»s
1111
EISEL
II
HITS,
ah andel:
g adres:
18. Gouda
jrk,
tiën,
pier,
kerij
oon
ff J
r”
No. 12369.
J
XTxe“cu-ws- ezn. ^^cL’rrexteaa.tïeTola.cL voor 0-oin.c9.su exx Ozxxstxelcezx-
52e Jaargang.
Dinsdag 6 Januari 1914.
Verschijnt dagelijks
behalve
Zon
en
MPEN
begin
B-CLïtexi laxxcS..
Buitenlandsch Nieuws.
kt 31.
FEUILLETON
We feiten Roei er.
VERKIEZING
van LEDEN ‘van den
GEMEENTERAAD,
s- en Heeren
Feestdagen.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
de
met
5 als een echte paardejongen
(Wordt vervolgd.)
uk van
ZOON. Gou<
i ont-
hijjuisthun
Madeleine werd
Troijes waren
Vrij bewerkt door AMO.
dat
ding
had.
briek
LITEIT IN
GOIINIIE COURANT.
Reunie. 8 uur. Hon-
jkkwartet.
ken wij geregeld tijdig
nogen ontvangen van
mcerton, vermakelijk'
deze dan in onna I
Idea.
pRIJS D£R ADVERTENTIËN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer0.10
Bjj drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling elke regel meer 6 ets. Reclames f 025 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
Het jaar 1913.
Thans willen we nader van elk land,
althans de voornaamste staten, de ge
wichtigste gebeurtenissen nagaan.
Duitschland. "Waar we de
legeruitbreiding in het vorige deel
uitvoerig hebben besproken, komen
we thans tot de kwesties meer het
innerlijke van den Duitschen Bondstaat
rakende.
Jn dit jaar had de Rijksregeering
te regeeren met een Rijksdag, die van
een andere makelij was dan de vorige.
Woei het vorige vertegenwoordigend
lichaam een conservatieve wihd uit de
blauw-zwarte hoek, thans was de bries
omgeloopen naar de geel-rpode kant
der vrijzinnigen en socialisten. .Hoe
weinig echter Duitschland nog een
parlementair geregeerd land is, blijkt
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
In plaats dat deze brief hen
moedigde, wakkerde
moed weer aan. Doth
onderweg ziek, ek .in
zij weer genoodza»<t stil te houden,
en te verblijven. De zon had haar
k vel gebrand, zoo, dat het gesprongen
en rimpelig geworden was. Met opzet
i hadden zij zich gedurende den gan-
b schen reis niet gewasschen. Zij wilde
er niet uitzien als een edelvrouwe of
- jonker met fijn besneden gelaat, maar
J 1 j 7“ i en heette
Guillaume Morat. Zij" was vol moed,
ze had slechts één doel voor oogen:
De BURGEMEESTER van GOUDA,
Gezien de artt. 5 en 8 der Gemeente
wet benevens art. 3 van het Koninklijk
besluit van den 8en Mei 1897 (Staats
blad n°. 144),
doet te weten
dat op Dinsdag den 20atön Januari
e.k. in elk der drie Kiesdistricten,
waarin de gemeente Gouda is verdeeld,
eene verkiezing zal plaats hebben van
een Lid van den Gemeenteraad, ter
voorziening in de vacaturen, ontstaan
door het overlijden van de heeren Dr.
F. H. G. VAN ITERSON, C. P. W.
DESSING en H. J. NEDERHORST Sr.;
dat op dien dag, van des voormid-
dags negen uur tot des namiddags vier
uur bij hem kunnen worden ingele
verd de bij art. 51 der Kieswet be
doelde opgaven van Candidaten, waar
voor de voorgeschreven formulieren
van af heden ter Secretarie kosteloos
voor de kiezers verkrijgbaar zijn
en dat voor deze verkiezingen de
stemming, zoo die noödig mocht zijn,
door Burgemeester en Wethouders is
bepaald op Vrijdag 30 Januari e.k. en
de herstemming, zoo noodig, op Vrij
dag 6 Februari d.a.v.
Gouda, den 5* Januari 1914.
De Burgemeester voornoemd,
R. L. MARTENS.
en bewusteloos naar het ziekenhuis
moest worden overgebracht. In de al-
gemeone verwarring wist de waanzin
nige dader te ontkomen.
Duitschland.
Onvoorzichtig.
De stationbeambte Feldbusch te Co
blenz is ten gevolge van een onvoor
zichtigheid van een der reizigers ge
dood. Voordat de binnenkomende trein
stilstond, werd Feldbusch door een te
vroegtijdig geopend portier zoo ern
stig aan het hoofd verwond, dat hij
kort daarop stierf. Opnieuw worden
de Duitsche reizigers ernstig gewaar
schuwd tegen deze (ook to onzent),
voorkomende zeer gevaarlijke ge
woonte, die thans aan een stationbe
ambte het leven heeft gekost.
Zabern.
De militaire rechtbank van de 30e
divisie te Straatsburg is gister, zoo-
als gemeld in openbare rechtzitting
begonnen met de behandeling van t
geding tegen kolonel von Reutter van
net ‘Jtfe regiment, die aangeklaagd is
wegens vrijhofdsberooving, aanspo
ring daartoe, en het uitoefenen van
ongeoorloofden dwang. Hij wordt
verder aangeklaagd zich te Zabern
wederrechtelijk zich de uitvoerende
macht te hebben toegeëigend. .Ook
staat terecht luitenant von behadt we
gens het uitoefenen van ongeoorloof-
den dwang, vrijheidsborooving, mis
handeling on huisvredebreuk. In het
geheel zijn llö gethigon opgeroepen.
Er zijn zeer veel verslaggevers van
binnen- en buitenlandsche bladen in de
zaal aanwezig.
Na voorlezing van het openingebe-
sluit, begon von Reutter dadelijk mot
vast te stellen, dat alles wat door
zijn "ondergeschikten was gedaan, ge
heel op zijn bevel was geschied, en
dat hij de algeheele verantwoordelijk
heid daarvoor op zich nam. Von Reu
ter schilderde daarna de verhouding
tusschen de burgers en de militairen
te Zabern welke eerst zeer goed was
geweest; toon had echter do Zaber-
ner Anzeiger zekere voorvallen in
de kazerne op onbehoorlijke wijze be
sproken en als gevolg daarvan wei
gerden von Reuter’s ondergeschikten
zich in de stad te begeven, omdat zij
zich niet aan plagerijen wilden bloot
stellen. Hij, von Reuter, had verder
zijn onderofficieren en manschappen
er op gewezen, dat zij, in geval van
rechtmatige zelfverdediging, krachtig
moesten optreden, desnoods met ge
bruikmaking van wapens. Verder,
dat hij dadelijk na de eerste inciden
ten den districts-directeur en den bur-
Fbankrijk.
De politie te Parijs heeft Zondag een
3-tal inbrekers gearresteerd die eenige
dagen geleden daar een kostbare auto
mobiel stalen. Zij verklaarden na hun
arrestatie, dat zij het voorbeeld der
beruchte autobandieten wilden navol
gen en reeds een plan voor een groo-
ten slag aan de Belgisch—Fransche
grenzen hadden uitgewerkt.
Zondag werd in een tramwagen die
op een der buitenboulevards van Parijs
reed, een 22-jarige passagier plotseling
waanzinnig, en bedreigde met zijn re
volver de medereizigers. Een paniek
ontstond, waarbij iedereen naar de
uitgangen drong. Plotseling wierp de
waanzinnige zich op een jongenman,
dien hij op den grond smept. Het
slachtoffer werd zoo door den waan
zinnige getrapt, dat hij zwaar gewond
lend veel kostbaarheden, meubelen,
beelden, kerksieraden, altaarkastjes,
enz. En alles werd onder hoongelach
voor een spotprijsje verkocht.
Op de straten bevond men naast de
in uniform gekleede nationale gardes
een groote menigte met pieken ge
wapende sansculotten, die sinds kor
ten tijd door de regeering bezoldigd
werden, met het doel ten allen tijde
de machthebbers bij te staan. Bij elk
alarmgeklep en stormgelui, hij leder
brood-oproer, dat in den laatsten tijd
herhaaldelijk voorkwam, wegens enor
me stijging der broodprijzen, kwamen
deze sansculotten opdagen, en bij alle
geschillen tusschen de Conventie, de
staatsregeering, het Parijsche stads
bestuur en de politieke clubs, liepen
zij te zamen en vertegenwoordigden
de majesteit des volks. Bij hen voeg
den zich talrijke vuile, havelooze kin
deren, tallooze vrouwen, die als de
beroemdste breister van Robespierre,
met de breikous in de hand, de dage-
lijksche toeschouwers waren van al
les wat er op de straat voorviel.
Parijs leek een beeld van omver
werping van alle orde, dat was de
indruk, die onze reizigers -kregen. Nu
eerst werd het graaf Charles duide
lijk, wat hij ondernomen had1;
welke Wederwaardigheden hij zou moe-
ten kampen en welke verantwoorde
lijkheid hij op zich geladen had. En
daarbij kwam, dat hij Jacques Beau-
chène absoluut niet vertrouwde. On-
f 1.25
1.50
1.50
- v - 1-90
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren.
tegenover een ander dorpde bloed
wraak heerscht er nog.
Een eigenlijke Albaneesche taal be
staat nietde leden van verschillende
stammen verstaan elkander niet of
ternauwernood, zoodat er van een
eigen, nationale taal geen sprake is.
Onze Hollanders zullen minstens een
paar jaar noodig hebben om zich vol
doende verstaanbaar te maken om
organiseerend te kunnen optreden.
Toch zit in het spreken der taal het
begrip van organisatie.
Verder werd meegedeeld, dat de
grensregeling wel steeds een moeilijke
questie zou blijven, die nog wel tot
een oorlog kon leiden en dat het leven
als men het leeft als Albaniër niet
duur is, maar als beschaafd-Europeaan,
met Europeesche eischen zeer en zeer
duur.
Wat het land betreft dit moezeer
moeilijk zijn te doorkruisen bij gebrek
aan wegen en zou van organiseeren
alleen dan eenig resultaat te wachten
zijn, als het land eerst doorsneden was
van verbindingswegen. De winter kon
nijpend koud zijn, veel erger dan in
West-Europa, de zomer was goed maar
heet en het klimaat niet ongezond.
Het land was op vele plaatsen
vruchtbaar maar niemand uit de ar
moedigste streken, trok er heen.
De voorloopige regeering, die niet
erkend werd, en te Valona zetelde,
waar ook onze missie is, had een on
afhankelijk gebied van .eenige kilome
ters straal en As man Pasha, zou wel
iedereen neer laten schieten, die zon
der zijn goedvinden, dien grens over
schreed.
derweg had hij rneernialou opgemerkt
hoe de donkere oogen van den jon
gen boer vol haat op hem rustten en
vooral in deze omtrek. Daarentegen
behandelde hij Madeleine met eerbied
en ontzag en toonde de grootste on
derworpenheid en opmerkzaamheid al
leen voor haar. Dit alles wees onbe-
driegelijk op een aanwezige harts
tocht, die slechts op een gelegenheid
wachtte om met onweerstaanbaar ge
weld los te barsten.
Dit was de grootste smart van den
jongen graaf, de meest drukkende en
angstige zorg, niet zoozeer voor hem
dan wel voor Madeleine on hij was er
op voorbereid, dat Jacques Beauchè-
ne den een of anderen dag zou uit
roepen: „Hier as een verkapte aris
tocraat, een graaf. Grijp hem, het
is een graaf de Miraie, de vogelvrij
verklaarde, mannen!” En de vrees,
wat er dan gebeuren zou, maakte hem
ongerust. Om deze reden had hij hem
al reeds vijfhonderd francs beloofd,
zoodra men veilig in Parijs was.
Hij wilde dat geld nu üitbetalen en
hem dan tevens nog vijfduizend fres.
toezeggen, indien zij reeds goed en
wel op den terugreis waren met den
burggraaf bij hen.
Terwijl Charles langzaam door ’t
gewoel reed, ontstond vlak achter hen
plotseling een groot tumult.
bouw is een reuzen vooruitgang te
constateeren bij eenige jaren vroeger.
Merkwaardig is het toenemend verzet
van de zijde der liberalen tegen de
hooge marine-begrootingen van minis
ter Churchill. De conservatieven slaan
er natuurlijk munt uit, ja, zij spreken
zelfs al van een kabinetscrisis, daar
het kabinet ook niet homogeen zou
zijn, zoowel ten opzichte der vlootbe-
grootingen Lloyd George contra Chur
chill als ten opzichte van Home-Rule
Churchill contra de overige leden. Of
het waar is
Rusland. Hier blijft conserva
tisme troef. Da onverandelijke wil van
den Czaar van 1905 is het meest ver
anderlijke weerhaantje ter wereld ge
bleken. De Doema, schepping van die
onveranderlijke wil is een wassen neus.
Met of zonder goedkeuring van de
Doema, de regeering gaat haar gang.
Zij verkracht het recht, zij onderduikt
de vrijheid, schendt de wetten, ver
breekt de gedane beloften. Wat raakt
haar protesten der beschaafde wereld.
Amerika mag vrij protesteeren tegen
de onderdrukking der Joden, de be-
leedigingen dit ras aangedaan, de
Russische justitie zet lustig haar kne
vel systeem voort, zij zet onvermoeid
progroms op touw, zelfs ritueele moord-
procossen durft zij aan. De mishan
delingen in de Russische gevangenissen
houden onverpoosd apn, in die bureau
cratische wereldstaat. Een helsche uit
barsting der getergden zal noodig zijn
om die regeeringsmonsters voorgoed
het zwijgen op te leggen.
(Wordt vervolgd.)
12)
„Wanneer ge werkelijk in Parijs
mocht komen, vraag dan naar mijn
nicht, de burggravin de Railmont.
Uit oude vriendschap en verwantschap
zal ze jelui zeker behulpzaam zijn,
zooveel zij kan. Vóór alles waar
schuw ik jelui echter je leven niet
op het spel te zetten om het mijne
te redden. Ik moet eindigen, de ron
de komt. God behoede u beiden!
Uw vader,
Etienne de Leuronsac.”
wel uit het feit, dat eeh conservatief
stel ministers aan het bewind kan
blijven, zelfs al komt daaronder voor
een middeleeuwsche mummie als de
minister van oorlog is gebleken te
zijn. De Rijksdag kan opspelen zoo
hard hij wil, de minister jouwt de
leden toe, of hij voor zijn soldaten
staat. Een motie van wantrouwen!....
de Rijkskanselier lapt ze onder zijn
laars. Dit laatste optreden van de
regeering staat in verband met de
Zabernkwestie die van zoo’n recente
datum is, dat wij er niets van behoeven
te herhalen. Trouwens het laatste be
drijf is nog niet uit.
In de Hannoveraansche kwestie, die
we vroeger uitvoerig toelichtten kwam
volgens de een door het huwelijk van
Prins Ernst August van Brunswijk
met de dochter van den Duitschen
keizer een goede wending, terwijl
anderen volhouden, dat er principieel
geen verandering heeft plaats gehad.
Memoreeren we nog de ongelukken
met de bestuurbare luchtschepen, dan
is het voornaamste hiermee de revue
gepasseerd.
Frankrijk vertoont als elk jaar
zijn politieke verwarring, die tijdelijk
scheen tot stilstand gebracht, toen
Poincaré het roer in handen had. Het
Fransche volk verkoos heih. echter
tot den hoogsten post. En sedert hij
de presidentszetel heeft beklommen,
duikelen de ministers weer als de ke
gels van het kegelspel. Briand, Barthou,
Doumerque-Caillaux. Thans roert Bri
and zich weer en het staat te voorzien,
dat deze te een of te anderen tijd weer
als eerste minister zal optreden. De
wet op den 3 jarigen diensttijd met
de noodzakelijke finantieele wetten
hebben we vermeld.
Engeland. Nog altoos heeft het
liberale miqjsterie Asquith ondanks de
oppositie der unionisten het roer in
handen. Het werkt stevig door om
zijn voorgenomen plannen te verwe-
zelijken. Thans loopt in hoofdzaak de
strijd om Home-Rule. Of, wanneer in
het volgend jaar het Home-Rule be
ginsel is aanvaard, het in Ulster tot
uitbarsting zal komen, blijft nog steeds
een open vraag. In dit opzicht lijkt
het ons dat de Engelsche regeering
wel wat al te lankmoedig de voorbe
reidselen der unionisten aanziet.
Aangenaam is het te kunnen wijzen
op een betere verstandhouding tusschen
dit land en Duitschland. Waar thans
in ernst voorstellen worden gedaan
tot tijdelijke beperking van de vloot-
de raiding van haar vader. Haar li
chaam was echter niet bestand tegen
de vermoeienissen en ontberingen. Zij
moesten daarom twee volle dagen in
Troijes blijven.
Doch eindelijk wenkten hen de to
rens van de Notre Dame en van
heel Parijs en eindelijk geloofden zij
alle gevaren te boven te zijn. Ook
Jacques Beauchène verheugde zich
eindelijk Parijs te zien. Niet dat hij
de reis moe geworden was, ofschoon
alje arbeid op hem rustte. Hij, de
reus met zijn vermetele oogen bleek
de.' beste legitimatie te zijn op de
landwegen; zonder 4iem zouden de
vermomde aristocraten reeds lang ge
grepen en in de gevangenis gewor
pen zijn.
Zij reden steeds langs de Seine,
tusschen de heuvels door, die Parijs
in het zuiden omgaven. Tegen den
middag naderden zij Vincennes, een
voorstad van Parijs. In de straten en
op de pleinen hadden de nationale
ga nies hun bivak opgeslagen. Daar-
tusschen liepen schreeuwend en zin
gend, vrouwen en kinderen met een
roode muts allen op het hoofd. Zon
der aangehouden te worden reden de
reizigers door die menigte heen en
kwamen door de muren van Parijs.
Hier ging het nog woester toe, en
danste men overal de Carmagnole,
den dans der revolutionairen. Aan
een wijnhuis waren groote plakkaten
gehecht, waarin bekend gemaakt werd
Albanië.
Kapt. Meijer deelt in de N. Arnh.
Crt. een en ander mede over ’tgeen
hij op een reis naar den Balkan om
trent Albanië en de Albaneezen heeft
vernomen.
Wij ontleenen daaraan het vol
gende
Wat den Albanees betreft, men deel
de mij in ’tkort het volgende mee:
Hij is flink gebouwd, krijgshaftig, gast
vrij, maar wraakzuchtig, zoo ontwik
keld, x dat hij met zijn vingers tot
hoogstens tien telt, wantrouwend te
genover iederofschoon hij op zijn
vrouw neerziet, zal hij ieder die haar
of zijn dochters te vrijpostig nadert,
neerschietenelk dorp staat vijandig
de eigenaar een nieuwe bezen-
emigranten-wijn” ontvangen
Verderop bevond zich een fa-
van pieken; het was een van
staatswege in beslag genomen smidse,
waar thans pieken voor de volksbe-
wapening werden vervaardigd. De
menschen stonden er omheen, zagen
toe hoe de wapens vervaardigd wer
den, en vertelden elkaar de nieuwste
nieuwtjes.
„Was jij gisteren op de roode ker
mis?” hoorde Charles een man met
een houten been vragen. En de ge
vraagde, iemand met een woest on
aangenaam gelaat, antwoordde luid
lachend: „Ja, zeven en vijftig hebben
weer in de zak geniest.”
Charles wist niet, wat dit betee-
kende en toch ging hem een koude
rilling door de leden. Uit alles wat
hij hier gaf zulk een blijk van ver
dorvenheid en ontaarding, dat hij
blij was toen hij ongehinderd voorbij
gekomen was. De menschen hadden
echter te veel met zichzelf te doen,
dan dat zij zich veel konden ophou
den met vreemdelingen en dan voor
al met zulke armzalige ruiters op de
afgesloofde paarden. Hij had zijn
paarden allen verkocht, behalve
drie, die zij zelf bereden.
Ook in de straten der eigenlijke
stad Parijs heerschteeen beangstigen
de drukte en een levendigheid van
belang. In de talrijke uitdragerswin
kels bemerkte men in het oog val-
