I Een groot en onbegrijpelijk land waar men wordt betaald naar prestatie I 1982 DOOR SJOERD VEERMAN i Een toneelstukje over hoe oudere mensen te behandelen. De oudere mens geniet veel ontzag in China. Het treinstation in Beijing. In 1979 hing er nog een groot portret van de gro te roerganger Mao. Voor het station staan allemaal mensen te wachten totdat de buitenlanders in de trein zitten. WOENSDAG 28 JULI 1982 Buitenlanders hebben in China nog veel bekijks, iedereen in de straat blijft staan bij die blanke mensen. ADDINXVEEN/BEIJING (CHINA) Mijn reis door het land met de meeste inwoners ter wereld - China - duurde enkele we ken. Bijna 1 miljard inwoners, dat betekent dat van iedere vier wereldburgers er één een chinees is. Op deze pagina van het Weekblad voor Waddinxveen wil ik graag wat meer vertellen over dit voor velén onbegrijpelijke land. Men treft er ook de meest grote tegenstellingen aan. Een bevolkingspolitiek die de meesten tn het westen schuwen, een vooruitstrevende vrouwenorganisatie en vakbeweging. Een communistisch land, maar zeker niet los van God. In de laatste jaren zijn er miljoenen christenen bijgekomen, ondanks of dankzij het communisme. De Chinese muur een vroegere verdedigingsmuur nu de grootste toeristi sche attractie. Ook worden er liedjes gezongen, hier wordt uitgevoerd "de partij is de zon". Een Waddinxvener in China WONINGBOUW dric-maal-zclf-beweging Mao Zedong, 9 jan. 1963 het analfa- LEVENDE KERK I die een korte eerste hulp Het begrip ‘zelf evengelisercn’ heeft twee betekenissen: ‘Wc mogen het e- vangelic propageren in de kerk en het propageren van atheisme mag alleen met preventie, bijv, verkoudheid. Zij is niet te genezen. Een echte l haar, komt haar Taken schreeuwen om uitvoering ze zijn met velen en hebben altijd haast de wereld wentelt voort De tijd dringt Tienduizend jaren is te lang Grijp de dag, grijp het uur! bovenstaande wijsheid ergens geldt in China dan is het wel de woningbouw: 800 miljoen moeten onderdak hebben. De stadsplanning van Shenyang valt rechtstreeks onder het Nationale Bu reau voor Woningbouw. Ze heeft als opdracht de woningnood op te los sen. Ze proberen dat ook door middel van renovatie van oude wo ningen en door nieuwe woningen te bouwen. Wij vragen naar eigendoms verhouding van de gebouwen en wo ningen in Shenyang, maar alles is van de staat en zij antwoorden dan ook wie de gebouwen en woningen in be heer hebben, en wie voor het onder houd moet zorgen: 50 procent is van het bureau voor de woningbouw, 45 procent is van fabrieken en 5 procent Als voor voor mensen Het land was na de burgeroorlog een puinhoop. We zien tijdens onze reis door China heel veel bouwactivitei ten. Waar gebouwd wordt, moet een plan zijn denken wc en vragen dus aan Xiao-li: ‘Kun je niet een afspraak voor ons maken met stadsplanners van Shenyang en Shanghai?’ De vraag is gemakkelijker gesteld dan beant woordt. We hebben in onze groep een aantal deskundigen op het terrein van de bouw, zoals een leerling-tim- mervrouw, een timmerman, een ar- GEZONDHEIDSZORG De gezondheidszorg heeft de laatste dertig jaar een stormachtige ontwik keling doorgemaakt. Na de bevrijding in 1949 werd alles beter. Er werd ge vochten tegen allerlei kwaad. Nieuwe ideeën werden ontwikkeld. dat infiltratie hoort bij het bei, ‘Drie-zelf’ wil zeggen: kerk moet geleid worden door Chine zen zelf; de Chinezen moeten zelf kerk zijn en de kerk moet zelf evan geliseren, door Chinese pastors. In 1950 schreef Y.T. Wu, een vooraan staand christen in China een manifest waarin een uiteenzetting werd gege- ACUPRESSUUR Daarna nodigt dr. Shan ons uit om een rondleiding te maken door het ziekenhuis. Eerst gaan we naar een kamer waar ons gedemonstreerd wordt hoe acuprcssuur werkt. Dit is het drukken op bepaalde punten van het lichaam waardoor men bijv, wordt verdoofd. We worden voorgc- stcld aan dr. Liu. Hij zal bij het oude vrouwtje dat in de stoel zit een drie tal tanden trekken. Wij staan met zesentwintig mensen om het vrouw tje heen. Velen maken foto’s maar het vrouwtje verblikt niet. De dokter drukt een paar maal op haar gezicht en haalt daarna een tang tevoorschijn en trekt zonder verdere verdoving drie tanden. Er komt geen bloed aan te pas. En op onze vraag of het pijn doet schudt het vrouwtje ‘nee’. Daarna vertrekken we naar de vol gende kamer waar een dokter bezig is met een klein meisje van tien jaar dat aan amandelen geholpen- moet wor den. Een spatcltje wordt in een vlam metje heet gemaakt, vervolgens in se samolie gedoopt en daarna tegen de amandelen aangedrukt, met als ge_- volg dat deze dichtschroeien. Dit al les gebeurd zonder verdoving. Het voordeel van deze methode boven de- Westerse is, dat ook mensen met een hoge bloeddruk en met hartklachten geholpen kunnen worden. Het zwak ke punt van deze behandeling is dat het zo lang duurt. De volgende kamer is van dr. Kau, die ons de elementaire beginselen van de acupunctuur pro beert bij te brengen. Lange, korte, dunne en dikke naalden worden ons getoond. Vervolgens zien we de toe passing ervan bij de patiënten. Ver schillende patiënten vinden het niet zo prettig 26 van die nieuwsgierig fo tograferende Westerlingen aan het ziekbed te krijgen, terwijl zij daar halfnaakt liggen. Wc kunnen dat be grijpen en gaan daarom vrij vlot weer verder. We worden dan naar de krui- denkamer gebracht waar 1230 ver schillende kruidensoorten zijn opge slagen. De meeste kruiden in dit zie kenhuis zijn verzameld door studen ten en docenten. Als bekendste plant kan ongetwijfeld worden genoemd de Ginsjeng, die ook in Nederland te verkrijgen is. De gezondheidszorg heeft zich in China gedurende de laatste dertig jaar stormachtig ontwikkeld. Dr Shan werkt verder aan het thema ‘lopen op twee benen’, dat wil zeggen het zoeken naar een goede samen werking tussen traditionele gezond heidszorg en moderne Westerse tech nieken. is van privaat-eigenaren. Per inwoner is er ongeveer 5 m2 woonruimte be schikbaar in de stad Shenyang. In Ne derland is 5m2 het minimum voor een slaapkamer! De plannen die men ontwikkeld heeft voorzien erin dat de milieuonvriendelijke fabrieken naar buitenwijken van de stad Wor den gebracht. Van de bouwbedrijven die in Shenyang zijn is 80 procent in handen van de staat en de resterende 20 procent zijn coöperatieve organi saties. Men bouwt voornamelijk 5 a 6 lagen hoog. Doordat Shenyang niet yerder mag groeien, gaat men de oude kleine huisjes op elkaar stape len. Vroeger stonden er in .een wijk 80 kleine huisjes, nu bouwt men er op die zelfde plaats weer 80 woonap partementen alleen dan nu 16 naast elkaar en 5 hoog. De kwaliteit van de huizen is verbeterd, maar tevens heeft men een aantal sociale voorzie ningen kunnen inbouwen, zoals win kels, een ziekenhuisje, plantsoenen etc. Uiteraard worden ook ons de nodige vragen gesteld. BEWONERSCOMITÉ De bus kan met moeite tot de buurt doordringen, want zo breed zijn de straatjes ook niet. We worden onmid- dclijk verwelkomd (klappende men sen) en binnen zitten we nog maar nauwelijks of er wordt thee inge schonken. Eerst volgt een inleiding over wat het bewonerscomité doet. Het westelijk stadsdistrict is in negen gedeelten verdeeld. Waar wij ons be vinden is het voornamelijk een woon gebied, maar er zijn ook enkele fa brieken en bureau’s. Het is erg dicht bevolkt: op twee vierkante kilometer zijn er 15.000 huishoudingen en dat zijn 57.000 mensen. De bewonersco mités worden door de bewoners on afhankelijk van de regering aange- stel Ze krijgen er geen loon voor. Ze Wrganiseren vooral betere sanitaire voorzieningen en passen op de hygië ne. Ze hebben verder een kliniek op gezet voor de preventie van ziekten. Voor de mensen die moeilijk het huis uit kunnen, worden produktiegroe- pen opgezet, zodat ze thuis kunnen werken. Ze kunnen gepensioneerden, die een pensioentje hebben van 80- $0 procent van hun laatst genoten in- icomen, er nog wat bij verdienen. Werkers die gewerkt hebben krijgen Jen uitkering. Kantoormensen gaan met 60 jaar (mannan) en 55 jaar (vrouwen) met pensioen; de fabrieks- Werkers daarentegen gaan met resp. J t>5 jaar entiÖ jaar met pensioen. Ver sier is de buurt bezig om fcetisme te bestrijden. fcver de huizenbouw wordt verteld dat er een groot huisvestingspro bleem is. Na de. bevrijding werd het belang van de woningbouw onder schat. Daarom zijn er nu grote fami lies in één huis en wachten veel ver loofde stellen op een woning, zodat le kunnen trouwen. Dit probleem heeft nu veel aandacht. De bende van wier heeft na de Culturele Revolutie Vooral de huizenbouw verstoord. moesten verhuizen uit de pastorieën naar kleinere huizen. Niemand zou in die tijd durven zeggen dat hij christen was, maar toch gingen de huisdien- sten wel door. En de christenen heb ben hun bijbels ook wel gespaard’. Hoe is uw verhouding met de com munisten? ‘CCP-leden en kerkmensen kunnen het niet eens zijn over kerke lijke zaken, maar wel over politieke zaken. De vier modernisaties worden ook door de kerkmensen gesteund. Let wel de vier modernisaties worden dus niet als een economisch iets ge zien, maar als een politiek iets. Tot slot vraagt de heer Chen nog naar de Nederlandse situatie. Als ik vertel dat er bij ons ook minder mensen gaan geloven, omdat ze menen zonder God te kunnen vraagt hij: ‘Hoe den ken ze dan over de dood?’ In China komen de mensen wel eens naar de kerk, als ze merken dat ze bijna dood gaan. Onze gids Lin is door het ver haal zo enthousiast geworden dat hij mij ook nog naar een onlangs hero pende kerk brengt. Deze kerk is niet open, maar omdat ik van zoverre kom, wordt de sleutel opgehaald en kan ik binnen twee foto’s maken. Eerst een zonder dat de gordijnen achter de preekstoel zijn gesloten. Achtef de preekstoel hangen name lijk twee levensgrote portretten van Mao en Hua. En daarna een met de gordijnen dicht, want dan lijkt het meer op een kerk, volgens de Chine zen. N’a de bevrijding werd het een tijd van hard werken. In 1950 werd te Beijing het eerste Nationale Gezond- hcidscongrcs gehouden, waar de vol gende lijnen werden uitgestippeld: 1. Verbeteren van de gezondheid van boeren, arbeiders en soldaten; 2. Na adruk op preventieve geneeskunde, 3. Werken met en deelnemen aan massa le gezondheidscampagnes, en 4. Com bineren en samenwerken van traditio nele en westerse geneeskunde. In 1968 werden in de volkscommüne Jiang-chen nabij Shanghai 28 mensen die uit de rijen der boeren vandaan kwamen, enkele maanden opgeleid om allerlei eerste-hulp-wcrkzaamhe- den en preventieve voorlichting te kunnen verrichten op het platteland. Na hun opleiding gingen zij weer te rug naar hun oorspronkelijke werk plaats. Zij kregen de naam van ‘blote- voeten-dokter’, omdat de boeren in Jiangchen op blote voeten in de rijst velden werken. Het voorbeeld van Jiangchen ging al snel als een lopend vuurtje door het land en de nationale leiding besloot het voorbeeld te pro pageren^ arbeiders met elkaar. Dit werd door personeelszaken aan de vakbond doorgegeven. Beide mannen zijn toen ontslagen omdat ze toch al een slech te naam hadden. Het ontslag gaat over één jaar in, tot die tijd krijgen ze per maand slechts 18 yuan, dat is het minimum voor levensonderhoud. Ze worden nu een jaar lang bekritiseerd. Verbeteren ze zich dan gaat het ont slag na een jaar niet door en krijgen ze weer hun oorspronkelijke loon. Het komt bijna nooit voor dat men sen zich tijdens zo’n boetejaar niet verbeteren. De straffen lijken erg hard, maar worden als rechtvaardig geaccepteerd. In de fabriek wordt ook aan politieke studie gedaan. Er worden na het werk in de fabriek, cursussen gegeven om de werken van Mao en de politieke situatie van bin nen- en buitenland te bestuderen. Tijdens de reis hebben we één vaste gids. Het is Hu Xiao-li een jonge com muniste. Ze was er trots op een communiste te zijn op zo jeugdige leeftijd. Toch kon ze ook heel goed de betrekkelijkheid van alles inzien. In alles was ze erg behulpzaam en probeerde ze onze wensen te vervul len. Zo ook onze wens om met het stadsbestuur van dc stad Shenyang te spreken. buiten de kerk en niet in de kerk’. Zo houden we goede relaties. Voor de bevrijding was het in onze kerken net als bij jullie. De kinderen werden ge doopt en daarna deden ze op oudere leeftijd belijdenis. Maar nu gaat het 'meer om keuze maken. De kinder doop komt niet meer voor. Maar is het niet oneerlijk verdeeld dat jullie alleen maar in de kerk mogen evange liseren? Hoe bereik je dan de men sen? ‘Daar hoef je je geen zorgen over te maken, want uit het voorbeeldig leven van de christenen merken de mensen er omheen dat er ie.ts van je uitgaat als christen. Die mensen ko men dan vanzelf naar de kerk. En ook de familieleden komen wel naar de kerk. Hoewel we klein zijn, zijn we toch een levende kerk. Er komen nieuwe gelovigen bij. Niet veel, maar toch.... Soms horen ze via de radio het evangelie, gaan naar kerkdiensten en willen dan gedoopt worden. Hoe vaak houden jullie avondmaal? ‘Een maal per maand’. Hebben jullie ook een kerkregister met het aantal le den? ‘De kerk werd tijdens de Cultu rele Revolutie gesloten en het kerkre gister is toen ook vernietigd, maar we hebben enkele weken geleden een en quêteformulier uitgereikt. We gaan binnenkort een nieuw register ma ken’. Was de culturele Revolutie erg? ‘Bijbels werden verbrand, kerken werden vernietigd en de dominees RELIGIEUZE LEVEN Bij mijn speurtocht naar kerken in China. Heb ik heel wat oude kerkge bouwen gezien die ‘nuttiger’ werden gebruikt. Bijv, als postkantoor, zie kenhuis, fabriek, arbeidsbureau of turnzaal. Toch waren er nog enkele kerkgebouwen. De bezoeken waren meestal kort en met de voorgangers vonden korte gesprekjes plaats. In Shijnghai had ik een langer gesprek met de secretaris van de drie-zelfbe- weging (een landelijke protestantse organisatie). Dc heer Chen sprak uit stekend engels. Ook vraagt hij mij naar de betekenis van de verschillen de woorden. Het blijkt dat hij er niets vanaf weet. Hoe zou hij ook als gewone Chinees. Gelukkig is het daarom dat Chen goed Engels spreekt, zodat Lin niet hoeft te verta len. Het hoofdkantoor is gevestigd op de derde etage van een oude kanto renflat in dc haven. Van buiten is het niet te zien dat er een kerkelijk bu reau in is gevestigd. Mijn eerste vraag aan Chen is of hij iets wil vertellen over de drie-zelf-bcweging en wie en wat hij is. ‘Ik ben secretaris van het nationale comité van de drie-zelf- beweging. Het Westerse geloof kwam in de 19e eeuw, naar China. Het ge loof was een werktuig voor Westerse landen. De Chinezen denken dan ook van buitenlanders cgrip christendom. De Chinese worden weer opgericht en volgend jaar juni wordt ook het nationale co mité weer heropgericht. Sinds juni van dit jaar (1979) zijn al drie kerken in Shanghai heropend. De kerken wa ren vroeger van buitenlanders. Maar nu worden ze door Chinezen ge bruikt. Het comité in Shanghai stelt zich ten doel de oude kerken weer te heropenen en daar na de kerken ook in eigendom te krijgen, want nu wor den ze in de weck vaak voor andere doelen gebruikt (bijv, school). ‘Vol gend jaar krijgen een we nieuwe bijbelvertaling en nieuwe liedboeken. Dat wordt allemaal door de leden zelf betaald.’ Komen er nog veel mensen naar de kerk? ‘We houden zondags twee diensten, één om 8 uur en één om 10 uur. In dc eerste dienst waren er bij de opening van de kerk op 2 september 1700 mensen, terwijl er in dc tweede dienst 700 mensen waren. Zijn er veel jonge mensen on der dc leden? ‘Neem nou de Noorder- kerk, daar bestaat éénvijfde deel van de gemeente uit jongeren. In het alge meen gaan de kinderen niet eerder dan op achttiende jaar naar de kerk. Wij willen ze niet indoctrineren, ze moeten zelf kunnen kiezen’. chitecte, een bouwjournalist en een ambtenaar van het ministerie van volkshuisvesting. Door uitvoerig op te schrijven wat de kundigheden van onze specialisten zijn en waarom wc een gesprek willen hebben met stads planners gaan onze gidsen Xiao-li en Liu Yen-an opnieuw proberen een ge sprek te organiseren. Dinsdagavond wordt meegedecld dat dc ambtenaren van dc stadsplanning erin hebben toegestemd dat enigen van onze groep een gesprek met hen mogen hebben. Maximaal mogen er zeven mensen mee doen. En we zullen niet ontvangen worden op het stadskantoor, maar zij zullen ons op zoeken in ons hotel. Donderdagmor gen negen uur is het dan zover. Zeven zenuwachtige Nederlanders, die niet weten wat ze moeten doen: klappen als de Chinezen in zicht komen of ge woon een hand schudden, zoals we in Europa doen. Maar op het moment dat we de Chinezen zien, weten we al dat zij nog meer ‘de zenuwen’ heb ben dan wij. Het zijn drie hoge heren die ons iets zullen vertellen. Uitcrlijk is dat niet te zien, want ze hebben ook een gewoon Mao-pakje aan en ieder heeft een zwart boodschappen tasje bij zich. De heren stellen zich voor: Dong, directeur van dc stads planning, Chen, chef van de techni sche dienst van de stadsplanning en Wang, uitvoerder van het stadsplan- ningsinstituut. Daarna begint er een vraag- en antwoordspel. Dc studiereis had vier aspecten: 1. het wijkleven, de manier van wonen in China; 2. industrie; 3. gezond heidszorg; 4. hét religieuze leven in ■tina. Tijdens onze reis deden we vier ste den aan, eerst de hoofdstad Beijing, dan via een treinreis van twaalf uur naar Shenyang (841 km), vandaar vlogen we in vier uur naar Shanghai (afstand 2029 km) en tot slot vlogen we naar Changchow (Kanton) (een afstand van 1811 km). Via een trein reis verlieten we China en kwamen we in Hong Kong. De eerste dag gin- ■en we naar de Chinese muur, ‘s Mid dags gingen we voor een bezoek naar het Shang Chun Shong-bewonersco- mité. waardoor grote delen van het land het zonder dokters moeten stellen. Deze praktische aanpak van het pro bleem van de medische voorzieningen is typerend voor China. Niet streven naar perfectie maar naar een werkba re eenheid voor alle mensen. Tot slot gaan we nog even een super markt in deze wijk bezoeken. Wc hebben ongeveer een kwartier en voor de meesten is er wel wat te vin den. Als we na ongeveer een kwartier terugkomen, blijkt dat zich honder den mensen hebben verzameld bij onze bus. Het is voor dc laatsten moeilijk om er nog doorheen te ko men. Als de bus zal wegrijden, moet men de mensen van de bus weghou den. Al klappende en zwaaiende nemen we afscheid vna deze vriende lijke mensen. Onze laatste wijk die we bezoeken is in Shanghai en heet Kong Jang. INDUSTRIE In China krijgt iedereen betaald naar prestatie. We bezochten verschillende soorten fabrieken in verschillende steden. Zo kwamen we in een staalfa briek, een machinefabriek en een wolfabriek. Van dat laatste bezoek wil ik u iets meer vertellen. De naam is de Shenyang wolfabrie- ken nr. 1 en nr. 2. De leiding heet ons hartelijk welkom, in dc personen van de heer Li (directeur) en mevr. Kao (cheffin). De fabriek nr. 1 is een combinatie van spinnerij, weverij en ververij. Er werken ongeveer 1200 mensen van wie de helft vrouwen zijn. Door de zorg van de regering en de partij is de produktic steeds opge voerd. Her assortiment bestaat uit meer dan 300 verschillende stoffen. Door dc vergroting van dc produktic is ook het culturele leven verbeterd. Zo-zijn er in dc fabriek ook kinder crèches, arbeidsgroepen, kliniekjes en een bibliotheek opgezet. Weliswaar zijn ze vooruitgegaan, jnaar dc machines zijn nog erg ouderwets en primitief, terwijl ook de administra tie nog niet goed loopt. Na de inlei ding van de directeur gaan wc de fa briek bekijken. Vooral valt op dat er een verschrikkelijk lawaai in dc fa briek is, maar dat er geen veiligheids maatregelen tegen getroffen zijn. Als wij dan stellen dat de mensen alle maal doof worden als ze geen oordopjes gaan dragen, vertelt de di recteur dat er wel veiligheidsmaatre gelen zijn uitgereikt maar dat dc mensen die niet willen! Maar kun je dat dan niet verplichten, vroegen wij? Nee, de mensen weten zelf het beste wat ze moeten doen, maar we raden het wel aan om voorzorgsmaatrege len te nemen. In een andere fabriek werd ons vertelt dat door dc bende van vier de mensen niet langer veilig heidsmaatregelen wilden gebruiken. Er zijn ook in deze fabriek 8 loon schalen, waarbij de laagste 31,5 yuan per maand krijgt, terwijl het gemid delde 60 yuan is. De directeur valt echter buiten de loonschalen en verdient dus meer dan 100 yuan. Het is in China echt niet dc bedoeling om iedereen even veel te laten verdienen. Een ieder krijgt betaalt naar zijn werkprestaties. Wie niet werkt zal ook niet eten.... Iedere maand en ieder jaar wordt er een mo- delarbeider gekozen. Deze man of vrouw krijgt dan een diploma en een extra premie en tevens wordt van hem een foto gemaakt, die dan een maand of jaar lang tentoongesteld wordt. Hoe wordt je modelwcrkcr, vroegen we? Als iemand perfect is in iedere vorm van produktic, geen onderbrekingen heeft gehad en geen ongelukken heeft veroorzaakt of zelf gehad heeft en als hij veel geprodu ceerd heeft en goed met zijn collega’s kan opschieten en ook bereid is ge weest hen te helpen, dan kan iemand in aanmerking komen voor dc onder scheiding modelarbeider. Na de rondleiding gaan we in twee groepen discussiëren. Met de direc teur over dc industrie en met de chef fin over de vrouwenfederatie. Daar er maar één zaal is, gaat de helft van de groep met de directeur achterin de touringcarbus zitten die voor dc deur van de kantine staat. De directeur op de achterbank en daar tien mensen om heen. Als derde en laatste fa briek hebben, we een zware fabriek: Er werken 11.000 mensen, waarvan 2100 vrouwen. Voor de bevrijding werkten er hier 28 mensen in een fa briek, nu is het een complex van fa brieken, waarin een gieterij, een staalsmeltcrij, een smederij en een perserij. Na dc val van dc bende van vier was dc produktic in 1978 20 procent hoger dan in 1977. De leden van de bende van vier zeiden bijvoor beeld: ‘Als je hard werkt dan ben je geen goed communist, omdat je enkel zo hard werkt voor het geld’. Nieman wilde uitgescholden worden geen goed communist te zijn, dus ging iedereen langzamer werken. In de fabriek zijn 10.500 mensen lid van de vakbond. De niet-leden zijn meest de jonge mensen die nog geen half jaar hier werken en dus nog niet het lidmaatschap hebben kunnen aanvragen. Dc vakbond heeft 7 afde lingen in deze fabriek: het organisa tie-, het propaganda-, het produktie-, het vrouwen-, het recreatie- en het onderzoeks- en techniekcomité. Het organisatiecomité bijvoorbeeld heeft onder anderen als taak, het bekritise ren van mensen die zich misdragen. Bij ernstige vergrijpen mogen ze ook straffen. Gisteren vochten b.v. twee EEN GEZIN Na deze inleiding gaan we in groepjes dc buurt bekijken. Wij gaan naar een ■gezin dat vijf kamers tot haar teschikking heeft. In die vijf kamers noeten acht mensen leven: de ou ders, vier kinderen en twee kleinkin deren. Vier oudere kinderen zijn al getrouwd, maar zondags komen die dlemaal weer naar huis toe: ‘Dan vie ren ze weer blij het ‘één-gezin-zijn’. De vrouw verontschuldigt zich voor iet feit dat ze acht kinderen heeft naar ja, voor de bevrijding was er nog geen familieplanning. ‘Nu geluk kig wel’, zegt de vrouw en wijst op bet feit dat dc vier getrouwde kinde ren in totaal slechts zeven kinderen hebben. Voor de bevrijding was het leven hard en moeilijk, maar nu is het vro lijk, iedereen heeft werk, ze wonen allemaal. De prijzen zijn stabiel. De huur bedraagt slecht 6 yan en 40 fen (f 9,-- per maand. Tijdens de bende van vier verdienden de kinderen maar 40 yan per maand, maar nu 60 yuan per maand. Het gezinsinkomen is 400 yuan per maand. Het geld dat de kin deren verdienen die in huis zijn wordt aan moeder afgegeven. Hebben de kinderen dan iets nodig dan vra gen ze het moeder en die geeft het dan wel. De kinderen blijven meestal minstens tot hun vijfentwintigste bij vader en moeder. De huisvrouw ver telt dat zij sinds 1958 (Grote Sprong oorwaarts) is gaan werken. Toen werden de buurtproduktiegroepen opgezet. Aan het eind van de zestiger jaren werd dit op grote schaal toege- Past. Zij vertelt dat er in het begin hele discussies waren tussen de vrou wen over het wel of niet werken bui tenshuis. De vrouw is geen lid van de Communistische Partij (CCP). Op onze verdere tocht door de wijk komen we bij een klein ziekenhuisje. De vloer is bedekt met tegels. Er staat een onderzoektafel en een kast je met wat medicijnen. De vrouw die als dokter wordt voorgesteld, is een huisvrouw uit de wijk training heeft gehad om eerste hulp je kunnen verlenen. Mw. Jen Ju-hua ls vooral belast van diaree en bevoegd om dokter begeleid ‘nstructies geven en helpt haar ook met adviezen, zodat zij de mensen 'an helpen. Ze heeft een basisoplei- (hng gehad in een ziekenhuis en ze eert nog steeds. Deze dokters noemt men ‘blote-voeten-dokters’. Men heeft hen aangesteld omdat China met hetzelfde wilde als zovele andere ontwikkelingslanden. Daar zijn te "einig goede dokters en de dokters e er zijn blijven in de grote steden. Hieronder volgt dan de belangrijkste informatie uit dit gesprek. Op natio naal niveau vindt er een toedeling plaats van de grond. Onder verant woordelijkheid van dc Staatsraad stelt een nationaal bureau voor dc woningbouw een plan op. Dc heren van stadsplanning doen eigenlijk niet anders dan het reguleren van ad- hoc-zakcn en eventueel ontwikkelen ze bouwsystemen. Dc taken van hen zijn: stadsplanning, groenvoorzie ning,woningbouw en milieubeheer. ven over dc politieke basis voor het bestaan van de kerk onder het nieu we regime. Dit manifest werd gepu bliceerd in het Volksdagblad en werd uiteindelijk door meer dan 400.000 protestantse christenen on dertekend. Daaruit kwam voort dat de drie-maal-zclf-beweging werd opgericht. Op nationaal niveau, maar ook op provinciaal niveau. In drie ge bieden is niet een provinciaal comité, namelijk Taiwan, Tibet en Tsjien- tang, want daar zijn geen christenen. De Chinese kerk moet echt Chinees zijn benadrukt, aldus de heer Chen. De beweging geeft een weekblad ‘Hemelse wind’ uit voor de Culturele Revolutie waren er 10.000 abonnees. Het gaf nieuws over Chinese kerken, over geestelijke zaken, bijbelstudie en ook preken. Aan het ideologische se minarie te Nanking, werden priesters opgeleid en verder worden buiten landse contacten onderhouden met landen als Japan, Noorwegen, Zwe den, Cuba, Hongarije en Tsjechoslo- wakijc. Kan ik eens zo’n weekblad inkijken? ‘Nee, dat gaat niet, want sinds dc Culturele Revolutie kunnen we niets meer doen! Dus al die acti viteiten doet u niet meer? Nee, sinds 1966 moeten wc gewoon handenar beid doen, want dc godsdienst is ver boden’. Gelukkig zijn er sinds de val van de bende van vier weer meer mo gelijkheden. Provinciale comité’s In dc wijken treffen we vaak zo’n blotc-voeten-doktcr aan. Meestal is het een huisvrouw die voor zes maanden een opleiding heeft gevolgd. Zoals Mevr. Jen Yu-hua, die een half jaar lang een opleiding heeft gehad in het wijkzickenhuis Na de opleiding kwam ze weer terug naar haar gewo ne werk. Ze is niet een volledig be voegde dokter, maar ze is wel in staat eerste hulp te verlenen aan mensen in de wijk. Ze heeft nu nog steeds bege leiding van een echte dokter. Regel matig wordt de bloeddruk gecontro leerd van dc mensen in de wijk. Als de mensen werkch, is dc medische zorg gratis. Voor dc bewoners zijn dc tarieven erg laag. In Shenyang gaan wc naar een kli- nick voor Chinese traditionele medi cijnen. Na een korte busrit vahuit ons hotel komen we bij een statig ouder gebouw. Het telt vier verdie pingen. Bij de hoofdpoort staat dr. Shan ons reeds op te wachten. Het ziekenhuis is in 1958 opgericht als samenvoeging van het oude Chinese traditionele ziekenhuis en een oplei dingscentrum. In 1958 waren er 800 paramcdici en 500 studenten, terwijl er nu 1800 paramcdici en 1500 stu denten zijn. Iedere dag worden er minstens 2000 patiënten behandeld. Dr. Shan geeft vier hoofdtaken van zijn ziekenhuis: 1Het toepassen van traditionele geneeskunst en het com bineren van die kunst met dc Wester se methode voor de meest voorko mende ziekten; 2. Het opleiden van studenten; 3. Het vinden van meer tijd voor onderzoek van het gebruik van de traditionele geneeskunst en 4. Het opleiden en trainen van Westerse deskundigen voor het toepassen van de traditionele geneeskunst in samen werking met hun Westerse methode. I

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1982 | | pagina 9