Nieuws en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
L
N° 1881.
1876.
S/.t
lot,
RMAN-
ZEEB
BUITENLAND.
Vrijdag 15 September.
les.
ion
Kennisgeving.
Bullciilaudsch overzicht.
L
Al
be-
l
n »il.«l
A t
-«•hlter-
tn kleur
te.
«te
^ntete-4»
«Oomte.
b*
iDAAL.
untwd
woora
zijn
OL.VÖ1
Kiemen
ouda bij
te Oude-
planteen
GOUDSCHE COURANT.
Ten slotte verkhmrde hij, dat het Britsoh eskader
niet uit de Besikabaai moest teruggeroepen worden.
Ons kwamen deze woorden minder gunstig voor en wij
dachten dat de regeering zich wilde verzetten tegen
de wenschen des volks. Het Handelblad denkt er
anders over, daar het zegtLord Derby’s betuigingen
zijn met Gladstone’s wensch minder in strijd dan ze
schijnen. Lord Derby verlangt, dat de nieuwe staten
I leenplichtig zullen blijven aaf Turkije, zoodat het
Turksche rijk denzelfden omvang blijft behouden en
I niet Rusland zich ten koste van Turkije vergroot.
De Fransche ministers hebben in een Vrijdag ge-
I houden ministerraad een paar circulaires vastgesteld,
die de verbittering der dericalen zullen verhoogen.
De eene bevat eene afkeuring der handelwijze van
KKKK
erf door
i b«M-
stelling,
toe oit-
sreenigt
i, welke
ioar en
tem vim
e bleke-
Wfcnwd»
«mé»
fteW
t buiten
etefid
hierin
ejjn, dte
enbren-
of doet
beid tot
rdnUtei
Engeland zijn,
en niemand bij
van de autonomie der Turksche
er bestaan groote
plaatse lijken aard. Nooit zul ik mijn naam leenen
aan een oppervlakkig plan. Alle pogingen moeten
met de mogendheden worden aangewend, om tot een
«poedigen wapenstilstand te geraken en de vredes
onderhandelingen te kunnen openen het komt hier
▼dor alles aan op algemeene overeenstemming, en
daar de onderhandel!ngen hierover nog worden voort
gezet, kan ik mij daaromtrent thans niet uitlaten.
Wat betreft de gepleegde gruwelen verklaar ik formeel,
dat middelen zullen worden aangewend om de schul
digen te straffen en eene herhaling te voorkomen.*
<Lord Derby zeide verder het middel te verwer
pen^ dat de tegenwoordige beweging in Engeland zich
ten doel stelt, namelijk om de Turken uit Europa
te verdrijven. Daardoor toch zou een godsdienstoor
log, een algemeene, verschrikkelijke oorlog ontstaan,
en het Oostersche vraagstuk toch niet opgeloet worden.
Het Berlijnsohe memorandum was door Engeland gc-
weigerd, omdat het onuitvoerbaar toescheen.
heeft uitgesproken, dat de senaat de instelling der
aalmoezeniers zou handhaven. De regeering wil der-
gelijke olericale welsprekendheid bij generaals beteu
gelen. De tweede circulaire strekt om in ’t vervolg
voorvallen als bij de begrafenis van Félicien David
te voorkomen. De clericale bladen verwijten nu den
minister van oorlog dat hij een vrijdenker en revo
lutionair is.
Volgens de Spaan^ohe Chronista hebben de protes-
tantsohe predikant* u in Spanje zich tot den Engelschen
gezant gewend met eene klacht over de maatregelen
der regeering waarbij bekendmakingen en aankon
digingen betreffende den godsdienst en de scholen
der protestanten zijn verboden. Zoo wordt de kerkelijke
verdraagzaamheid door de dericalen toegepast. Men
kan hieruit aflek en wat zij doen zouden, indien zelfs
dat beginsel niet in de constitutie was opgeuomen.
In de jongst gehouden zitting van den ministerraad
is, volgens inededeeling der jPener-Ztiilung, ook de
vraag der bijeen roeping van den Bondsraad besproken.
Naar het bl «l verzekert, zal hinneu eenige dagen het
besluit tot biji-eiiroepiug van gemeld College verwacht
mogen worden. Hrt besluit van den ministerraad is
den Keizer ler enderteekening reeds toegezonden.
De National-Zeitung bericht, dat opnieuw pogingen
zijn gedaan bij den Bondsraad, om openbaarmaking
te verkrijgen der verhandelingen van dat college.
Reeds vroeger is daarop aaugedrongen door de com
missie voot de bibliotheek van den Rijksdag. Het
antwoord, daarop destijds gegeven, was als volgt.
dat voorloopig niet kan worden overgegaan tot een
beslissing in deze quaestie.
Het schijnt echter, dat men thans de zaak van
een gunstiger zijde bt ziet. Er bestaat uitzicht op
een besluit in den ge wensch ten geest, met dien ver
stande dat daarvan uitgezonderd zullen blijven alle
mededeelingen betreffende aangelegenheden van ver
trouwt lij ken aard.
Een besluit in dien geest zal ongetwijfeld een
zeer gunstige» indruk uitoefenen en de invloed daarvan
zeer gewis hoogst belangrijk zijn. Men zou door de
openbaarmaking dier verhandelingen een blik kunnen
slaan op de ontwikkeling der wettelijke vraagstukken
in den boezem van den Bondsraad, een onderwerp,
waarvan het gewicht niet aangetoond behoeft te worden.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der ge
meente Gouda;
Gelat op artt. 6 eu 1 der wet van den 2n Junij
1875, (daalMad no. 95).
Brengen ter algemeen» kennis, dut op de Secretarie
ter visie is gelegd een verzoek, met bylagen van
Huberlus Scbrave om vergunning tot het plaatsen
van een sloom# eik tuig in zijne kleederwassoherij in
het perceel gelegen aan de Boelekade wijk R. no. 58
kadaster seotie no. 1787.
Dat op Donderdag den 28 September 1876, des
namiddags ten 1 ure op h«t Raadhuis, gelegenheid is om
bezwareh tegen de plaatsing van dat stoomwerktuig generaal Maurice, die onlangs opeulijk deu wensch
in te brengen en dat gedurende drie dagen vóór dien -
dag, op de Secretarie der gemeente, van de ter zake
ingekomen schrifturen kan worden kennis genomen.
Gouda, den Un Sept. 1876.
De Secretaris, De Burgemeester,
DkOOGMiVWFORTÜMM. VAN BlCRGKNlJziiNDOOBN.
FRANKRIJK.
Het bezoek van Mac-Mahon te Lyon behoort
alweder tot het verledene. De Maarschalk heeft ge
durende zijn kortstondig verblijf in de stad heel wat
menschen gesproken en heel wat inrichtingen be
zocht. Overal werd hij met kreten van //Leve de
Republiek!” ontvangen, nu en dan afgewisseld door
die van //Leve de amnestie!”; in een meeting, in de
nabijheid van Lyon gehouden en door ongeveer 1000
personen bijgewoond, had de afgevaardigde Ordinaire
de aanwezigen aangespoord den Maarschalk er van
te overtuigen, dat men de amnestie wilde, al ver
zekerden ook de reactionaire bladen het tegendeel.
Uit de toespraak van den president der Kamer van
Koophandel en het antwoord van den Maarschalk
beiden, hoewel in hoofdzaak van niet politieken aard,
blijkt dat het zoowel de republikeinen van Lyon als
Mac-Mahon ernst is de Republiek in stand te houden.
Gunstig steken de waardigheid en de oprechtheid
in de tot Mac-Mahon gehouden reden af by de wal
gelijke vlciery en verheerlijking, waarmede men inder
tijd Napoleon III by rondreisjes ontving. De Maar
schalk schonk een som van 6000 frs. aan de armen
van Lyon. Van het bezoek aan het fort Bron terug
gekeerd, dat langer duurde dan men had gerekend,
reed hij onmildellijk naar het spoorwegstation tot
groote teleurstelling van tal van Lyoneezen, die
verwacht hadden, dat de Maarschalk nog door de
stad zou rijden.
De heeren Erckmann-Chatrian hebben thans meer
dan ooit van de Bouapartisten te verduren. Deze
schrijvers, die aan de oude Napoleontische legende
zooveel afbreuk hebben gedaan door het schetsen
van de ellenden, die Napoleon I over Frankrijk heeft
gebracht, hebben bovendien de naaktheid van het
tweede Keizerrijk in ’t licht gesteld. In l'Hidoire
du P'lé'bincite hebben zij het bestuur van Napoleon
III geschetst. Wraak! riepen de Bouapartisten, en
thans meenden zij dé gelegenheid gevonden te heb
ben. Beide schrijvers namelijk hebben een tooneel-
stuk, een zuiver letterkundig product, zonder eenige
staatkundige toespeling, FAmi Fritz, bewerkt naar
een hunner beste volksromans. Zij werischten het
in het The'dtre francais te doen opvoeren en onder
wierpen het aan de goedkeuring der Commissie van
beoordeeling van dien schouwburg. De Commissie
las het en nam het aan, en het tooneelstuk zal dus
eerstdaags opgevoerd worden. Nu wordt er kabaal
gemaakt. In de Bonapartische dagbladen én in schot
schriften heet het, dat het eene schande voor Frank
rijk zou zijn, indien het tooneelstuk werd gespeeld,
want Erckmann-Chatrian zijn slechte Fransohen, ze
zijn in hun hart Pruisen; zij hebben het vaderland
gehoond, getrapt. Eu om dit den volke aan ’t ver
stand te brengen, tracht men met citaten te bewijzen,
dat l'Hintoire du Plebiscite een pleidooi is tegen
Frankrijk en voor Duitschlaud. Deze ijveraars vergeten
echter te vermelden, dat het werk inRau Elzas eu Lotha-
riugen lerbodcu is. De schrijvers trekken tu hunne
werken onverbiddelijk te veld tegen het Cesarisme
eu de zoogenaamde militaire glorie; maar de verde
diging van den vaderlandschen grond achten zy een
heiligen plicht. Le Plebiscite geeft uit dat oogpunt
menige hartverheffende bladzijde te lezen. Le Consent
de 1813, een vroeger werk des schryvers, is vol van
zulke bladzijden.
Het is licht te denken, dat de opvoering van.
TAusi Fritz, onder zulke omstandigheden, met be
langstelling tegemoet wordt gezien. De vraag is niet,
of het stuk, als letterkundig voortbrengsel, al dan
r_. --- UK^__-S
bij de
niet op het tooneel zal blijven, maar of er kabaal
opvoering zal zyn, of het stuk geregeld zal
kunnen afaespeeld worden. Zooveel is zeker, dat de
Bonapartisten niet stil zitten.
T R K U E.
1 Het is letterlijk onmogelyk zich een juist denk
beeld te vormen qiet alleen van den toestand op het
oorlogstooneel, maar ook van den stan^ der diplo
matieke onderhaudeliugeu, welke namens de groote
mogendheden ov«r een wapenstilstand en over den
vrede zijn geopend. Hoe meer correaDondenties iu
de Engelsche en Oostenryksche dagb^en men raad
pleegt, des te meer wordt men den weg bijster.
Terwyl in het eene blad verzekerd wordt, dat de Porte
nog niet antwoordde, meldt een ander correspondent,
dat Safvet Pacha officieus een mondeling antwoord on
den e^teu, bemiddelenden stap der diplomatie gaf,
en jpiqjtër-'&U derde, dat het officieele sebriftelijke
re$is overhandigd zou zijn. By dat ant-
z^udeAllevens de vredesvoorwaarden gevoegd
Porte haren oproerigen vazal en den
Vorst van Montenegro, doch v»n die vredesvoor
waarden zelve bestaan zoovele verschillende lezingen,
dat *t niet mogelyk is na te gaan welke de eenig
juiste is. Zooveel schijnt wel zeker, dat eigenlyk op
nog geen enkel officieel resultaat van de bemidde
ling der Europeesche Mogendheden gewezen kan wor
den en dat de verschillende Kabinetten onderlihg in
zeer druk verkeer zijn, zoodat, gelyk de Neue freie
Preue dezer dagen opmerkte, de Mogendheden ’t
eerst met elkander moeten eens zyu, vooraleer zij
de eensgezindheid tusschen de strijdende partyen kun
nen herstellen.
Intusschen is *t niet onbelangrijk, wat de corres
pondent van de Timen te Belgrado omtrent de stem-
De heer Gladstone is Zaterdag te Blaokheath aan
gehoord door 10,000 tot 15,000 menschen, die wind
en regen trotseerden om mede tc mauiiesieereu tegen
de houding der regeering ten opz uhte vun de Turksche
gruwelen. Met overtuiging eu wegaleependc geest
drift sprak de beroemde (edeuanr eu de sympathie
(xuo M-gt d« Tiuwa) van het geheeb Engelsche volk
Steunde hem. De heer Gladstone toonde aan, boe
de Turksche Regeering verantwoordelijk is voor en
lucdeplieliiig is aan de gepleegde misdaden, en met
klem vau argumenten drukte hij op de noodzakelijk
heid voor Engeland, om gezamenlijk met Rusland
tusschenbeiden te treden, niet oin oppervlakkige kalmte
te weeg te brengen en voor de leus een onmogelykeii
vrede te verklaren, maar om Bosnië, de Hcrzegowina
en Bulgarye tot feitelijk onafhankelijke staten te
maken. //Indien ik bespeurde dat zachte maatregelen
geen krachtige uitwerking zouden heboen, en dat wat
krachtige uitwerking had niet door zachtewnaatregelen
verkregen kon worden, dan zou ik kiezen wal krachtige
uitwerking had?' Dele woorden van Gladstone be
wijzen, dat zelfs de vredelievendere staatsman, welke
Engeland ooit bad, liever geweld wil gebruiken dan
toestaau, dat de Christenen in het Oosten het juk
der lurken zullen blijven dragen.
Lord Derby heeft ook namens de regeering gesproken
by gelegenheid, dat een paar deputation bij hem
werden toegeiaten. Iu zijn antwoord zeide hij o. a.
</De redenen voor het behoud der onschendbaarheid
van Turkye’s grondgebied zyn van blyvenden aard
evenmin als vroeger zou het behoud dier integriteit
thans zonder oorlog ter zijde gesteld kunnen worden
zoo Engeland in dit opzicht van gevoelen veranderde,
zou dit eene ramp voor Engeland zijn. Turkije is
geen homogeen rijk en niemand bij ons is tegen
eene uitbreiding J-- n- -
provinciën, maar
bezwaren van
