Marlies van der Hooft vrijwilligster
Afrika
Kookdemonstratie onder de boom
Spreekuren
nog 10 km wandelen?
Kunt
u
Posters
zijn in
in
Uitdaging aan iedere Nederlander
en
AF-centrum
Zingen bij orgel
„Extremisme
(K/BURGERLIJKE STAND
in
Pagina 4
Koken
Swabuli
DE KERKEN NOD
S
BOEKHANDEL
Veldwijk n.v.
Door de „Stichting Nederlandse Vrijwilligers” wordt onder meer
via advertenties een beroep gedaan op bouwkundige, werktuig
bouwkundigen, weg- en waterbouwkundigen, boormeesters, elektro-
nici, elektro-technici, landmeters, administrateurs, verpleegsters,
leraressen huishoudkunde, maatschappelijk werksters, land- en tuin
bouwkundigen en veeteeltdeskundigen om zich gedurende een twee
tal jaren te verbinden aan het werk in één der ontwikkelingslanden,
Filippijnen, Ivoorkust, Kameroen, Tanzania of Zambia.
Een van de velen die aan deze oproep gevolg hebben gegeven, is
Marlies van der Hooft, de 24-jarige dochter van Waddinxveens bur
gemeester, die na de voor elke vrijwilliger geldende voorbereidings
periode van twee maanden in Nederland, voortgezet met een training
in het ontwikkelingsland zelf, begin november 1971 naar Afrika
vertrok. Wij ontvingen van Marlies enkele reisverhalen die we op
gezette tijden zullen publiceren.
Onder het motto „Trim met het hele gezin” dagen de Nederlandse Sport
Federatie en de wandelsportbonden iedere Nederlander uit om op zaterdag
22 april tien km te wandelen. In nauwe samenwerking tussen de gezamen
lijke wandelsportbonden en -verenigingen en de Nederlandse Sport Fede
ratie wordt in alle gemeenten van ons land een Nationale Trim-wandel-
dag, waaraan door iedereen kan worden deelgenomen, georganiseerd.
Wildpark
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 9 MAART 1972
Deze forum-avond, die beperkt zal
blijven tot de behandeling van de onder
werpen ’politiek extremisme’ en ’drugs’
is vrij toegankelijk, maar de organisatie
rekent vooral op de belangstelling van
de zijde van leerkrachten, jeugdleiders,
bestuurders van jeugdorganisaties en de
jeugd zelf.
Gevonden: oranje looplamp, aktetas
rode hoofddoek, aansteker, 1 brui#
rechter dameshandschoen, groene woUeD
winterwant, sleutelbos, smeedijzeren ring.
1 paar beige gebreide herenhandschoe
nen, rood kinderfietsje.
Verloren: zwarte damesglacé, sleutelbos
gouden kindermonogramring, gouden
broche, 1 portefeuille, sleutelbos, witte
bontmuts, d.blauw bovenstukje van een
broekpak, bruin lerensleutelétui.
ONTMOETINGSKERK
Maatschappelijk werkster Geref Keri'
woensdag van 10 tot 11 uur.
ANNE FRANKCENTRUM
Maatschappelijk werkster:
donderdag 16.30-17.30 uur.
Maatschappelijk werkster NH-kerk:
woensdag 9—10 uur.
Pedi cure/Schoonheidsspecialiste
eerste en derde dinsdag van de maand,
9 tot 12 uur.
Hand- en spandiensten (noodhulp voor
bejaarden en jonge gezinnen): elke werk
dag van 8.30-9.30 uur, telefoon 5555.
HET ANKER (Kerkweg 234)
Maatschappelijk Werkster NH-Kerk
maandag en dinsdag van 9 tot 10 uur;
elke eerste woensdag van de maand van
19 tot 20 uur.
Gezins-/bejaardenverzorging
(Elzenhorst 7, telefoon 4896): Aanvragen
om hulp: maandag tot en met vrijdag
van 8.30 tot 9.30 uur.
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN
Hoewel de volledige samenstelling van
het forum momenteel nog niet bekend
is, zullen in dit forum, onder voorzitter
schap van burgemeester C. A. van der
Hooft, in ieder geval zitting hebben de
heer C. C. van den Heuvel, voorzitter
van de Stichting Geestelijke Weerbaar
heid, een bestuurslid van de Algemene
Jongerenorganisatie Nederland ’AJON’
en mej. C. C. Kroes en de heer P. Boer
namens de Waddinxveense jeugd. Een
koor van de ’AJON’ zal enkele liederen
zingen.
in het midden een gaatje openlaten. Dit
alles wordt afgeschermd door bamboe
stokken en een rieten dakje.
Mwense is een klein bush-dorp met
wat winkeltjes, waar het allernoodzake
lijkste te koop is. En ook een marktje,
waar groenten en fruit uit de omgeving
kan worden gekocht. Maar het gebeurt
nog wel eens, dat de ene keer alles in
Mwense te koop is en de andere keer to
taal niets; vandaar die voorraadkamer,
die in een bush-dorp gewoon noodzake
lijk is om de etenswaren op te slaan, die
in Mansa, waar we éénmaal in de paar
maanden naar toe gaan, worden gekocht.
Zondag 12 maart om negen uur des
avonds wordt er weer gezongen bij het
orgel in de Ontmoetingskerk.
Passage 145 Telefoon 2620
De opbrengst zal wosden gebruikt om in
steden en dorpen trim-parkoursea te
bouwen.
U wandelt zaterdag 22 april met het
hele gezin een brok gezondheid bij el
kaar, om straks wanneer de trim-baan
klaar is verder aan uw konditie te wer
ken. Van iedere gulden die u betaald om
deel te nemen aan de Nationale Trim-
wandeldag wordt vijf cent gebruikt voor
de organisatie op regionaal niveau,
twintig cent voor de plaatselijke rege-
lingscommissies en de rest is voor uw
trim-parcours, waarvan er verleden jaar
maar liefst vijftig verrezen en waarvoor
de animo onder het publiek groot blijkt
te zijn.
U ontvangt een speldje als herinnering,
maar van veel, veel groter belang is het
dat u al wandelend door Nederland een
stuk fitheid aan uw konditie heeft toe
gevoegd.
ventaris behoren niet alleen de huishou
delijke benodigdheden maar ook de stof
fering; een paar stoelen, een tafel en
bedden kregen we.
De buitendeur van het huisje geeft
onmiddellijk toegang tot de woonkamer.
Aan de ene kant zijn twee deuren, die
beide toegang geven tot een slaapkamer
en aan de andere zijde van de woon
kamer zijn deuren naar keuken en een
berging. Kasten zijn in het huisje niet
aanwezig, terwijl er ook geen plafond is
te vinden (je kijkt direkt tegen het dak
van golfplaten aan).
Achter het huisje wordt een echt bush-
toilet gebouwd. Dat houdt in: een gat in
de grond met enkele takken bedekt, die
Na een voorspoedige vliegreis via
München, Rome en Napels landde het
vliegtuig na onder meer gedurende
twee uren over een ontzaglijke zandvlak
te „de Sahara” geheten te hebben gevlo
gen om 20 uur Ugandase tijd (18 uur
Nederlandse tijd) in Entebbe (Ugan
da). De vrijwilligers, die met de jas aan
het vliegtuig hadden verlaten, verbaas
den zich enorm over het vreselijk warme
en vochtige weer; een temperatuur van
25 graden Celsius verwacht je ook niet
om acht uur ’s-avonds!
Om 23.45 uur (Afrikaanse tijd) bereik
ten we het einddoel Dar es Salaam in
Tanzania. Na een oponthoud van circa
een uur vanwege douane-formaliteiten
konden onze groep van tweeëntwintig
personen vreselijk bezweet en moe
zich met twee stationcars, elk geschikt
voor acht personen, naar het hotel in
Dar es Salaam, dat vijftien kilometer van
het vliegveld is verwijderd, begeven. Dar
es Salaam heeft één miljoen inwoners en
minder goede winkels.
De volgende middag werd onder
een temperatuur van veertig graden Cel
sius (hoewel het al twee maanden had
moeten regenen, blijft de regen nog
steeds uit) per stationcar de vier uur
durende tocht naar Morogoro (’’eerste
standplaats”) aanvaard.
Een prachtige tocht, waarbij we volop
van de schitterende natuur en het heu
velachtige landschap met allerlei soorten
bomen, waaronder palmen, katoenbo
men en cocospalmen, konden genieten.
De weg, die lijkt op onze Kanaaldijk
alleen met veel meer gaten en hobbels
voerde uiteraard langs diverse bush-
dorpen, die vierkante cementen huisjes
of huisjes van leem en klei te zien ge
ven, waarbij de bevolking alles opvro
lijkte door haar fel gekleurde kleding.
Het appartement in Morogoro, waarin
wordt gelogeerd, is een voormalig mis
siehuis. Het grote huis met open wa
randa’s, maar verder van enige luxe ver
stoken ligt op een berg, zodat we een
fantastisch uitzicht gewaarborgd hebben.
Hoewel we allemaal in het begin moei
te hadden met het klimaat went dit na
een verblijf van een week al aardig. Het
leven in Morogoro is sober maar erg
gezellig.
staan namelijk vaak mensen met groen
ten en fruit, die gewoon op de mensen
van de Under Five Clinic’s rekenen. En
wij voelen ons dan op onze beurt ver
plicht voor de gehele gemeenschap in te
kopen.
leiding hebben. Na een wandeling van
twee uur bereikten we deze missiepost,
waarbij een weeshuis, een kaarsenfa
briekje en een drukpers behoorden. De
kinderen worden verzorgd door toekom
stige nonnetjes, die dus een soort voor
opleiding volgen.
Op de terugweg werd een flink eind
door de bush gelopen, waardoor je pas
echt voelt, dat je in Afrika verblijft! Een
geweldig mooie tocht; erg woeste en
wilde natuur en erg dor en droog. We
wandelen langs diverse kleine dorpjes
een tiental hutjes bij elkaar, waar een
familie woonachtig is waarbij de uit
nodigingen niet van de lucht waren. Aan
deze vriendelijke verzoeken konden we
echter niet voldoen, daar we voor don
ker - om half zeven - binnen moesten
zijn. Straatverlichting is er nu eenmaal
niet.
Vindt u dat teveel voor de kleine kin
deren dan is vijf kilometer ook goed.
Vertrokken wordt vanaf 10 uur in de
morgen tot ongeveer 14 uur ’s middags.
U loopt in uw eigen omgeving met
vrienden en kennissen die met elkaar
een weddenschap hebben afgesloten om
die tien kilometer te lijf te gaan. Het
kost u een gulden, dus tien cent per kilo
meter, dat is ongeveer 15 cent goedkoper
dan wanneer u de auto zoudt gebruiken.
Op die dag namelijk worden in het ge
hele land wandelparkoursen uitgezet
door bossen, duinen en landelijke wegen,
maar als het niet anders kan dwars door
de steden, door parken en langs beziens
waardigheden met de bedoeling om
iedere Nederlander te laten bewegen.
Wanneer alles volgens plan verloopt
en waarom niet wanneer ruim 1200
mensen vanaf 4 maart a.s. met de orga
nisatie van dit voor Nederland unieke en
gigantische evenement bezig zijn dan
zullen vele landgenoten op die dag voor
een paar uur hun auto vergeten. Het
wordt dan voor iedereen letterlijk en fi
guurlijk een schone dag, waarop u zich
weer bewust wordt van uw eigen lichaam
en nadien gezeten in uw luie stoel het
swingende ritme van die stevige wandel
pas nog in al uw vezels voelt.
Het best is de Nationale Trim-wandel-
dag te vangen onder de slogan: „3 x 10
TRIM”. Tien kilometer wandelen in
uw eigen tempo alleen of met uw gezin.
De eerste drie dagen besteedden we
aan het leren van Swabuli. Erg leuk
maar ook moeilijk, maar beslist nodig
om met de mensen te kunnen praten. De
daarna volgende veertien dagen werden
gewijd aan Engelse lessen en door de
Afrikanen zelf te geven akkulturatie-
lessen.
Op de markt in Morogoro, zeer groot
en erg gezellig, worden voornamelijk
groenten en fruit verkocht. Ik zag kool,
wortels, mais, mango’s, tomaten, spaanse
peper, uien, bananen en dergelijke, maar
ook bijvoorbeeld granen, kippen en kui
kens. Er hangen op deze markt veel
waslijnen met tweedehands kleren, die
nadat zij gewassen zijn te drogen wor
den gehangen om verkocht te worden.
Je kunt heel goed merken, dat er bij
na nog geen toeristen komen; alles wat
er te koop is, is voor de bevolking zelf,
die met tot het uiterste beladen bussen
weer naar het dorp vertrekt. Het is on
begrijpelijk, dat deze bussen hun eind
doel veilig bereiken.
De wijze, waarop de mensen gekleed
zijn, is vaak een bezienswaardigheid;
vrouwen met fleurige kleden om, vrou
wen met jurken aan bij de ene oud
en vuil en bij een andere precies het
tegenovergestelde. De mensen rijn erg
vriendelijk en gaarne bereid tot een ge
sprek, wanneer ze bemerken, dat je Swa
buli spreekt. Vanzelfsprekend zijn ze
met ons al gauw uitgepraat, want onze
woordenschat is nu ook weer niet zo
groot.
Een enorm groot probleem is het wa
ter! Dat is er namelijk niet meer! Voor
de Afrikanen betekent dat een grote
ramp, vooral daar over een week de re
gentijd ten einde is, zodat er het gehele
jaar watergebrek zal rijn. Ze stoken
daarom vuurtjes en toeteren er op los,
terwijl er ook op een bepaalde manier
geiten worden geslacht. Dit alles om re
gen te maken. De volgende dag regende
het dan ook, al was het niet voor lange
tijd.
Vanuit Morogoro bezocht ik onder
meer een missiepost waar drie paters, die
al ongeveer 25 jaar in Afrika werken, de
Ook bezochten we een wildpark,
dat tweeëneenhalf uur rijden van Moro
goro verwijderd ligt. Hoe dichter we bij
het wildpark kwamen hoe meer olifan
ten, apen, herten enz. er te zien waren.
Tijdens het uurtje rijden door het wild
park zagen we onder andere leeuwen,
zebra’s, nijlpaarden, buffels en verschil
lende soorten vogels. Zo’n wildpark moet
je niet vergelijken met een aangelegd
park, hoewel er zeer waarschijnlijk wel
regelmatig wordt gevoederd om de die
ren op deze plaats te houden.
Op 27 november reisden we vanuit
Monogaro af naar Lusaka, een vlieg
tocht van twee uur, terwijl het de vol
gende dag naar Mansa, een autotocht
van twaalf uur, ging. Mansa in Zambia
is de hoofdplaats van de Luapula-pro-
vincie en een klein, doch uitgestrekt
stadje met een paar slordige winkels.
Tanzania is in vergelijking met Zambia
veel mooier.
In Mansa moesten we tot begin janu
ari stage lopen. In dit stadje, dat noch
rekreatiemogelijkheden noch enig ander
vertier kent, wonen de teamleider en een
groot aantal vrijwilligers; in de gehele
Luapula-provincie werken momenteel 33
vrijwilligers. Na de vijf weken stage, die
bestaat uit het drie maal één week wer
ken in een steeds ander distrikt en twee
weken in een ziekenhuis, werd de stand
plaats Mwense.
Dat plannen er rijn om gewijzigd te
worden, bleek al gauw. Na ongeveer één
week stage in Mansa vertrok ik naar
Mbereshi (vier uur rijden vanaf Mansa),
omdat een daar werkende zuster, die
precies hetzelfde werk verricht als waar
voor ik in Mwense kom te staan, haar
pols had gebroken. Ik arriveerde op 13
december 1971 in het ziekenhuis te Mbe
reshi, dat midden in de bush is gelegen.
De omgeving kenmerkt zich door een
prachtige natuur - erg ruig en woest -
met fantastische meren en ook mooie
watervallen. Wat mij opviel was dat er
niets bloeiends is te zien, maar de ver
schillende kleuren groen geven een for
midabel aanzicht.
Het werk is voornamelijk afgestemd
op het werken in Under Five Clinic’s (te
vergelijken met konsultatiebureaus), die
vanuit het ziekenhuis worden gerund.
Deze Under Five Clinic’s worden in een
hutje of iets dergelijks gehouden. Mee
genomen worden vaksinaties, medicij
nen, verband en kookmateriaal voor het
houden van een kookdemonstratie, die
onder een boom wordt gehouden, ge
volgd door een praatje over gezondheid.
De kinderen, die onderzocht rijn, rijn
met deze kookdemonstratie goed af,
want het resultaat mag door hen worden
genuttigd. Het is een gehele beziens
waardigheid deze kinderen te zien eten;
fijn met de vingertjes een bordje pap
opeten, terwijl de baby’s door hun moe
ders worden gevoerd met behulp van
een boomblaadje of iets dergelijks.
De kliniek, waarvan het bezoek erg
afhankelijk is van het weer (de moeders
lopen soms vier mijl op blote voeten en
het kind op rug voordat z ijop de plaats
van bestemming zijn aangekomen), duurt
meestal al van tien tot twaalf uur des
morgens, terwijl je dan nog terug moet
naar het ziekenhuis. Een reis die zo’n
uur of drie in beslag neemt. Onderweg
In het kader van de door de Stichting
Geestelijke Weerbaarheid te houden pro-
pagandaweek „Democratie en extremis
me” voor de ’Rijn en Gouwe’-streek
wordt in samenwerking met de Jeugd-
kontaktraad Waddinxveen vanavond om
20 uur in de toneelzaal van het Anne
Frankcentrum aan het Jan van Bijnen-
pad een forumavond gehouden.
Een dagblad maakte dezer
dagen deze opmerking. En het
is waar ook:
Wij kunnen u een ruime keu
ze tonen in verschillende prij
zen.
De Under Five Clinic’s kenmerken
zich door een zeer gezellige sfeer; alle
vrouwen schudden eikaars hand en bab
belen van jewelste; rij zien elkaar waar
schijnlijk alleen op een dergelijke dag en
het is voor hen dan ook een uitje! De
kindertjes zijn precies zoals in Neder
land; ze rijn even lief en huilen even
hard als de Hollandse kinderen, die op
een konsultatiebureau verschijnen.
Over de provincies verspreid in
ieder district één - worden deze gezond
heidscentra meestal uitgerust met en
kele beddenaangetroffen. De mensen,
die hiertoe meestal vele kilometers moe
ten afleggen, kunnen een behandeling
ondergaan, indien rij iets mankeren, in
een gezondheidscentra of worden door
gestuurd naar een ziekenhuis.
De Luapula-provincie heeft acht dis-
trikten, waarvan het Mwense-district er
één is. Vanuit het gezondheidscentrum
kreeg ik de supervisie over de in het
distrikt werkzame Under Five Clinic’s.
Na gedurende vier weken leuk ge
werkt te hebben in Mbereshi en uiter
aard een goed inzicht verkregen te heb
ben in het werk, dat mij te wachten
staat, vertrok ik op 7 januari naar Lu
saka voor het volgen van een veertien
daagse kursus om daarna naar het
Mwense-district af te reizen.
In Wwense waar ik inmiddels aan
gekomen ben (het vertrek was bepaald
op 20 januari) moet ik met nog een
vrijwilligster een erg klein huisje, dat
niet van water en elektriciteit is voor
zien, betrekken. Ten behoeve van de
zelf aan te schaffen inventaris word een
bedrag beschikbaargesteld. Tot deze in-
Brugkerk (NH): 9.30 uur ds D. van Vlij
en 18.30 uur ds T. van ’t Veld.
Wijkgebouw (NH): 9.30 uur ds J. van J
Velden, Woerden en 18.30 uur ds D vj
Vliet
Bethelkerk (NH): 9.30 uur ds T. van l
Veld en 17 uur ds J. Boogaard, WoerdJ
Immanuëlkerk (NH): 10 uur ds N. jl
Flink en 19 uur ds I. A. Peters, M
Haag
Kruiskerk (Geref.): 10 en 17 uur ds D.l
J. Modderaar.
Ontmoetingskerk (Geref.): 9.45 en 17 I
uur ds B. Koekkoek.
Remonstr. Gem.: geen dienst.
Oud-Geref. Gem.: 10 en 18.30 uur te
dienst.
Chr. Afgesch. Gem.: 9.30 en 17 uur di A
P. Verloop.
Volle Ev. Gem. Bethel Boskoop: 9.30 uu
samenkomst; dinsdag 20 u. samenkomst
St. Victorkerk (RK): 8 en 10 uur, ma. et
za. 19 aur, di., do. en vr. 7.45 uur, wo
7.45 en 19 uur: H. Mis.
Ontmoetingskerk (RK): 8.30, 11.45 J
18.30 uur, di. 9 uur, do. 19 uur, za. 9 et
19 uur: H. Mis.
Jehova’s Getuigen: do. 19.30 uur bsdie-
ningsschool, 20.30 uur dienstvergaderinj
zo. 15.30 uur openbare toespraak, 16.30
uur Wachttorenstudie.
Ondertrouwd: H. Danens en C. J. van
der Graaf.
Geboren: Willibrordus Martienus, zv. W
M. de Haan en N. F. Verbree; Anthoo-
nie Roelof Jan, zv. A. R. Bezoen en M
Potuijt; Jeroen Alexander, zv. R. van
Diem en H. L. Zuijdveld; Wilhelm Ja
cobus Andreas, zv. A C. de Groot en E
S. J. Niedermaier; Elisabeth Petroneüa
Johanna, dv. I. M. van den Berkmortei
en P. E. Simonis; Adrianus Jan, zv. H
Visscher en A. van Dam.
Overleden: Domburg, Willem, 73 jaar
Gehuwd: A. C. van Hoven en M. H. Es-
veldt; H. P. Schakel en A. C. Biesheuvel:
P. W. Kloet en C. Treffers.
Op het postkantoor in Moro
goro bestelde ik aan het loket
postzegels; de beambte knikte, dat
hij mij had begrepen en ging
tot mijn stomme verbazing ach
ter rijn bureau ritten om met rijn
werk verder te gaan. Hij kwam
pas weer in aktie aan het loket tot
de rij van wachtende mensen was
aangegroeid tot aan de toegangs
deur van het postkantoor. Onge
duldig worden helpt in zo’n geval
niet! Gewoon de mensen hun
gang laten gaan en afwachten
maar, is de boodschap!
Vrouwen, die al lopend hun
kinderen de borst geven, rijn om
standigheden, waarvan je wel eens
gelezen of gehoord hebt, maar die
je nu in werkelijkheid riet en
meemaakt. Indrukwekkend, maar
vaak triest natuurlijk.
Het feit, dat een politieman
met een geboeide gevangene aan
de kant van de weg staat te liften,
is in Nederland ondenkbaar en
niet te geloven!
Als het geregend heeft, is de
toestand van de wegen onvoor
stelbaar. Eén grote modderpoel
met vreselijke gaten. Maar zodra
het één dag droog is, is het stof
niet van de lucht!
De winkels zijn vrij aardig, in
die zin, dat je er veel alhoewel
erg duur, over het algemeen drie
maal duurder dan in Nederland
kunt kopen. Uiteraard rijn de
winkels niet met die in Nederland
zoals de Passage in Waddinx
veen - te vergelijken!
Brieven rijn ongeveer drie we
ken onderweg voordat rij op de
plaats van bestemming zijn gear
riveerd!
Wat het werk betreft moet je
overal de humor er maar een
beetje van inzien, want je riet
vreemde dingen, veel lachwek
kends, maar toch ook veel trieste
dingen.
