ER.»
389.
BINNENLAND.
nt de
)men
FEUILLETON.
)ON.
'rijs-
port
tem-
OTT VERRE GEWESTEN.
1889. Zaterdag 13 April. N° 3890.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
Gzn.,
10
hit
toezicht'
De inzending van advertentiön kan geschieden tot één uur des namiddags van den dag der uitgave.
J3
Zoon, 1
leweg.
[ANN.
Gemeente.
id,
Voorzitter.
ir.
IT
op post stond, heeft
het gebeurde
MAN Zoon.
v
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelgks
met uitzondering van Zon-' en Feestdagen.
De prys per drie maanden is J..25, franco
per post f 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
o
Benoemd tot Rijksontvanger te Gouda, (buitenge
meenten) de heer F. H. Thorbecke, thans te Oud-
Beijerland.
Bovendien worden alle Advertentien gratis
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD,
't welk des Maandags verschijnt.
(Naar het Enrjehch.)
L. I
«Hoe eenzaam gevoelt zich mijn hart I Ik kan mij
niet tevreden stellen. Waar is mijn geliefde, die aan
ADVERTENTIEN worden geplaatst
van 15 regels a 50 Centen; iedere regel
meer 10 Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
lering van
i Toezicht
kandidaten
Alfred! ik moet bij V zijn, bij U alleen. Ik
spreek vrij uit, zonder schroom. Want als ik U
vreesde, zou ik U niet liefhebben. Wij vreezen alleen
de slechten, en gij srijt zoo goed!
GOUDSCHECOURANT
„Gelukkig zij, die nooit bemind hebben! Maar
als ik bedenk dat God of het noodlot iets met dit
alles beoogde, als ik in aanmerking neem dat ik
aan U al mijne vriendschap geschonken heb, dat ik
aan U liefkozing voor liefkozing, kus voor kus geef,
o, dan ben ik gelukkig!
Nabij Belfort in Ierland verhieven zich de over
blijfselen van een zeer oud kasteel. Om deze te
bewaren voor den sloopenden tand des tijds en voor
wandelende vandalen, besloot een oudheidkundige
er een muur om te zetten. Hij ging te dien einde
met een metselaar een overeenkomst aan voor een
zeker bedrag. De muur was in korten tijd vol
tooid, maar toen de archaeloog kwam om het werk
in oogenschouw te nemen, was de bouwval verdwe
nen. De metselaar had. de steenen gebruikt voor
den muur.
GOUDA, 12 April 188».
In de zitting der Tweede Kamer van heden werd
aangenomen de overeenkomst met ’s Bosch, en de
heffing in Zeeland en met 62 tegen 8 stemmen de
onteigeningswet van den weg naar het Drutensche
pontveer. De arbeidswet werd aangenomen met 84
tegen 1 stem, die van den heer Domola Nieuwenhuis.
De Kamer is op recès gescheiden.
De te Bloemfontein (Oranje-Vrijst.) verschijnende
Friend deelt het volgende verhaal mede uit Fau-
resmith: De dood van mejuffrouw M. de Vries
Robbé onder buitengewone droevige omstandigheden,
heeft onze kleine stad geheel en al in rouw ge
dompeld. Genoemde jonge dame, eene Hollandsche,
die gedurende de laatste drie jaren als gast van dr.
en mevrouw Van Dam in ons midden was, bracht
een bezoek aan eenige kennissen te Roukville en
keerde jongstleden Zaterdag terug in het uitsluitend
gezelschap van een kaffer, die de kar dreef. Toen
zij dicht bij de boerderij waren omstreeks halfweg
Fauresmith en Smithfield stond mejuffrouw Robbé
met een meisje te praten, terwijl vuur gemaakt werd
om koffie te drinken. Plotseling stond mejuffrouw
Robbé in brand en ofschoon zij haar kleederun van
het lijf scheurde en een kaffer bij een dam, een
honderd yards verder, de vlammen bluschte, had zij
zulke zware brandwonden ontvangen, dat geneeskun-
weder t’huis terug, waar ik ongehinderd aan Ukón
denken. Ik doe niets anders, niets, volstrekt niets;
en op die wijze zijn drie dagen verloopen, dagen,
die mij jaren toeschenen. Als drie dagen zoo lang
schenen, hoe zal het dan met drie maanden zijn?
Q, Alfred, ik heb den moed niet om te wachten.
Als gij wist hoe mijn arm hart lijdt! Waarom hebt
gij Uwe Charlotte verlaten?
Door de justitie is reeds een onderzoek ingesteld,
hetgeen waarschijnlijk zal leiden tot eene vervolging
van den bewaarder, met het sluiten der deuren
belast.
Omtrent J. W. wordt nog het volgende bericht.
Hij is 29 jaar oud, van beroep polderwerker, maar
nu en dan dit beroop verwisselende met dat van
bedelaar. Hij werd onlangs in de uitoefening van dit
handwerk verhinderd door de politie en tot opzen
ding naar eene bedelaarskolonie voor een jaar veroor
deeld. Dit vooruitzicht streelde hem niet; hij ont
snapte uit het huis van bewaring te Utrecht en
begaf zich naar Duitschland. Of de trek naar het
vaderland hem te machtig werd, wat niet waarschijn
lijk is, daar hij eerst den 4dcn April buitenslands
ging, dan of andere motieven hem dreven, is niet
bekend, maar hij kwam terug. Dat echter de Neder-
landsche politie waakzaam is, bleek hem al te ras.
Nog geen half uur binnen onze grenzen, nog niet
eens in het Politieblad gesignaleerd, werd hij door
den yverigen gemeente-veldvHchter van de gemeente
Beek gearresteerd on naar gebracht
Het signalement van den anderen ontvluchte,
M. v. d. Linden, laidt; lengte 1.71 meter, haar
bruin, wenkbrauwen zwart, voorhoofd breed en hoog,
oogen grijs, mond en neus groot, kin breed, aange
zicht ovaal, bijzonder toekengespikkeld in het
gelaat. (U, D.)
de dingen af die komen zouden. Maar er gebeurde
dien dag niets en dat was, bjj de snelheid waarmee
dergelijke militaire zaken worden afgedaan, niet
geruststellend. Ook den volgenden dag hoorde de
officier niets van het gebeurdemaar tegen den
avond ontving hij een pakje, welks afzender niet
genoemd werd en dat een wekker bevatte.
„Gij zijt gestadig niet alleen mij voor oogen,
maar in mijn hart. U, geloof mij, want waarom zou
ik het woord niet uitspreken, geloof mij, als ik zeg
dat ik U bemin; ja, ik bemin U, met al de kracht
mijner ziel. Naast God, heb ik niemand anders te
beminnen.
75)
Zijn antwoord toen hij opstond om heen te gaan,
was zeer gepast. Zij begeleidde hem, als gewoonlyk,
tot aan de voordeur. Zij stonden een oogenblik
tezamen op de stoep om de schoonheid van den
ochtend te bewonderen.
Toen zij zich omkeerde om naar binnen te gaan,
nadat hij haar verlaten had, en juist toen zij de deur
dicht zou doen, viel haar blik op eenige papieren,
die verstrooid op den grond lagen.
Toen zij zich bukte om ze op te rapen, zag zij
du Barry’s naam door hem zelven geschreven op
den omslag waarin zij gepakt waren geweest.
Haar eerste aandrift was hem terug te roepen,
om hem weer in ’t bezit te stellen van hetgeen hij
toevallig verloren had. Maar zij werd er van weer
houden door eene gedachte, die in haar hart oprees
bij het zien van eene nette, fijne vrouwenhand en
een doosje met miniatuurportret, dat er naast lag.
Een verschrikkelijk voorgevoel maakte zich van
haar meester.
Zij nam haastig de brieven en het miniatuurpor-
De firma K. Jonker en Zn. alhier heeft op de
tentoonstelling der Gravenhaagsche Tuinbouw-
maatschappij een verg. zilv. medaille ontvangen
voor eene inzending bloempotten, zaadpannen enz.
Omtrent de toedracht der ontvluchting van twee
gevangenen uit hethulphuis van bewaring te Utrecht,
wordt nog het volgende medegedeeld. Aan den ont
vluchten J. Wittebol waseenige huisdienst opgedra
gen, waardoor hij gelegenheid had bij den gevangene
M. van der Linden op de schoenmakers werkplaats
te komen. Eerstgenoemde had ontdekt, dat een poor
tje, uitkomende op het Nicolaaskerkhof, waardoor
gewoonlijk de magazijnsgoederen worden binnenge
bracht, en op den dag van de ontvluchting stroo
was gefourageerd, ongesloten was, zoodat daardoor
gelegenheid bestond om in vrijheid te komen; deze
bevinding vertelde W. aan v. d. L., en beiden vat
ten het plan op, om te ontvluchten, waaraan zij
gevolg gaven, en dat hun dan ook gelukte.
De schildwacht die slechts op zeer korten afstand
op post stond, heeft van de vlucht niets gemerkt.
Keizer Willem, zoo verhalen Duitsche bladen,
ging onlangs ’s morgens te 6 uur naar een der
Berlijnscho kazernen, om de op dit uur bepaalde
theorie-les bij te wonenmaar toen hij daar kwam,
was de betrokken officier nog niet aanwezig. De
Keizer wachtte geduldig een half uur, totdat ein
delijk do officier kwam, die niet weinig verschrikte,
toen hij, zoo laat komende, dezen onverwachten
toehoorder vond. Hjj gaf den kolonel kennis van
w ’1 en wachtte met groote bezorgdheid
boven-
OA ea a
rolgende 3
illeerd
Markt.
N GS,
at er.
'oningen.
tretje op, en spoedde zich naar de boekerij; zij
gunde zich den tijd niet om naar hare kamer te
gaan, v
Zij ging zitten en zonder er aan te denken of het
geen zij deed betamelijk was of niet, zag zij met
genoegen de brieven in.
Zij waren in het Duitsch met eene loopende hand
geschreven. Zij las ze niet door, maar liet het oog
van blad tot blad gaan, instinctmatig bij sommige
punten verwijlende, en dan weder haastig naar andere
gedeelten overspringende.
Het eerste wat zij las, was als volgt, en het scheen
alsof hare oogen door eene magnetische kracht tot
deze bladzijde werden aangetrokken
„Ik zend u mijn dagboek. Ik begin met den dag
van uw vertrek. Nadat gij mij verlaten hadt, gaf
ik mijne tranen den vrijen loop. Terwijl wij aan
het ontbijt zaten, heb ik getracht opgeruimd te schij
nen, om u niet bedroefd te maken. Het was te
vergeefs dat ik afleiding zocht. Het was mij onmo
gelijk iets te doen; mijn hoofd was te verward, en
mijn hart te vol. Ik dacht dat het mij een weinig
herstellen zou de frissche lucht in te ademen, en ik
ging eene wandeling doen hot was mij onverschil
lig waarheen. Ik keerde spoedig terug, en nadat
ik uren lang had zitten denken, viel de avond, en
ik begaf mij ter ruste. Ik laat het aan u over om
te gissen of ik sliep. Den volgenden dag kwam
Gertrude mij bezoeken, en later overreedde ik mij
zelf om met haar uit te gaan, maar ik was spoedig
i
