Opstekers voor nieuwe
Pelhrimov
Stedenband
V erhalen uit ’t
Weegje in boek
Scholieren spelen
jeu de boules
Oorlogsdrama
in ’t Weegje
Giften GMF Gouda en tenniscontact
Minder winst
Opbrengst
ZVH naar
Portugal
’’Officierprees mij dat ik zo goed kon schieten”
Meisjes
Rechtbank
Weer naar ’t Weegje
Anderhalve dag
Waarom?y
Gefilmd
Twist
Zelfmoordpoging
GMF
Ambassade
Rekken
Be Fair
Emoties
Goed plekje
Wethouder P.F.J. van Schie (CDA) overhandigt de cheque
WADDINXVEEN - ”Een krans van vuur” heet het in 1983 door Sijthoff
in Amsterdam uitgegeven boek van Gerard P. van Schaik, de man die de
villa van Menten in de brand stak. Het in boekvorm gegoten verhaal van
een oorlogsslachtoffer telt 190 pagina’s en gaat ook uitgebreid in op de
dramatische gebeurtenissen tijdens en na de Tweede Wereldoorlog in ’t
Weegje.
WADDINXVEEN - De contacten tussen Waddinxveen en de Tsjechi
sche stad Pelhrimov - ontstaan uit de bezoeken van de samenwerkings
school voor HAVO-Atheneum (Sniepweg) met de plaats - nemen toe.
Met bedrijfsgiften en tenniscontacten groeit de band tussen beide plaat
sen. En dat is dat de Werkgroep Stedenband Waddinxveen-Pelhrimov
graag wil.
w - n
Pagina 11
Weekblad voor Waddinxveen - Woensdag 10 juli 1991
De naoorlogse moordaanslag in ’t
Weegje en de veroordeling daarna
door de Rotterdamse rechtbank wor
den eveneens in het boek ”Een krans
van vuur” uitgebreid beschreven. Inte
ressant is te lezen hoe toen het onder
zoek, het verhoor en de reconstructie
in ’t Weegje werden gedaan door de
Waddinxveense politie.
Aardig zijn verder de belevenissen van
Gerard van Schaik met zijn ’in een
klein boerenwoninkje aan de Wilhel-
minakade langs de Gouwe’ wonende
meisje Neeltje en zijn latere vrouw Ma
rie, die ’werkte op de Ibisshagfabrie-
ken in Waddinxveen’ - het huidige
pand van NKF Kabel BV aan de
Noordkade - ’en altijd shag voor mij
mee bracht'.
Wethouder P.F.J. van Schie (CDA) overhandigt de cheque van f 1.000,- de Goudsche Machinefabriek GMF
Gouda aan de voorzitter van de Werkgroep Stedenband Jac Bost. (Foto: Werkgroep Stedenband).
hij moest herkennen van de Politieke
Opsporings Dienst, had hij al gehoord
”dat de gebroeders R. ons hadden ver
raden”. Bovendien had hij'één van de
Waddinxveense broers op de Goudse
kermis zien lopen. Gerard van Schaik
ging in 1947 terug naar het recreatiege
bied in Waddinxveen-Zuid.
”Ik zag het huisje al tussen de bomen
liggen. Als hij thuis was, moest hij me
zien want het raam van zijn woonkamer
zag op 't Weegje uit. Het was een stenen
huisje met erachter een houten schuur.
Ik rukte de deur open en riep: ’’Volk!”
Ze hadden me kennelijk al gezien, want
even later kwam een vrouw met een ver
schrikt gezicht uit de duistere schuur te
voorschijn”...
Dagen later ging Gerard van Schaik op
de fiets en met een revolver terug naar
’t Weegje.
...’’Het was al donker geworden en het
was benauwd en warm weer. De lucht
was bewolkt met donkere onweerskop-
pen. Bezweet en buiten adem kwam ik
daar aan. Ik zette de fiets bij de spoor
dijk neer en liep verder het smalle pad af
dat naar het huisje van R. leidde. Het
was stikdonker. Af en toe kwam de
maan door de wolken heen en verlichtte
de stille en verlaten omgeving. Ook
raasde er een trein langs en de rijtuigen
zetten mij in een fel schijnsel”.
...’’Toen ik het huis op honderd meter
was genaderd, bleef ik staan. Door de
neergelaten gordijnen in de woonkamer
scheen licht. Ook in het aangrenzende
schuurtje scheen licht door een raampje.
Mijn hart bonsde in mijn keel. Ik was
nerveus en tegelijkertijd bang. Het brug
getje over de sloot dat toegang moet ge
ven tot het huis was opengedraaid, ik
kon dus niet verder. Ik werd kwaad en
gooide een steen naar het huis van R.
toe. De enige reactie was dat de hond
aansloeg. Ik wilde juist dat R. naar bui
ten kwam, maar er kwam geen mens
naar buiten. Ik werd nog kwader. Nu
schoot ik ook in de richting van het huis
je. Het schot maakte erg veel lawaai,
vooral omdat de laaghangende bewol
king het schot weerkaatste”
Het duurde nog even voordat Gerard
van Schaik heel onverwachts werd
gearresteerd en voor de Rotterdamse
rechtbank moest verschijnen. Over de
gebeurtenissen voor deze rechtbank
slechts een paar zinnen uit het boek
”Een krans van vuur”.
...’’Toen dit allemaal klopte, begon de
officier in sneltreinvaart de beschuldi
gingen te noemen. B.R. was naar buiten
gekomen toen de hond aansloeg. Toen
er niets aan de hand bleek te zijn ging
B.R. voor het schuurraampje staan
plassen. Op dat moment sloeg de kogel
die B.R. moest vellen op twintig centi
meter boven zijn hoofd in de schuur. De
officier prees mij nog dat ik zo goed kon
1
bij was. Toen hij terugkwam zei hij: ”Je
kan een jachtje overnemen voor je pak
en het geld dat je nog hebt”. Ik had niet
veel meer. Ik gaf mijn burgerpak en der
tig gulden voor een oude verrotte schuit.
Het jachtje stond vol water. Mijn zwager
zei dat hij terugging naar Gouda en dat
ik maar moest zien hoe ik het leeghoos-
de. Morgen vroeg zou hij weer ko
men”...
...”De zon scheen fel, het was een
prachtige zomerdag en ik zat hier veilig.
Er kwam bijna nooit iemand langs,
maar ik bleef toch liever in de boot. Als
er iemand verscheen, dook ik gauw in
de kleine kajuit. Ik was mijn zwager
dankbaar dat hij me zo had geholpen en
dat hij me nog verder zou helpen. "Je
kan hier niet blijven liggen”, zei hij.
"We zullen zien je morgen naar ’t
Weegje te krijgen”...
De Werkgroep Stedenband Waddinx-
veen-Pelhrimov had binnen één week
enkele aardige opstekers. De Goud
sche Machinefabriek GMF Gouda op
Coenecoop bood de werkgroep een
fraai bedrag aan ter stimulering van de
contacten met Pelhrimov en de Tsje
chische ’’Councillor” (dat is de plaats
vervangend ambassadeur) kwam vo
rige week vrijdag samen met een be
stuurslid van de tennisvereniging Spar
tak Pelhrimov naar Waddinxveen om
zijn medewerking aan de ontluikende
stedenband aan te bieden.
In het afgelopen jaar zijn ere nogal wat
problemen in de Tsjechische ambas
sade geweest. Oorzaak was dat de am
bassadeur nog van de oude stempel was
en de rest van het personeel hoe langer
hoe meer door de nieuwe regering
werd afgevaardigd en dus pro-nieuwe
lijn.
Na de Tweede Wereldoorlog, nadat
Gerard van Schaik - voor zijn gevoel
een groot onrecht - in Vught opgeslo
ten was geweest, nam de toen 23-jarige
Gouwenaar zich voor te gaan uitzoe
ken wie hem déstijds in 't Weegje ver-
WADDINXVEEN - Ook de scholen
hebben de weg naar de jeu de boules-
vereniging Waddinxveen gevonden.
Woensdagmorgen maakten 40 leerlin
gen van de Eben Haëzerschool kennis
met het aloude petanquespeL Donder
dagmorgen was groep 8 van de Annie
M.G. Schmidtschool aan de beurt.
Deze school was vorig jaar overigens
de eerste die hun leerlingen kennis lie
ten maken met jeu de boules.
Donderdagmiddag kwamen De Wadde
langs. In een heuse competitie werd
hier om de eer gestreden
De jeu de boulesvereniging Waddinx
veen is blij met deze aandacht van de
jeugd. Het aantal jeugdleden neemt
gestadig toe. Binnen de NJBB wordt
steeds meer aandacht aan de opleiding
van de jeugd besteed. Er bestaan zelfs
plannen om te komen tot gewestelijke
trainingen.
Het Nederlands jeugdteams won tij
dens de eind juni gehouden North Sea
Tournement, een wedstrijd tussen Ne
derland, België, Engeland, Duitsland,
Noorwegen, Zweden en Denemarken,
elf van de twaalf wedstrijden.
Tamara (14 jaar), Patrick (13 jaar) en
Gerard van Schaik was in 1943 als 19-
jarige nog maar anderhalve dag in de
bosjes op een eilandje van de veenpias
ondergedoken toen de Gouwenaar
werd verraden. Door wie dat is ge
beurd is nooit goed boven water geko
men, maar zowel1 de voormalige onder-
WADDINXVEEN - Het Wilgenlaan
tje, het voet- en (brom)fietspad dat het
Gouwebos tussen Waddinxveen en
Boskoop doorsnijdt, zal worden voor
zien van openbare verlichting.
’’Toen de jongens werden meegeno-
Vrijdag 5 juli werd in het gemeentehuis
het bedrag van f 1.000,- door wethou
der P.F.J. van Schie (CDA) officieel
overhandigd aan de voorzitter van de
werkgroep Stedenband, Jac. Bost.
Omdat de organisatie van dit buiten
landse contact zich op dit moment sterk
uitbreidt was deze gift bijzonder wel
kom om kosten van uiteenlopende aard
te dekken.
Eric (17 jaar) gaan eind augustus pro
beren om in Malmö de wereldtitel te
behalen.
Iedereen die eens kennis wil maken
met jeu de boules kan vrijblijvend
langskomen op het speelterrein aan de
Alberdingk Thijmlaan. Elke donder
dag-, zaterdag- en zondagmiddag en
elke dinsdag- en vrijdagavond is men
van harte welkom.
De geboren en getogen Gouwenaar
Gerard van Schaik beschrijft niet al
leen gedetailleerd in een vlot leesbaar
verhaal zijn eerste kennismaking 1943
met het recreatiegebied in Waddinx-
veen-Zuid, waar hij probeerde onder
te duiken, maar ook hoe hij daar spoe
dig aan de Duitsers werd verraden, ter
dood werd veroordeeld, anderhalf jaar
in Dachau verbleef en hoe hij zich een
maal op vrije voeten in 1947 wilde wre
ken op zijn verrader uit Waddinxveen.
In een naschrift van het boek deelt uit
gever Sijthoff de lezer mee dat men
voor de goede orde de namen van ver
schillende personen in initialen heeft
weergegeven. ’’Volgens ons is het niet
belangrijk wie de schuldigen zijnmaar
wel dat ze er zijn”. En dus wordt ge
schreven over de gebroeders R. uit
Waddinxveen, commandant R. en po
litieagent De L. uit Waddinxveen en
dergelijke.
Voor het VPRO-televisieprogramma
filmde cameraman Jochgem van Dijk
uitgebreid in ’t Weegje. Dat gebeurde
voornamelijk vanaf het voet- en fiets
pad nabij de spoorlijn Gouda-Rotter-
dam/Den Haag/Alphen aan den Rijn
en bij de plek waar vroeger een woon
huis en de uitspanning Het Praathuis
stond. In dit meest zuidelijke deel van
het recreatiegebied werd niet alleen
Gerard van schaik geïnterviewd, maar
ook Willem-Jan R. die destijds met zijn
broer Barend R. in ’t Weegje woonde,
en zijn vrouw.
Ten behoeve van het programma-on-
derdeel over de oorlogsgebeurtenissen
in ’t Weegje werd informatie ingewon
nen bij het Rijksinstituut voor Oorlogs
documentatie in Amsterdam. Zo werd
een krantenknipsel over de moordaan
slag in Waddinxveen-Zuid getoond.
Bij de aftiteling van de indrukwek
kende uitzending werd ook nog spe
ciaal bedankt café Het Praathuis in ’t
Weegje voor de medewerking.
Na deze uitspraken in de belangwek
kende VPRO-televisieuitzending zei
Cherry Duyns: ’’Holland in oorlogs
tijd. Het lijkt maar niet tot het verleden
te willen gaan behoren. Een twist tus
sen de twee broers over het bezit van
het viswater bepaalde het lot van ge-
rard van Schaik. Jan-Willen verloor in
1943 het gebied aan zijn broer, die met
landwachters dreigde. Jan-Willem
moest vluchten, zelfs onderduiken”.
Jan-Willem: ”Na de oorlog kwam Ge
rard van Schaik los en ging er natuurlij k
werk van maken wie hem dat geflikt
had. Toen zijn ze mij wezen halen in
Ouderkerk aan den IJssel - dat ge
beurde door de Politieke Opsporings
Dienst - en ook mifn broer. In GOuda
WADDINXVEEN - Na een onderbre
king van een jaar zal in de week van 12
tot en met 18 augustus 1991 wederom
het open jeugdtoernooi op het tennis
park ”De Woerd” van de tennisvereni
ging Waddinxveen worden verspeeld.
Dit toernooi staat open voor deelname
voor junior-leden vanaf 9 jaar. Hoewel
het toernooi in de vakantieperiode
wordt verspeeld is de verwachting dat
toch een groot aantal deelnemers zich
zal inschrijven.
Met de mogelijkheid om voor maxi
maal drie nummers te kunnen inschrij
ven belooft dit een groot aantal par
tijen die zullen worden verspeeld.
De ervaring heeft geleerd dat er tijdens
dit toernooi door de deelnemende
jeugd aantrekkelijk tennis wordt ge
speeld op een aanvaardbaar niveau, zo
dat het voor de niet spelende liefheb
ber, zeker in het finale-weekend de
moeite waard is om eens te komen kij
ken.
den neergezet.
Met de verlichting komt er naar het J
oordeel van het nutsbedrijf en het
schap een einde aan deze ’’vrouwon-
vriendelijke” plek.
WADDINXVEEN - De in Waddinx
veen gehouden collecte voor het An
jerfonds Zuid-Holland heeft
3.753,49 opgebracht. De jaarlijkse
geldinzameling werd gehouden door de
Cormula’s, Concordia en de scouting-
groepen De Klimop en Pieter Maritz.
De in uiterste armoedige omstandighe
den aan de Boelekade in Gouda gebo
ren Gerard van Schaik is opgegroeid in
een reeks van opvoedingsgestichten. In
de oorlog liet hij zich ronselen voor de
SS, kreeg al na dertien weken spijt en
schoot zich door het hoofd. De zelf
moordpoging mislukte. Hij deser
teerde en werd - met zijn hoofd in het
verband - door zijn zwager op een dag
in 1943 tot de rand van Waddinxveen
gebracht om te gaan onderduiken.
...’’Daar lagen een paar woonarken.
Op één ervani kende mijn zwager ie-
tvnnrl T—fii rtrnsitt# mat bom utnnr ib- niot
Bij de opening van het nieuwe gebouw
van de Goudse machinefabriek in
Waddinxveen werd door de directie
een cheque van 5.000,- aan het Wad
dinxveense gemeentebestuur overhan
digd.
Eén deel was bedoeld voor een sociaal
doel en een ander deel ter stimulering
van de contacten met Pelhrimov. Het
Anne Frank-centrum mocht zich reeds
verheugen over een bedrag waarmee
een nieuw seniorenbiljard mede kan
worden bekostigd.
De Councillor van de Tsjechische am
bassade, de heer Marcik, bracht vorige
week vrijdag een bezoek aan Waddinx
veen. Hij vertelde de werkgroep Ste
denband dat de huidige Tsjechische re
gering veel waarde hecht aan persoon
lijke contacten tussen mensen uit hun
land en andere (westerse) landen.
Dit heeft er toe geleid dat de oude am
bassadeur één week voor het bezoek
van president Havel aan ons land met
ontslag vertrok. De heer Marcik was
vanaf dat moment de hoogste functio
naris in de ambassade en het is gemak
kelijk voor te stellen welke druk dit op
hem legde.
De heer Marcik is nu ongeveer 1 jaar in
Nederland en heeft een speciale band
met Pelhrimov. Hij is daar geboren en
er woont nog veel familie.
De ambassades hebben daarom de op
dracht deze contacten zoveel mogeiijk
aan te moedigen en waar mogelijk on
dersteunen te geven. De voornaamste
drijfveren daarvoor vallen voor een be
hoorlijk deel samen met de achterlig
gende gedachten van de Werkgroep
Stedenband, namelijk dat persoonlijke
contacten de integratie bevordert en de
landen op deze manier cultureel, eco
nomisch en militair meer op één lij n ko
men.
ZEVENHUIZEN - De Zevenhuizense
volleyballers van Rentokil/ZVH zijn
bij de loting voor het Europa Cup-toer-
nooi voor bekerwinnaars gekoppeld
aan Sporting Lissabon. Als die hinder
nis wordt genomen, wacht Mediola
num Milan als volgende tegenstander.
De ploeg uit Zevenhuizen moet in dat
geval de eerste wedstrijd in eigen huis
afwerken.
Landskampioen Dynamo moet eerst
naar Skandinavië, waar de Zweedse ti
telhouder Kungalv wacht.
Gerard van Schaik was wegens de po
ging tot moord in Waddinxveen ver-
oordeeld tot de Rekkense inrichting.
Psychiaters die hem hadden onder
zocht spraken van een van huis uit de-
biel-psychopatische persoonlijkheid.
Een karakteristiek die hem nauwelijks
deerden. Wat hem wanhopig maakte
was dat niemand hem geloofde.
Moeilijk levend in het mensonvriende-
lijke regiem in Rekken besloot hij na
drie maanden te ontsnappen. Zijn doel
was Rusland. Hij bereikte de Oost-
duitse zone, zag en sprak met Russen,
maar werd uitgeleverd en kreeg toen
dagen cel wegens illegale grensover
schrijding.
Tot zover het Waddinxveense deel van
het leven van oud-Gouwenaar Gerard
van Schaik. Zijn verhaal kwam uitge
breid aan de orde in die VPRO-televi-
sieuitzending. Van het mooie ’t Weegje
was veel te zien. De naar het verleden
terugvoejgnde beelden spraken voor
zich.
gaf hij mij de schuld en ik hem. Die
mensen wist niet meer waar ze aan toe
waren. Ze zeiden dat ze zonder de
landwachters niets konden beginnen.
Dus zat ik zes weken voor niets vast tot
dat de landwachters in Scheveningen -
waar ze vast zaten - werden gevonden”
”Wij zijn op transport naar Schevenin-.
gen. In een auto, maar ik ging niet
naast mijn broer zittenwant dan had ik
hem op zijn gezicht geslagen. Er ging
dus iemand van de Politieke Opspo
rings Dienst tussen ons zitten. In Sche
veningen kwamen we beiden in een
hoek van een kamer te zitten, waar we
allebei niets mochten zeggen. Om de;
beurt kwam eer een landwachter naar
binnen. Ze mochten alleen wijzen wie
het had gedaan. Hij is toen zeven keer
aangewezen en hij durft nu nog te be
weren dat hij niets geflikt heeft? Ik ging
toen direct naar huis en hij werd vastge
zet”.
Cherry Duyns: "Het is dus niet zo dat u
nu uw broer als het ware de schuld geeft
van het verraad, omdat hij u het gebied
in 1943 afnam?
Willem-Jan: ”Nee, om de bliksem niet.
Helemaal niet. Het gaat er bij mij om
dat hij die jongens verraden heeft. Dat
is het kardinale punt. Ik vind dat een
vuile vieze rotstreek. En om dan nog te
proberen het op mij te schuiven.
Waarom moest hij na de oorlog zitten
en ik niet?”
Cherry Duyns: ’’Heeft u nooit meer
met uw broer gesproken?”
Willem-Jan: ”Nee, nee, dan vermoord
ik hemDat hoeft hij nooit in zij n hoofd
te halen en dat meen ik. Goed is goed
en uit is uit bij mij”.
De familie Bastry uit Pelhrimov was
vooreen zaken/vakantiereisje 10 dagen
in Nederland. De heer Zdenek Bastyr
is bestuurslid van Spartak Pelhrimov,
de plaatselijke tennisclub.
Op 28 juni vond een ontmoeting plaats
met de voorzitter van tennisvereniging
Be Fair, Frans Eversteijn, in het ver
enigingsgebouw van het tennispark aan
de Sniepweg. Tijdens een genoeglijk
gesprek lieten de twee zoons Bastyr
zien dat het tennis in Pelhrimov op
hoog peil staat.
De club speelt competitie in de streekli-
ga. Het systeem voor lidmaatschap en
het spelen is niet geheel als bij Be Fair.
Men heeft een vaste kern van zo’n 180
mensen die echt lid zijn van de vereni
ging. Daarnaast bestaat er de mogelijk
heid voor niet-leden voor een (zeer) ge
ringe vergoeding een partijtje te spe
len. De heer Bastyr schat dat er naast
de leden nog ca 300 mensen van tijd tot
tijd het tennispark bezoeken.
Be Fair nam al eerder het intentiebe-
sluit om een contact tussen de twee ver
enigingen op te bouwen. De heer Bas
tyr had een uitnodiging op zak voor een
delegatie uit Waddinxveen om dit of
volgens naar Pelhrimov te komen.
Doel is kennismaking, het spelen van
wat partijtjes en het maken van een
contactenplan voor de toekomst.
duiker als Willem-Jan R. blijven van
mening dat dit Barend R. moet zijn ge
weest.
Deze Barend kwam niet in beeld.
Cherry Duyns zei dat hij deze oude en
bange man, wonend ergens in een flat
in Zuid-Holland zonder naam in een te
lefoonboek en zonder naambordje op
zijn huis, wel had opgezocht, maar
niets uit hem had gekregen over de ge
beurtenissen in ’t Weegje.
Na de oorlog nam Gerard van Schaik
wraak. Met een in Rotterdam gekochte
zware revolver trok hij naar de woning
van Barend R. in ’t Weegje en schoot
daar op het huisje zonder overigens de
Waddinxveense palingvisser B.R. te
raken. Voor deze moordaanslag ver
oordeelde de Rotterdamse rechtbank
hem tot een half jaar gevangenisstraf
en ter beschikkingstelling van de rege
ring. Begin jaren ’50 kwam Gerard van
Schaik weer vrij, trouwde en werd va
der van een talrijk gezin.
De voor de camera van de VPRO in ’t
Weegje verschijnende Willem-Jan gaf
in niet mis te verstane bewoordingen
zijn visie op de gebeurtenissen in Wad
dinxveen-Zuid, welke nog volop emo
ties bleken te roepen.
Willem-Jan: ”Ik weet dat Gerard van
Schaik kwam vragen om onder te dui
ken. Hij kwam met zijn bootje aanva
ren en dook aan de andere kant in de
bosjes onder. Dat heeft niet lang ge
duurd, want de man heeft er maar an
derhalve dag gezeten. Mijn broer ging
op donderdagmorgen sla halen op de
Goudse markt en kwam toen met zeven
SS’ers en landwachters lopend terug”.
”Die SS’ers en landwachters stelden
zich om het woonhuis in ’t Weegje op.
Toen Gerard van Schaik met zijn zwa
ger eten kwam halen werden ze 30-40
meter van de kant af onder schot geno
men en moesten hun handen omhoog
doen. De jongens dreven in hun bootje
naar de kant en werden meegenomen.
Mijn vrouw ging nog naar buiten, maar
die moest direct weer naar binnen om
dat ze anders beschoten zou worden”.
men namen ze ook mij mee, sneden
mijn broek kapot en boeiden me zo
naar Gouda toe. Waarom wist ik niet.
Ik dacht: die jongens hebben ze gepakt
op de één of andere manier, maar ik
had er nooit erg in dat mijn broer dat
had geflikt. Ik weet zeker dat hij dat
heeft gedaan. Ook al ontkent hij dat nu
bij hoog en laag. Dat moet hij bij mij
maar eens proberen”.
Cherry Duyns: ”Ik ben bij uw broer ge
weest en heb hem gevraagd of hij zich
dat kon herinneren en of hij er bij be
trokken is geweest en hij ontkent dat
absoluut".
Willem Jan: ’’Waarom moest ik dan
met die landwachters mee en kon hij op
de werf achterblijven. Waarom moest
hij dan niet mee? Mij werd in Gouda
gezegd: We waarschuwen je dat je niet
verraadt dat je broer dit gedaan heeft,
want anders ga je gelijk met die jon
gens mee. Van mij heb je geen last, zei
ik, ik houd mijn mond wel. Als ik maar
weg was”.
’’Toen kwam ik hier in ’t Weegje weer
terug en zei tegen mijn broer: Man, wat
ben je nu overhoop aan het halen. Hoe
krijg je het in je hersens. ”Wat moet ik
met die lui hier”, zei hij toen. ’’Laten ze
weggaan”. Ik moest je kop van je romp
snijden, zo heb ik het gezegd. Laat hij
nou maar eens zeggen dat dat niet waar
is. Maar hij is net eender als al die ande
ren: Ze hebben nooit iets gedaan. Hij is
precies eender. Hij is de grootste boef
die er bestaat”.
...’’Tegen de middag bereikten we ’t
Weegje. Het is een grote visplas met twee
kleine eilandjes. Mijn zwager wist een
goed plekje. Nooit zouden ze me daar
vinden. Maar eerst moest hij het gaan
vragen bij het huisje dat achter de bo
men verscholen lag. Daar woonde de ei
genaar van deze visplas. Mijn zwager
ging er heen en ik bleef in de boot zitten.
Na ongeveer een halfuur kwam hij terug
en zei dat ik op één van de eilandjes
mocht onderduiken. We kwamen nu
langs het huisje van de eigenaar. Twee
mannen stonden buiten naar ons te kij
ken. Dat waren de gebroeders W.R. en
B.R. Ze waren beroepsvissers en woon
den daar”...
Een stuk later op dezelfde dag:
...’’Groot was mijn schrik toen we het
huis van R. op ongeveer tien meter wa
ren genaderd en de deur van de schuur
werd opengesmeten en de SS en de land
wacht naar buiten kwamen gestormd.
De schooiers kwamen regelrecht op ons
af met de wapens in de aanslag en rie
pen: ’’Handen in je nek, vuile landver
raders!” In minder dan geen tijd trok
ken ze ons naar de kant toe, waar we on
der vloeken, nog steeds met de handen
in de nek, uit moesten stappen”.
WADDINXVEEN - Wie deze zomer in
’t Weegje in Waddinxveen-Zuid komt,
zou het niet zo zeggen, maar er hebben
zich hier dramatische gebeurtenissen af
gespeeld halverwege de Tweede Wereld
oorlog en daarna. Jaren geleden werd
hieraan uitvoerig aandacht besteed in
een programma van de VPRO-televisie.
In een 70 minuten durende uitzending
uit de serie "Lotgevallen” met journalis
tieke omzwervingen van Cherry Duyns
werd het portret geschetst van Gerard
van Schaik, die in 1943 na een korte tijd
in Duitse dienst in het Waddinxveense
recreatiegebied was ondergedoken voor
de Duitse bezetter, werd verraden, an
derhalf jaar naar Dachau moest en na de
oorlog (1947) een moordaanslag in 't
Weegje uitvoerde.
Oud-Gouwenaar Gerard van Schaik
haalde in 1977 uitgebreid de publiciteit
als de man die de villa van oorlogsmis
dadiger Pieter Menten in de as legde. In
1975 had hij al eens brand gesticht in de
uitgeverij die in Nederland ”Mein
Kampf’ wilde herdrukken. "Een man
meteen verpletterend leven”oordeelde
programmamaker Cherry Duyns, die
de achtste aflevering van "Lotgevallen”
de titel "Een krans van vuur” had mee
gegeven.
Het Wilgenlaantje in het Gouwebos tussen Waddinxveen en Boskoop is verlicht. (Foto: Sjaak Noteboom).
Verlichting Wilgenlaantje
Het Energiebedrijf Midden-Holland
trekt hiervoor 50.000 gulden uit, zo laat
het natuur- en recreatieschap Gouwe
bos in zijn jaarverslag weten weten. De
lantaarnpalen zullen in het najaar wor-
«S -x
