Arcbitekten milieubewust
De verdwenen bankdirecteur
I
Negentien rode tweelingbrievenbussen
f
fel'.
A
B0!
a
Ja
Waddinxveen is
niet van Wadde
Waar staan de
verbandtrommels en
zuurstofapparaten?
WADDINXVEEN De vereni
ging EHBO heeft er voor gezorgd,
dat er op 25 verschillende plaatsen
in onze gemeente direct te gebrui
ken verbandtrommels staan. Niet
alleen bij particulieren, maar - om
een paar voorbeelden te noemen -
ook in café-restaurant Royal, bij
het openluchtzwembad aan de
Sniepweg en in het gebouwtje van
de ijsclub Nooitgedacht (indien de
ijsbaan in gebruik is).
ROUTE 4
In Waddinxveen
In Waddinxveen
van A tot Z
van A tot Z
staan 11
staan 11
wandelroutes -
wandelroutes -
dit zijn er
dit zijn er
vier van
vier van
i
ROUTE 1
ROUTE 2
ROUTE 3
Burgemeester C. A, van der Hooft: „Een echte dienstverlening aan onze inwoners"
INFORMATIEGIDS „WADDINXVEEN VAN A TOT Z”
IS BOEIEND, COMPLEET EN OVERZICHTELIJK
Pagina 14
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 4 JANUARI 1973
De Henegouwerweg zestig jaar geleden: een jaagpad
Het dorp Waddinxveen ontstond omstreeks 1340
II'
door Tom Lodewijk
9
Koningin Wilhelminaplein
Willem de Zwijgerlaan
Beethovenlaan
Noordeinde via Boskoop
wandelpad Alg. Begraafplaats
Alberdingk Thijmlaan
Bosboom Toussaintsingel
Staringlaan
Brederolaan
Koningin Wilhelminasingel
Koningin Wilhelminaplein
Station N.S.
Peter Zuidlaan
Willem-Alexandertunnel
langs rioolwater-zuiverings-
installatie
Vondellaan
T esselschadelaan
Bilderdijklaan
Bosboom Toussaintsingel
Ringvaartdijk
Prins Bernhardlaan
Station N.S.
Station N.S.
Puttelaan
Eikenlaan
Sniepweg
Piasweg
G. van Dort-Kroonweg
Bredeweg
IJsermanweg
Sniepweg
Warnaarplantsoen
Jan Dorrekenskade-Oost
Station N.S.
Station N.S.
Jan Dorrekenskade-Oost
Warnaarplantsoen
Sniepweg
Vijverlaan
Puttelaan langs Petteplas
Esdoornlaan
Chopinlaan
Beethovenlaan
Jan van Bijnenpad
Peter Zuidlaan
Kerkweg
Station N.S.
Het museum Oud-Waddinxveen
is ondergebracht in het gebouw van
de Coöperatieve Raiffeisenbank
aan de Kerkweg. De openingstijden
zijn dezelfde als die van de bank op
dinsdag- en donderdagmiddag en
vrijdagavond. Groepen op afspraak.
Meer bijzonderheden over ons eigen
museum in „Waddinxveen van A
tot Z”.
•nM
Plattegrond
WADDINXVEEN De gezamen
lijke Waddinxveense architekten-
bureaus zijn milieubewust. Dat
blijkt onder meer uit een tweetal
advertenties, die zij voor gezamen
lijke rekening hebben geplaatst in
de nieuwe informatiegids „Wad
dinxveen van A tot Z”. Daarin wij-
dl -t
U Waddlnxveeh.,
zen de architektenbureaus er op,
dat een beter leefmilieu zal ont
staan indien wij met elkaar eens wat
minder huisvuil produceren en le
ren om te gaan met de natuur.
Redt de natuur
II
II
II
ll!
WADDINXVEEN „Een echte dienstverlening aan onze inwoners.” Met onder meer deze woorden verwel
komt burgemeester C. A. van der Hooft in zijn voorwo ord de tweede uitgave van de informatiegids „Waddinx
veen van A tot Z”. De eerste verscheen in 1962. De in een oplage van ruim 7.000 exemplaren door Drukkerij
Veldwijk B.V. vervaardigde gids is inmiddels huis aan huis verspreid.
Met het gereedkomen en het officieel aan het gemeentebestuur aanbieden
van de op een pocketboekje lijkende informatiegids is een einde gekomen
aan het „levenswerk” van redactrice mevrouw J. K. C. de Groot-Kleijer.
Op verzoek van de in de gemeenteraad vertegenwoordigde vereniging
Gemeentebelangen is zij bijna een jaar met niet aflatende ijver en enthou
siasme bezig geweest met het verzamelen van onnoemelijk veel en ook de
meest uiteenlopende gegevens.
Boeiende verzameling
T -3
rr
I
o
/faitrc t'
1
!’i ili
!i= =.=.=.=i=.=.=.=.=.=.=^^
haar
HOOFDSTUK V
„Deze zaak is nog niet rond”.
Wordt verrolw
therapieclub als „De Zonnebloem” ge
schetst. De kerkelijke- en politieke ge
zindheid van de Waddinxveners, evenals
de bevolkingsaanwas sinds 1950, wordt
aan de hand van een viertal staatjes en
grafieken duidelijk gemaakt.
Het gedicht „Een bomenklacht” van de
heer H. Glasbeek vormt een welkome
onderbreking van deze gebundelde in
formatiebron, grafisch verzorgd door
Marinus van den Ende, bijeengehouden
door een omslag met een ets van Har
Sanders en aangevuld met een platte
grond van het Waddinxveense straten
plan.
■5^7,
„Zeg” zei Hans Miedema tegen inspecteur Dekker „die
dochter van die Van Maurik, je weet wel, heet die niet
Thera?”
„Theraja, wonderlijke naam, niet? Ja, die heet Thera,
’k Heb d’r gisteren opgezocht”
„Om het haar te vertellen”.
„Ja”.
„Lekker klusje, ’k Benijd je niks”.
„O dat vond ik zelf ook. Maar zeg Hans, dat kind
die heeft spirit. Ik durfde het haar eerst niet eens vertellen,
uiteindelijk ben ik met de hele zaak op de proppen geko
men. De manier waarop ze het opnam
„Je wilt toch niet zeggen, dat ze er zich niets van aantrok?”
„Integendeel. Maar ze was metéén in de defensie. Ze zei:
vader heeft dit niet gedaan. Héél beslist”.
„De fraude”.
„Nee. Ook de rest”.
Maar waar staan al die overige
verbandtrommels? Op deze en al
die andere vragen die te maken
hebben met het verlenen van eerste
hulp bij ongelukken wordt een ant
woord gegeven in de informatie
gids „Waddinxveen van A tot Z”.
Neem er kennis van. Tenslotte kan
het in uw eigen belang en dat van
een ander zijn bijvoorbeeld ook te
weten waar en bij wie de zes zuur
stofapparaten in Waddinxveen zijn
geplaatst.
WADDINZVEEN Er zijn in Waddinxveen 19 rode tweelingbrievenbussen
van de PTT. Bij vier daarvan is een postzegelautomaat geplaatst. Te zijner
tijd zal ook de brievenbus aan de Zuidkade bij de eSt. Victorkerk met een
dergelijke automaat worden uitgebreid.
Niet alleen deze informatie, maar nog veel meer postale gegevens staan
vermeld in de informatiegids "Waddinxveen van A tot Z”. Er zijn bijvoor
beeld in onze gemeente vijf openbare telefooncellen, terwijl er ook gebeld
kan worden in het postkantoor aan de Kerkweg.
Naast gegevens over het gemeentebe
stuur, gemeentelijke diensten, commis
sies, waterschappen, verenigingen, ker
ken, maatschappelijk werk en zieken
huizen in de omgeving wordt in een ar
tikel de bejaardenzorg in Waddinxveen
beschreven en wordt het nut en de
noodzaak van de aanwezigheid van een
f,
Co c
Het ondergraven van de steeds maar ho
ger en hoger wordende vuilnisberg,
waarvoor wij volgens de gezamenlijke
architektenbureaus ondoordacht en on
gewild bouwmateriaal leveren, zou een
taak zijn die iedereen op zich kan ne
men. Bijvoorbeeld door dat extra zakje
om verpakte boodschappen te weigeren,
„nee” te zeggen tegen al die gratis plas
tic present-prullen, het twaalfuurtje in
een trommeltje mee te nemen in plaats
van in plastic zakken, tijdschriften en
oude kranten een charitatieve bestem
ming te geven en het grof vuil niet in
het water te gooien, maar het de ge-
meentereiniging te laten ophalen.
Het weer overeind helpen van de altijd
nog zichzelf kunnen reddende natuur
en het haar sparen voor de toekomst
kan volgens de gezamenlijke architek
tenbureaus door in tuinen geen kunst
mest te gebruiken, maar compost en
stalmest, die beiden de grond sparen,
geen gif te spuiten op gezonde planten,
waardoor vogels een (insekten)maaltijd
niet wordt onthouden en de schoffel te
gebruiken voor het wieden van het on
kruid.
WADDINXVEEN De plaats
naam Waddinxveen is afgeleid van
de doorwaadbare of modderachtige
gronden waar onze voorouders de
gemeente waarin wij nu wonen en
leven hebben gesticht. Deze niet
hoge „waddingsvenen” grensden
onmiddellijk aan de moerassen. In
ieder geval is de plaatsnaam Wad
dinxveen niet afkomstig van een
persoonsnaam.
Dit is de (persoonlijke) mening van
makelaar/historicus W. Verboom. Hij
geeft die in een artikel, dat is geplaatst
in de informatiegids „Waddinxveen van
A tot Z” en waarin hij de lezers op
boeiende wijze de weg wijst in zeven
eeuwen plaatselijke historie. De heer
Verboom zegt geen geloof te kunnen
hechten aan de meer gehoorde veron
derstelling, dat in ons dorp een zekere
Wadde zou hebben gewoond. Zijn zoons
zouden „de Waddings” zijn genoemd en
zo zou het dan „de Waddings uit het
veen” zijn geworden.
„Toe nou Dat is natuurlijk make believe. Als ze dót gaat
geloven
„Stort de wereld rondom haar in, wou je zeker zeggen. Jul
lie journalisten, als je er ook niet een romantisch tintje aan
kunt geven! Nee, ze had heel wat betere argumenten. Geen
feiten, helaas, maar tochlaat ik zeggen: de psychologi
sche achtergrond van het geval klopt volgens haar volstrekt
niet met de feiten”. En hij vertelde aan de jonge redacteur,
daar zo genoeglijk in een stoel weggedoken achter een groot
glas vermouth, wat hij van Thera van Maurik had gehoord.
Jan Dekker en Hans Miedema waren huisvrienden. Hans,
de zoon van de eigenaar-uitgever van de Dalense Courant,
praatte graag met de jonge, bekwame inspecteur. Hij had
grote belangstelling voor alles wat met criminaliteit samen
hing, de belangstelling van zijn beroep. Dekker wist van zijn
kant, dat hij Hans Miedema vertrouwen kon. Hij had Hans
allerlei dingen verteld over zaken die „nog niet rond” wa
ren, wetend dat er in de Dalense Courant geen letter over
geschreven zou worden. Hans was ook een favoriet van de
jonge mevrouw Dekker, die het altijd gezellig vond als hij
kwam, want haar man, die soms een uur of langer kon
1 i
i i
i i
1 i
i i
i i
i i
1 i
i l
i i
i i
i l
i i
1 I
i l
1 I
Het in 164 pagina’s ondergebrachte re
sultaat daarvan is een boeiende, vrijwel
complete en overzichtelijk gerangschikte
verzameling feiten en gegevens gewor
den over het wonen, werken, leven en
recreëren in onze woonplaats. „Wad
dinxveen van A tot Z” geeft elke ge
wenste inlichting. Daarom verdient dit
boekje een plaats op uw schrijftafel, in
uw boekenkast of in ieder geval binnen
handbereik. Een schat aan (commer
ciële) informatie bieden ook de adver
tenties van de middenstand en het be
drijfsleven, waardoor de verschijning
van de informatiegids financieel moge
lijk is geworden.
Het enorm uitgebreide en gevarieerde
feitenmateriaal heeft overigens wel de
vervelende eigenschap snel verouderd te
zijn. Mevrouw De Groot-Kleijer was
zich ervan bewust, dat reeds op de ver
schijningsdag de geboden informatie op
bepaalde punten zou zijn achterhaald.
Dat heeft haar (gelukkig) er niet van
weerhouden door te gaan met het door
haar begonnen werk. „Onvolkomen
heden zullen er altijd zijn,” schrijft ze in
het boekje en voegt er aan toe: „Maar
als dit gidsje bijdraagt tot een betere in
formatie en onderlinge communicatie,
dan heeft deze uitgave zijn doel al be
reikt.”
zwijgen en broeden over een „zaakje” werd gezellig en
praatte, wanneer Hans kwam binnenvallen. Zij zelf zat dan,
zoals ook nu, onder de schemerlamp en las of haakte, zei
bijna niets maar luisterde. Ze hoorde Jan graag praten over
zijn werk waarin hij opging. Dat werk riep hem dikwijls en
lang van haar weg. Maar ze hield van een man, die hield
van zijn werk. Zij moest zo’n dooie diender niet, die plichts
getrouw heen en weer slofte van huis naar kantoor en van
kantoor naar huis, zei ze altijd.
„Ik ken die Thera van Maurik nog van vroeger” ontdekte I
Hans „ze was met me op school. Klein mager sprietje, grote
grijze ogen, blond haarklopt dat?”
„Ja, dat klopt wel. Mager is ze ook nog. Ze ligt daar in het
sanatorium. Maar lelijk is ze helemaal niet. Die ogen,
man
„Pas maar op” waarschuwde mevrouwtje Dekker, en
eigen donkere ogen straalden spottend.
,,’t-Ts weer eens heel wat anders dan altijd die dróp-og®
van jou” smaalde Dekker terug.
„Zal ik een groene bril gaan dragen?” informeerde ze.
„Bewaar me” smeekte hij „ik zal nóóit weer wat over je
ogen zeggen, maar dót niet!”
„Je hoeft heus niets meer over mijn ogen te zeggen, na alles
wat je er al over gezegd hebt” gaf ze terug. „Zal ik eens ee“
bloemlezing geven, Hans?”
„O toe, Miek” verzocht de inspecteur „draag m’n schande
niet uit. Ik wil wéten dat ik lyrisch geweest ben over die
„Drop-ogen” hielp ze lachend.
„We dwalen af” schoot Hans zijn vriend te hulp, en de in
specteur zag hem dankbaar aan. Mevrouw Dekker mom
pelde iets over mannen, die elkaar nooit in de steek laten-
en hervatte haar werk met een voldane glimlach.
Hij was Anders. Als hij fout geweest was, zou hij de straf als
een martelaar gedragen hebben, zich niet verweerd hebben,
zelfs niet z’n best gedaan hebben er zich uit te redden. Hij
zou het beschouwd hebben als een boete. Hij was zo recht
lijnig in die dingen, inspecteur. Een ieder zal zijn eigen pak
dragen, zei hij altijd. Het viel helemaal buiten zijn gedach
tensfeer, zich door zelfmoord aan de de straf op de
zonde te onttrekken. Daarbij beschouwde hij zelfmoord als
een grote zonde. Hij was er van overtuigd, dat zijn ziel en
zaligheid er mee gemoeid waren. En wat die fraude betreft,
ik zou waarlijk niet weten, wat vader met hónderd twintig
duizend gulden had moeten beginnen. Als ze niet keurig op
geborgen liggen in het ijzeren kistje in zijn bureau dan
heeft hij ze nooit gehad!”
„Ik ben blij” zei inspecteur Dekker nadenkend „dat u zo
over uw vader denkt. En ik geloof, dat u daaraan vast moet
houden juffrouw Van Maurik.”
„U moet er aan vasthouden”, riposteerde ze met merkwaar
dige slagvaardigheid. „Is het onomstotelijk bewezen dat het
zelfmoord is?” Hij zweeg. „Blijf dan twijfelen, blijf ond r-
zoeken. Ik bezweer u, inspecteur, laat de zaak niet rusten,
omdat de heren van de bank hun rust willen behouden. Ik
gelóóf niet dat mijn vader een dief was, ik gelóóf niet dat
hij de hand aan zichzelf geslagen heeft. Dat is maar geen
sentimentaliteit, dat is overtuiging, Belóóf me, ispecteur,
zoek de zaak uit.”
„Dat hoef ik u niet te beloven, juffrouw, dat legt mijn plicht
me op” zei hij opstaande. Hij stak de hand naar haar uit.
„Ik wens u van harte sterkte, en mocht u iets te binnen
schieten, wat u denkt dat van waarde is, stuur maar een
boodschap naar inspecteur Dekker. Dag juffrouw Van
Maurik!”
Ze glimlachte tegen hem, toen hij nog eens omkeek.
Dappere meid, dacht hij, toen hij naar de uitgang liep. Sjon
ge, wat een geestkracht.
Maar toen hij weer op het perron stond, stapte hij in een
lege tweede klas coupé. En daar zat inspecteur Dekker als
een man, die diep nadacht. Zeer diep
11