Spectaculaire opening Wie heeft mijn portemonnee? Liberiaanse zakenman uit W'veen komt met vredesplan WADDINXVEEN - Terwijl in de straten van Monrovia, de hoofdstad van Liberia, de milities elkaar naar het leven staan, zit in zijn huis aan de havikhoek Rustum Mad dy zich te verbijten. De Waddinxvener heeft een tot in de puntjes uitgewerkt vre desplan voor Liberia op zak, maar het ontbreekt hem aan geld en steun. wanne Ut! aar deuren Rabobank M/c Stelen hoort niet bij luilak 1 PAGINA 15 r ■gemeester C.M. van der Linden verricht de spectaculaire opening bedrijvenpark Coenecoop. Bij hem staat algemeen directeur J. a Rustem Maddy (foto: Petterik Wiggers) die nooit enige bemoeienis met de Liberiaanse politie hebben gehad. Met massale de niks natuurlijk. En dan schoot zo’n vent in de lucht en schreeuwde: doe je walkman vestigingen en ruim 100 me dewerkers. Euro Mail is gespecialiseerd in de verwerking, het ver- had zich net afgescheiden van Charles Taylors rebellen- Doe, liet doodmartelen en dat ook nog eens op video liet Vredesinitiatie ven van de VN, in de daarop- zendingen per dag is bij Euro Mail geen uitzondering. Klanten van Euro Mail zijn onder meer Shell, Philips, Ikea en De Bijenkorf. In de Goudse regio zijn dit bijvoor beeld Voogd Assurantiën, De Heij Repro, Volvo, Landis Gyr en de Goudse Schouw burg. Algemeen directeur J. de Vrind van Euro Mail be klemtoonde bij de officiële opening dat de gemeente Waddinxveen op voortreffelij ke wijze heeft meegewerkt bij de realisering van het hoofd kantoor op Coenecoop. 1 van andermans spullen kun nen afblijven. Nog erger lijkt mij, dat er nu ouders zitten te kijken naar een boompje, die zij van hun kind(eren) heb ben ‘gekregen’. U kunt het boompje gerust in mijn tuin aan de Kievitsdreef terugzet ten. De boom was niet zo duur, maar toch. Ik graaf hem zelf wel weer in. Bedankt. P. MAKKINJE Kievitdreef 57 kreeg asiel. Sindsdien woont hij in Waddinxveen, met vrouw en kind inmiddels. Rustum Maddy’s ’Liberians United for Change’ staat nu een jaar in de steigers. Het fondsenwerven verloopt niet voorspoedig namelijk. Bot ge vangen bij het ministerie en de niet-gouvernementele or ganisaties. Hij heeft geld no dig om informatiemateriaal te drukken, om te reizen naar moest gebruiken: geen angst tonen1. ‘Als je bij een komt met trillende knieën omdat je overal lijken ziet lig gen, dan gaat het mis. Ik liep met een walkman op mijn ze denken daarmee het leven te redden. Maar van die twee honderdduizend vermoorde mensen hebben de meesten niks gezegd. Redde dat hun leven? Liberianen houden van bidden; ze kunnen bid den wat ze willen, maar God komt heus niet langs om het werk voor ze op te knappen. De mensen moeten het zelf doen’. Hij haalt uit een map een co ver van Newsweek met daar op een foto van een vermoor de baby. Retorisch: ’Had deze dode baby kritiek? Had die iets gezegd?’ Rustum Maddy is afkomstig uit een welgesteld milieu. Zijn vader had een ijsfabriek, WADDINXVEEN - Zoals be richt heeft Waddinxveens burgemeester C.M. van der ziekenhuis. Zij denkt niet Linden op spectaculaire wijze het nieuwe hoofdkantoor van Euro Mail BV op het bedrij venterrein Coenecoop offi- zendklaar maken en het dis tribueren van kleine en grote hoeveelheden postzendingen voor bedrijven en overheden. Ook aanpalende diensten worden verleend, zoals het inprinten van acceptgiro’s de opslag van folders en brochu res en het op aanvraag toe sturen hiervan. Euro Mail heeft een partner- schip met de Britse Royal Mail. Met een miljard post stukken per jaar is het bedrijf de grootste verzender.van in ternationale post. De verwer king van een half miljoen Charles Taylor en Johnson? Rustum Maddy stelt de vraag LEZERS SCHRIJVEN restaurants en kippenboerde- rijen. Rustum volgde net als zijn broers en zussen middel baar en universitair onder wijs in Engeland en de Ver- vredesdemonstraties moet de enigde Staten. ommekeer tot stand worden gebracht. Is Rustum Maddy een we reldvreemde idealist? Hij vindt zelf van niet. ’Er zijn maar een paar mensen die van zijn de leiders, de krijgshe ren. F niks te maken met overtui ging of met politiek, het is bandieterij'. ‘Zodra een paar vooraan staande Liberianen zeggen: we willen geen krijgsheren meer, dan zal de rest van het volk volgen. En als vervol gens vijftig- of honderddui zend mensen de straat op gaan om voor vrede te demon streren, geloof me, dan zullen jammer de bendes niet schieten'. ‘Ze opereren op basis van angst. Ze zijn waarschijnlijk banger dan wie ook. Ze heb ben wapens, ze plunderen, en ze doden mensen die vluch ten. Maar als men tegen ze in opstand komt, zijn ze zo weg. We moeten ze losweken van hun leiders'. ‘Ook zij zijn slachtoffers, we moeten hun vertellen dat ze misbruikt worden, als dwa zen. Alleen de leiders profite ren. Hun gezinnen zijn niet in Liberia, hun kinderen gaan allemaal naar buiten landse scholen. De warlords weten niks van de mensen die voor hen vechten. Ze ko men niet op straat, ze hebben zich verschanst, ze zijn pa ranoïde'. ‘Ik ben ervan overtuigd dat zodra er druk van buiten en van binnen op hen wordt uit geoefend ze zullen verdwij nen. Ze functioneren niet in een structuur, er is geen ster ke organisatie, alles valt in no time uiteen’. Is dat niet wat optimistisch gedacht? De krijgsheren zijn hoofd checkpoints af, ik hoor- al zes jaar heer en meester in Liberia. Dat komt, zegt Rustum Maddy, omdat nie mand tot op heden zich ooit tegen hen heeft verzet. Waar om spreekt de internationale gemeenschap, de VN, de toor gaan om rekeningen te betalen. Uitkeringstrekkers moeten nu eenmaal hun va kantiegeld gebruiken om re keningen te betalen. Ook al mijn papieren zaten in mijn portemonnee: rijbewijs, Euro pese identitydskaart, bloed- groepkaart, donorcodiciel, verzekeringspapieren van de brommer (moet verzekering nog betalen), bankpasjes (jammer voor de vinder er staat niets op de bank), foto’s en sleutels (niet van mijn wo ning gelukkig). De ’vinder’ heeft mijn geld en papieren waar hij of zij niets aan heeft. Meneer of mevrouw, wees eerlijk. Geef mijn portemon nee terug en stop hem in mijn brievenbus met het geld dat er in zat. Waarvan moeten mijn hond, vogel, konijn en ik leven? Bovendien als dit geld niet boven water komt kan ik van de bijstandsuitkering de ze schade nooit inlopen. M’n dochter heeft eindexamen MAVO gedaan. Ik kan niet eens een bosje bloemen voor haar kopen aïs ze is geslaagd. Mijn portemonnee is ook niet bij de politie gebracht. Vin der, alsjeblieft, geef mijn por temonnee terug of bel waar de papieren zijn. Geld om nieuwe papieren te halen is er overigens ook niet. MEVROUW L. KUIPERS Eikenlaan 25, tel. 0182-617248 weer naar school, dan schreef ik mijn adres in de VS op een voorlopige papiertje, bel me als je zover bent. En dan konden we weer verder met de groep’. Volgens Rustum Maddy is het in Liberia vanaf 1980 fout gegaan. Toen pleegde het le ger onder leiding van serge ant Samuel Doe een coup te gen president William Tol bert. Onder Samuel Doe, die tien jaar aan de macht bleef, veranderde Liberia in een dictatuur. Rustum Maddy: ’Tolbert was de progressiefste president die Liberia ooit gehad heeft. De dag dat hij en zijn minis ters werden vermoord was een van in mijn leven. Ik herinner me nog hoe de mensen dansten op straat, blij met de dood van Tolbert, blij met de nieu we machthebber Doe1. ‘Ik denk dat het land daar over berouw moet hebben en moet zeggen: het was een ver gissing, het heeft alleen maar tot geweld en bloedvergieten geleid’. ’Tolbert was progressief, hij was zijn tijd ver vooruit. Het minimumloon bedroeg toen 75 US dollar per maand, dat volgens was hoger dan in welk buur land ook. Zeker, het systeem was niet perfect, er was cor ruptie, maar er was ontwik keling, er was onderwijs, er was vrijheid van meningsui ting'. ‘Maar goed, de mensen wil den een verandering, na de coup was iedereen gelukkig. Maar het was het begin van het einde’. In 1989 ondernam het rebel lenleger van Charles Taylor, het Nationaal Patriotic Front of Liberia, zijn eerste aanval len. Rustum Maddy: ’En weer pJ _1 hadden onder de dictatuur van Doe juichend over straat’. Nog geen jaar later was de NPFL uiteengevallen in ver schillende gewapende groe pen, waren Doe en zijn aan hangers vermoord, waren honderden onschuldige bur gers gedood en maakten een stuk of vier krijgsheren aan spraak op de leiding van het land. Rustum Maddy maakte ooit kennis met een der krijgshe ren, Prince Johnson. ’Dat was toen hij onze woonwijk over nam. Het was begin 1990, hij Het bedrijf, dat zeven jaar ge leden als eenmansbedrijf werd opgericht, was voorheen in Gouda gevestigd. De on- De bedoeling van luilak is, mijns inziens, van oorsprong toch een leuk en spontaan ge beuren. Mensen uit hun bed bellen, dat is leuk. Maar wat niet leuk is, is stelen. Tot mijn grote verbazing (lees er- genis), omdat mijn bel het waarschijnlijk niet deed, is mijn voortuin dan maar (ge deeltelijk) leeggehaald. Het is onbegrijpelijk, dat er nog steeds mensen in ons dorp rondlopen, die maar niet op dan kortstondige regeringen en staatsraden. De regionale vredesmacht Ecomog be schermde aanvankelijk nog de burgerbevolking, maar trekt zich nu bij elke nieuwe gevechtsronde terug in de ka zernes. Rustum Maddy, spot tend: ’Een soldaat uit Sierra Leone verdient normaal mis schien 20 US dollar, in Libe ria verdient hij 250 US dollar per maand. Dan wil je altijd Ecomogsoldaat blijven!’ Inmiddels zijn naar schatting tussen de 150 en 200 duizend mensen gedood, is het platte land nagenoeg leeg en be vindt veertig procent van de de droevigste dagen bevolking (in totaal tweeën half miljoen) zich in het bui tenland. En wat te doen met de lei ders? Rustum Maddy, prag matisch: ’Garandeer hun per soonlijke veiligheid. Laat hen vertrekken, biedt ze asiel aan in een buitenland. Burkino Fasso of de Ivoorkust - die aanvankelijk verzetsbewe ging van Charles Taylor steunden - zijn vermoedelijk bereid hun asiel te verlenen’. Van de huidige warlords is Rustum Maddy Charles Taylor de meest ge duchte. ’Taylor is slim, en slecht. Heel slecht. Taylor was in staat geweest gezien zijn achtergrond, kennis en charisma om president van het land te worden. Maar hij heeft geen moreel gezag meer. Hij is de koning der krijgsheren, een handeldrij vende zakenman die vooral bezig is bezit te vergaren. Hij is echt an evil person’. Na zijn vlucht uit Liberia woonde Rustum Maddy an derhalf jaar in Sierra Leone. Toen kwam ook daar de oor- liepen de mensen die gezucht log. Taylors leger deed inval len op grondgebieden van Sierra Leone. ’Het werd min der leuk voor ons. De rege ring wist niet wie wel en wie niet tot de rebellen behoor den. Dus werden we allemaal verdacht, mensen werden ge arresteerd’. Een nicht, die met een Neder lander is getrouwd, nodigde hem uit voor een bezoek. ’Ik dacht: ik blijf hier even, voor lopig kan ik niet naar huis, na een jaar of zo zal de toe stand wel weer genormali seerd zijn’. Het werd alleen maar erger. Hij vroeg en Waddinxveens burgemeester C.M. van der Linden verrkht de spectaculaire opening van Eu ro Mail BV op het bedrijvenpark Coenecoop. Bij hem staat algemeen directeur J. de Vrind. (Foto. Sjaak Noteboom). ’Als er honderdduizend men- Een nieuwe beweging, met sen voor de vrede de straat op nieuwe progressieve leiders gaan, geloof me, dan zullen de bendes niet schieten. Ze opereren op basis van angst. Ze zijn waarschijnlijk banger dan wie ook’, aldus Rustum Maddy, die zijn plannen al gepubliceerd zag in het Alge meen Dagblad en in het maandblad ’onzeWereld’. Op de terugweg naar het NS- station Waddinxveen zegt hij tegen interviewster Geke van der Wal van ’onzeWereld’ met licht spottend zelfbeklag: ’Ik moet geld inzamelen, maar ik ben er ook niet goed in’. Van politiek houdt hij even min. Nooit enige interesse in gehad. Hij houdt van zaken doen, en van kleren, aanvan kelijk als hobby, nu professio neel. Hij ontwerpt en ver koopt herenkleding. Dat is ’m aan te zien, hij draagt mooie kleren, een colbert van eigen ontwerp, zachtoranje van kleur, fijne stof, modieuze snit. Rustum Maddy, Liberiaan te Waddinxveen, bewoont met zijn vrouw en kind een niet al te ruim bemeten flat. In het bezit van een verblijfsvergun ning kreeg hij in het Gouwe- dorp een woning toegewezen, is vervolgens blijven hangen en vindt het er prima nu. Geen kwaad woord over Wad dinxveen. De zakenman-ontwerper - kaal hoofd, licht loensend, ringetje in linkeroor - is wat ontwerpen betreft een beetje in het ongerede geraakt. Hij heeft namelijk een plan, een vredesplan voor Liberia. ’Op een nacht werd ik wakker en dacht: ik heb de oplossing’. Hij sprak erover met ande ren, met landgenoten, het werd concreet, er kwam een manifest, een pamflet, een vereniging, hij schreef brie ven naar Den Haag, ging op zoek naar sponsors. En zo raakte hij zijns ondanks ver zeild op het pad van de poli tiek, of liever gezegd, van de maatschappelijke actie. In de Verenigde Staten van Amerika behaalde de Wad- dinxvener een graad in eco nomie en marketing. Het vre desplan draagt daar de ken merken van. Zijn ’Liberians United for Change’ staat vol ordelijke schema’s, methodes, doelen, en veel verbindende pijltjes. ’Mijn produkt is vrede’, zegt Rustum Maddy zakelijk. De manier waarop dat bereikt moet worden wijkt volledig af van wat er tot nu toe is on dernomen. ’We hebben ons blind gestaard op een ak- de buurlanden, om teams op te zetten die de boodschap moeten verspreiden. Bottleneck in Rustum Mad- dy’s initiatief is vermoedelijk het ontbreken van een con crete organisatie en leidende figuren. De Waddinxvener, zelfbewust: ’Geef ons zes maanden, er zullen in no time een beweging, demonstraties en een nieuw leiderschap zijn’. Hij laat foto’s zien van het ou derlijk huis, een mooie bun galow omringd door een weel derig begroeide tuin, klassiek ogende inrichting, bankstel len en schemerlampen met de oorlog profiteren, dat gekrulde poten, zware gordij- - nen. De strijd in Liberia heeft Van dat huis is niet veel meer over. ’Volledig geplunderd, alles wat los en vast zat, te gels, plafond, buizen, ven sterbanken, zelfs het dak. Al lemaal handel’. Ook de rest van de familiebe- zittingen is teloorgegaan. Daar treurt Rustum Maddy niet over. ’Nee, ik ben niet bitter. Zo gaat dat nu een maal in een oorlog. Het is van je bezittingen, maar als je een opleiding hebt, zoals wij, mijn broers en zussen, dan kan je het land verlaten en elders werken1. ‘Mijn moeder heeft in Ameri ka een fantastische baan in een aan haar huis, aan auto’s. De mensen die echt lijden zijn zij die niks hebben’. Rustum Muddy verliet Libe- cieel geopend, ria in 1990. Hij deed er drie dagen over om in Sierra Leo ne te komen. Slapen in dor pen, langdurig oponthoud bij de checkpoints van Taylors derneming telt in totaal vier mannen. Nee, hij was niet bang. ’Die jongens bij de check points zijn niet slecht, ze doen slechte dingen, ja, maar de echte slechterikken zijn hun leiders. Ik wist dat ik de meest elementaire grondre gel uit mijn psychologieboek leger, de NPLF. We hadden veel over hem gehoord. Wij gingen ’s ochtends naar zijn checkpoint basis, we waren jongens, nieuwsgierig, we wilden hem en zijn mannen zien. Ja, we waren onder de indruk, ik denk dat hij toen nog controle had over zijn mannen, ze kwamen onze huizen niet binnen, er werd niet geplun derd’. In september van dat af. Riep ik: Hi man, give me jaar was van die beheersing high five! Dat deden ze dan!‘ weinig meer over. Prince ‘En dan kletste ik met ze, en Johnson was de man die de vroeg: waarom doen jullie dit, afgezette dictator, president Amerikanen met mensen als jullie hebben de dictator ver- Roosevelt jaagd, wat willen jullie nou. Of ik zei dat ik terug wilde vastleggen, voor studie naar Amerika, en geeft het antwoord. ’Dat is nou, dat wilden zij ook, straks volgende jaren, leverden niet onze eigen schuld. We hebben weer naar school, dan schreef meer door te zwijgen de krijgshe ren het recht gegeven na mens ons te spreken. Ze heb ben geen enkel mandaat, maar wij zwijgen...1. koord met krijgsheren. Maar ‘Mensen zwijgen omdat er is geen vrede mogelijk met mensen die' verantwoordelijk zijn voor tweehonderddui zend doden. Dat wordt het Somalische scenario. Vergeet het zogenaamde vredespro ces, de bestanden, de interim- regeringen. Het is tijd om te zeggen: we want you guys out!’ Rustum Maddy’s plan komt er kort gezegd op neer dat met behulp van een informa tiecampagne een basisbewe ging op gang gebracht moet worden onder de massa’s van gevluchte Liberianen in de buurlanden Ghana, Guinee, Ivoorkust en Sierra Leone en - zodra de veiligheid het toe laat - in Monrovia. Vrijdagavond na negen uur kwam de bloemist bij mij nog zakken tuingrond brengen, waarvan vier zakken voor de voortuin. Ik heb de bloemist in de opening van de haldeur betaald. Mijn portemonnee heb ik vervolgens in mijn rok zak gestoken en de zakken grond leeggestort in de voor tuin, bang dat de zakken grond gestolen zouden wor den. Daarna lege zakken naar achteren meegenomen en weggegooid. Toen ik zaterdag boodschap pen wilde gaan doen was mijn portemonnee weg. Zoe ken als een gek natuurlijk. Niet op ’t kastje, niet in ’t kastje, niet in de keukenla. Overal gezocht. Koelkast, oven, prullebak. Je kunt ’t zo gek niet bedenken maar geen portemonnee. Op een gege ven moment liepen er vier mensen in mijn huis te zoe ken. De portemonnee bleef onvindbaar, ook in de tuin. Mijn portemonnee moet uit m’n rokzak gevallen zijn in de voortuin of in de gemeen schappelijke hal, die ik deel met een goudeerlijke andere bewoonster. Leuk voor de vinder moet mijn portemon nee wel geweest zijn. Er zat ƒ900,- in: mijn vakantiegeld en nog een deel van m’n uit kering. Al mijn geld zat er in want ik zou zaterdag of maandag naar het postkan- WOENSDAG 5 JUNI 1996 WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN 13.00 - 18.00 uur 10.00 - 18.00 uur 10.00 - 18.00 uur Nieuwe openingstijden Rabobank Waddinxveen vanaf 3 juni 1996 Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag 10.00 - 18.00 uur 19.00 20.30 uur Vrijdag 10.00 - 18.00 uur Zaterdag 10.00 - 13.00 uur* Uitsluitend particuliere adviesdiensten, geen kas. tTefimsrii altijd mogelijk buiten de openingstijden een afspraak te maken met^ér^van deadviseurs van onze bank. pparpg^tf^zifiTiOp mfftïïldagmorqen B^S^elegginget Deze rubriek staat ter vrije beschikking van elke lezer van het weekblad voor Waddinxveen. Brieven die de grenzen van het fatsoen of van het recht op privacy te buiten gaan worden ge weigerd. Anonieme brieven worden niet gelzen. Brieven onder pseudoniem worden wel ge plaatst. mits de redactie de schrijver van naam kent. ÜJJ

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1996 | | pagina 15