De zondagen van domineeszoon Jan Meuleman in Den Ham Gemeentesecretaris Jan Meuleman (58) beëindigt 40-jarige gemeentelijke loopbaan Relativeren Invloed Reclamezuil Burgemeesters De gemeente” Twee jaar Blanco Degelijk Afgebroken BERT door WOUDENBERG WADDINXVEEN - Op eens is er dat ene zinnetje halverwege het lange vraag gesprek met vertrekkend ge meentesecretaris Jan Meule man (58). Tegen het einde van het interview, vorige week donderdagmiddag in de bestuursvleugel op de eerste verdieping van het ge meentehuis aan het Raad huisplein, wordt dat zinnetje onopvallend nog even her haald: ”Er is gelukkig meer dan de gemeente Pagina 23 Weekblad voor Waddinxveen - Woensdag 19 september 1990 Er is gelukkig meer dan de gemeente I lemaal niet”. u zo’n beetje uw eigen Wat gaat het nu worden ”Dat weet ik niet”. Er zijn weinig dingen en mensen waar de Waddinxveense gemeentesecretaris niets van weet en waarover hij als het moet goed zijn mond kan houden. Met zijn vertrek sluit Waddinxveen onmis kenbaar een tijdperk af. Op de fiets hoeft hij vanaf volgende maand niet meer heen en weer naar het Raadhuis plein. Dat zegt dus de man die van de 40 overheidsjaren er bijna 27 in Wad dinxveen op heeft zitten. Voor de gemeente heeft hij talloze dagen en nachten sjouwen achter de rug. Dit voorjaar kondigde hij in een laat afgelopen vergadering van de raadscommissie voor algemeen bestuurlijke zaken aan een punt te willen zetten achter zijn ambte lijke loopbaan, die hem in Steen- wijkerwold, Gramsbergen, Gaas- terland en Waddinxveen bracht. len zou de politiek niet in de problemen mogen komen”. Was het toen niet terecht om te probe ren voor die post iemand van buiten te krijgen U kwam in 1963 tenslotte ook helemaal uit Friesland. ”Dat is een hamvraag. Op zich vind ik dat een gemeentebestuur moet zorgen dat de beste kandidaat wordt be noemd. Ik heb de indruk dat men in 1976 niet het verwijt wilde krijgen ge lijk te hebben aangestuurd op de be noeming van een eigen man”. U hebt daarover B. en W. niet geadvi seerd ”Dat is te veel gevraagd aan een schei dende gemeentesecretaris”. nisatie, die weer zal gaan veranderen, het vertrouwen moet hebben en behou den. Hij zal zeker anders werken dan ik heb gedaan. Ieder mens heeft zijn ei gen structuur en karakter. Ik hoef in ie der geval niets over te dragen, want al les is er”. Er wordt dan een toneelstuk opge voerd. ’’Eigenlijk wel. Maar ik weet dat er nu eenmaal veel toneel in het leven is”. Na de gemeenteraadsverkiezingen van dit jaar werd door de PvdA weer opge merkt dat B. en W. in meerderheid con fessioneel is, want de burgemeester is CDA, één der wethouders is CDA en de gemeentesecretaris is CDA. ”Ik ben als gemeentesecretaris advise rend lid van het college van B. en W. Het college komt naar eigen inzicht tot besluiten. Binnen het college is ook stemrecht en dat stemrecht heb ik niet. De finale besluitvorming ligt bij het de mocratisch gekozen bestuur en de be noemde burgemeester”. ”Dat was van 1932 tot 1947. In dat jaar ging mijn vader als predikant naar Steenwijk en wij gingen als gezin mee”, vertelt de predikantszoon, die koos voor een langdurige ambtelijke loop baan bij vier gemeenten. Tot hoever gaat die invloed dan ”Dat weet ik niet. Die invloed is ook noojt te bepalen en die staat ook niet beschreven. Ik voel overigens wel dat ik invloed heb, hoe dan ook, maar in welke mate kan ik niet zeggen. Overi gens is een gemeentesecretaris gehou den goede en verantwoorde adviezen aan het college te geven, waarmee in Waddinxveen goed te werken valt”. ’’Fietsen en schaatsen op zondag ge beurden er in feite dan ook niet. Het was dan ook geen probleem. De zon dag was in Den Ham nog een ’’echte” zondag. Ik ging twee keer naar de kerk, deed spelletjes en ging wandelen”. taan opgepakt, zijn de raadscommis sies in het openbaar gaan vergaderen en werden de ambtelijke adviezen openbaar. Die openbare adviezen vind ik zelfs prettig. Voorheen werden amb telijke adviezen nog wel eens onder de tafel geveegd en nu geeft het de ambte naren een kick om te zien dat hun ad viezen bij de stukken ter inzage lig gen”. De lelijke Kerkwegflat had er bijvoor beeld nooit mogen komen. ”Dat zegt iedereen, maar ik kan de bouw van dat flatgebouw verdedigen in dorp, maar fietsen en schaatsen waren er toen niet bij”. Jan Meuleman ging in 1963 aan de Brugweg in Waddinxveen wonen, waar de laatste van de vijf kinderen werd ge boren. In 1967 verhuisde het gezin naar het Sweelinckhof in Groenswaard 1. De kinderen zijn nu allemaal het huis uit. de context waarin dat toen gebeurd is. De beperkte financiën speelden toen een rol en er was de gedachte om van het Brugcentrum een soort compacte stad te maken. Ja, en daarin horen flats. De Kerkwegflat was de aanzet daarvoor en het is daarbij gebleven”. Gelukkig maar. ”Eh, gelukkig, ja naar mijn oordeel. Maar het is heel verklaarbaar dat die flat er staat. De bevolking houdt zich daar niet mee bezig, die constateert al leen maar wat er is gebeurd”. In de jaren zestig was zelfs een ver keersruit rond Waddinxveen voorzien ”Ik heb hier de kaart van het streek plan voor dit gebied uit 1967. De onzin gekroond, maar in die tijd vonden we het schitterend en we hielpen het rijk en de provincie enthousiast grond te kopen. Door de Zuidplas en ten noor den van de St. Victorwijk was het tracé voor de nieuwe rijksweg van Rotter dam naar het noorden gedacht. Am sterdam-Hamburg staat hier zelfs op de kaart van het streekplan. Ten westen van de Dorpstraat en het Noordeinde kwam een provinciale weg die afbui gend dwars door het huidige Gouwe- bos via een brug de Gouwe zou krui sen. En dan zou er ook nog een zoetwa- terkanaal dwars door de Oostpolder- wijk gaan lopen". Maar één van de vijf is dus in de voet sporen van zijn vader getreden. ”Ja. Zo is het. We hebben onze kinde ren daarin ook nauwelijks gestimu leerd. We hebben ze wat dat betreft hun eigen gang laten gaan, niets gefor ceerd en hen geen studies opgelegd. Rijk werkt in Zevenhuizen en houdt zich daar hoofdzakelijk bezig met het computergebeuren. In een kleine ge meente dus. Ik heb ook gezegd dat hij naar een ’’kleine” gemeente moest gaan”. en misschien zat het er ook wel in - heel erg te relativeren. Ik voeg daaraan toe dat we nu gelukkig ook te maken hebr ben met een veel zelfstandiger opere rend gemeentebestuur. We werken niet meer zomaar en con amore mee aan plannen van hogere organen”. Met die plannen moet u aardig hebben leren relativeren. ”Ja, ik heb in mijn leven wel geleerd - Heeft een gemeentesecretaris geen in- De bevolking constateert ook dat het gemeentebestuur heel vlot heeft meege werkt aan de plaatsing van een lelijke, horizonvervuilende zuil met sigaret tenreclame bij de Wilhelminakade. ”Die zuil kwam aan de orde toen er in heel Nederland zulke reclamemasten in de buurt van autosnelwegen werden neergezet. Meegaand in de vaart der volkeren zeiden we: Waarom in Meu- belstad Waddinxveen dan niet. Nie mand heeft er bij stilgestaan welke re clame er uiteindelijk op die zuil zou ko men. Achteraf stom natuurlijk. Maar achteraf praten blijft heel gemakke lijk”. i Als kind kon gang gaan ”Ja, maar wel binnen de normen, die ik geleerd had. Mede omdat Den Ham een protestants dorp was - waar de goed met elkaar samenwerkende her vormde kerk even protestants was als de gereformeerde - heb ik waarschijn lijk mijn opvoeding ook niet als een strenge ervaren”. Denkt u dat u weg gaat in een tijd dat er vergaande beslissingen genomen gaan worden over de toekomst van Wad dinxveen ”Dat verwacht ik heel eerlijk gezegd niet, tenzij van bovenaf in het kader van de woningbouw in de Randstad wordt gezegd dat Gouda-Waddinx- veen-Moordrecht één woon- en werk gebied moet gaan worden. De kaarten voor de toekomst zijn nog lang niet ge schud. Ik denk dat daar nog heel wat tijd overheen zal gaan. Het zijn vaak onderdelen van een groot toneelstuk in bedrijven. Soms is het een drama en soms een blijspel. We gaan van hoofd stuk naar hoofdstuk”. Hij heeft dan ook de Middelbare Tuin bouwschool gedaan”. Vertelden burgemeeste-rs u ook als ze een andere gemeente op het oog hadden 2 ”Wat moet ik u daar nu op zeggen. Het is niet zo dat de burgemeester het niet op de een of andere manier vertelt dat hij weg wil wanneer de verhouding tus sen hem en de gemeentesecretaris goed is”. Wat was uw vader voor een dominee ’’Mijn vader is in 1972 overleden. Als predikant heb ik hem tot in 1953 mee gemaakt, want toen ging ik het huis uit. In zijn preken en prekenopbouw was hij erg schematischEr zat altijd een lo gische lijn in. Hij schreef zijn preken nooit uit, maar typte één blad met pun ten. Ik denk dat ik minder schematisch ben dan mijn vader was, maar het zit er wel in. Als er thuis een verjaardagsvi- site was dan wisten we hoeveel mensen er kwamen en telden we van te voren de stoelen. Als ze kwamen dan stonden die er ook. Verrassingen waren uitge sloten”. U hebt gewerkt met drie burgemeesters: Cor van der Hooft tot in 1975, mr. Bert Smallenbroek van 1976-1980 en nu sinds 1981 Kees van der Linden. Hoe karakteriseert u ze ’’Burgemeester Van der Hooft functio neerde in het Waddinxveen van toen uitstekend. Hij was als een echte, ac tieve en meelevende burgervader ont stellend populair bij de bevolking en kreeg - ambitieus als hij was - veel van de grond. Van de gemeenteambtena ren, waarvan hij erg veel vroeg en waarvoor hij ontzettend lastig kon zijn, maakte hij een hechte club. En dat in een tijd met veel spektakel in en om het raadhuis. Ik zou er een boek over kun nen schrijven, maar doe dat overigens niet”. ”Je moet wel eens wat wegslikken, want je hebt ook eigen ideeën, maar een gemeentesecretaris hoort nu een maal niet thuis op een barricade. Toch zijn alle gemeentesecretarissen indivi dualisten, iedereen op zijn eigen ma nier de gemeentelijke taken invullend. Ik heb dat op mijn eigen manier ge daan”, is één van zijn duidelijke me ningen. ”Ik heb met openheid en openbaarheid zelf nooit problemen gehad, al heb ik daarin naar buiten toe niet het voor touw genomen. De politiek zorgde daarvoor. In mijn periode heeft Wad dinxveen in de jaren zeventig die lande lijke ontwikkeling heel snel en spon- Bij de besloten besprekingen over het nieuwe beleidsprogramma 1990-1994 fungeerde u als secretaris. Dergelijk overleg moet toch eigenlijk openbaar zijn ”Die discussie over het beleidspro gramma is tot nu toe achter gesloten deuren gehouden. Die beraadslagin gen zouden veel beter openbaar kun nen zijn, want dan weten de Waddinx- veners wat er bekokstoofd wordt. Ik verwacht zeker dat dat ook in 1994 gaat gebeuren. Nu is er een levendige ver kiezingsperiode met partijprogram ma’s, debatten en folders, die wordt ge volgd door een stille periode. Tijdens het overleg zullen de gebruikelijke wandelgangen-discussies even goed blijven bestaan”. Scheidend gemeentesecretaris JMeuleman, gefotografeerd in zijn werkkamer in het gemeentehuis. (Foto: Sjaak Noteboom). vloed en macht ”Hij heeft invloed en hij kan adviseren, maar het zijn anderen die wegen wat ze er mee willen doen. Dat is hun verant woordelijkheid”. Geniet het gemeentebestuur bij de be volking groot vertrouwen naar uw me ning ”Er zijn in Waddinxveen nog heel wat mensen die weinig vertrouwen hebben in de gemeente. Die zien het gemeente bestuur als een tegenpartij, terwijl het eigen gekozen mensen zijn. ”Ze doen maar”, zeggen ze dan. ”Wat hebben we feitelijk voor invloed”. Uw opvolger, de hier al 12 jaar werkende C.A.P.M. Loose, komt - net als met u het geval was in 1976 - weer uit eigen huis. Met uw voorganger, H. Jenné, was dat ook al het geval. Dat wordt traditie in Waddinxveen. ”Ik constateer dat. U kunt mij daar geen oordeel over vragen, want mijn si tuatie van 14 jaar geleden wijkt wat dat betreft niet af van die van nu”. De rechterhand van de burgemeester, van B. en W. en van het gemeentelijk apparaat heeft zich in zijn sobere werk kamer duidelijk voorbereid op een goed en openhartig gesprek. Tijdens het gesprek hebben wij een goed uit zicht op het boekje ”Een gemeente be sturen een hele onderneming”. WADDINXVEEN - Vertrekkend gemeentesecretaris J. Meuleman is de zoon van een gereformeerde dominee. In de pastorie in het Overijsselse dorp Den Ham bracht Jan Meuleman met drie zusjes en twee broers zijn jeugd door tot zijn 15e jaar. ”Bij burgemeester Smallenbroek kwam ik heel weinig meer thuis. Met hem heb ik uren, dagen en nachten ver gaderd. Smallenbroek en ik hadden als noordelingen heel veel wat voor elkaar herkenbaar was, want het gerefor meerde en het AR-wereldje zijn eigen lijk maar heel klein. In vergelijking met Van der Hooft was Smallenbroek an ders gereformeerd, meer een mannen broeder, terwijl Van der Hooft een roomse blijheid uitstraalde. Het was een hele boeiende, maar soms ook een moeilijke tijd”. Hoelang dacht u destijds in Waddinx veen te zullen blijven ”Ik ben vanuit Gaasterland niet naar Waddinxveen gegaan met het idee hier altijd te zullen blijven. Toen ik hier naar toe ging, zei ik tegen mijn vrouw: Och, meid, na twee jaar gaan we wel weer terug naar het oosten of noorden. Maar het werk beviel goed. Waddinx veen groeide en wij zijn eigenlijk een beetje blijv^i hangen, zodat die 2 jaar U verlaat het gemeentehuis aan de vooravond van beslissingen die geno men moeten worden over de bebouwing van het Brugcentrum en het realiseren van een nieuw winkelhart. Hoe kijkt u daar tegen aan ’’Zolang ik in Waddinxveen ben praten we al over een hoofdwinkelcentrum en over het Brugcentrum. Het bestem mingsplan Stationsstraat uit 1964, aan gepast in 1967, bevatte al winkels langs de hele Passage, overigens wel met handhaving van de gereformeerde Kruiskerk. Zo betrekkelijk is alles”. Niettemin zijn er ook in Waddinxveen verkeerde besluiten genomen. ”Er zijn natuurlijk besluiten genomen waar ik het persoonlijk niet mee eens ben. Dat is nu eenmaal zo. Maar de ge meentesecretaris is gehouden om mee te werken aan de uitvoering van geno men besluiten en er zijn handtekening onder te zetten. Van de besluiten waar van ik vond dat ze niet genomen had den moeten worden heb ik overigens zelden wakker gele,gen. Maar er zijn in Waddinxveen op bepaalde plekken wel dingen tot stand gekomen, die beter er gens anders een plaats hadden kunnen krijgen”. ’’Toch heeft het gemeentebestuur in de loop der jaren wel het een en ander tot stand gebracht. Voor mij is het ge meentebestuur een spil in onze lokale samenleving, dat veel wil overlaten aan anderen en dat voorwaardenschep pend bezig wil zijn, om dat mooie woord maar eens te gebruiken, voor een goed functionerend maatschappe lijk leven”. ’’Overigens heel merkwaardig want ik heb later in Friesland gewoond, maar daar was schaatsen zo gebruikelijk dat iedereen ook op zondag de schaatsen onderbond. En ze hadden veelal de zelfde opvatting over de zondag als ik. Dat was waarschijnlijk plaatselijk cul- tuurbepaald”. ”Ik weet heel goed dat het een hele ver andering zal zijn, want met mijn werk ben ik heel intensief bezig. Maar er is gelukkig meer dan de gemeente. An dere dingen, waarvoor ik ook belang stelling heb of voor had kunnen krij gen, zijn door het werk niet aan bod ge komen. Ik hoop die kans de komende jaren nog wel te krijgen en te grijpen, zonder dat ik daarover nu een uitge kristalliseerde gedachte heb. Voor een deel zal ik hobby’s moeten gaan ont wikkelen in een heel andere situatie dan waarin ik tot nu toe verkeerd heb”. Een tijdperk loopt op maandag 1 okto ber ten einde. Vier dagen eerder is het officële afscheid en een receptie. Een heel intensief en ook een goed huwelijk tussen ”de gemeente” en haar hoogste ambtenaar in functie wordt ontbonden. Waddinxveen kent dan weer een oud- gemeentesecretaris die aan een leven zonder ”de gemeente” nieuwe inhoud zal moeten geven. De keus voor het ge bruik gaan maken van de regeling vrij willig vervroegd uittreden heeft Jan Meuleman overigens heel bewust ge maakt. "Met de VUT ga ik omdat ik al heel lang werk in één gemeente. Gevoels matig gezien te lang, maar de omstan digheden waren zo dat ik hier ben ge bleven”, vertelt de vertrekkende ge meentesecretaris in zijn keurig opge ruimde kamer met bloemen in het ge meentehuis. Hij heeft net koffie ge haald en ingeschonken. ’’Mijn vrouw en ik hebben een goede gezondheid, de kinderen zijn de deur uit, dus laten we deze mogelijkheid aanpakken. Ik heb er echt niet lang over nagedacht om de dienst eerder te verlaten”, zegt hij. ”Ik zal zeker niet mijn vrouw voor de voeten gaan lopen. Dat heb ik nooit ge daan en zal ik ook niet gaan doen. Ik denk dat er best iets op mij afkomt, maar ik zal er eerst de tijd voor nemen om alles goed op een rijtje te zetten. Ik zie wel. Zelfs de beslissing of we in Waddinxveen blijven wonen of naar el ders in deze streek gaan hebben we nog niet genomen. Ik ben wel van mening geen functies te moeten zoeken, die mij via welke organisatie dan ook weer in het gemeentehuis om de tafel brengen. Dat is voor mij een gesloten boek. Ze zullen mij in het gemeentehuis, hoe goed ik het hier ook gehad heb, weinig meer zien. Zo moet het ook”. In het Waddinxveen van nu kom je de situatie tegen dat de echtgenote van de directeur van Openbare Werken voor zitter is van de CDA-afdeling Wad dinxveen, welke partij ook weer is ver tegenwoordigd in het college van B. en W. ”Het moet kunnen volgens de moderne ideeën die er leven, maar ik zou het ze ker in mijn functie- al is een directeur van een gemeentelijke dienst misschien een andere functionaris dan een ge meentesecretaris - onjuist vinden. Ik zou nadrukkelijk niet mijn vrouw aan moedigen politiek werk te gaan doen. Mijn vrouw heeft ook nooit handteke ningen gezet onder acties, die bij de ge meente terecht kwamen zonder daar eerst met mij over gesproken te heb ben. Ik heb altijd geprobeerd ook voor de buitenwereld zo zuiver mogelijk te werken. Tengevolge van mijn hande- Van loco-gemeentesecretaris werd u op 12 mei 1976 benoemd tot gemeentese cretaris. Dat ging niet zonder slag of stoot. ”Dat is een heel eigenaardige proce dure geworden, die ik moest onder gaan en waar ik goed wetend niet bij betrokken ben geweest. Ik was daarvan misschien wel het meest slachtoffer. Er was een sollicitatiecommissie die ex tern op zoek ging naar een opvolger voor gemeentesecretaris H. Jenné. Mensen van elders kwamen op bezoek en werden ontvangen door het college van B. en W fractievoorzitters en een delegatie van ambtenaren”. Het einde van het liedje is dat u in de gemeenteraadsvergadering niet una niem werd benoemd door de gemeente raad. Vijf raadsleden zagen u niet zit ten. ”De feitelijke situatie was toen zo. De fractie van de Progressie ven (PvdA/ PPR/PSP/D’66) bestond in die jaren uit zes leden. Afwezig in die vergadering was PvdA’er drs. W.G. de Meer. De aanwezige progressieve PvdA-en PSP- raadsleden stemden, zoals ze hadden aangekondigd, alle vier blanco. Het progressieve raadslid uit PPR-kring, drs. W.C. Verbaan, had immers tevo ren aangekondigd voor mijn benoe ming te zullen stemmen. Daarnaast is er dus nóg een ander raadslid geweest dat blanco heeft gestemd. Degene die dat is geweest heeft mij nooit verteld waarom”. ’’Eigenlijk vond ik alleen die ene onbe kende blanco stem een valse start. Ik heb daar overigens nooit wakker van gelegen, want ik was benoemd met al leen maar voorstemmen en geen tegen stemmen. Overigens denk ik dat de po litieke kleur van de toen net twee maanden in Waddinxveen werkende burgemeester mr. A.G. Smallenbroek (ARP/CDA) en mijn politieke kleur - hoewel het niet genoemd is - mede aan leiding geweest zou kunnen zijn tot het blanco stemmen”. Leefde u als domineeszoon niet, even als uw vader, in een glazen huis Ieder een lette misschien op u of u als kind van de dominee zou gaan fietsen of schaatsen op zondag. ”In het dorp waar ik ben opgegroeid was die situatie zo. Toch zijn wij niet streng opgevoed. Het was niet zo dat er helemaal niets mocht, al wisten wij van nature wel dat je bepaalde dingen niet moest doen. Het leven in het glazen huis, want wij beseften goed dat het dat was, heeft op mij in ieder geval geen remmende werking gehad”. ”Op dat pastorieleven hebben natuur lijk ook de oorlogsjaren hun stempel gedrukt. Ik was 8 jaar toen de oorlog begon en 13 toen die was afgelopen. Misschien waren dat wel juist de jaren waarvan je als kind het meeste last had. Vanaf 1944 ging ik elke dag fietsend naar het Lyceum in Almelo. Dat was al een wat andere wereld. Ik was dus niet opgesloten in mijn geboortedorp. He- ”Aan die zondagen bewaar ik overi gens goede herinneringen, al ben ik na tuurlijk in mijn opvattingen ook wel meegegroeid en is mijn zondagsbele- ving als zodanig wel anders geworden. Dat proces heeft zich heel geleidelijk voltrokken. Voor mij is de zondag nog wel nadrukkelijk de zondag, maar het is geen dag waarop ik alleen maar naar de kerk moet gaan en verder thuis zit ten. Zo was het wel. Ik mocht einde loos wandelen op zondag, ook in het ”Ik vind het prima dat er maar één in de voersporen van mij is getreden. Er is gelukkig meer dan de gemeente. Henk kwam zoals ik zei bij een deelgemeente terecht en koos daar de groene kant. ”Als we toen wisten dat voetbalvelden op een andere plaats hadden moeten worden aangelegd dan lagen ze niet op de plaats waar ze nu liggen. Als we ge weten hadden dat de wijk Zuidplas op de huidige plek zou komen dan had het zwembadcomplex een andere plaats gekregen. Als we geweten hadden dat de Oranj ewij kerzoukomendan was er geen rioolwaterzuiveringsinstallatie aan de Willem de Zwijgerlaan - toen het einde van de wereld - neergezet. Als er geen provinciale plannen voor een zoetwaterkanaal Voorburg-Wad- dinxveen waren geweest om de verzil- ting in het Westland tegen te gaan was de Dreef - een te grote scheidingsweg - niet zo aangelegd als nu het geval is. En wie weet moet er tussen de Sniepweg en de Zuidplas nog meer groen ver dwijnen om de wijken dichter bij el kaar te laten komen". Wij weten dat u als gemeentesecretaris diverse duidelijke opvattingen heeft. Bijvoorbeeld over solliciterende amb tenaren. ”Ik vind nog altijd dat de gemeentese cretaris of de chef van de betreffende ambtenaar moet weten dat iemand ge solliciteerd heeft. Dat vertrouwen moet er tussen de chef en de medewer ker ook altijd zijn. Op mensen die niet vertelden dat ze solliciteerden heb ik wel gemopperd. Je wordt dan van bui tenaf geconfronteerd met iemand die informatie vraagt over een sollicite rende ambtenaar. Dat werkt altijd ave rechts. Ik weet dat die mening niet door iedereeen wordt gedeeld, want ge meend wordt dan dat daarvan pas in het laatste stadium sprake hoeft te zijn. Daar kun je niet blind opvaren want soms wordt er toch eerder informatie ingewonnen". Bestuurders vinden ook dat ze een privé-leven hebben en u niet altijd hoe ven te vertellen waar ze mee bezig zijn of uithangen. ”Dat weet ik. Bestuurders gaan tegen woordig gewoon weg. Nochtans vind ik dat als bestuurders langer weg zijn dat iemand - in mijn optiek kan dat best de gemeentesecretaris zijn - op de hoogte is waar ze zijndan wel langs welke weg ze te bereiken zijn. Ook die opvatting wordt niet algemeen gedeeld. Ze mo gen best via hun vrouw bereikbaar zijn, maar op een gegeven moment moet je toch weten waar iemand is als je hem voor zakelijke doeleinden nodig hebt”. ”Met burgemeester Van der Linden kan ik het uitstekend vinden. Naast hem heb ik prima kunnen functione ren. Onze verhoudingen zijn heel goed. Deze burgemeester weet heel goed - en misschien komt dat omdat zijn vader gemeentesecretaris is ge weest - wat de taak en de gescheiden verantwoordelijkheid zijn van een bur gemeester en van een gemeentesecre taris. We verstaan elkaar goed, zonder hierover met elkaar veel woorden te hoeven wisselen". Jan Meuleman, degelijk, betrouwbaar, gesloten, droog humoristisch, heel erg betrokken en altijd voor de gemeente bezig, is als hoogste ambtenaar een ba ken in een woelige omgeving, zichzelf achter de schermen wegcijferend. Waarom wilde u gemeentesecretaris worden ”Dat ligt in de lijn der dingen. Het was misschien ook een beetje carrière zucht, maar dat mag denk ik. Wie als ambtenaar op een gemeentesecretarie begint kent de uitdaging om zover mo gelijk te komen. Ik probeerde gemeen tesecretaris te worden, je daarbij wel realiserend dat het een hele andere functie is dan die van afdelingschef. Aan de ene kant zit je in de lijn van de organisatie en aan de andere kant ben je de man die bij het bestuur zit en hoort. Af en toe kom je dus jezelf te gen. Dat is een uitdaging op zich. Ik denk overigens dat ik altijd wel gevoel heb gehad voor het bestuurlij k-politie- ke”. Aan partijpolitiek deed u niet ”Ik ben altijd lid van de ARP/CDA ge weest. In Waddinxveen was ik ook se cretaris van de ARP-afdeling Wad dinxveen. Daar ben ik mee gestopt toen in 1966 bleek dat de ARP en CHU, die gezamenlijk aan de gemeen teraadsverkiezingen deelnamen, ver zuimd hadden af te spreken welke van de twee politieke partijen een wethou der zou leverenToen ik als bestuurslid en als loco-sccretaris met die discussie werd geconfronteerd heb ik gezegd: Ho, Jan, het is niet meer doenlijk om die politieke bestuursfunctie aan te houden”. De sollicitatieprocedure waar u in 1976 bij was betrokken werd in ieder geval heel plotseling afgebroken. ”Ja. Daar was ik persoonlijk niet onge lukkig mee. Maar ik geef toe dat het voor de anderen, die in de procedure betrokken waren, natuurlijk een trieste gang van zaken was. Overigens een gang van zaken die in veel gemeenten voorkomt en die ik zelf ook in andere gemeenten heb meegemaakt. En dan voel je je inderdaad genomen”. Eigen gedachten en opvattingen spelen hierbij dan geen rol ”Je kunt natuurlijk vanuit eigen opvat tingen waarschuwen voor de Waddinx veense gevolgen van bepaalde beslis singen. Dat waarschuwen voor ver keerde besluiten is ook één van je ta ken. Het is een Waddinxveens gemeen tebestuur, dat de bevolking vertegen woordigt en dat naar mijn gevoel be slissingen moet nemen, die passen bij de bevolking. Dat betekent niet dat er geen stappen vooruit gezet mogen wor den. De gemeenschap moet natuurlijk wel vooruit”. Zoals ”Die vraag gaat te ver. De gemeentese cretaris moet daarover zwijgen”. Celine Meuleman, de oudste, werkt als spelleidster op de kinderafdeling in het ziekenhuis van de Vrije Universiteit in Amsterdam, Henk werkt bij de afde ling groenvoorzieningen van de deelge meente De Pijp in de hoofdstad, Rijk werkt op de afdeling financiën van de gemeente Zevenhuizen, Guus werkt als groepsleider bij De Hooge Burch in Zwammerdam en Annelies werkt op een medisch kinderdagverblijf in Aer- denhout. Bent u Waddinxvener geworden ”Ik weet niet hoe ik een Waddinxvener moet omschrijven. Ik voel me niet in hart en nieren een Waddinxvener. Het is soms ook een hele gekke gemeente met mensen die nauwelijks hun hoofd boven het gras uitsteken. Het is een doorsnee-gemeenschap zonder scho keffecten. Wat de mentaliteit betreft voel ik me er in ieder geval heel goed thuis”. Toch valt op dat bijna alle afdeling schefs in het gemeentehuis van buiten moesten komen, evenals een nieuwe di recteur Openbare Werken en een nieuwe zwembadmanager. Voor de nieuwe gemeentesecretaris is niet eens een sollicitatieprocedure gestart. ”Er is inderdaad geen procedure aan te pas gekomen, maar er is wel veel - voornamelijk politiek - overleg ge weest. Men is tot deze beslissing geko men en de heer Loose is door de ge meenteraad met algemene stemmen benoemd. Hij geniet dus het vertrou wen van het Waddinxveense gemeen tebestuur. Dat is een heel gezonde ba sis om te starten. De andere kant is dat 9 27 jaar zijn geworden. In die tussentijd hij ook binnen de gemeentelijke orga- heb ik nog wel gesolliciteerd, ook voor- ------ ->•-1 ->- dat ik in 1976 gemeentesecretaris werd, want ik wilde mijzelf later niet kunnen verwijten dat ik kansen elders zou heb ben laten liggen”.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1990 | | pagina 23