Kerstavond in winderig Waddinxveen I I Hoe een kort voorval van beslissende betekenis zou blijken GOUDSE BIOSCOPEN PROVINCIE STEEKT RUIM ÉÉN TON IN ’T WEEGJE Nu vragen van SGP- statenlid over kanaal opgekomen. Het leek wel of de wind gen de afzetknop te bedienen. Al met al ging en onze redding was nu nabij. WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN WOENSDAG 11 JANUARI 1978 zou vorig jaar wat kort voor de aanvang van binnen”. Dit laatste klonk eerder als een verwijt dan een advies. punt stond te beginnen (wel om tien i we daar ook met z’n allen”. Voor haar was het besluit wel het meest opwindend. Echte hebben was het nog niet voorgeko men dat er meer dan twee huisgenoten ’s avonds met hem gingen wandelen. :n we i 'j vond dit te doen! En ik kon er niet eens om lachen, hoewel de kinderen de si tuatie langzamerhand toch van de lol lige kant gingen bekijken. Ze lachten en volle maan en de vluchtende wolken, die een prachtig gezicht boden voor wie er oog voor heeft, voelden we ons meer verwant met die man en vrouw die bijna tweeduizend jaar geleden ”Dan gaan we eerst maar een wande ling maken door de buurt en de hond ik toch verwacht had. Waren de plaag geesten wat milder gestemd vanwege het Kerstfeest? dat, indien er ooit zoet water uit het Amsterdam-Rijnkanaal in de Gouw zou komen, het dan ook dringend no- om op deze kerstavond. VICTORIENTJE Waarom ik het vroeg, hoe ik op dat EEN KERSTENGEL Na twintig minuten waren we toch EEN BESLUIT De vijf gezinsleden waren verdacht stil we t THALIA Do. en Vr. 8 uur, Za. en Zo. 3.30, 7 en 9.15 uur, Di. en Wo. 8 uur SLAPSHOT. 16 jr. Za. en Zo. half twee en Wo. half drie PIPPI LANGKOUS ZET DE BOEL OP STELTEN, a.l. Vr. en Za. 11.30 uur (nachtv.), maandagcyclus 8 uur ROSEMA RY’S BABY. 16 jr. REUNIE Do. en Vr. 8.13 uur, Za. 7 en 9.15 uur, Zo. 3 en 7 uur STUNTEN MET DE DOOD. 16 jr. Vr. en Za. 11.30 uur (nachtv.), Zo. 9.15 uur, Ma. t/m Wo. 8.15 uur MEISJES, DIE ZICHZELF BE DIENEN. 16 jr. SCHOUWBURG Za. 7 en 9.15 uur, Zo. 4, 7 en 9.15 uur, Wo. 8.15 uur THE DEEP. Kleur, 12 jr. Za. 3 uur. Zo. 2 uur SNEEUW WITJE EN DE 7 DWERGEN. 14 jr- SS gejank als hij alleen zou blijven. STIL ROND DE VICTOR Het was al over koop betrof. Zonder dat de anderen het merkten doorzocht ik nogmaals meer dere malen alle zakken. Geen sleutel. Zelden was onze hond zo uitgelaten, in de dubbele betekenis van het woord. ven bekendmaakte, zat het gezin bin nen twee minuten geschaard voor de x_ i i naar deze ’’domineeszoon uit het noor den”. Voor we er erg in hadden was het ruim kwart over negen en slechts met Dit jaar stonden we thuis uit de Ontmoetingskerk. Mijn vrouw lichtte hen onmiddellijk in om trent onze belevenissen en onze ge slaagde inbraak in hun huis. ”We mo gen nu wel weggaan naar de kerk, want anders is er niet eens meer plaats. Er gingen al mensen naar binnen toen de buren uit de kerk kwamen”. Met deze oproep kwam mijn vrouw terug van de buren. Binnen twee minuten waren we op weg naar de kerk. Met twee sleu- 1971 begonnen. Mede in overleg met het ministerie van cultuur, recreatie en maatschappelijk werk is daarbij vooral aandacht besteed aan een goede ont- ”In het geheel komen de plannen voor de fasen 1 en 2 er op neer, dat de recrea tieve mogelijkheden door een goede ontsluiting, parkeergelegenheid en het aanbrengen van beschutting gevende beplanting worden vergroot, zulks ech ter zodanig, dat geen afbreuk wordt ge daan aan het vanouds specifieke karak ter en gebruik van de plas en zijn omge ving”, aldus de provincie, die de mini ster van cultuur, recreatie en maat schappelijk werk een subsidie van 75% in deze investeringskosten heeft ge vraagd. Tevens is het plan ter beoorde ling aan de gemeente Waddinxveen voorgelegd. niet mee zouden gaan naar de nacht mis. Met Kerstmis 1976 had dit pro bleem zich zelf opgelost. Astrid, onze tweede dochter, moest toen tijdens de was tijdens de wandeling al verworpen. ”Dan maar de auto in. Luisteren naar kinderen wachtten af, nadat ze bij hoog kerstmuziek of een kerkdienstuitzen- ding” was mijn weerwoord, juist toen ik bezig was de autosleutel in het slot te steken, kwam de buurvrouw van onze buren aanwandeien. Ze wenste ons al vast een Zalig Kerstfeest, waarop mijn vrouw haar onze, niet zo Blijde, Tijding meedeelde. Haar eerste woorden druk ten een gevoel van medeleven uit. En toen: ’’Maar ik heb een sleutel van de beginsel om de reeds in gebruik zijnde meer kwetsbare fase 1 rond de plas zo goed mogelijk zijn natuurlijke karakter te laten behouden. In fase 2 moet gele genheid zijn voor picknicken, dagkam- peren en vissen. Er is een parkeerter- reintje opgenomen voor ongeveer 25 auto’s (circa 450 m2) en mogelijkheid voor het stallen van fietsen. De be staande beplanting zal worden üitge- breid tot ongeveer 2,7 ha, zodat voor allerlei activiteiten meer luwte wordt geschapen in een groene omgeving. A. L. J. VAN VLIET, Peuleyen 128 bij lage Rijnwaterstanden zal blijven bestaan en dus ook van de Gouwe. De zoetwaterkanalen Waddinxveen- Voorburg en Maarssen-Bodegraven (Zwammerdam) zouden daar geen ver andering in kunnen brengen. En dan nu de zeven vragen van de heer Mulckhuijse: 1. Deelt het college mijn opvatting dat het kanaal Waddinxveen-Voorburg weinig zin heeft, als bv. in een tijd dat men dringend zoet water in het West- mijn rechterbinnenzak om mijn leesbril land nodig heeft, blijkt dat het water in te pakken en zo het kerstverhaal al meelezend te kunnen volgen. In geen enkele zak was m’n bril te vinden. keurcje bestemmingsplan van de ge meente Waddinxveen. .Met de uit huiskamer. De hond van de buren hield voering van fase 1 is de provincie in op met blaffen. De aangestoken kerst- WADD1NXVEEN Het gezin van de heer A. L. J. van Vliet (Peuleyen 128) beleefde op zaterdag 24 december een zeer bijzondere kerstavond in winderig Waddinxveen. Wat hij die avond heeft meegemaakt heeft hij speciaal voor het Weekblad voor Waddinxveen op papier gezet en het amusant om te lezen hoe het op zo 'n avond kan vergaan. En misschien herkent u er iets in dat u zelf WADDINXVEEN/DEN HAAG Het provinciaal bestuur is van plan - zo blijkt uit een voorstel aan de provinciale staten - om f 110.000,- uit te trekken om het recreatiegebied ’t Weegje meer geschikt te maken voor picknicken, dagkamperen en vissen. Het betreft hier fase 2 van het inrichtingsplan, dat ook nog voorziet in een parkeerterreintje voor 25 auto’s en een mogelijkheid voor het stallen van fietsen. Daarnaast zal de bestaande beplanting worden uitgebreid. DE BUREN ZALIG KERSTMIS Er was geen denken aan dat we ook Tegen half twaalf kwamen de buren maar hoefden te piekeren over een op- enstaand raam, want juist vanwege de storm was alles potdicht afgesloten. Een beetje triest stond ons vijftal voor de deur. Binnen brandde licht, was het warm, stonden tv, radio, alles wat je maar bedenken kon, de bedden voor de i bijvoorbeeld, daarbinnen achter die vijf centimeter hout en je kan er niet in. En dat op kerstavond ’’Maar de buren hebben toch onze re servesleutel”. Monique sprak het ver; lossende woord. Natuurlijk, dat we daar niet eerder aan dachten. In één run vlogen de drie dochters naar de deur van de buren. Door geen enkel raam brandde licht. Alleen de hond van die ons naar de Victorkerk moest bren gen. Ondanks de flinke rukwinden naar ons huis wisten mijn huisgenoten waardoor ik mijn handen aan het stuur al dat het resultaat negatief was. ”An- en mijn gedachten bij het sturen moest ders neem ik altijd de sleutel van de be houden, viel het me toch wel op, dat er rging mee, en dit keer niet, en nu ben je zo weinig auto’s langs deze kant van de de sleutel kwijt”. Deze opmerking van Gouwe reden. Waren wij dan een van mijn vrouw kon mijn humeur niet op- de weinige gezinnen die flink op tijd vijzelen, integendeel. het schema bezorgd. ”Dan maar een paar banken meer naar achteren” dacht ik toen we eindelijk in de auto za ten en wegreden, de hond achterin, om kapsel te laten ruïneren”. Een zekere de buren niet lastig te vallen met zijn geïrriteerdheid kon ik ook niet onder- kwispe- boom verlichtte het kerststalletje. Ter- wijl de kinderen de tv weer aanzetten en mijn vrouw warme melk ging klaar maken, vloog ik naar de slaapkamer. In sluiting. Deze werken gebeurden in het de linkerzak van mijn spijkerbroek zat zuidwestelijk deel en de plas met oever- de huissleutel. Wat in vijftien jaren hu- landen. Dit is tevens het grootste deel van het totale plangebied. Fase 2, groot circa 6,25 ha, ligt in het maar geen nachtmis dit jaar. ”Om twaalf uur begint de nachtmis in de Ontmoetingskerk” zei de oude heer dan zorgen we er voor ruim op tijd, zeg nog. ”U kunt al om half twaalf naar Nu liepe: i 1 r x x _!xx 1 1 Kinnon” TA i loofcfn Izl nn Ir r/J qIc vAnrl zJ 11 de IJssel, door een lage Rijnafvoer en het opdringen van het zeewater, verzilt is? Maar dat deed me niet zo erg veel dit 2. Kan het college mijn mening delen keer. Want de teksten en de liederen -------•- *--- zijn me zo vertrouwd geworden in al die jaren, dat ik een boekje nauwelijks met z’n vijven op kersta- nodig had. En de ’’geboortemuisjes” dig zal zijn maatregelen te treffen smaakten net zo lekker als vroeger in de verzilting van de IJssel en de Gouwe m’n kinderjaren. Misschien nog wel tegen te gaan? 3. Zou het college kunnen instemmen met een plan om deze verzilting tegen te gaan, door het maken van een plan voor een tweetal sluizen, die zodanig ontworpen worden dat die sluizen in tij den van lage Rijnafvoeren door schui ven afgesloten kunnen worden en het dan toch mogelijk is dat door het schut ten met deze sluizen het scheepvaart verkeer gaande kan blijven? (Bij nor male waterstanden kunnen de sluis deuren geheel open gezet worden). 4. Zou het college kunnen instemmen met een plan dat genoemde sluizen zo geprojecteerd worden, dat zij tegelij kertijd ook een aanzet kunnen vormen voor een oeververbinding over de IJs sel voor een tweede ontsluitingsweg voor de gemeente Krimpen aan den IJssel, dit ter ontlasting van het verkeer over de Algerabrug? 5. Is het college niet met mij van oor deel dat als het hierboven voorgestelde project zou kunnen worden toegepast, dit de oplossing van de zoetwatervoor- ziening zodanig dichterbij brengt, dat de twijfels betreffende het kanaal Waddinxveen-Voorburg zonder meer kunnen vervallen? 6. Zou het college ook bereid zijn in overweging te nemen de onder de vraag 4 genoemde sluizen als onder bouw te bestemmen voor een tweede oeververbinding ten behoeve van de gemeente Krimpen aan den IJssel, zo dat er twee problemen opgelost zouden kunnen worden? 7. Wat de kosten van de voorzieningen die aangebracht moeten worden wat de zoetwatervoorzieningen betreft: deze worden toch door het rijk gedragen? WADDINXVEEN De aanleg van het zo door het hoogheemraadschap van Delfland gewenste zoetwaterka- naal Waddinxveen-Voorburg blijft de gemoederen bezig houden. Nadat met name de linkse partijen hun bezwaren tegen het graven van dit water steeds sterker laten horen begint nu ook de SGP-fractie in de provinciale staten van Zuid-Holland bezwaren openbaar te maken. Kijkt u maar naar de zeven schriftelijke vragen die de staatkundig tels! Want een ezel stoot zich geen gereformeerde W. F. Mulckhuijsen uit zelfs geen kerstezel. Driebruggen dezer dagen stelde aan We konden nog net vijf plaatsen bij el- het college van Gedeputeerde Staten, kaar vinden achterin de Ontmoetings- Als toelichting daarbij vermeldde hij kerk. Toen om twaalf uur de dienst be- n°g dat volgens hem het probleem van gon met de gezongen kerstliederen de verzilting van de HoHandscheJJssel door het gemengde koor herkende ik u' een melodie, die we in het voorportaal van de Victorkerk ook al gehoord had den. Maar nu zaten we binnen, zonder hinder van krakende planken achterin. Tevreden keek ik naar vrouw en doch ters toen ze hun kerkboekjes pakten om de dienst te volgen. Ik luisterde even naar de stormwind die tegen mu ren en ramen van het gebouw opstorm den, maar ons nu niet meer konden de ren. Automatisch ging m’n hand naar welijk nog nooit was voorgekomen, moest ons nu op deze kerstavond ge beuren. Beschaamd, stapte ik met de noordoostelijk deel tegen de" Gouwe sleutel in de hand de huiskamer binnen, aan en is ten opzichte van het overige Er was niemand die me uitlachte, wat gebied wat hoger gelegen. Dit onder deel zal mede door zijn drogere ligging voor de rustige landrecreatie worden ingericht. Dit verstrekt het gewenste SETH Na het avondeten gingen vrouw en dochters nog een uurtje naar bed. Ik ruimde de tafel af, deed de afwas en ging alvast de tafel dekken voor het - kerstontbijt, na de kerkdienst. Van mijn uurX zei Larissa: ’’Straks zitten vroegste kinderjaren af herinner ik mij dat we thuis na de nachtmis thee dron ken met een paar beschuiten met muis jes, die anijskorrels, wit en rose, die zo kraken tussen je kiezen, en ook wel ’’geboortemuisjes” genoemd worden. Toen alles klaar was zette ik de t.v. aan, nog net op tijd om via het journaal te vernemen dat de storm in de loop van de eerste kerstdag zou gaan liggen. Het geloei buiten en het gehuil in huis deed me wel wat twijfelen aan het optimisme liep het gezin alvast naar de voordeur van De Bilt op dat moment, maar een t_. 2,22 mens blijft hopen. En daar begon Seth gleed m’n linkerhand in de dito broek- Gaaikema met zijn show. Toen ik dit zak om de huissleutel te pakken. Geen met een uitroep via het trapgat naar bo- sleutel? Rechterbroekzak? Hetzelfde resultaat. Achterzak, jaszakken, nog maals alle broekzakken doorgewoeld. o dan in bed? En hoe moet het dan rnor- het wel zeker was dat de nachtmis in de gen als Oma komt, dan zitten ze te sla- door Bethlehem zwierven en zochten pen aan de Kerstmaaltijd!”. Met deze naar onderdak. Mijn voorstel om er- argumenten probeerde mijn vrouw dui- gens bij kennissen zolang te wachten delijk te maken dat zij toch wel bezwa- J ren had tegen zo’n late kerkgang. De en bij laag bezworen hadden, dat ze heus wel zouden uitslapen de andere morgen. ”Ik herinner me van af mijn kinderjaren dat ik midden in de nacht opstond om naar de nachtmis te gaan. Die begon vroeger om twee of drie uur, maar zo klein als we waren gingen wij mee naar de kerk. Van mij mij mogen ze alle drie om twaalf uur naar de na chtmis” zei ik. Tegen drie hoopvolle buren, dat is waar ook. Maar waar ligt dat ding ergens want we zijn aan het opruimen geweest”. We dromden sa men om haar voordeur en wachtten ge spannen af op het moment dat ze met was op slag verdwenen. Rijdend langs het kostbare kleinood weer buiten zou komen. En waarachtig, na een paar dienst voor de gereformeerden op het minuten zoeken, kwam ze triomfante lijk naar buiten. Ze leek een kerstengel zoals ze ons voorging naar de voordeur van de buren. Het leek wel of de wind niet zo koud was en een beetje ging lig- opwinding voor iedereen zou spoedig gen. Of was dat verbeelding? komen. OPEN DEUR DE SLEUTEL ”Ik weet waar onze sleutel ligt, in het Bij het indraaien naar de parkeerplaats groene koffiepotje in de keuken”, zei in de Peuleyen bedong mijn vrouw dat Monique terwijl onze kerstengel de de kinderen dan nog eerst een uurtje sleutel in het slot stak. De sleutel zouden gaan slapen, wat zonder mor- draaide wel om maarde deur was ren aanvaard werd. Na het uitstappen aan de binnenkant op de knip gedaan. 2_. J - De hond van de buren liet zeer luid blij- terwijl ik de auto afsloot. Automatisch ken geen prijs te stellen op het gemor- rel aan de deur. Onze hond begon ook al mee te blaffen. Deze geluiden over drukken. De hond kwam me l lend achterna toen ik terug liep naar de auto. Misschien uit m’n broekzak ge- half tien toen we via gleden op de vloer in de auto tijdens het nauwe straatje evenwijdig aan de het rijden? Geen sleutel! Een machte- brug de weg langs de Gouwe bereikten loze woede maakte zich van mij mee ster. Aan de wijze waarop ik terug liep naar ons 1 1 al dat het resultaat negatief was. ff I ook wel eens hebt meegemaakt. Dit is het verhaal van de heer Van Vliet: voor het eerst voor zouden willen zijn? Maar de grote aan- de kJeuze“of de kinderen alle drie al dan tallen auto’s op de weg vlak vóór en in de ruime omgeving van de kerk gaven kinderen mij een licht gevoel van bezorgdheid, nog versterkt door het feit dat er nie- mand te bekennen was in de directe kindernachtmis van acht uur ’s avonds omgeving van kerkplein en kerk, een paar kerstliederen begeleiden met haar accordeon in de Ontmoetings kerk. Larissa, de jongste, ging met een vriendinnetje van protestantse huize thuiskomst gingen de jongste twee naar enige minuten nodig om uiteindelijk in de buren gaf zeer luidruchtig te kennen bed, terwijl Monique, de oudste, met ”‘2 -i-'-— u„ -- i »<-. ,.ir ons mee mocht naar de nachtmis van voor de auto en de hond te vinden. Met waren Ja natuurlijk, naar de kerk- tien uur in de Victorkerk. sombere voorgevoelens gestemd dienst in de Ontmoetingskerk, voor de Maar dit jaar zouden we met z’n allen baande ik mijn weg door de harde gereformeerden. De plotselinge hoop naar de nachtmis gaan. Even was er stormwind naar de kerk terug. Mijn ge- op uitkomst uit onze benarde situatie nog een discussie: naar de Ontmoeting- zin vond ik bedrukt bijeenstaand in het was nog sneller gedoofd dan dat zij was skerk om middernacht of weer naar de voorportaal. De mededeling uit vier opgekomen. Het leek wel of de wind Victorkerk. De laatstgenoemde dienst monden, dat de nachtmis al begonnen nog harder ging waaien. De wolken het tenslotte worden. Omdat we was, leek me overbodig, want het geluid vlogen langs de hemel, terwijl de volle maan een zee van licht over de straat uitwierp. Mijn voorstel om zittend in de men, zaten we toen op een van de laat- hoofd om de zijdeur waar een vriende- auto de terugkeer van de buren af te - j 1- vertelde dat de wachten werd voorshands afgwezen. laatkomers op de’krakende houten, ïo- d'ienst om half tien begonnen was. De sliggende planken in deze kerk ver- 1 stoorde toen danig het genoegen van krakende planken achterin. Afijn, dan alvast uitlaten”. Zolang we de hond i i 1 1 x-v-. I-,z, n zi Ut i n z4A o zi T- lm nzoo not m z-x zv niot l/nnrrro Iz A kindergezichten was zelfs de moeder lijke zorg van mijn vrouw om de nach trust niet opgewasssen. Zij stemdem toe. De bedrukte stemming van zojuist de Ontmoetingskerk waar de kerk- ”Gaan jullie alvast maar naar binnen, en houd een plaatsje voor mij vrij, dan zoek ik een parkeerplaats voor de auto”. Met deze opdracht zette ik de óók mee naar dit kerstgebeuren. Na overige gezinsleden af en had daarna een mij onbekende straat een plekje dat hij er wel was. Maar de buren zelf voor de auto en de hond te vinden. Met sombere voorgevoelens baande ik mijn weg door de harde stormwind naar de kerk terug. Mijn ge- 2van koor, orgel en kerkgangers was de nachtmis in de Victorkerk aankwa- duidelijk te horen. Even stak ik m’n men, zaten we toen op een van de laat- hoofd om de zijdeur waar een vriende- ste banken. Het geklepper van de vele lijke oude heer me kerk was stampvol. Ik dacht aan de gen van voet- en fietspaden, een op- - - n un I u I WW IIIUU1O UIIV 1X1 \J V IWll UVUI UVIV, £II>£.<I.WMI nuu. IV u. .VI. ^V^W.I, vu IIW -f---1 CH 6CH beeldbuis om te kijken en te luisteren leeggehaald, weer teruggestopt. Geen ben die op slot gedaan”, zei Astrid. En roeibotenhaventje, is gereed. van het recreatiebasisplan Reeuwijkse voordeur. Verkleumd, verwaaid, ineen- drukte tegen dit houtwerk aan. Ik weet plassen en omgeving. De plannen zijn niet wie het meest verbaasd was door het algemeen bestuur van het Re- toen de bergingsdeur mee gaf, open creatieschap Reeuwijkse plassen en ging en onze redding was nu nabij, omgeving goedgekeurd. Zij zijn voorts Elkaar verdringend gingen de kinderen in overeenstemming met het goedge- naar binnen, gevolg door de ouderen. Twee minuten later waren we in onze al mee te blaffen. Deze geluiden over- De eerste fase van de inrichting van ’t stemden de kreten van teleurstelling uit Weegje, welke voorzag in het aanleg- zes kelen. ’’Dan zijn ze door de ber- g gingsdeur naar buiten gegaan, en heb- haalbrug, een parkeerterrein Lx w z4ïz^ z-v^ zxlzx.* z^z^zJzxzx^” -»z»; A zit^izl C rAPit-iAtr>nhai;ont jg sleutel! om te bewijzen dat ze gelijk had drukte ’t Weegje, groot 58 ha, maakt deel uit De harde zuid-ooster stond pal op de ze de klink van de deur omlaag en ...«.I V VI Iiv^vn VII UIVVIIW i.IVL Vwvixzvui. T V l tx V UI l> Ww» w aa IU UIW 11 moeite kon ik de anderen ertoe bewe- gedoken, keken vier hulpeloze dames 1 J j jn stijgende verbijstering de ’’pater fa- had Seth ons een kleine achterstand op milias" aan. Mijn vrouw stond met de handen in het haar, letterlijk. ”Ben ik daarvoor gisteren naar de kapper ge weest, om nu hier voor het huis m’n het meest verbaasd het luisteren naar de prachtig gezongen liederen van het gemengde koor. ’’Goed, dan naar de Victorkerk, maar half tien, te zijn. Dan zitten we behoor lijk vooraan en hebben minder last van dat gekraak”, opperde ik. Mijn vrouw tuatie langzamerhand toch van de lol- lekkerder. Omdat ze het besluit waren stond er op dat iedereen dan in de loop EEN BESLUIT lige kant gingen bekijken. Ze lachten van een bijzondere kerstavond in win- van de dag een paar uurtjes ging vóór- De vijf gezinsleden waren verdacht stil en praatten alsof het een zondagmid- derig Waddinxveen. slapen, zodat we op eerste kerstdag niet toen we tegen de wind optornend de dagwandeling door de polder naar Bos zo slaperig zouden zijn. Met de harde auto gingen opzoeken. Ik liet vrouw en h'>trnf 7<->nderdat d<> anderpn h«*t stormwind, die door het dorp loeide, kinderen tenslotte in een portiek wach- was buiten spelen voor de kinderen ten om de auto alleen te gaan halen. toch al niet erg aanlokkelijk op deze za- Onze hond, de enige die geen weet had terdag en een uurtje slapen dan ook van de kleine ramp die ons getroffen geen straf. Maar voor het naar bed had, begroette me uitgelaten en vrien- gaan was er nog een kort voorval dat delijk als altijd wanneer hij een tijdje al- van beslissende betekenis zou blijken leen heeft gezeten in de auto. Toen we langzaam langs de Gouwe terugreden, weer terug bij de voordeur. Ondanks de kwam er een moeizaam gesprek op gang. ”We kunnen toch niet naar de mis van twaalf uur! Hoe laat is die dan idee kwam, weet ik achteraf niet te ver- afgelopen? Hoe laat liggen de kinderen klaren. Maar rond vijf uur vroeg ik of X 3L2.--2_ J J SÈ-IA.AÏ Victor om tien uur begon. Mijn vrouw meende zich te herinneren iets gelezen te hebben in het ’’Victorientje” (kerk- blaadje van de parochie) over veran derde aanvangstijd. Maar Monique, die alles leest, dat de bus inglijdt in ons huis, meende zeker te weten dat het om tien uur begon. ’’Kijk dan voor alle ze kerheid even in het Victorientje” vroeg ik. Alhoewel Astrid, als leerlinge van de zesde klas, zelf iedere week een aan tal exemplaren van het kerkblaadje in de buurt bezorgt, was ons exemplaar op dat moment niet te vinden. De overtui gingskracht van onze oudste dochter won het van de twijfel bij haar ouders. Tien uur dus.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1978 | | pagina 15