PROGRESSIEVEN: op een Werkelijke belangen flatbewoners liggen ander vlak Kinderen blijven voornamelijk kampen met oog- en oorafwijkingen en bloedarmoede HANS BAUTZ, CHARLIE, DE WONINGBOUWVERENIGING EN DE NEDERLANDSE PERS ARTIKEL 12,1 ONDER B EVANGELISATIE OP CAMPING JEUGDARTSEN IN HUN JAARVERSLAG 1973: DONDERDAG 18 JULI 1974 WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN Pagina 7 Consumentenbond W oningbouw vereniging Gouda H. F. Bautz Kok Beheer Groep Makelaars Waarde Logopedische dienst Het is ook goed toeven langs het (vis)water van de camping aan de Henegouwerweg. WADDINXVEEN Ondanks een slordigheidje in het huurregle- ment van de woningbouwvereniging „Waddinxveen” baseerde de Goudse kantonrechter mr. J. H. Landwehr zijn uitspraak toch op het huidige artikel 12, 1 onder b van dit huurreglement: WADDINXVEEN Op de camping van de heer P. Breedijk aan de Henegouwerweg wordt ook deze zomer weer door het evangelisatieteam „De Stal” van de Centrale Hervormde Gemeente evangelisatiewerk gedaan in de vorm van avondsluitingen, kinderwerk en dergelijke. Tot dit werk heeft de kerkeraad het initiatief genomen en er wordt nu voor het tweede jaar „geëvangeliseerd”. Omdat de camping in Waddinx veen een typische weekend-camping is wordt er voornamelijk in het weekeinde gewerkt, dus op zaterdag en zondag. Doorgaans wordt er op vrijdagavond al begonnen. Dan komt het uit vijftien mensen bestaande evangelisatieteam bij elkaar voor bijbelstudie. Op zaterdag wordt begonnen met een bijbelvertelling aan de kinderen. Er wordt een verhaal verteld aan de kleintjes en de groten. Intussen wordt er ook gezongen. Daarna volgen kinderspelen. In de middaguren wordt er volop getekend en houden leden van het evangeli satieteam zich bezig met de verspreiding van het blad „Echo”. Tegelijkertijd probeert men gesprekken aan te knopen met de gasten op de camping, ’s Avonds is er een ontspanningsprogramma voor de ouderen, zo als viswedstrijden en kampvuur. De zaterdag wordt besloten met een avondsluiting. Op zondag om de veer tien dagen wordt de wekelijkse kampdienst gehouden. Een korte dienst, vooral gericht op de kinderen. WADDINXVEEN/BOSKOOP De in 1973 door de schoolartsendienst in deze streek naar artsen en andere deskundigen verwezen kinderen kampten in meerderheid met afwijkingen aan het oog en aan het oor en met bloedarmoede (anaemie). Uit het pasverschenen jaarverslag van de dienst blijkt, dat evenals trouwens in voorgaande jaren weer zo’n tien procent van de onderzochte kinderen specifiek naar hun huisarts moesten. WADDINXVEEN In een maandag aan het bestuur van de woningbouwvereniging „Waddinxveen” gestuurde „open brief” heb ben de onder de naain „Progressieven” samenwerkende plaatselijke partijbesturen van de Partij van de Arbeid, Democraten ’66, Politie ke Partij Radikalen en Pacifistisch Socialistische Partij als hun me ning uitgesproken dat de werkelijke belangen van flatbewoners niet zijn gediend met verbodsbepalingen in huurreglementen op het hou den van huisdieren. Zij willen met die brief reageren op de zaak- Bautz, zonder zich overigens te willen verdiepen in de juridische aspecten. Van een woningbouwvereniging zou namelijk eerder verwacht mo gen worden, menen de „Progressieven”, dat zij er alles aan doet dat de zekere kilheid, waarmee het wonen in een flat gepaard gaat, niet nog meer wordt vergroot. „Het vonnis over Hans Bautz en zijn hond Charlie is uitgesproken. De familie Bautz staat voor de zware keus of hun huis verlaten of „hun hond de deur uit”. Met dit vonnis heeft de Goudse kantonrech ter tevens het jachtseizoen op andere hondenbezittende flatbewoners voor geopend verklaard. Ondergetekenden vinden het niet nodig op de juridische aspecten van deze zaak in te gaan. Het zal best waar zijn dat U als bestuurders volgens de regelementen het grootste gelijk van de wereld hebt. Een hond m een flat zal af en toe best eens last veroorzaken. Echte span ningen tussen flatbewoners hebben in het algemeen een heel andere oorzaak. Kennelijk U flatbouw een vorm van woningconstructiedie meer irritaties veroorzaakt dan eengezinsbouw. Zoals u bekend is, is dit uit onderzoekingen meermaken gebleken- Daarom zijn spelregels noodzakelijk. Alleen, en dat is essentieel, het maakt verschil of men bijvoorbeeld het boren na 20.00 uur verbiedt of men het mensen onmogelijk maakt er een huisdier op na te houden. Met het eerste geval beoogt men het woongenot van anderen niet aan te tasten. Iedereen zal dit begrijpen en accepteren. Met het verbod er in een flat een hond op na te houden, tast men toch wel heel erg de per soonlijke vrijheid aan. De werkelijke belangen van de medeflatbewo- ners zijn met dit soort verbodsbepalingen niet gediend. Het besef dat wonen in een flat met een zekere kilheid gepaard gaat, neemt toe. Men zou daarom mogen verwachten, dat U, als bestuursleden van een „woon”-vereniging deze kilheid niet nog meer vergroot. Dit doet u wel als u de bewoners met een letterlijke interpretatie van regels en regeltjes om de oren slaat, door de mensen voor een onmen selijke keus te stellen, de hond weg of anders zelf de straat op. Het is jammer dat door de bekendheid die deze zaak gekregen heeft in de landelijke pers, radio en t.v., besturen van andere woningbouw verenigingen op soortgelijke wijze zouden kunnen gaan optreden. Vaak bewoont men een flat omdat het inkomen ontoereikend is voor het kopen van een eengezinswoning, waar een dergelijke beperking op de vrijheden doorgaans niet voorkomt. Dit maakt ons inziens de hele kwestie nóg onrechtvaardiger. Okay, u hebt uw proefproces gewonnen- We vertrouwen er echter op dat u niet zonder meer iedereen met een hond de deur zult wijzen, voordat bewezen is dat de hond in kwestie werkelijk overlast veroor zaakt” ■JJ BB Foto: Weekblad voor Waddinxveen/Gijs Kooren „Huurder is behoudens voorafgaande schriftelijke toestemming van verhuur der niet gerechtigd huisdieren te houden”. In de regel komt het niet vaak voor dat de huiseigenaar aanmerkingen maakt. Veel wordt door de vingers gezien, met name wat betreft kleine huisdieren. Ook in Waddinxveen. „Wat niet weet, wat niet deert”, zegt de heer P. J. Kok van de Kok Beheer Groep in Rotterdam, die ook in onze gemeente een belangrijk aantal huizen in beheer van eigenaren heeft. „Iedereen stelt zijn eigen eisen. Zolang er geen sprake is van overlast door dieren wordt er veel door de vin- De schoolartsendienst werd ook betrok ken bij een in het najaar van 1973 uit gevoerd landelijke voedingsonderzoek, deed schoorvoetend aan sportadvisering (op die manier kan op den duur de aparte sportkeuring voor de recreatieve sporten vervallen), beoordeelde bouw- plannen (waaronder d eopenbare mr. A. de Roosschool), maakte rapporten (bij voorbeeld over de hygiëne in het gym nastieklokaal en de verlichting van lo kalen), terwijl de jeugdartsen individueel zorgden dat ze op hun vakgebied bij bleven. ten. Buren zijn jaren goed met elkaar omgegaan. Krijgen ruzie, verdragen el kaar niet langer en dan heeft men plot seling last van de hond van de buren. Dan probeert de klager van de hond de stok te maken om de buurman te slaan”. In Gouda is men dus van mening, dat in principe iedereen het recht heeft (een) huisdier(en) te houden. Belangrijk wordt het gevonden als een kind in een ver stedelijkte omgeving leert omgaan met dieren en er voor te zorgen. „De waarde van de jeugdgezondheids zorg wordt vaak afgemeten aan het aan tal kinderen bij wie een afwijking gevon den wordt en die naar de huisarts ver wezen worden, ons inziens ten onrech te”, wordt in het jaarverslag opgemerkt. „Deze vorm van secundaire preventie, vroege opsporing van afwijkingen is ze ker belangrijk, maar het aantal kinderen dat niet naar de huisarts gaat omdat wij verklaren dat dit niet nodig is, wordt niet meegetekl, terwijl de primaire pre ventie, het voorkomen van lichamelijke- en geestelijke stoornissen helemaal niet in getal is uit te drukken”. Dat is vanzelfsprekend een juiste opmer king in een jaarverslag dat erg veel cij fers noemt: 1203 vierde klassers gezichts- scherpte getest) ongeveer 5 procent be landde op deze wijze bij de oogarts, bij na allen wegens bijziendheid), 520 kin deren onderzocht op hoofdhtis (bij onge veer 20 kinderen werden neten - eitjes van luizen - gevonden), 4 kinderen (in 1972 13) werden uitgezonden naar een kindertehuis, 84 kleuters werden uit voerig onderzocht op schoolrijpheid en ga zo maar door. De schoolartsendienst kring Boskoop, waartoe behalve de gemeente Boskoop ook behoren de gemeenten Benthuizen. Moerkapelle, Waddinxveen, Reeuwijk en Hazerswoude, zag vorig jaar het district groeien tot 56.528 inwoners, 12.404 leer lingen en 95 scholen. Het aantal leerlin gen onder toezicht passeerde de grens van 12.000, het aantal waarvoor momen teel door het rijk voor twee schoolartsen subsidie wordt gegeven. Die schoolartsen zijn mevrouw L. C. van Dam-Schermer- hom uit Waddinxveen en mevrouw K. S. van Haaren-Tan uit Boskoop. In to taal werden 4021 leerlingen volledig on derzocht en 2223 gedeeltelijk. Volledig onderzocht werden in 1973 ahe oudste kleuters, alle tweede klassers en zesde klassers van de basisscholen en de twee de klassers van de vervolgscholen. Door tijdgebrek zijn de MAVO's in Waddinx veen vorig jaar niet aan de beurt ge komen. De verwijzingen voor oogafwijkingen kwam neer op maar liefst 40 procent. Voor oorafwijkingen (13 procent) en bloedarmoede (17 procent) waren de percentages behoorlijk lager, maar nog altijd indrukwekkend in vergelijking met geconstateerde afwijkingen van andere aard. Een jongen, bij wie de schoolarts een urine-afwijking bemerkte, bleek een nieraandoening te hebben. Hij is inmid dels geopereerd. Van de in totaal 636 verwezen kinderen bleken er 15 hart afwijkingen te hebben en leden er 13 aan vetzucht (adipositas). gers gezien. Wij proberen dat zo sociaal mogelijk op te lossen. Vergeet niet dat zich in elk huis leven afspeelt. Daar komt alles in voor. De mensen moeten samenleven. Als je dat doet zonder el kaar te hinderen is zo’n bepaling over huisdieren lichtvaardig op te vatten. Mocht de nood aan de man zijn, dan moeten we ergens op kunnen terug vallen”. Mr. J. M. Middag, algemeen secretaris van de Nederlandse Bond van Make laars in Onroerende Goederen (NBM), gevestigde te Bilthoven, en 1300 leden tellend: „Er is contractvrijheid in Neder land. Iedereen kan daardoor naar eigen believen een overeenkomst opstellen. Grenzen zijn er in principe niet. Het systeem van de wet gaat ervan uit, dat je met een redelijke huurder en verhuurder te maken hebt. De huurder zorgt voor een gepast gebruik van de woning en de verhuurder verplicht zich tot andere za ken. Niemand kan derhalve een concrete grens trekken. Vaste bepalingen zijn er ook niet. Wel weet ik dat woningbouw- In Gouda schijnt het houden van huis dieren in een flat geen problemen op te leveren. De heer W. J. den Hertog, hoofd van de dienst gemeentelijk wo ningbedrijf te Gouda: „Onbegrijpelijk wat nu in Waddinxveen is gebeurd. Uiteraard kan een dier wel eens overlast bezorgen, maar dat probeer je toch in overleg op te lossen. In Gouda krijgen we heus wel eens klachten. Dan ga je gewoon bemiddelen. We zijn er hier al tijd uitgekomen. Kinderen kunnen ook wel eens overlast bezorgen en dan ra dio’s en platenspelers die te hard wor den afgespeeld vooral dat laatste le vert de meeste klachten op maar er piekert toch niemand over om bewoners te verbieden kinderen te krijgen of een radio te bezitten. Er zijn tientallen ma nieren om buren overlast te bezorgen en als je daar wat tegen wilt doen kan dat. Het is ten opzichte van de mensen die van dieren houden onrechtvaardig bij voorbaat het houden van een kat of een hond te verbieden. In de meeste geval len zijn de klachten een vorm van pes- De citaten zijn afkomstig uit het Al gemeen Dagblad. Dagblad van Rijn en Gouwe en Goudsche Courant). De Consumentenbond in Den Haag noemt deze Waddinxveense dierenkwes tie een simpele zaak. „Een contract is een contract. Als iemand tekent zit hij er aan vast. Je zou je alleen kunnen afvra gen of zo’n contract niet te eenzijdig is opgesteld. Maar een huurder moet zich wel aan de overeenkomst houden. Een auto mag je ook niet op de verkeerde plaats zetten. Dan krijg je een bon. Mis schien is het mogelijk om een heel flat gebouw in een dergelijke bepaling te be trekken. De meeste stemmen gelden. Wij zien het niet als onmogelijk dat je in de toekomst een flatgebouw krijgt alleen voor dierenliefhebbers en daarnaast één zonder beesten. Momenteel worden de bepalingen over huisdieren wel stilzwij gend getolereerd, maar het ligt niet vast. Dat geeft veel mensen die tegen de re gels en zonder toestemming toch huis dieren hebben, onzekerheid”. Doordat het Waddinxveense honde- nieuws op het telexnet van het ANP had gestaan maakte donderdagavond al het NOS-televisiejournaal melding van deze zaak en verspreidde ook de radionieuws- dienst een bericht van dezelfde strek king. De volgende dag - vrijdag - gin gen de kranten zich met het nieuws be moeien. Het Algemeen Dagblad en Het Vrije Volk plaatsten bij hun bericht een foto van de heer Bautz met zijn hond Charlie. Andere kranten* gingen op zoek naar deskundigen om hun oordeel te vragen over het gebeurde in Waddinx veen. Dat leidde tot een aantal interes sante opmerkingen die wij u niet willen onthouden. De letterlijke tekst van de „open brief”, die namens de „Progressieven” is ondertekend door de heer H. Th. Stegeman, luidt: verenigingen en grote verhuurders met standaardcontracten werken. Een artikel over huisdieren in het huurcontract is een soort voorzorgsmaatregel. Een stok achter de deur. In bepaalde gevallen moet je excessen kunnen tegengaan, maar in de praktijk valt het allemaal wel mee. De achtergrond van zulke bepalin gen is dat er iets aan overlast gedaan kan worden. Daarom is het op zich wel gebruikelijk dat zoiets in een huurover eenkomst wordt opgenomen. Er worden tenslotte veel condities gesteld voordat men een huis kan betrekken. Dat ligt voor de hand. Wat moeten we anders, nu we allemaal zowat bij elkaar op schoot zitten. Dat vraagt regels. De maatschappij stelt ook eisen, waar ieder een zich aan moet houden. Anders loopt het spaak. Wanneer je je niet aan een dergelijke conditie wilt houden, dan moet je dat huis niet nemen. De huurder zegt ja of nee”. Gevraagd naar de toe reikendheid van de wet om mensen met huisdieren die overlast veroorzaken aan te pakken, zegt mr. Middag: „Ook al kom je niks in het contract met de huis baas tegen wat op huisdieren slaat, dan zijn er nog algemene beginselen. De wet schrijft op dat terrein niets bijzonders voor. Werkelijke excessen zijn inderdaad via de wet tegen te gaan. Zo’n particu liere overeenkomst gaat verder dan de wet laat zien. De verhuurder beeft daar door meer armslag, terwijl de huurder bij voorbaat weet hoe de vork aan de steel zit Daarover kan dan geen on duidelijkheid bestaan. Bovendien zou het via de wet omslachtiger aan te pak ken zijn. Er gaat meer tijd in zitten. Door een bepaling in het huurcontract wordt zoiets ondervangen. Overigens zijn er niet lang geleden in de Tweede Kamer vragen gesteld over een zaak waarbij overlast veroorzakende huisdieren en de verhuurder betrokken waren. Minister Gruijters van volkshuisvesting en ruim telijke ordening heeft toen geantwoord, dat het een zaak van beide partijen was en dat zich geen onredelijke dingen had den voorgedaan”. Tenslotte de heer Bautz: „Er woont hier een jongedame, die vijf jaar een hond heeft. Dat beest heeft nog nooit geblaft en wordt een paar uur per dag uitgela ten. Sinds de verhalen in de krant wordt zij ineens door de buren genegeerd en nu is ze bang dat ook haar hond weg moet. Men praat in Waddinxveen over middeleeuwse toestanden. De mensen vinden dit belachelijk. Het kan ook an ders, bijvoorbeeld: ingrijpen als het no dig is. Het gaat mij om een beetje sou plesse, zodat we een leefbare maatschap pij krijgen. Daarom kunnen we beter op democratische wijze alle bewoners op roepen lid te worden van de woning bouwvereniging. Dan kunnen we van dat beleid, zoals dat nu wordt gevoerd, af komen door in de ledenraad zelf je men sen te kiezen. Die actie wilkn we gaan voeren door het verzamelen van hand tekeningen en het aanwezig zijn op le denvergaderingen. Uiteindelijk is het een vereniging. Ook staatssecretaris Van Dam van volkshuisvesting en ruimtelijke ordening heeft eens gezegd dat je dit soort zaken eigenlijk moet overlaten aan een wijk- of flatraad”. Natuurlijk is ook de woningbouwver eniging „Waddinxveen” aan het woord gelaten, in de persoon van haar secreta ris C. M. P. van Vuuren: „Men ziet nu de woningbouwvereniging als de grote boeman, die - uitvoering gevend aan het vonnis van de kantonrechter - straks wellicht een gezin op straat zal moeten gaan zetten. Welnu, als de heer Bautz zijn belofte had gehouden was dit niet nodig geweest. Als hij zijn hond alsnog wegdoet, wat begrijpelijkerwijs moeilijk is na bijna twee jaar, kan hij gewoon in de flat blijven wonen. Wij willen nie mand de das omdoen, maar men moet er wel begrip voor hebben dat het bestuur het huurreglement moet toepassen. Als de eigenaren van honden zich voor hon derd procent zouden inzetten om hinder en overlast te voorkomen, dan zou er nog over te praten zijn, maar dat ge beurt in de praktijk voor het merendeel niet. De leden van de woningbouwver eniging maken in de ledenraad op de mocratische wijze de dienst uit. Als het merendeel voor het toelaten van honden in flats zou zijn, dan zou het bestuur hiermee geen enkele moeite hebben. Zo lang hiervan nog niets blijkt, moeten wij het huurreglement hanteren en toepas sen”. Gelijktijdig met het jaarverslag van de schoolartsendienst is ook verschenen het jaarverslag van de logopedische dienst van dezelfde kring Boskoop. Deze dienst had vorig jaar bemoeienis met ruim 16 procent van alle leerlingen (1196 kin deren). In 1973 is een luisterprogramma ontwikkeld en is gestart met een home training voor taalvertraagde kleuters. WADDINXVEEN Heel Nederland weet nu dat de heer H. F. (Hans) Bautz (28), zijn vrouw en twee kinderen hun flatwoning op de vijfde verdieping van de haakflat Peppelhorst in Groenswaard 2 moeten verlaten, omdat zij categorisch weigeren hun basset-hond Charlie de deur uit te doen. Nadat in het Weekblad voor Waddinxveen van vorige week don derdag bekend was gemaakt, dat de Goudse kantonrechter mr. J. H. Land wehr de huisbaas de woningbouw vereniging „Waddinxveen” in een proefproces daartoe de mogelijkheid had geboden en de bestaande reglementen in dit verband rechtsgeldig had verklaard begon diezelfde avond het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP) dit be richt te verspreiden. Zoals bekend moet volgens de woningbouwvereniging de hond de flat uit omdat daar in het huur contract dat in november 1972 is on dertekend sprake van is. Deze ver bodsbepaling op het houden van honden is destijds in het contract opgenomen omdat in de praktijk was gebleken dat het houden van honden in meergezins woningen in steeds heviger mate leidde tot allerlei wantoestanden, zoals honde- vuil in gemeenschappelijke ruimten als trappenhuizen, en overlast door geluids hinder. Hierdoor zouden spanningen tussen de flatbewoners ontstaan. De heer Bautz vindt daarentegen dat een ver bodsbepaling op het houden van huis dieren in strijd is met de goede zeden, aangezien zij inbreuk zou maken op de persoonlijke levenssfeer. De kantonrech ter oordeelt dat enige beperkende regels voor het gebruik van een flatgebouw wel nodig zou zijn, omdat „optimaal huur- genot” van alle bewoners moet worden verzekerd. Over het werk van de logopedist wordt kemachtig opgemerkt: „In de loop der jaren hebben wij de ervaring, dat het werk van de logopedist op de basisscho len veel meer kan en moet betekenen dan louter het corrigeren van uitspraak- fouten wat nog te veel onder „school- logopedie” wordt verstaan. De logope dist houdt zich bezig met één van de meest fundamentele menselijke eigen schappen, namelijk het vermogen tot taal. Aangezien er een directe relatie bestaat tussen taal en denken biedt een logopedische dienst in feite bijzondere mogelijkheden tot het tijdig opsporen en behandelen van ontwikkelingsstoornis sen, waardoor grotere problemen op la tere leeftijd worden voorkomen”, aldus het jaarverslag waarin nog staat dat de behandeling in de kring Boskoop voor de ouders kosteloos is en plaats vindt op de school en onder schooltijd. De logo pedische dienst beschikt over vier logo pedistes, die op 39 basisscholen werk zaam waren.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1974 | | pagina 7