Zelf brood bakken Meteen advertentie in de Waddinxener zit je goed huis verhuren Regels voor puzzelaars PUCH MAXI rood - wit - violet R ijksnaterstaat HULP ",;e TWEEUNGPUZZEL BOMEN ZIJN ONS WEL EEN ZORG! moederdag boekendag moederdag boekendag moederdag boekendag moederdag boekendag boekhandel veldwijk n.v. moederdag boekendag Goede wijn behoeft geen krans FRANS VERSLUIS «L, T- z-vat/u -r-rrmT a t rr/Vn/m i Pagina 6 H Kesteren goed voorbeeld Wat ’t zwaarste is Kosten spelen grote, rol Mevr. G. Rehorst eindelijk weer voldoende voorradig Menselijk communicatiemiddel Goed inpassen Beplanting suggestief Weg is deel van milieu Beethovenlaan 72 - Tel. 2264 K 913 zz WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN WOENSDAG 10 MEI 1972 Z3 33 44 2. Wie wil zijn voor maandag- en donderdag morgen van 8.00 tot 12.30 uur Wanneer alle instanties die ermee te maken hebben het eens geworden zijn over het tracé en ook de burgerij zijn opmerkingen en be zwaren naar voren heeft kunnen brengen, gaat het Staatsbosbeheer zich meer met de details van de weg bezighouden. ’We brengen de landschapsanalyse samen met het wegtracé om te kijken waar aan passingen nodig zijn. Soms moet een berm een andere geraspte citroenschil 1 theelepel nootmuskaat 1 theelepel gemberpoeder 75 gram gesmolten boter 1 eidooier walt fijne witte kandijsuiker dl citroensap geraspte citroenschil 2 eiwitten Wanneer er eenmaal gekocht of ont eigend is, wordt er een beplantings- 19. 20. 24. 25. 29. 30. 33. 34. 36. 38. 5. 8. 10. 12. 14. 16. 41. 42. goede zorgen van Rijkswaterstaat moeten de rest doen. Maar zelfs dan houdt het Staatsbosbeheer een oogje in het zeil, döor regelmatig adviezen te geven over het onderhoud. ’De bomen zijn mijn zorg’ is voor ir. Bleijs van Staatsbosbeheer en bij rijkswaterstaat in de meest letterlijke zin een keiharde waarheid. 2. Oplossingen dienen uitsluitend op de volgende wijze te lijn ge adresseerd: Punelredaktie Week blad, oplossing van (datum invul len), postbus 12, Moerkapelle. 15. 18. 21. 22. 23. 24. 26. 28. 30. vorm krijgen om een betere opvang in de omgeving mogelijk te maken. Ergens anders is een stukje grond extra nodig voor bosaanplant Meter voor meter wordt de weg nagelopen. Die weg zelf is trouwens ook een belangrijke factor bij het samengaan met de omgeving. Vangrails, hekken en paaltjes doen hem wel op- maar niet wegvallen in het landschap. Om van verhoogde wegen maar helemaal niet te spreken. In het laatste geval kunnen struiken op het talud ’verzachtend’ werken, maar veel meer is er niet te bereiken. Wanneer we echter de bermbeveili- gingen van Wegen op tendniveau kwijt Willen, dan zullen er brede bermen en middenbermen moeten komen. De toekomstige E8 geeft enkele heel mooie voorbeelden van dat ’wegvallen in het landschap’. Op enige afstand kan men alleen door de aanwezigheid van auto’s, zien dat er een weg loopt. ’AUeen het asfalt en de strepen zijn hier van de mensen, de rest is van onze Lieve Heer’ zegt ir. Bleijs. Volgens hem een ideale situatie. Hij is voorstander van deze ruime aanlteg. Niet alleen om vangrails en andere lelijke opstakels te vermijden, malar ook omdat een mindér scherpe afscheiding ontstaat tussen weg en landschap. Hij weet echter dat zijn methode ’duur’ kan zijn. In cijfers omgezet komen zijn ’brede bermen’ neer op een extra grondaankoop van 2,7 hectare per kilometer. Zolang de grond 1,- per m2 kost, maakt het bedrag slechts 1 uit van dé totale aanlegkosten, maar wanneer er 50,- per m2 moet worden neer geteld, 'is het bijna de helft. In dat geval Zal de landschapsman bakzeil moeten halen en daarvoor heeft ir. Bleijs aHé begrip. Bovendien staat hij met de brede opzet wel eens op de tenen van natuurliefhebbers en landeigenaren, die het profiel van de weg liefst zo klein mogelijk houden. Samen praten is ook hier nodig om een middenweg te vinden, die voor iedereen aan vaardbaar is. In dit stadium van de wegenaanleg heeft de afdeling Van ir. Bléijs veel kontakten met de ingenieurs en andere technici in de arrondisse menten Van Rijkswaterstaat. Immers, zij moeten dé wég in hun gebied uitwerken en tekenen. Over het algemeen is ir. Bleijs best tevreden over de samenwerking. ’Maar hier en daar heerst nog wel een feodale geest. Er zijn mensen dié het alle maal maar onzin vinden en zeggen dat ze zelf wel weten wat mooi is’. Op zo’n moment betreurt ir. Bleijs het, dat hij bij zijn landschaps plannen de wet niet achter zich heeft. Het blijven adviezen. ’Bij de ruilver kaveling is het anders. Daar is een wettelijk landschapsplan. Van de ingeteverde gronden wordt een bepaald percentage gereserveerd voor de landschappelijke aanpassing. Bij rijkswegen bestaat dat niet’. Een voorbeeld van goede samen werking noemt ir. Bleijs een complex langs rijksweg 15 bij Kesteren. Hier komen een wegrestaurant, een par keerplaats en een benzinestation midden in een volkomen vlakke streek. Door de beplantingen wordt het geheel goed opgevangen in het landschap, terwijl de automobilist dé ervaring zal krijgen in een kléin natuurgebied te belanden. Tevens blijft de flauwe bocht in de weg ook voor ’het gezicht’ bewaard, zodat de weggebruikers niet rechtdoor het parkeerterrein ópschieten. Tenslotte ontstaat bij het restaurant en de parkeerplaats door het geboomte een zekere rust. Het geluid van het langs- razende verkeer wordt afgeschermd. Als de beplanting op papier klaar is compleet met een lijst van voor gestelde soorten bomen en struiken komt een factor naar voren die een groot gewicht in de schaal legt: de kosten. Daarmee staat of valt allés, hoe belangrijk de landschappe lijke aanpassing voor ons milieu is. ’Meestal gaat het goed’, merkt de heer Bleijs op, ’want Rijkswaterstaat wil wel. Vorig jaar werden langs de rijkswegen niet minder dan twintig duizend bomen en twee miljoen struiken geplant. Maar ook hier wordt de kraan soms dichtgedraaid’. Wanneer de ideeën echter worden overgenomen, volgt de uitvoering. De kwekerijen van Staatsbosbeheer leveren de beplanting en de aan nemers planten bomen en struiken op de juiste plek. De natuur en de 1. Onder de inzenden ran goede oplossingen worden een boeken- bon verloot van 15, 7. 9. 32. 33. 35. Na 10 jaar trouwe hulp, zoe ken wij 11’1 Bomen kappen is niet een kwestie die afhangt van de luim van een waterstaatsman, vertelt ir. Bleijs. Geen enkele boom langs een rijksweg mag worden omgehakt zonder toe stemming Van het Staatsbosbeheer. Dat is gebaseerd op de boswet, die ons land moet beschermen tegen ontbossing. Wanneer het voor het behoud Van het natuurschoon of het landschap nodig is en er zijn geen keiharde tegenargumenten, dan gaat het kappen niet door. Eén maal per jaar moet Rijks waterstaat een algemene melding naar het Staatsbosbeheer sturen. Per object Wordt daarna een gedetail leerde vergunning aangevraagd, waarop precies de aantallen vermeld zijn. Het Staatsbosbeheer bekijkt de lijst. In dé regel gaan we met de mensen praten om te kijken wat eruit moet en wat er gespaard kan blijven. Dié kontakten zijn meestal prettig en in gezamenlijk overleg bredken we Vaak goedé oplossingen’. Hij noemt de Weg die verbreed diende te worden en waarvoor een rij bomen moest sneuvelen. Er werd nog eens gepraat en toen bleek het ook mogelijk een parallelweg te leggen. De oplossing werd geaccepteerd en de bomen hielden het leven. ’Vooral met de arrondissementen Zutphen, Almelo, Assen en Groningen is een héél bijzondere samenwerking ge groeid’, zegt ir. Bleijs tevreden. Hij pleit er wel voor dat dé arron- dissementsingenieurs tijdig kóntakt met zijn afdeling zoeken, zodat er al bij het voorbereiden van wegwerk zaamheden gepraat kan worden over het wel en wee van natuur en land schap. Hoewel het aantasten van natuur schoon door rijkswegen hem aan *t hart gaat, ziet ir. Bleijs de grote wegen op de eerste plaats als een meniselijk communicatiemiddel en niét als ondingen. ’Het is geen vreemd element in ons leefmilieu, het is ons milieu. De wegen zijn daaruit niet weg te denken’. Hij vindt daarom dat we niet alleen moetën proberen de weg goed in te passen in het landschap. De auto mobilist moet ook iets moois kunnen zien en de weg als prettig ervaren. Heit karakter van dé streek moet je kunnen voeten op de weg. Staatsbosbeheer maakt hiertoe een landschapsanalyse. Dit is een lijst van alle bijzondere karaktertrekken en punten in het gebied waardoor dé weg zal lopen. Er staan niet alleen dorpen, boerderijen, boomgroepen, waterlopen en beken op, maar ook de bodémkundig interessante plekken en de voorkomende plantengroei. Een nauwe samenwerking tussen Rijkswaterstaat en de landschaps- deskundigen van het Staatsbosbeheer is al bij de planning van de weg zonder meer een vereiste, ’Vroeger kregen we de wegltracé’s pas als alles vastlag. Mét de overschiétende lapjes grond konden we dan nog proberen iets te doen’, vertelt ir. Bleijs. ’Nu worden we er al bij betrokken in het beginstadium, als er ook nog met het tracé geschoven kan worden. Dat dit geen loze kreet is, illustreert hij met een voorbeeld in de Noord Oost Polder. Door de aanleg van rijksweg 50 dreigden een paar dorp jes te worden afgesneden. Om dat te voorkomen, werd een kleine rijksweg gepland die vi a de grens van het oude Schokland lïép. Uit de land schapsanalyse bleek dat dit juist een plaats was met een zeer rijke en gevarieerde plantgroei. Het Staats bosbeheer opperde bezwaren, en het tracé werd verlegd. Veel ingrijpender dan het vellen van rijen of groepjes bomen, is het kappen van bos voor wegenaanleg. Ook hierbij speelt de toestemming Van Staatsbosbeheer een rol. ’Maar wanneer instanties als rijk, provincie en gemeenten bestoten hebben dat er een weg moet komen, dan moet het maar’, meent ir. Bleijs. ’Ons welzijn bestaat niet alleen uit bosjes en heg getjes, maar ook uit industriële producten. Die producten moeten vervoerd worden. Welke weg je ook bouwt, je maakt altijd iets kapot. Maar daarom kunt je niet zeggen: ’teg dan maar geen wegen aan’. Hengelo en Almelo aan de toekom stige E 8 hebben óók recht op hun Stuk welzijn (in de vorm van industriële artikelen). Je moet er wel voor zorgen zo min mogelijk te vernielen, door het tracé zorgvuldig te plannen. Azelo, in Twente, heeft juwelen van boerderijen in een geaccidenteerd terrein. Als je daar een grote weg doorheen legt, is dat mooie naar dé haaien’. Hij breekt een lans voor dé Rijkswaterstaat, alS hij zegt dat deze een dienende taak heeft. Wegen worden aangelegd als de gemeenschap het wil, niet omdat plan gemaakt. Hierop worden de plaats en de soorten bomen en struiken zeer precies aangegeven. ’Vroeger wilde men vaak de hete weg volplanten, om hem aan het gezicht van de omgeving te onttrekken’ ver telt de heer Bleijs. Hij is daarvan een tegenstander. ’De weg hoort er nu eenmaal bij en op dié manier ziet de automobilist alleen maar een groene koker’. Evenmin voelt hij er voor allé ’lelijke’ dingen lèngs de weg door bomen èn struiken te ver doezelen. ’Een boerderij met een lelijke Silo is onderdeel van het land schap. Laait het maar zien. Het geeft afwisseling en houdt de automobilist wakker’. In sommige gevallen - zoals in de omgeving van Staphorst, waar een zeer karakteristiek heggetjesland- schap bestaat - zal hij enerzijds bepaalde stukken van de weg af- schermen om het karakter van het gebied te bewaren en anderzijds stukken op laten om' dé weggebruiker te laten genieten van het landschap. Hij is er vóór bepaalde interessante punten in de omgeving te accen tueren. ’Als er een mooie molen staat, moet je daar geen struiken en bomen in de berm zetten’. Geen vaste regel dus, maar aan passing aan een gegeven situatie. Omdat van de beplanting een heel suggestieve werking uitgaat, is het zaak goed te overleggen met de afdeling verkeerseviligheid van rijks waterstaat. Rijen bomen kunnen het verloop van de weg accentueren, een goed geplaatst bosje maakt de automobilist tijdig attent op een bocht in de weg, uitstekende struiken bij een viaduct drijven de wegge bruikers naar het midden van de weg Tussen Arnhem en Nijmegen worden achthonderd bomen gekapt, de verbreding van het Maas-Waalkanaal kost drieduizend eiken, voor het rechttrekken van de IJssel moesten tientallen bomen bij De Steeg vallen ’Ze doen maar bij Rijkswaterstaat’ is nog het vriendelijke commentaar dat het publiek hier over heeft. Aan de andere kant plantte diezelfde Rijkswater staat in 1970 rond 20.000 bomen en 2.000.000 struiken langs rijkswegen om deze in harmonie te brengen met het landschap. Midden in deze ’bomenzaak’ zit ir J. A. Bleijs van het Staatsbosbeheer. Zijn afdeling verkeerswegen adviseert Rijkswaterstaat over wegbeplantingen en zegt uiteindelijk ’ja’ of ’nee’ tegen het omhakken van bomen. GEVLOCHTEN HONINGBROOD 500 gram Zeeuws tarwebloem 8 gram zout 175 gram witte basterdsuiker 25 gram gist IJ dl lauwe melk 2 ei eren 3 eéttepels honing In een ruime kom de bloem met zout en suiker vermengen. De gist, tos- geroerd met de lauwe melk, plus de twee eieren in een kuiltje in de bloem gieten. Van het midden uit dit beslag roeren tot een gladde massa. Daarna honing, citroensap, nootmuskaat, gember en gesmolten boter erbij doen. Dan knedén gedurende 15 minuten en het deeg laten rijzen 1 uur lang op kamer temperatuur, waarbij de kom afgedékt wordt. Vervolgens nogmaals kneden en het deeg verdelen in 3 gelijke rollen. Hier van op het ingevette bakblik een vlecht maken. De vlécht buiten de oven nog een kwartiertje laten rijzen. Het brood midden in een voorverwatmde oven in 40 minuten gaar bakken bij 200° of op stand 4. Daarna het brood bestrij ken met eidooier, nog even in de hete oven laten ’’kleuren” en direct daarna met de witte kandijsuiker bestrooien. Zelf brood bakken is één van die dingen die je niet zo gauw doet, maar wie eenmaal de smaak te pakken heeft, merkt dat het onvermoede mogelijk heden biedt en heel wat meer voldoening geeft dan even om de hoek een halfje bruin halen. Hier volgt dus een broodrecept en wel voor een brood waar u bij de bakker vergeefs om zult vragen Feestelijk brood is voor feestelijke dagen en op feestelijke dagen wordt er ook extra lekker gegeten. Daarna is er meestal niet meer zoveel behoefte aan een uitgebreid gerecht. Daarom ook nog een receptje voor een eenvoudig en heel licht toetje. Hoewel ir. Bleijs een enthousiast bosbouwer is, is hij geen fanaticus die bomen ten koste van alles wil behouden. ’Wanneer door een rij bomen al verscheidene verkeers ongelukken zijn ontstaan, dan hoeven we er niet over te praten. Dan moe ten ze eruit. Wat het zwaarste is, moet het zwaarste wegen. Je mag het kappen in zo’n geval niet tegen houden’. Toen echter in het zuiden van ons land gevraagd werd een aantal mooie bomen te mogen rooien ’omdat er zoveel vuil en bladeren vielen op de auto’s van de omwonenden’, zei hij nee. Profiel: ’Worden er véél onre- délijke kapverzoeken gedaan?’ Tiet komt wel eens voor. De Neder lander is erg gesteld op zijn bomen, behalve op die voor zijn huis. Zij geven vuil en last. Er komen wel kapverzoeken omdat er takken en dergelijke op de weg zouden kunnen Vallen. Maar om dat in de gaten te houden zijn de onderhoudsdiensten. De mensen moeten verantwoording durven dragen. Het is geen reden bomen om te hakken’. De heer Bleijs durft echter niet te garanderen dat er nooit eens een boom klandéstien sneuvelt. Hij heeft te weinig mensen om alles te con troleren. Kappen zonder toestem ming is weliswaar een overtreding van de wet, maar ’je mag tenslotte ook geen olie in de Rijn lozen Gelukkig is het geen regelmatig voorkomend verschijnsel. van 24 juni tot 10 aug. a.s. (of een groot gedeelte ervan) aan onze kinderen met va kantie uit Columbia (4 pers.). Graag telefonische opgave over prijs en voorwaarden aan A. van Noort, Noordein- de 5a, Waddinxveen, tel. 2194 3. Oplossingen moeten binnen zijn uiterlijk de eerste woensdag na de publikatie van de puzzel. CLAUDIA IN T WIT 5 blaadjes gelatine 175 gram basterdsuiker 2-i dl water 1 flesje Reine Claude vruchtenmoes Een suikerstroop koken van water, citroensap, Ruiker en geraspte citroen schil. De pan van hét vuur riemen en er van tevoren in koud water geweekte en goed uitgéknepen gelatine in oplossen. Dit mengsel laten afkoelen. Zodra de massa gelei-achtig wordt, de Stijf geslagen eiwiten er voorzichtig doorheen spatelen. Dit luchtige nagerecht serveren in glazen schaaltjes en er het Reine Claude vruchtenmoes bij geven. Vertikaal vreemde munt - eerwaarde vader 3. vordering - water in Utrecht 4. loot - misschien 6. honingdrank - vrucht vuilnishoop - ongezend hoofddeksel - nevens 11. eetgerei - vrucht 13. godin - roem rijtuig - huisdier tegenover - familielid vlaktemaat - ik vacht - deel van het gebit kelner - voorzetsel lidwoord - water in Friesland oude lengtemaat - boom 27. speelgoed - open plek in het bos monster - plant hoog bouwwerk - reptiel 31. wintervoertuig - nummero klein roofdier - uniek paardje - drank pl. in Gelderland - gast 36. Biibelse fimiur - paar 3’. 4ri 43. rei - rustnla/’ts dr~T’’i - s’r m het Romeinse Rijk - noot Horizontaal 1. godheid - verpakkingsmiddel rustend - pers. vnw. een weinig - schaakstuk pers. vnw. - eerst volgend lengtemaat - laster pluk haar - eikenschors hondenras - Ind. vleesgerecht 17. verpakkingsmiddel - schop daar - scheik. element inbraak - ontocht noot - en andere laten zien - aanwenden oude lengtemaat - boom horige - familielid halt - telwoord wonderlijke - pl. op de Vel uwe Europees land - weekdier dril - naardje 39. loopstok - zangstem Ged. staten - voorzetsel vuil - inwendig of gaan 41. laatstleden - snil 43. watervlakte - tocht Z4 Z3 34 33 33 4o 40 43 W 43 4Z 4* Stationsstraat 11 - Telef. 3133 bouwen door natuurgebieden.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1972 | | pagina 10