bestrijdt pientere beestjes
Pientere
man
f14,-
aan
Vanavond
acht
uur
om
in
adviseren
nu
De verdwenen bankdirecteur
Raad blijft
vasthouden
De rattendoder
rukt een
Recreatieraad „Bospark
laat zich
W ereldgebedsdag
Kruiskerk
van Waddinxveen
paar keer per week uit
HUISVESTING
SCHOLEN NU
GEREGELD
I
H. Mooyman leidt werkgroep Groen
ZENDINGSA VOND
Van Schaik
en Berghuis
13
Opdracht van
8 ton voor
Pagina 9
Niet Alarmerend
Interieur heropende zaak Mulder C.V.
door Tom Lodcwijk
Wordt vervolgd
WADDINXVEEN Ratten Nie
tige beesten, die overal voorkomen.
In de hele wereld. Vroeger en nu.
In de toekomst ook, want ze zijn
onuitroeibaar. Ratten ver weg en
dichtbij. In huis, bedrijf en tuintjes.
In onze naaste omgeving. Ratten
zijn in meer dan één opzicht gevaar
lijke, angstaanjagende beesten. Het
is een alom aanvaard begrip.
Cumarine
HÈ
WADDINXVEEN Van
Schaik en Berghuis Interieur-
bouw BV te Waddinxveen
heeft van de Rijksuniversiteit
te Utrecht opdracht ontvan
gen tot het leveren van 309
zuurkasten voor het in aan
bouw zijnde transitorium III.
Met deze opdracht is een be
drag van ongeveer 800.000
gulden genoemd.
Rattenvanger J. de Jong jaagt in Waddinxveen de ratten de schrik
op het lijf
"1
de Staringlaan.
Niet alleen kunnen ze schade aan
leidingen en kabels aanrichten, ze
zijn in slaat kuikens, kippen en ko
nijnen te doden, ze vreten opgesla
gen voorraden levensmiddelen op,
knagen en graven veel kapot, vallen
zelfs kleine kinderen aan. Vooral is
de rat de hele geschiedenis door de
vijand geweest van de mens als
overbrenger van besmettelijke ziek
ten: de ziekte van Weil en paraty-
fus. En vijand van hel vee als over
brenger van de varkenspest en het
mond- en klauwzeer. Daarom wordt
de rat bestreden, tracht de mens het
beest - extra gevaarlijk omdat het
uitsluitend ’s nachts ’leeft en actief
is’ - te weren. Daarom tracht men
de rat te verdelgen metgif
Eeuwige metgezel
WADDINXVEEN Het Havo/
Atheneum zal per augustus 1973 in
de lagere Savornin Lohmanschool
worden gehuisvest, terwijl de open
bare Mr. A. de Roosschool tot ui
terlijk 1 augustus 1974 zal blijven
gehuisvest in het noodgebouw aan
Elgg
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 1 MAART 1973.
HOOFDSTUK VIII
In deze adviescommissie hebben namens
I de recreatieraad zitting de heren L. van
Met dezelfde stemverhouding (96)
ging de gemeenteraad accoord met het
voorstel van de onderwijscommissie de
in omvang en hoeveelheid toenemende
adrninistratiewerkzamheden van de bij
zondere schoolbesturen dit jaar te belo
nen met 14,per leerling. De raads
leden die vóór het voorstel van B. en
W. en tégen het voorstel van de onder
wijscommissie stemden waren W. G. de
Meer (soc.), H. van Ek (soc.), M. Boere
(soc.), wethouder P. Lips (soc.), wethou
der Ph. Kroes (lib.) en wethouder H.
Huizer (SGP/Hervormde Kiesevereni-
ging).
Het door de raad aangenomen voorstel
zal nu naar de inspecteur voor het lager
onderwijs worden gezonden, die het met
zijn al of niet verleende goedkeuring
zal doorzenden naar Gedeputeerde Sta
ten. Het voorstel is in ieder geval niet
door het college overgenomen.
het motto: „Ratten gezien? Meld ze!”
is de actie gestart door middel van tele-
visie-spots.
In onze gemeente gaat de heer De Jong
de rat te lijf met cumarine, een poeder-
gift dat de rat in havermoutvorm met
SI
„De situatie is dus in Waddinxveen be
slist niet alramerend,” verduidelijkt de
heer De Jong. „Wij zijn waakzaam,
maar hebben het goed in de hand. Ge
middeld zijn er zo’n tien meldingen per
week. Maar het is wel van belang dat
het wordt doorgegeven. Als men één rat
ziet is dat al een melding waard.”
Behoedzaam wordt evenwel omgespron
gen met het gif cumarine, dat overigens
veel veiliger is dan het vroeger wel ge
bruikte arsenicum. De heer J. de Jong
bestrijdt nu al weer drie jaar lang de
ratten (en muizen) in Waddinxveen. De
ratten zijn hem niet gaan kennen. Hij
ziet ze zelf bijna nooit. Niettemin ont
snapt niet één rat aan zijn aandacht, als
de Waddinxveense rattenvanger achter
dit diertje aanzit. En dat is maar goed
ook.
Wethouders werden
een
WADDINXVEEN/BOSKOOP De
recreatieraad „Bospark” heeft bij mon
de van voorzitter P. van den Dool een
adviescommissie geïnstalleerd, die tot
taak zal krijgen adviezen uit te brengen
rond de realisering van het Gouwebos.
De commissie gaat zich onder meer be
zig houden met de inrichting van het
bos, de oprichting van een vereniging
of stichting „Vrienden van het Gouwe
bos” en voorlichting.
zag hoe ze als een gravin door ’t restaurant liep, genadig
knikte naar de portier. Achter haar liep de man, een beetje
schuw, haastte zich naar de deur om die voor haar open te
houden.
„Ja maar zelfs de leeuw wordt een lam in de tegenwoordig
heid van mademoiselle”, doceerde Kiekenbosch.
„Ik zou jóu wel es willen zien”, lachte Hans, „ik zou wel
eens willen horen waar je bleef met je praatjes, als die stren
ge donkerblauwe ogen je aanstaarden, vrindje”.
„Je hebt haar goed opgenomen”, plaagde Kiekenbosch, „zal
ik eens een interview voor je aanvragen?”
„Ik behandel mijn eigen zaakjes wel” weerde Hans af, maar
zijn toon was niet zo gemoedelijk als zoeven. Kiekenbosch
de Nieuwendijk en H. P. Barth en na
mens de werkgroep Groen mevrouw A.
de Vries en de heren F. Bokelman, F.
van Vessem en A. J. C. Schriek. De
werkgroep Groen wordt nu voorgezeten
door de heer H. Mooyman, omdat de
heer F. van Vessem lid is geworden van
de adviescommissie.
De laatste tijd is er een stijgende belang
stelling voor Wereldgebedsdag op te
merken. Bekend is dat de opzet van de
ze dag is gewijzigd. Werden in vroeger
tijd alleen vrouwen hiertoe uitgenodigd,
tegenwoordig worden ook de mannen
gevraagd van hun aanwezigheid blijk te
geven.
Aan de gebedsbijeenkomst werken dit
jaar mee de sopraan mevrouw Harden-
dood-van der Laan en de organist H.
Brinkhorst. De liturgie is samengesteld
door vrouwen van Nieuw-Zeeland (van
Europese en van Maori afkomst). Zij
roepen hun medechristenen op om met
hen te bidden en samen God te dienen
met een open oog voor elke mogelijk-
„Hij wéét hoe ’t hoort” schamperde Kiekenbosch. „Zeker
weer een nieuw slachtoffer. Zag je haar lopen? ’t Leek de
koningin wel. En hij blij dat hij meemocht” besloot hij grin
nikend. „Als een lam ter slachting
„Zo zag hij er niet bepaald uit” verdedigde Hans de met
gezel van mademoiselle Van Anckersteen. ,,’t Leek me een
vent die heus wel voor zichzelf kon zorgen.”
De werkgroep Groen denkt zich in het
komende jaar bezig te gaan houden met
onder meer de groenvoorziening en
speelmogelijkheden bij de flats aan het
Rietbergplantsoen/Chopinlaan, een wan
delpadenplan en natuurlijk de groen-
situaties in het algemeen.
WADDINXVEEN De gemeenteraad
heeft vorige week met 9 tegen 6 stem
men het voorstel van het college van
Burgemeester en Wethouders verworpen
om het bijzonder onderwijs als vergoe
ding voor de administratiekosten in
1973 12,per leerling te geven, in
plaats van de door de onderwijscom
missie voorgestelde 14,In de raads
vergadering van drie weken geleden
staakten de stemmen over dit voorstel.
i=;
II
11
II
II
II
11
II
II
II
11
II
II
n'.
'^--■^-^^================ss
slaolie en suiker toegediend, lekker
vindt, maar dodelijk voor hem is. Cu
marine heeft de bijzonderheid dat het
bloedverdunnend werkt en langzaam
maar zeker witte bloedlichaampjes in
het lichaam van de rat doodt. Bij twee
maal gebruik van het poeder in één
week is de rat onherroepelijk ten dode
Deze beslissingen van het college van
Burgemeester en
de gemeenteraad vorige week in
besloten deel van de vergadering door
burgemeester C. A. van der Hooft mee
gedeeld. Later kreeg de pers deze mede
deling schriftelijk uitgereikt.
Het Havo/Atheneum heeft bovendien
nog de mogelijkheid tot uitbreiding het
gebouw „Reijm” aan de Johan Willem-
Frisoweg en de oude Bethelkerk, die nu
gemeente-eigendom is. De tijdelijke
huisvesting van de Mr. A. de Roos
school hoeft niet langer te duren dan
augustus 1974, omdat dan de nieuw te
bouwen school in Groenswaard 3 gereed
moet zijn.
Het college van B. en W. zegt tot bo
vengenoemde beslissingen gekomen te
zijn na meerdere gesprekken met de ou-
dercommissie van de Mr. A. de Roos
school, de rijksinspecteur van het basis
onderwijs en het dagelijks bestuur van
het HAVO/Atheneum. Een en ander
betekent voor de gemeente een aderla
ting van 26.360,-^—. De commissie voor
de financiën is hiervan op de hoogte
gesteld en om advies gevraagd.
WADDINXVEEN Evenals in voor
gaande jaren zal aan de vooravond van
Wereldgebedsdag een uur van gebed
worden gehouden. Deze gebedsbijeen
komst vindt plaats vanavond (donder
dag) om acht uur in de gereformeerde
Kruiskerk aan de Kerkweg en zal in het
teken staan van het thema „Waakzaam
in deze tijd”.
WADDINXVEEN In „De Hoek
steen” aan de Esdoornlaan zal vanavond
(donderdag) een grote zendingsavond
worden gehouden van de Gereformeerde
Zendingsbond (GZB). Sprekers die
avond zijn GZB-directeur ds. J. van
Sliedregt en ds. B. Oosterom. Verder zal
er een film te zien zijn over het zen-
dingsgebied Kenya.
=====s=================-====-===~===-===^:
heid tot dienst en liefde aan de mens
heid. Hun oproep gaat vergezeld van
een oud Maorisch spreekwoord: „Hij,
die waakzaam is blijft leven, Hij die in
slaapt gaat ten onder”!
Zij kozen, zeer bewust het thema ’Waak
zaam in onze tijd’ omdat zij zelf een
hoge levensstandaard hebben, dankzij
een bevolkingsaantal van nog geen drie
miljoen in een land zo groot als Enge
land, terwijl het dichtstbijzijnde buur
land (Australië) 2000 km van hen van
daan is. Volgens hen brengt dit een ze
ker isolement met zich mee en daardoor
de verleiding om zelfvoldaan de buiten
wereld aan hen voorbij te laten gaan
via het televisiescherm.”
In het thema „waakzaam in onze tijd”
willen zij als Christenen en als leden
van de wereldbevolking het streven open
te staan voor Gods roepstem en voor de
noden van de mensen samenvatten.” De
liturgie is samengesteld door zowel Pro
testantse als Roomskatholieke leden van
als het Vrouwen-Comité van de Natio
nale Raad van Kerken, gevestigd in
Christchurch.
De rat is de eeuwige metgezet van de
mens. Een pienter diertje, dat je ook
pienter moet benaderen. Met pientere
mensen. Eén van hen is de in de Mei-
doornstraat wonende heer J. de Jong
(69), die in Waddinxveen is belast met
de bestrijding van ratten. Geen dagtaak,
maar toch wel een vrijetijdsbesteding
waar tijd in gaat zitten. De heer De Jong
gaat, als het moet, op pad met het gif
naar die plek waar het alarmerende be
richt vandaan komt dat er een rat is
waargenomen. Geen rattenvanger van
Hameien, maar de rattendoder van Wad
dinxveen. Een paar keer per week rukt
hij uit.
keek hem verwonderd aan.
„Zeg, heb je de pé in?” vroeg hij. „Ik heb je toch niets mis
zegd, wel?”
„Wel nee!” zei Hans en klopte hem op de schouder. ,;Maar
je bracht me op een idee, en eerlijk gezegd heeft me dat op
eens te pakken.”
„Ja, dat ken ik” zei Kiekenbosch opgelucht, „dan zijn wij
krantenmensen opeens ongenietbaar en verlangen alleen
maar naar onze dierbare ouwe tikmachine. Nou kerel, droom
niet van d’r. En als je weer es hier komt, dan maken we er
een avond van, hoor!”
Hans was blij, toen hij alleen op het parkeerterrein stond.
Hij opende met langzame bewegingen het portier, schoof in
gedachten achter het stuur, vond als automatisch zijn weg
door de drukke straten, tot hij op de grote vierbaansweg de
wagen kon laten gaan. Hij had de man herkend, die zoeven
het restaurant verlaten had. Maar wét, peinsde Hans Miede-
ma op weg naar Dalen, had een vrouw als mademoiselle
Van Anckersteen, in de deze uithoek des lands, te bepraten
met de heer Bernard Ijzerman, directeur van de Disconto-
bank N.V. te Dalen
Waddinxveen is één van de gemeenten
in ons land die graag meedoet aan de
actie ter bestrijding van de (bruine) rat,
een actie welke door de inspecteur van
de volksgezondheid (milieuhygiëne) af
deling bestrijding van ongedierte in de
ze tijd landelijk wordt gevoerd. Onder
I ..Nou, heeft ze dan na de bezettingstijd geen moeilijkheden
I gekregen?”
..Ben je gek? Toen een stel heethoofden haar te pakken wou
I nemen zat ze al in een auto met een grote ster en twee da-
I gen later reed ze zelf en had ze benzine en allerlie permits;
't is in zeker opzicht een bewonderenswaardige vrouw, maar
ik zei: in zeker opzicht. Ze kan zéér charmant zijn, als ze
je nodig heeft, en daarna smijt ze je als een uitgeknepen
citroen weg
Nou wordt je melodramatisch” lachte Hans en keek weer
naar het tafeltje. De man zat met zijn rug naar hem toe.
Toch had die figuur iets bekends, overpeinsde hij. Was het
misschien iemand die hij die morgen bij de installatie had
gezien? Nee, dat kon niet, want dan zou Kiekenbosch hem
óók kennen. En die zei, dat die vent hem volkomen wild
vreemd was. Maar de vrouw was nu bepaald in het char
mante stadium. Hij zag haar glimlachen, twee rijen prach
tige witte tanden. Ja, het was een héél aparte vrouw, besloot
Hans, die gevoelig was voor vrouwelijk schoon, en de man
aan het tafeltje aan de andere kant een weinig benijdde
Kiekenbosch begon over de installatie van die morgen te
praten, vond blijkbaar dat er al genoeg aandacht aan made
moiselle was besteed. Hij vertelde anekdote’s over de burge
meester, een zeer vermakelijk verhaal over het avontuur van
een wethouder in carnavalstijd, een verschrikkelijk sterk ver
haal over de verachtelijke praktijken van een concurrerend
blad, dat zich niet ontzag over te gaan tot het platste plagi
aat, en Hans luisterde en wist glimlachend, hoe als Kieken
bosch de verslaggever van dat verachtelijke blad vanavond
in „De Hessenkar” ontmoeten zou, beide heren (zeker niet
op een droogje) met innig genoegen de zwarte praktijken
van een derde krant zouden veroordelen en daarna hun
diverse hoofdredacteuren „bij de rug ophalen”, alles zuiver
voor tijdverdrijf en zonder enige kwade bedoeling. Zo zijn
ze, zuchtte hij met enig heimwee en als door een magneet
aangetrokken ging wéér zijn blik naar het tafeltje verder op.
De twee die daar zaten waren opgestaan. De man nam een
elegante mantel aan uit handen van de portier, die reeds ge
dienstig was toegesneld, en wilde zijn dame in haar mantel
helpen. Maar zij wees die hulp af en hielp zichzelf. Hans
opgeschreven volgens de deskundigen.
Het versufte beestje zoekt na gebruik
meestal een stil plaatsje op, in een dak
goot of in de grond. Daar sterven ze
meestal. Vrijwel zelden ziet de heer De
Jong de dode ratten terug.
In ieder geval blijkt uit het jaarverslag,
dat hij de dienst Openbare Werken en
Bedrijven heeft toegezonden, dat de
Waddinxveense ratten (en muizen) zich
met het lokaas havermout bijzonder goed
laten vangen. Weliswaar behandelde de
heer De Jong in 1972 welgeteld 191
adressen, tegen 166 in 1971, het aantal
behandelingen liep terug van 1127 (in
1971) tot 748 (in 1972). Per adres komt
het aantal behandelingen neer op 3,9
vorig jaar en 6,8 in het daaraan voor
afgaande jaar. U ziet: het aantal behan
delingen is met niet minder dan 379 te
ruggelopen, en dat terwijl het te bewer
ken aantal adressen met 25 is gestegen.
„Ijzerman is niet in Brussel!”
„Het is een feit”, zei de agent le klasse Huisintveld, „een
ongeluk komt zelden alleen. Dat zie je bij de vliegrampen,
is er één neergestort dan gaat de tweede binnenkort ook. En
zo zie je hier ook weer de ene sensatie volgt op de ande
re.” Het was zeer te betreuren, dat niemand aanwezig was
om de filosofische uitlatingen van deze wakkere dienaar van
de heilige Hermandad voor het nageslacht op te tekenen.
Dat kon ook moeilijk, want het was precies 0.05 uur, en op
dit uur plachten de inwoners van Dalen meest te bed te
liggen, behalve enkele onverbetelijken, die agent Huisintveld
bijna allen van gezicht kende, en die hij wel eens beducht
had nagekeken, als ze él te veel trottoirruimte nodig hadden.
Agent Huisintveld had zijn moreel aanzienlijk voelen rijzen,
nadat hij zo allertoevalligst betrokken was geworden bij „De
moord in de Plataanstraat” zoals de spraakmakende gemeen
te van Dalen dit treurig voorval aanduidde. Hij was het ge
weest, die het eerst de procuratiehouder Van Maurik van de
Discontobank had ontdekt, zoals hij daar aan tafel was
neergevallen.
Inspecteur Dekker, karig met lovende woorden, had hem tot
tweemaal een compliment gemaakt, en aangezien inspecteur
Dekker voor diens ondergeschikten een ware godheid was,
had agent Huisintveld deze lof als klokspijs geslikt, en zag
hij in een niet te verre toekomst het aantal zilveren chevrons
op zijn mouw reeds met één vermeerderd.
Deze morgen had hij in het rapportenboek gelezen „Toe
zicht verzocht op het perceel Van Haersoltelaan 29, be
woond door de heer B. Ijzerman, aangezien deze enkele
dagen in het buitenland vertoeft.”
Het was nu middernacht en Huisintveld deed zijn ronde.
Met de aanmaning uit het rapportenboek vers in het geheu
gen, stond hij stil vóór het perceel Van Haersoltelaan 29,
waar de directeur van de Discontobank zeer geriefelijk huis
de, met een huishoudster en een grote Siamese kater.
ÖtiiuP’.. ’Ju?
