Kerstavond in winderig Waddinxveen
I
I
Hoe een kort voorval van beslissende betekenis zou blijken
GOUDSE
BIOSCOPEN
PROVINCIE STEEKT RUIM
ÉÉN TON IN ’T WEEGJE
Nu vragen
van SGP-
statenlid
over kanaal
opgekomen. Het leek wel of de wind
gen de afzetknop te bedienen. Al met al
ging en onze redding was nu nabij.
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN WOENSDAG 11 JANUARI 1978
zou
vorig jaar wat kort voor de aanvang van
binnen”. Dit laatste klonk eerder als
een verwijt dan een advies.
punt stond te beginnen (wel om tien
i we daar
ook met z’n allen”. Voor haar was het
besluit wel het meest opwindend. Echte
hebben was het nog niet voorgeko
men dat er meer dan twee huisgenoten
’s avonds met hem gingen wandelen.
:n we i 'j
vond dit te doen! En ik kon er niet eens
om lachen, hoewel de kinderen de si
tuatie langzamerhand toch van de lol
lige kant gingen bekijken. Ze lachten
en
volle maan en de vluchtende wolken,
die een prachtig gezicht boden voor
wie er oog voor heeft, voelden we ons
meer verwant met die man en vrouw
die bijna tweeduizend jaar geleden
”Dan gaan we eerst maar een wande
ling maken door de buurt en de hond
ik toch verwacht had. Waren de plaag
geesten wat milder gestemd vanwege
het Kerstfeest?
dat, indien er ooit zoet water uit het
Amsterdam-Rijnkanaal in de Gouw
zou komen, het dan ook dringend no-
om
op deze kerstavond.
VICTORIENTJE
Waarom ik het vroeg, hoe ik op dat
EEN KERSTENGEL
Na twintig minuten waren we toch
EEN BESLUIT
De vijf gezinsleden waren verdacht stil
we t
THALIA
Do. en Vr. 8 uur, Za. en Zo. 3.30,
7 en 9.15 uur, Di. en Wo. 8 uur
SLAPSHOT. 16 jr.
Za. en Zo. half twee en Wo. half
drie PIPPI LANGKOUS ZET DE
BOEL OP STELTEN, a.l.
Vr. en Za. 11.30 uur (nachtv.),
maandagcyclus 8 uur ROSEMA
RY’S BABY. 16 jr.
REUNIE
Do. en Vr. 8.13 uur, Za. 7 en 9.15
uur, Zo. 3 en 7 uur STUNTEN
MET DE DOOD. 16 jr.
Vr. en Za. 11.30 uur (nachtv.), Zo.
9.15 uur, Ma. t/m Wo. 8.15 uur
MEISJES, DIE ZICHZELF BE
DIENEN. 16 jr.
SCHOUWBURG
Za. 7 en 9.15 uur, Zo. 4, 7 en 9.15
uur, Wo. 8.15 uur THE DEEP.
Kleur, 12 jr.
Za. 3 uur. Zo. 2 uur SNEEUW
WITJE EN DE 7 DWERGEN. 14
jr-
SS
gejank als hij alleen zou blijven.
STIL ROND DE VICTOR
Het was al over
koop betrof. Zonder dat de anderen het
merkten doorzocht ik nogmaals meer
dere malen alle zakken. Geen sleutel.
Zelden was onze hond zo uitgelaten, in
de dubbele betekenis van het woord.
ven bekendmaakte, zat het gezin bin
nen twee minuten geschaard voor de
x_ i i
naar deze ’’domineeszoon uit het noor
den”. Voor we er erg in hadden was het
ruim kwart over negen en slechts met
Dit jaar stonden we
thuis uit de Ontmoetingskerk. Mijn
vrouw lichtte hen onmiddellijk in om
trent onze belevenissen en onze ge
slaagde inbraak in hun huis. ”We mo
gen nu wel weggaan naar de kerk, want
anders is er niet eens meer plaats. Er
gingen al mensen naar binnen toen de
buren uit de kerk kwamen”. Met deze
oproep kwam mijn vrouw terug van de
buren. Binnen twee minuten waren we
op weg naar de kerk. Met twee sleu-
1971 begonnen. Mede in overleg met
het ministerie van cultuur, recreatie en
maatschappelijk werk is daarbij vooral
aandacht besteed aan een goede ont-
”In het geheel komen de plannen voor
de fasen 1 en 2 er op neer, dat de recrea
tieve mogelijkheden door een goede
ontsluiting, parkeergelegenheid en het
aanbrengen van beschutting gevende
beplanting worden vergroot, zulks ech
ter zodanig, dat geen afbreuk wordt ge
daan aan het vanouds specifieke karak
ter en gebruik van de plas en zijn omge
ving”, aldus de provincie, die de mini
ster van cultuur, recreatie en maat
schappelijk werk een subsidie van 75%
in deze investeringskosten heeft ge
vraagd. Tevens is het plan ter beoorde
ling aan de gemeente Waddinxveen
voorgelegd.
niet mee zouden gaan naar de nacht
mis. Met Kerstmis 1976 had dit pro
bleem zich zelf opgelost. Astrid, onze
tweede dochter, moest toen tijdens de
was tijdens de wandeling al verworpen.
”Dan maar de auto in. Luisteren naar
kinderen wachtten af, nadat ze bij hoog kerstmuziek of een kerkdienstuitzen-
ding” was mijn weerwoord, juist toen ik
bezig was de autosleutel in het slot te
steken, kwam de buurvrouw van onze
buren aanwandeien. Ze wenste ons al
vast een Zalig Kerstfeest, waarop mijn
vrouw haar onze, niet zo Blijde, Tijding
meedeelde. Haar eerste woorden druk
ten een gevoel van medeleven uit. En
toen: ’’Maar ik heb een sleutel van de
beginsel om de reeds in gebruik zijnde
meer kwetsbare fase 1 rond de plas zo
goed mogelijk zijn natuurlijke karakter
te laten behouden. In fase 2 moet gele
genheid zijn voor picknicken, dagkam-
peren en vissen. Er is een parkeerter-
reintje opgenomen voor ongeveer 25
auto’s (circa 450 m2) en mogelijkheid
voor het stallen van fietsen. De be
staande beplanting zal worden üitge-
breid tot ongeveer 2,7 ha, zodat voor
allerlei activiteiten meer luwte wordt
geschapen in een groene omgeving.
A. L. J. VAN VLIET,
Peuleyen 128
bij lage Rijnwaterstanden zal blijven
bestaan en dus ook van de Gouwe. De
zoetwaterkanalen Waddinxveen-
Voorburg en Maarssen-Bodegraven
(Zwammerdam) zouden daar geen ver
andering in kunnen brengen. En dan nu
de zeven vragen van de heer
Mulckhuijse:
1. Deelt het college mijn opvatting dat
het kanaal Waddinxveen-Voorburg
weinig zin heeft, als bv. in een tijd dat
men dringend zoet water in het West-
mijn rechterbinnenzak om mijn leesbril land nodig heeft, blijkt dat het water in
te pakken en zo het kerstverhaal al
meelezend te kunnen volgen. In geen
enkele zak was m’n bril te vinden.
keurcje bestemmingsplan van de ge
meente Waddinxveen. .Met de uit
huiskamer. De hond van de buren hield voering van fase 1 is de provincie in
op met blaffen. De aangestoken kerst-
WADD1NXVEEN Het gezin van de heer A. L. J. van Vliet (Peuleyen 128)
beleefde op zaterdag 24 december een zeer bijzondere kerstavond in winderig
Waddinxveen. Wat hij die avond heeft meegemaakt heeft hij speciaal voor het
Weekblad voor Waddinxveen op papier gezet en het amusant om te lezen hoe
het op zo 'n avond kan vergaan. En misschien herkent u er iets in dat u zelf
WADDINXVEEN/DEN HAAG Het provinciaal bestuur is van plan
- zo blijkt uit een voorstel aan de provinciale staten - om f 110.000,- uit
te trekken om het recreatiegebied ’t Weegje meer geschikt te maken
voor picknicken, dagkamperen en vissen. Het betreft hier fase 2 van het
inrichtingsplan, dat ook nog voorziet in een parkeerterreintje voor 25
auto’s en een mogelijkheid voor het stallen van fietsen. Daarnaast zal de
bestaande beplanting worden uitgebreid.
DE BUREN ZALIG KERSTMIS
Er was geen denken aan dat we ook Tegen half twaalf kwamen de buren
maar hoefden te piekeren over een op-
enstaand raam, want juist vanwege de
storm was alles potdicht afgesloten.
Een beetje triest stond ons vijftal voor
de deur. Binnen brandde licht, was het
warm, stonden tv, radio, alles wat je
maar bedenken kon, de bedden voor de
i bijvoorbeeld, daarbinnen
achter die vijf centimeter hout en je
kan er niet in. En dat op kerstavond
’’Maar de buren hebben toch onze re
servesleutel”. Monique sprak het ver;
lossende woord. Natuurlijk, dat we
daar niet eerder aan dachten. In één
run vlogen de drie dochters naar de
deur van de buren. Door geen enkel
raam brandde licht. Alleen de hond van
die ons naar de Victorkerk moest bren
gen. Ondanks de flinke rukwinden naar ons huis wisten mijn huisgenoten
waardoor ik mijn handen aan het stuur al dat het resultaat negatief was. ”An-
en mijn gedachten bij het sturen moest ders neem ik altijd de sleutel van de be
houden, viel het me toch wel op, dat er rging mee, en dit keer niet, en nu ben je
zo weinig auto’s langs deze kant van de de sleutel kwijt”. Deze opmerking van
Gouwe reden. Waren wij dan een van mijn vrouw kon mijn humeur niet op-
de weinige gezinnen die flink op tijd vijzelen, integendeel.
het schema bezorgd. ”Dan maar een
paar banken meer naar achteren”
dacht ik toen we eindelijk in de auto za
ten en wegreden, de hond achterin, om kapsel te laten ruïneren”. Een zekere
de buren niet lastig te vallen met zijn geïrriteerdheid kon ik ook niet onder-
kwispe- boom verlichtte het kerststalletje. Ter-
wijl de kinderen de tv weer aanzetten
en mijn vrouw warme melk ging klaar
maken, vloog ik naar de slaapkamer. In sluiting. Deze werken gebeurden in het
de linkerzak van mijn spijkerbroek zat zuidwestelijk deel en de plas met oever-
de huissleutel. Wat in vijftien jaren hu- landen. Dit is tevens het grootste deel
van het totale plangebied.
Fase 2, groot circa 6,25 ha, ligt in het
maar geen nachtmis dit jaar. ”Om
twaalf uur begint de nachtmis in de
Ontmoetingskerk” zei de oude heer
dan zorgen we er voor ruim op tijd, zeg nog. ”U kunt al om half twaalf naar Nu liepe:
i 1 r x x _!xx 1 1 Kinnon” TA i loofcfn Izl nn Ir r/J qIc vAnrl zJ 11
de IJssel, door een lage Rijnafvoer en
het opdringen van het zeewater, verzilt
is?
Maar dat deed me niet zo erg veel dit 2. Kan het college mijn mening delen
keer. Want de teksten en de liederen -------•- *---
zijn me zo vertrouwd geworden in al
die jaren, dat ik een boekje nauwelijks
met z’n vijven op kersta- nodig had. En de ’’geboortemuisjes” dig zal zijn maatregelen te treffen
smaakten net zo lekker als vroeger in de verzilting van de IJssel en de Gouwe
m’n kinderjaren. Misschien nog wel tegen te gaan?
3. Zou het college kunnen instemmen
met een plan om deze verzilting tegen
te gaan, door het maken van een plan
voor een tweetal sluizen, die zodanig
ontworpen worden dat die sluizen in tij
den van lage Rijnafvoeren door schui
ven afgesloten kunnen worden en het
dan toch mogelijk is dat door het schut
ten met deze sluizen het scheepvaart
verkeer gaande kan blijven? (Bij nor
male waterstanden kunnen de sluis
deuren geheel open gezet worden).
4. Zou het college kunnen instemmen
met een plan dat genoemde sluizen zo
geprojecteerd worden, dat zij tegelij
kertijd ook een aanzet kunnen vormen
voor een oeververbinding over de IJs
sel voor een tweede ontsluitingsweg
voor de gemeente Krimpen aan den
IJssel, dit ter ontlasting van het verkeer
over de Algerabrug?
5. Is het college niet met mij van oor
deel dat als het hierboven voorgestelde
project zou kunnen worden toegepast,
dit de oplossing van de zoetwatervoor-
ziening zodanig dichterbij brengt, dat
de twijfels betreffende het kanaal
Waddinxveen-Voorburg zonder meer
kunnen vervallen?
6. Zou het college ook bereid zijn in
overweging te nemen de onder de
vraag 4 genoemde sluizen als onder
bouw te bestemmen voor een tweede
oeververbinding ten behoeve van de
gemeente Krimpen aan den IJssel, zo
dat er twee problemen opgelost zouden
kunnen worden?
7. Wat de kosten van de voorzieningen
die aangebracht moeten worden wat de
zoetwatervoorzieningen betreft: deze
worden toch door het rijk gedragen?
WADDINXVEEN De aanleg van
het zo door het hoogheemraadschap
van Delfland gewenste zoetwaterka-
naal Waddinxveen-Voorburg blijft de
gemoederen bezig houden. Nadat met
name de linkse partijen hun bezwaren
tegen het graven van dit water steeds
sterker laten horen begint nu ook de
SGP-fractie in de provinciale staten
van Zuid-Holland bezwaren openbaar
te maken. Kijkt u maar naar de zeven
schriftelijke vragen die de staatkundig
tels! Want een ezel stoot zich geen gereformeerde W. F. Mulckhuijsen uit
zelfs geen kerstezel. Driebruggen dezer dagen stelde aan
We konden nog net vijf plaatsen bij el- het college van Gedeputeerde Staten,
kaar vinden achterin de Ontmoetings- Als toelichting daarbij vermeldde hij
kerk. Toen om twaalf uur de dienst be- n°g dat volgens hem het probleem van
gon met de gezongen kerstliederen de verzilting van de HoHandscheJJssel
door het gemengde koor herkende ik u'
een melodie, die we in het voorportaal
van de Victorkerk ook al gehoord had
den. Maar nu zaten we binnen, zonder
hinder van krakende planken achterin.
Tevreden keek ik naar vrouw en doch
ters toen ze hun kerkboekjes pakten
om de dienst te volgen. Ik luisterde
even naar de stormwind die tegen mu
ren en ramen van het gebouw opstorm
den, maar ons nu niet meer konden de
ren. Automatisch ging m’n hand naar
welijk nog nooit was voorgekomen,
moest ons nu op deze kerstavond ge
beuren. Beschaamd, stapte ik met de noordoostelijk deel tegen de" Gouwe
sleutel in de hand de huiskamer binnen, aan en is ten opzichte van het overige
Er was niemand die me uitlachte, wat gebied wat hoger gelegen. Dit onder
deel zal mede door zijn drogere ligging
voor de rustige landrecreatie worden
ingericht. Dit verstrekt het gewenste
SETH
Na het avondeten gingen vrouw en
dochters nog een uurtje naar bed. Ik
ruimde de tafel af, deed de afwas en
ging alvast de tafel dekken voor het -
kerstontbijt, na de kerkdienst. Van mijn uurX zei Larissa: ’’Straks zitten
vroegste kinderjaren af herinner ik mij
dat we thuis na de nachtmis thee dron
ken met een paar beschuiten met muis
jes, die anijskorrels, wit en rose, die zo
kraken tussen je kiezen, en ook wel
’’geboortemuisjes” genoemd worden.
Toen alles klaar was zette ik de t.v. aan,
nog net op tijd om via het journaal te
vernemen dat de storm in de loop van
de eerste kerstdag zou gaan liggen. Het
geloei buiten en het gehuil in huis deed
me wel wat twijfelen aan het optimisme liep het gezin alvast naar de voordeur
van De Bilt op dat moment, maar een t_. 2,22
mens blijft hopen. En daar begon Seth gleed m’n linkerhand in de dito broek-
Gaaikema met zijn show. Toen ik dit zak om de huissleutel te pakken. Geen
met een uitroep via het trapgat naar bo- sleutel? Rechterbroekzak? Hetzelfde
resultaat. Achterzak, jaszakken, nog
maals alle broekzakken doorgewoeld.
o dan in bed? En hoe moet het dan rnor-
het wel zeker was dat de nachtmis in de gen als Oma komt, dan zitten ze te sla- door Bethlehem zwierven en zochten
pen aan de Kerstmaaltijd!”. Met deze naar onderdak. Mijn voorstel om er-
argumenten probeerde mijn vrouw dui- gens bij kennissen zolang te wachten
delijk te maken dat zij toch wel bezwa- J
ren had tegen zo’n late kerkgang. De
en bij laag bezworen hadden, dat ze
heus wel zouden uitslapen de andere
morgen. ”Ik herinner me van af mijn
kinderjaren dat ik midden in de nacht
opstond om naar de nachtmis te gaan.
Die begon vroeger om twee of drie uur,
maar zo klein als we waren gingen wij
mee naar de kerk. Van mij mij mogen
ze alle drie om twaalf uur naar de na
chtmis” zei ik. Tegen drie hoopvolle buren, dat is waar ook. Maar waar ligt
dat ding ergens want we zijn aan het
opruimen geweest”. We dromden sa
men om haar voordeur en wachtten ge
spannen af op het moment dat ze met
was op slag verdwenen. Rijdend langs het kostbare kleinood weer buiten zou
komen. En waarachtig, na een paar
dienst voor de gereformeerden op het minuten zoeken, kwam ze triomfante
lijk naar buiten. Ze leek een kerstengel
zoals ze ons voorging naar de voordeur
van de buren. Het leek wel of de wind
niet zo koud was en een beetje ging lig-
opwinding voor iedereen zou spoedig gen. Of was dat verbeelding?
komen.
OPEN DEUR
DE SLEUTEL ”Ik weet waar onze sleutel ligt, in het
Bij het indraaien naar de parkeerplaats groene koffiepotje in de keuken”, zei
in de Peuleyen bedong mijn vrouw dat Monique terwijl onze kerstengel de
de kinderen dan nog eerst een uurtje sleutel in het slot stak. De sleutel
zouden gaan slapen, wat zonder mor- draaide wel om maarde deur was
ren aanvaard werd. Na het uitstappen aan de binnenkant op de knip gedaan.
2_. J - De hond van de buren liet zeer luid blij-
terwijl ik de auto afsloot. Automatisch ken geen prijs te stellen op het gemor-
rel aan de deur. Onze hond begon ook
al mee te blaffen. Deze geluiden over
drukken. De hond kwam me l
lend achterna toen ik terug liep naar de
auto. Misschien uit m’n broekzak ge-
half tien toen we via gleden op de vloer in de auto tijdens
het nauwe straatje evenwijdig aan de het rijden? Geen sleutel! Een machte-
brug de weg langs de Gouwe bereikten loze woede maakte zich van mij mee
ster. Aan de wijze waarop ik terug liep
naar ons 1 1
al dat het resultaat negatief was.
ff
I
ook wel eens hebt meegemaakt. Dit is het verhaal van de heer Van Vliet:
voor het eerst voor zouden willen zijn? Maar de grote aan-
de kJeuze“of de kinderen alle drie al dan tallen auto’s op de weg vlak vóór en in
de ruime omgeving van de kerk gaven kinderen
mij een licht gevoel van bezorgdheid,
nog versterkt door het feit dat er nie-
mand te bekennen was in de directe
kindernachtmis van acht uur ’s avonds omgeving van kerkplein en kerk,
een paar kerstliederen begeleiden met
haar accordeon in de Ontmoetings
kerk. Larissa, de jongste, ging met een
vriendinnetje van protestantse huize
thuiskomst gingen de jongste twee naar enige minuten nodig om uiteindelijk in de buren gaf zeer luidruchtig te kennen
bed, terwijl Monique, de oudste, met ”‘2 -i-'-— u„ -- i »<-. ,.ir
ons mee mocht naar de nachtmis van voor de auto en de hond te vinden. Met waren Ja natuurlijk, naar de kerk-
tien uur in de Victorkerk. sombere voorgevoelens gestemd dienst in de Ontmoetingskerk, voor de
Maar dit jaar zouden we met z’n allen baande ik mijn weg door de harde gereformeerden. De plotselinge hoop
naar de nachtmis gaan. Even was er stormwind naar de kerk terug. Mijn ge- op uitkomst uit onze benarde situatie
nog een discussie: naar de Ontmoeting- zin vond ik bedrukt bijeenstaand in het was nog sneller gedoofd dan dat zij was
skerk om middernacht of weer naar de voorportaal. De mededeling uit vier opgekomen. Het leek wel of de wind
Victorkerk. De laatstgenoemde dienst monden, dat de nachtmis al begonnen nog harder ging waaien. De wolken
het tenslotte worden. Omdat we was, leek me overbodig, want het geluid vlogen langs de hemel, terwijl de volle
maan een zee van licht over de straat
uitwierp. Mijn voorstel om zittend in de
men, zaten we toen op een van de laat- hoofd om de zijdeur waar een vriende- auto de terugkeer van de buren af te
- j 1- vertelde dat de wachten werd voorshands afgwezen.
laatkomers op de’krakende houten, ïo- d'ienst om half tien begonnen was. De
sliggende planken in deze kerk ver- 1
stoorde toen danig het genoegen van krakende planken achterin. Afijn, dan alvast uitlaten”. Zolang we de hond
i i 1 1 x-v-. I-,z, n zi Ut i n z4A o zi T- lm nzoo not m z-x zv niot l/nnrrro Iz A
kindergezichten was zelfs de moeder
lijke zorg van mijn vrouw om de nach
trust niet opgewasssen. Zij stemdem
toe. De bedrukte stemming van zojuist
de Ontmoetingskerk waar de kerk-
”Gaan jullie alvast maar naar binnen,
en houd een plaatsje voor mij vrij, dan
zoek ik een parkeerplaats voor de
auto”. Met deze opdracht zette ik de
óók mee naar dit kerstgebeuren. Na overige gezinsleden af en had daarna
een mij onbekende straat een plekje dat hij er wel was. Maar de buren zelf
voor de auto en de hond te vinden. Met
sombere voorgevoelens
baande ik mijn weg door de harde
stormwind naar de kerk terug. Mijn ge-
2van koor, orgel en kerkgangers was
de nachtmis in de Victorkerk aankwa- duidelijk te horen. Even stak ik m’n
men, zaten we toen op een van de laat- hoofd om de zijdeur waar een vriende-
ste banken. Het geklepper van de vele lijke oude heer me
kerk was stampvol. Ik dacht aan de
gen van voet- en fietspaden, een op-
- - n un I u I WW IIIUU1O UIIV 1X1 \J V IWll UVUI UVIV, £II>£.<I.WMI nuu. IV u. .VI. ^V^W.I, vu IIW -f---1 CH 6CH
beeldbuis om te kijken en te luisteren leeggehaald, weer teruggestopt. Geen ben die op slot gedaan”, zei Astrid. En roeibotenhaventje, is gereed.
van het recreatiebasisplan Reeuwijkse
voordeur. Verkleumd, verwaaid, ineen- drukte tegen dit houtwerk aan. Ik weet plassen en omgeving. De plannen zijn
niet wie het meest verbaasd was door het algemeen bestuur van het Re-
toen de bergingsdeur mee gaf, open creatieschap Reeuwijkse plassen en
ging en onze redding was nu nabij, omgeving goedgekeurd. Zij zijn voorts
Elkaar verdringend gingen de kinderen in overeenstemming met het goedge-
naar binnen, gevolg door de ouderen.
Twee minuten later waren we in onze
al mee te blaffen. Deze geluiden over- De eerste fase van de inrichting van ’t
stemden de kreten van teleurstelling uit Weegje, welke voorzag in het aanleg-
zes kelen. ’’Dan zijn ze door de ber- g
gingsdeur naar buiten gegaan, en heb- haalbrug, een parkeerterrein
Lx w z4ïz^ z-v^ zxlzx.* z^z^zJzxzx^” -»z»; A zit^izl C rAPit-iAtr>nhai;ont jg
sleutel! om te bewijzen dat ze gelijk had drukte ’t Weegje, groot 58 ha, maakt deel uit
De harde zuid-ooster stond pal op de ze de klink van de deur omlaag en
...«.I V VI Iiv^vn VII UIVVIIW i.IVL Vwvixzvui. T V l tx V UI l> Ww» w aa IU UIW 11
moeite kon ik de anderen ertoe bewe- gedoken, keken vier hulpeloze dames
1 J j jn stijgende verbijstering de ’’pater fa-
had Seth ons een kleine achterstand op milias" aan. Mijn vrouw stond met de
handen in het haar, letterlijk. ”Ben ik
daarvoor gisteren naar de kapper ge
weest, om nu hier voor het huis m’n
het meest verbaasd
het luisteren naar de prachtig gezongen
liederen van het gemengde koor.
’’Goed, dan naar de Victorkerk, maar
half tien, te zijn. Dan zitten we behoor
lijk vooraan en hebben minder last van
dat gekraak”, opperde ik. Mijn vrouw tuatie langzamerhand toch van de lol- lekkerder. Omdat ze het besluit waren
stond er op dat iedereen dan in de loop EEN BESLUIT lige kant gingen bekijken. Ze lachten van een bijzondere kerstavond in win-
van de dag een paar uurtjes ging vóór- De vijf gezinsleden waren verdacht stil en praatten alsof het een zondagmid- derig Waddinxveen.
slapen, zodat we op eerste kerstdag niet toen we tegen de wind optornend de dagwandeling door de polder naar Bos
zo slaperig zouden zijn. Met de harde auto gingen opzoeken. Ik liet vrouw en h'>trnf 7<->nderdat d<> anderpn h«*t
stormwind, die door het dorp loeide, kinderen tenslotte in een portiek wach-
was buiten spelen voor de kinderen ten om de auto alleen te gaan halen.
toch al niet erg aanlokkelijk op deze za- Onze hond, de enige die geen weet had
terdag en een uurtje slapen dan ook van de kleine ramp die ons getroffen
geen straf. Maar voor het naar bed had, begroette me uitgelaten en vrien-
gaan was er nog een kort voorval dat delijk als altijd wanneer hij een tijdje al-
van beslissende betekenis zou blijken leen heeft gezeten in de auto. Toen we
langzaam langs de Gouwe terugreden, weer terug bij de voordeur. Ondanks de
kwam er een moeizaam gesprek op
gang. ”We kunnen toch niet naar de
mis van twaalf uur! Hoe laat is die dan
idee kwam, weet ik achteraf niet te ver- afgelopen? Hoe laat liggen de kinderen
klaren. Maar rond vijf uur vroeg ik of
X 3L2.--2_ J J SÈ-IA.AÏ
Victor om tien uur begon. Mijn vrouw
meende zich te herinneren iets gelezen
te hebben in het ’’Victorientje” (kerk-
blaadje van de parochie) over veran
derde aanvangstijd. Maar Monique, die
alles leest, dat de bus inglijdt in ons
huis, meende zeker te weten dat het om
tien uur begon. ’’Kijk dan voor alle ze
kerheid even in het Victorientje” vroeg
ik. Alhoewel Astrid, als leerlinge van
de zesde klas, zelf iedere week een aan
tal exemplaren van het kerkblaadje in
de buurt bezorgt, was ons exemplaar op
dat moment niet te vinden. De overtui
gingskracht van onze oudste dochter
won het van de twijfel bij haar ouders.
Tien uur dus.