'S N id, E, Alter e Gracht 269* HAAG, ISTE WAAR- ragen Jameskleeding. sle of gedeelten IURG, p 4'ri""p '’’VR i de EE^TE. 4 ELST BIX AHMIEM. mhuis. 1 I FNo. 12367. Zaterdag 3 Januari 1914. 52e Jaargang Minister Treub’s optreden. ffed.fi. ALTER Seiï&nfioeóer. LE1WEG. gvers jLL Tïeu."V7’qj- en vcox Gr-q-uxcLa. en OxxxstreHszezx. Verechiint dagelijks behalve Zon- en Feestdag brinkman en zoon. Ik; behalve Zon- en Feestdagen. ft PRIJH der ad Rekten fïO: Vai) gewone regels met bewijsnummer. Elkp peatóL meerv.iv Telefoon Interc. 82. j L W r Verechijnt dagelijks Celefooh laterc, i Politiek jjaaroverzici FEtlLLETOA >blad aangenomen aan (pns örfi ben de stad aan huis laar Pa ge- (Wordt vervolgd.) te S lans icht had vergoed. LAM en ADBVSi f 0.55 0.10. ommissie >rz. EG, Vice-Voorz. ?ENDORST, Pen. Vrij bewerkt door AMO. r- en Woningtoez., Onderstandscomm. ©unie. 8 uur. Hon- kwartet. inwij geregeld tijdig >gen ontvangen van certen, vermakelijk deze dan in onze 'en. achter on^ligt, was in politiek van g.T- j het clericale régime hoogtij gefeierd. Hoe bureaucratisch de.heer Talm» zijn 4 verzekeringswetten ook mocht inrich ten, hoe zeer de heer Heemskerk zijn nolitiek trachtte te bemantelen onder ■ie helpt ons boodschap aan een en en wij zullen i, wat U te missen Schouwburg, 8 uur, flling Gezelschap GOUDSCHE COIRIVT Dit blad* ift >rt. ivraag om kleeding t nu ook de vraag Bij drie I Dienfctai -iv.— -» betalint Groote Do Sarekat Mam is een krachtiger beweging gebleken, tegenover welke het'! Gouvernement; een welwillende hoiiding aannam. E|e laatste berichten wijzeuï er op, dat dé Sarekat Islam den verkeerden weg opgaat en de sympa- thie,A d|e zij oorspronkelijk verdiende, dreigt te verliezen. (- Hat beleid in onze ‘West-Indische koloniën liet in 1913 veel te wenschen over? Wie heeft nagegaan hoe de ver houding van den gouverneur tot de SurMaamsche Staten is en de conflic ten |ieeft nagegaan^ die deze gouver neur met velen heeft gehad, kan den wensch niet oncrerdrukken, dat men deze autoriteit maai weer spoedig een plaats geve op den oorlogsbodem. Dat het jaar onder veel gunstiger politieke omstandigheden is_geeindigd dan velen dachten, is voorzeker pie danken aan het uitnemend beleid van het opgetreden Kabinet—Cort van der Linden, van welks arbeid goede resul taten mogen worden verwacht. ■i jracht 269‘ HAAG. m: J-;3^$Hereen volgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. aanbiedingen per plaatsing van 15 regels f 0.35 bij vooruit- iglwjelke regel meer 6 ets. Rcfelamhs f0.25 perj regel. lifters en randen naar plaatsruimte. 'l f 1.25 ..1 1.50 „1.50 1.90 ^dagelijks aangenomen aan jms Bureau: it^nden Boekhandel en de Pc^stkantoren. t beidde Uitnemende actie vapj het Antitarief coipité. V abdr. Kuyper openlijk beleed ontren de openbare school, wat de héér Heemskerk durf de voorstellen om ieen Grondwetsher ziening, deed de Vrijzinnigen begrij pen, dat zij de ^trijdbrjf hadden te begraven over geschillen in eigen ge lederen, wilden zij pet clericale gevaar het hoofd kunnen*] bieden. Hun con centratie was‘de uiting van het diepge voelde besef, dat npn samengaaM een politieke noodzakelijkheid was. Hun eensgezindheid is wellicht de mach tigste invloed geweest, die leidde tot den gelukkigen uitslag van den 25sten Juni. De lachende derde werd de S. D. A. P., die haar fractie in het Parle ment meer dan verdubbelen zag. Toen zij daarna de regeeringsverantwoorde lijkheid weigerde te dragen, ondervond zij bij de naverkiezingen in Hoogezand, Groningen, Rotterdam, en last not least in Amsterdam III, dat een aan zienlijk deel der 145000 kiezers, die haar op 17 Juni bij de stembus hun vertrouwen schonken, allerminst be ginselvaste sociaal-democraten waren, doch zich hadden laten meesleepen door de voorstelling, dat alleen de S. D. A. P.’ers betrouwbaar waren op het stuk van groote hervormingen. Toen de S.D.A.P. daarna de dri| ministerzetels weigerde gingen de oogen open. Het kabinet Gort v. d. Linden heeft thans de taak te ver richten die de 55 kamerleden, gekozen op de eisch van Algemeen Kiesrecht, Staatspensioen en wegneming der be letselen voor Vrouwenkiesrecht, g e- zamenlijk niet aandurfden. Het is een meevallertje Beter had de heer Muralt in de kamer het extra parlementaire kabinet, niet kunnen schetsen. In onze Oost-Indische koloniën, die zich in een economische opleving moch ten verheugen trok de oprichting van de Indische partij en de Sarekat Islam de aandacht. De lezer weet hoe de eerste geen wettelijke erkenning van het Indische Gouvernement kon ver krijgen en na de verbanning van drie der leiders een kwijnend bestaan leidt. slot rondzien.” Toen Gharles zich bij deze woor den naar den uitgang wendde om beneden in de stallen te gaan rond kijken, trad hij plotseling verschrikt terug voor ecu gestalte, in haveloo- ze kleeding gehuld, met een dieren huid los om de schouders geworpen, in de deurpost leunend. Het zwarte, vlokkige haar zat aaneen gekleefd en op het voorhoofd bemerkte men spo ren van bloed. In het onzeker flik kerende licht zag de man er als een spook uit. „Wie is dat?” riep Charles uit. „Jacqués Beauchène?” kreet Made leine ontzet. „Ik wist het dat hij hier was!” mompelde Jacques halfluid en schier onbewust. „Ik had er mijn kop op verwed. De soldaten waren echter te lui, te beschonken, te. stom om hem te vinden. Hij is hun ontsnapt.” Madeleine scheen thans den ganschen samenhang tusschen haar laatste ont moeting met Jacques Beauchène en den huldigen overval van het kasteel dpor de soldaten te vermoeden. „Jacques Beauchène,” riep zij hem verwijtend toe, „wat hebben wij jou gedaan, dat gij ons verraden hebt en in ellende gestort?” „Ha burgeres,” zei Jacques Beau- chime met een zwakke stem,] „zijt gij ook nog hier? Maar... ja, dat laat zich denken, de graaf... de jonge burgeres... haha, natuurlijk, ik 10) „Wij 'moeten hier nog bedbnnacht vandaan, Madeleine,” zeide Charles, in twee nachten en dagen kunnen we er zijn. We moeten er ons natuurlijk op verkïeeden. Hebt gij moed?” „Wat heb ik meer te vreezen dan het gevaar, waarin mijn vader ver keert?” „Wij zullen hem zoo het .eenigs- zins mogelijk is een boodschap doen toekomen, die hem van onze plannen onderricht. Hij moet zich, in geval van onmiddellijk gevaar op de Pa- I rijsche rechtbank beroepen.” „Maai; wie, wie zal die boodschap i overbrengen? Wij hebben daartoe een g vertrouwd persoon no®dig' en’ alle be- k- dienden schijnen gevlucht te zijn.” I „Laat dat maar aan mij over, Ma- Ktdeleine. In het klooster St. Lazare, dat in de nabijheid van Dijon ligt, zal ik wel een vertrouwden bode ^■kunnen vinden. De abdis van dat SkloOSter heeft aan mijn vader ver- ^■blichtingen' en zal Ons zeker bijstaan. JwQnze voornaamste zorg bestaat thans Z '"In goede verkleeding en flinke paar- L' den en daarna zullen we eens in ’t Wij mogen niet ontkennen dat w(j vreemd opzagen toen wij indertijd vernamen, dat Mr. Treub als minister van landbouw zou optreden en dus aan het hoofd zou komen “van het departement, dat de qkvoeriftg van het staatspensioen tot taak had. Er is heel wat te doen geweest over dit gebeuren. Men vreesde voor het staatspensioen omdat de andere mogelijkheid, dat n.l. mr. Treub bekeerd was, afgewezen moest worden. Vooral de rechterzijde heeft getracht den nieuwen bewindsman te diskwa- lificeeren. Eenige malen trachtte het kemphaantje uit Hilversum den mi nister uit zijn tent te lokken, tot nadere verklaring van zijn houding. Deze echter heeft daarmede gewacht totdat zijn begrooting in de Kamer werd behandeld. Toen heeft hij het gezegd en wel op een wijze die geen twijfel meer achter laat. De heeren van rechte, die naarstig alle redevoeringen van mr. Treub bij 'de behandeling der verzeke- ringwetten hadden nagespeurd, om daaruit venijn te zuigen hadden één rede overgeslagen, die juist over de gewichtige kwestie liep doch op een ander tijdstip wer^ gehouden. Op den 4en Maart 1913 betoogde mr. Treub, dat door de overnettning van het amen- dement-Duys bij *het bewuste artikel eh... ik..." Hij wankèlde plotseling en kon zich slechts staande hóuden aan het zware damasten gordijn. „Mijn hemel, Jacques Beauchène, je bent ziek,” riep Madeleine, „wat scheelt je?” en zij snelde moedig op hem toe. En hij, d'e woeste kerel, schaamde zjch een oogenblik, en beantwoord de haar vraag: „hier, burgeres, hier brandt het zooen hij streek met zijn vplle hand over het dikke, zwarte haar. Toen bezag hij zijn hand en nu eof&t scheen hij te bemerken, dat zij a haren aan elkaar kleefden van het bloed. „Ha, ik weet het al weer, burger kapitein Nadet heeft mij sdecht behan deld, die hondsvot. Enfin; wat voorbij is, rs voorbij. Menschen van mijn slag leven toch slechter dan de hon den der rijken. Nu schenen zijn krachten hem echter geheel te bege ven. Zijh knieën knikten en zijn bovenlichaam zonk langzaam voor over langs den deurpost en hij zonk zacht neer in de plooien van het zware gordijn. „Wij kunnen hem zoo niet laten liggen,’ zei Madeleine tot haar verloofde. „Ook al heeft hij ons ver raden, het is toch een mensch. Wij moeten hem verbinden anders sterft hij zeker.” Gharles ging heen om water daarin blijft tot zijn inkomen boven een bepaald maximum stijgt. De vrijwillige verzekering wordt daar mede bevordeiid en om deze te steu nen, wil minister Treub de vrijwillig verzekerden ook doen deelen in de bijdrage, die 'de Staat geeft. De organisatie van het beheer der gelden wil de minister geheel in de richting als door de linkerzijde ge- wenscht, voeren. De arbeiders zullen de meerderheid hebben in de districts- besturen, met een arbeider als voor zitter. De Raad van Toezicht zal geen meerderheid aan de arbeiders geven, zoodat hierin het bolwerk blijft be staan tegen een partijdige en absolute macht van één kant, De particuliere instellingen zal de minister beter en belangrijker plaats geven in de organisatie. Deze fondsen en kassen zullen ook gaan deelen in de bijdrage van den Staat, waarbij natuurljjk gewaakt dient te worden tegen ongewenschte selectie. Ten aanzien van de Ziektewet zal menitfe ingrijpende verandering noodig zijn. De regeling der voorkoming van ziekten is in de wet van Talma onvol doende. Naast de geneeskundige be handeling dient ze te worden opge nomen. Verder zal bij de uitbreiding de Invaliditeitswet met de Ziektewet gelijk gemaakt worden wie onder de ééne wet valt, zal ook onder de andere vallen. De premies móeten op deug delijke wijze worden berekend naar een vast percentage van hetloon zij worden op denzelfden tijd geïnd en gebroken zal worden met het ver foeide plakéegelsysteem. Gevraagd werd op hoeveel jaren gerekend werd voor al deze Wijzigin gen en het antwoord was verbluffend. Reeds is men druk in de weer. Als het niet tegenloopt, zal bij1 den Mi nister alles gereed zyn tegen Pascheq. In den loop van den zomer zal de Raad van State de ontwerpen' behan delen. Tegen September komen ze bij de Tweede Kamer en in het voorjaar van 1915 kan de openbare behande ling plaats vinden. Of de minister niet te optimistisch is Wij citeeren hier zijn woordenHetgeen mij te doen valt, vordert arbeid ^i toewij ding en een zekere mate van arbeids kracht. De Minister zou zich niet be schikbaar hebben gesteld als hij niet de kracht in zich voelde om te doen Xvat gedaan moest worden. Waar, naar zyn meening, de onveranderde invoering van de wetten-Talma, spe- Uein.” „Een volksvriend? Zeg liever: een volksverrader!” ’„Hij zou mij meenomen .paar Pa rijs, burger Charles de Miraie.” „Wilt grj naar Parijs, burger?” „Het iB mijn innigste wensch.” „Wat Trilt ge daar?” „Leven en rijk worden.” Madeleine wisselde een blik met graaf Charles en ging tqen voqrt: „Eij. wanneer wij uw wensch ver vullen, zult ge ons dan weer ver raden?” „Höe burgeres?” riep Jacques met levendige en glinsterende oogen uit, „gij gaat naar Parijs?” „Dat is wel mogelijk, burger Beau chène." „En wilt gij mij meenemen?” „Dat zou voor ons meer een vaar dan een voordeel'zijn.” Er volgde eenige oogenblikken van stilte. Charlps overlegde, dat het Ipj den stand van zaken wel aanbeve ling verdiende, iemand als Jacques Beauchène mede te nemen, de tijden warén er nu eenmaal naar; een man als deze woesteling had natuurlijk in Parijn- Veel meer te zeggen dan hij. Jacques wordier veel betrouwbaar der aangezirti. Ook Jacques dacht nh, peinzend voor zich uit starend. taald had op zijn eisch. om de schouders terwijl haar teere vingertjes daarmee bezig waren en zij zich moeite getroostte het zoo zacht gelijk te doen, dat de gewonde een lange, verbaasde uit zijn gloeiende oogen j hij diep adem en staarde nadenkend voor zich uit. „Ho© zijt gij aan die wond geko- J Made leine eindelijk, minder uit nieuwsgie- te houden en zijh pijnen voor een oogen- goed, burgeres. Het ge» die 369 der Invaliditeitswet, feitelijk niet einders wasj gedaan <^an wat de motie- Troqlstrai gedoelde n.l. een pensioen aan 70-jarigcn, onafhankelijk van d© Invaliditeitsverzekering. Het varband tusschen Ouderdoms- uitkeeriiig en Invaliditeitswet was daarmed^l doorgeknipt. Is art. 369 een oyergang^bepaling dan is het er toch in ©Ik geval één van zeer eigenaardig allooi. Drie jaren vóór een nieuwe wet in werking treedt, begint de over gangsbepaling al te werken. De Regeering had met de over neming van het amendement-Duys piets anderg dan een feestgave aan de ouden van dagen, ‘een verkiezings- gave In de praktijk is art. 369 gebleken een niet 'bedoelde, tot allerlei immo raliteit opwekkende bevoorrechting te zijn. Door de overneming van het amendement-Duys waarvan de regee ring de gevolgen niet heeft overzien, is een regeling geschapen waarbij mogelijk is dat menschen rente krijgen om allerlei overwegingen, op allerlei verklaringen, aan wie de rente niet toekomt. In één regel is te zeggen wat mi nister Treub zal doenhij zal i^echt zetten, wat Talma scheef trok. Dit alles heeft minister Treub in de Kamer gezegd op een wyze, die echt- Treubsch was. De rechterzijde is ver pletterd onder het gewicht van zijn woorden het Hilversumsche keffertje is gekraakt. Liever dan daarvan te spreken, wil len wij het een en ander vertellen van Treub’s plannen. Daarvan heeft hij een kort en duidelijk overzicht aan de Kamer gegeven, wat wij hier willen navertellen. Allereerst zal noodig zijn een geheele herziening van de invaliditeitswet, op dat de rente zich zal aansluiten bij de ouderdomsrente. Dit kan geschieden door de rente in de jonge jaren het hoogst te stellen en te laten afnemen tot aan de grens der ouderdomsrente. Daar is iets tegen doch ook iets voor te zeggen, echter lijkt deze regeling voorshands de beste. Bij de berekening der rente zal, gelet worden op den leeftijd en het loon, in dien zin dat gerekend zal worden met de beste tien jaar van den verzekerde. 1 Ten aanzien van de Ouderdomsver- zekering zal de zaak zóó worden ge maakt, dat iemand eenmaal in de ouderdoinsverzekering opgenomen, zoeken. En daaraan ontbrak het in het geheel niet, want water... neen, dat was vöor een soldaat te min ge worden. Hij wiesch nu de wonde aan het hoofd uit en bemerkte dat Jacques een flinke sabelhouw opgeloopen had, die hem veel bloed gekost had. Dat was een afbetaling op de tienduizend francs in goud, die Pierre Donard beloofd had en die kapitein Nadet be taald had op zijn eisch. Madeleine^ verbond den gewonde met een doek, dien zij om de schouders geworpen had en terwijl haar teere vingertjes de mo er niets van zou gevoelen, sloeg d©ze«l* oogen op en een lange, blik viel nP op haar schoon gelaat. Dan haalde voor zich uit. men, burger Jacques?” vroeg righeid, dan wel om hem bezig i blik te doen vergeten. Was goep, burgert». Hei schiedde terecht. Pierre Dónard een ellendeling, 'een bedrieger, mij ook heeft bedrogen.” „Wie is Pierre Donard?” „Pierre Donard? Wie dat is? Ja, eh...... Pierre Donard is een volks vriend. Verder weet ik niets van PRIJS HET ABONNEMENT Idem fr^ico ner |postI Met Geïllustreerd ZojuB Idem franco$per-post. Abonnementen worde Markt 3^, by onze Ad t Nummet bestaat uit tw»e Het belangrijkë jaar 1913, datj grpote beteokenis. Vijf jare^ Hoe bureaucratisch de.heerTalm ten, hoe zeer de heer Heemskerk zijn politiek trachtte te bemantelen onder het mom van een jolig christendpm, de clericale coalitie had de vaste over tuiging, dat zij, al was het verzwakt, als winnares uit ’t politieke strijdperk zou treden. Op de berichten hunner propagandisten steunend, hadden de katholieken allerminst verwacht, dat, het mogelijk zou zijn, dat Amsterdam alle rechtsche leden uitwierp Wie had kunnen weten, zoo zei een katholiek propagandist na de verkiezingen, dat tal van onze menschen reeds bij eerste stemming rood zouden stemmen. Men kende blijkbaar den toestand niet Mr. Lohman en de zijnen hébben indertijd de mededeelingen, die in* het Handelsblad verschenen om trent het gebeurde op de vergade ring der Christelijk Historische Unie, trachten goed te praten. De heer Snoeck Henkemans zelve, kwam ver- I melden, hoe het daar was toegegaan. Welnu, nu de hartstochten niet meer spreken, zij vermeld, dat de mededee lingen in het Handelsblad van a i tot z juist waren. De ontstemming over de politiek v/h kabinet Heems kerk, het gevaar, dat na veler meening dreigde voor de Ned. Herv. Kerk, om wier wille velen zich hadden geschaard onder Christelijk-Historische vlag, de weinige ingenomenheid om niette zeggen tegenzin met de richting 'ïalma, bleken factoren, welker in vloed de coalitie had onderschatDe Staatspensioneering, eertijds tot utopie verklaard door mannen van links en rechts had haar beste propagandist ^jjevopden in het bekende overgangs- artikel van minister Talma. Het snoode voornemen van het christelijk gëheeten kabinet om de beproefde banen van het vrijhandelsstelsel te verlaten en de ramp der protectie over het land uit te storten, bracht de industrieëlen met tal van anderen" in het geweer en I i

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1914 | | pagina 1