Spectaculaire opening
Wie heeft mijn
portemonnee?
Liberiaanse zakenman uit
W'veen komt met vredesplan
WADDINXVEEN - Terwijl in de straten van Monrovia, de hoofdstad van Liberia, de
milities elkaar naar het leven staan, zit in zijn huis aan de havikhoek Rustum Mad
dy zich te verbijten. De Waddinxvener heeft een tot in de puntjes uitgewerkt vre
desplan voor Liberia op zak, maar het ontbreekt hem aan geld en steun.
wanne
Ut!
aar deuren
Rabobank M/c
Stelen hoort niet bij luilak
1
PAGINA 15
r
■gemeester C.M. van der Linden verricht de spectaculaire opening
bedrijvenpark Coenecoop. Bij hem staat algemeen directeur J. a
Rustem Maddy (foto: Petterik Wiggers)
die nooit enige bemoeienis
met de Liberiaanse politie
hebben gehad. Met massale
de niks natuurlijk. En dan
schoot zo’n vent in de lucht en
schreeuwde: doe je walkman
vestigingen en ruim 100 me
dewerkers.
Euro Mail is gespecialiseerd
in de verwerking, het ver-
had zich net afgescheiden
van Charles Taylors rebellen-
Doe, liet doodmartelen en dat
ook nog eens op video liet
Vredesinitiatie
ven van de VN, in de daarop-
zendingen per dag is bij Euro
Mail geen uitzondering.
Klanten van Euro Mail zijn
onder meer Shell, Philips,
Ikea en De Bijenkorf. In de
Goudse regio zijn dit bijvoor
beeld Voogd Assurantiën, De
Heij Repro, Volvo, Landis
Gyr en de Goudse Schouw
burg. Algemeen directeur J.
de Vrind van Euro Mail be
klemtoonde bij de officiële
opening dat de gemeente
Waddinxveen op voortreffelij
ke wijze heeft meegewerkt bij
de realisering van het hoofd
kantoor op Coenecoop.
1
van andermans spullen kun
nen afblijven. Nog erger lijkt
mij, dat er nu ouders zitten te
kijken naar een boompje, die
zij van hun kind(eren) heb
ben ‘gekregen’. U kunt het
boompje gerust in mijn tuin
aan de Kievitsdreef terugzet
ten.
De boom was niet zo duur,
maar toch. Ik graaf hem zelf
wel weer in. Bedankt.
P. MAKKINJE
Kievitdreef 57
kreeg asiel. Sindsdien woont
hij in Waddinxveen, met
vrouw en kind inmiddels.
Rustum Maddy’s ’Liberians
United for Change’ staat nu
een jaar in de steigers. Het
fondsenwerven verloopt niet
voorspoedig namelijk. Bot ge
vangen bij het ministerie en
de niet-gouvernementele or
ganisaties. Hij heeft geld no
dig om informatiemateriaal
te drukken, om te reizen naar
moest gebruiken: geen angst
tonen1.
‘Als je bij een
komt met trillende knieën
omdat je overal lijken ziet lig
gen, dan gaat het mis. Ik liep
met een walkman op mijn
ze
denken daarmee het leven te
redden. Maar van die twee
honderdduizend vermoorde
mensen hebben de meesten
niks gezegd. Redde dat hun
leven? Liberianen houden
van bidden; ze kunnen bid
den wat ze willen, maar God
komt heus niet langs om het
werk voor ze op te knappen.
De mensen moeten het zelf
doen’.
Hij haalt uit een map een co
ver van Newsweek met daar
op een foto van een vermoor
de baby. Retorisch: ’Had deze
dode baby kritiek? Had die
iets gezegd?’
Rustum Maddy is afkomstig
uit een welgesteld milieu.
Zijn vader had een ijsfabriek,
WADDINXVEEN - Zoals be
richt heeft Waddinxveens
burgemeester C.M. van der
ziekenhuis. Zij denkt niet Linden op spectaculaire wijze
het nieuwe hoofdkantoor van
Euro Mail BV op het bedrij
venterrein Coenecoop offi-
zendklaar maken en het dis
tribueren van kleine en grote
hoeveelheden postzendingen
voor bedrijven en overheden.
Ook aanpalende diensten
worden verleend, zoals het
inprinten van acceptgiro’s de
opslag van folders en brochu
res en het op aanvraag toe
sturen hiervan.
Euro Mail heeft een partner-
schip met de Britse Royal
Mail. Met een miljard post
stukken per jaar is het bedrijf
de grootste verzender.van in
ternationale post. De verwer
king van een half miljoen
Charles Taylor en
Johnson?
Rustum Maddy stelt de vraag
LEZERS SCHRIJVEN
restaurants en kippenboerde-
rijen. Rustum volgde net als
zijn broers en zussen middel
baar en universitair onder
wijs in Engeland en de Ver-
vredesdemonstraties moet de enigde Staten.
ommekeer tot stand worden
gebracht.
Is Rustum Maddy een we
reldvreemde idealist? Hij
vindt zelf van niet. ’Er zijn
maar een paar mensen die
van
zijn de leiders, de krijgshe
ren. F
niks te maken met overtui
ging of met politiek, het is
bandieterij'.
‘Zodra een paar vooraan
staande Liberianen zeggen:
we willen geen krijgsheren
meer, dan zal de rest van het
volk volgen. En als vervol
gens vijftig- of honderddui
zend mensen de straat op
gaan om voor vrede te demon
streren, geloof me, dan zullen jammer
de bendes niet schieten'.
‘Ze opereren op basis van
angst. Ze zijn waarschijnlijk
banger dan wie ook. Ze heb
ben wapens, ze plunderen, en
ze doden mensen die vluch
ten. Maar als men tegen ze in
opstand komt, zijn ze zo weg.
We moeten ze losweken van
hun leiders'.
‘Ook zij zijn slachtoffers, we
moeten hun vertellen dat ze
misbruikt worden, als dwa
zen. Alleen de leiders profite
ren. Hun gezinnen zijn niet
in Liberia, hun kinderen
gaan allemaal naar buiten
landse scholen. De warlords
weten niks van de mensen
die voor hen vechten. Ze ko
men niet op straat, ze hebben
zich verschanst, ze zijn pa
ranoïde'.
‘Ik ben ervan overtuigd dat
zodra er druk van buiten en
van binnen op hen wordt uit
geoefend ze zullen verdwij
nen. Ze functioneren niet in
een structuur, er is geen ster
ke organisatie, alles valt in
no time uiteen’.
Is dat niet wat optimistisch
gedacht? De krijgsheren zijn hoofd checkpoints af, ik hoor-
al zes jaar heer en meester in
Liberia. Dat komt, zegt
Rustum Maddy, omdat nie
mand tot op heden zich ooit
tegen hen heeft verzet. Waar
om spreekt de internationale
gemeenschap, de VN, de
toor gaan om rekeningen te
betalen. Uitkeringstrekkers
moeten nu eenmaal hun va
kantiegeld gebruiken om re
keningen te betalen. Ook al
mijn papieren zaten in mijn
portemonnee: rijbewijs, Euro
pese identitydskaart, bloed-
groepkaart, donorcodiciel,
verzekeringspapieren van de
brommer (moet verzekering
nog betalen), bankpasjes
(jammer voor de vinder er
staat niets op de bank), foto’s
en sleutels (niet van mijn wo
ning gelukkig). De ’vinder’
heeft mijn geld en papieren
waar hij of zij niets aan heeft.
Meneer of mevrouw, wees
eerlijk. Geef mijn portemon
nee terug en stop hem in mijn
brievenbus met het geld dat
er in zat. Waarvan moeten
mijn hond, vogel, konijn en ik
leven? Bovendien als dit geld
niet boven water komt kan ik
van de bijstandsuitkering de
ze schade nooit inlopen. M’n
dochter heeft eindexamen
MAVO gedaan. Ik kan niet
eens een bosje bloemen voor
haar kopen aïs ze is geslaagd.
Mijn portemonnee is ook niet
bij de politie gebracht. Vin
der, alsjeblieft, geef mijn por
temonnee terug of bel waar
de papieren zijn. Geld om
nieuwe papieren te halen is
er overigens ook niet.
MEVROUW L. KUIPERS
Eikenlaan 25,
tel. 0182-617248
weer naar school, dan schreef
ik mijn adres in de VS op een voorlopige
papiertje, bel me als je zover
bent. En dan konden we weer
verder met de groep’.
Volgens Rustum Maddy is
het in Liberia vanaf 1980 fout
gegaan. Toen pleegde het le
ger onder leiding van serge
ant Samuel Doe een coup te
gen president William Tol
bert. Onder Samuel Doe, die
tien jaar aan de macht bleef,
veranderde Liberia in een
dictatuur.
Rustum Maddy: ’Tolbert was
de progressiefste president
die Liberia ooit gehad heeft.
De dag dat hij en zijn minis
ters werden vermoord was
een van
in mijn leven. Ik herinner me
nog hoe de mensen dansten
op straat, blij met de dood
van Tolbert, blij met de nieu
we machthebber Doe1.
‘Ik denk dat het land daar
over berouw moet hebben en
moet zeggen: het was een ver
gissing, het heeft alleen maar
tot geweld en bloedvergieten
geleid’.
’Tolbert was progressief, hij
was zijn tijd ver vooruit. Het
minimumloon bedroeg toen
75 US dollar per maand, dat volgens
was hoger dan in welk buur
land ook. Zeker, het systeem
was niet perfect, er was cor
ruptie, maar er was ontwik
keling, er was onderwijs, er
was vrijheid van meningsui
ting'.
‘Maar goed, de mensen wil
den een verandering, na de
coup was iedereen gelukkig.
Maar het was het begin van
het einde’.
In 1989 ondernam het rebel
lenleger van Charles Taylor,
het Nationaal Patriotic Front
of Liberia, zijn eerste aanval
len. Rustum Maddy: ’En weer
pJ _1
hadden onder de dictatuur
van Doe juichend over straat’.
Nog geen jaar later was de
NPFL uiteengevallen in ver
schillende gewapende groe
pen, waren Doe en zijn aan
hangers vermoord, waren
honderden onschuldige bur
gers gedood en maakten een
stuk of vier krijgsheren aan
spraak op de leiding van het
land.
Rustum Maddy maakte ooit
kennis met een der krijgshe
ren, Prince Johnson. ’Dat was
toen hij onze woonwijk over
nam. Het was begin 1990, hij
Het bedrijf, dat zeven jaar ge
leden als eenmansbedrijf
werd opgericht, was voorheen
in Gouda gevestigd. De on-
De bedoeling van luilak is,
mijns inziens, van oorsprong
toch een leuk en spontaan ge
beuren. Mensen uit hun bed
bellen, dat is leuk. Maar wat
niet leuk is, is stelen. Tot
mijn grote verbazing (lees er-
genis), omdat mijn bel het
waarschijnlijk niet deed, is
mijn voortuin dan maar (ge
deeltelijk) leeggehaald.
Het is onbegrijpelijk, dat er
nog steeds mensen in ons
dorp rondlopen, die maar niet
op dan kortstondige
regeringen en
staatsraden. De regionale
vredesmacht Ecomog be
schermde aanvankelijk nog
de burgerbevolking, maar
trekt zich nu bij elke nieuwe
gevechtsronde terug in de ka
zernes. Rustum Maddy, spot
tend: ’Een soldaat uit Sierra
Leone verdient normaal mis
schien 20 US dollar, in Libe
ria verdient hij 250 US dollar
per maand. Dan wil je altijd
Ecomogsoldaat blijven!’
Inmiddels zijn naar schatting
tussen de 150 en 200 duizend
mensen gedood, is het platte
land nagenoeg leeg en be
vindt veertig procent van de
de droevigste dagen bevolking (in totaal tweeën
half miljoen) zich in het bui
tenland.
En wat te doen met de lei
ders? Rustum Maddy, prag
matisch: ’Garandeer hun per
soonlijke veiligheid. Laat hen
vertrekken, biedt ze asiel aan
in een buitenland. Burkino
Fasso of de Ivoorkust - die
aanvankelijk verzetsbewe
ging van Charles Taylor
steunden - zijn vermoedelijk
bereid hun asiel te verlenen’.
Van de huidige warlords is
Rustum Maddy
Charles Taylor de meest ge
duchte. ’Taylor is slim, en
slecht. Heel slecht. Taylor
was in staat geweest gezien
zijn achtergrond, kennis en
charisma om president van
het land te worden. Maar hij
heeft geen moreel gezag
meer. Hij is de koning der
krijgsheren, een handeldrij
vende zakenman die vooral
bezig is bezit te vergaren. Hij
is echt an evil person’.
Na zijn vlucht uit Liberia
woonde Rustum Maddy an
derhalf jaar in Sierra Leone.
Toen kwam ook daar de oor-
liepen de mensen die gezucht log. Taylors leger deed inval
len op grondgebieden van
Sierra Leone. ’Het werd min
der leuk voor ons. De rege
ring wist niet wie wel en wie
niet tot de rebellen behoor
den. Dus werden we allemaal
verdacht, mensen werden ge
arresteerd’.
Een nicht, die met een Neder
lander is getrouwd, nodigde
hem uit voor een bezoek. ’Ik
dacht: ik blijf hier even, voor
lopig kan ik niet naar huis,
na een jaar of zo zal de toe
stand wel weer genormali
seerd zijn’. Het werd alleen
maar erger. Hij vroeg en
Waddinxveens burgemeester C.M. van der Linden verrkht de spectaculaire opening van Eu
ro Mail BV op het bedrijvenpark Coenecoop. Bij hem staat algemeen directeur J. de Vrind.
(Foto. Sjaak Noteboom).
’Als er honderdduizend men- Een nieuwe beweging, met
sen voor de vrede de straat op nieuwe progressieve leiders
gaan, geloof me, dan zullen
de bendes niet schieten. Ze
opereren op basis van angst.
Ze zijn waarschijnlijk banger
dan wie ook’, aldus Rustum
Maddy, die zijn plannen al
gepubliceerd zag in het Alge
meen Dagblad en in het
maandblad ’onzeWereld’.
Op de terugweg naar het NS-
station Waddinxveen zegt hij
tegen interviewster Geke van
der Wal van ’onzeWereld’ met
licht spottend zelfbeklag: ’Ik
moet geld inzamelen, maar ik
ben er ook niet goed in’.
Van politiek houdt hij even
min. Nooit enige interesse in
gehad. Hij houdt van zaken
doen, en van kleren, aanvan
kelijk als hobby, nu professio
neel. Hij ontwerpt en ver
koopt herenkleding. Dat is ’m
aan te zien, hij draagt mooie
kleren, een colbert van eigen
ontwerp, zachtoranje van
kleur, fijne stof, modieuze
snit.
Rustum Maddy, Liberiaan te
Waddinxveen, bewoont met
zijn vrouw en kind een niet al
te ruim bemeten flat. In het
bezit van een verblijfsvergun
ning kreeg hij in het Gouwe-
dorp een woning toegewezen,
is vervolgens blijven hangen
en vindt het er prima nu.
Geen kwaad woord over Wad
dinxveen.
De zakenman-ontwerper -
kaal hoofd, licht loensend,
ringetje in linkeroor - is wat
ontwerpen betreft een beetje
in het ongerede geraakt. Hij
heeft namelijk een plan, een
vredesplan voor Liberia.
’Op een nacht werd ik wakker
en dacht: ik heb de oplossing’.
Hij sprak erover met ande
ren, met landgenoten, het
werd concreet, er kwam een
manifest, een pamflet, een
vereniging, hij schreef brie
ven naar Den Haag, ging op
zoek naar sponsors. En zo
raakte hij zijns ondanks ver
zeild op het pad van de poli
tiek, of liever gezegd, van de
maatschappelijke actie.
In de Verenigde Staten van
Amerika behaalde de Wad-
dinxvener een graad in eco
nomie en marketing. Het vre
desplan draagt daar de ken
merken van. Zijn ’Liberians
United for Change’ staat vol
ordelijke schema’s, methodes,
doelen, en veel verbindende
pijltjes.
’Mijn produkt is vrede’, zegt
Rustum Maddy zakelijk. De
manier waarop dat bereikt
moet worden wijkt volledig af
van wat er tot nu toe is on
dernomen. ’We hebben ons
blind gestaard op een ak-
de buurlanden, om teams op
te zetten die de boodschap
moeten verspreiden.
Bottleneck in Rustum Mad-
dy’s initiatief is vermoedelijk
het ontbreken van een con
crete organisatie en leidende
figuren. De Waddinxvener,
zelfbewust: ’Geef ons zes
maanden, er zullen in no time
een beweging, demonstraties
en een nieuw leiderschap
zijn’.
Hij laat foto’s zien van het ou
derlijk huis, een mooie bun
galow omringd door een weel
derig begroeide tuin, klassiek
ogende inrichting, bankstel
len en schemerlampen met
de oorlog profiteren, dat gekrulde poten, zware gordij-
- nen.
De strijd in Liberia heeft Van dat huis is niet veel meer
over. ’Volledig geplunderd,
alles wat los en vast zat, te
gels, plafond, buizen, ven
sterbanken, zelfs het dak. Al
lemaal handel’.
Ook de rest van de familiebe-
zittingen is teloorgegaan.
Daar treurt Rustum Maddy
niet over. ’Nee, ik ben niet
bitter. Zo gaat dat nu een
maal in een oorlog. Het is
van je bezittingen,
maar als je een opleiding
hebt, zoals wij, mijn broers en
zussen, dan kan je het land
verlaten en elders werken1.
‘Mijn moeder heeft in Ameri
ka een fantastische baan in
een
aan haar huis, aan auto’s. De
mensen die echt lijden zijn zij
die niks hebben’.
Rustum Muddy verliet Libe- cieel geopend,
ria in 1990. Hij deed er drie
dagen over om in Sierra Leo
ne te komen. Slapen in dor
pen, langdurig oponthoud bij
de checkpoints van Taylors derneming telt in totaal vier
mannen. Nee, hij was niet
bang.
’Die jongens bij de check
points zijn niet slecht, ze
doen slechte dingen, ja, maar
de echte slechterikken zijn
hun leiders. Ik wist dat ik de
meest elementaire grondre
gel uit mijn psychologieboek leger, de NPLF. We hadden
veel over hem gehoord. Wij
gingen ’s ochtends naar zijn
checkpoint basis, we waren jongens,
nieuwsgierig, we wilden hem
en zijn mannen zien. Ja, we
waren onder de indruk, ik
denk dat hij toen nog controle
had over zijn mannen, ze
kwamen onze huizen niet
binnen, er werd niet geplun
derd’. In september van dat
af. Riep ik: Hi man, give me jaar was van die beheersing
high five! Dat deden ze dan!‘ weinig meer over. Prince
‘En dan kletste ik met ze, en Johnson was de man die de
vroeg: waarom doen jullie dit, afgezette dictator, president
Amerikanen met mensen als jullie hebben de dictator ver-
Roosevelt jaagd, wat willen jullie nou.
Of ik zei dat ik terug wilde vastleggen,
voor studie naar Amerika,
en geeft het antwoord. ’Dat is nou, dat wilden zij ook, straks volgende jaren, leverden niet
onze eigen schuld. We hebben weer naar school, dan schreef meer
door te zwijgen de krijgshe
ren het recht gegeven na
mens ons te spreken. Ze heb
ben geen enkel mandaat,
maar wij zwijgen...1.
koord met krijgsheren. Maar ‘Mensen zwijgen omdat
er is geen vrede mogelijk met
mensen die' verantwoordelijk
zijn voor tweehonderddui
zend doden. Dat wordt het
Somalische scenario. Vergeet
het zogenaamde vredespro
ces, de bestanden, de interim-
regeringen. Het is tijd om te
zeggen: we want you guys
out!’
Rustum Maddy’s plan komt
er kort gezegd op neer dat
met behulp van een informa
tiecampagne een basisbewe
ging op gang gebracht moet
worden onder de massa’s van
gevluchte Liberianen in de
buurlanden Ghana, Guinee,
Ivoorkust en Sierra Leone en
- zodra de veiligheid het toe
laat - in Monrovia.
Vrijdagavond na negen uur
kwam de bloemist bij mij nog
zakken tuingrond brengen,
waarvan vier zakken voor de
voortuin. Ik heb de bloemist
in de opening van de haldeur
betaald. Mijn portemonnee
heb ik vervolgens in mijn rok
zak gestoken en de zakken
grond leeggestort in de voor
tuin, bang dat de zakken
grond gestolen zouden wor
den. Daarna lege zakken
naar achteren meegenomen
en weggegooid.
Toen ik zaterdag boodschap
pen wilde gaan doen was
mijn portemonnee weg. Zoe
ken als een gek natuurlijk.
Niet op ’t kastje, niet in ’t
kastje, niet in de keukenla.
Overal gezocht. Koelkast,
oven, prullebak. Je kunt ’t zo
gek niet bedenken maar geen
portemonnee. Op een gege
ven moment liepen er vier
mensen in mijn huis te zoe
ken. De portemonnee bleef
onvindbaar, ook in de tuin.
Mijn portemonnee moet uit
m’n rokzak gevallen zijn in de
voortuin of in de gemeen
schappelijke hal, die ik deel
met een goudeerlijke andere
bewoonster. Leuk voor de
vinder moet mijn portemon
nee wel geweest zijn. Er zat
ƒ900,- in: mijn vakantiegeld
en nog een deel van m’n uit
kering. Al mijn geld zat er in
want ik zou zaterdag of
maandag naar het postkan-
WOENSDAG 5 JUNI 1996 WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN
13.00 - 18.00 uur
10.00 - 18.00 uur
10.00 - 18.00 uur
Nieuwe openingstijden Rabobank Waddinxveen
vanaf 3 juni 1996
Maandag
Dinsdag
Woensdag
Donderdag 10.00 - 18.00 uur
19.00 20.30 uur
Vrijdag 10.00 - 18.00 uur
Zaterdag 10.00 - 13.00 uur*
Uitsluitend particuliere adviesdiensten, geen kas.
tTefimsrii altijd mogelijk buiten de openingstijden
een afspraak te maken met^ér^van deadviseurs
van onze bank. pparpg^tf^zifiTiOp mfftïïldagmorqen
B^S^elegginget
Deze rubriek staat ter vrije beschikking van elke lezer van het weekblad voor Waddinxveen.
Brieven die de grenzen van het fatsoen of van het recht op privacy te buiten gaan worden ge
weigerd. Anonieme brieven worden niet gelzen. Brieven onder pseudoniem worden wel ge
plaatst. mits de redactie de schrijver van naam kent.
ÜJJ