Verbakel zet woensdag
een
eigenwijs is
Raad
Th. Lammertse secretaris
De verdwenen bankdirecteur
contra
college
Voetbalprogramma
scheidsrechterscommissie
punt achter 53-jarige loopbaan
„Een zakenman die in de handel eigenwijs is
zal zich niet of nauwelijks kunnen handhaven
„Mijn werkgever van toen was zo’n
beetje mijn tweede vader,” zegt de heer
Verbakel nu. „Bij hem heb ik de kneep
jes van het textielvak geleerd. Naar mijn
mening zo goed, dat ik wel dacht voor
mij zelf te kunnen beginnen. Dat je or
delijk en netjes moest zijn had ik mijzelf
als snel eigen gemaakt. Ik hou niet van
rommel. Niettemin moest ik eerst nog in
militaire dienst, voordat ik mijn eigen
weg kon gaan. Na m’n diensttijd kon ik
terugkomen als chef van het Vroom-
filiaal aan de Hoefkade in Den Haag.
Met muziek
kopen
iets
12
Pagina 7
L. W. Verbakel, nog een paar dagen directeur van Verbakel B.V.
Met anderen
door Tom Lodewijk
WADDINXVEEN Het voetbal-
programnia voor het komende
weekeinde luidt:
Op eigen benen
De nu als directeur van Verbakel B.V.
afscheid nemende heer Verbakel is vrij
plotseling het textielvak ingestapt. Zijn
op één na oudste broer zat al in de tex
tiel, doordat hij werkte bij de Gebroe
ders Vroom in Den Haag. Op een ge
geven moment ging de broer van de
heer Verbakel in dienst en werd hij ge
vraagd zijn plaats in te nemen. Dat deed
hij. Bovendien stelde men het op prijs
in deze moeilijke tijd een jongeman in
dienst te hebben, die als plattelander nog
wel eens wat lekkers mee van huis kon
nemen. Toch gebeurde dat niet vaak. De
heer Verbakel was intern bij de Ge
broeders Vroom. Ook in dat opzicht
stond hij dus al vrij snel op eigen benen.
Eerste zaak
Adviseur
WADDINXVEEN „U kunt ze wel: mensen, die vaak alles beter weten
en altijd iets meer hebben meegemaakt dan een ander. Mensen, die denken
en zeggen sterk in hun schoenen te staan en letterlijk van bijna alles de
kennis menen te bezitten om erover mee te kunnen praten. Mensen, die
alles gewonnen en niets verloren hebben. Dat zijn eigenwijze mensen, zeg
gen wij dan. Misschien wordt in familiekring eigenwijsheid hoger aange
slagen, dan veelal in het maatschappelijk leven. Ik weet het niet. Wel ben
ik er zeker van, dat een eigenwijze zakenman zich in de handel niet of
nauwelijks zal weten te handhaven.”
De man, die dit zegt is de heer L.
W. Verbakel. Hij doet die uitspraak
halverwege het gesprek, dat wij in
de ruime kamer van zijn woonhuis
aan de Stationsstraat met hem heb
ben gehad. Immers, het is niet zo
maar een uitspraak, maar in wezen
de levensfilosofie en tegelijkertijd
het geheim van het succesvolle za-
u kendoen van deze 74-jarige direc
teur van Verbakel B.V.
n!
II
11
II
II
II
11
II
II
II
11
11
II
II
i
Pionieren
Boekhouding
lil
Ontspanning
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 22 FEBRUAR11973.
heleboel on-
ÏS===================5j[
grin-
Wordt vervolgd
De heer L. W. Verbakel is dezelfde als
de twintigjarige jongeman, die ruim 50
jaar geleden „nee” zei toen ze hem chef
Als tweede voorzitter treedt op de heer
K. J. Schenk uit Gouda en als tweede
secretaris de heer H. Prevoo uit Gouda.
Leden zijn de heren W. Janssen (Haast
recht), T. Willemse (Gouda), J. Schou
ten (Reeuwijk), J. v.d. Graff (Schoon
hoven) en J. Mooy (Woerden).
DAMESKOMPETITIE (zondag)
Vep 2-Waddinxveen 2, 10.00 uur
beetje aan gedaan had. Want ze gaat nergens voor opzij, als
het maar geld oplevert. Wielaerts, de gérant, ziet haar liever
niet dan wel, maar hij kan haar niet weigeren. Miss Ancker-
steen heeft een reputatie
„Nee, dat bedoel ik niet, hoeweldaar weet ik niks van.
Ze heeft een hekel aan publiciteit. In de oorlog heeft ze een
heel eigenaardige rol gespeeld met geldsmokkel; o, helemaal
niet vaderlandslievend, als je dat bedoelt. Ze is nog vervolgd
maar ze konden haar niets ten laste leggen. Alleen minister
Lieftinck, die heeft haar een paar veertjes gepluktnou!
Maar ze weet van geldzaken misschien nog meer af dan hij”.
„Is ze rijk?”
„Misschien. In ieder geval nooit rijk genoeg naar haar zin.
Ze reist veel, gaat om de haverklap over de grens, hoewel ze
nogal eens moeilijkheden met de douane heeftde doua
niers vertrouwen haar voor geen kwartje:”
„Hmwel interessant. Ik wist niet dat zulke vrouwen nog
bestonden.”
„Waarom zouden ze niet?”
„Tenminste niet in ons veilige, nette landje.”
„Ze schijnt Belgische te zijn enfin, dat weet ik nog niet.
De Tweede Wereldoorlog verdiepte het
onderlinge contact. Het pand Verbakel
werd bij herhaling door de Duitsers on
derzocht. Tegen het einde van de oorlog
werd het zelfs een ontspanningscentrum
voor de militairen. Na die verschrikke-
De heer Leonardus Wilhelmus Verbakel
werd in 1899 in Pijnacker geboren. Hij
groeide op in een gezin met negen kin
deren. Zijn vader was smid. „Mijn vader
was niet zo gemakkelijk. Je had als kind
eerbied voor hem,” herinnert de heer
Verbakel zich nog heel goed. „Mijn
moeder was een geweldig lieve vrouw.
Eigenlijk de tegenpool van mijn vader.
Op school ging mijn belangstelling al
niet uit naar, zo noem ik het maar, het
„zwarte vak” van mijn vader. Wel vond
ik het fijn om in zijn werkplaats rond te
lopen en een fiets te krijgen toen hij als
smid de verkoop en reparatie van rijwie
len ter hand nam. Het was van mijn va
der goed gezien om mij in het dorp op
een fiets te laten rondrijden. Dat be
ïnvloedde de verkoop.”
In 1920 begon de heer Verbakel zijn
eerste zaak (in Waddinxveen), op de
zelfde plaats, waar nu zijn imponerend
bedrijf staat: in een piepklein pandje van
vijf bij tien meter. Een pandje, dat nog
voordat het in gebruik werd genomen
af brandde, werd herbouwd, in 1928
werd uitgebreid, in 1960 afgebroken en
geheel nieuw opgzet, in 1964 opnieuw
een uitbreiding onderging en in 1968
tot zijn huidige vorm kwam. Door de
zoveelste verbouwing zijn nu de afde
lingen dames-, heren- en kinderconfec-
tie-afdelingen geheel gemoderniseerd.
„Nee” antwoordde Kiekenbosch „ik ken die vent niet. Nooit
gezien. Ach man, d’r komen hier zoveel rare schutters, uit
Den Belzjiek, uit Duitsland, overal vandaan. Soms is het hier
net de Verenigde Naties” zei hij niet zonder trots op zulk
een internationaal trefpunt in zijn vaderstad.
„Tja” ging hij verder „Mademoiselle van Anckersteen
„Mademoiselle” informeerde Hans „is ze niet getrouwd?”
„Misschien, misschien geweest” zei Kiekenbosch verstrooid
,,’t is een groot vraagteken, die vrouw. Maar ze staat bij ’t
personeel bekend als „Mamselle” dus ’t zal wel zo wézen
besloot hij met een zucht. „Maar heus m’n jongen, als deze
vrouw haar mondje eens open zou willen doen, kreeg je een
serie artikelen voor je krant, waar heel Nederland en mis
schien nog wat er om heen, van overeind zou staan.
Ze heeft zich met allerlei zaakjes bemoeid, waar geld mee te
verdienen viel. Ze weet precies hoe hoog Philips staat geno
teerd en Bethlehem Steel en Anaconda Copper, maar ook de
beurskoers van allerlei kleinere onderneminkjes, waar jij en
ik ons nooit druk om maken. Haar naam is genoemd in ver
band met verschillende vrij duistere zaken, waarbij aandelen
bezit werd overgeheveld tot en met, zodat op ’t laatst nie
mand meer wist wie wie en wat wat was.
Ze hebben haar bijna betrapt op goudsmokkel naar Ameri
ka, daar is ze, ook al geweest, maar ze heeft kans gezien daar
een ander voor op te laten draaien. Ze heeft een air van
grande dame en maakt indruk op politiemensen en ambtena
ren, die niet weten wie ze is.
Toch heb ik horen vertellen dat ze ergens uit die buurt ach
ter het Gare du Nord in Brussel vandaan komt. Ze spreekt
ronkend Frans en vlot Duits, ze was dik-aan met een paar
Amerikaanse officieren, even dik als ze het vroeger met de
Duitsers was. Ze heeft een wonderbaarlijke manier om over
al tussen uit te draaien, om zich van alle kanten te dekken.”
WADDINXVEEN Een ruime meer
derheid van de gemeenteraad van Wad
dinxveen heeft in de gemeenteraadsver
gadering van twee weken geleden het
voorstel van het college van Burgemees
ter en Wethouders om het schoolbestuur
van de St. Paulusschool geen medewer
king te verlenen een taalmethode te
vervangen verworpen.
De raadsleden zeiden niet te kunnen be
grijpen waarom de ene school zijn taal
methode wel mag vervangen en de an
dere school niet. Wethouder P. Lips
(soc.) betoogde dat het niet gaat om de
methode, maar om het bekostigen daar
van. Regel is dat de schoolbesturen deze
uitgaven uit eigen middelen betalen.
WADDINXVEEN De heer Th. Lam
mertse (Berkengaarde 24) uit Waddinx
veen is benoemd tot secretaris van dé
scheidsrechterscommissie van de Konin
klijke Nederlandse Voetbal Bond
(KNVB), afdeling Gouda. Voorzitter
van deze commissie is de heer A. A.
Hooftman uit Capelle aan den IJssel.
JUNIORENKOMPETHTE
Gouda-Be Fair, 15.30 uur
Jodan Boys-Waddinxveen, 15.30 uur
A: Moordrecht-WSE, 15.30 uur
Gouda 2-Be Fair 2, 14.15 uur
Waddinxveen 2-Ona 2, 15.30 uur
Be Fair4-Esto 2, 16.15 uur
Be Fair 5-Nieuwerkerk 3,16.15 uur
B: Unio-Be Fair, 16.00 uur
Woerden-Waddinxveen, 15.30 uur
Groot Ammers-WSE, 14.15 uur
WSE 2-Zwervers 3, 14.15 uur
C: Waddinxveen 2-Bodegr. 2, 14.15 uur
Be Fair2-Gouda 2, 15.30 uur
Sportief-Be Fair 3, 14.15 uur
WSE 2-Sportlust 2, 15.30 uur
Moerkapelle 2-Waddinxveen 4, 14.15 u.
lijke oorlogsjaren kon Verbakel pas
goed uitgroeien en tot bloei komen. Er
werd weer druk verbouwd. De klanten
zouden nog beter ontvangen moeten
worden. Elke verbouwing wordt er door
gekenmerkt, dat Verbakel niets liever
wilde dan zij tijd ver vooruit te zijn. Dat
is nu nog een kenmerk van Verbakel
B.V.
Volgende week woensdag zet de heer
Verbakel definitief een punt achter zijn
actieve, 53 jaar durende, loopbaan. Het
op die dag door burgemeester C. A. van
der Hooft te heropenen winkelbedrijf
aan de Zuidkade in Waddinxveen, zal
vanaf dat moment onder directie staan
van zijn zoon J. W. Verbakel (50) en
zijn dochter J. C. Verbakel (41). Hun
vader blijft - uiteraard - als adviseur
aan het door hem gestichte en tot bloei
gebrachte bedrijf verbonden.
„Na de oorlog werd je langzamerhand,
doordat je kinderen in de zaak kwamen
- dat is hun eigen vrije wil overigens
geweest -, een dirigent. Zeker toen in
1955 van het bedijf een familie-vennoot-
schap werd gemaakt. Laat ik wel zeggen,
dat het mijn kinderen zijn geweest die
hun vader groot hebben gemaakt, en
niet andersom. Natuurlijk was er voor
hen een vertrekpunt. Mijn overleden
vrouw heeft vooral in die begintijd haar
steentje bijgedragen. Ook m'n verleden
zoon Peet heeft veel voor de zaak be
tekend. Alleen red je namelijk zulke
dingen niet. Laten wij dat bij het vieren
van welk jubileum dan ook niet verge
ten. Hoe belangrijk die te huldigen per
soon ook is of wat voor werk iemand
ook gedaan zou kunnen hebben: Alle
maal hebben ze het kunnen doen met
behulp van en in samenwerking met an-
deen. Zet u dat vooral in de krant.”
wilde maken van een filiaal van een
grote manufacturenhandel in Den Haag.
Hij had de ingeving, dat hij voor zich
zelf moest gaan beginnen. Als een soort
marskramer ging hij er op de'fiets op
uit en werd een bekende verschijning in
Bleiswijk, Moerkapelle, Boskoop en
Waddinxveen.
.Brabant is en blijft een generaliteitsland” stelde Hans ho
nend vast „altijd aangewezen op de steun van boven de
Moerdijk. Zelfs de journalisten kunnen er geen kopje koffie
drinken, als niet een noordelijk collega bijspringt.”
Daarom ontvangen we jullie altijd zo gastvrij” riposteerde
Kiekenbosch. „Hierlangs, vrind. Nee, dat is niet de com
mandant van de zeemacht, dat is de portier. Jaja, wij doen
't niet minder”.
Vol reverentie betrad Hans het inderdaad zeer fraaie restau
rant. „En die heer daar is niet de ambassadeur der Verenigde
Staten, maar de ober” lichtte Kiekenbosch eerbiedig fluis
terend in. „Als hij je ziet, is hij misschien wel zo goed, zich
tot je te begeven en te vragen of je wellicht iets wilt gebrui
ken. En hij brengt het nog ook”.
,,’t Zal me een eer zijn” antwoordde Hans eerbiedig en
nikte toen, want een gezette heer in een onberispelijk grijs
kostuum en met blauwgrijs haar kwam haastig en met uit
gestoken hand op Kiekenbosch af. „De baas van de tent”
lichtte deze snel in. „Ha, meneer Kiekenbosch, u bent een
goeie ambassadeur voor Ambassador” riep de gérant en
drukte Hans de hand of hij een oude kennis was.
„Zo is het nou hier” zei Kiekenbosch lachend, toen de gérant
al weer ijlend was weggestoven, „de kelners zien er uit als
ministers en de bazen blijven doodgewone mensen. Brabant,
jongen, daar gaat niks boven”.
Ja, dat wéten we nou wel” zei Hans minzaam. „Vertel me
liever es wie die mondaine schoonheid is, daar aan dat ach
terste tafeltje?”
Kiekenbosch gluurde onopvallend in de door Hans aange
duide richting.
„Nou, jij hebt een echte journalistenneus” zei hij „want als
je die vrouw eens zou mogen interviewen, zat er wel kopij
in. Ze zal er alleen niets voor voelen”.
.Een internationale spionne?” vroeg Hans met gespeelde
huiver.
„Nou” antwoordde Kiekenbosch bedachtzaam ,,’t zou me
niet eens verwonderen als ze daar óók zo af en toe een
II
II
En dat veilige, nette landje van ons ligt uitermate gunstig
voor allerlei zaakjes. In de vorige oorlog was het hier een
knooppunt van spionnage en smokkelarij. En hier zitten we
ook niet meer dan tien kilometer van de grens, weet je dat?”
Hans tuurde geïnteresseerd, maar zonder het te laten mer
ken, naar de vrouw, die verveeld uit het raam keek en een
sigaret rookte. Ze had een mooi, maar hard gezicht, blauw
zwart haar strak in het midden gescheiden en in een wrong
om haar hoofd gelegd. Haar kostuum was eenvoudig maar
duur. Ze maakte een kosmopolitische indruk. Hans zou haar
eerder in een Parijs’ restaurant verwacht hebben dan hier in
deze provinciestad, die overigens, zoals Kiekenbosch al had
opgemerkt, gerieflijk dicht bij de grens lag.
Juist wou hij opmerken, dat ze zich kennelijk zat te vervelen,
toen uit de zijdeur die voerde naar de parkeerplaats van het
restaurant, een goedgeklede heer de zaal instapte en recht
streeks naar de plaats ging waar de vrouw zat. Ze legde haar
sigaret neer, glimlachte vaag en duidde met de hand naar de
stoel tegenover haar. Weldra waren de twee in een gesprek
verdiept, dat alleen onderbroken werd, toen de heer op korte
toon twee sherry’s bestelde.
„Zeker een plaatselijke geldmagnaat?” informeerde Hans.
WADDINXVEEN Burgemeester C.
A. van der Hooft opent volgende week
woensdagmorgen om half elf de geheel
gemoderniseerde afdeling dames-, heren
en kinderconfectie van Verbakel B.V.
aan de Zuidkade, ’s Middags worden de
cliënten in de gelegenheid gesteld het
resultaat van de verbouwing te bewon
deren. Nieuw is onder meer dat de klan
ten voortaan door muziek begeleid hun
keus kunnen maken. De koffie-shop
werd eveneens aan de vandaag de dag
te stellen eisen aangepast.
De officiële heropening is voor directeur
L. W. Verbakel (74) aanleiding een punt
achter zijn 53-jarige loopbaan te zetten.
De heer Verbakel is de oprichter van
het huidige bedrijf. Hij zal als adviseur
aan de zaak verbonden blijven. De
straks afscheid genomen hebbende direc
teur is in hart en nieren een Waddinx-
vener geworden, hoewel hij in Pijnacker
is geboren, daar ook is opgegroeid en
een aantal jaren in Den Haag heeft ge
werkt, voordat hij zich in 1920 in Wad
dinxveen aan de Zuidkade vestigde. De
verdiensten van de heer Verbakel wer
en in 1969 beloond, toen de burgemees
ter hem de ere-medaille in goud verbon
den aan de Orde van Oranje-Nassau
mocht uitreiken. Kerkelijke waardering
ondervond hij door de toekenning van
de pauselijke onderscheiding „Pro Ec
clesia et Pontifice”. De heer Verbakel
heeft in 53 jaar een bedrijf opgebouwd,
dat nu wordt gerund door zijn zoon en
dochter, waar 35 mensen werk vinden.
Het succes van Verbakel B.V. is volgens
de directie gebaseerd op de hoekstenen:
goede service, het juiste assortiment en
redelijke prijzen.
„Dat lijkt nogal stoer, als ik dit nu zo
vertel. Maar u moet wel bedenken dat
ik in mijn diensttijd al een beetje had
gepionierd. Als vertrekpunt voor mijn
marskramer-werk had ik na een half
jaar het bestaande textielzaakje van
Bram de Heer aan de Zuidkade over
genomen. Dat was in 1920. Gelukkig
had ik het pandje - op deskundig advies
van mijn vader - goed tegen brand en
dergelijke laten verzekeren. En laat er
nou niet snel nadat ik het gekocht had
brand uitbreken. Daarom waardeer ik
nog altijd het goede advies dat mijn
vader toen heeft gegeven, waardoor een
financieel debacle mij werd gespaard en
ik - ook na de brand - gewoon door kon
gaan met mijn werk. Natuurlijk maakte
ik van de gelegenheid gebruik mijn zaak
te vergroten en te vernieuwen. Er hing
toen al gauw een eigen sfeer.”
De heer Verbakel brengt diverse malen
de leerschool die hij bij de Gebroeders
Vroom - liever gezegd: Peet Vroom -
heeft gehad in praktijk. Het is de basis
en springplank geweest voor al zijn doen
en laten. „Toen had je dezelfde proble
men om het de klant naar de zin te ma
ken als nu. Kijk, de mensen die iets
willen kopen zouden direct moeten zeg
gen wat zij aan heren-, dames- of kin
derkleding zouden willen uitgeven. Pas
als je dat weet, kun je goed advies ge
ven. Meestal durven de mensen niet te
zeggen hoeveel ze voor een dergelijke
aankoop hebben uitgetrokken. En dan
komt natuurlijk het vakmanschap van
de verkoper om de hoek kijken, die met
een aantal gebrekkige en onvolledige
gegevens moet adviseren. Dat is belang
rijk en verantwoordelijk werk. Het staat
onvoldoende vast op welke wijze je het
de mensen naar de zin kunt maken.
Dat hangt namelijk van een
berekenbare factoren af.”
In 1923 - drie jaar nadat hij een eigen
zaak had gesticht - trouwde de heer Ver
bakel. Zijn vrouw heeft al haar krachten
aangewend om haar man behulpzaam te
zijn en de zaak tot grote bloei te bren
gen. Zij stond in de winkel aan de Zuid
kade en hij ging de boer op. Er werd
nauwkeurig gewerkt, al moet gezegd
worden dat de boekhouding toen nog
niet al te best in elkaar zat. Dat kostte
geld. Vandaar dat op een gegeven mo
ment een goede boekhouder, de heer H.
van Jaarsveld, werd aangetrokken om
de zaken met nauwkeurigheid goed te
registreren. Zeker toen de heer Verbakel
niet meer, zoals in de eerste jaren, goe
deren van Vroom in Den Haag betrok,
maar in 1925 zelf ging inkopen. Dat in
kopen ging voortreffelijk, want het huis
van de buurman kon in 1958 worden
aangekocht, waardoor het pand van
Verbakel de eerste belangrijke verbou
wing kon ondergaan.
!i============ÏL=====S.===.=.=.=^^^
Ik zei „nee”.
ZONDAGKOMPETITIE
Wddinxveen-Wippolder, 14.30 uur
WSE-Ammerstol, 15.00 uur
Waddinxveen 2-Schoonhoven 2, 11.30 u.
WSE 2-Stolwijk 3, 14.30 uur
Waddinxveen 4-Moordrecht 4, 12.00 uur
Bodegraven 4-WSE 3, 12.00 uur
WSE 4-Nieuwkoop 4, 12.00 uur
Waddinxveen 5-Bodegraven 5, 10.00 uur
Ammerstol 5-Waddinxveen 6, 10.00 uur
Esto 6-WSE 5, 10.00 uur
In hoofdzaak werden dames-, heren- en
kinderkleding en courante manufacturen
verkocht, maar wat later kwam daar de
meubelverkoop ook bij, een afdeling die
werd opgezet en wordt geleid door de
heer J. van Fulpen. „Vooral in de voor
oorlogse jaren was het een moeilijke
tijd. Geregeld moest je bij de mensen
aan de deur komen, omdat de giro en
de bank nu eenmaal nog niet aan hun
glorietijd waren begonnen. Je kon in
dit vak mensen behulpzaam zijn door
ze geld voor te schieten. Een moeilijke
tijd, voor iedereen. Ik moet zeggen toen
zuinig te hebben geleefd. Geld voor ple
ziertjes was er niet. De ontspanning
schoot er bij velen in, en dat was te
zien - een mistroostige tijd.”
Het echtpaar Verbakel kreeg zeven kin
deren. Die kinderen hebben van hun
vader geleerd wat ontspanning voor een
mens wil zeggen. Wat hij noodgedwon
gen miste, heeft hij zijn kinderen dub
bel en dwars willen geven. Geregeld
kon men het gezin Verbakel in de bos
sen aantreffen. Een klap was het voor
de heer Verbakel in 1970 zijn in de zaak
opgenomen zoon P. A. Verbakel te moe
ten verliezen.
ZONDAGKOMPETITIE
Be Fair-Omas, 14.30 uur
Zevenhoven-Waddinxveen, 15.30 uur
Be Fair2-Gouda 2, 14.30 uur
Siveo 2-Be Fair 3, 11.15 uur
WDS 3-Be Fair 4, 12.30 uur
Aarlanderveen 3-Be Fair 5, 12.30 uur
Be Fair 6-Aarlanderveen 4, 12.30 uur
Rijnstreek 2-Be Fair 7, 12.00 uur
Be Fair 8-Zwammerdam 4, 12.30 uur
Waddinxveen 3-Bergambacht 3, 15.30 u.
Waddinxveen 4-Zwammerd. 5, 11.30u.
4=5
I
B
