Woorden als P. v.d. Linde Midden-Holland herinnering aan huisarts sterker op alle fronten Duitsers pakten P. v.d. Linde op Geslaagde filmaktie tijdens open huis Oorlogsverhaal als herinnering aan huisarts 25.195 W’veners Coma Toeval? Omzet Export Goed woordje Verklaring Clowns Herinnering Opgehaald Vertrouwensfiguur Over de dokter als vertrouwensfiguur: ”Ik had een wat oudere patiënt, een boer. Zin vrouw vond eigenlijk, dat hij er maar eens op moest houden, de boerderij moest overdoen aan de oud ste zoon. Zelf wilde hij daar nog niet aan. Op een morgen stapt hij bij mij binnen en zei: dokter, ik heb raad no dig. Hij zette het geval uiteen en vroeg vervolgens aan welke kant ik stond. Ik zei hem, dat ik achter zijn vrouw stond. ”Dan weet ik genoeg”, zei de man, gaf me een hand en stapte op. Een paar da Werkgelegenheid ■FVXASSCHïNAN FAT WADDINXVEEN I 04- JÉ I vjv Jok GAAT U VERHUIZEN? it. BMOOE VHMJQRS Wilt U informatie? 01828 - 18708 1 9* Far 'O Pagina 9 Weekblad voor Waddinxveen - Woensdag 6 februari 1991 Over de taakopvatting van de huisarts: mens en rechts touroperator A.G.M. van Ginkel. (Foto: Archief). $3 gekomen, door die toevallige foute voorletter!”. Gezien het huidige schaatsweer en de komende crocusvakantie komen die mooi van pas. Over het verschil in behandeling tussen fondspatiënten en particulieren: ”Ik heb nooit fondspatiënten en parti culieren gehad. Alleen patiënten. Ver schil maken in behandeling vind ik im moreel. Daar moet je niet aan begin nen, dan kan je nooit een goed arts zijn”. Dan staan u verschillende mogelijkheden ter beschikking kompleet verzorgde verhuizing huur verhuisauto met chauffeur/verhuizer zelf-verhuizing met gebruik van verhuis auto. pakmatenalen en diverse hulp middelen Koster was in een diep coma. Met de van trouw had afgelegd op de Führer, antwoordde hij bevestigd. Vervolgens vroeg ik hem of hij nooit die eed zou breken. Hij zei: ”Nein, nie”. Toen heb ik hem gezegd dat ik nooit de door mij als arts afgelegde eed van Hip pocrates zou breken. Dat ging gepaard met een vuistslag op tafel. Toen volgde een lange pauze waarbij ik hem in de ogen bleef kijken. ”Na, da kann ich respektieren”. Hij verdween en kwam een half uur la ter terug met de boodschap: ”Sie sind entlassen”. Via een wenteltrap moest ik naar beneden. Het was één van de angstigste momen ten van mijn leven. Men hoorde vaak dat mensen in zulke situaties op de vlucht waren neergeschoten. Toen ik tenslotte de deur uitging, zei de portier: ”U hebt geboft”. Op de Mathenesserlaan gekomen, heb ik direct mijn familie gebeld via dr. Van Ruyven, de cardioloog die vier huizen verder woonde. zaterdag bezocht door enkele clowns die waardebonnen met een nummer uitdeelden aan het winkelende pu bliek. Over een oude herinnering, toen hij precies op tijd zomaar toevallig ergens kwam: De omzet in Midden-Holland nam in 1990 toe met 6%dit is 2% meer dan in totaal Nederland en 3% meer dan in Zuid- Holland. De export is in 1990 wederom toegeno men. De groei van de export bedroeg Later bleek dat de burgemeester van Waddinxveen, een agent van politie uit Waddinxveen en de zuster van Koster contact hadden opgenomen met de Si- cherheitspolizei in Gouda om een goed woordje te doen. Een paar dagen na de bevrijding stond Koster voor de deur. Hij kwam bedan ken, maar wist van het hele geval niet veel meer af’. 5%, tegen landelijk 3%. In Zuid-Hol- land bleef de export op het peil van 1989. De exporttoename was het sterkst bij de bedrijven tot 50 werkzame perso nen. De kleinere bedrijven exporteer den 11% meer dan in 1989. Landelijk bleef dit percentage beperkt tot 5%. ”In de Oranjelaan hebben we 15 jaar gewoond. In 1950 kwam de villa aan de Kerkweg-Oost leeg. Die hebben we «toen gekocht en laten verbouwen. De villa was omringd door een sloot, dus je zou kunnen zeggen, dat we op een ei land zaten. Een wit bruggetje verbond ons met de Kerkweg; heel vroeger een boerepad, dat een rechtstreekse ver binding vormde met de Dorpsstraat, ’t Is wel jammer, dat hetzelfde pad nu het drukste punt van Waddinxveen is ge worden. De villa zelf heeft beneden een grote huiskamer met erker, wacht en spreekkamer en - zoals toen gebrui kelijk - een apotheek. Boven heb ik 7 kamers; dus een riant onderkomen, mogen we wel zeggen”. In de zaak van Intercolor/De Rooy kon men controleren of men een gratis film gewonnen had. In ieder geval kon men met de waardebon twee kleurenfilms aanschaffen voor de prijs van één. Deze zeer geslaagde aktie, in samen werking met Agfa, deed honderden films over de toonbank gaan. 1990 Is voor de bedrijven in Midden- Holland een goed jaar geweest. Om zet, export, investeringen en werkgele genheid zijn gestegen ten opzichte van het voorafgaande jaar en in sterkere mate dan gemiddeld in Nederland. Ook in vergelijking tot het Zuidhol- landse bedrijfsleven hebben de Mid- denhollandse bedrijven uitstekend ge presteerd. Zowel het percentage bedrijven in de regio met een positief resultaat als het percentage bedrijven met een gunstig rendement is wederom toegenomen. Ook op deze punten steekt het Mid- denhollandse bedrijfsleven, evenals voorgaande jaren, met kop en schou ders boven het Nederlands gemiddelde uit. WADDINXVEEN/GOUDA - Het Middenhollandse bedrijfsleven is op alle fronten sterker, zo meldt de Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Midden-Holland in het pasverschenen jaarverslag 1990. WADDINXVEEN - Wijlen rustend huisarts Pieter van der Linde was een man die met veel smaak en kennis van zaken kon praten over het beroep van huisarts, het verschil tussen een praktijk van vóór de Tweede Wereld oorlog en daarna (’’Vroeger ging iemand met psychische moeilijkheden nog naar een pastoor, een dominee of, maar dan praat ik over nog vroe gere tijden, de hoofdonderwijzer; nu komen ze echter naar de huisarts”) en een angstig weekje in februari/maart 1944, toen de Duitse bezetter hem in Gouda en Rotterdam vastzette, omdat een door hem behandelde en door de Duitsers gezochte Boskoopse patiënt plotseling ’’verdwenen” zou zijn. 4;. Tot slot eiste hij van mij een verklaring waarin zou staan dat het algemeen be lang (dat wil zeggen het belang van de Wehrmacht) voorging boven het be lang van de patient. Ik heb dat gewei gerd. Hij dreigde toen met een halfjaar strafkamp in Vught. Op een vraag mijnerzijds of hij een eed ”Ik kwam toen bij ene De J. Ik had er drie van in mijn praktijk en op een ze ker moment kreeg ik door, dat ik bij de ene De J. op visite moest. Alleen de voorletter klopte helemaal niet. Dus ik op goed geluk naar een van mijn De J.’s toe. Nee, met hem was er niets aan de hand. Ik zou net weggaan toen de vrouw des huizes vroeg, omdat ik er nu toch toevallig was, of ik even naar hun zoontje wilde kijken. Hij had wat diar ree, maar de moeder dacht, dat het jo chie ’s middags wel weer naar school kon. Ik onderzocht hem en vond een blindedarmontsteking vuistgroot die op doorbreken stond. Een paar uur la ter en het zou gebeurd zijn en penicil line was er toen nog niet, zodat er joch eraan zou zijn gegaan. Nu is alles goed wijkzuster werd overlegd hoe hij zo goed mogelijk verpleegd kon worden. Na een dag of drie, toen de toestand niet verergerde, besloten we hem rec taal wat vocht toe te dienen. Via een katheter in de anus werd met een oorspuit vocht ingebracht; eerst een physiologische zoutoplossing, ver volgens magere bouillon en daarna sui kerwater. Na een dag of zes begon Koster bij te komen. Iedereen was verbaasd, ook de S.D. Al gauw kwam er controle van die kant. Koster was er nog betrekkelijk goed doorgekomen en begon te drin ken en later wat te eten. Eind februari kwam bezoek van Duitse militairen, die vroegen of Koster ver voerd kon worden. Ik heb daar ernstig bezwaar tegen gemaakt. Men vroeg toen een geneeskundige verklaring, waarin stond dat de patiënt niet ver voerd mocht worden. De volgende dag bezocht een politie agent uit Boskoop mij met de medede ling dat het zeer somber uitzag voor Koster: hij zou waarschijnlijk de vol gende dag worden opgehaald. Koster woonde in Boskoop en daar was iets uitgelekt. De politieman vroeg mij of ik Koster zou willen waarschuwen dat hij hoe dan ook moest verdwijnen. Op de vraag waarom hij hem zelf niet ging waarschuwenantwoordde hijdat in de omgeving van Koster verraders werden vermoed en dat hij in zijn uni form te veel zou opvallen. Dezelfde avond werd de familie Koster door mij gewaarschuwd. In de vroege morgen van de volgende dag bracht de boer hem met paard en wagen weg. De kar was geladen met zakken vol aard appels. In een van die zakken Koster. Hij werd vervoerd naar een klein plaatsje ten zuiden van Rotterdam en werd vele maanden eerder bevrijd dan wij. Alle winkelcentra werden vrijdag en namelijk om mensen, niet om papieren patiënten als in zoveel ziekenhuizen, waar de dokter de patiënt opneemt, een volgende dokter van diezelfde af deling de operatie verricht en een derde de nazorg. Dat zou één en de zelfde dokter kunnen zijn, maar dat kost misschien meer energie. Ik vind dat die er maar ingestopt moet worden, daarvoor ben je de dokter”. WADDINXVEEN - Op Nieuw jaarsdag 1991 telde de gemeente Waddinxveen 25.195 inwoners, waaronder 712 vreemdelingen. Ten opzichte van 1 januari vorig jaar is dit een stijging met 107 personen. In 1990 vestigden zich: 488 mannen en 474 vrouwen. In 1990 vertrok ken: 533 mannen en 544 vrouwen. Een vertrekoverschot derhalve van: 115 personen. In 1990 werden geboren: 196 man nen en 178 vrouwen. In 1990 over leden: 83 mannen en 69 vrouwen. Een geboorte-overschot derhalve van: 222 personen. Binnen de gemeente verhuisden in 1990 258 gezinnen; 565 gezinsleden en 386 alleenstaanden. Totaal 1209 personen. In 1990 traden 338 Waddinxveners in het huwelijk en werden 107 echt scheidingen geregistreerd. Aan 10 inwoners werd in 1990 naamswijziging toegestaan. De woningvoorraad bedroeg op 1 januari 1990 9069 woningen (inclu sief een twintigtal woonschepen en woonwagens). De gemiddelde woningbezetting was op die datum 2,Tl. De Waddinxveense huisarts Pieter van der Linde zou daar 47 jaar geleden de hand in hebben gehad en werd daarom door de Wehrmacht en de Sicherheits- polizei opgehaald en ingesloten, maar de arts werd toch nog zonder zijn mond voorbij te praten door de Duitsers vrij gelaten. In de Maasstad had de met strafkamp bedreigde dokter inmiddels wel de no dige angstige momenten beleefd en vreesde hij zelfs een moment voor zijn leven. Dokter Van der Linde vertelde dit ver haal in 1988 in de boeiende bijdrage ’’Belevenis van een Waddinxveense huisarts tijdens de Tweede Wereldoor log”. Het staat afgedrukt in het jubi leumboek van de 100-jarige Konink lijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst (KNMG), afdeling Gouda en omstre ken. Oostpolderweg 9 - 2741 MD Waddinxveen Over draagmoeders: ”Het zou mijn eerste keus niet zijn. Ik heb mensen meegemaakt, die aanvan kelijk geen kinderen konden krijgen en de vreugde ervaren toen het uiteinde lijk wel lukte. De kwestie van draag moeders en reageerbuisbabies vind ik meer een prestige overweging van de heren artsen”. ”In hetzelfde hokje kunnen we de hart transplantaties plaatsen. Hoeveel moeite en geld kost het wel niet om één mens te voorzien van een ruilhart, ter wijl er in Ethiopië honderden mensen per dag sterven. En om terug te komen op uw vraag: een draagmoeder is toch ook onbetaalbaar voor de meeste men sen en zou in alle gevallen de draag moeder het kind zomaar afstaan? Ik vind het koud zakelijk en daarom ben ik niet wil enthousiast. Mensen zonder kinderen zijn, geloof ik, niet zo onge lukkig als wij denken. Ze kennen het gemis ervan niet”. Het overlijden van Pieter van der Linde is voor ons aanleiding dat door hem zelf aan het papier toevertrouwd oorlogsverhaal opnieuw te vertellen. Als herinnering aan Waddinxveens zeer gewaardeerd en geliefde erebur ger, die dinsdagmiddag op de algemene begraafplaats aan de Alberdingk Thijmlaan ter aarde is besteld. Diezelfde dag om ongeveer zeven uur ’s avonds werd ik opgehaald, samen met een broer van Koster, door de Duitse Wehrmacht. Men bracht ons per motorfiets naar het politiebureau in Gouda. Daar werden we opgesloten in een cel en op water en brood gezet. Gelukkig kon de Wijkverpleging ons voorzien van soep en vruchten, men had daar inmiddels ook van het geval gehoord en via een ’’goede” agent kreeg ik een boodschap van dr. J.P. de Jong, de chirurg van ziekenhuis De Wijk, die advies bij een eventueel ver hoor standvastig te blijven en van me af te bijten. Na een dag of drie volgde vervoer naar de Sicherheitspolizei aan de Mathenes serlaan in Rotterdam en opsluiting in een niet zo grote ruimte met 35 men sen. De volgende dag werd ik ver hoord. De militaire ondervrager bleek goed op de hoogte te zijn. ’’Waarom bent u ’s avonds bij Koster geweest, de dag voordat hij ontsnapte? U kwam er ’s avonds nooit. U hebt een briefje af gegeven. U schreef dat de patient niet vervoerd mocht wordenmaar hij is wel verdwenen”. Op de eerste vraag antwoordde ik, dat ik een spoedboodschap van de familie had gekregen, en op de tweede vraag, dat uiteindelijk iedere patient, hoe ern stig ziek ook, vervoerd kan worden, maar dat de risico’s soms te groot zijn. WADDINXVEEN - De niet meer on der ons zijnde rustend huisarts Pieter van der Linde was een boeiend vertel ler. De lezers van het Weekblad voor Waddinxveen hebben geregeld kunnen genieten van zijn verhalen en menin gen. Er was altijd wel een aanleiding om met •Pieter van der Linde te spreken. Hij werd in 1936 lid van het KNMG, in ,1960 werd hij ereburger van Waddinx veen en in 1969 van Moerkapelle, in 1975 was hij 40 jaar huisarts en in 1985 *50 jaar en in 1983 werkte Waddinx- 'veens bekendste huisarts mee aan het lokale televisieprogramma ter gelegen heid van het 750-jarig bestaan van Waddinxveen. Pieter van der Linde heeft in zijn Wad dinxveense jaren veel verteld. Ter her innering aan deze markante persoon lijkheid volgt hier een aantal van zijn uitspraken. Over zijn komst naar Waddinxveen: ’’Voordat ik mij hier in 1935 vestigde, ben ik één jaar assistent geweest op de kraamafdeling van de opleidingsschool voor vroedvrouwen in Rotterdam. Ik wilde gynaecoloog worden, maar werd toen benaderd door mensen uit Wad dinxveen, die vroegen of ik daar huis arts wilde worden. Er waren in Wad dinxveen twee artsen, maar ze vonden het nodig, dat er nog een derde bij kwam. Ik had er eigenlijk wel zin in en ben, dat weet ik nog goed, op een zon dagmiddag met mijn toekomstige vrouw naar een huis gaan kijken in de Oranjelaan. We hadden de keus tussen nog drie jaar wachten, dan was ik gy naecoloog of direct trouwen en ons hier vestigen. We hebben toen de knoop 'doorgehakt. De maandag daarop heb- 1 ben we het huis gekocht en een week la ter was ik huisarts in Waddinxveen”. Over het op de wereld helpen van ’’half Waddinxveen ”Dat is natuurlijk overdreven. U moet wel begrijpen, dat een gezin toen ge middeld uit 5 personen bestond en 12 of 13 kinderen per gezin geen uitzonde ring was. Mijn record is 15 kinderen uit één gezin. Nu nemen de meeste ouders - uit financiëel/materialistisch stand punt bezien - niet meer dan twee, hoog- uit drie kinderen”. gen later was hij boer-af. Pas geleden kwam ik hem nog tegen, bedankte hij mij voor het feit, dat ik hem dat duwtje in de rug dat hij eigenlijk nodig had, ook gaf”. De groei van de omzet was het hoogst bij de bedrijven tot 50 werkzame perso nen. Deze realiseerden een omzetstij ging van 7%Wordt er gekeken naar de bijdrage van de diverse sectoren aan de groei van de omzet in Midden-Holland dan springen met name de sectoren groothandel en dienstverlening eruit. De werkgelegenheid in het Middenhol landse bedrijfsleven is in de jaren 1985- 1990 met 19% toegenomen. In 1990 bo den de bedrijven aan 4% meer mensen een baan dan in het jaar daarvoor. Dit komt neer op een stijging van het aan tal arbeidsplaatsen met ca. 1900. De verwachtingen voor 1991 zijn gun stig, ondanks de gebeurtenissen rond de Perzische Golf, die volgens een deel van de ondernemers de economische groei zouden kunnen drukken. Van de bedrijven in Midden-Holland verwacht een derde deel voor 1991 een stijging van de omzet. 96% van de bedrijven schat voor het komend jaar in evenveel of meer perso neel in dienst te hebben en vier op de tien ondernemers denken in 1991 te gaan investeren. Ook de winstverwachtingen zijn goed; 96% van de bedrijven verwacht 1991 met een positief resultaat te zullen af sluiten. Samenvattend kan men stellen dat de goede resultaten die in 1990 behaald zijn, de gunstige toekomstverwachting van de Middenhollandse ondernemers rechtvaardigen. In 1975 was wijlen Pieter van der Linde 40 jaar als huisarts in Waddinxveen. Hij kreeg toen een 17-daagse reis naar Thailand en een fiets aangeboden. Links comitévoorzitter S. Pille, wijlen mevrouw D.C. van der Linde-Lam- Het oorlogsverhaal van de Waddinx veense huisarts speelde zich af in begin 1944. De hoofdrol wordt er in vervuld door een Boskoopse boerenarbeider, die het flink aan de stok had gekregen met de Duitse Wehrmacht en in een kar met zakken vol aardappelen wist te ontkomen. Dit was zijn verhaal: ’’Begin februari 1944 werd ik met spoed ontboden bij Koster, een boerenarbeider wonend op de grens van Waddinxveen en Bos koop. Men dacht dat hij wel gauw zou doodgaan! Hij was volgens het verhaal neergeslagen door Duitse militairen. Op de boerderij waar hij werkte, trof ik Koster in een zeer deplorabele toe stand en eerlijk gezegd dacht ik ook: ”die haalt het niet”. Hij had een ernstige schedelbasisfrac- tuur met bloed uit neus en oren. Een plank met dekens moest dienst doen als brancard en te voet is toen de patiënt naar zijn huis vervoerd, waar hij in een ouderwetse bedstee terechtkwam. Aan de familie werd uitgelegd, dat ver voer naar en opname in een ziekenhuis, gezien de oorlogstoestand, bezwaren opleverde en dat de kans op herstel toch erg klein was. Inmiddels was duidelijk geworden wat er met Koster gebeurd was. Op de boerderij hadden een paar weken tevo ren leden van de Duitse Wehrmacht zo genaamde Einmannslöcher gegraven. Dat waren eenpersoons schuttersput- ten. Om de gaten waren palen gezet en daaromheen prikkeldraad. Aan Koster was gezegd dat hij ervoor moest zorgen dat de koeien niet te dicht bij die gaten kwamen omdat ze anders dichtgetrapt zouden worden. Koster had zich er niet veel van aangetrokken en toen er begin februari 1944 controle kwam, bleek het een chaos te zijn ge worden. Koster was erbij geroepen en had een flink pak slaag gekregen. Hij had zich echter stevig verweerd en had, naar men vertelde, met zijn spa een van de soldaten de schedel ingeslagen. (Later ging het verhaal dat die soldaat was ge storven). Koster was weggevlucht in een schuur en had zich op de hooizolder verstopt. Daar werd hij gevonden. ”Je moet je als dokter altijd proberen te verplaatsen in de stoel van de pa tiënt. Als hij je iets vertelt, moet je je constant afvragen, wat ik zou doen in zijn of haar plaats. Als iemand bij je komt met een onschuldig knobbeltje, dan moet je niet zeggen, ”ach ga weg, dat is flauwekul”. Nee, zo iemand zit tegenover je en is hardstikke bang dat het kanker is. Die moet je dan hele maal onderzoekendaar moet j e de tij d voor nemen. Pas na zo’n onderzoek maak je die patiënt, maar dan ook heel pertinent duidelijk, dat er niks aan de hand is, dat hij zich geen zorgen hoeft te maken”. ”Je moet altijd de mens blijven zien achter de patiënt. Als je de mens gaat bekijken als object, als je er een bio chemische fabriek van maakt, waarin iets niet goed functioneert, zit je naar mijn overtuiging op de verkeerde weg. Een vroegere hoogleraar van me heeft me voorgehouden, dat een klapje op de schouder bij een patiënt vaak veel meer uitricht dan het beste medicament. Dat heb ik altijd onthouden, dat heb ik al tijd in praktijk proberen te brengen. En ik geloof ook, dat het zo is. Het gaat Over de jeugdwerkloosheid: ’’Zonder werk zijn in een periode waarin je iets scheppends wilt verrich ten vind ik verschrikkelijk. Als je 50 bent en je komt zonder werk - dat is na tuurlijk ook triest - maar dan heb je in ieder geval het idee, dat je mee hebt kunnen doen. Dat ligt psychologisch anders. Als je afgestudeerd bent en sol licitaties lopen op niets uit, dan duren de dagen lang”. ”Aan de andere kant, dat moet ik eer lijk zeggen, als je intens probeert werk te zoeken, lijken de kansen volgens mij groter. Maar een groot aantal jongeren wil nu eenmaal een baan die past bij hun opleiding. Ik ben ook niet zo voor dat binnenlaten van buitenlanders in een periode van grote werkloosheid. Ik zeg tegen jongeren altijd, dat ze moe ten blijven zoeken”. WADDINXVEEN - ’’Ontzettend druk en gezellig”. Zo omschrijft Hans Scholtes van Intercolor/De Rooy aan de Kerkweg-Oost de sfeer van het open huis welke op vrijdag 1 februari werd gehouden. Vele relaties gaven gehoor aan de origi nele, in eigen bedrijf vervaardigde uit nodiging van de actieve fotozaak: een luchtfoto van het Brugcentrum. De drie eigenaars, Henk van Houten, Hans Scholtes en Wim Tollenaar, vier den officieel de fusie van de twee plaat selijke fotozaken. Intercolor/De Rooij timmerde in het Brugcentrum aan de weg met een ge slaagde fotoactie. (Foto: Intercolor/De Rooij). Neem kontakt op en wij kunnen u middels een bezoek vrijblijvend informeren over de diverse mogelijkheden en prijzen Eind vorig jaar was rustend huisarts P. van der Linde present op het verjaardagsfeestje van de 90-jarige S. Pille in De Unie (midden). Rechts de 80-jarige oud-burgemeester C.A. van der Hooft. Drie ereburgers op een rij. Foto: Archief). •- i... j -4

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1991 | | pagina 9