Lions Club erkend met
charter
uitreiking
van
Ernstig ongeluk
met kanteldeur
DE BRON
PV De Sperwer
Oplossing puzzel
van 10 april
Met de
Zilveren lepel
L
Gooi geen oude camera weg
voor u een nieuwe hebt
Hij is geld waard
FOTO SJAAK NOTEBOOM
Passage Waddinxveen
Fra-va-ko’s
warenhuizen
r Vfe-,
Pagina 2
Plattelandsvrouwen
Show huishoudschool
WSE bekert
Kapellev-liegers
Stormvliegers
Plattelandsvrouwen
Kapellevliegers
Wordt vervolg
OF
fit ri-'-Tj
-M
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN HOLLANDS HART - donderdag 8 mei 1969.
(foto Sjaak Noteboom).
wenste de leden veel succes.
Stel een beslissing daarover niet uit
want op 7 juni loopt de camera-inruilactie
van de gezamenlijke fotohandelaren af
en tot die datum is uw oude fototoestel
geld waard. Dat kan 7,50 zijn, maar ook
tien, vijftien of twintig gulden.
Profiteer van dat voordeel en koop
uw nieuwe camera nu.
■j dan
dat tój voor
WADDINXVEEN WSE speelt
zaterdagmiddag 10 mei om 4 uur een
wedstrijd om de KNVB-beker tegen
WDS uit Waarder-Driebruggen.
Burgemeester Van der Hoeft
overhandigt voorzitter mr. A.
G. F. Lindejjer het charter: de
Lions Club Waddinxveen is of
ficieel erkend.
De postdui-
Storm-
De Wens van alle
MOEDERS is
Uw Geschenken voor haar te
kopen bij
Eikenlaan 54, leplaan 122
Telefoon 24 01
De grootste huizen voor alle
voorkomende cadeaux.
GOUDA Dinsdag 13 mei van 14
tot 17 uur en van 19 tot 21 uur pre
senteert de Goudse huishoudschool
een tentoonstelling en een kleding-
show in het schoolgebouw aan het
Jan van Renesseplein 1 te Gouda.
Met een hele berg prachtig fotografeer-weer
voor de boeg denkt u er misschien over
een nieuw fototoestel te kopen.
Mr. A. G. F. Lindeijer, die uit han
den van de burgemeester het char
ter ontving, beantwoordde de toe
spraken van de heer Vasseur, de
burgemeester en de voorzitter van
de Round Table ’’Oude Rijn” en
sprak de hoop uit dat de nieuwe
Lions Club een bijdrage, zal leveren
aan een betere verstandhouding en
leefbaarheid van de gemeenschap.
ZEVENHUIZEN De metselaars
A. H. de Pater uit Gouda en J. Vuyk
uit Nieuwerkerk aan den IJssel zijn
vorige week donderdagmiddag ern
stig in het gezicht gewond.
Zij waren bezig bij een garage van
de heer A. Veerman aan de Dorps
straat een kanteldeur te stellen. Een
hefboom die onder druk stond van
sterk gespannen veren, schoot los.
De hefboom kwam in het gezicht
van beide mannen, waardoor zij te
gen de straat werden geslingerd.
Vooral de heer De Pater was er
ernstig aan toe. Hij lag hevig bloe
dend bewusteloos op straat.
Arts J. A. Ensing verleende eerste
hulp en liet beide slachtoffers daar
na naar het Van Itersonziekenhuis
vervoeren.
Aanvankelijk veronderstelde men
dat het ongeluk te wijten was aan
ondeskundigheid van de metselaars.
Een onderzoek van de Arbeidsin
spectie wees echter uit dat de in
stallatie niet aan de veiligheidsvoor
schriften voldeed.
HOOFDSTUK I
Waarin Rein Stok een plechtigheid bij woont
en helemaal niet onder de indruk is.
„Je ziet toch maar zó het verschil,” zei Hans Stok
fluisterend tot zijn vader, „tussen bollenboeren en ha-
genezen”.
„Gelukkig wel”, antwoordde Rein iets te hard, zodat
de „hagenezen” lichtelijk verstoord terzijde keken en
waarschijnlijk hetzelfde dachten als wat Hans zoeven
gezegd had. Hans grinnikte verstolen. Twee werelden
ontmoeten elkaar, constateerden allebei even verge
noegd het verschil, en waren er beide van overtuigd,
dat zij het beste deel vormden.
Hans Stok was deze ietwat sombere middag, die in
de aula van het oude universiteitsgebouw nog somber
der werd, toch in een bespiegelende stemming. Want
van geen van die twee werelden maakte hij, de artiest,
deel uit. Hier zat hij naast Reindert Stok, van Rein
Stok Zoonen, Bulbgrowers Exporters, zijn vader.
Straks zou plechtig, met zijn beide paranimfen, zijn
broer Herman opkomen, de dokter, die door zijn huwe
lijk met Cécile van Heerema Tjalma, dochter van een
hele hoge ambtenaar bij Binnenlandse Zaken, die an
dere, Haagse wereld was binnengestapt. Hans, ver
knocht aan de stad die volgens Vondel „Vaen d’Amstel
en aen ’t Y zich heerlyck opendoet”, dacht onwillekeu
rig aan de gulden middenweg, die hij gekozen had, al
was het geen gemakkelijke weg geweest. Ook ik, zo
peinsde hij, vind dat ik het goede deel gekozen heb, en
zo zijn we hier allemaal even gelukkig en hebben het
allemaal evenzeer met onszelf getroffen. Hij keek ter
sluiks naar zijn vader, die de aandacht trok met zijn
stoere gestalte, zijn witte kop, zijn door zon en wind
verweerd, door zorgen gegroefd gezicht met de opval
lende, blauwe ogen die „van iedere leeuw een lam
maakten.”
Hij zag er piekfijn uit in zijn jacquet, want hoewel
Reindert Stok er geen doekjes omwond dat hij „maar
een bollenboer” was, zei hij dat met dat gevoel van ei
genwaarde dat de hoorder moest doen denken „dat is
dan toch niet zo minnetjes”. Reindert Stok zelf herin
nerde zich maar al te goed hoe hij de eerste keer aan
een diner de kunst van de anderen had afgekeken en al
gauw gemerkt, dat je met al die messen van buitenaf
begon en dan naar binnen verder afwerkte. Hij was
niet een van die mensen, die vonden dat ze hem maar
moesten nemen zoals hij was en onder een schijn van
onafhankelijkheid in werkelijkheid zich niet in een an
der gezelschap wisten te gedragen. Hij keek de heren
eenvoudig de kunst af, al moest hij inwendig soms
MOERKAPELLE De postdui
venvereniging ’’Kapellevliegers”
nam deel aan een wedvlucht vanuit
Quievrain. Afstand 192 km. In con
cours waren 174 duiven. Zij werden
gelost om 9.30 uur. Aankomst eerste
duif 11.47 uur. Gemiddelde snelheid
1497 meter per minuut tot 1374 me
ter.
De prijzen werden als volgt be
haald: J. v.d. Linde 1, 2, 4, 12, 13, 17,
18, 25. 31, 41, 42, 43; J. Duivesteijn 3,
5; A. Uitenbroek 6, 20, 22, 26; G. Koo-
le 7, 8, 10, 11, 15; D. Verbeek 9; L. J.
Beider 14, 16, 19, 21, 23, 27; L. Beider
24; W. Meijer 28, 29, 33, 34, 36; D. den
Hertog 30, 39; C. Hofman 32, 38; T.
Lamens 35, 40; C. Zweere 37, 44.
ZEVENHUIZEN
venhoudersvereniging „De
vliegers” heeft het afgelopen week
einde een wedvlucht gehouden van
af Strombeek. In concours waren
255 duiven, die om 7.20 uur gelost
werden. Zij hadden een afstand van
124 km af te leggen. De eerste duif
arriveerde om 8.24.15 uur, terwijl de
laatste prijshebbende duif om 8.51.45
uur was teruggekeerd.
De uitslag is:
J. de Groot 1, 3, 4; J. Stofberg 2, 7, 11
12; L. v.d. Haak 5; J. Hoevelaken 6,
20; M. Strijdhorst 8, 17; J. Jansen 9,
14, 16, 19; H. Brands 10, 18; P. Jon-
genelen 13; E. Strijdhorst 15.
MOERKAPELLE De Ned. Bond
van Plattelandsvrouwen heeft een
zeer geslaagde slotavond gehouden
in de grote zaal van het Dorpshuis te
Moerkapelle. De presidente mevr. A.
Kadiks-Krijgsman heette als bijzon
dere gasten welkom, burgemeester
en mevr. Keijzer, mevr. S. A. Ripping
v. Breggen prov. bestuurslid en de le
den van de afdeling Zevenhuizen
van de bond. Veel leden waren ver
gezeld van hun echtgenoten.
Het programma werd verzorgd
door eigen leden met toneel, volks
dans en het optreden van het huis
vrouwenorkest. Zes leden voerden
het toneelstuk van Robertson ”Zij
kwam in de avond” op. Mevr. M.
Duursma-v. Leeuwen speelde de
hoofdrol als Henriëtte Langdom met
veel succes. De speelsters ontvingen
met een toepasselijk toespraakje uit
handen van de burgemeester een
boeket bloemen.
Heel grappig werd het liedje ”Het
rijtuigje” uit het televisieprogramma
”Ja Zuster nee zuster” gezongen door
de dames Duursma en v. Velde-Bos-
man. Zij zaten daarbij op een echt
antiek rijtuig.
De enthousiaste aanwezigen geno
ten daarna van het volksdansen on
der leiding van mevr. A. Ottevanger
Uijterlinde en zongen en klapten mee
met de gezellige liedjes van het huis
vrouwenorkest. Mevr. Duursma
oogste veel succes met de ”Ode op
Moerkapelle” die vorig jaar de pre-
maire beleefde, maar nu was aange
vuld met de belangrijkste gebeurte
nissen van het afgelopen jaar.
Mevr, van ’t Verlaat, presidente
van de afd. Zevenhuizen dankte voor
de ontvangst en nodigde de afd.
Moerkapelle uit voor een tegenbe
zoek. Daarna werd er nog gezellig
gedanst met muzikale begeleiding
van het trio Jan v.d. Zaan.
gronden hebben, kwamen tot de bedenkelijke conclu
sie dat, omdat het water stil was, het ook een diepe
grond moest hebben. Van Heerema verstond de kunst
van combineren en deduceren, mede dank zij een voor-
liefde voor Sherlock Holmes, en als er dan eindelijk
met iets van verwachting opgemerkt werd „meneer v.
Heerema heeft nog helemaal niets gezegd” dan ging ie
dereen recht zitten, wachtend op een wijze uitspraak.
De heer van Heerema had ook al vroeg ontdekt, dat
verreweg de meeste mensen het eens zijn met een voor
stel om, althans voorlopig, maar niets te doen, géén be
slissing te nemen die consekwenties zou kunnen heb
ben. Hij bepleitte bij voorkeur uitstel, of nog beter, de
benoeming van een commissie. Dat gaf weer werk! Op
gelucht stemden de meesten hiermee in en de waarde
hoofdambtenaar had weer een succes op zijn conto. Het
was dan ook geen wonder dat hij in zijn knoopsgat een
kleine rozet droeg, die Reindert toch wel een beetje had
geïmponeerd.
De wereld van de ridderorden was voor een bollenman
vrijwel een gesloten wereld. Als een collega er al eens
een droeg, was het omdat hij zich jn ander opzicht ver
dienstelijk had gemaakt, bij een tentoonstelling of zo
iets. Voor die dingen had Reindert nooit tijd gehad. Er
waren er die liepen met het groene lintje van de Fran
se Agiicole-orde of met de Belgische Leopoldsorde, of
bestuurderen van een of andere groep werden door een
buitenlandse mogendheid met een lintje bedacht, maar
in Holland kwamen ze maar slecht aan hun trek.
Herman had hem daar inzicht in gegeven. „Pa Hee
rema” had hij zijn vader verteld, „is bij bevordering zo
als dat heet, officier in de Orde van Oranje Nassau
geworden. Daar is hij heel niet gelukkig mee, hij was
veel liever ridder van de Nederlandse Leeuw”.
„Is een officier niet hoger dan een ridder?”, had Rein
dert in zijn onschuld gevraagd.
„De Leeuw is hoger dan Oranje Nassau” legde Her
man uit.
„Oranje Nassau kan iedereen krijgen, de Leeuw is
voor de élite. Jij kijkt nou tegen zo’n rozetje aan, vader,
maar hier in de Haag weet de eerste de beste departe-
mentsbode precies wat je waard bent. Als daar zo’n
stelletje heren gestrikt en gelint rond de tafel zitten,
hebben ze mekaar meteen al geïnventariseerd. Het al
lerhoogste is de Militaire Willemsorde, daar moet je
heel wat voor hebben gepresteerd, maar die telt eigen
lijk niet mee, want dat zijn maar heldendaden en die
komen op een departement tóch niet van pas. Wie nog
een blanco knoopsgat heeft, voelt zich als een man die
zonder broek over straat loopt. Krijgt hij Oranje Nas
sau, dan helpt dat wat, maar dan is hij weer jaloers op
de man die officier is of de Leeuw heeft. Wordt hij, zo
als schoonpapa, officier, dan is dat ook mooi, maar de
Leeuw was hem liever. En een ridder van de Leeuw zou
natuurlijk graag officier zijn en een officier graag
grootkruis, en zo blijft er altijd wat te wensen over.Het
best er achter zijn de lui, die misschien een hele borst
vol konden dragen, maar toch niets in ’t knoopsgat
hebben. Maar die zijn ook zó bekend, dat iedere echte
Hagenees de hoed voor ze afneemt, en iedere bode hard
loopt om de deur voor Zijne Excellentie open te ma
ken”.
„Net als Napoleon”, grinnikte Rein, „alle maar
schalken stijf van ’t goud en hij in zijn groene jasje”.
„Nietwaar? Dan kon je meteen zien dat hij al dat ga
lon niet nodig had”.
Dank zij de uiteenzetting van zijn zoon had Rein
dert van zijn ledig knoopsgat geen minderwaardig
heidscomplex overgehouden. En af en toe verscheen hij
dan ook op de maandagse beurs met wat hij „de mooi
ste ridderorde” noemde, in het knoopsgat, één van de
tulpen waarmee hij regelmatig getuigschriften en be-
gnnmken. Hij kon net zo goed als de secretaris van de
Bond, die een man van de wereld was met een diepzin
nig gezicht de wijn proeven en met een eerst bedenke
lijk, dan voldaan knikje het glas aan de wijnkelner te
rug geven. Hij kon geen behoorlijke Engelse brief
schrijven, maar een Engelse broeier verstond hem nooit
verkeerd. Hij had na een ernstige poging om Duitse
grammatica te leren, de hoop opgegeven dat hij er ooit
iets van zou snappen en het enige dat hem was bij ge
bleven was het rijmpje Schreib mit, nach, nebst und
samst, en de hele ratteplan, stets mit den Dativ, nieder,
maar hij was er nooit achter gekomen wat nu de Dativ
was. Maar wat hinderde dat als je een secretaresse kon
betalen, die zelfs in het frans (een taal die hij maar heel
moeilijk sprak en gans niet kon schrijven) vlekkeloze
brieven schreef en met de enkele Fransman, die geen
woord Engels of Duits verstond kon redekavelen zó
vlot, dat de argwanende Rein zich weleens afvroeg of ze
het nu over hyacinthen „l’Innocence” hadden of dat de
Fransman een aanval pleegde op de „innocence” van de
vlotte Mieke.
Vandaag was hij in gala, want zijn zoon Herman, de
dokter, promoveerde op een proefschrift, dat iets te ma
ken had met hormonen, ’t Was nog in ’t Engels ook.
Wat Herman in dat proefschrift den volke verkondigde
was zijn vader volkomen onduidelijk gebleven, zelfs al
had hij de Hollandse „Summary” er op na gekeken.
Verder moest de jongen dan nog „stellingen verdedi
gen” waar Reindert ook niet veel van snapte, behalve
de laatste: „Het systeem van klinische verzorging van
ziekenfondspatiënten met zijn consequentie van over-
volle wachtkamers en aanzienlijk verlies van manuren,
dient aan de huidige omstandigheden te worden aange
past”. Daar kon een gewoon mens tenminste inkomen.
Onder het wachten (erg punctueel was men blijk
baar niet) liet Reindert zijn blik glijden over de fami
lie van Hermans vrouw. Daar zat mijnheer van Heere
ma Tjalma. Reindert grinnikte. Herman, die bij alles
gelukkig toch een zoon van zijn vader bleef, had hem
ingelicht. Zijn schoonvader had een gewichtige functie
bij Binnenlandse Zaken, maar wat hij daar nu eigen
lijk uitspookte was de schoonzoon nooit klaar gewor
den. Hij was van de ene rang naar de andere gepromo
veerd en het was bepaald zijn aristocratische voorko
men, zijn dito spraak en de familie van zijn vrouw (die
nog een freule was) die hem daarbij geholpen hadden.
De heer Heerema Tjalma zei zelden iets. Bij bespre
kingen liet hij iedereen praten. Soms wist hij van het
onderwerp niets af, maar uit de praat van anderen
werd het hem stilaan duidelijk. Zijn confraters, ge
dachtig aan het spreekwoord dat stille w aters diepe
MOERKAPELLE De postdui
venvereniging ’’Kapellevliegers”
nam deel aan een wedvlucht vanuit
Duffel. Afstand 106 km. In concours
waren 192 duiven. De duiven werden
gelost om 7 uur. Aankomst eerste
duif: 8.27 uur, laatste 9.46 uur. Ge
middelde snelheid 1164 meter per
minuut tot 615 meter.
De prijzen werden als volgt be
haald: J. v.d. Linde 1, 6, 7, 16, 18, 25,
27, 35, 43, 44, 48; A. Uitenbroek 2, 41,
46; T. Lamens 3, 5 8, 20, 24, 32; J.
Duivesteijn 4, L. J. Beider 9, 10, 31,
47; C. Zweere 11; D. Verbeek 12, 14;
S. erhagen 13, 17; J. de Oude 15, 21;
G. Koole 23, 34, 36, 38; J. M. van Eyk
26; P. A. Langelaan 28; B. Hertog 29
30, 37, 40; D. den Hertog 33.
WADDINXVEEN Vrijdag 2 mei
vond de officiële installatie plaats
van de Lions Club in Waddinxveen.
Hierdoor is deze club een onderdeel
geworden van een wereldomvatten
de organisatie, die er met bijna 2
millioen leden naar streeft om de in
termenselijke relatie te verbeteren.
De erkenning van de nieuwe club
is bevestigd in een officieel docu
ment dat tijdens de feestelijke bij
eenkomst in Florida te Boskoop uit
gereikt werd.
De landelijke goevemeur, drs J. A
Vasseur overhandigde dit ’’charter”
evenwel niet aan de voorzitter van
de club, maar aan burgemeester C.
A. van der Hóóft, die met zijn echt
genote te gast was.
De burgemeester merkte op dat,
alhoewel er tegenwoordig vele en
goede voorzieningen zijn, er toch
veel menselijke problemen blijven
bestaan, ook in onze directe omge
ving. Hij zag in de oprichting van
deze club een positieve daad en
WADDINXVEEN Uitslag P.V. de
Sperwer van de wedvlucht Strom
beek d.d. 5 mei. Afstand 128 km.
Gelost om 7.20 uur met kalme Z.-
wind. Aankomst eerste duif 8.43.57
uur, laatste duif 8.51.30 uur. Snel
heid eerste duif 1534.02 m. per min.
Laatste duif 1402.65 m. per min.
Gebr. Metselaar 1 21 23 27 39 41 43 60 61 74
116; Gebr. van Kempen 2; J. C. den Riet 3 5
19 25 72 86; P. van Gelooven 4 48 55 59 71
81 101; T. den Ouden 6 20; S. de Way 7 13 26
34 56 67 82 90 102 124; A. de Bruyn 8 11 29
47 62 88; E. J. de Jong 9 31 40 70 76; D. Heeren
10 33 121; P. Metselaar 12 18 30 54 57; J. C.
Koren 14 24 44 50 83 92; N. van Vliet 15 35 46
95 105; P. v. d. Elst 16; L. Slootjes 17 91 111
113; J. v. d. Zijden 20; C. A. Bode 22 64 73
109; H. de Kwaadsteniet 28 80; D. Verkade 32
118; J. Degenkamp jr 36 51 78; F. Rip 37 58 79
126; J. Degenkamp sr 38 69; J. W. Fase 42 93
107; N. van Buren 45 52 87 96 98; L. de Bruyn 49
65 94 103; B. Hubers 53 84; P. Vink 63 104 114
19 128; H. van Dijk 66 85 106 122; J. A. Ver
sloot 68; C. Groenendijk 75 108; A. Bonefaas
77 100; W. Heuvelman 89 125; H. v. d. Willik
97 127; O. Hofman 99; T. Twigt 110 117; C. van
Dijk 112; W. Berkensteyn 115 123.
WADDINXVEEN De Ned. Bond
van Plattelandsvrouwen, afd. Wad
dinxveen, hield zijn laatste avond
van het seizoen op bevrijdingsdag in
het Ger. Verenigingsgebouw. De pre
sidente, mw. v.d. Putte, vond dat de
aanwezige heren een klein applausje
hadden verdiend, omdat ze aan de
uitnodiging gehoor hadden gegeven.
Hoewel het niet de bedoeling was,
om deze avond het bondslied te zin
gen, had een echtgenoot van een de
leden het verzoek naar voren ge
bracht, dit wel te doen en dat ge
beurde dan ook spontaan.
Mw. v.d. Putte heette daarna het
gezelschap van deze avond, de da
mes Clark-Hoebée uit Amsterdam,
welkom.
Zij brachten een afwisselend pro
gramma, bestaande uit diverse ope
rette liederen, die uitstekend werden
gezongen en een aantal levensliedjes,
op leuke wijze de draak gestoken
Daarnaast werd door een der dames
met de zwakke punten van het man
nelijk en VTOuwelijk geslacht.
Na de pauze werd een wedstrijd
gehouden tussen 7 dames en 7 heren,
die door laatstgenoemden, onder
veel gelach in de zaal glansrijk werd
gewonnen. Na nog enige liedjes en
voordrachten was er helaas een eind
aan de avond gekomen. Mevr. v.d.
Putte bedankte de dames en gaf ie
der een prachtige bos rozen.
kroningen in de wacht sleepte.
Achterin de zaal ontstond geruis, iedereen verrees
van zijn zetel, de faculteit kwam binnen voorafgegaan
door een pedel, die er tienmaal zo waardig uitzag als de
hooggeleerde heren.
Rein keek met een snelle blik de zaal door of er nog
kennissen zaten. Ja, warempel, een paar jonge expor
teurs, ouwe vrienden van Herman, een paar van zijn
medeleden uit de commissie voor wetenschappelijk on
derzoek, het deed hem goed dat er nog wat bollenjon
gens zaten behalve hijzelf. Hij keek naar Herman zo
als hij daar stond in zijn rokcostuum tussen de twee
studiegenoten in. Hij kon zijn gedachten maar moeilijk
houden bij het verplichte twistgesprek.
Die ouwe professor scheen het de jongen nogal lastig
te maken met zijn opmerkingen. Herman zei iets waar
om opeens een stel mensen, blijkbaar ingewijden, be
gonnen te lachen, de ouwe professor zelf grinnikte ook.
Rein voelde hoe vreemd hem deze universitair wereld
was, hij snapte de mop niet. Hé, daar klonk een beken
de stem, warempel, dokter Huismans, die Herman ter
wereld had helpen brengen, nou, dat was maar voor de
aardigheid en Herman in zijn antwoord zinspeelde er
dan ook duidelijk op, dat de dokter hem gezien had zo
als zijn moeder hem nooit gezien had. Het was een heel
plezierige promotie, en cum laude nog wel! Cécile zou
van grootsigheid wel naast haar pumps lopen en die
ouwe heer van haar helemaal. M’n schoonzoon, doc
tor cum laude, maar die schoonzoon heette dan toen
maar Stol! Zou misschien ook niet zo lang duren,
peinsde Reindert. Den Haag was ’n gezonde stad voor
naamsuitbreiding, en hij dacht aan wat zijn vriend Jan
Maas, die als kerkeraadslid verstand van die dingen
had, hem verteld had. Dominee Poot, zei hij, ging ah
Poot naar Den Haag en kwam er als Terlaak Poot
weer vandaan, Dominee Wurth werd daar Brillenburg
Wurth en dominee Wolf werd Barkey Wolf. Je zal óen,
zei Jan Maas, dat je straks de vader bent van Dr. Stok
van Heerema of zoiets. Zorgt schoonpapa wel voor, ai
kost het een paar duiten.
Toen riep de pedel „Hoera!” Reindert dacht dat M
hoera riep, want nu was het dan ook uit. Even late
stond hij terzijde van de jonge doctor, die aan de an
dere kant geflankeerd werd door de Haagse schoonfa
milie, schudde handjes, kreeg complimentjes.
Toch was het maar een schrale troost.
Liever dan doctor cum laude, had hij deze oudste als
mededirecteur in zijn zaak gehad. Eerst was Herrn
geboren en toen Johan, die zich Hans liet noemen,
toen had Rein besloten dat de firmanaam zou zijn
Rein Stok Zoonen, met twee o’s, dat stond ouwen
Mees 6 Zoonen deed het immers ook- Toen het noru
opgehangen werd aan de gevel van het nog zeer
scheiden kantoor, was hij gaan kijken, het hoofd in
nek, letterlijk en figuurlijk. Dat stónd. En het gaf ee-
gevoel van hoe noemde Herman dat laatst ook-
continuïteit, van voortzetting van de firma. Je w I
waarvoor je werkte. Jawél...
Hij had zich bepaald minder prettig Key0^d
vandaag, toen zijn oudste jongen hem zei dat h”
dokter wou studeren.
„In de bollen?” had hij gezegd. Nee vader, mij n£
gezien. Jullie denkt dat het heel wat is, dat bollenw
reldje van jullie, maar het is maar een klein zaak^_
eten er zoveel mensen van. Philips op z’n eentje is 8
„Je weet niet wat je weggooit”, zei Reindert, beledig
in de trots op zijn zaak, „je komt in een opgenw
bed, jongen!”
Horizontaal: 1. chassis; 5. kreukel; 9
ara; 10. Red.; 11. vadem; 12. abeel;
14. onbenul; 16. unie; 18. ereis; 19.
pauw; 20. lid; 22. erg; 23. wig; 24. of;
26. kat; 27. pop; 28. br.; 29. Ier; 31.
zes; 33. mei; 34. Deen; 36. nerts; 38.
brok; 39. enig; 40. Elba; 41. ooit; 44.
sepia; 46. slag; 50. nek; 52. nel; 54.
kar; 55. Dr.; 56. bat 57. mud; 59. re
60. zon; 61. kam; 63. wan; 65. roek;
66. Varik; 68. V.A.R.A.; 69. artikel;
71. leger; 72. averij; 73 Ido; 74. den;
75. warboel; 76. orgeade.
Verticaal: 1. celluloid; 2. sado; 3. I-
rene; 4. Sarnbre; 5. kranig; 6. rebus;
7. edel; 8. leeuwerik; 11. vuil; 13.
laag; 15. eerder; 17. eik; 19. pip;
21. das; 23. wol; 25. fee; 28. beo; 30.
re; 31. zegen; 32. steil; 33. Mr.; 35.
net; 36. nis; 37. sla; 38. bas; 41. on
derbouw; 42. oer; 43. ik; 45. pekari;
47. L.K.; 48. aar; 49. grenadine; 51.
pan; 53. ruw; 56. bok; 58. d.a.v.; 60.
zeel; 61. katrol; 62. mikado; 64. nabij
66. vrede; 67. kever; 69. agio; 70.
leng.
Na loting werden de boekenbon-
nen toegekend aan mej. A. Bronk-
horst, W. de Rijkelaan 176, Wad
dinxveen 7,50) en mevr. J. D.
Verwaal-v. Mullem, Zuideinde 2,
Zevenhuizen 5,-).
- ïi w
lm
- :!t-
