Toch
Bi
voor
zwembad
Met de
Zilveren lepel
nog wensjes
het nieuwe
„O
Kruiswoordraadsel
J. Hoekstra gaat
naar Bergen
FRA-
VA-
KO’s
Waren
huizen
Hoofd C. Dullemond
verlaat school
Verkeersexamen
WIPPEROEN EN DE DUINENDIEF
Waffel
Pagina 2
door
Tom Lodewijk
Wordt vervolgd
DE BRON
DE BRON
DE BRON
DE BRON
SPEELGOEDEREN
Eikenlaan 54
leplaan 122
Tel. 2401
Voor beroep bedankt
Gezinsverzorging
11*
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN/HOLLANDS HART - donderdag 5 juni 1969
WEEKB
Nr 601 E
12
VervOi
15
22
28
29
30
32
33
45
50
57
62
63
65
66
67
77
het diploma
45 1
Onder de inzenders van de goede oplossing worden twee boekenbonnen
verloot ter waarde van resp. 7,50 en 5,-. Inzendingen tot uiterlijk
vrijdag 20 juni aan de puzzelredactie: Oranjelaan 30a, Waddinxveen
•w
LUXE ARTIKELEN
GLASWERK
TUINMEUBELEN
Het h
in de vi
nodigde
bestuur
rijden,
bewond
nen, dit
meestei
waagd.
ook be
”De ko
maal o
zelfde i
Teru:
minapl
yal”. E
zij kre
toon v
werdei
WADDINXVEEN Ds. J. Koele
uit Nijkerk heeft bedankt voor het
op hem uitgebrachte beroep naar de
Ned. Herv. Gemeente te Waddinx
veen.
komt...” Nauwelijks had hij dat
gezegd, toen er achter hem zware
voetstappen dreunden. Ijlings trok
Wippteroen zijn hoofd uit de ope
ning in het hek terug, maar toen
hij achter zich keek, kreeg hij zo
wat de hik van de schrik, want
daar kwam met grote stappen
Holder Bolder aanzetten.
”WIE heeft er een hek om mijn
hol getimmerd!-” bulderde hij met
donderende stem.
trouwd ontdekte dat ze met haar man niet kon pra- I
ten over wat haar interesseerde, en dat was veel, want
ze las de krant van a tot z, haalde boeken uit de biblio-
theek en ging zelfs naar winterlezingen. Hannes was
w>el de heer des huizes, maar Janna was de baas. Ze
En
ding
West
biedt
hiert
open
steur
den.
over
park
geen
open
Daar
voor
belaj
goed
Bi
zich
Hij
slott
j busx
maa
!t insp
T
zei
zo f
iets
han
pari
wat
T
kon
blij
ren
gee
trai
1' dat
2 en
hoe
u 1
sen
I
j boe
J var
var
1 var
1>
der
G-
VQC
Ws
no;
dei
3 dir
niet. Dat was gebleken toen ze, eenmaal met hem ge- I 9
WADDINXVEEN De heer C. G.
Dullemond, hoofd van de Theo
Thjjssenschool, heeft met ingang
van 1 augustus ontslag gevraagd. B.
en W. stellen de raad voor dit ont
slag eervol te verlenen.
De heer Dullemond heeft een be
noeming aanvaard tot leraar in het
algemeen vormend onderwijs aan de
Technische School in Gouda.
Als ee
Hij da
hadde:
voor 1
mens
leerllr
instru
tot st:
ding c
„Eei
van o
jaren.
vrouv
hadde
”Hc
dinxv
zijn f
ten v
elkaa
door
schaa
met de "zandstofzuiger” direct kan
worden verwijderd en dat men bij
Het Kraneveld de voeten kan spoe
len onder een douche. Men doet dit
alleen niet. In het reglement voor
het bad zal in deze kwestie worden
voorzien.
Tenslotte vroeg de heer Mol naar
een rechtstreeks pad tussen middel-
diep en diep bad, omdat het publiek
nu zijn weg zoekt dwars door de
prille plantsoentjes. De burgemees
ter antwoordde, dat er met opzet
geen rechtstreekse verbinding was
aangelegd om kleine kinderen te
dwingen een omweg te maken, waar
door zij gemakkelijker in het oog
kunnen worden gehouden.
"Zijn die beukenootjes heus van
jou?’ zei Wipperoen ongelovig.
’’Maar wat doe jij in het hol van
Holder Bolder? Pas maar op,
straks komt hij misschien thuis en
dan zul je er van lusten. Als ik
jou was zou ik gauw maken dat
ik wegkwam”.
”Dus je wilt geen beukenoot
jes?” zei Snipper onverstoorbaar.
”Ik heb er genoeg hoor”.
Wipperoen werd er zenuwachtig
van. ’’Maar als Holder Bolder
MOERKAPELLE Burgemees
ter I. J. P. Kieijzer reikte vorige week
in het Dorpshuis 45 verkeersdiplo-
ma’s uit aan leerlingen van de 5de
en leerlingen van de 6de klas van de
Chr. lagere school. Het praktische
gedeelte hiervan werd maandag
morgen in de stromende regen afge
legd.
Drie leerlingen behaalden niet het
vereiste aantal punten. „Jullie moe
ten niet denken”, aldus de burge
meester, dat je nu met je diploma
meer mag dan anders. Je weet nu
wat goed en fout is hierdoor heb je
juist meer verantwoording gekre
gen. Wij verwachten nu dat je in de
praktijk zult brengen wat je ge
leerd hebt en niet fietst, loopt of
speelt waar dat verboden is. Met een
diploma ben je meer waard gewor
den, dit is misschien een idee om
meer zakgeld aan je vader te vra
gen.”
Van de Chr. ’Rehobothschool’ slaagde
Magchiel van Berkel met 39 pun
ten. Hij ontving het eerstie diploma
en een extra felicitatie van de bur
gemeester.
Met 37 punten slaagden Dirk Jan
Bac en Adrie Verweij. 36 punten be
haalde Janny van Dommele, Mar-
tien Paul, Tineke Voskuilen en Ro
bert Hoogduyn. 35 punten behaalden
Marijke Boevée, Bob Vonhof, Rien
Lighout, Cora Teeuwen, Luuk Tui-
tel en Corie Ijzerman. 34 punten
waren voor: Mieke de Graaff, Ton
van Helden, Jaap Lievaart, Dicky
v.d. Spek, Piet van Tienhoven, Jo-
hny Klomp en Simon v.d. Wel.
33 punten behaalden: Ansje Bree-
dijk, Leen v. Driel, Anneke de Graaf
Lenie Voskuilen, Bert Weerheim,
Guus v. Amerongen, Ivonne Huur
man, Theo Immerzeel, Christel v.d.
Kleij, en Hennie Wilkes. 32 punten
waren voor: Freddy Asscheman,Jo
hnny van Delft, Rense Pieter Duur-
sma en Joop Verschoor, 31 punten:
Hennie den Hertog, Alie v.d. Knijff,
Frans Zwarteveld, 30 punten: Bert
de Graaff, Trijnie de Graaff, Fran-
cina Honkoop, Jan Koppenaal, Peg
gy Paduah, Mientje Rast en Harry
Uithol.
de krant gelezen dat Herman ge... gepromofeerd is of
zoiets. Wat is ie nou?”
„Doctor”.
„Dat was ie toch al”.
Rein legde het verschil tussen dokter en doctor uit.
„Ben je zeker wel trots op”.
„Ach, u weet, ik had hiem liever in de zaak gezien”.
„En Johan?” Dat was Hans, maar zijn moeder zei al
tijd Johan. Voor dit kleinkind had ze een zwak plakje
en Rein wist, dat Hans wel tijdens een fietstocht bij
grootmoeder aantufte om een bakkie te drinken, een bo
terhammetje te blijven eten, hij vond het bij oma lek
kerder smaken, notabene! en met de grootste aandacht
te luisteren naar oma’s verhalen uit de goeie ouwe tijd.
„Tja, die wil óók al niet in de bollen”.
„Verwondert me niks, ik vind het helemaal geen bol-
leman. Hij is heel anders dan jij”.
„Hij lijkt meer op Magda”.
„D’r zit geen kwaad haar bij die jongen. En hij kan
zo prachtig tekenen”.
„Dat is ’t em juist. Hij wil helemaal die kant op”.
„Nou, je hebt er toch centen voor? Laat hem leren”.
Rein zuchtte. Bij zijn moeder vond hij ook al geen
meeleven. Ze bekeek de dingen vanuit haar eigen klei
ne wereldje vond hij. En toch had ze altijd een scherpe
blik gehad. Janna Stok was als jonge, struise meid ver
liefd geweest op een onderwijzer, en het leek wel wat
te worden tot ze en door een toeval achter kwam dat
hij in de stad ook nog een vriendinnetje had zitten, re
soluut had ze het uitgemaakt en het vertrouwen in de
mannen verloren, tot ze Hannes Stok, een eenvoudig
werkman in overheidsdienst, ontmoette, Hannes was ’n
goedhartige jongden, hun kerend naar een beetje harte
lijkheid en gezelligheid, die hij nooit vond in het gezin
waar een tyrannieke vader, een gemakzuchtige moeder
en altijd kibbelen dé broers en zusters hem verlagend I
maakten er zo gauw mogelijk uit te trekken. Janna was
een pientere meid Hadden haar ouders er het geld voor
gehad, dan was z.e vast onderwijzeres geworden, maar I
het geld was er niet en toen leerde ze maar naaien.Door
een toeval leerde ze Hannes kennen, en in een opwelling
van wat meer moederlijk gevoel dan echte liefde was, I
had ze hem getrouwd. Diepere belangstelling had hij
dreigde de kinderen als het nodig was met het vader
lijk gezag, en de twee konden het best met mekaar vin
den, want met ’n man als Hannes kreeg je geen ruzie.
Maar als moeder praten wilde, praatte ze met haar oud
ste zoon Rein.
Rein, als oudste, was vroeg wijs.
Hij had zijn vader en moeder gebukt zien gaan on
der de zorgen, vooral in de jaren van de eerste wereld
oorlog, toen iedereen dik geld verdiende en vader
met zijn schamel loon thuiskwam. Hij had meegemaakt
dat de kinderen met een winterwortel naar school wer
den gestuurd, omdat er geen brood op de plank was,
hij zag zijn moeder worstelen met de z.g. aardappel-
cake allemaal wind en water, zei ze, maar het vult de
maag, en vooral toen zijn vader nog aan de grens lag,
was het barre armoe in het huisje waar een vrouw pro
beerde haar vier kinderen in leven te houden en er zelf
niet onderdoor te gaan.
koffie, en dan zal ik je eens iets van je verloren zoon
laten zien”.
Reindert stond voor die tekening die zijn zoon Hans
gemaakt had. Het was een portret van Magda. Hij
staarde er naar. En opeens begreep hij: zoiets te kun
nen, dat in je vingers te hebben!” „Hoe vaak had hij
gedacht, als hij Magda zo zag zitten: dit moment moest
je kunnen vasthouden, zó moest je haar kunnen uitte
kenen. En dan zei hij: Je bent net een plaatje. Maar dit
was geen plaatje. Dit was Magda. De zoon zag haar, zo
als eens de vader haar had gezien.
„Maar eerst de Mulo”, zei hij. „Als je dat maar weet!”
En zo had Rein Stok, tevreden toch het laatste woord.
HOOFDSTUK III
Waarin Rein Stok zjjn hart uitstort en inziet dat er
niets aan te doen is.
Reindert Stok glimlachte onwillekeurig toen zijn
grote Mercedes het kleine huisje naderde. De plaats
voor het huis werd ingenomen door de groentekar en
het was nog altijd Vermeer, die moeder Stok bediende
met groente en fruit. Zijn moeder stond bij de kar, een
aardappjelen- en wortelen docr (zoals zij de mooie an
tieke omslagdoek betitelde) omgeslagen en bekeek met
scherpziend oog de peertjes van Vermeer. Hij draaide
het raampje half open om de dialoog niet te missen.
„Zijn het roodkokertjes, Vermeer?”
„Nou, juffrouw”, hoorde hij de krakerige stem van
de groenteboer „assie ze niet rood koke mag je ze terug-
geve”.
„In ’t pannetje zeker. Nee, die van vorige week ble
ven zo bleek als een kaarsemakersgat in de mane
schijn”.
„Ja, juffrouw, ik kan het van buiten niet altijd zien
hé? Maar dit benne de echte orsjenele roodkokers.
Daar hoef je geen pererood voor te halen”.
„En hoe duur benne de sinaasappelen? Hier, zeg lum
mel, sta je je moeder af te loeren?”
De lummel kwam glimlachend bij de wagen staan.
„Staat ze je weer af te leggen, Vermeer?”
„Ach, mieneer Stok,” zei Vermeer die Reindert nog
als schooljongen gekend had, verdienen doe ik aan het
goeie mens niet, ze knijpt me al de winst af, maar het
is alleen vanwege de ouwe relatie”.
„En van je goeie hart”, smaalde de oude vrouw. Rein
dert grinnikte. Zolang hij wist hadden zijn moeder en
de groenteboer geharreward, en allebei hadden ze daar
ontzaglijk veel plezier van. Vermeer klaagde dat hem
geen winst overbleef, en zijn moeder steunde dat die
groenteboeren zo rijk werden. Ze beschouwden het als
een vast programmapunt eens in de week wanneer
„Mijn welpen? Is het jouw zoon niet?
Draagt hij niet jouw naam?”
„Daarom juist”, zei hij opeens moedeloos.
„Ja, daarom juist. Omdat jij nu eenmaal vast zit aan
je zoonen met twee o’s. Alleen als ie in de bollen gaat
is het jouw zoon. Een anders is ie een mislukking’
„Nou, Herman dan?”
„Die heeft geboft. Je dacht: ik heb er nog twee ach
ter de hand. En het staat wel gekleed niet? Een zoon
die dokter is. Maar nu je andere zoon zijn roeping wil
volgen, is de Tuinbouwschool het enige dat jij voor hem
weet, wil-ie tenminste een zoon zijn waar je eer mee in
legt”.
„Het is jouw zaak niet”.
„Het is mijn zaak wél, want het is jouw zaak. De
zaak die jij groot gemaakt hebt, waar je in opgaat, en
nooit, nooit heb ik daar iets van gezegd, zélfs al heb je
mje wel es voor de zaak verwaarloosd”.
„Dat is zo”, zei hij met plotseling inzicht. En meteen
zag hij de uitdrukking op haar gezicht veranderen. Ze
stond op en kwam naar hem toe.
„Zie je”, zei ze zacht, „zoals je dat nou zegt hè? Dat
is zo. Dat is nou waarom ik van je hou. Omdat je zo
eerlijk bent. Je hebt daarnet jezelf staan overschreeu
wen. Rein, jongen, het is mij niet altijd meegevallen
jou aan de zaak te moeten afstaan. Maar toen ik je leer
de kennen, en ook later, heb ik gezien wat die zaak voor
jou was. Hoe je er in opging. Dit vak is voor jou maar
niet iets als alle andere vakken, het is het vak, zoals
jullie dat zeggen, het Vak met een hoofdletter. Hét
Vak. Je denkt dat ik daar niets van begrijp, ik kan er
plezier in hebben als jij met Kees en Jan en al die an
dere lui zit te kletsen. Een man die van zijn werk hou
ik ook van jou. Maar juist daarom Rein”, ze pakte de
revers van zijn jas vast, juist daarom, wees jezelf ge
trouw. Als het een ander werk is waar een man, een
jongen van houdt, geef hem de kans. Laat hem niet
verkommeren in een studie, die hem niet trekt. En wat
héb je aan zo’n jongen?”
„Nou” zei hij zacht nu „is dat dan zo leuk, zoals jij
zelf zegt: wat héb je aan zo’n jongen?” „Ik bedoel in de
zaak”.
„Ja ik snap je wel, maar juist daarom”.
En hij wist dat hij verloren had. „Toen ik jou voor
het eerst zag” zei hij „was ik verloren, en ik heb het
sindsdien zo vaak van je verloren. En toch, als ik jou
niet had was ik pas écht verloren”.
„Een man is in elk geval niet verloren als hij na zo
veel jaren nog zulke lieve dingen zegt tegen zijn eigen
vrouw. Kom, verloren man, je krijgt een kop heerlijke
kwam afrekenen, kwam ie binnen voor een kop koffie.
Reindert pakte gauw een paar handen vol grote j af fa’s.
„Doe er die maar bij” zei hij, „wat kosten ze? Denk
er om, ik ben geen rijke groenteboer, maar een arme
bollenboer”.
„U bent net als uw moe”, zei Vermeer moet een zij
delingse blik naar de grijze Mercedes, „maar ik zeg al
tijd maar: klagers geen nood”.
„En pochers geen brood”, vulde de oude vrouw aan.
„Kom Reindert, schiet op, ik sta hier maar kou te vat
ten bij die kar. De koffie is net bruin”.
„Daar rekende ik al op” zei Rein. „Ik was net in de
buurt en ik dacht, ik ga maar es bij moeder een bakkie
doen”.
Even later zat hij in de kleine kamer, met al de ver
trouwde dingen van thuis, de bruidsportretten van zijn
broers en zusters en foto’s van hun kinderen op ’t klei
ne kastje, een regulier familiemuseum.
Aan de wand de foto van de hele familie bij het zil
verden huwelijksfeest van hun ouders. En dan al die
kleine knikknaks die oude mensen plegen te vergaren,
een vaasje, cadeau gekregen van een ouwe oom, en een
asbakje met „groeten uit Elspeet”, een beeldje van een
herder en een herderinnetje, een kopje met gouden let
ters „voor Moeder” dat nooit was gebruikt, en het
theeblad met houtsnijwerk dat zoon Henk had ge
maakt in de tijd toen hij werkloos bij moeder thuis lag
zonder kostgeld te kunnen betalen. De oude vrouw
dribbelde bedrijvig rond, van de kamer naar haar
keukentje, ondertussen het gesprek voortzettend. Ze in
formeerde hem omtrent de familiegebeurtenissen,want
qe wist dat er maar weinig band meer was tussen Rein
en zijn broers en zusters, die allemaal een heel eind
verderop woonden en de rijk geworden broer als een
vreemdeling waren gaan beschouwen, met daarbij de
onuitgesproken gedachte dat ze voor geen geld de in
druk wilden wekken, dat ze aasden op zijn welvaart.
Af en toe zagen ze elkaar, met name op moeders ver
jaardag of met nieuwjaar, dan kwam Reindert alleen,
want Mag zat daar helemaal als een kat in een vreemd
pakhuis en werd door de vrouwen aangekeken alsof ze
een soort filmster was.
Het leek of ze hem niet konden vergeven, dat hij de
familietraditie van hard moeten- werken- voor- je-
broodje- en- weinig verdienen ontrouw geworden was.
Zijn broer Henk was kwitantie-loper bij de gemeente,
Gerrit was, in het voetspoor van zijn vader, kantonnier
bij de rijkswaterstaat, Truus was getrouwd met een
vrachtwagenchauffeur en Catrien met een monteur.
Beste mensen allemaal, maar je kon niet meer met el
kaar praten, en ze zochten dan hun toevlucht maar in
jeugdherinneringen van weet je nog wel, bij die zeld
zame gelegenheden dat ze elkaar ontmoetten. Merk
waardig genoeg lag het minder aan Rein dan aan de
broers en zusters zelf. Rein scheerde alle mensen over
één kam, of ze in de mest werkten of minister waren,
als ze maar goed waren voor hun werk, eerlijk ten
liefst ook nog een beetje gezellig. Wanneer hij in het
schaftuur bij de arbeiders in de keet zat, was dat geen
aanstellerij van „kijk es hoe goed ik met mijn personeel
kan omgaan”. Hij was dan hunner één, wist er even
veel af als zij, had veel van hun werk vroeger zelf ge
daan. Maar in de familie was hij nu eenmaal de goud
vink tussen de spreeuwen, en de spreeuwen wenden er
niet aan. Zijn moeder informeerde naar Magda, die ze
wel erg lief vond, maar waartegen ze in haar hart op
zag en waar ze nooit helemaal vertrouwelijk mee werd,
en naar de kinderen. „Ik kom u vandaag of morgen wel
weer es een dagje halen” beloofde Rein, „dan ziet u ze
allemaal, als het weer een beetje zachter is” „Ik heb in
WADDINXVEEN De heer J.
Hoekstra, onderwijzer aan de Klaas
de Vriesschool, gaat Waddinxveen
verlaten. Hij is benoemd tot onder
wijzer handenarbeid aan de Berger
Scholen Gemeenschap te Bergen
(N.H.).
De heer Hoekstra genoot in Wad
dinxveen ook bekendheid als beel
dend kunstenaar. Onlangs nog ex
poseerde hij zijn werk in de Chris
telijke Openbare Leeszaal.
Enigie weken geleden slaagde de
heer Hoekstra voor het diploma
Handenarbeid MO.
45. Snipper! Ben JIJ het? Wip
peroen was nog verbaasder dan
verbaasd. ”Wat doe jij in het hol
van Holder Bolder?”
”Ze smaken héérlijk,” smakte
Snipper met een mond vol beuke
nootjes. ”Wil je er ook een paar?”
’’Maar Snipper!” schrok Wippe
roen ontdaan. ”Hoe kom je aan die
beukenootjes? Zijn ze van... zijn
ze van Holder Bolder?’
”Ze zijn van mij”, zei Snipper
smikkelend. ”En óók verrukke
lijk”.
Verticaal
1 zangvogel; 2 Amsterdams pei!
(afk.); 3 tocht te paard, per liet:
enz.; 4 kleverige stof; 5 bijwoord
7 overblijfsel bij verbranding; 8
zonder stevigheid; 9 doortocht-
geld; 10 voegwoord; 11 uitvoering
v.e. muziekprogramma door eer
solist; 13 gekanaliseerd riviertje
van Moerkapelle naar Rotterdam
16 buikpotig weekdier; 18 rode
vloeistof; 19 olifantssnuit; 21 te
genspoed; 23 1000 meter (afk.);
25 voorzetsel; 26 paardeslee; 27
muzieknoot; 29 soort bonbon; 31
nogal groot; 34 geestelijke v.e.
katholieke orde; 36 vrachtschip
voor de binnenvaart; 38 onbe
paald voornaamwoord; 39 voch
tig; 41 knaagdier; 42 zangstem;
45 ploegleider; 47 groef, diepsel
m hout; 48 hoofddeksel; 49 pi-
stoolfoedraal; 51 bedrag dat voor
iets betaald wordt; 54 samenge-
steldbloemige plant; 56 zangvo
gel; 58 0.1 meter (afk); 59 rivier
in Italië; 60 de onbekende (afk.
Latijn); 62 voorzetsel; 64 stamlo-
ze moeraspalm; 65 halmen van
gedorst koren; 68 insekt; 71 hoog
ste punt: 73 per procuratie (afk
74 voegwoord; 75 titel (afk.); 76
Militaire Politie (afk.)
Horizontaal
1 vierstemmig zangstuk; 6 R.-K.
geestelijke; 12 wandelhoofd in
zee; 14 soort pantoffel; 15 Ned.
Spoorwegen (afk.); 17 voorzetsel;
18 vis; 20 onbepaald hoofdt.el-
woord; 21 tot rouwbeklag (afk,
op visitekaartjes); 22 zwemvogel;
24 rollende trap voor het vervoer
van personen; 27 dunbladerig ge
steente; 28 groot ongeluk; 30 drij
vende, stuwende kracht (figuur
lijk); 31 gevoel voor hetgeen past
of betamelijk is; 32 persoonlijk
voornaamwoord; 33 antwoord be
taald (afk. op telegrammen); 35
rivier in Utrecht; 36 en andere
(afk.); 37 uitroep van blijdschap;
38 deel v.h. jaar; 40 bijzonder
goed; 43 letter v.h. Griekse alfa
bet; 44 welpenleidster; 46 nie
mendal; 48 dunne paal of staak
met een dwarsklamp als voet
trede; 50 voorzetsel; 52 nummer
(afk.); 53 schaakterm; 55 gelid
(van soldaten); 56 soort onder
wijs (afk.); 57 geregelde toestand;
59 deel van Europa; 61 deel v.e.
schip; 63 dauw die zich op vaste
voorwerpen heeft verdicht en
daar bevroren is; 64 onzin; 66
hoofdplaats van Ameland; 67 mo
torschip (afk.); 68 muzieknoot;
69 dwaas; 70 geheel de uwe (afk
Latijn): 72 sint (afk:); 73 wereld
lijk priester van de Russische
Kerk. 75 dichte menigte; 77 ge-
reed—hap om snükers uit te trek
ken; 78 soort duif.
WADDINXVEEN Al is ieder
een in Waddinxveen- en met name
de heer J. H. Mol als voorzitter van
de ’’Stichting Vrienden” - blij met
het nieuwe zwembad, toch leven er
nog wel wat wensen en wensjes.Dat
bleek bij de kanttekeningen, die de
heer J. H. Mol als lid van de ge
meenteraad vorige week tjjdens de
rondvraag in de raadsvergadering
plaatste.
De eerste wens: een aantal kleed-
hokjes, dat kan worden afgesloten,
iets waaraan vooral oudere dames
behoefte zouden hebben.
De burgemeester stelde, dat afge
sloten hokjes toch wel gevaren bie
den. Maar toen de heer Mol een sug
gestie deed in de richting van vijf of
zes van die hokjes, waarvoor de
sleutel bij de kassa afgehaald en in-
gelevierd moet worden, zegde de
voorzitter toe dit voorstel te willen
overwegen.
Dan miste de heer Mol bij het
middeldiepe bad een gelegenheid om
de badhanddoeken weg te hangen. Een
paar hekjes zouden al uitkomst
brengen en daar was de burgemees
ter het zonder mjeer mee eens.
Een volgend punt: waar zijn de
beloofde ’’waadgoten”, waarin men
de voeten kan spoelen alvorens van
de zonneweide in het water te gaan?
De heer Lammerse (PvdA) wist
te vertellen, dat deze met opzet wa
ren weggelaten, omdat in dergelijke
goten vaak kleine kinderen gaan
zitten, waardoor de hygiene in ge
vaar komt.
De burgemeester merkte op, dat
het zand op de vloer van het bad
GOUDA Vrijdagavond werd in
Gouda de algemene ledenvergade
ring gehouden van de Algemene ver
eniging Gezinsverzorging en Maat
schappelijk werk Gouda en omstre
ken. Die vergadering werd in het
eigen gebouw aan de Oosthaven 51,
gehouden en de voorzitster, me
vrouw N. C. Bokhoven-van Vliet zei
in haar openingswoorden, dat het de
vereniging goed ging.
Het aantal helpsters neemt steeds
toe, de vereniging groeit gestadig en
de bejaardenzorg groeit zelfs snel.
Ook het jaarverslag legde de na-
kurd op de verdere uitbouw van de
vereniging. Het aantal leden bleef
echter constant en dat zou in feite
mee moeten groeien.
Het financieel verslag bewees
eveneens de goede gang van zaken,
hoewel er zonder subsidies uiteraard
onmogelijk gewerkt zou kunnen
worden.
De bestuursverkiezing verliep
vlot. De heer A. Braaf was aftre
dend en niet herkiesbaar. In zijn
plaats werd de heer J. A. v.d. Vlist
uit Gouderak gekozen.
I j
5
10
13
16
[18
19
20
23
24
25
26
27
31
34
35
36
I38
39
40
42
43
«46
48
49
51
52
53
54
55
56
58
59
60
61
[64
|68
69
70
72
73
74
75
76
78
