De zondagen van domineeszoon
Jan Meuleman in Den Ham
Gemeentesecretaris Jan Meuleman (58) beëindigt 40-jarige gemeentelijke loopbaan
Relativeren
Invloed
Reclamezuil
Burgemeesters
De gemeente”
Twee jaar
Blanco
Degelijk
Afgebroken
BERT
door
WOUDENBERG
WADDINXVEEN - Op
eens is er dat ene zinnetje
halverwege het lange vraag
gesprek met vertrekkend ge
meentesecretaris Jan Meule
man (58). Tegen het einde
van het interview, vorige
week donderdagmiddag in
de bestuursvleugel op de
eerste verdieping van het ge
meentehuis aan het Raad
huisplein, wordt dat zinnetje
onopvallend nog even her
haald: ”Er is gelukkig meer
dan de gemeente
Pagina 23
Weekblad voor Waddinxveen - Woensdag 19 september 1990
Er is gelukkig meer
dan de gemeente
I
lemaal niet”.
u zo’n beetje uw eigen
Wat gaat het nu worden
”Dat weet ik niet”.
Er zijn weinig dingen en mensen waar
de Waddinxveense gemeentesecretaris
niets van weet en waarover hij als het
moet goed zijn mond kan houden. Met
zijn vertrek sluit Waddinxveen onmis
kenbaar een tijdperk af. Op de fiets
hoeft hij vanaf volgende maand niet
meer heen en weer naar het Raadhuis
plein.
Dat zegt dus de man die van de 40
overheidsjaren er bijna 27 in Wad
dinxveen op heeft zitten. Voor de
gemeente heeft hij talloze dagen
en nachten sjouwen achter de rug.
Dit voorjaar kondigde hij in een
laat afgelopen vergadering van de
raadscommissie voor algemeen
bestuurlijke zaken aan een punt te
willen zetten achter zijn ambte
lijke loopbaan, die hem in Steen-
wijkerwold, Gramsbergen, Gaas-
terland en Waddinxveen bracht.
len zou de politiek niet in de problemen
mogen komen”.
Was het toen niet terecht om te probe
ren voor die post iemand van buiten te
krijgen U kwam in 1963 tenslotte ook
helemaal uit Friesland.
”Dat is een hamvraag. Op zich vind ik
dat een gemeentebestuur moet zorgen
dat de beste kandidaat wordt be
noemd. Ik heb de indruk dat men in
1976 niet het verwijt wilde krijgen ge
lijk te hebben aangestuurd op de be
noeming van een eigen man”.
U hebt daarover B. en W. niet geadvi
seerd
”Dat is te veel gevraagd aan een schei
dende gemeentesecretaris”.
nisatie, die weer zal gaan veranderen,
het vertrouwen moet hebben en behou
den. Hij zal zeker anders werken dan ik
heb gedaan. Ieder mens heeft zijn ei
gen structuur en karakter. Ik hoef in ie
der geval niets over te dragen, want al
les is er”.
Er wordt dan een toneelstuk opge
voerd.
’’Eigenlijk wel. Maar ik weet dat er nu
eenmaal veel toneel in het leven is”.
Na de gemeenteraadsverkiezingen van
dit jaar werd door de PvdA weer opge
merkt dat B. en W. in meerderheid con
fessioneel is, want de burgemeester is
CDA, één der wethouders is CDA en de
gemeentesecretaris is CDA.
”Ik ben als gemeentesecretaris advise
rend lid van het college van B. en W.
Het college komt naar eigen inzicht tot
besluiten. Binnen het college is ook
stemrecht en dat stemrecht heb ik niet.
De finale besluitvorming ligt bij het de
mocratisch gekozen bestuur en de be
noemde burgemeester”.
”Dat was van 1932 tot 1947. In dat jaar
ging mijn vader als predikant naar
Steenwijk en wij gingen als gezin mee”,
vertelt de predikantszoon, die koos
voor een langdurige ambtelijke loop
baan bij vier gemeenten.
Tot hoever gaat die invloed dan
”Dat weet ik niet. Die invloed is ook
noojt te bepalen en die staat ook niet
beschreven. Ik voel overigens wel dat
ik invloed heb, hoe dan ook, maar in
welke mate kan ik niet zeggen. Overi
gens is een gemeentesecretaris gehou
den goede en verantwoorde adviezen
aan het college te geven, waarmee in
Waddinxveen goed te werken valt”.
’’Fietsen en schaatsen op zondag ge
beurden er in feite dan ook niet. Het
was dan ook geen probleem. De zon
dag was in Den Ham nog een ’’echte”
zondag. Ik ging twee keer naar de kerk,
deed spelletjes en ging wandelen”.
taan opgepakt, zijn de raadscommis
sies in het openbaar gaan vergaderen
en werden de ambtelijke adviezen
openbaar. Die openbare adviezen vind
ik zelfs prettig. Voorheen werden amb
telijke adviezen nog wel eens onder de
tafel geveegd en nu geeft het de ambte
naren een kick om te zien dat hun ad
viezen bij de stukken ter inzage lig
gen”.
De lelijke Kerkwegflat had er bijvoor
beeld nooit mogen komen.
”Dat zegt iedereen, maar ik kan de
bouw van dat flatgebouw verdedigen in
dorp, maar fietsen en schaatsen waren
er toen niet bij”.
Jan Meuleman ging in 1963 aan de
Brugweg in Waddinxveen wonen, waar
de laatste van de vijf kinderen werd ge
boren. In 1967 verhuisde het gezin naar
het Sweelinckhof in Groenswaard 1.
De kinderen zijn nu allemaal het huis
uit.
de context waarin dat toen gebeurd is.
De beperkte financiën speelden toen
een rol en er was de gedachte om van
het Brugcentrum een soort compacte
stad te maken. Ja, en daarin horen
flats. De Kerkwegflat was de aanzet
daarvoor en het is daarbij gebleven”.
Gelukkig maar.
”Eh, gelukkig, ja naar mijn oordeel.
Maar het is heel verklaarbaar dat die
flat er staat. De bevolking houdt zich
daar niet mee bezig, die constateert al
leen maar wat er is gebeurd”.
In de jaren zestig was zelfs een ver
keersruit rond Waddinxveen voorzien
”Ik heb hier de kaart van het streek
plan voor dit gebied uit 1967. De onzin
gekroond, maar in die tijd vonden we
het schitterend en we hielpen het rijk
en de provincie enthousiast grond te
kopen. Door de Zuidplas en ten noor
den van de St. Victorwijk was het tracé
voor de nieuwe rijksweg van Rotter
dam naar het noorden gedacht. Am
sterdam-Hamburg staat hier zelfs op de
kaart van het streekplan. Ten westen
van de Dorpstraat en het Noordeinde
kwam een provinciale weg die afbui
gend dwars door het huidige Gouwe-
bos via een brug de Gouwe zou krui
sen. En dan zou er ook nog een zoetwa-
terkanaal dwars door de Oostpolder-
wijk gaan lopen".
Maar één van de vijf is dus in de voet
sporen van zijn vader getreden.
”Ja. Zo is het. We hebben onze kinde
ren daarin ook nauwelijks gestimu
leerd. We hebben ze wat dat betreft
hun eigen gang laten gaan, niets gefor
ceerd en hen geen studies opgelegd.
Rijk werkt in Zevenhuizen en houdt
zich daar hoofdzakelijk bezig met het
computergebeuren. In een kleine ge
meente dus. Ik heb ook gezegd dat hij
naar een ’’kleine” gemeente moest
gaan”.
en misschien zat het er ook wel in - heel
erg te relativeren. Ik voeg daaraan toe
dat we nu gelukkig ook te maken hebr
ben met een veel zelfstandiger opere
rend gemeentebestuur. We werken
niet meer zomaar en con amore mee
aan plannen van hogere organen”.
Met die plannen moet u aardig hebben
leren relativeren.
”Ja, ik heb in mijn leven wel geleerd -
Heeft een gemeentesecretaris geen in-
De bevolking constateert ook dat het
gemeentebestuur heel vlot heeft meege
werkt aan de plaatsing van een lelijke,
horizonvervuilende zuil met sigaret
tenreclame bij de Wilhelminakade.
”Die zuil kwam aan de orde toen er in
heel Nederland zulke reclamemasten
in de buurt van autosnelwegen werden
neergezet. Meegaand in de vaart der
volkeren zeiden we: Waarom in Meu-
belstad Waddinxveen dan niet. Nie
mand heeft er bij stilgestaan welke re
clame er uiteindelijk op die zuil zou ko
men. Achteraf stom natuurlijk. Maar
achteraf praten blijft heel gemakke
lijk”. i
Als kind kon
gang gaan
”Ja, maar wel binnen de normen, die ik
geleerd had. Mede omdat Den Ham
een protestants dorp was - waar de
goed met elkaar samenwerkende her
vormde kerk even protestants was als
de gereformeerde - heb ik waarschijn
lijk mijn opvoeding ook niet als een
strenge ervaren”.
Denkt u dat u weg gaat in een tijd dat er
vergaande beslissingen genomen gaan
worden over de toekomst van Wad
dinxveen
”Dat verwacht ik heel eerlijk gezegd
niet, tenzij van bovenaf in het kader
van de woningbouw in de Randstad
wordt gezegd dat Gouda-Waddinx-
veen-Moordrecht één woon- en werk
gebied moet gaan worden. De kaarten
voor de toekomst zijn nog lang niet ge
schud. Ik denk dat daar nog heel wat
tijd overheen zal gaan. Het zijn vaak
onderdelen van een groot toneelstuk in
bedrijven. Soms is het een drama en
soms een blijspel. We gaan van hoofd
stuk naar hoofdstuk”.
Hij heeft dan ook de Middelbare Tuin
bouwschool gedaan”.
Vertelden burgemeeste-rs u ook als ze
een andere gemeente op het oog hadden
2
”Wat moet ik u daar nu op zeggen. Het
is niet zo dat de burgemeester het niet
op de een of andere manier vertelt dat
hij weg wil wanneer de verhouding tus
sen hem en de gemeentesecretaris goed
is”.
Wat was uw vader voor een dominee
’’Mijn vader is in 1972 overleden. Als
predikant heb ik hem tot in 1953 mee
gemaakt, want toen ging ik het huis uit.
In zijn preken en prekenopbouw was
hij erg schematischEr zat altijd een lo
gische lijn in. Hij schreef zijn preken
nooit uit, maar typte één blad met pun
ten. Ik denk dat ik minder schematisch
ben dan mijn vader was, maar het zit er
wel in. Als er thuis een verjaardagsvi-
site was dan wisten we hoeveel mensen
er kwamen en telden we van te voren
de stoelen. Als ze kwamen dan stonden
die er ook. Verrassingen waren uitge
sloten”.
U hebt gewerkt met drie burgemeesters:
Cor van der Hooft tot in 1975, mr. Bert
Smallenbroek van 1976-1980 en nu
sinds 1981 Kees van der Linden. Hoe
karakteriseert u ze
’’Burgemeester Van der Hooft functio
neerde in het Waddinxveen van toen
uitstekend. Hij was als een echte, ac
tieve en meelevende burgervader ont
stellend populair bij de bevolking en
kreeg - ambitieus als hij was - veel van
de grond. Van de gemeenteambtena
ren, waarvan hij erg veel vroeg en
waarvoor hij ontzettend lastig kon zijn,
maakte hij een hechte club. En dat in
een tijd met veel spektakel in en om het
raadhuis. Ik zou er een boek over kun
nen schrijven, maar doe dat overigens
niet”.
”Je moet wel eens wat wegslikken,
want je hebt ook eigen ideeën, maar
een gemeentesecretaris hoort nu een
maal niet thuis op een barricade. Toch
zijn alle gemeentesecretarissen indivi
dualisten, iedereen op zijn eigen ma
nier de gemeentelijke taken invullend.
Ik heb dat op mijn eigen manier ge
daan”, is één van zijn duidelijke me
ningen.
”Ik heb met openheid en openbaarheid
zelf nooit problemen gehad, al heb ik
daarin naar buiten toe niet het voor
touw genomen. De politiek zorgde
daarvoor. In mijn periode heeft Wad
dinxveen in de jaren zeventig die lande
lijke ontwikkeling heel snel en spon-
Bij de besloten besprekingen over het
nieuwe beleidsprogramma 1990-1994
fungeerde u als secretaris. Dergelijk
overleg moet toch eigenlijk openbaar
zijn
”Die discussie over het beleidspro
gramma is tot nu toe achter gesloten
deuren gehouden. Die beraadslagin
gen zouden veel beter openbaar kun
nen zijn, want dan weten de Waddinx-
veners wat er bekokstoofd wordt. Ik
verwacht zeker dat dat ook in 1994 gaat
gebeuren. Nu is er een levendige ver
kiezingsperiode met partijprogram
ma’s, debatten en folders, die wordt ge
volgd door een stille periode. Tijdens
het overleg zullen de gebruikelijke
wandelgangen-discussies even goed
blijven bestaan”.
Scheidend gemeentesecretaris JMeuleman, gefotografeerd in zijn
werkkamer in het gemeentehuis. (Foto: Sjaak Noteboom).
vloed en macht
”Hij heeft invloed en hij kan adviseren,
maar het zijn anderen die wegen wat ze
er mee willen doen. Dat is hun verant
woordelijkheid”.
Geniet het gemeentebestuur bij de be
volking groot vertrouwen naar uw me
ning
”Er zijn in Waddinxveen nog heel wat
mensen die weinig vertrouwen hebben
in de gemeente. Die zien het gemeente
bestuur als een tegenpartij, terwijl het
eigen gekozen mensen zijn. ”Ze doen
maar”, zeggen ze dan. ”Wat hebben
we feitelijk voor invloed”.
Uw opvolger, de hier al 12 jaar
werkende C.A.P.M. Loose, komt - net
als met u het geval was in 1976 - weer
uit eigen huis. Met uw voorganger, H.
Jenné, was dat ook al het geval. Dat
wordt traditie in Waddinxveen.
”Ik constateer dat. U kunt mij daar
geen oordeel over vragen, want mijn si
tuatie van 14 jaar geleden wijkt wat dat
betreft niet af van die van nu”.
De rechterhand van de burgemeester,
van B. en W. en van het gemeentelijk
apparaat heeft zich in zijn sobere werk
kamer duidelijk voorbereid op een
goed en openhartig gesprek. Tijdens
het gesprek hebben wij een goed uit
zicht op het boekje ”Een gemeente be
sturen een hele onderneming”.
WADDINXVEEN - Vertrekkend gemeentesecretaris J. Meuleman is de
zoon van een gereformeerde dominee. In de pastorie in het Overijsselse
dorp Den Ham bracht Jan Meuleman met drie zusjes en twee broers zijn
jeugd door tot zijn 15e jaar.
”Bij burgemeester Smallenbroek
kwam ik heel weinig meer thuis. Met
hem heb ik uren, dagen en nachten ver
gaderd. Smallenbroek en ik hadden als
noordelingen heel veel wat voor elkaar
herkenbaar was, want het gerefor
meerde en het AR-wereldje zijn eigen
lijk maar heel klein. In vergelijking met
Van der Hooft was Smallenbroek an
ders gereformeerd, meer een mannen
broeder, terwijl Van der Hooft een
roomse blijheid uitstraalde. Het was
een hele boeiende, maar soms ook een
moeilijke tijd”.
Hoelang dacht u destijds in Waddinx
veen te zullen blijven
”Ik ben vanuit Gaasterland niet naar
Waddinxveen gegaan met het idee hier
altijd te zullen blijven. Toen ik hier
naar toe ging, zei ik tegen mijn vrouw:
Och, meid, na twee jaar gaan we wel
weer terug naar het oosten of noorden.
Maar het werk beviel goed. Waddinx
veen groeide en wij zijn eigenlijk een
beetje blijv^i hangen, zodat die 2 jaar
U verlaat het gemeentehuis aan de
vooravond van beslissingen die geno
men moeten worden over de bebouwing
van het Brugcentrum en het realiseren
van een nieuw winkelhart. Hoe kijkt u
daar tegen aan
’’Zolang ik in Waddinxveen ben praten
we al over een hoofdwinkelcentrum en
over het Brugcentrum. Het bestem
mingsplan Stationsstraat uit 1964, aan
gepast in 1967, bevatte al winkels langs
de hele Passage, overigens wel met
handhaving van de gereformeerde
Kruiskerk. Zo betrekkelijk is alles”.
Niettemin zijn er ook in Waddinxveen
verkeerde besluiten genomen.
”Er zijn natuurlijk besluiten genomen
waar ik het persoonlijk niet mee eens
ben. Dat is nu eenmaal zo. Maar de ge
meentesecretaris is gehouden om mee
te werken aan de uitvoering van geno
men besluiten en er zijn handtekening
onder te zetten. Van de besluiten waar
van ik vond dat ze niet genomen had
den moeten worden heb ik overigens
zelden wakker gele,gen. Maar er zijn in
Waddinxveen op bepaalde plekken wel
dingen tot stand gekomen, die beter er
gens anders een plaats hadden kunnen
krijgen”.
’’Toch heeft het gemeentebestuur in de
loop der jaren wel het een en ander tot
stand gebracht. Voor mij is het ge
meentebestuur een spil in onze lokale
samenleving, dat veel wil overlaten aan
anderen en dat voorwaardenschep
pend bezig wil zijn, om dat mooie
woord maar eens te gebruiken, voor
een goed functionerend maatschappe
lijk leven”.
’’Overigens heel merkwaardig want ik
heb later in Friesland gewoond, maar
daar was schaatsen zo gebruikelijk dat
iedereen ook op zondag de schaatsen
onderbond. En ze hadden veelal de
zelfde opvatting over de zondag als ik.
Dat was waarschijnlijk plaatselijk cul-
tuurbepaald”.
”Ik weet heel goed dat het een hele ver
andering zal zijn, want met mijn werk
ben ik heel intensief bezig. Maar er is
gelukkig meer dan de gemeente. An
dere dingen, waarvoor ik ook belang
stelling heb of voor had kunnen krij
gen, zijn door het werk niet aan bod ge
komen. Ik hoop die kans de komende
jaren nog wel te krijgen en te grijpen,
zonder dat ik daarover nu een uitge
kristalliseerde gedachte heb. Voor een
deel zal ik hobby’s moeten gaan ont
wikkelen in een heel andere situatie
dan waarin ik tot nu toe verkeerd heb”.
Een tijdperk loopt op maandag 1 okto
ber ten einde. Vier dagen eerder is het
officële afscheid en een receptie. Een
heel intensief en ook een goed huwelijk
tussen ”de gemeente” en haar hoogste
ambtenaar in functie wordt ontbonden.
Waddinxveen kent dan weer een oud-
gemeentesecretaris die aan een leven
zonder ”de gemeente” nieuwe inhoud
zal moeten geven. De keus voor het ge
bruik gaan maken van de regeling vrij
willig vervroegd uittreden heeft Jan
Meuleman overigens heel bewust ge
maakt.
"Met de VUT ga ik omdat ik al heel
lang werk in één gemeente. Gevoels
matig gezien te lang, maar de omstan
digheden waren zo dat ik hier ben ge
bleven”, vertelt de vertrekkende ge
meentesecretaris in zijn keurig opge
ruimde kamer met bloemen in het ge
meentehuis. Hij heeft net koffie ge
haald en ingeschonken. ’’Mijn vrouw
en ik hebben een goede gezondheid, de
kinderen zijn de deur uit, dus laten we
deze mogelijkheid aanpakken. Ik heb
er echt niet lang over nagedacht om de
dienst eerder te verlaten”, zegt hij.
”Ik zal zeker niet mijn vrouw voor de
voeten gaan lopen. Dat heb ik nooit ge
daan en zal ik ook niet gaan doen. Ik
denk dat er best iets op mij afkomt,
maar ik zal er eerst de tijd voor nemen
om alles goed op een rijtje te zetten. Ik
zie wel. Zelfs de beslissing of we in
Waddinxveen blijven wonen of naar el
ders in deze streek gaan hebben we nog
niet genomen. Ik ben wel van mening
geen functies te moeten zoeken, die mij
via welke organisatie dan ook weer in
het gemeentehuis om de tafel brengen.
Dat is voor mij een gesloten boek. Ze
zullen mij in het gemeentehuis, hoe
goed ik het hier ook gehad heb, weinig
meer zien. Zo moet het ook”.
In het Waddinxveen van nu kom je de
situatie tegen dat de echtgenote van de
directeur van Openbare Werken voor
zitter is van de CDA-afdeling Wad
dinxveen, welke partij ook weer is ver
tegenwoordigd in het college van B. en
W.
”Het moet kunnen volgens de moderne
ideeën die er leven, maar ik zou het ze
ker in mijn functie- al is een directeur
van een gemeentelijke dienst misschien
een andere functionaris dan een ge
meentesecretaris - onjuist vinden. Ik
zou nadrukkelijk niet mijn vrouw aan
moedigen politiek werk te gaan doen.
Mijn vrouw heeft ook nooit handteke
ningen gezet onder acties, die bij de ge
meente terecht kwamen zonder daar
eerst met mij over gesproken te heb
ben. Ik heb altijd geprobeerd ook voor
de buitenwereld zo zuiver mogelijk te
werken. Tengevolge van mijn hande-
Van loco-gemeentesecretaris werd u op
12 mei 1976 benoemd tot gemeentese
cretaris. Dat ging niet zonder slag of
stoot.
”Dat is een heel eigenaardige proce
dure geworden, die ik moest onder
gaan en waar ik goed wetend niet bij
betrokken ben geweest. Ik was daarvan
misschien wel het meest slachtoffer. Er
was een sollicitatiecommissie die ex
tern op zoek ging naar een opvolger
voor gemeentesecretaris H. Jenné.
Mensen van elders kwamen op bezoek
en werden ontvangen door het college
van B. en W fractievoorzitters en een
delegatie van ambtenaren”.
Het einde van het liedje is dat u in de
gemeenteraadsvergadering niet una
niem werd benoemd door de gemeente
raad. Vijf raadsleden zagen u niet zit
ten.
”De feitelijke situatie was toen zo. De
fractie van de Progressie ven (PvdA/
PPR/PSP/D’66) bestond in die jaren uit
zes leden. Afwezig in die vergadering
was PvdA’er drs. W.G. de Meer. De
aanwezige progressieve PvdA-en PSP-
raadsleden stemden, zoals ze hadden
aangekondigd, alle vier blanco. Het
progressieve raadslid uit PPR-kring,
drs. W.C. Verbaan, had immers tevo
ren aangekondigd voor mijn benoe
ming te zullen stemmen. Daarnaast is
er dus nóg een ander raadslid geweest
dat blanco heeft gestemd. Degene die
dat is geweest heeft mij nooit verteld
waarom”.
’’Eigenlijk vond ik alleen die ene onbe
kende blanco stem een valse start. Ik
heb daar overigens nooit wakker van
gelegen, want ik was benoemd met al
leen maar voorstemmen en geen tegen
stemmen. Overigens denk ik dat de po
litieke kleur van de toen net twee
maanden in Waddinxveen werkende
burgemeester mr. A.G. Smallenbroek
(ARP/CDA) en mijn politieke kleur -
hoewel het niet genoemd is - mede aan
leiding geweest zou kunnen zijn tot het
blanco stemmen”.
Leefde u als domineeszoon niet, even
als uw vader, in een glazen huis Ieder
een lette misschien op u of u als kind
van de dominee zou gaan fietsen of
schaatsen op zondag.
”In het dorp waar ik ben opgegroeid
was die situatie zo. Toch zijn wij niet
streng opgevoed. Het was niet zo dat er
helemaal niets mocht, al wisten wij van
nature wel dat je bepaalde dingen niet
moest doen. Het leven in het glazen
huis, want wij beseften goed dat het dat
was, heeft op mij in ieder geval geen
remmende werking gehad”.
”Op dat pastorieleven hebben natuur
lijk ook de oorlogsjaren hun stempel
gedrukt. Ik was 8 jaar toen de oorlog
begon en 13 toen die was afgelopen.
Misschien waren dat wel juist de jaren
waarvan je als kind het meeste last had.
Vanaf 1944 ging ik elke dag fietsend
naar het Lyceum in Almelo. Dat was al
een wat andere wereld. Ik was dus niet
opgesloten in mijn geboortedorp. He-
”Aan die zondagen bewaar ik overi
gens goede herinneringen, al ben ik na
tuurlijk in mijn opvattingen ook wel
meegegroeid en is mijn zondagsbele-
ving als zodanig wel anders geworden.
Dat proces heeft zich heel geleidelijk
voltrokken. Voor mij is de zondag nog
wel nadrukkelijk de zondag, maar het
is geen dag waarop ik alleen maar naar
de kerk moet gaan en verder thuis zit
ten. Zo was het wel. Ik mocht einde
loos wandelen op zondag, ook in het
”Ik vind het prima dat er maar één in de
voersporen van mij is getreden. Er is
gelukkig meer dan de gemeente. Henk
kwam zoals ik zei bij een deelgemeente
terecht en koos daar de groene kant.
”Als we toen wisten dat voetbalvelden
op een andere plaats hadden moeten
worden aangelegd dan lagen ze niet op
de plaats waar ze nu liggen. Als we ge
weten hadden dat de wijk Zuidplas op
de huidige plek zou komen dan had het
zwembadcomplex een andere plaats
gekregen. Als we geweten hadden dat
de Oranj ewij kerzoukomendan was er
geen rioolwaterzuiveringsinstallatie
aan de Willem de Zwijgerlaan - toen
het einde van de wereld - neergezet.
Als er geen provinciale plannen voor
een zoetwaterkanaal Voorburg-Wad-
dinxveen waren geweest om de verzil-
ting in het Westland tegen te gaan was
de Dreef - een te grote scheidingsweg -
niet zo aangelegd als nu het geval is. En
wie weet moet er tussen de Sniepweg
en de Zuidplas nog meer groen ver
dwijnen om de wijken dichter bij el
kaar te laten komen".
Wij weten dat u als gemeentesecretaris
diverse duidelijke opvattingen heeft.
Bijvoorbeeld over solliciterende amb
tenaren.
”Ik vind nog altijd dat de gemeentese
cretaris of de chef van de betreffende
ambtenaar moet weten dat iemand ge
solliciteerd heeft. Dat vertrouwen
moet er tussen de chef en de medewer
ker ook altijd zijn. Op mensen die niet
vertelden dat ze solliciteerden heb ik
wel gemopperd. Je wordt dan van bui
tenaf geconfronteerd met iemand die
informatie vraagt over een sollicite
rende ambtenaar. Dat werkt altijd ave
rechts. Ik weet dat die mening niet door
iedereeen wordt gedeeld, want ge
meend wordt dan dat daarvan pas in
het laatste stadium sprake hoeft te zijn.
Daar kun je niet blind opvaren want
soms wordt er toch eerder informatie
ingewonnen".
Bestuurders vinden ook dat ze een
privé-leven hebben en u niet altijd hoe
ven te vertellen waar ze mee bezig zijn
of uithangen.
”Dat weet ik. Bestuurders gaan tegen
woordig gewoon weg. Nochtans vind ik
dat als bestuurders langer weg zijn dat
iemand - in mijn optiek kan dat best de
gemeentesecretaris zijn - op de hoogte
is waar ze zijndan wel langs welke weg
ze te bereiken zijn. Ook die opvatting
wordt niet algemeen gedeeld. Ze mo
gen best via hun vrouw bereikbaar zijn,
maar op een gegeven moment moet je
toch weten waar iemand is als je hem
voor zakelijke doeleinden nodig hebt”.
”Met burgemeester Van der Linden
kan ik het uitstekend vinden. Naast
hem heb ik prima kunnen functione
ren. Onze verhoudingen zijn heel
goed. Deze burgemeester weet heel
goed - en misschien komt dat omdat
zijn vader gemeentesecretaris is ge
weest - wat de taak en de gescheiden
verantwoordelijkheid zijn van een bur
gemeester en van een gemeentesecre
taris. We verstaan elkaar goed, zonder
hierover met elkaar veel woorden te
hoeven wisselen".
Jan Meuleman, degelijk, betrouwbaar,
gesloten, droog humoristisch, heel erg
betrokken en altijd voor de gemeente
bezig, is als hoogste ambtenaar een ba
ken in een woelige omgeving, zichzelf
achter de schermen wegcijferend.
Waarom wilde u gemeentesecretaris
worden
”Dat ligt in de lijn der dingen. Het was
misschien ook een beetje carrière
zucht, maar dat mag denk ik. Wie als
ambtenaar op een gemeentesecretarie
begint kent de uitdaging om zover mo
gelijk te komen. Ik probeerde gemeen
tesecretaris te worden, je daarbij wel
realiserend dat het een hele andere
functie is dan die van afdelingschef.
Aan de ene kant zit je in de lijn van de
organisatie en aan de andere kant ben
je de man die bij het bestuur zit en
hoort. Af en toe kom je dus jezelf te
gen. Dat is een uitdaging op zich. Ik
denk overigens dat ik altijd wel gevoel
heb gehad voor het bestuurlij k-politie-
ke”.
Aan partijpolitiek deed u niet
”Ik ben altijd lid van de ARP/CDA ge
weest. In Waddinxveen was ik ook se
cretaris van de ARP-afdeling Wad
dinxveen. Daar ben ik mee gestopt
toen in 1966 bleek dat de ARP en
CHU, die gezamenlijk aan de gemeen
teraadsverkiezingen deelnamen, ver
zuimd hadden af te spreken welke van
de twee politieke partijen een wethou
der zou leverenToen ik als bestuurslid
en als loco-sccretaris met die discussie
werd geconfronteerd heb ik gezegd:
Ho, Jan, het is niet meer doenlijk om
die politieke bestuursfunctie aan te
houden”.
De sollicitatieprocedure waar u in
1976 bij was betrokken werd in ieder
geval heel plotseling afgebroken.
”Ja. Daar was ik persoonlijk niet onge
lukkig mee. Maar ik geef toe dat het
voor de anderen, die in de procedure
betrokken waren, natuurlijk een trieste
gang van zaken was. Overigens een
gang van zaken die in veel gemeenten
voorkomt en die ik zelf ook in andere
gemeenten heb meegemaakt. En dan
voel je je inderdaad genomen”.
Eigen gedachten en opvattingen spelen
hierbij dan geen rol
”Je kunt natuurlijk vanuit eigen opvat
tingen waarschuwen voor de Waddinx
veense gevolgen van bepaalde beslis
singen. Dat waarschuwen voor ver
keerde besluiten is ook één van je ta
ken. Het is een Waddinxveens gemeen
tebestuur, dat de bevolking vertegen
woordigt en dat naar mijn gevoel be
slissingen moet nemen, die passen bij
de bevolking. Dat betekent niet dat er
geen stappen vooruit gezet mogen wor
den. De gemeenschap moet natuurlijk
wel vooruit”.
Zoals
”Die vraag gaat te ver. De gemeentese
cretaris moet daarover zwijgen”.
Celine Meuleman, de oudste, werkt als
spelleidster op de kinderafdeling in het
ziekenhuis van de Vrije Universiteit in
Amsterdam, Henk werkt bij de afde
ling groenvoorzieningen van de deelge
meente De Pijp in de hoofdstad, Rijk
werkt op de afdeling financiën van de
gemeente Zevenhuizen, Guus werkt
als groepsleider bij De Hooge Burch in
Zwammerdam en Annelies werkt op
een medisch kinderdagverblijf in Aer-
denhout.
Bent u Waddinxvener geworden
”Ik weet niet hoe ik een Waddinxvener
moet omschrijven. Ik voel me niet in
hart en nieren een Waddinxvener. Het
is soms ook een hele gekke gemeente
met mensen die nauwelijks hun hoofd
boven het gras uitsteken. Het is een
doorsnee-gemeenschap zonder scho
keffecten. Wat de mentaliteit betreft
voel ik me er in ieder geval heel goed
thuis”.
Toch valt op dat bijna alle afdeling
schefs in het gemeentehuis van buiten
moesten komen, evenals een nieuwe di
recteur Openbare Werken en een
nieuwe zwembadmanager. Voor de
nieuwe gemeentesecretaris is niet eens
een sollicitatieprocedure gestart.
”Er is inderdaad geen procedure aan te
pas gekomen, maar er is wel veel -
voornamelijk politiek - overleg ge
weest. Men is tot deze beslissing geko
men en de heer Loose is door de ge
meenteraad met algemene stemmen
benoemd. Hij geniet dus het vertrou
wen van het Waddinxveense gemeen
tebestuur. Dat is een heel gezonde ba
sis om te starten. De andere kant is dat
9
27 jaar zijn geworden. In die tussentijd hij ook binnen de gemeentelijke orga-
heb ik nog wel gesolliciteerd, ook voor- ------ ->•-1 ->-
dat ik in 1976 gemeentesecretaris werd,
want ik wilde mijzelf later niet kunnen
verwijten dat ik kansen elders zou heb
ben laten liggen”.