Woorden als
P. v.d. Linde
Midden-Holland
herinnering
aan huisarts
sterker op
alle fronten
Duitsers pakten
P. v.d. Linde op
Geslaagde filmaktie
tijdens open huis
Oorlogsverhaal als herinnering aan huisarts
25.195
W’veners
Coma
Toeval?
Omzet
Export
Goed woordje
Verklaring
Clowns
Herinnering
Opgehaald
Vertrouwensfiguur
Over de dokter als vertrouwensfiguur:
”Ik had een wat oudere patiënt, een
boer. Zin vrouw vond eigenlijk, dat hij
er maar eens op moest houden, de
boerderij moest overdoen aan de oud
ste zoon. Zelf wilde hij daar nog niet
aan. Op een morgen stapt hij bij mij
binnen en zei: dokter, ik heb raad no
dig. Hij zette het geval uiteen en vroeg
vervolgens aan welke kant ik stond. Ik
zei hem, dat ik achter zijn vrouw stond.
”Dan weet ik genoeg”, zei de man, gaf
me een hand en stapte op. Een paar da
Werkgelegenheid
■FVXASSCHïNAN
FAT WADDINXVEEN
I
04-
JÉ
I
vjv Jok
GAAT U
VERHUIZEN?
it.
BMOOE
VHMJQRS
Wilt U informatie?
01828 - 18708
1
9* Far
'O
Pagina 9
Weekblad voor Waddinxveen - Woensdag 6 februari 1991
Over de taakopvatting van de huisarts:
mens en rechts touroperator A.G.M. van Ginkel. (Foto: Archief).
$3
gekomen, door die toevallige foute
voorletter!”.
Gezien het huidige schaatsweer en de
komende crocusvakantie komen die
mooi van pas.
Over het verschil in behandeling tussen
fondspatiënten en particulieren:
”Ik heb nooit fondspatiënten en parti
culieren gehad. Alleen patiënten. Ver
schil maken in behandeling vind ik im
moreel. Daar moet je niet aan begin
nen, dan kan je nooit een goed arts
zijn”.
Dan staan u verschillende mogelijkheden
ter beschikking
kompleet verzorgde verhuizing
huur verhuisauto met chauffeur/verhuizer
zelf-verhuizing met gebruik van verhuis
auto. pakmatenalen en diverse hulp
middelen
Koster was in een diep coma. Met de
van trouw had afgelegd op de Führer,
antwoordde hij bevestigd. Vervolgens
vroeg ik hem of hij nooit die eed zou
breken. Hij zei: ”Nein, nie”.
Toen heb ik hem gezegd dat ik nooit de
door mij als arts afgelegde eed van Hip
pocrates zou breken. Dat ging gepaard
met een vuistslag op tafel. Toen volgde
een lange pauze waarbij ik hem in de
ogen bleef kijken. ”Na, da kann ich
respektieren”.
Hij verdween en kwam een half uur la
ter terug met de boodschap: ”Sie sind
entlassen”. Via een wenteltrap moest
ik naar beneden.
Het was één van de angstigste momen
ten van mijn leven. Men hoorde vaak
dat mensen in zulke situaties op de
vlucht waren neergeschoten. Toen ik
tenslotte de deur uitging, zei de portier:
”U hebt geboft”.
Op de Mathenesserlaan gekomen, heb
ik direct mijn familie gebeld via dr. Van
Ruyven, de cardioloog die vier huizen
verder woonde.
zaterdag bezocht door enkele clowns
die waardebonnen met een nummer
uitdeelden aan het winkelende pu
bliek.
Over een oude herinnering, toen hij
precies op tijd zomaar toevallig ergens
kwam:
De omzet in Midden-Holland nam in
1990 toe met 6%dit is 2% meer dan in
totaal Nederland en 3% meer dan in
Zuid- Holland.
De export is in 1990 wederom toegeno
men. De groei van de export bedroeg
Later bleek dat de burgemeester van
Waddinxveen, een agent van politie uit
Waddinxveen en de zuster van Koster
contact hadden opgenomen met de Si-
cherheitspolizei in Gouda om een goed
woordje te doen.
Een paar dagen na de bevrijding stond
Koster voor de deur. Hij kwam bedan
ken, maar wist van het hele geval niet
veel meer af’.
5%, tegen landelijk 3%. In Zuid-Hol-
land bleef de export op het peil van
1989.
De exporttoename was het sterkst bij
de bedrijven tot 50 werkzame perso
nen. De kleinere bedrijven exporteer
den 11% meer dan in 1989. Landelijk
bleef dit percentage beperkt tot 5%.
”In de Oranjelaan hebben we 15 jaar
gewoond. In 1950 kwam de villa aan de
Kerkweg-Oost leeg. Die hebben we
«toen gekocht en laten verbouwen. De
villa was omringd door een sloot, dus je
zou kunnen zeggen, dat we op een ei
land zaten. Een wit bruggetje verbond
ons met de Kerkweg; heel vroeger een
boerepad, dat een rechtstreekse ver
binding vormde met de Dorpsstraat, ’t
Is wel jammer, dat hetzelfde pad nu het
drukste punt van Waddinxveen is ge
worden. De villa zelf heeft beneden
een grote huiskamer met erker, wacht
en spreekkamer en - zoals toen gebrui
kelijk - een apotheek. Boven heb ik 7
kamers; dus een riant onderkomen,
mogen we wel zeggen”.
In de zaak van Intercolor/De Rooy kon
men controleren of men een gratis film
gewonnen had. In ieder geval kon men
met de waardebon twee kleurenfilms
aanschaffen voor de prijs van één.
Deze zeer geslaagde aktie, in samen
werking met Agfa, deed honderden
films over de toonbank gaan.
1990 Is voor de bedrijven in Midden-
Holland een goed jaar geweest. Om
zet, export, investeringen en werkgele
genheid zijn gestegen ten opzichte van
het voorafgaande jaar en in sterkere
mate dan gemiddeld in Nederland.
Ook in vergelijking tot het Zuidhol-
landse bedrijfsleven hebben de Mid-
denhollandse bedrijven uitstekend ge
presteerd.
Zowel het percentage bedrijven in de
regio met een positief resultaat als het
percentage bedrijven met een gunstig
rendement is wederom toegenomen.
Ook op deze punten steekt het Mid-
denhollandse bedrijfsleven, evenals
voorgaande jaren, met kop en schou
ders boven het Nederlands gemiddelde
uit.
WADDINXVEEN/GOUDA - Het Middenhollandse bedrijfsleven is op
alle fronten sterker, zo meldt de Kamer van Koophandel en Fabrieken
voor Midden-Holland in het pasverschenen jaarverslag 1990.
WADDINXVEEN - Wijlen rustend huisarts Pieter van der Linde was een
man die met veel smaak en kennis van zaken kon praten over het beroep
van huisarts, het verschil tussen een praktijk van vóór de Tweede Wereld
oorlog en daarna (’’Vroeger ging iemand met psychische moeilijkheden
nog naar een pastoor, een dominee of, maar dan praat ik over nog vroe
gere tijden, de hoofdonderwijzer; nu komen ze echter naar de huisarts”)
en een angstig weekje in februari/maart 1944, toen de Duitse bezetter
hem in Gouda en Rotterdam vastzette, omdat een door hem behandelde
en door de Duitsers gezochte Boskoopse patiënt plotseling ’’verdwenen”
zou zijn.
4;.
Tot slot eiste hij van mij een verklaring
waarin zou staan dat het algemeen be
lang (dat wil zeggen het belang van de
Wehrmacht) voorging boven het be
lang van de patient. Ik heb dat gewei
gerd. Hij dreigde toen met een halfjaar
strafkamp in Vught.
Op een vraag mijnerzijds of hij een eed
”Ik kwam toen bij ene De J. Ik had er
drie van in mijn praktijk en op een ze
ker moment kreeg ik door, dat ik bij de
ene De J. op visite moest. Alleen de
voorletter klopte helemaal niet. Dus ik
op goed geluk naar een van mijn De J.’s
toe. Nee, met hem was er niets aan de
hand. Ik zou net weggaan toen de
vrouw des huizes vroeg, omdat ik er nu
toch toevallig was, of ik even naar hun
zoontje wilde kijken. Hij had wat diar
ree, maar de moeder dacht, dat het jo
chie ’s middags wel weer naar school
kon. Ik onderzocht hem en vond een
blindedarmontsteking vuistgroot die
op doorbreken stond. Een paar uur la
ter en het zou gebeurd zijn en penicil
line was er toen nog niet, zodat er joch
eraan zou zijn gegaan. Nu is alles goed
wijkzuster werd overlegd hoe hij zo
goed mogelijk verpleegd kon worden.
Na een dag of drie, toen de toestand
niet verergerde, besloten we hem rec
taal wat vocht toe te dienen.
Via een katheter in de anus werd met
een oorspuit vocht ingebracht; eerst
een physiologische zoutoplossing, ver
volgens magere bouillon en daarna sui
kerwater.
Na een dag of zes begon Koster bij te
komen. Iedereen was verbaasd, ook de
S.D. Al gauw kwam er controle van die
kant. Koster was er nog betrekkelijk
goed doorgekomen en begon te drin
ken en later wat te eten.
Eind februari kwam bezoek van Duitse
militairen, die vroegen of Koster ver
voerd kon worden. Ik heb daar ernstig
bezwaar tegen gemaakt. Men vroeg
toen een geneeskundige verklaring,
waarin stond dat de patiënt niet ver
voerd mocht worden.
De volgende dag bezocht een politie
agent uit Boskoop mij met de medede
ling dat het zeer somber uitzag voor
Koster: hij zou waarschijnlijk de vol
gende dag worden opgehaald. Koster
woonde in Boskoop en daar was iets
uitgelekt. De politieman vroeg mij of ik
Koster zou willen waarschuwen dat hij
hoe dan ook moest verdwijnen.
Op de vraag waarom hij hem zelf niet
ging waarschuwenantwoordde hijdat
in de omgeving van Koster verraders
werden vermoed en dat hij in zijn uni
form te veel zou opvallen.
Dezelfde avond werd de familie Koster
door mij gewaarschuwd. In de vroege
morgen van de volgende dag bracht de
boer hem met paard en wagen weg. De
kar was geladen met zakken vol aard
appels. In een van die zakken Koster.
Hij werd vervoerd naar een klein
plaatsje ten zuiden van Rotterdam en
werd vele maanden eerder bevrijd dan
wij.
Alle winkelcentra werden vrijdag en
namelijk om mensen, niet om papieren
patiënten als in zoveel ziekenhuizen,
waar de dokter de patiënt opneemt,
een volgende dokter van diezelfde af
deling de operatie verricht en een
derde de nazorg. Dat zou één en de
zelfde dokter kunnen zijn, maar dat
kost misschien meer energie. Ik vind
dat die er maar ingestopt moet worden,
daarvoor ben je de dokter”.
WADDINXVEEN - Op Nieuw
jaarsdag 1991 telde de gemeente
Waddinxveen 25.195 inwoners,
waaronder 712 vreemdelingen. Ten
opzichte van 1 januari vorig jaar is
dit een stijging met 107 personen.
In 1990 vestigden zich: 488 mannen
en 474 vrouwen. In 1990 vertrok
ken: 533 mannen en 544 vrouwen.
Een vertrekoverschot derhalve
van: 115 personen.
In 1990 werden geboren: 196 man
nen en 178 vrouwen. In 1990 over
leden: 83 mannen en 69 vrouwen.
Een geboorte-overschot derhalve
van: 222 personen.
Binnen de gemeente verhuisden in
1990 258 gezinnen; 565 gezinsleden
en 386 alleenstaanden. Totaal 1209
personen.
In 1990 traden 338 Waddinxveners
in het huwelijk en werden 107 echt
scheidingen geregistreerd.
Aan 10 inwoners werd in 1990
naamswijziging toegestaan.
De woningvoorraad bedroeg op 1
januari 1990 9069 woningen (inclu
sief een twintigtal woonschepen en
woonwagens).
De gemiddelde woningbezetting
was op die datum 2,Tl.
De Waddinxveense huisarts Pieter van
der Linde zou daar 47 jaar geleden de
hand in hebben gehad en werd daarom
door de Wehrmacht en de Sicherheits-
polizei opgehaald en ingesloten, maar
de arts werd toch nog zonder zijn mond
voorbij te praten door de Duitsers vrij
gelaten.
In de Maasstad had de met strafkamp
bedreigde dokter inmiddels wel de no
dige angstige momenten beleefd en
vreesde hij zelfs een moment voor zijn
leven.
Dokter Van der Linde vertelde dit ver
haal in 1988 in de boeiende bijdrage
’’Belevenis van een Waddinxveense
huisarts tijdens de Tweede Wereldoor
log”. Het staat afgedrukt in het jubi
leumboek van de 100-jarige Konink
lijke Nederlandsche Maatschappij tot
bevordering der Geneeskunst
(KNMG), afdeling Gouda en omstre
ken.
Oostpolderweg 9 - 2741 MD Waddinxveen
Over draagmoeders:
”Het zou mijn eerste keus niet zijn. Ik
heb mensen meegemaakt, die aanvan
kelijk geen kinderen konden krijgen en
de vreugde ervaren toen het uiteinde
lijk wel lukte. De kwestie van draag
moeders en reageerbuisbabies vind ik
meer een prestige overweging van de
heren artsen”.
”In hetzelfde hokje kunnen we de hart
transplantaties plaatsen. Hoeveel
moeite en geld kost het wel niet om één
mens te voorzien van een ruilhart, ter
wijl er in Ethiopië honderden mensen
per dag sterven. En om terug te komen
op uw vraag: een draagmoeder is toch
ook onbetaalbaar voor de meeste men
sen en zou in alle gevallen de draag
moeder het kind zomaar afstaan? Ik
vind het koud zakelijk en daarom ben
ik niet wil enthousiast. Mensen zonder
kinderen zijn, geloof ik, niet zo onge
lukkig als wij denken. Ze kennen het
gemis ervan niet”.
Het overlijden van Pieter van der
Linde is voor ons aanleiding dat door
hem zelf aan het papier toevertrouwd
oorlogsverhaal opnieuw te vertellen.
Als herinnering aan Waddinxveens
zeer gewaardeerd en geliefde erebur
ger, die dinsdagmiddag op de algemene
begraafplaats aan de Alberdingk
Thijmlaan ter aarde is besteld.
Diezelfde dag om ongeveer zeven uur
’s avonds werd ik opgehaald, samen
met een broer van Koster, door de
Duitse Wehrmacht. Men bracht ons
per motorfiets naar het politiebureau in
Gouda. Daar werden we opgesloten in
een cel en op water en brood gezet.
Gelukkig kon de Wijkverpleging ons
voorzien van soep en vruchten, men
had daar inmiddels ook van het geval
gehoord en via een ’’goede” agent
kreeg ik een boodschap van dr. J.P. de
Jong, de chirurg van ziekenhuis De
Wijk, die advies bij een eventueel ver
hoor standvastig te blijven en van me af
te bijten.
Na een dag of drie volgde vervoer naar
de Sicherheitspolizei aan de Mathenes
serlaan in Rotterdam en opsluiting in
een niet zo grote ruimte met 35 men
sen. De volgende dag werd ik ver
hoord. De militaire ondervrager bleek
goed op de hoogte te zijn. ’’Waarom
bent u ’s avonds bij Koster geweest, de
dag voordat hij ontsnapte? U kwam er
’s avonds nooit. U hebt een briefje af
gegeven. U schreef dat de patient niet
vervoerd mocht wordenmaar hij is wel
verdwenen”.
Op de eerste vraag antwoordde ik, dat
ik een spoedboodschap van de familie
had gekregen, en op de tweede vraag,
dat uiteindelijk iedere patient, hoe ern
stig ziek ook, vervoerd kan worden,
maar dat de risico’s soms te groot zijn.
WADDINXVEEN - De niet meer on
der ons zijnde rustend huisarts Pieter
van der Linde was een boeiend vertel
ler. De lezers van het Weekblad voor
Waddinxveen hebben geregeld kunnen
genieten van zijn verhalen en menin
gen.
Er was altijd wel een aanleiding om met
•Pieter van der Linde te spreken. Hij
werd in 1936 lid van het KNMG, in
,1960 werd hij ereburger van Waddinx
veen en in 1969 van Moerkapelle, in
1975 was hij 40 jaar huisarts en in 1985
*50 jaar en in 1983 werkte Waddinx-
'veens bekendste huisarts mee aan het
lokale televisieprogramma ter gelegen
heid van het 750-jarig bestaan van
Waddinxveen.
Pieter van der Linde heeft in zijn Wad
dinxveense jaren veel verteld. Ter her
innering aan deze markante persoon
lijkheid volgt hier een aantal van zijn
uitspraken.
Over zijn komst naar Waddinxveen:
’’Voordat ik mij hier in 1935 vestigde,
ben ik één jaar assistent geweest op de
kraamafdeling van de opleidingsschool
voor vroedvrouwen in Rotterdam. Ik
wilde gynaecoloog worden, maar werd
toen benaderd door mensen uit Wad
dinxveen, die vroegen of ik daar huis
arts wilde worden. Er waren in Wad
dinxveen twee artsen, maar ze vonden
het nodig, dat er nog een derde bij
kwam. Ik had er eigenlijk wel zin in en
ben, dat weet ik nog goed, op een zon
dagmiddag met mijn toekomstige
vrouw naar een huis gaan kijken in de
Oranjelaan. We hadden de keus tussen
nog drie jaar wachten, dan was ik gy
naecoloog of direct trouwen en ons hier
vestigen. We hebben toen de knoop
'doorgehakt. De maandag daarop heb-
1 ben we het huis gekocht en een week la
ter was ik huisarts in Waddinxveen”.
Over het op de wereld helpen van ’’half
Waddinxveen
”Dat is natuurlijk overdreven. U moet
wel begrijpen, dat een gezin toen ge
middeld uit 5 personen bestond en 12 of
13 kinderen per gezin geen uitzonde
ring was. Mijn record is 15 kinderen uit
één gezin. Nu nemen de meeste ouders
- uit financiëel/materialistisch stand
punt bezien - niet meer dan twee, hoog-
uit drie kinderen”.
gen later was hij boer-af. Pas geleden
kwam ik hem nog tegen, bedankte hij
mij voor het feit, dat ik hem dat duwtje
in de rug dat hij eigenlijk nodig had,
ook gaf”.
De groei van de omzet was het hoogst
bij de bedrijven tot 50 werkzame perso
nen. Deze realiseerden een omzetstij
ging van 7%Wordt er gekeken naar de
bijdrage van de diverse sectoren aan de
groei van de omzet in Midden-Holland
dan springen met name de sectoren
groothandel en dienstverlening eruit.
De werkgelegenheid in het Middenhol
landse bedrijfsleven is in de jaren 1985-
1990 met 19% toegenomen. In 1990 bo
den de bedrijven aan 4% meer mensen
een baan dan in het jaar daarvoor. Dit
komt neer op een stijging van het aan
tal arbeidsplaatsen met ca. 1900.
De verwachtingen voor 1991 zijn gun
stig, ondanks de gebeurtenissen rond
de Perzische Golf, die volgens een deel
van de ondernemers de economische
groei zouden kunnen drukken.
Van de bedrijven in Midden-Holland
verwacht een derde deel voor 1991 een
stijging van de omzet.
96% van de bedrijven schat voor het
komend jaar in evenveel of meer perso
neel in dienst te hebben en vier op de
tien ondernemers denken in 1991 te
gaan investeren.
Ook de winstverwachtingen zijn goed;
96% van de bedrijven verwacht 1991
met een positief resultaat te zullen af
sluiten.
Samenvattend kan men stellen dat de
goede resultaten die in 1990 behaald
zijn, de gunstige toekomstverwachting
van de Middenhollandse ondernemers
rechtvaardigen.
In 1975 was wijlen Pieter van der Linde 40 jaar als huisarts in Waddinxveen. Hij kreeg toen een 17-daagse reis
naar Thailand en een fiets aangeboden. Links comitévoorzitter S. Pille, wijlen mevrouw D.C. van der Linde-Lam-
Het oorlogsverhaal van de Waddinx
veense huisarts speelde zich af in begin
1944. De hoofdrol wordt er in vervuld
door een Boskoopse boerenarbeider,
die het flink aan de stok had gekregen
met de Duitse Wehrmacht en in een kar
met zakken vol aardappelen wist te
ontkomen.
Dit was zijn verhaal: ’’Begin februari
1944 werd ik met spoed ontboden bij
Koster, een boerenarbeider wonend op
de grens van Waddinxveen en Bos
koop. Men dacht dat hij wel gauw zou
doodgaan! Hij was volgens het verhaal
neergeslagen door Duitse militairen.
Op de boerderij waar hij werkte, trof ik
Koster in een zeer deplorabele toe
stand en eerlijk gezegd dacht ik ook:
”die haalt het niet”.
Hij had een ernstige schedelbasisfrac-
tuur met bloed uit neus en oren. Een
plank met dekens moest dienst doen als
brancard en te voet is toen de patiënt
naar zijn huis vervoerd, waar hij in een
ouderwetse bedstee terechtkwam.
Aan de familie werd uitgelegd, dat ver
voer naar en opname in een ziekenhuis,
gezien de oorlogstoestand, bezwaren
opleverde en dat de kans op herstel
toch erg klein was.
Inmiddels was duidelijk geworden wat
er met Koster gebeurd was. Op de
boerderij hadden een paar weken tevo
ren leden van de Duitse Wehrmacht zo
genaamde Einmannslöcher gegraven.
Dat waren eenpersoons schuttersput-
ten. Om de gaten waren palen gezet en
daaromheen prikkeldraad.
Aan Koster was gezegd dat hij ervoor
moest zorgen dat de koeien niet te dicht
bij die gaten kwamen omdat ze anders
dichtgetrapt zouden worden. Koster
had zich er niet veel van aangetrokken
en toen er begin februari 1944 controle
kwam, bleek het een chaos te zijn ge
worden.
Koster was erbij geroepen en had een
flink pak slaag gekregen. Hij had zich
echter stevig verweerd en had, naar
men vertelde, met zijn spa een van de
soldaten de schedel ingeslagen. (Later
ging het verhaal dat die soldaat was ge
storven).
Koster was weggevlucht in een schuur
en had zich op de hooizolder verstopt.
Daar werd hij gevonden.
”Je moet je als dokter altijd proberen
te verplaatsen in de stoel van de pa
tiënt. Als hij je iets vertelt, moet je je
constant afvragen, wat ik zou doen in
zijn of haar plaats. Als iemand bij je
komt met een onschuldig knobbeltje,
dan moet je niet zeggen, ”ach ga weg,
dat is flauwekul”. Nee, zo iemand zit
tegenover je en is hardstikke bang dat
het kanker is. Die moet je dan hele
maal onderzoekendaar moet j e de tij d
voor nemen. Pas na zo’n onderzoek
maak je die patiënt, maar dan ook heel
pertinent duidelijk, dat er niks aan de
hand is, dat hij zich geen zorgen hoeft
te maken”.
”Je moet altijd de mens blijven zien
achter de patiënt. Als je de mens gaat
bekijken als object, als je er een bio
chemische fabriek van maakt, waarin
iets niet goed functioneert, zit je naar
mijn overtuiging op de verkeerde weg.
Een vroegere hoogleraar van me heeft
me voorgehouden, dat een klapje op de
schouder bij een patiënt vaak veel meer
uitricht dan het beste medicament. Dat
heb ik altijd onthouden, dat heb ik al
tijd in praktijk proberen te brengen.
En ik geloof ook, dat het zo is. Het gaat
Over de jeugdwerkloosheid:
’’Zonder werk zijn in een periode
waarin je iets scheppends wilt verrich
ten vind ik verschrikkelijk. Als je 50
bent en je komt zonder werk - dat is na
tuurlijk ook triest - maar dan heb je in
ieder geval het idee, dat je mee hebt
kunnen doen. Dat ligt psychologisch
anders. Als je afgestudeerd bent en sol
licitaties lopen op niets uit, dan duren
de dagen lang”.
”Aan de andere kant, dat moet ik eer
lijk zeggen, als je intens probeert werk
te zoeken, lijken de kansen volgens mij
groter. Maar een groot aantal jongeren
wil nu eenmaal een baan die past bij
hun opleiding. Ik ben ook niet zo voor
dat binnenlaten van buitenlanders in
een periode van grote werkloosheid. Ik
zeg tegen jongeren altijd, dat ze moe
ten blijven zoeken”.
WADDINXVEEN - ’’Ontzettend
druk en gezellig”. Zo omschrijft Hans
Scholtes van Intercolor/De Rooy aan
de Kerkweg-Oost de sfeer van het open
huis welke op vrijdag 1 februari werd
gehouden.
Vele relaties gaven gehoor aan de origi
nele, in eigen bedrijf vervaardigde uit
nodiging van de actieve fotozaak: een
luchtfoto van het Brugcentrum.
De drie eigenaars, Henk van Houten,
Hans Scholtes en Wim Tollenaar, vier
den officieel de fusie van de twee plaat
selijke fotozaken.
Intercolor/De Rooij timmerde in het Brugcentrum aan de weg met een ge
slaagde fotoactie. (Foto: Intercolor/De Rooij).
Neem kontakt op en wij kunnen u middels
een bezoek vrijblijvend informeren over de
diverse mogelijkheden en prijzen
Eind vorig jaar was rustend huisarts P. van der Linde present op het verjaardagsfeestje van de 90-jarige S. Pille
in De Unie (midden). Rechts de 80-jarige oud-burgemeester C.A. van der Hooft. Drie ereburgers op een rij. Foto:
Archief).
•-
i... j
-4