I
irland.
l!
lil II
1
biedingen
IE. Alter
i Gracht 269A
IAAG,
STE WAAR-
agen
imeskleeding.
I
i
I
s No. 12373.
Vrijdag 9 Januari 1914.
53e Jaargang.
1
behalve
Zon-
-Rottprdam.
Buitenlandsch Nieuws.
't
Amsterdam.
I
FEUILLETON
C
V
rejN's Inkt
lijk de BESTE.
NSCHADELIJK
-HOLLAND.
SieitenfioQÓar.
Courant
ntiën kosten slechts
tbeialing:
f jf
Ie of gedeelten
M.E.ALTER
racht 2691
TAAG.
LEI
en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
ITieuws- en. voor G-oixc9.su exx Oxxxstrelceirx.
Verschijnt dagelijks
Telefoon Interc. 8g.Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
H.H. Apothekers,
,s
Jr.
m de stad aan huis
niet
(Wordt vervolgd)
uur
I
de voorka-
wacht tot u hem ontvangen
ver
in
van
ZOON. Gouda.
Vrij bewerkt door AMO.
in de
mccet.
15, voor elke regel
d aan het Bureau
wij geregeld tijdig
en ontvangen van
srten, vennakelijk-
eae dan in ome
n.
ze in de
den gewonen
vergoed.
JLJfen ADRES-.
ide scheikundige
i Tandartsen en
Markt, IO*/, u.
„De Dageraad”.
’t „Schaakbord”,
Kiesvereeniging
jhouwburg”, 8 u.,
leelvoorstelling.
kbord”, 9u., Con-
i, afd. Gouda.
jhouwburg”, 8 u.,
leel „De Vrouw in
elkaar vastzitten op een plaats, ge
vormd door het onderste gedeelte der
borstholte en het bovenste deel der
buikholte. Op deze plaats bevindt zich
een soort van cylindrisch gevormde
brug van 14 centimeter in omtrek en
5 centimeter lang. Daarbinnen bevindt
zich een hard gedeelte waarvan men
aanneemt, dat het de plaats is waar
de beide borstbeenderen met elkaar
zyn vergroeidverder is nog een zacht
gedeelte waar te nemen, waarvan men
de samenstelling echter tot nog toe
niet heeft kunnen nagaan.
Door middel van X-stralen heeft
men kunnen waarnemen, dat de kin
deren elk hun eigen longen, hart, slok
darm, maag en ingewanden hebben.
Maar de beide onderbuiksholten staan
met elkaar in gemeenschap en bij elke
ademhaling van één der kleinen, ver
plaatsten zich haar ingewanden in de
buikholte van haar zuster.
Omtrent do lever heeft men nog geen
volkomen zekerheid kunnen krygen.
Gewoonlyk is bij deze soort van mon
stra, de levers vergroeid, hetgeen
natuurlijk de moeilijkheid van de schei
dingsoperatie verhoogt.
De toestand' der beide kinderen is
uitstekend. Eiken dag nemen zij 10
gram in gewicht toe, en thans wegen
zij reeds 5 kilo.
Ook hebben zij een zeer verschil
lende psyche. De eene lacht, terwijl
de andere huilt, de eene slaapt, tefwijl
dc andere wakker is enz. Overigens
is - de een sterker van bouw en van
gestel dan de ander. Maar, wat in
deze omstandigheden van groot belang
is, het onderzoek van het bloed heeft
vastgesteld, dat het aantal bloedbol*
letjes in het bloed van de een, grooter
is dan in het bloed van de ander.
De ouders zyn beiden welgevormde
menschen. De vader is 35 en de moe
der 44 jaar. Ook de andere kinderen
uit het huwelijk, alsmede een-voorzoon
van de moeder zyn normaal gevormd.
Van erfelijken aanleg kan hier dus
moeilijk sprake zijn.
Zuid-Afrika.
Het Vrouwen-Monument.
Den 16den November is, naar men
weet, bij Bloemfontein het door onzen
landgenoot, Anton Wouw, vervaar
digde monument ter nagedachtenis
van de in de concentratie-kampen
tijdens den jongsten Engelschen oorlog
gestorven vrouwen en kinderen, ont
huld.
Daarbij heeft ook de consul-generaal
der Nederlanden een krans noergelegd
van onze Koningin. In de thans ont
vangen Z.-Afrikaansche bladen vinden
wij thans den woordelijken tekst van
zijn daarbij gehouden toespraak. Deze
luidde als volgt: „In de droevige
maar roemrijke dagen waarvan dit
schoone monument de herinnering voor
het nageslacht zal moeten levendig
houden, is er geen staatshoofd geweest,
dat met grooter belangstelling, geen
volk dat met meer sympathie en war
mer meegevoel de lotgevallen van het
Afrikaansche volk heeft gevolgd en
zijn leed heeft meegeleden, dan Ko
ningin Wilhelmina, der Nederlanden
en het Nederlandsche volk. Ten be
wijze, dat die belangstelling niet is
uitgedoofd, dat die sympathie ook
thans nog gloeit in de harten van de
Nederlandsche stamverwanten, heeft
Harer Majesteits Regeering mij opge
dragen aan de voet van dit monument
deze krans te plaatsen. Moge ze ons
het symbool zijn van de band, die allen
samenbindt, aan wie ten Noorden en
ten Zuiden van de Evenaar onze taal
lief en dierbaar is.”
Waarop de heer Rocco de Villiers
namens president Botha, antwoordde:
„Als het mondstuk van gansoh het
volk wil ik uw Regeering en hot
Nederlands volk hartelijk',danken voor
deze daad van toegenegenheid. Had
den wy het niet reeds uit duizenden
kostbare bewijzen ondervonden, dan
zoude deze krans ons weer getoond
hebben, dat onze stamverwanten in
Nederland met ons medeleven en mede
gevoelen. Deze daad van uw Regee
ring grijpt ons diep in het hart en -
zal ongetwijfeld veel bijdragen om de
banden van verwantschap tusschen ons
nauwer aan te halen. liet is goed dat
die banden tussen ons en het Neder
landsche volk waarvan velen mot ons
gestreden hebben en allen in die don
kere dagen medegeleden hebben, wor
den aangehaald opdat wij met trots
herinneren dat wij afstammelingen zijn
van een volk, dat op elk gebied heeft
uitgeblonken en nu nog in de voorste
rij staat van de kultuurvolkeren der
wereld. Wil onze eerbiedige dank
overbrengen aan uw Regeering en
volk en ontvang ook gij onze dank
voor uw tegenwoordigheid en voor
de woorden door u gesproken.”
Uit de rede van ds. Louw is de
volgende statistiek genomen
„Het was spreker te beurt gevallen
leefde Lodcwljk Capet nog.”
„Ja, maar gisteren was het toch
niet geheel en al hetzelfde liedje. Ilij
betoogde, dat het slot van den ge
vangene door de nationale gardes,
aan wie de inhechtenisneming was
opgedragen is ujjgeplunderd en dat
zelfs een cassette met veel geld, ge
stolen is. Aldus beschuldigde Vergni-
aud de regeringstroepen van open
baren diefstal.”
Laster”.
„Mogelijk. Maar de wijze, waarop
Vergniaud de zaak voordroeg, was
bepaald bewonderenswaanlig. Ilij be
toogde niet minder, dan dat de Con1
ventie roevers bezoldigde en de gan
ache regeering het land in ongeluk
en ellende gestort heeft. Dat in het
bijzonder het Comité voor Openbaar
Welzijn met zijn inhechtenisnemingen
en doodvonnissen het zwaard van
Damoclesboven het hoofd van an
dersdenkenden doet zweven.”
„Dat zal het ook, dat doet en dat
moet het ook. De gelijkheid der men-
schen zal niet alleen op papier staan
maar in de nieuwe republiek ook in
werkelijkheid bestaan, en... waar ik
dan egn hoofd zie, dat zich boven
anderen verheft, daar sla ik het af.”
Geestdriftig had Robespierre dit ge
antwoord.
Amerika.
Het vergaan der „Oklahoma”.
Hoe het ongeluk met het tankschip
„Oklahoma” zich heeft toegedragen is
nog niet bekend. Waarschijnlijk is het
doormidden gebroken, toen de gewel
dige zeeën het hoog ophieven en is
de bemanning in paniek naar het dek
en naar de booten gerend. Men heeft
twee booten op zee gevondenin de
eene waren 3 lijken, in de andere 5
verkleumde schipbreukelingen. Er wa
ren in deze boot elf menschen geweest,
doch zes hunner zijn, doordat de boot
herhaaldelijk is omgeslagen, omgeko
men.
De vijf overblijvenden werden opge
pikt door het stoomschip „Gregory”
van de Boothstoomvaartmaatschappij.
Kapitein Graalf van de Bavaria”
heeft in zijn radiogram aan de Ham-
burg—Amerika-lijn vermeld dat hij de
8 man, die hij gered heeft, van het
voorschip heeft gehaald.
Het achterschip van de „Oklahoma”
was, volgens de verklaring van haar
kapitein, 22 minuten nadat het schip
doormidden was gebroken, gezonken
met den achtersteven omhoogde
schroef werkte toen nog. Een ont
ploffing heeft niet plaatsgehad. De
kapitein van de Bavaria” kon het
doorbreken van het tankschip ni’et
bevestigen, hij kwam eerst op de plaats
van de ramp nadat dit gebeurd was.
Het voorschip is blijven drijven door
dat de waterdichte schotten werden
gesloten.
De „Oklahoma” was een schip van
de Gulf Refining Company de waarde
wórdt op 700,000 geschat. (N. Crt.)
John Pierpont Morgan Sr. was een
groot verzamelaar niet enkel van
kunstschatten maar ook van be-
langwekkenden doccumenten, autogra
fen enz. Zoo was hij ook de eigenaar
geworden van het testament van
Martha Washinton, de weduwe van
den eersten president van Vereenigde
Staten. Dat stuk bevond zich ten tijde
van het uitbreken van den Ameri-
kaanschen burgeroorlog in het archief
van Fairfax County in den Staat Vir
ginie. Het werd toen gestolen en bleef
een tijdlang zoek, maar werd ten
slotte aangetroffen in de biblio heek
van Pierpont Morgan. De Regeering
van Virginië deed toen moeite om het
v- en Woningtoe-
erstandscommissie
u.
unie. 8 uur. Hon-
wartet.
Réunie”, 7J/j u.,
Reisvereeniging.
it „de Réunie” 8
avond Dep. Gouda
t van ’t Algemeen,
jhouwburg”, 8 u.,
iba v. d. Pas.
jhouwburg”, 8 u.,
.mmerspiele „Der
oploop met te spuiten uiteen te jagen,
doch dit gelukte al evenmin. Ten
slotte wilden de gendarmen hun paar
den halen. Toen zij naar de aardap-
pelenmarkt wilden terugkeeren, kwam
een wachtmeester der gendarmerie hun
tegemoet, zeggende, dat zij gerust
konden wegblyvenj dat de menschen
weggegaan waren ten gevolge van den
regen. Den lOen November hadden er
weer samenscholingen plaats. De men
schen schreeuwden en joelden. De gen
darmes drongen de menschen terug,
doch zoodra zij van den eenen kant
weggejaagd waren, kwamen zij aan
den anderen kant terug. Er werd ook
met steenen geworpen. Op den avond
van den lOen November waren min
stens 800 menschen op het slotplein,
onder wie vele vrouwen en kinderen.
Doch er waren ook vele mannen, die
joelden en schreeuwden. Doch op den
avond van den 28en, November was
het slotplein volkomen leeg. De getuige
kwam er des avonds om halfacht
toen waren er nog maar enkele men
schen, doch hij zag de militaire pa
trouilles, die deze rustige menschen
gevangen namen. Get. had den indruk,
dat het steeds rumoeriger werd, zoo
dra de militairen zich lieten zien.
Naar men weet, werd het getuigen
verhoor gisteren ten einde gebracht,
waarna de auditeur-nilitair zijn eischen
heeft gesteld.
Albanië.
Het Turksche gezantschap te Parijs
is gemachtigd alle berichten beslist
tegen te spreken, die betrekking héb
ben op de candidatuur van Izzet Pasja
voor den troon van Albanië en die
het doen voorkomen alsof de Turksche
Regeering zekere heimelyke listen met
Albanië voor heeft.
Frankrijk.
Monstra.
De aandacht der medische wereld
iff Frankrijk is thans gevestigd op twee
kinderen, op 27 en 28 November jl.
geboren, die met het onderlyf aan
elkaar zijn vastgegroeid.
Door dr. Le Filliatre, chirurg van
de centrale infirmerie der Fransche
gevangenissen zal worden beproefd de
beide lichamen van elkaar te scheiden.
Eergisteren heeft hij de kinderen ver
toond aan de leden der Académie de
Médécine, waarby hij tevens eenige
gegevens omtrent hen verschafte.
Daaruit bleek, dat de kinderen aan
jaar. Hij schoen eenigszins kortzich
tig en zat diep over zijn werk heen-
gebogen. Klein en mager van gestalte
had zijn gelaat een onaangename en
onvriendelijke uitdrukking. Zijn klee-
ding was uiterst sober en elegant.
Doze man was Maximiliaan Robes
pierre, de afgevaardigde van Arras.
Thans zag hij zuchtend van zijn
arbeid op, greep naar een tafelschel
en belde. Een jonge meisje trad de
kamer binnen en scheen met schuwe
eerbied en toch met een liefdevol ver
trouwen tot haar meester op te zien.
Deze had zich langzaam afgewend en
staarde door het venster naar buiten.
„Burger Robespierre, hebt gij ge
roepen,” vroeg zij na een oogenblik
gewacht te hebben.
- - om en zei,
was 8t. Just
document van den verzamelaar terug
te krijgen, maar Pierpont Morgan was
daar niet toe te bewegen.
„Buit is buit” oordeelde hij.
Maar nu de zoon de beschikking
heeft gekregen over de door zijn vader
bijeengebrachte collecties, hoopte men
in Fairfax Gouty, dat het testament
zou terug keeren naar de plaats waar
het thuis behoort. Immers, in de bla
den was bekend gemaakt, dat Morgan
Jr. aan enkele buitenlandsche regee-
ringen stukken had teruggegeven,
welke uit archieven of openbare col
lecties waren ontvreemd en indertijd
door zijn vader gekocht waren.
Een invloedrijk Amerikaansch da-
mesgenootschap „The daughters of
the American revolution” wendde zich
tot Morgan Jr. met het verzoek, het
testament te willen terruggeven maar
de financier liet door zyn secretaris
antwoorden, dat hij daartoe niet kon
overgaan, doch dat hij bereid was,
het stuk te laten fotografeeren en van
de foto’s exemplaren te geven aan de
archieven te Fariax, mits hij daarvoor
in ruil foto’s ontving van het testa
ment van George Washington zelf,
dat in het bezit is van den staat Vir
ginië.
Dit antwoord was een groote teleur
stelling voor de burgers Fairfax Coun
ty en de vertegenwoordiger «van die
provincie in het congres van den staat
Virginië zal nu trachten, in dat con
gres gedaan te krijgen, dat de staat
Virginë Morgan in rechten aanspreëkt
om de teruggaaf van het testament te
verkrijgen. (JST. R.’Crt.)
Duitsohland.
Zabern.
Gisteren zijn in het proces tegen
kolonel von Reuter en luitenant Schadt
de laatste getuigen gehoord. Majoor
Uhde verklaarde den indruk te hebben
gekregen, alsof de politie absoluut niets
deed. De politie liep weg, zoodra er
ergens lawaai was. De bevolking
maakte zich vroolijk over de politie.
Getuige Schmidt, wachtmeester bij
de Gendarmerie, verklaarde, dat de
gendarmes op 9 Nov. het bevel ge
kregen hadden, om vooral de woning
van luitenant von Förstner te bewaken,
daar de menigte in de straat waar de
luitenant woonde, te hoop liep. Op de
aardappelmarkt was zooveel volk bij
eengekomen, dat de menigte niet meer
verdreven kon worden. Inmiddels
trachtten de brandweerlieden den volks-
;roeien tot flinke
er -dan op dat ze
maken, zoo mooi als ge maar kunt.
En dit betaalt ge mij in de win
kel voor de mutsen, opdat niemand
er iets van merken zal.”
Met deze woorden drukte zij het
jonge meisje een aantal papieren in
de hand, witte papieren, assignaten
tot een bedrag van zeshonderd franc
voor de twee mutsen. Zooveel kost
ten ze ook, en nog eena omhelsde
ze beide meisjes, waarna
winkel scheidden met
burgerlijken groet.
VII.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
15)
„Maak je bemind, Madeleine, dan
zult ge leven, dan kunt ge geluk in
al je ondernemingen hebben. Heb je
nu goed begrepen, wat ik je verteld
heb?”
„Ja zeker, tante!”
Nu stond de ferme vrouw op en
zette met de haar eigen handigheid
Vera Truchon en Madeleine een roo
de muts op het hoofd, die de meisjes
alleraardigst stond.
„Lieve Vera,” sprak zij; toen, „gij
zult mijn beschermelinge zeker niet
verlaten. Ik vertrouw op je.”
„Gij kunt u gerust op mij verla
ten, burgeres,” antwoordde het lieve
meisje, „ik zal Madeleine niet uit
het oog verliezen.”
„God loone het u! Wie weet hoe
het in tien jaar tijd nog veranderen
i kan. Hebt gij geld genoeg, Madeleine.
I Dat is een voornaam ding.”
,,Ja, tante, Charles heeft het bij
L zijn vrienden hier in Parijs opgeno-
9 men
„Laat niemand het weten, en nu
voor heden yaarwel. Maar vergeet
niet je aanstaanden Zaterdag mooi te
roepen,
g
Robespierre keerde zich
vriéndelijk: Leonore,
niet hier, zoo even?”
„Ja, burger. Hij is in
mer en
kunt.”
„Breng hem dan hier!”
Even later trad daarop de
wachte binnen. Hij was gekleed
de uniform van hoofdofficier der na
tionale garde, had een flink en ge
zond voorkomen en een krijgshaftig
uiterlijk.
„Gij wilt mij spreken, burger St.
Just?”
„Ik wacht reeds bijna twee
daarop!"
„Wat is er dan?”
(lOrilSUIi: COURANT.
PRIJS VAN HEJ ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren.
We verplaatsen ons naar een een
voudige kamer. Eenvoudige, witte
gordijnen voor de ramen, geen sofa,
houten stoelen met kunsteloos uitge
sneden leuningen, op een eenvoudige
latafel een karaf met twee glazen,
een ouderwetsche, zoogenaamde schuif
tafel, met eenige papieren, couranten
en decreten en proclamaties. Men kon
aan die tafel zien, dat hier een ijve
rig man woonde en niet alleen een
ijverig, doch ook een machtig man,
want onder die papieren bevonden
zich ook ontwerpen van wetten, de
schema’s van gewichtige, streng lo
gische en doordachte redevoeringen,
benevens talrijke doodvonnissen.
Een bijna beangstigende strengheid
en eenvoud zaten in die kamer. Aan
de werktafel zat een nog jonge man
van ongeveer vier- of vijf en dertig
„Gij waart gisteren weer niet in
de conventie.”
„Neon”.
„Waarom niet?”
„Wat geeft dat eeuwigdurende ge
zwets. Mij berouwt steeds don tijd
die ik moet verbeuzelen met bet aan-
hooron van lange redevoeringen.”
„Gisteren zoudt go u zeker niet
verveeld hebben
„Wat was or dan?”
„Vergniaud heeft weer een moord-
dadigen aanval tegen den Berg ge
daan.”
„Ik dacht het wel. Nauwelijks laat
ik mij eenige dagen niet onder hon
zien, of zij steken de hoofden bij el
kaar en kakelen als een stelletje
waschvrouwen. Waarover had hij het
nu weer.”
„Over een geschiedenis, die ergens
in Franche Comté moet voorgevallen
zijn. Er moet weer iemand onschul
dig gevangen genomen zijn.”
„Het oude liedje- Als Vergniaud
zijn zin kreeg, moest alles bij het
oude blijven. Het volk moest dan nog
meer dan vroeger uitgezogen en ver
trapt worden? Dat was weer iets
voor de Gironde van vroeger. Het
zijn allen verkapte aristocraten. Ik
ken ze wel. Ik herinner mij de zit
tingen nog zeer goed, die aan den
doodvan Lodewljk Capet vooraf gin
gen. Hoe stelde de Gironde niet alles
in het werk om den koning te red
den. Indien ik er niet geweest was.
f 1.25
1.50
1 50
1.90
