Arcbitekten milieubewust De verdwenen bankdirecteur I Negentien rode tweelingbrievenbussen f fel'. A B0! a Ja Waddinxveen is niet van Wadde Waar staan de verbandtrommels en zuurstofapparaten? WADDINXVEEN De vereni ging EHBO heeft er voor gezorgd, dat er op 25 verschillende plaatsen in onze gemeente direct te gebrui ken verbandtrommels staan. Niet alleen bij particulieren, maar - om een paar voorbeelden te noemen - ook in café-restaurant Royal, bij het openluchtzwembad aan de Sniepweg en in het gebouwtje van de ijsclub Nooitgedacht (indien de ijsbaan in gebruik is). ROUTE 4 In Waddinxveen In Waddinxveen van A tot Z van A tot Z staan 11 staan 11 wandelroutes - wandelroutes - dit zijn er dit zijn er vier van vier van i ROUTE 1 ROUTE 2 ROUTE 3 Burgemeester C. A, van der Hooft: „Een echte dienstverlening aan onze inwoners" INFORMATIEGIDS „WADDINXVEEN VAN A TOT Z” IS BOEIEND, COMPLEET EN OVERZICHTELIJK Pagina 14 WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 4 JANUARI 1973 De Henegouwerweg zestig jaar geleden: een jaagpad Het dorp Waddinxveen ontstond omstreeks 1340 II' door Tom Lodewijk 9 Koningin Wilhelminaplein Willem de Zwijgerlaan Beethovenlaan Noordeinde via Boskoop wandelpad Alg. Begraafplaats Alberdingk Thijmlaan Bosboom Toussaintsingel Staringlaan Brederolaan Koningin Wilhelminasingel Koningin Wilhelminaplein Station N.S. Peter Zuidlaan Willem-Alexandertunnel langs rioolwater-zuiverings- installatie Vondellaan T esselschadelaan Bilderdijklaan Bosboom Toussaintsingel Ringvaartdijk Prins Bernhardlaan Station N.S. Station N.S. Puttelaan Eikenlaan Sniepweg Piasweg G. van Dort-Kroonweg Bredeweg IJsermanweg Sniepweg Warnaarplantsoen Jan Dorrekenskade-Oost Station N.S. Station N.S. Jan Dorrekenskade-Oost Warnaarplantsoen Sniepweg Vijverlaan Puttelaan langs Petteplas Esdoornlaan Chopinlaan Beethovenlaan Jan van Bijnenpad Peter Zuidlaan Kerkweg Station N.S. Het museum Oud-Waddinxveen is ondergebracht in het gebouw van de Coöperatieve Raiffeisenbank aan de Kerkweg. De openingstijden zijn dezelfde als die van de bank op dinsdag- en donderdagmiddag en vrijdagavond. Groepen op afspraak. Meer bijzonderheden over ons eigen museum in „Waddinxveen van A tot Z”. •nM Plattegrond WADDINXVEEN De gezamen lijke Waddinxveense architekten- bureaus zijn milieubewust. Dat blijkt onder meer uit een tweetal advertenties, die zij voor gezamen lijke rekening hebben geplaatst in de nieuwe informatiegids „Wad dinxveen van A tot Z”. Daarin wij- dl -t U Waddlnxveeh., zen de architektenbureaus er op, dat een beter leefmilieu zal ont staan indien wij met elkaar eens wat minder huisvuil produceren en le ren om te gaan met de natuur. Redt de natuur II II II ll! WADDINXVEEN „Een echte dienstverlening aan onze inwoners.” Met onder meer deze woorden verwel komt burgemeester C. A. van der Hooft in zijn voorwo ord de tweede uitgave van de informatiegids „Waddinx veen van A tot Z”. De eerste verscheen in 1962. De in een oplage van ruim 7.000 exemplaren door Drukkerij Veldwijk B.V. vervaardigde gids is inmiddels huis aan huis verspreid. Met het gereedkomen en het officieel aan het gemeentebestuur aanbieden van de op een pocketboekje lijkende informatiegids is een einde gekomen aan het „levenswerk” van redactrice mevrouw J. K. C. de Groot-Kleijer. Op verzoek van de in de gemeenteraad vertegenwoordigde vereniging Gemeentebelangen is zij bijna een jaar met niet aflatende ijver en enthou siasme bezig geweest met het verzamelen van onnoemelijk veel en ook de meest uiteenlopende gegevens. Boeiende verzameling T -3 rr I o /faitrc t' 1 !’i ili !i= =.=.=.=i=.=.=.=.=.=.=^^ haar HOOFDSTUK V „Deze zaak is nog niet rond”. Wordt verrolw therapieclub als „De Zonnebloem” ge schetst. De kerkelijke- en politieke ge zindheid van de Waddinxveners, evenals de bevolkingsaanwas sinds 1950, wordt aan de hand van een viertal staatjes en grafieken duidelijk gemaakt. Het gedicht „Een bomenklacht” van de heer H. Glasbeek vormt een welkome onderbreking van deze gebundelde in formatiebron, grafisch verzorgd door Marinus van den Ende, bijeengehouden door een omslag met een ets van Har Sanders en aangevuld met een platte grond van het Waddinxveense straten plan. ■5^7, „Zeg” zei Hans Miedema tegen inspecteur Dekker „die dochter van die Van Maurik, je weet wel, heet die niet Thera?” „Theraja, wonderlijke naam, niet? Ja, die heet Thera, ’k Heb d’r gisteren opgezocht” „Om het haar te vertellen”. „Ja”. „Lekker klusje, ’k Benijd je niks”. „O dat vond ik zelf ook. Maar zeg Hans, dat kind die heeft spirit. Ik durfde het haar eerst niet eens vertellen, uiteindelijk ben ik met de hele zaak op de proppen geko men. De manier waarop ze het opnam „Je wilt toch niet zeggen, dat ze er zich niets van aantrok?” „Integendeel. Maar ze was metéén in de defensie. Ze zei: vader heeft dit niet gedaan. Héél beslist”. „De fraude”. „Nee. Ook de rest”. Maar waar staan al die overige verbandtrommels? Op deze en al die andere vragen die te maken hebben met het verlenen van eerste hulp bij ongelukken wordt een ant woord gegeven in de informatie gids „Waddinxveen van A tot Z”. Neem er kennis van. Tenslotte kan het in uw eigen belang en dat van een ander zijn bijvoorbeeld ook te weten waar en bij wie de zes zuur stofapparaten in Waddinxveen zijn geplaatst. WADDINZVEEN Er zijn in Waddinxveen 19 rode tweelingbrievenbussen van de PTT. Bij vier daarvan is een postzegelautomaat geplaatst. Te zijner tijd zal ook de brievenbus aan de Zuidkade bij de eSt. Victorkerk met een dergelijke automaat worden uitgebreid. Niet alleen deze informatie, maar nog veel meer postale gegevens staan vermeld in de informatiegids "Waddinxveen van A tot Z”. Er zijn bijvoor beeld in onze gemeente vijf openbare telefooncellen, terwijl er ook gebeld kan worden in het postkantoor aan de Kerkweg. Naast gegevens over het gemeentebe stuur, gemeentelijke diensten, commis sies, waterschappen, verenigingen, ker ken, maatschappelijk werk en zieken huizen in de omgeving wordt in een ar tikel de bejaardenzorg in Waddinxveen beschreven en wordt het nut en de noodzaak van de aanwezigheid van een f, Co c Het ondergraven van de steeds maar ho ger en hoger wordende vuilnisberg, waarvoor wij volgens de gezamenlijke architektenbureaus ondoordacht en on gewild bouwmateriaal leveren, zou een taak zijn die iedereen op zich kan ne men. Bijvoorbeeld door dat extra zakje om verpakte boodschappen te weigeren, „nee” te zeggen tegen al die gratis plas tic present-prullen, het twaalfuurtje in een trommeltje mee te nemen in plaats van in plastic zakken, tijdschriften en oude kranten een charitatieve bestem ming te geven en het grof vuil niet in het water te gooien, maar het de ge- meentereiniging te laten ophalen. Het weer overeind helpen van de altijd nog zichzelf kunnen reddende natuur en het haar sparen voor de toekomst kan volgens de gezamenlijke architek tenbureaus door in tuinen geen kunst mest te gebruiken, maar compost en stalmest, die beiden de grond sparen, geen gif te spuiten op gezonde planten, waardoor vogels een (insekten)maaltijd niet wordt onthouden en de schoffel te gebruiken voor het wieden van het on kruid. WADDINXVEEN De plaats naam Waddinxveen is afgeleid van de doorwaadbare of modderachtige gronden waar onze voorouders de gemeente waarin wij nu wonen en leven hebben gesticht. Deze niet hoge „waddingsvenen” grensden onmiddellijk aan de moerassen. In ieder geval is de plaatsnaam Wad dinxveen niet afkomstig van een persoonsnaam. Dit is de (persoonlijke) mening van makelaar/historicus W. Verboom. Hij geeft die in een artikel, dat is geplaatst in de informatiegids „Waddinxveen van A tot Z” en waarin hij de lezers op boeiende wijze de weg wijst in zeven eeuwen plaatselijke historie. De heer Verboom zegt geen geloof te kunnen hechten aan de meer gehoorde veron derstelling, dat in ons dorp een zekere Wadde zou hebben gewoond. Zijn zoons zouden „de Waddings” zijn genoemd en zo zou het dan „de Waddings uit het veen” zijn geworden. „Toe nou Dat is natuurlijk make believe. Als ze dót gaat geloven „Stort de wereld rondom haar in, wou je zeker zeggen. Jul lie journalisten, als je er ook niet een romantisch tintje aan kunt geven! Nee, ze had heel wat betere argumenten. Geen feiten, helaas, maar tochlaat ik zeggen: de psychologi sche achtergrond van het geval klopt volgens haar volstrekt niet met de feiten”. En hij vertelde aan de jonge redacteur, daar zo genoeglijk in een stoel weggedoken achter een groot glas vermouth, wat hij van Thera van Maurik had gehoord. Jan Dekker en Hans Miedema waren huisvrienden. Hans, de zoon van de eigenaar-uitgever van de Dalense Courant, praatte graag met de jonge, bekwame inspecteur. Hij had grote belangstelling voor alles wat met criminaliteit samen hing, de belangstelling van zijn beroep. Dekker wist van zijn kant, dat hij Hans Miedema vertrouwen kon. Hij had Hans allerlei dingen verteld over zaken die „nog niet rond” wa ren, wetend dat er in de Dalense Courant geen letter over geschreven zou worden. Hans was ook een favoriet van de jonge mevrouw Dekker, die het altijd gezellig vond als hij kwam, want haar man, die soms een uur of langer kon 1 i i i i i 1 i i i i i i i 1 i i l i i i i i l i i 1 I i l 1 I Het in 164 pagina’s ondergebrachte re sultaat daarvan is een boeiende, vrijwel complete en overzichtelijk gerangschikte verzameling feiten en gegevens gewor den over het wonen, werken, leven en recreëren in onze woonplaats. „Wad dinxveen van A tot Z” geeft elke ge wenste inlichting. Daarom verdient dit boekje een plaats op uw schrijftafel, in uw boekenkast of in ieder geval binnen handbereik. Een schat aan (commer ciële) informatie bieden ook de adver tenties van de middenstand en het be drijfsleven, waardoor de verschijning van de informatiegids financieel moge lijk is geworden. Het enorm uitgebreide en gevarieerde feitenmateriaal heeft overigens wel de vervelende eigenschap snel verouderd te zijn. Mevrouw De Groot-Kleijer was zich ervan bewust, dat reeds op de ver schijningsdag de geboden informatie op bepaalde punten zou zijn achterhaald. Dat heeft haar (gelukkig) er niet van weerhouden door te gaan met het door haar begonnen werk. „Onvolkomen heden zullen er altijd zijn,” schrijft ze in het boekje en voegt er aan toe: „Maar als dit gidsje bijdraagt tot een betere in formatie en onderlinge communicatie, dan heeft deze uitgave zijn doel al be reikt.” zwijgen en broeden over een „zaakje” werd gezellig en praatte, wanneer Hans kwam binnenvallen. Zij zelf zat dan, zoals ook nu, onder de schemerlamp en las of haakte, zei bijna niets maar luisterde. Ze hoorde Jan graag praten over zijn werk waarin hij opging. Dat werk riep hem dikwijls en lang van haar weg. Maar ze hield van een man, die hield van zijn werk. Zij moest zo’n dooie diender niet, die plichts getrouw heen en weer slofte van huis naar kantoor en van kantoor naar huis, zei ze altijd. „Ik ken die Thera van Maurik nog van vroeger” ontdekte I Hans „ze was met me op school. Klein mager sprietje, grote grijze ogen, blond haarklopt dat?” „Ja, dat klopt wel. Mager is ze ook nog. Ze ligt daar in het sanatorium. Maar lelijk is ze helemaal niet. Die ogen, man „Pas maar op” waarschuwde mevrouwtje Dekker, en eigen donkere ogen straalden spottend. ,,’t-Ts weer eens heel wat anders dan altijd die dróp-og® van jou” smaalde Dekker terug. „Zal ik een groene bril gaan dragen?” informeerde ze. „Bewaar me” smeekte hij „ik zal nóóit weer wat over je ogen zeggen, maar dót niet!” „Je hoeft heus niets meer over mijn ogen te zeggen, na alles wat je er al over gezegd hebt” gaf ze terug. „Zal ik eens ee“ bloemlezing geven, Hans?” „O toe, Miek” verzocht de inspecteur „draag m’n schande niet uit. Ik wil wéten dat ik lyrisch geweest ben over die „Drop-ogen” hielp ze lachend. „We dwalen af” schoot Hans zijn vriend te hulp, en de in specteur zag hem dankbaar aan. Mevrouw Dekker mom pelde iets over mannen, die elkaar nooit in de steek laten- en hervatte haar werk met een voldane glimlach. Hij was Anders. Als hij fout geweest was, zou hij de straf als een martelaar gedragen hebben, zich niet verweerd hebben, zelfs niet z’n best gedaan hebben er zich uit te redden. Hij zou het beschouwd hebben als een boete. Hij was zo recht lijnig in die dingen, inspecteur. Een ieder zal zijn eigen pak dragen, zei hij altijd. Het viel helemaal buiten zijn gedach tensfeer, zich door zelfmoord aan de de straf op de zonde te onttrekken. Daarbij beschouwde hij zelfmoord als een grote zonde. Hij was er van overtuigd, dat zijn ziel en zaligheid er mee gemoeid waren. En wat die fraude betreft, ik zou waarlijk niet weten, wat vader met hónderd twintig duizend gulden had moeten beginnen. Als ze niet keurig op geborgen liggen in het ijzeren kistje in zijn bureau dan heeft hij ze nooit gehad!” „Ik ben blij” zei inspecteur Dekker nadenkend „dat u zo over uw vader denkt. En ik geloof, dat u daaraan vast moet houden juffrouw Van Maurik.” „U moet er aan vasthouden”, riposteerde ze met merkwaar dige slagvaardigheid. „Is het onomstotelijk bewezen dat het zelfmoord is?” Hij zweeg. „Blijf dan twijfelen, blijf ond r- zoeken. Ik bezweer u, inspecteur, laat de zaak niet rusten, omdat de heren van de bank hun rust willen behouden. Ik gelóóf niet dat mijn vader een dief was, ik gelóóf niet dat hij de hand aan zichzelf geslagen heeft. Dat is maar geen sentimentaliteit, dat is overtuiging, Belóóf me, ispecteur, zoek de zaak uit.” „Dat hoef ik u niet te beloven, juffrouw, dat legt mijn plicht me op” zei hij opstaande. Hij stak de hand naar haar uit. „Ik wens u van harte sterkte, en mocht u iets te binnen schieten, wat u denkt dat van waarde is, stuur maar een boodschap naar inspecteur Dekker. Dag juffrouw Van Maurik!” Ze glimlachte tegen hem, toen hij nog eens omkeek. Dappere meid, dacht hij, toen hij naar de uitgang liep. Sjon ge, wat een geestkracht. Maar toen hij weer op het perron stond, stapte hij in een lege tweede klas coupé. En daar zat inspecteur Dekker als een man, die diep nadacht. Zeer diep 11

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1973 | | pagina 14