rs.
1ZEN,
beschilderde
lanskerk te
mis der St.
ningen,enz.
Ijjk levens-
Gebroeders
belli,
its.
11NKMAN.
aren
BINNENLAND.
Vrijdag 18 October.
N? 4047.
1889.
I
[AP
re.
NNEN
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken*
Gabrio en Camilla.
De inzending van advertentiön kan geschieden tot één uur des namiddags van den dag der uitgave.
de la
iweig»
Ogus met
r Dames,
',u verzonden,
rden vrij van
bezorgd.
t-Stelsel,
ing. Na
Is toezen-
H
i, België.
iti-
Vatten
BXL
FEVILLETOX
Een verhaal uit Milaan
G U I L I O CARCAN O.
Fry naar het Italiaanech
■!i
to spreken,
I, Oudewater.
kei.
Zoetermeer.
Alphen.
j Bodegraven.
Haastrecht,
ig, Woerden.
A'addinxveen.
11* Belgiqw.
i
Bovendien worden alle Advertentien gratis
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD,
’t welk des Maandags verschijnt.
kilog*.
it,
onthaal te
irkende ver-
TVELT Az.
pakje ver-
ekroonde
ien Med.
>or huiseljjk
pannen- en
gen mits er
GOUDA, 17 October 1889.
Op bet drietal ter benoeming van een kerkelijk
hoogleeraar te Amsterdam, opgemaakt door de syno
dale commissie staan de hh.Dr. Bronsveld te
Utrecht; Dr. Daubanton te Amsterdam en Dr. Muller
te Rotterdam.
Een paar dagen geleden verscheen te Arnhem
iemand ter secretarie, om zich te laten inschrijven
voor een aan te gaan huwelijk. Hiervoor was ook
De Haagsche Rechtbank veroordeelde heden den
schoenmaker Priele, die een ouden man doodstak,
wegen zware mishandeling met doodelijken afloop,
tot IQ jaren gevangenisstraf.
ADVERTENTIEN worden geplaatst
van 15 regels a 50 Centeniedere regel
meer 10 Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plantsrnimte.
ïan Zoon.
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco
per post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
„Zoo is het beter; het is beter dat ik het eerste
spreek. Ik zal openhartig zijn, luister naar mij.
Dat gij mij uitlegt, waarom gj hier gekomen zijt,
welke storm in uwe ziel heeft gewoed, wat gij hebt
gedaan of willen doen, is niet noodig; niemand weet,
waartoe hij, in een oogenblik van overspanning ko
men kan; de dwaasheid schijnt dan soms wijsheid.
In den mensch die lijdt, dat weet ik, is soms het
verstand ook ziek. Onze Camilla is tot u gekomen,
en heeft den afgrond gezien; eene bede, een enkele
traan van haar, was genoeg om u aan u zelven
terug te geven Is dat niet waar?”
«O, Gabrio! indien Camilla er niet was
nIndien Camilla er niet was, dan waart gij, door
een valsch en dwaas vooroordeel, waaraan men den
naam van eergevoel geeft een lafaard
een man die uit het leven wegloopt, als een soldaat
van het slagveld. Neen, o neen! ik heb u sterker,
moediger gezien. Wat is er toch in uwe familie
voorgevallen? Niets dan wat hier, en overal voor
valt, en dat misschien onvermijdelijk is, in de over
gangsperiode van ons land, als een lang verleden
ten einde loopt, en eene groote verandering plaats
grijpt. Het is zeker in hen een overblijfsel van ver
borgen hoogmoed, nalatigheid, goedhartigheid, of
zoo ge wilt, het noodlot; maar zij, die nu getuigen
zijn van hun eigen val en den ondergang van hunne
fortuin en grootheid, lijden de gevolgen van de
vooroordeelen en dwalingen, die vroeger hebben ge
zegevierd. Het leven is vrijheid en kracht, voor allen.
goudsche courant.
o
vinden.
Als ooit de brave jongeling is beproefd geworden,
dan is het geweest, toen hij de terugreis aanvaardde
naar zijn geboortegrond, waar hij gehoopt had eerst
na 4 jaren terug te keeren, om zijn eerste H. Mis
op te dragen en dan aan alles en allen het vaarwel
toe te röepen. Toch was hij edelmoedig genoeg,
om met voorbeeldige gelatenheid, ja met vreugde
ook dit offer te brengen, alweder in het belang der
groote zaak: de bekeuring der slaven. Zijn opge
ruimd gelaat bleef altijd de spiegel van zijn opge
ruimd hart. Ten laatste schetste ons de redenaar
in gevoelvolle taal hoe deze jongeling bij zijn sterven
op het verleden, het heden en de toekomst met
vreugde een blik mocht werpen, en hoe God zulk
een schoon leven met zulk een heerlijken dood deed
eindigen. «O, mocht mijn dood,” riep de redenaar
uit, «gelijk zijn aan den zijne, want zalig de dooden,
die in den Heer sterven!”
Na deze treffende rede werd het H. Misoffer
voortgezet, en na het eindigen de absolutie uitge
sproken. Voor echter de betreurde overledene naar
zijn laatste rustplaats werd gedragen, nam de zeer-
eerw. pater superior der Afrikaansche Missie van
Mgr. Lavigerie te Woluwe, die in gezelschap van
nog een anderen «witten” pater, de reis naar Wad-
dinxveen had aanvaard, om de laatste hulde aan
zijn gestorven medebroeder te bewijzen, het woord
en riep een laatst vaarwel toe aan hem die door
vurige godsvrucht, kinderlijke gehoorzaamheid aan
zijn oversten en inannelijlfp deugden twee jaren lang
de roem, ja het toonbeeld zijner medebroeders geweest
was. «Rust uit,” zoo sprak zijn zeereerw., «van
uwen arbeid! Vaarwel, tot weerziens in de geluk
kige eeuwigheid!”
dezen gestorvene de dood een slaap vol verkwik
king en een welverdiende rust mocht genoemd
worden, «’tls waar, onze harten zijn bedroefd,”
zeide spreker, «omdat het uur van afscheid heeft
geslagen, van afscheid van hem die door allen, hier
aanwezig, in het hart werd gedragenmaar aan den
voet van deze lijkbaar mag geen somberheid onzen
geest verdonkeren. Zalig zijn zij die in den Heer
sterven, en altijd leefde deze jongeling met den
Heer.” Keurig werd ons daarna de beeltenis van
den gestorvene geschetst, hoe hij, op jeugdigen leef
tijd reeds van zijn ouders beroofd, aan de liefdevolle
zorgen der eerw. Broeders te Oudenbosch werd toe
vertrouwd en onder hun voortreflijke leiding zich
mocht voorbereiden tot de gewichtigste daad zijns
levens, zijn eerste H. communie, maar ook hoe reeds
in die dagen plannen werden gevormd, die straks
binnen de muren van het heiligdom Hageveld in
hun volle kracht zich zouden ontwikkelen, plannen j
om zijn leven te gaan offeren aan de bekeering van
arme slaven in Afrika. Tot dat reuzenwerk nu be
reidde hij zich in zijn geliefkoosd Hageveld voor.
Ook daar intusschen wist hij spoedig door voorbeel-
digen ijver, strenge deugd en nauwgezette plichts-
betrachting de liefde en achting van overheid en
medebroeders zich ten volle waardig te maken. Ein
delijk werd de vurigste wensch van zijn hart ver
vuld hij verliet Hageveld, om eerst in Malton Carrde
te Algiers en later in St. Louie te Carthago zijn
studiën voor het H. priesterschap te voltooien en dan
als priester-missionaris in de binnenlanden van Afrika
te gaan arbeiden. Twee jaren echter had deze edele
jongeling door gebed en studie zich voor die ver
hevene taak voorbereid, toen Gods aanbiddelijke
Voorzienigheid het anders beschikte, en een gevreesde
ziekte de krachten van zijn lichaam in korten tijd
zóó ondormijnde, dat hij, op raad van zijn eerwaarde
oversten, besloot naar Nederland terug te keeren,
hopende in zijn Vaderland de gezondheid terug te
Bij de gehouden aanbesteding der aardappelen, ten
behoeve van het garnizoen alhier, voor het tijdvak
1 November 1889——15 Juni 1890, waren ingekomen
drie biljetten, van de heeren G. Kooij 2.16, H.
Kooijman 2.06 en J. Gerritsen 1.98 per H. L.*
Uit Waddinxveen schrijft men aan de Tijd dd.
15 October:
Gisteron-ochtend had in ons dorp een treffende
plechtigheid plaats, nl. de uitvaart en begrafenis van
onzen dorpsgenoot, den weled. heer Adrianns Voo-
rend, sinds 2 jaren theologant in St. Louie te Car
thago. Te 9 uren, toen een dichte menigte het
kerkgebouw vulde, beklom onze zeereerw. pastoor
A. Rutten de trappen van het altaar, om, bijgestaan
door de weleerw. heeren kapelaans van deken Malingré,
P. L. Dessens en J. F. Graaf, voor de zielerust van
den overledene plechtig de H. Offerande op te dragen.
Na het H. Evangelie beklom de pastoor den predik
stoel en hield een zeer schoone rede, waarvan zijn
eerw. tot tekst gekozen had de woorden des Ver
lossers «Onze vriend slaapt.” Helder zette de rede
naar de beteekenis dier woorden uiteen en toonde
in treffende bijzonderheden aan hoe vooral voor
K DOOR
DOÖR
VANESSA.
79) XXIII.
Gij weet, dat er menschen zijn, die er belang bij
hebben, om haar van ons verwijderd te houden; maar
de dag zal komen, dat zij aan hare kinderen denken
zal; dan zal zij inzien, dat gij haar altijd hebt lief
gehad, en dat ik haar altijd hoogachtte.
Al pratende bemerkten zij niet, dat de uren voorbij
snelden. En toen zij naar boven gingen, en de ka
mer door kwamen, waar de wieg van hun kind_stond,
bleven zij samen staan, dezelfde liefde vervulde bei
der hart. Het kind sliep, liefelijk als een engel.
Do morgen kwam. Lang voor dat iemand op was,
wandelde Gabrio al in den tuin, en trachtte zijne
gedachten te regelert. Hij behoorde tot die men
schen, welke, als zij eens een voornemen hebben
opgevat, omdat zij meenen, dat het goed is, noch
aan zichzelven, poch aan anderen rust gunnen, totdat
net uitgevoerd is. Indien de marchese woord hield,
zou hij spoedig, misschien nog dienzelfden dag terug
komen. De onverwachte komst van Galoazzo, en
meer nog, het wanhopige voornemen waarmede hij
terug gekomen was, moest natuurlek een verkeerden
invloed uitoefenen op het wederzien van vader en
dochter, en de moeilijkheden, die reeds zoo groot
waren, nog vergrooten. Eerst was hij nog in het
onzekere, doch spoedig werd hij het met zichzelven
eens, dat het beter was, om de komst van zijnen
vader voor Galeazzo te verzwijgen; en hem aan te
raden, om, zoo goed mogelijk, den weg van eer en
plicht te volgen, dien hy, in een oogenblik van
wanhoop verlaten had.
De frissche herfstwind, die voor het opgaan van
de zon waait, gaf Gabrio die kalmte en bedaardheid
terug, die hij nu juist zoozeer behoefde. Hij nam
zijn trouwen jachtgezel, zijne pijp, uit den zak, stak
die aan, en wandelde, al rookende, tusschen zijne
planten en bloemen rond. Hij overdacht nog eens
de gebeurtenissen van de laatste dagen, en volgde,
in gedachten, de rookwolkjes, die zich in de lucht
verhieven.
Na weinige oogenblikken zag hij zHn zwager uit
het huis komen, die deze plaats, en dat uur geko
zen had, om hem rustig te kunnen spreken.
«Goeden morgen, Galeazzo,” zoo brak de ingenieur
het stilzwijgen af, «ik wachtte u, en gij hebt mijn
verlangen geraden.”
«Ik ben het, die behoefte heb, om u
of liever dat gij tot mij spreekt.”
