volledig bezit genomen van mijn vreed
zame ziel. En wat stof tot schrijven betreft; ik zal voor
mijn verder leven wel genoeg hebben. Dus jij probeert
Kwakebeen”, bromde hij tevreden.
”Dit stuk Waterkwaakse Plas is n
van mij, daar mag Kwakebeen
niet meer in zwemmen, ik zal het
hem streng verbieden”.
Maar nauwelijks had meneer
Otter dat gezegd, toen meneer
Kwakebeen proestend uit het Wa
terkwaakse water opdook en met
een klap tegen het waterhek bots
te. Oei, wat was die kwaad!!
De nieuwste
zal voor het laatst een
rijksuitkering worden verstrekt. B.
en W. achten zich met dit wegvallen
van de ministeriele financiële steun
niet ontslagen van de morele ver
plichting de in Waddinxveen op
gang gebrachte doorstroming te vol
einden.
Men verwacht dat het nog onge
veer vier jaar zal duren tot alle in
woners, die dit werkelijk willen,zijn
doorgestroomd. Elk jaar zal dit de
gemeente ongeveer 30.000,-
kosten.
Bij de behandeling van het
stel kreeg de heer Noordam
van het college de toezegging, dat ie
der jaar opnieuw deze materie op
zijn financiële konsekwenties zal
worden getoetst.
te