ida.
M-,
§2,
Dinsdag 25 Juni 1895.
34ste Jaargang.
BINNENLAND.
DE ZANGERS.
7-79.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
DE.
ge.
No. 6093.
o
FEUILLETON.
EBVERU
dl
4
0
ft
nen,
UWER,
trdam.
in Koning
in Bok
teUter
ipw Boze
IAmbpm,
In TMMgei.
Maahen van
e. vooralen
».p’-
iel.”
i 7»
ruime
van
Inzending van Advertentiën tot 1 uur de» midd.
j
plaats groote bezwaren zgn verbonden, dan
S
tterdam.
en OM-
t
Bg kon. bealuit ia benoemd tot ontvanger
(Uit het Zweedech.)
vrijheid
>rikaten
esschen
landslievende
eenigd op
de Heer
Iz.
m verven van
1, alsook alle
voor
weinij
met i
n,
idinwin: mi i! i\r
ar,
van
eenige
De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 k
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommere VIJF CENTEN.
FANKUM,
T, Oosthaven
der dir. belast, en acc. te Nieuwerkerk c. a.,
P. J. der Weduwen, ontvanger derzelfde mid
delen te Noordwelle c. a.
Het bekende dagboek van den Shah van
ADVERTENTIEN worden geplaatst
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Het bal wat geëindigd, de lichten in het hoofd
gebouw op Rostad waren uitalleen in Selma's kamer
brandden ze nog, en daar vinden wij de drie
nichten.
Emma wat op een schommelstoel gaan zitten, die
zij met een* zekere drift in beweging bracht, hetgeen
bewees, dat het bal niet al hare krachten had uit
geput. Selma lag, zoo lang alt zij wat en oog ge
heel in haar bal-cottuum op haar bed; Elin zat in
een hoek van de tofa.
«Ja, nu is de prat vooiby, zuchtte Elin.
«Om vyi uur vertrekken zij. Waarom vertrekken
die stoombooten op zulke vreemde uren I Wanneer
het nog om acht uur 's morgens wat, dan
«Had men hen naar de boot kunnen brengen,’*
viel Emma in. Ja, gij hebt gelijk, het zijn aftchu-
welijke wezens, die kapteins op de stoombooten.
Bab I wat zal bet hier schrikkelijk vervelend worden
en hoe •akelig” zullen de jonge heeren onzer goede
stad ons iu hot vervolg voorkomen; ik ten minste kan
hen niet meer uitstaan. Hoe gaarne zou ik eens
een reisje naar Upsala doen, om de fraaie domkerk
Carolina, Odinslund en andere merkwaardigheden te
zien."
(JFordt vvtfd.)
verzoekt het hoofdbestuur den Minister het
daarheen te willen leiden, dat de Rgks-Tuin-
bouwschool< te Wageningen worde een geheele
zelfstandige inrichting, zonder eenige afhan
kelijkheid van den hoofddirecteur der Hoogere
Land- en Boschbouwschooi, ook geen admini
stratieve, opdat de sRgks-Tüinbouwschooh
liefst onder een eigen curatorium, waarin ook
plaats aan een of meer vaklieden kan worden
verleend met haar geheel eigenaardige
eiscben en belangen zich kan stellen als een
inrichting
bouwechool*
atoomen van
Naar wg vernemen, zal de tot legercomman
dant en chef van het departement van oorlog
in Ned. Indië benoemde luitenant-generaal
Vetter zich in Augustus aanst. naar Batavia
terugbegeven tot aanvaarding van zgn ambt.
Voor dien tijd moet ’t in het plan van den
generaal liggen om bezoeken te brengen aan
het Koloniaal Werfdepot te Harderwgk, aan
de Koloniale Reserve te Zutfen en te Nijmegen
en aan het Koninklgk Koloniaal Militair In-
valiedenhuis te Bronbeek. (D.)
7)
Toen de oude mevrouw Sturm op den bepaalden
tyd, met eene splinternieuwe muts op en een dito
zijden kleedje aan in het salon trad, vond zy daar
de drie meisjes in vroolijk gesprek met drie leden
van het dubbelkwartet.
De wellevendheid, welke de laatsten in hun groeten
en spreken aan den dag legden, stemde de oude dame
geheel in hun voordeel, zoodat zij bij zich zelve dacht,
dat het leelijk van haar geweest zou zjjn, wanneer
au niet nu het bal voor Selma gegeven had.
De gast, die het laatst aankwam, was Selma’s
aanstaande bruidegom. Zij groette hem zoo kortaf
n»d> .oor allo danwo gerrugd eo h«d
nog slechts eene enkele francaise, om aan haar //teer
beminde* te schenken.
Toen hij haar daaromtrent verwjjtingen deed, ging
Selma van hem weg, verklarende, dat zij niet kon
weten, dat hij zoude komen, naardien hij eenmaal
gezegd had, dat hy niet voornemens was, hei bal
by te wonen, enz.
De promenade-polonaise was geëindigd en er werd
eene wals gespeeld.
Het eerste paar, dat voordanste, was Selma en
Baadstedt.
eeu
heet het:
*Gen-hral Vêthar was or kapot
zeide: »en
maken.
Perzië parodieerende, geeft de Kroniek de
volgende mededeeling
Donderdag 6e. »Gen-hral Vêt-har bezocht
do tentoonstelling, en wg werden daar aan
hem voorgesteld. Hg is een braaf man, ook
heeft hg een snor. Hy voelde zich zeer lekker.
Wg vroegen hem hoe hg over Lombok dacht,
doch hij zeide dat hg er niet over dacht. Hg
beviel ons zeer wel. Wg wandelden met hem
over bet terrein.*
Van eeu gedeelte van den wereldbaznar
Zaterdagavond is door de politie alhier aan
gehouden en onderstand verleend aan den
19-jarigen B., komende nit Amsterdam, die
levensmoede zijnde, zich van kant wilde maken.
Bg onderzoek is gebleken, dat bovengemelde
persoon zich voor ongeveer 14 dagen aan ver
duistering ten nadeele van zgn patroon te
Amsterdam had schuldig gemaakt, nadat proces
verbaal is opgemaakt is hg door de rgkspolitie
naar Amsterdam overgebracht en ter beschik
king van de justitie gesteld.
De internationale jury der wereldtentoonstel
ling te Amsteidem zal op den 8n Juli worden
geïnstalleerd. Zg zal bestaan mt een zeer
groot aantal personen, met een evenredige ver
tegenwoordiging van de verschillende natiën,
overeenkomstig het aantal hunner inzendingen.
Geheel nieuw is daarby het plan om ook
damesleden te benoemen.
In de groote congreszaal zal Zaterdag 28 en
Zondag 29 Juli een groot internationaal bil-
jartconcours worden gehouden, waarvoor dcor
het uitvoerend comité reeds zgn uitgeloofd een
gouden, een zilveren en een bronzen medaille,
benevens een queue d’honneur door den heer
Henry Wilden.
De wedstrgd zal gespeeld worden op een
Wilden’s biljart, partie du cade van 25 cM.
De regelingscommissie bestaat uit de bh.
C. A. A. Dudok de Wit, eere-voorzitter, J.
Leembruggen, voorzitter, Henry Wilden en E
Wolff (Pargs).
Het hoofdbestuur van Tuinbouw heeft zich
per adres tot den Min. van Binnenlandsche
Zaken gewend, met het verzoek, om zoo oio-
gelijk de Tuinbouwschool,* waarvan in het
ontwerp van wet, regelende het Tuinbouw-
onderwjjs, sprake is, niet te Wageningen te
plaatsen, daar die plaats geen centrum van
den tuinbouw is.
Mocht echter aan de keuze van een andere
een Minster (Minister)
om zgn uitstalling te be
er niet bang van, want
»Nu hadden wg alles gezien en wg gingen
naar bed. Gen-hral Vêth-har ging in een
rgtuig, dat de burgerij betaalde, omdat hy
veel geld had meegebracht. Wg gingen te
voet en waren zeer moede.
>Wjj hopen nog eens zoo iets te zien*.
Vrgdag 7e. Wg voelen ons niet wel. Men
kan niet zoo veel op eens verteren....*
In de Standaard* deelt dr. Kuyper mede,
dat hg vooralsnog het zwijgen wenscht te doen
tot het relaas, in de «Nederlander* opgeno
men van de wgze, waarop hij zgn taak als
voorzitter van het Centraal Comité zou heb
ben opgevat en vervuld, met name tegenovei
de Kamerleden, die door de anti-revolution-
naire party gecandideerd, en vooral door haar
invloed gekozen waren, wgl de in dat relaas
besproken zaken tot de inwendige huishouding
van de anti-revolutionnaire party bebooren.
Ten slotte zegt dr. Kuyper:
»Voor het overige spreekt het vanzelf, dat
ik, ook al ware ik niet aan de beurt van
aftreding, na zoo openbare en grievende aan
klacht, én mjjn lidmaatschap van het Centraal
Comité, én mijn Voorzittershamer, op de eerst
volgende Deputaten vergadering ter beschikking
van df Deputaten zou stellen.*
De Utrechtsohe Studenten- roeivereeniging
Triton*, wenschende deel te nemen aan den
op 29 Juni a. s. bij Kiel te bonden roeiwed-
stryd, trachtte zich het vervoer per spoorweg
te verzekeren van de daarvoor te gebruiken
boot.
Aangezien door de spoorwegmaatschappij het
tgdige vervoer, wegens het drukke verkeer
nabij Hamburg, niet kon worden verzekerd,
deed de vereeniging de verriemsgiek (outrigged)
Vrgdag per stoomboot Estafette* naar Rot
terdam vervoéren, om daar te worden overge
laden op de stoomboot Amstel* (firma Wam-
bersie) naar Hamburg.
In de verwachting dat die boot bjjtyds in
Kiel zal aankomen, zooals werd toegezegd, zal
de bemanning, bestaande uit de studenten C.
Hartog, C. Lulofs, L. E. Brandt, J. G.
Moltzer (slag) en D. F. van Duyl (stunrman)
Dinsdag a. s. van Utrecht vertrekken.
en belangen zich kan stellen als
van onderwjjs naast de» Ryks-Land-
en haar evenknie zg en aldus
krachtig kan meewerken tot den bloei en de
verdere ontwikkeling van den tuinbouw in ons
vaderland.
Zij zou dezen voorslag ongetwijfeld niet gedaan
bobben, wanneer zij niet juist gezien had, boe Anton
haar met een somberen blik aanzag. Op dit gezicht
verhief zich eene beschuldigende stem in Selma’s
binnenste en verweet haar de groote vreugde, die
zij gesmaakt had. Om haar geweten eenigszin» tot
zwijgen te brengen, besloot zij, Gunnar voor te
stellen, de derde wals aan Anton af te staan. Zij
meende, dat zij door dezen stap zulk eene groote
zelfopoffering aan den dag legde, dat zij wel eene
heiligen-glörie verdiend had.
Verlang niet, dat ik hem één enkelen van de
dansen afsta, die gij mij beloofd hebt,” antwoordde
Gunnar lachende. //Neen, dat zou hoogst onbillijk
fijn. Hij bezit toch al zooveel voorrechten, die ik
hem benijd, dat het mij niet in de gedachte' kan
komen een enkel van die, welke het lot mij ge
schonken heeft, op te offeren. Hij zal u bezitten
het geheele leven, terwijl mij slechts eenige
ige oogenblikken geschonken zijn, om vervolgens
de herinnering van mijn vluchtig geluk verre
van hier te gaan."
•O, gij zult spoedig deze reis en degenen, die
gij ontmoet hebt, vergeten, wanneer gij te Upsala
terug zyt," 'meende Sol ma, die in haar hart recht
dankbaar jegens Gunnar was, omdat hij zich niet
voor haar verloofde opofferd-
•Al wilde ik dezen tijd vergeten, dan zou ik het
toch niet kunnen,” verzekerde Gunnar en zag Selma
aan met een blik, die ten volle zyne woorden scheen
te bevestigen «en al mocht ik de vreugde vergeten
die ik genoten heb, dan zou ik toch ónmogelijk kun
nen vergeten Gunnar hield in.
^Rfatf" vroeg Selma en zag tot hem op.
Deze wals,” fluisterde Gunnar.
Selma voelde eene vreeselyke hartklopping zy kon
geen woord over hare lippen brengen.
Tot haar geluk kwam nare tante tot haar en vroeg
hoe haar lieveling het maaktezij was zoo rood, dat
de oude dame vreesde, dat hare nioht eene neusbloe
ding zou krygen.
Men schrijft nit Waterloo aan bet »N. v.
d. D. van 18 dezer
Wij waren heden getuige van een aandoen
lijke herinneringsplechtigheid. Eenige vader-
landgenooten hadden zich ver-
p den morgen van 18 dezer in de
kerk van Waterloo, om aldaar een lauwerkrans
met oranjestrik, waarop de data vermeld ston
den, neer te leggen op de graven van onze
dappere gesneuvelden.
Vëthar was er kapot van, en hy
dit beeft geen kogel mg kunnen
Verder was op de tentoonstelling nog iets
ouds te zien, dat ons voor wilde komen als
een poppenkast, echter geen sohoone. Het is
een gewoonte in Europa elkander in nieuws
bladen mal uit te teékenen. Nu had men alle
schoone buizen uit Holland hier mal afgebeeld.
Een arch tkt zeide ons dat hg dit gedaan had,
doch wg geloofden het niet, daar wy zeker
wisten, dat een ander bet gedaan had. Ook
liepen er twee Nrldsch-Lwée (Nederlandsch«
leeuwen) rond, die
heeft uitgezonden
schermen. Wy waren
zij keken zeer onnoozel.
De 27-jarige machinist van de Staatsspoor
J. Ryswijk te Rotterdam had Vrgdag een
vrgen dag. Tegen 111 uur kwam hy ouder
den invloed van sterken drank aan zgn wo
ning in de Roosestraat. Al spoedig kreeg hij
quaestie met eenige familieleden, die zich te
zynen huize bevonden, waarvan bet eind was,
dat hy zeer opgewonden het huis uitliep en
zich over de leuning van de spoorbrug stortte.
Zgn vrouw, die hem was nagegaan, was ge
tuige van het ongeluk. Dadelyk werden alle
pogingen tot redding aangewend, doch eerst
na een uur slaagde men er in zgn lyk op te
halsn. Het bleek, dat hg op een gzeren
onderlaag neergekomen was, waarbg zgn schede!
verbrgzeld werd.
De ongelukkige laat een vrouw en 3 kinderen
achter.
GOUDA, 24 Juni 1895.
Een paar weken geleden, vierde een der Di
recteuren der Stearine-Kaarsentabriek *Gouda»,
de heer Dr. H. IJssel de Schepper, zgn 25-jarig
huwelijksfeest en werd hem door bet personeel
een prachtig stuk van zilver, voorstellende
enkele gedeelten der fabriek, als souvenir aan
geboden, de beschrijving van dit cadeau hopen
wy in een der volgende nummers te doen.
Ónmogelijk bjjna om het getal geëmploieer-
den te buis of op de fabriek te onthalen, had
de heer IJssel de Schepper het circus van den
heer 0. Robinson voor twee avonden afge
hoord. Zaterdag was de eene helft van bet
vrouwelyk en mannelijk personeel uitgenoodigd,
heden avond zal de andere helft de voorstelling
bjjwonen. De tent was met vlaggen en groen
getooid. Tegenover den ingang was het wapen
van den jubilaris, benevens het wapen van
Gouda en Deventer aangebracht. Bg het bin
nentreden werd aan de mannen een zakje met
sigaren en aan de meisjes een zakje met bruid
suikers overhandigd, benevens een programma
en welkomstlied.
Toen de jubilaris met zjjne echtgenoote
binnentrad en gezeten waren, werd het wel
komstlied staande door alle aanwezigen gezon
gen, waarna de verschillende nummers van het
programma werden afgewerkt, allen onder
levendig applaus van de aanwezigen. Men
amuseerde zich uitstekend en op ieders gesicht
was genot te lezen. In de pauze werden de
meisjes limonade en broodjes aangeboden en
de mannen ontvingen bier en eveneens een
broodje. j
In een der pauze’s werd nog een lied aan
geheven, ierwgl na afloop van de Pantomime
wederom een danklied werd aangeheven. Bij
het verlaten van den circus door den jubilaris
en mevrouw werden door de aanwezigen tal
rijke hoera’s en lang zullen zg leven aangeheven.
Nooit in haar leven had Selma zich zoo gelukkig
gevoeld. Zij meende, dat niemand ter wereld zoo
danste als Sandstedt en Selma wenschte uit den grond
haars harten, dat zij zoo mocht blijven dansen
totja, tot aan haar laatsten snik.
Vergeten was Anton, verloving, huwelyk, ja, de
geheele wereld was door het jonge meisje vergelen.
Voor baar bestond slechts dit oogenblik en deze wals.
Wy vreezen, dat ook Gunnar niet minder zwijmel
dronken was dan Selmawant ook zijn schoon en
vrymoedig gelaat had eene warmere en levendigere
uitdrukking dan anders.
Eene wals, hoe wegslepend en bedwelmend ook,
heeft een einde. De hemel, waarin de dansenden
verplaatst waren, houdt op te bestaan, wanneer de
muziek zwijgt en men bevindt zich eensklaps tot de
werkelijkheid teruggebracht. Zoo ook met Selma.
De muziek zwoeg; de wals en de begoocheling
waren geëindigd en Gunnar geleidde haar uit de
danszaal.
•Wat is die wals kort geweest I” sprak hy.
•Ja, dat scheen wel,” meende Selma en slaakte een
Moht.
•Zoo is het met alle aardsche vreugde, ze verdwijnt
spoedig,” hernam Gunnar, ren daarom moeten wy
het geluk van bet oogenblik genieten, zooveel wy
kunnen; wam. in het volgende oogenblik is bet voor
ons weg. Juffrouw Sturm, gij hebt mij da derde
wals beloofd," voegdo by er by.
•Ja, wanneer gij di# niet wilt afstaan.... aan...."
Selma kon het woord niet^ svor hare lippen krygen.
Aan wienP” vroeg Gunnar Au zag haar aan.
•Aan myn verloofde,” flnisterW zii en meende,
dat haar het woord op de léppen brandje.
