deze maand zestig jaar
Lezers
Roode Kruis biedt
Schrijven
voor 7 mln hulp
Vuilniszakken
Waddinxveen heeft
aan
int weinig partij
Oplossing puzzel
van 14 januari
bondsspaarbank
voor alk» geldzaken
f 1
„Bond Heemschut” bestaat
5
Ij
De „miljoenenerfenis”
BONDSSPAARBANK
NUTSSPAARBANK
Ws
Pagina 2
Damnieuws
.c.
Veldtochten
y
Plattelandsvrouwen
door Tom Lodewijk
Op een ondanks de vele regens der
laatste dagen uitstekend bespeelbaar
veld boekte Waddinxveen-zaterdag
zijn zoveelste overwinning. Het op
de derde plaats staande Spirit, moge
lijk nog een titelkandidaat, werd met
een 40 nederlaag op een onover
brugbare achterstand gezet.
Ger. Bijbelstichting
DEN HAAG Het Nederland
sche Roode Kruis heeft het afgelo
pen jaar voor een recordwaarde aan
hulp geboden aan slachtoffers va i
natuurrampen en conflicten in twin
tig verschillende landen. In totaal
kostte deze hulpverlening in 1970:
7.325.454,88.
-
BURGERLIJKE STAN
AMSTERDAM De Bond Heemschut bestaat dit jaar 60 jaar. De Bond
werd op 2 februari 1911 in Amsterdam opgericht met als doel: het waken
voor de schoonheid van ons land. Ter gelegenheid van dit jubileum zullen
dit jaar diverse evenementen plaatsvinden en aktiviteiten worden ontplooid,
welke het bestuur thans voorbereidt. Zo zal op 25 februari een bijzondere
bestuurvergadering worden gehouden waar in aanwezigheid van de minis
ters van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk en van Volkshuis
vesting en Ruimtelijke Ordening, de voorzitter, dr. R. Hoegen, een rede zal
houden, waarin hij een toekomstvisie van de Bond zal geven.
Exposities
Mbuma-zending
po?.
Behalve aan het kantoor Kanaalstraat 9,
houdt de Bondsspaarbank-Nutsspaarbank
voor de bewoners van de wijken
Groenswaard 1 en 2
ook iedere woensdagmiddag van 2-5 uur
zitting in het Anne Frankcentrum aan
het Jan van Bijnenpad te Waddinxveen
y V 'V
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 4 FEBRUARI 1971
(Advertentie)
Ir. W. J. DE VOS.
goed. Dat was een tante die
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
WADDINXVEEN De „Gerefor
meerde Bijbelstichting tot Handhaving
van de Statenvertaling” houdt dinsdag 9
februari om 19.30 uur een bijeenkomst
in het kerkgebouw van de Chr. Afge
scheiden Gemeente aan de Dorpstraat 5,
waarop ds Venema uit Zwijndrecht het
woord zal voeren.
I
I
I
l
I
I
I
l
I
I
l
l
I
I
I
8
I
I
I
I
I
I
I
I
HORIZONTAAL: 1 polshorloge; 11 fi
naal; 12 kalong; 14 M.O.; 15 sub; 17 rijm;
18 Em.; 20 arm; 22 wederik; 25 dra; 26
heus; 28 lelie; 29 koen; 30 onder; 32 nuf;
33 koket; 34 N.S.; 35 ree; 37 bar; 38 de;
39 imker; 40 ronde; 41 en; 43 oer; 45 dia;
46 LM.; 47 hotel; 49 nou; 51 Saone; 53
oven; 54 woerd; 56 tree; 57 uil; 58 tac
tiek; 60 keu; 61 T.C.; 62 mul; 63 bob; 65
N.W.; 66 edelen; 69 Napels; 71 meesten
tijds.
VERTICAAL: 1 pi; 2 ons; 3 lauw; 4 sa
bel; 5 hl; 6 R.K.; 7 larie; 8 olijk; 9 gom;
10 en; 11 forens; 13 gereed; 14 mahonie
hout; 16 peluw; 19 mantelmeeuw; 21 mud;
23 den; 24 rif; 25 dok; 27 sermoen; 29
kordaat; 31 rekel; 33 kanis; 36 eer; 37
bod; 42 novice; 44 boete; 46 ineens; 48
tel; 49 N.O.C.; 50 Uri; 52 ork; 54 Wales;
55 debat; 58 tule; 59 kopij; 62 mee; 64
bed; 67 dm; 68 N.T.; 69 N.N.; 54.Wales;
55 debat; 58 tule; 59 kopij; 62 rhee; 64
bed; 67 dm; 68 N.T.; 69 N.N.; 70 L.S.
Na loting werden de boekenbonnen
toegekend aan Hans v.d. Hoek, W. de
Zwijgerlaan 15 7,50) en mevr. Van Gils-
Zweerman, Pr. Bernhardlaan 60 5,
beiden te Waddinxveen.
De aanvallen van Waddinxveen, meest
al goed opgezet, strandden vaak op de
buitenspelval, of op de trage acties der
buitenspelers, die geen enkele maal met
een dieptepass aan het werk konden wor
den gezet, omdat hun sprintsnelheid te
gering was.
In feite was alleen de Bruin met een
dieptepass bereikbaar, hij -stond echter
nog al eens buitenspel, ook bij Waddinx-
veens eerste treffer hetgeen echter arbiter
De Jong ontging. Een door Noordam in
geschoten bal, caramboleerde via de ach
ter de doelman staande de Bruyn in het
net 10.
Ij*
1
WADDINXVEEN Voor het club-
kampioenschap van „Excelsior” werd de
twintigste ronde gespeeld. De uitslagen:
H. Boele-R. van Dijk 20; A. Blom-F,
van Kempen 20; C. H. Kramp-A.
Zwanenburg 20; G. v.d. Zijden-J. de
Heer 20; G. Heeren-B. van Eijk 02;
A. Koster-Th. Leferink 11; C. Stolker-
J. C. den Toom 11; P. Swart-C. Blonk
11; J. de Wit-J. Vermeulen 02; J,
Vermeulen-A. Compeer afgebr.
rische monumenten aan te kopen en te
restaureren.
De inhoud van de in deze rubriek
opgenomen brieven valt buiten ver
antwoordelijkheid van de redactie.
Slechts brieven, waarvan naam en
adres van de inzender aan de redac
tie bekend zijn, komen voor plaat
sing in aanmerking. De redactie be
houdt zich het recht voor om inzen
dingen te bekorten of zonder opgave
van redenen te weigeren.
steeds op de uitwerking van zijn wenk
brauwen vertrouwd en nu dit openlijk
verzet. Hoe moest hij dit tegenover de
partij verantwoorden. Inmiddels had het
vrouwtje een zak gepakt en die met in
spanning van alle krachten op de kar ge
hesen. Toen Pjotr dat zag begon de vonk
nog meer te gloeien. „Wacht maar, moe
dertje, ik neem de andere”.
Maar Nikita had de wenkbrauwen van
de opzichter zo sterk zien bewegen. De
vrees die in hem wakker werd deed hem
de kar in grote vaart voortduwen. In snel
tempo bewogen de laarzen van de man
nen van de ophaaldienst het straatje uit.
Pjotr als laatste, sjouwend met de zak en
wild gebarend.
Waddinxveen begon dirct met een groot
overwicht, met de bedoeling de weerstand
van Spirit te breken. De thuisclub, die de
uitwedstrijd maar net met 33 had kun
nen afsluiten, was aanvankelijk nog al be
vreesd voor de meest productieve ploeg
in deze afdeling. Het bleek echter een on
gegronde vrees, want met name de voor
hoede bleef onder de maat.
WADDINXVEEN De Ned. Bond
van Plattelandsvrouwen, afd. Waddinx
veen houden maandag 15 februari des
avonds om acht uur in het Geref. Vereni
gingsgebouw een avond over verslaving.
Vooral aan het gebruik van drugs zal de
nodige aandacht worden besteed. De heer
J. de Vos, verbonden aan het Consultatie
bureau voor Alcoholisme te Rotterdam
zal hierover een lezing houden met daar
aan verbonden een discussie. Het bestuur
is van mening dat dit onderwerp dermate
actueel is, dat men besloot deze avond
open te stellen voor iedereen die hiervoor
belangstelling heeft.
bestuur adviseren en die waarschuwen als
in de provincies aantastingen dreigen.
In 1967 kwam een commissie cultuur
leven 1815-1940 tot stand om de aandacht
te vestigen op het cultuurgoed uit deze
wat veronachtzaamde periode, om deze
te bestuderen, gegevens vast te leggen en
de vernietiging van waarden uit dit tijd
vak te helpen voorkomen.
In 1911-1913 en 1920 werden meer
daagse kongressen georganiseerd en daar
na werden van 1927-1940 monumenten
dagen gehouden in samenwerking met
alle organisaties op het gebied van de
monumentenzorg. In de jaren 1919-1934
en 1943 werden tentoonstellingen georga
niseerd. De ter gelegenheid van het gou
den jubileum georganiseerde tentoonstel
ling „Levend Erfdeel” trok in het gehele
land grote belangstelling.
De Bond gaf van 1940-1954 een Heem-
schutserie, bestaande uit 74 delen, uit en
sinds 1968 een nieuwe reeks Fibula-
Heemschutboekjes in populaire, hand
zame vorm, die de verschillende facetten
van het heemschutwerk en de monumen
tenzorg belichten, stedeboekjes, boekjes
over ambachten, volkskunst en onder
werpen die karakteristiek voor land of
gewest geacht kunnen worden.
GOUDA In de kerk van de Gere
formeerde Gemeente in Gouda wordt
zaterdag 13 februari om 14.30 uur een
streekvergadering gehouden van de
Mbuma-zending. Sprekers zijn ds F. Mal
ian en ds A. J. Wijnmaalen.
Voor de rust kon de thuisclub niet ver
der afstand nemen, zelfs kreeg Spirit nog
uitzicht op de gelijkmaker. Maar ondanks
enige misverstanden tussen uitblinkers
Vink en Westdijk, waardoor levensgrote
mogelijkheden ontstonden, konden zij
toch het net niet vinden.
Na de thee gaf de betere conditie der
Waddinxveners de doorslag. Uit een aan
val, waaraan de gehele voorhoede deel
nam, wist Noordam te scoren 20.
Nog was het kruit niet verschoten, een
dieptepass van De Groot bereikte Hans
de Bruyn, die vervolgens een achterhoede
speler omspeelde, en met de uitlopende
doelman ook geen moeite had 30.
Het laatste woord was wederom aan
De Bruyn. Een door de gehele Waddinx-
veense voorhoede ingeschoten bal, welke
schoten door spelers en houtwerk werden
geretourneerd, kwam opnieuw bij hem
terecht. Met een hoge knal verdween de
bal achter de wanhopig springende goalie
4—0.
In twintig gevallen werd een geldelijke
bijdrage (met een totaal van 1.449.882.
48) geleverd via het Internationale Com
té van het Rode Kruis of de Liga van
Rode Kruisverenigingen of rechtstreeks
aan de zusterverenigingen in een getrol-
fen land; 68 maal werden uit Nederland
zendingen hulpgoederen verstuurd (met
een totale waarde van 5.875.572,40
Dat laatste gebeurde 34 maal per schir
21 maal per KLM en haar LA.T.A-pari-
ners, 8 maal per Rode Kruis-chartervlieg-
tuig, 3 maal per trein en 2 maal per vlieg
tuig van de Koninklijke Luchtmacht.
De meeste hulp ging naar Oost-Pak-
stan (vloedgolf), Peru (aardbeving), Nige-
ria/Biafra (burgeroorlog), Turkije (aard
beving), Roemenië (overstromingen),
Jordanië (burgeroorlog) en Jemen (hon
gersnood). De andere dertien landen,
waaraan wegens calamiteiten hulp werd
geboden, waren Marokko, Togo, Tune
sië, India, Libanon, Brazilië, Grieken
land, Joegoslavië, Cambodja, Nepal, Ka
meroen, de Filippijnen en Zambia.
De eerste Heemschut-akties hadden
groot succes, het waren veldtochten tegen
de lintbebouwing en tegen de ontsierende
reklames langs de openbare weg. De
Bond Heemschut ontwierp de eerste
schoonheids- en welstandsverordeningen,
die alierwege door de provincies en ge
meenten werden overgenomen.
Om zijn nationale taak goed te kunnen
behartigen, begon de Bond in 1923 met
de uitgifte van de tweemaandelijkse peri
odiek genaamd „Heemschut”, riep hij in
1933 een commissie in het leven, die zich
speciaal bezig ging houden met de weg in
het landschap en richtte hij in 1939 pro
vinciale commissies op, die het hoofd-
(vrij naar een recent voorval
in Waddinxveen).
De laarzen van Pjotr en Nikita stampten
over de straat. Het oude paard dat de
vuilniskar trok sjokte trouw met hen mee.
Dit was een bijzondere dag in hun leven.
De Volksraad had al eerder besloten als
teken van technische vooruitgang de
zware ijzeren kuipen af te schaffen en ze
te vervangen door kunststof zakken.
Maar nu was de bepaling van kracht ge
worden dat alleen zakken gebruikt moch
ten worden waar het portret van de grote
leider op was afgebeeld. Pjotr en Nikita
waren niet helemaal tevreden. Soms wa
ren ze verplicht de grote leider in het ge
zicht te grijpen en het was al voorgeko
men dat het huisvuil zijn gezicht open
barstte. Toch deden ze trouw hun plicht.
Daarin gesterkt door de aanwezigheid
van Iwan, de opzichter. Deze liep in zijn
fijn lakens pak, dat sterk afstak bij het
grauwe linnen van de arbeiders, steeds
enige meters achter hen aan. Hij hield
hen scherp in de gaten, wel beseffend dat
deze eenvoudige boeren de bureacrati-
sche voorschriften mogelijk zouden over
treden.
Voor de zoveelste maal die dag stonden
daar weer een paar zakken zonder por
tret. Pjotr gluurde naar de opzichter. Die
trok zijn zware wenkbrauwen vragend
omhoog. Weet je nu nog niet dat dit te
gen de voorschriften is? Doorlopen en
staan laten.
Op dat moment kwam het vrouwtje,
waarvan de zakken waren, naar buiten
gerend. „Ach kameraad, neem ze toch
alstublieft mee. Ik heb deze zakken van
mijn zoon gekregen als afscheid toen hij
de dienst in ging. Ze zijn zo duur, ik heb
er nog meer, ik kan ze toch maar niet
weggooien?”
In Pjotr begon een vonk van de revolutie
te gloeien. „Het mag niet, moedertje,” zei
hij dapper, „maar als je ze zelf op de kar
gooit kunnen wij er niets tegen doen!”
Hij keek uitdagend naar de opzichter.
Deze was in verwarring gebracht; hij had
overdadige portiets veelkleurig ijs, links zat een heer op leef
tijd een dame te bestuderen, die zeer hooghartig voor zich uit
zat te kijken, maar zich van de studiën blijkbaar goed bewust
was en een zeer voordelige pose had aangenomen. Een violist
liep het café door, stond bij diverse tafeltjes stil, speelde bij
het oor van dames die dit zich óf met een lieve glimlach lieten
welgevallen, of van verlegenheid niet wisten hoe zich een hou
ding te geven. Het was hongaarse muziek en die raspte Frits
op zijn gespannen zenuwen.
„Gezellige tent hier de enige in heel de stad,” vond Jean
ne die met een gewend gebaar ging zitten op de stoel die een
gedienstig kelner voor haar aanschoof. Frits wist wel gezelli
ger plaatsen om eens vertrouwelijk te praten met het meisje
van je dromen, de mensen zaten hier zowat bij elkaar op
schoot.
De ober stond in afwachting.
„Mevrouw, meneer?”
Mevrouw, zei die vent.
„Sherry maar”, zei Jeanne achteloos. Extra dry.”
„Sherry extra dry. En meneer?”
„Mij ook maar van ’t zelfde,” zei hij haastig. Hij had liever
een goeie kop koffie gehad, maar hij durfde het niet te be
stellen. Hij loerde tersluiks naar de wijnkaart. Sherry 2,50.
Alsjeblieft. Zaten ze daar even voor twee knaken op te
drinken. Extra duur vanwege de muziek natuurlijk. Nu, die
muziek kon hem gestolen worden. Hoge sprongen kon hij
anders niet maken nu, met die twaalf en een halve piek in zijn
zak, als het zo doorging. Hij had voor zichzelf uitgekiend dat
ze daar wel twintig koppen koffie voor zouden kunnen drin
ken, maar vergeet het maar.
De ober bracht de glazen.
„Proost,” zei Frits als man van de wereld.
Ze hief haar glas en terwijl ze de eerste dronk nam, keek
ze hem aan over de rand. Hij kwam er van in de war. Pracht-
ogen had ze, en zoals ze nu keek wist hij, dat dit samenzijn
ook voor haar een diepere betekenis had.
„Heb je sigaretten?” vroeg ze.
Nerveus tastte hij in zijn zak. Lompe boer, om daar niet uit
mezelf aan te denken, schold hij zich. Hij offreerde haar het
doosje, met spitse vingers koos ze er een uit,- wachtte tot hij
haar het vuur gaf. Zijn hand trilde.
„Rook je zelf niet?” vroeg ze.
Hij rookte meestal een pijp, maar daar was het hier de om
geving niet naar.
„O ja,” zei hij, en toen gelant, „maar eerst jij.”
„Hier,” zei ze, „neem deze, en ze stak hem haar eigen siga-
De Bond Heemschut is in wezen voort
gekomen uit een protest. Een protest te
gen de aantasting van de historische
schoonheid van ons land, tegen afbraak
en vernieling van waardevolle monumen
ten, stadspoorten, torens, kastelen, mo
lens, tegen het nodeloos dempen van
grachten, het nodeloos bepleisteren van
fraaie bakstenen gevels en het verkwan
selen van kunstwerken. Bezinning en
studie als uiting van groeiende veront
waardiging tegen de aantasting van de
schoonheid waren er aan het begin van
deze eeuw wel. De beschrijving van his
torische monumenten in Noord-Holland
en Amsterdam van de hand van de archi-
tekt A. W. Weissman kreeg grote be
kendheid. In .1906 werd de Vereniging tot
Behoud van Natuurmonumenten opge
richt.
De heer Weissman meende echter dat
de strijbaarheid nog niet voldoende tot
haar recht kwam en riep de vertegen
woordigers van alle organisaties waarvan
hij steun in zijn streven naar een samen
bindende organisatie kon verwachten, op
27 april 1909 in het Muntgebouw te Am
sterdam bijeen. Onder hen waren verte
genwoordigers van kunstenaarsverenigin
gen, architektenbond, toeristenorganisa
ties en studieclubs van oudheidminnende
in Nederland. Deze bespreking mondde
op 2 februari 1911 uit in de oprichting
van de Bond Heemschut.
Was het eerst een bundeling van orga
nisaties, spoedig al stond de Bond ook
openvoor partikuliere leden.
De Bond Heemschut besloot zelf geen
historische monumenten in eigendom te
verwerven, maar zich geheel te koncen-
treren op de strijdbaarheid. Wel werkte
de Bond krachtig mee aan de oprichting
van plaatselijke organisaties en van in
stellingen die zich ten doel stelden histo-
ret tussen de lippen. Het bracht hem in verwarring, hij proef
de lipstick, en het gebaar bracht hem door z’n intimiteit van
z’n stuk. Het was warempel, of ze hem een zoen gegeven had.
maar ze had het op een keurig geraffineerde manier gedaan.
Snel bood hij haar een andere aan.
„Sherry is niet best,” zei ze misprijzend.
„Kon anders wel voor ’t geld,” liet hij zich ontvallen.
Hij wist meteen dat hij dit niet had rhoeten zeggen.
„De muziek is er ook in gecalculeerd,” zei ze terechtwijzend.
„En die is ook niet best”, rechtvaardigde hij zich.
„Vind je? Ik houd wel van zigeunermuziek. Lekker op
windend. Jammer dat je hier niet kunt dansen.” Haar grote
donkere ogen speurde de zaal rond, de primas had haar al
gezien, kwam bij hun tafeltje staan, speelde zijn zoetgevooisde
wijs aan haar admirabele oorschelp. Ze luisterde met een glim
lachje, al was het een haar toekomende hulde. Frits voelde
zich hopeloos opgelaten, aller aandacht was op hun tafeltje
gericht, hij zag de blikken naar Jeanne gaan. Gek, hij zou er
trots op moeten zijn dat juist hij hier met haar zat, zij, zonder
twijfel een van de knapste, zo niet de knapste hier.
Maar hij vergat zijn geïrriteerdheid, want toen de violist
een ander tafeltje opzicht waren Jeanne’s donkere ogen alleen
voor hem en informeerde ze naar zijn werk, naar zijn plannen
Zo was hij in het gesprek verdiept, dat hij niet merkte dat haar
glas leeg was, maar de ober zag het wel.
Ze knikte alleen. Dat was genoeg.
„En meneer?”
Meneer had zijn glas nog niet eens leeg. Schuldig nam hij
een grote slok. „Voor mij maar een koffie”, zei hij.
Jeanne trok de wenkbrauwen op, hij merkte het niet. In
ieder geval scheelde het driekwart op een sherry. Tegelijk
haatte hij zichzelf, haatte hij zijn hele bestaan. Dat je hier
moest zitten met het liefste meisje van de wereld en rekening
moest houden met het feit, dat je maar zo weinig geld in je
zak had. Een felle jaloersheid brak bij hem baan op al die
anderen, met name op Henri Hermans, die niet op een tientje
hoefden te kijken, die in auto’s konden rijden. Stel je voor,
dat hij straks Jeanne in zijn wagen kon laten instappen, naast
haar zitten in de veilige beslotenheid van de auto, haar mee
kon voeren naar een mooie stille plek als wist hij niet zeker
of Jeanne daar zo veel van hield als hij.
Zij was het die met een snelle blik op haar polshorloge het
sein gaf tot opbreken. „Ik eet bij familie in de stad,” zei ze.
Wordt vervolgd
(De bijdrage van de heer De Vos mist
naar onze smaak enkele essentiële ele
menten, die voor goed volkstoneel toch
echt wel vereist zijn. We doen hem ter
aanvulling de volgende suggesties: het
vrouwtje is uiteraard een hulpbehoeven
de weduwvrouw, de zoon ging niet in
dienst maar naar Siberië. Ook de twee
kleinere broertjes wacht binnenkort deze
deportatie, daar zij tijdens het houtsprok-
kelen betrapt werden bij het vragen om
een bete broods teneinde hun ergste hon
ger te stillen. Het is verder ondenkbaar,
dat de barse opzichter de straat uitstapt
alvorens hij het trillende wijfje met zijn
knoet heeft teruggegeseld naar haar
need’rig stulpje. Dat ir De Vos heeft ver
geten de snijdende noordooster en de on
barmhartige hagelslag in zijn verhaal in
te voeren is een nalatigheid, waarvoor wij
geen enkele verantwoordelijkheid kunnen
of durven aanvaarden. Redactie).
Gevonden: doublé dameshorloge, zwart
witte poes, zwarte ijsmuts, beige kinder-
portemounee met inhoud, sleutelbos,
bruine bontmuts, gele das, rode spencer-
vest, gele damesparapluie, rode-zwarte
damesparapluie, zwarte herenparapluie,
zwarte, witte bontmuts, bruine suède
want.
Verloren: sleutelbos, bruine meisjeslaar
zen, herenhorloge, witte bontmuts, bruine
suède want, blauwe wollen wanten, paars
met wit gestreepte sjaal, donker blauwe
vistram fas met inhoud, grijze leren he
renhandschoen, d. blauw regenpak, don
kerrode portemonnee met inhoud, groene
damesportemonnee met inhoud, gouden
schakelarmband, groen étui met inhoud,
rood kinderfietsje, rode kindertractor.
Ondertrouwd: L. B. M. Bresser en N.
Konijn.
Geboren: Henricus Antonius Maria, z.v.
H. A. M. Overkamp en A. H. Wiezer;
Johannes z.v. A. Prins en M. Gorissen;
Anna Margaretha Jacoba, d.v. M. van der
Linden en A. C. de Groot; Leo Christofer
z.v. L. T. Bradshaw en J. E. F. Putto;
Nico, z.v. R. G. A. Gouw en A. Veldhui
zen; Ellen, d.v. J. C. van Wilgen en W.
van der Leede.
Overleden: Matze, Cornells Otto, oud 56
jaar; Gorzeman, Dina e.v. A. Kroes, oud
70 jaar.
Frits bekeek Anke nog eens
van wanten wist, dat zag je zo.
„Wil je de tekeningen es zien?”
„Graag zelfs, ik ben erg benieuwd”.
„Nou, als je volgende week komt, zal ik zorgen dat ze hier
zijn.”
„Da’s afgesproken. Ik heb er heus belangstelling voor. Ik
wil wel es zien hoe juMie die modernste opvattingen verwer
ken.”
Aardige meid, vond Frits. Maar vergeleken bij Jeanne -
nee. En dan zo veel ouder! Toch vond hij het jammer dat Lies
en zijn moeder opeens haar aandacht opeisten, hij had wel
graag even met haar doorgepraat. Een vrouw die belang stelde
in je werk. Maar had Jeanne ook niet naar zijn werk gevraagd?
Jeanne volgende week zou hij haar alleen moeten spre
ken, en dan zou het wel uitkomen, dat ze ook niets moest
hebben van die opschepperige troep.
Met inspanning keek hij iedere dag in de bus naar haar uit
maar het werd donderdagmiddag, toen hij haar opeens in de
stad zag lopen. Als een haas liep hij een blokje om. „Houd de
dief,” riep een jongen. Hij kwam haar op de hoek tegen en
had net zijn adem voldoende onder controle, om niet te staan
hijgen.
„Hé Frits.”
„Hé Jeanne, d;ï’s toevallig.”
„Ga je al naar huis?”
„Nee ik blijf in de stad, Balletles.”
Balletles. Geen wonder, met zo’n gracieus figuur.
„Ga je aan ’t ballet?” Hij zag haar reeds als primadonna,
dan had hij natuurlijk geen enkele kans.
„Welnee, ’t is maar voor de aardigheid. Ik wou eigenlijk
ergens een kopje koffie gaan drinken, maar alleen is daar
niet veel aan.”
De schat! Ze gaf hem de uitnodiging in de mond! Haastig
berekende hij of hij genoeg geld bij zich had.
„Mag ik zullen we samen?”
„Welja waarom niet? Een alleen is maar verdrietig.”
Frits liep weer op rozen. Nu zou hij de kans krijgen met
haar te praten onder vier ogen.
„Laten we naar Le Couturier gaan. Daar is muziek.”
„Best,” zei Frits, een beetje uit de koets gevallen. Le Coutier
zat om deze tijd altijd vol.
Met moeite vonden ze een tafeltje in het restaurant. Rechts
zaten twee corpulente dames hun taille nog te vergroten met
