'S
N
id, E, Alter
e Gracht 269*
HAAG,
ISTE WAAR-
ragen
Jameskleeding.
sle of gedeelten
IURG,
p 4'ri""p
'’’VR i
de EE^TE. 4
ELST BIX AHMIEM.
mhuis.
1 I
FNo. 12367.
Zaterdag 3 Januari 1914.
52e Jaargang
Minister Treub’s optreden.
ffed.fi. ALTER
Seiï&nfioeóer.
LE1WEG.
gvers
jLL
Tïeu."V7’qj- en vcox Gr-q-uxcLa. en OxxxstreHszezx.
Verechiint dagelijks behalve Zon- en Feestdag
brinkman en zoon.
Ik;
behalve Zon- en Feestdagen.
ft PRIJH der ad Rekten fïO:
Vai) gewone regels met bewijsnummer.
Elkp peatóL meerv.iv
Telefoon Interc. 82.
j L W
r
Verechijnt dagelijks
Celefooh laterc, i
Politiek jjaaroverzici
FEtlLLETOA
>blad
aangenomen aan (pns
örfi
ben de stad aan huis
laar Pa
ge-
(Wordt vervolgd.)
te
S
lans
icht
had
vergoed.
LAM en ADBVSi
f 0.55
0.10.
ommissie
>rz.
EG, Vice-Voorz.
?ENDORST, Pen.
Vrij bewerkt door AMO.
r- en Woningtoez.,
Onderstandscomm.
©unie. 8 uur. Hon-
kwartet.
inwij geregeld tijdig
>gen ontvangen van
certen, vermakelijk
deze dan in onze
'en.
achter on^ligt, was in politiek
van g.T-
j het clericale régime hoogtij gefeierd.
Hoe bureaucratisch de.heer Talm» zijn
4 verzekeringswetten ook mocht inrich
ten, hoe zeer de heer Heemskerk zijn
nolitiek trachtte te bemantelen onder
■ie helpt ons
boodschap aan een
en en wij zullen
i, wat U te missen
Schouwburg, 8 uur,
flling Gezelschap
GOUDSCHE COIRIVT
Dit
blad*
ift
>rt.
ivraag om kleeding
t nu ook de vraag
Bij drie I
Dienfctai
-iv.— -» betalint
Groote
Do Sarekat Mam is een krachtiger
beweging gebleken, tegenover welke
het'! Gouvernement; een welwillende
hoiiding aannam. E|e laatste berichten
wijzeuï er op, dat dé Sarekat Islam den
verkeerden weg opgaat en de sympa-
thie,A d|e zij oorspronkelijk verdiende,
dreigt te verliezen. (-
Hat beleid in onze ‘West-Indische
koloniën liet in 1913 veel te wenschen
over? Wie heeft nagegaan hoe de ver
houding van den gouverneur tot de
SurMaamsche Staten is en de conflic
ten |ieeft nagegaan^ die deze gouver
neur met velen heeft gehad, kan den
wensch niet oncrerdrukken, dat men
deze autoriteit maai weer spoedig een
plaats geve op den oorlogsbodem.
Dat het jaar onder veel gunstiger
politieke omstandigheden is_geeindigd
dan velen dachten, is voorzeker pie
danken aan het uitnemend beleid van
het opgetreden Kabinet—Cort van der
Linden, van welks arbeid goede resul
taten mogen worden verwacht.
■i
jracht 269‘
HAAG.
m: J-;3^$Hereen volgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
aanbiedingen per plaatsing van 15 regels f 0.35 bij vooruit-
iglwjelke regel meer 6 ets. Rcfelamhs f0.25 perj regel.
lifters en randen naar plaatsruimte.
'l f 1.25
..1 1.50
„1.50
1.90
^dagelijks aangenomen aan jms Bureau:
it^nden Boekhandel en de Pc^stkantoren. t
beidde Uitnemende actie vapj
het Antitarief coipité. V abdr. Kuyper
openlijk beleed ontren de openbare
school, wat de héér Heemskerk durf
de voorstellen om ieen Grondwetsher
ziening, deed de Vrijzinnigen begrij
pen, dat zij de ^trijdbrjf hadden te
begraven over geschillen in eigen ge
lederen, wilden zij pet clericale gevaar
het hoofd kunnen*] bieden. Hun con
centratie was‘de uiting van het diepge
voelde besef, dat npn samengaaM een
politieke noodzakelijkheid was. Hun
eensgezindheid is wellicht de mach
tigste invloed geweest, die leidde tot
den gelukkigen uitslag van den 25sten
Juni. De lachende derde werd de S.
D. A. P., die haar fractie in het Parle
ment meer dan verdubbelen zag. Toen
zij daarna de regeeringsverantwoorde
lijkheid weigerde te dragen, ondervond
zij bij de naverkiezingen in Hoogezand,
Groningen, Rotterdam, en last not
least in Amsterdam III, dat een aan
zienlijk deel der 145000 kiezers, die
haar op 17 Juni bij de stembus hun
vertrouwen schonken, allerminst be
ginselvaste sociaal-democraten waren,
doch zich hadden laten meesleepen
door de voorstelling, dat alleen de
S. D. A. P.’ers betrouwbaar waren op
het stuk van groote hervormingen.
Toen de S.D.A.P. daarna de dri|
ministerzetels weigerde gingen de
oogen open. Het kabinet Gort v. d.
Linden heeft thans de taak te ver
richten die de 55 kamerleden, gekozen
op de eisch van Algemeen Kiesrecht,
Staatspensioen en wegneming der be
letselen voor Vrouwenkiesrecht, g e-
zamenlijk niet aandurfden.
Het is een meevallertje Beter had
de heer Muralt in de kamer het extra
parlementaire kabinet, niet kunnen
schetsen.
In onze Oost-Indische koloniën, die
zich in een economische opleving moch
ten verheugen trok de oprichting van
de Indische partij en de Sarekat Islam
de aandacht. De lezer weet hoe de
eerste geen wettelijke erkenning van
het Indische Gouvernement kon ver
krijgen en na de verbanning van drie
der leiders een kwijnend bestaan leidt.
slot rondzien.”
Toen Gharles zich bij deze woor
den naar den uitgang wendde om
beneden in de stallen te gaan rond
kijken, trad hij plotseling verschrikt
terug voor ecu gestalte, in haveloo-
ze kleeding gehuld, met een dieren
huid los om de schouders geworpen,
in de deurpost leunend. Het zwarte,
vlokkige haar zat aaneen gekleefd en
op het voorhoofd bemerkte men spo
ren van bloed. In het onzeker flik
kerende licht zag de man er als een
spook uit.
„Wie is dat?” riep Charles uit.
„Jacqués Beauchène?” kreet Made
leine ontzet.
„Ik wist het dat hij hier was!”
mompelde Jacques halfluid en schier
onbewust. „Ik had er mijn kop op
verwed. De soldaten waren echter te
lui, te beschonken, te. stom om hem
te vinden. Hij is hun ontsnapt.”
Madeleine scheen thans den ganschen
samenhang tusschen haar laatste ont
moeting met Jacques Beauchène en
den huldigen overval van het kasteel
dpor de soldaten te vermoeden.
„Jacques Beauchène,” riep zij hem
verwijtend toe, „wat hebben wij jou
gedaan, dat gij ons verraden hebt en
in ellende gestort?”
„Ha burgeres,” zei Jacques Beau-
chime met een zwakke stem,]
„zijt gij ook nog hier? Maar... ja,
dat laat zich denken, de graaf... de
jonge burgeres... haha, natuurlijk, ik
10)
„Wij 'moeten hier nog bedbnnacht
vandaan, Madeleine,” zeide Charles,
in twee nachten en dagen kunnen we
er zijn. We moeten er ons natuurlijk
op verkïeeden. Hebt gij moed?”
„Wat heb ik meer te vreezen dan
het gevaar, waarin mijn vader ver
keert?”
„Wij zullen hem zoo het .eenigs-
zins mogelijk is een boodschap doen
toekomen, die hem van onze plannen
onderricht. Hij moet zich, in geval
van onmiddellijk gevaar op de Pa-
I rijsche rechtbank beroepen.”
„Maai; wie, wie zal die boodschap
i overbrengen? Wij hebben daartoe een
g vertrouwd persoon no®dig' en’ alle be-
k- dienden schijnen gevlucht te zijn.”
I „Laat dat maar aan mij over, Ma-
Ktdeleine. In het klooster St. Lazare,
dat in de nabijheid van Dijon ligt,
zal ik wel een vertrouwden bode
^■kunnen vinden. De abdis van dat
SkloOSter heeft aan mijn vader ver-
^■blichtingen' en zal Ons zeker bijstaan.
JwQnze voornaamste zorg bestaat thans
Z '"In goede verkleeding en flinke paar-
L' den en daarna zullen we eens in ’t
Wij mogen niet ontkennen dat w(j
vreemd opzagen toen wij indertijd
vernamen, dat Mr. Treub als minister
van landbouw zou optreden en dus
aan het hoofd zou komen “van het
departement, dat de qkvoeriftg van het
staatspensioen tot taak had. Er is heel
wat te doen geweest over dit gebeuren.
Men vreesde voor het staatspensioen
omdat de andere mogelijkheid, dat n.l.
mr. Treub bekeerd was, afgewezen
moest worden.
Vooral de rechterzijde heeft getracht
den nieuwen bewindsman te diskwa-
lificeeren. Eenige malen trachtte het
kemphaantje uit Hilversum den mi
nister uit zijn tent te lokken, tot nadere
verklaring van zijn houding. Deze
echter heeft daarmede gewacht totdat
zijn begrooting in de Kamer werd
behandeld.
Toen heeft hij het gezegd en wel
op een wijze die geen twijfel meer
achter laat. De heeren van rechte, die
naarstig alle redevoeringen van mr.
Treub bij 'de behandeling der verzeke-
ringwetten hadden nagespeurd, om
daaruit venijn te zuigen hadden één
rede overgeslagen, die juist over de
gewichtige kwestie liep doch op een
ander tijdstip wer^ gehouden. Op den
4en Maart 1913 betoogde mr. Treub,
dat door de overnettning van het amen-
dement-Duys bij *het bewuste artikel
eh... ik..."
Hij wankèlde plotseling en kon zich
slechts staande hóuden aan het zware
damasten gordijn.
„Mijn hemel, Jacques Beauchène,
je bent ziek,” riep Madeleine, „wat
scheelt je?” en zij snelde moedig op
hem toe.
En hij, d'e woeste kerel, schaamde
zjch een oogenblik, en beantwoord
de haar vraag: „hier, burgeres, hier
brandt het zooen hij streek
met zijn vplle hand over het dikke,
zwarte haar.
Toen bezag hij zijn hand en nu
eof&t scheen hij te bemerken, dat zij a
haren aan elkaar kleefden van het
bloed.
„Ha, ik weet het al weer, burger
kapitein Nadet heeft mij sdecht behan
deld, die hondsvot. Enfin; wat voorbij
is, rs voorbij. Menschen van mijn
slag leven toch slechter dan de hon
den der rijken. Nu schenen zijn
krachten hem echter geheel te bege
ven. Zijh knieën knikten en zijn
bovenlichaam zonk langzaam voor
over langs den deurpost en hij zonk
zacht neer in de plooien van het
zware gordijn.
„Wij kunnen hem zoo niet laten
liggen,’ zei Madeleine tot haar
verloofde. „Ook al heeft hij ons ver
raden, het is toch een mensch. Wij
moeten hem verbinden anders sterft
hij zeker.”
Gharles ging heen om water
daarin blijft tot zijn inkomen boven
een bepaald maximum stijgt.
De vrijwillige verzekering wordt daar
mede bevordeiid en om deze te steu
nen, wil minister Treub de vrijwillig
verzekerden ook doen deelen in de
bijdrage, die 'de Staat geeft.
De organisatie van het beheer der
gelden wil de minister geheel in de
richting als door de linkerzijde ge-
wenscht, voeren. De arbeiders zullen
de meerderheid hebben in de districts-
besturen, met een arbeider als voor
zitter. De Raad van Toezicht zal geen
meerderheid aan de arbeiders geven,
zoodat hierin het bolwerk blijft be
staan tegen een partijdige en absolute
macht van één kant,
De particuliere instellingen zal de
minister beter en belangrijker plaats
geven in de organisatie. Deze fondsen
en kassen zullen ook gaan deelen in
de bijdrage van den Staat, waarbij
natuurljjk gewaakt dient te worden
tegen ongewenschte selectie.
Ten aanzien van de Ziektewet zal
menitfe ingrijpende verandering noodig
zijn. De regeling der voorkoming van
ziekten is in de wet van Talma onvol
doende. Naast de geneeskundige be
handeling dient ze te worden opge
nomen. Verder zal bij de uitbreiding
de Invaliditeitswet met de Ziektewet
gelijk gemaakt worden wie onder de
ééne wet valt, zal ook onder de andere
vallen. De premies móeten op deug
delijke wijze worden berekend naar een
vast percentage van hetloon zij
worden op denzelfden tijd geïnd en
gebroken zal worden met het ver
foeide plakéegelsysteem.
Gevraagd werd op hoeveel jaren
gerekend werd voor al deze Wijzigin
gen en het antwoord was verbluffend.
Reeds is men druk in de weer. Als
het niet tegenloopt, zal bij1 den Mi
nister alles gereed zyn tegen Pascheq.
In den loop van den zomer zal de
Raad van State de ontwerpen' behan
delen. Tegen September komen ze bij
de Tweede Kamer en in het voorjaar
van 1915 kan de openbare behande
ling plaats vinden. Of de minister
niet te optimistisch is Wij citeeren
hier zijn woordenHetgeen mij te
doen valt, vordert arbeid ^i toewij
ding en een zekere mate van arbeids
kracht. De Minister zou zich niet be
schikbaar hebben gesteld als hij niet
de kracht in zich voelde om te doen
Xvat gedaan moest worden. Waar,
naar zyn meening, de onveranderde
invoering van de wetten-Talma, spe-
Uein.”
„Een volksvriend? Zeg liever: een
volksverrader!”
’„Hij zou mij meenomen .paar Pa
rijs, burger Charles de Miraie.”
„Wilt grj naar Parijs, burger?”
„Het iB mijn innigste wensch.”
„Wat Trilt ge daar?”
„Leven en rijk worden.”
Madeleine wisselde een blik met
graaf Charles en ging tqen voqrt:
„Eij. wanneer wij uw wensch ver
vullen, zult ge ons dan weer ver
raden?”
„Höe burgeres?” riep Jacques met
levendige en glinsterende oogen uit,
„gij gaat naar Parijs?”
„Dat is wel mogelijk, burger Beau
chène."
„En wilt gij mij meenemen?”
„Dat zou voor ons meer een
vaar dan een voordeel'zijn.”
Er volgde eenige oogenblikken van
stilte. Charlps overlegde, dat het Ipj
den stand van zaken wel aanbeve
ling verdiende, iemand als Jacques
Beauchène mede te nemen, de tijden
warén er nu eenmaal naar; een man
als deze woesteling had natuurlijk in
Parijn- Veel meer te zeggen dan hij.
Jacques wordier veel betrouwbaar
der aangezirti.
Ook Jacques dacht nh, peinzend
voor zich uit starend.
taald had op zijn eisch.
om de schouders
terwijl haar teere vingertjes
daarmee bezig waren en zij zich
moeite getroostte het zoo zacht
gelijk te doen, dat de gewonde
een lange, verbaasde
uit zijn gloeiende oogen
j
hij diep adem en staarde nadenkend
voor zich uit.
„Ho© zijt gij aan die wond geko-
J Made
leine eindelijk, minder uit nieuwsgie-
te
houden en zijh pijnen voor een oogen-
goed, burgeres. Het ge»
die
369 der Invaliditeitswet, feitelijk niet
einders wasj gedaan <^an wat de motie-
Troqlstrai gedoelde n.l. een pensioen
aan 70-jarigcn, onafhankelijk van d©
Invaliditeitsverzekering.
Het varband tusschen Ouderdoms-
uitkeeriiig en Invaliditeitswet was
daarmed^l doorgeknipt. Is art. 369 een
oyergang^bepaling dan is het er toch
in ©Ik geval één van zeer eigenaardig
allooi. Drie jaren vóór een nieuwe wet
in werking treedt, begint de over
gangsbepaling al te werken.
De Regeering had met de over
neming van het amendement-Duys
piets anderg dan een feestgave aan de
ouden van dagen, ‘een verkiezings-
gave
In de praktijk is art. 369 gebleken
een niet 'bedoelde, tot allerlei immo
raliteit opwekkende bevoorrechting te
zijn. Door de overneming van het
amendement-Duys waarvan de regee
ring de gevolgen niet heeft overzien,
is een regeling geschapen waarbij
mogelijk is dat menschen rente
krijgen om allerlei overwegingen, op
allerlei verklaringen, aan wie de rente
niet toekomt.
In één regel is te zeggen wat mi
nister Treub zal doenhij zal i^echt
zetten, wat Talma scheef trok.
Dit alles heeft minister Treub in de
Kamer gezegd op een wyze, die echt-
Treubsch was. De rechterzijde is ver
pletterd onder het gewicht van zijn
woorden het Hilversumsche keffertje
is gekraakt.
Liever dan daarvan te spreken, wil
len wij het een en ander vertellen van
Treub’s plannen. Daarvan heeft hij een
kort en duidelijk overzicht aan de
Kamer gegeven, wat wij hier willen
navertellen.
Allereerst zal noodig zijn een geheele
herziening van de invaliditeitswet, op
dat de rente zich zal aansluiten bij de
ouderdomsrente. Dit kan geschieden
door de rente in de jonge jaren het
hoogst te stellen en te laten afnemen
tot aan de grens der ouderdomsrente.
Daar is iets tegen doch ook iets voor
te zeggen, echter lijkt deze regeling
voorshands de beste.
Bij de berekening der rente
zal, gelet worden op den leeftijd en
het loon, in dien zin dat gerekend zal
worden met de beste tien jaar van
den verzekerde. 1
Ten aanzien van de Ouderdomsver-
zekering zal de zaak zóó worden ge
maakt, dat iemand eenmaal in de
ouderdoinsverzekering opgenomen,
zoeken. En daaraan ontbrak het in
het geheel niet, want water... neen,
dat was vöor een soldaat te min ge
worden. Hij wiesch nu de wonde aan
het hoofd uit en bemerkte dat Jacques
een flinke sabelhouw opgeloopen had,
die hem veel bloed gekost had. Dat
was een afbetaling op de tienduizend
francs in goud, die Pierre Donard
beloofd had en die kapitein Nadet be
taald had op zijn eisch. Madeleine^
verbond den gewonde met een doek,
dien zij om de schouders geworpen
had en terwijl haar teere vingertjes
de
mo
er
niets van zou gevoelen, sloeg d©ze«l*
oogen op en een lange,
blik viel nP
op haar schoon gelaat. Dan haalde
voor zich uit.
men, burger Jacques?” vroeg
righeid, dan wel om hem bezig
i
blik te doen vergeten.
Was goep, burgert». Hei
schiedde terecht. Pierre Dónard
een ellendeling, 'een bedrieger,
mij ook heeft bedrogen.”
„Wie is Pierre Donard?”
„Pierre Donard? Wie dat is? Ja,
eh...... Pierre Donard is een volks
vriend. Verder weet ik niets van
PRIJS HET ABONNEMENT
Idem fr^ico ner |postI
Met Geïllustreerd ZojuB
Idem franco$per-post.
Abonnementen worde
Markt 3^, by onze Ad
t Nummet bestaat uit tw»e
Het belangrijkë jaar 1913, datj
grpote beteokenis. Vijf jare^
Hoe bureaucratisch de.heerTalm
ten, hoe zeer de heer Heemskerk zijn
politiek trachtte te bemantelen onder
het mom van een jolig christendpm, de
clericale coalitie had de vaste over
tuiging, dat zij, al was het verzwakt,
als winnares uit ’t politieke strijdperk
zou treden. Op de berichten hunner
propagandisten steunend, hadden de
katholieken allerminst verwacht, dat,
het mogelijk zou zijn, dat Amsterdam
alle rechtsche leden uitwierp Wie had
kunnen weten, zoo zei een katholiek
propagandist na de verkiezingen, dat
tal van onze menschen reeds bij eerste
stemming rood zouden stemmen.
Men kende blijkbaar den toestand niet
Mr. Lohman en de zijnen hébben
indertijd de mededeelingen, die in*
het Handelsblad verschenen om
trent het gebeurde op de vergade
ring der Christelijk Historische Unie,
trachten goed te praten. De heer
Snoeck Henkemans zelve, kwam ver-
I melden, hoe het daar was toegegaan.
Welnu, nu de hartstochten niet meer
spreken, zij vermeld, dat de mededee
lingen in het Handelsblad van a
i tot z juist waren. De ontstemming
over de politiek v/h kabinet Heems
kerk, het gevaar, dat na veler meening
dreigde voor de Ned. Herv. Kerk, om
wier wille velen zich hadden geschaard
onder Christelijk-Historische vlag, de
weinige ingenomenheid om niette
zeggen tegenzin met de richting
'ïalma, bleken factoren, welker in
vloed de coalitie had onderschatDe
Staatspensioneering, eertijds tot utopie
verklaard door mannen van links en
rechts had haar beste propagandist
^jjevopden in het bekende overgangs-
artikel van minister Talma. Het snoode
voornemen van het christelijk gëheeten
kabinet om de beproefde banen van
het vrijhandelsstelsel te verlaten en de
ramp der protectie over het land uit
te storten, bracht de industrieëlen met
tal van anderen" in het geweer en
I i