om er mee
Wiertsema
Vormingscentrum
officieel open
Groene Kruis: Met meer leden
meer financiële èn morele steun
Zelf in Waddinxveen een
sponsor zoeken, da s te gek
Er moeten jonge gasten
ijsclubbestuur komen
door te gaan,
„Het wordt moeilijk
DE EENZAME SCHAATSENRIJDER
WOUT HUIZER UIT WADDINXVEEN
om bet op te brengen
llli
in
Leon van Gelder
Ouderavond van
PERSOONLIJKE
RECORDS
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 20 FEBRUARI 1975
Oude kranten
Winter ’61-’62
Krant
murw
Sponsor
W ADDENXVEEN Wout Huizer over de schaatssport in onze gemeente:
„Ik vind het jammer dat er in Waddinxveen niets aan het schaatsen wordt
gedaan. Er moeten jonge gasten komen in het bestuur van de ijsclub ’Nooit
Gedacht’. De oude mensen die er nu in zitten, weten geen eens dat een ijs
baan rond is. Ze hebben pas een uitnodiging gehad om in Den Haag de
gewestelijke vergadering bij te komen wonen. Dan hadden ze ook de ma
rathonschaatsers aan het werk kunnen zien. Maar er is niemand gekomen.”
Prijzenkast
Wout Huizer: Een grote prijzenkast, stampvol met bekers en medailles.
Vanzelfsprekend
WADDINXVEEN Je staat er
niet zo bij stil, maar ook een vereni
ging als het Groene Kruis heeft
haar leden hard nodig. Meer leden
betekenen meer financiële èn more
le steun. Vandaar dat het Groene
Kruis in Waddinxveen begonnen is
met het werven van leden - Wad-
dinxveners die misschien ook niet
zo beseffen dat lid zijn van deze
kruisorganisatie voor beide partijen
onontbeerlijk is.
WADDINXVEEN Wie kent Wout Huizer uit de Lijsterbesstraat eigen
lijk. Wie weet welke vaak kolossale inspanningen deze met hart en ziel aan
Waddinxveen verbonden man moet getroosten om zijn sport, het hard
rijden op de schaats, te beoefenen? Wie is het bekend dat deze van oor
sprong klassementsrijder aan het omschakelen is tot een marathonschaat
ser die zich met de beste lange-afstandrijders in ons land kan meten?
In andere plaatsen hadden ze er al
lang over gedacht om op grond van
de prestaties die Wout Huizer de
laatste tijd heeft geleverd een sup
portersclub op te richten. De drie
voudig Nederlands kampioen op de
sprint Jan Bazen was er nooit ge
komen als de bevolking van Zeven
huizen hem niet financieel was bij
gesprongen. Wout Huizer, die 33
jaar oud is, moet het helemaal al
leen doen, slechts met de morele
steun van enkele fans, zijn vader en
de collega’s op het bedrijf waar hij
werkt, meubelstoffeerderij Van der
Starre aan de Oranjelaan.
Op zijn gemak
van Veen In het Groene Kruis-bestuur hebben voorts zitting penningmeester C. C. van der Klauw en de bestuurs
leden D C van Doorn, Avan Doorn, G. J. C. Okkerse en mevrouw C. H. van Dam-Schermerhorn.
K
fillBJ
liihi
BBBBBBHBBii
BBLB
(ADV ERTENTIE)
BLOEMTTEK
■fiü
Ik heb zelf nog nooit mijn gemaakte
Eigen. H. J. Zeypveld
Kerkweg, Waddinxveen, tel. 2097
Hij vervolgt: „Ze hebben nu tien korte-
baanrijders in een selectie. Er zitten er
vijf die jij geen eens van naam kent,
zomers inhalen. Nu werk ik van te voren
over. Ik werk van ’s morgens zeven tot
’s avonds vijven, met een half uur schaft
tussen de middag. Eigenlijk is het te
veel, maar als je wat wilt
wel eens kwaad om. Vorig jaar werd ik
tweede achter kernploeglid Klaas Vriend.
Dat noem ik een prestatie! Een week
daarna pas komt het in de krant, omdat
tijden of geleverde prestaties doorge
beld naar een krant. Maar als je Jan
Vermeulen uit Reeuwijk neemt, al heeft
hij een gat in een natte krant gereden,
staat het nog in de krant. Daar word ik
meer
je ad-
44.2
1.32.0
2.21.7
5.06.1
8.37.7
WADDINXVEEN Tijdens de vorige
week donderdag gehouden ouderavond
van de openbare basisschool „Leon van
Gelder” (Essengaarde) werd door de
ouders gediscussieerd over het begrip
ouderparticipatie, nadat de heer C. J.
Koops, hoofd der school, in zijn inlei
ding o.a. het volgende naar voren had
gebracht: Wat is eigenlijk ouderpartici
patie? Het feit dat ouders op een of an
dere manier bij de school betrokken zijn
en meedenken over het schoolgebeuren.
Ouders kunnen meehelpen bij het directe
onderwijs en tevens hand- en spandien
sten verrichten. Belangrijk is om geen
overhaaste beslissingen te nemen bij het
aantrekken van ouders. Alle voor- en na
delen dienen eerst goed overwogen en
doorgesproken te worden. Niet alle ou
ders zijn geschikt om met de kinderen
te werken, er zijn bepaalde voorwaarden
waaraan zij moeten voldoen. Ze moeten
rustig zijn, konsekwent bezig kunnen
zijn, begrip hebben, objectief zijn en er
moet konstant op hen gerekend kunnen
worden. Heel belangrijk is dat er open
lijk over gesproken moet kunnen wor
den wanneer een ouder niet goed func
tioneert. Ouderparticipatie is niet be
doeld om de taak van de onderwijzeres)
te verlichten. In bepaalde gevallen komt
de leerkracht er niet aan toe om met de
kinderen extra te oefenen. In deze geval
len kunnen ouders worden ingeschakeld.
Het streven is om elk kind optimaal te
begeleiden.
WADDINXVEEN/GOUDA Volgen
de week woensdagmiddag zal de minis
ter van onderwijs en wetenschappen, dr.
J. A. van Kemenade, de opening ver
richten van het nieuwe Vormingscen
trum voor Werkende jongeren aan de
Goudse Groen van Prinsterersingel. Dit
centrum, tot augustus vorig jaar zeer ge
brekkig gehuisvest in drie in de de kaas-
en kaarsenstad geleden noodgebouwen,
wordt ook bezocht door Waddinxveense
meisjes en jongens. In het huidige cur
susjaar bedraagt het totaal aantal cur
sisten 404. Het nieuwe vormingscentrum
beschikt over 4 handvaardigheidslokalen,
9 leslokalen, een pauzeruimte, een dojo,
3 doka’s en een gymnastieklokaal. Daar
naast zijn er werkruimtes voor admini
stratie en overig personeel. De eerste
paal werd midden februari van dit jaar
geslagen.
Anderhalf jaar geleden leek het dat hij
het schaatsen, dat scheppen geld kost,
moest laten voor wat het was. Wout
Huizer: „We hebben in een flat ge
woond, in de Wilgenhorst. Daar zijn we
uitgegaan. Ik kon ’t niet meer betalen.”
Zijn vrouw vult aan: „Zestig gulden
huur in de week ging niet meer. Ik ging
het boodschappenlijstje na om te kijken
of er nog iets was dat kon blijven staan
tot de volgende week. Ik moest op de
kinderbijslag wachten om iets hoogst
noodzakelijks voor mezelf te kopen.”
Woningruil bracht uitkomst in de be
narde situatie.
Wout Huizer vervolgt: „Twee jaar ge
leden heb ik bijgehouden hoeveel extra
kilometers ik met de auto rij alleen voor
het schaatsen. Dat waren er 10.000! Nu
helpt mijn vader me. Hij zegt „Ik rijd
een Dafje; die loopt 1 op 15, dat is
goedkoper dan die van van jou”. We
sparen oude kranten, de hele zomer
door. Van de hele familie krijgen we ze.
Daar gaan we ’s winters van weg. Als
ik naar Groningen ga, ben ik 35 gulden
benzine kwijt. Assen, Heerenveen, De
venter, Eindhoven, ga maar door. De
kunstijsbanen liggen allemaal ver weg.
Ik durf er gerust voor uit te komen dat
het soms niet kan.”
Het is merkwaardig dat Wout Huizer
ondanks vele opvallende verrichtingen
op neerlands ijsbanen, vooral in de regio
Zuid-Holland, geen steun heeft gekregen
of de uitnodiging heeft gehad om deel te
komen uitmaken van een van de gewes
telijke selectieploegen.
Wout Huizer hierover zelf: „Sommige
schaatsers krijgen steun, terwijl ze hem
eigenlijk niet meer nodig hebben. Ik rijd
al zoveel jaren goed verleden jaar
bijvoorbeeld ben ik elfde geworden op
de Zuidhollandse kampioenschappen. Ik
ging ’s morgens om zeven uur weg. Ik
zeg tegen m’n vrouw: ik ben om elf uur
terug, want na de 500 meter is het voor
mij afgelopen. Maar ik reed die afstand
goed. Toen mocht ik ook de 1.500 meter
rijden. Dat ging zo goed dat ik ook een
vijf kilometer mocht rijden. Ik kwam
’s avonds om half zeven thuis!”
De Algemene Nederlandse Vereniging
Het Groene Kruis - om het eens voluit
te zeggen - was en bleef sinds haar op
richting in december 1914 de enige
kruisvereniging in Waddinxveen. Omdat
er sprake was van een brede bestuurs
samenstelling werd de behoefte aan een
Oranje-Groene Kruis en Wit-Gele Kruis
hier in het geheel niet gevoeld. Lande
lijk en regionaal is de situatie nu zo dat
alle drie de kruisverenigingen meer en
meer samenwerken. Er wordt gestreefd
naar grotere verbanden, naar samenwer
king met de intramurale gezondheids
zorg en naar uitbreiding van het dien
stenpakket. Zonder het misschien zelf te
beseffen liep men in Waddinxveen hier
op vooruit. Mede dank zij het feit dat
de Waddinxveense bevolking bijna een
halve eeuw lang haar schouders bleef
zetten onder het toenemende Groene
Kruis-werk.
Ondanks de successen zit Wout Huizer
iets dwars. Hij zegt: „Was er maar een
beetje waardering. Ik schaats nu al zo’n
veertien jaar. Ik heb er nooit een stuiver
voor gehad. Ik hoef er niet rijk van te
worden, maar het zou toch wel leuk zijn
als iemand eens zegt: „Hier heb je een
trainingspak”.
Wout Huizer woont met zijn vrouw en
twee kinderen, Claudia (3 jaar) en Mar
cel (5 jaar), in de Lijsterbesstraat num
mer 63. Van buiten een eenvoudig
huisje-in-een-rijtje. Van binnen is de
ruimte met zorg klassiek ingericht. Niet
zonder trots vertelt Wout dat „alles wat
in huis staat heb ik zelf gemaakt.”
ze er niet omheen kunnen.”
Het rijden van een marathonwedstrijd
vereist niet alleen veel doorzettingsver
mogen, maar ook tact, en behendigheid.
Ergens heeft het iets weg van een weg
wedstrijd bij de wielrenners. En evenals
bij het wielrennen is het niet van geva
ren ontbloot. Bij een valpartij in Utrecht
tijdens het Heinekentoernooi moesten
drie schaatsers, waaronder Arend Klos
uit Zoetermeer, met ernstige verwon
dingen naar het ziekenhuis worden ver
voerd.
Juist dit marathonschaatsen heeft er
toch weer voor gezorgd dat duizenden
mensen naar de ijsbanen trekken om
deze schaatsspektakels bij te wonen.
Over dit wedstrijdinzicht vertelt Wout
Huizer: „Ik laat me veel te makkelijk
beïnvloeden. Bij het Heinekentoernooi
in Utrecht zit ik op vijf ronden van het
In de woonkamer van Wout Huizer
hangt een grote prijzenkast, stampvol
met bekers en medailles. Alleen insiders
in de schaatssport weten hoeveel moeite
het moet hebben gekost om dat bij el
kaar te garen. Maar jarenlang trainen,
reizen en in de slag gaan zal ook een ge
harde schaatser als Wout Huizer niet in
de kouwe kleren gaan zitten. Huizer:
„Het wordt moeilijk om er mee door te
gaan, om het allemaal op te brengen. Ik
ben vijf, zes avonden in de week weg.
Dat wordt het moeilijkste. Zoals vorige
week, toen moest ik naar Heerenveen.
's Middags om twee uur ging ik weg.
’s Nachts om half één was ik thuis,
maar ’s morgens om kwart over zes liep
de wekker weer af. Dat valt niet mee.
Mijn vrouw zegt dan ook wel eens: blijf
maar thuis. Maar die aparte sfeer kan ik
niet meer missen. De mensen kennen me
in heel Nederland. Die jongens uit Fries
land en Groningen kennen me bij mijn
voornaam. Het is een kringetje waar ik
middenin zit. Het is net een kermis.”
Foto: Weekblad voor Waddinxveen/Gijs Kooren
maar» die rijden wel met een trainings
pak van Verweij en Adegeest, de spon
sor van het schaatsgewest Zuid-Holland.
Waarom doet Klaas Verweij er geen vijf
marathonschaatsers bij?! Wij komen met
het Heineken-toernooi door heel Neder
land. We kunnen elkaar helpen in een
wedstrijd. We maken een hoop reclame.
Bij de Zuidhollandse kampioenschappen
gaf hij tijdens de 75-rondenwedstrijd wel
een premie van honderd gulden. Ik snap
het niet. En om zelf in Waddinxveen
een sponsor te zoeken nee, dat is te
gek!”
Dat Wout Huizer wel het een en ander
kan illustreert hij aan de hand van wat
voorbeelden. Wout Huizer: „Ik ben pas
veertien dagen ziek geweest. Dat heeft
me tijdelijk de nekslag gegeven. Voor de
kerst ging het zo gemakkelijk. In Den
Haag heb ik zes keer een vijftig ronden
wedstrijd gereden. Vijf keer heb ik ge
wonnen en een keer ben ik achter Wim
de Graaf, de vroegere coach van de
Nederlandse kernploeg, tweede gewor
den.
WADDINXVEEN Voordat
Wout Huizer zich waagde aan de
marathonschaatswedstrijden heeft
hij jaren achtereen geëxcelleerd
op de langebaan. Hier volgen zijn
persoonlijke records op de diver
se afstanden.
500 m:
1.000 m:
1.500 m:
3.000 m:
5.000 m:
einde op een derde plaats. Ik dacht, ik
ga op kop rijden, er komt allicht iemand
overheen. Ik ging op kop rijden en ver
minderde iets het tempo. Twee er over
heen: Sjors Rotteveel en nog één. Nog
twee rondjes. Sicco de Vries komt er
aan de binnenkant langs en duwt me
zo weg. Ik was verloren. In die laatste
twee ronden gaat het zo hard (de gemid
delde snelheid van een uurswedstrijd ligt
rond de 40 km per uur! - red.), dat je
er nooit meer overheen komt. Maar ik
heb het na afloop wel tegen hem gezegd
hoe ik daar over dacht. Dat een jongen
als Sicco de Vries die zo goed en hard
kan rijden zulke dingen doet, snap ik
niet.”
Vorig jaar bij de clubkampioenschappen
van de Schaatsvereniging Rotterdam
hebben we een vijftig rondenwedstrijd
gereden. Ad Overdevest uit Berkel en
ik hebben constant op kop hard gere
den. Tijdens het laatste rondje komt Sic
co de Vries er overheen en wordt eerste.
Maar ik word liever tweede als ik weet
dat ik goed heb gereden, dan eerste als
ik maar een beetje heb zitten fluiten.”
Onder leiding van voorzitter J. in ’t Hol
(„Ik zie het lidmaatschap van een kruis
vereniging als een morele plicht. Het
past volledig in de thuisgezondheidszorg
en het is een goede gelegenheid je niet
te onttrekken aan een sociale taak die
we allemaal hebben”) zet het bestuur
zich in om zo’n vanzelfsprekende zaak
als het lidmaatschap van het Groene
Kruis een nog grotere bekendheid te
geven. Want het is niet.niets wat deze
kruisvereniging, waarvoor vijf wijkver
pleegkundigen en één wijkziekenver-
zorgster dagelijks in de weer zijn, in
Waddinxveen doet. Zomaar een kleine
greep: wijkverpleging, gezondheidsvoor
lichting en -opvoeding, uitlenen van
verplegingsartikelen, zorg voor zuige
lingen, kleuters en bejaarden, etc. „Ei
genlijk te veel om op te noemen”, zegt
ons wijkverpleegkundige zuster P. de
Boer, die in de loop der tijd de functie
van de aloude wijkverpleegster heeft
zien veranderen en uitbreiden. „Was je
Wout Huizer is een man die, zoals hij
zelf zegt, „niet graag langs de weg tim
mert”. Alleen op de ijsbaan tijdens het
strijdgewoel voelt hij zich echt op zijn
gemak. Dan vecht hij zich met een tij
dens honderden schaatswedstrijden ge
staalde wil keer op keer naar een ere
plaats.
bestaat nu. Voor een contributie van
27,50 per jaar hoort u er ook helemaal
bij. Want u kunt niet gemist worden bij
die 3000 leden die het Groene Kruis in
Waddinxveen al heeft. Dat is wat deze
kruisorganisatie alle Waddinxveners die
nog geen lid zijn wil toeroepen. En als
u zich opgeeft als lid op het adres van
het Groene Kruis-gebouw aan de Sta
tionsstraat 12 (telefoon 2455) of bij pen
ningmeester C. C. van der Klauw, Peu-
leyen 3 (telefoon 6134) dan bent u zeker
niet de eerste, want 80 procent van de
Nederlandse bevolking is al lid van een
kruisvereniging.
voorheen nogal eens verplegend en ver
zorgend bezig, nu heb je meer en
een praatfunctie. Je licht voor en
viseert”.
Voor het verrichten van al die Groene
Kruis-werkzaamheden, waarvan vaak
ook niet-leden kunnen profiteren (zoals
de kleuterbureaus (4 maal per week),
zuigelingenbureaus (6 maal per maand),
gehoorscreening bij zuigelingen), is veel
geld nodig. Maar dat behoeven wij u
niet te vertellen. Het Groene Kruis had
altijd al uw belangstelling en waarde
ring, maar u bent er alleen nog niet toe
gekomen om lid te worden. Die kans
In de winter van 1961-’62 is het alle
maal begonnen. Huizer: „Ik ben met
het schaatsen begonnen toen ik in mili
taire dienst zat. Vlak na het weekend
waarin de landen wedstrijd Nederland-
Zweden verreden werd, werden de mili
taire kampioenschappen gehouden. Ik
dacht, daar kan ik wel een paar dagen
voor vrij krijgen. Ik kreeg inderdaad
drie dagen verlof om te trainen, maar
toen ik in Amsterdam kwam om op de
Jaap Edenbaan te rijden bleek die van
wege de landenwedstrijd drie dagen ge
sloten te zijn. Toen ben ik maar thuis
gebleven, ’s Maandags heb ik toch aan
de kampioenschappen deelgenomen. Er
deden ongeveer 130 man mee. Ik werd
21ste”.
„Daarna ben ik naar Alphen gegaan om
bij Egbert van ’t Oever te trainen. Hij is
nu trainer van de jeugdkernploeg. Ik
weet het nog goed. Van ’t Oever reed
de allereerste ijstraining zeker twintig
minuten achter me. Toen de training af
gelopen was, kwam hij naar me toe, en
vroeg: Hoe oud ben je? Ik antwoordde:
21. Hij heeft me daarna nooit meer aan
gekeken. Ik was gewoon te oud.”
„Ik ben toen naar Zevenhuizen gegaan
waar Cock van der Eist een trainings-
groepje had. Nu train ik bij de Schaats
vereniging Rotterdam. Feitelijk ben ik
een paar jaar te laat in Rotterdam gaan
trainen. Maar ja, ik had een brommertje
- meer niet. In de kou ging ik vaak op
de fiets naar Zevenhuizen. Maar op de
brommer naar Rotterdam gaan, dat valt
niet mee!”
„In 1963 tijdens de strenge winter reed
ik met veel sneeuw op de wegen op de
racefiets met de schaatsen om de nek
gebonden naar Gouderak, Hazerswoude
om wedstrijdjes te rijden. Die dingen
vergeet je niet meer. Ik had die winter
zeventig uur verzuim. Dat moest ik ’s
Tijdens het Heinekentoernooi dat nu
aan de gang is, ben ik in Eindhoven
derde geworden. In Groningen zat ik
opgesloten in het peloton en kon niet
tijdig wegkomen. In Alkmaar, tijdens
een storm - de ijsmachine woei van de
ijsbaan - werd ik zevende. Slechts twaalf
van de honderd gestarte rijders bleven
over. In Utrecht werd ik vijfde.
Twee jaar geleden bij het Nederlands
kampioenschap over 150 ronden eindig
de ik tussen de 20 en 25ste plaats. De
tachtig beste lange-afstandsschaatsers
van ons land deden mee. Daar lees ik
nooit iets over in de krant.
Foto: WvW/Sjaak Noteboom
Op de foto ziet u van links naar rechts de Groene Kruis-bestuursleden mevrouw W. Holl-van der Zee voor
zitter J. in ’t Hol (hij volgde onlangs de heer H. Jennéop), wiikverPleeSk^^
>11
Illil
