np L' 'i bn grijs f lil in :he ibiedingen in de b. 12408. Vrijdag 20 Februari 1914. behalve Zon- Buitenlandsch Nieuws. DO 000. NSUlLLüiM. Valentine. het Leven, en Eeestdagen. 52e Jaargang. XTiexL-ws- ^^«d.'vex'ten.’tïö'blsud. voor O-ou-cLgl ezx Oxxxs’txelszezi-. Verschijnt dagelijks Telefoon Interc. 82. Courant K Sixxrxexu leurxd.. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82. erzekering tegen GOUDA. ad aan het Bureau lahn»tein?< 7) (Wordt vervolgd.) JmumiZa^Goud» mam 4* i ■ntom. (MIMI mhoven, en outia. IAAG. (Pres.), Pr. A. E. 4BDEN, ,Dr. P.H. bleef ver- PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer. GOUDSCHE ('(KRANT PRIJS VAN HET ABONNEMENT? Per kwartaal Idem franco per post. Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post. Abonnementen worden Markt 31, bij onze Agenten daar echter niet aan spektakel te maken nale te zingen. Schouwburg, 8 w, ntsvoorstelling. „Ons Genoegen”, tuccea. ‘ntiën kosten slechts itbel&iing: 35, voor elke regel te Jericho, is eergisteren door het vuur geheel vernield. Van het kostbare meubilair kon slechts weinig worden gered. De wegen röndom de villa wa ren door de hevige sneeuwstormen schier onbegaanbaar, zoodat de brand weerlieden de grootste moeite hadden het brandende huis te bereiken. Het landhuis bevatte 60 kamers, waaronder een de eetkamer, welke geheel in den stijl Louis XIV was ingericht. Tal van kunstwerken uit dezen tijd zijn verloren gegaan. De schade bedraagt 5 millioen dollar. f 1.25 L50 1.50 1.90 dagelijks aangenomen aan ons Bureau ten, den Boekhandel en de Postkantoren. Schouwburg, 8 u., nte. mwij geregeld tijdig ogen ontvangen icerten, vernukW; deze dan in ona® den. i en begonnen ook en de Internatio- )t Amerikaansche Felton. Het geeft is onschadelijk. icon f 1.50. ijgbaar,. bij »E JOH© Oosthaven 81. e Réunie“ 8l/i id. Afd. Gouda N. Nederlandsche officieren in Albanië In een brief uit Durazzo aan de Voss. Ztg. komen nog eenige aardige bijzonderheden voor over de Nederland sche officieren in Albanië. De schrijver beweert o.a. dat Essad pasja streeft naar de post van minister van Oorlog, maar dat de commissievan toezicht zich stelt op het standpunt, dat Albanië voorloopig geen leger heeft, maar slechts een onder het departement van Binnenlandsche Zaken ressorteerende gendarmerie en dus geen minister van Oorlog noodig heeft. Zou Essad zijn zin kragen, dan zou den de-flinke Nederlandsche officieren, di© met bewonderenswaardige plichts besef en ijver de gendarmerie in Zuid- Albanië hebben georganiseerd, aftre den, wat een zwaar verlies voor Al banië zou zijn en dan geeft de schrij ver teekenende staaltjes van de wijze waarop generaal De Veer zorgde het gezag van de Nederlandsche officieren hoog te houden. Toen Ismaël Kemal in Walona zijn kabinet vormde, benoemde hij Mehmed- pasja, een der overwonnen officieren uit de gevechten van Koemanowo en Monaatir, tot Minister van Oorlog. Mehmed-pasja begaf zich onmiddel lijk naar de kazerne, naar het bureau van den Nederlandschen generaal De Veer, groette hem, zette zich aan zijn schrijftafel en begon in de papieren van den generaal te bladeren. De ge neraal liet hem door zijn tolk zeggen, dat hij die papieren moest laten liggen, daar ze hem niets aangingen. Mehmed-pasja ging van de schrijf tafel naar de sofa en beval een gen darme, koffie te brengen. Generaal De Veer liet hem zeggen dat als hij koffie wenschte, de gene raal hem met pleizier een kop koffie zij een donkerrood© vloeistof in het water en reikte het glas aan mevrouw Rechling over, die weer in zooverre bijgekomen was, dat zij alleen het glas naar de lippen kon brengen en het haastig leegdronk. „Meer... nog meer...” stamelde zij. Valentine nam het glas en keerde zich om, als wilde zij de kamer ver laten. Doch zij bedacht zich eli vulde het glas voor de helft weer. Weer gaf zij het aan mevrouw Rechling. „Zoo,” zei deze, na het leegge dronken te hebben. „Dat helpt! Dank je wel.” Valentine antwoordde niet. Met moeite stond mevrouw Rech ling op. „Nu ga ik.” Zij wachtte tot het meisje iets zou zeggen. Doch toen dat niet gebeurde, vervolgde zij: „Valentine, juffrouw, sta daar nu niet zoo naar den grond te kijken. Kom maar hier, en geef mij de hand. Dwalen is immers rnenschelijk. Het spijt me zoo. Maar wat kon ik ook anders denken, dan dat ge het hals snoer weggenomen hadt. Het was uit goedgunstigheid, dat ik zélf kwam en niet de politie stuurde. Zie me...” kreet van schrik, brak zij ’naarwoorden af. Als een spookge stalte stond daar de luitenant, met de vuist dreigend opgeheven, in de deur, die de verbinding tusschen de kamers was. de wanordelijke tooneelen. De oorzaak moet, naar aan de Matin wordt gemeld, worden gezocht in ontevredenheid der leerlingen met een der suppoosten, die sommigen hunner bij den directeur had verklikt. Vijf leerlingen zijn voorgedragen tot wegzending uit de inrichting. De Draadlooze telegrafie. Het Fransche post- en telegraafbe- stuur heeft, naar gemeld is, een wets ontwerp uitgewerkt, waarbij het uit zenden van Bertsche golven voor draadlooze telegrammen uitsluitend aan den staat voorbehouden blijft. Daarentegen zal elkeen het recht hebben, een draadloos ontvangtoestel te bezitten, onder voorwaarde, dat hij daarvoor vooraf toestemming vraagt en een, overigens gering* bedrag be taalt. Naar gemeld wordt, is het wets ontwerp, dat reeds binnenkort bij het parlement zal worden ingediend, op aansporing van het ministerie van oorlog tot stand gekomen, en wel met het oog op het feit, dat verdachte vreemdelingen, inet name aan de oos- telijke grens en in de Fransche oor- logshavens draadlooze telegraafappa- raten hehben opgericht, die geenszins louter voor de grap gebruikt worden, doch waarmede zij de van den Riffel- toren afgezonden cijfertelegrammen opvangen om zo te ontcijferen. Düitsohland. Prinses Wilhelm van Baden, f Gistermogen had in de kapel van het paleis te Karlsruhe de plechtige lijkdienst plaats voor de overleden Prinses Wilhelmina van Baden. De Keizer geleidde de groothertoginLouise naar haar zetel. De dienst werd verder bijgewoond door de Prins en de Prin ses Max van Baden, de groothertog en de groothertogin, de hertog van Bronswijk, Prins Eugen van Zweden, de groothertog van Olden burg, Prins Karel van Oldenburg, Prins Karei van Hohenzollern, Hertog Paul Frederik van Mecklenburg, Groot vorst Michael van Rusland, enz. De dienst werd ingeleid met Russische gezangen en afgewiBseJd door Ae ge beden van Russische geestelijken in vol ornaat. len heb?” „Waar zou het anders gebleven zijn?’ Het is weg en niemand anders dan gij zijt ooit in ’t kistje geweest.” Valentine stond voor haar en keek haar aan, alsof ze aan haar gezond verstand twijfelde. „Maar hoe is het mogelijk, me vrouw, denk toch eens na! Ge hebt toch zelf liet „Wilt ge mij soms in het hoofd praten, dat ik u het halssnoer gege ven heb?” „Ach... Zie je nu wel, dat je toch zelf de oorzaak van het geval bent. Hoe kon ik ook denken „Neen, natuurlijk niet, u kondt na tuurlijk niet anders denken, dan dat ik een dievegge ben, ha! En u V den brutalen moed ook nog om te komen en mij op de afschuwelu ste manier te beleedigen. En durftv ge nog te zeggen, dat ik oorzaak van dit* alles ben. Dat gaat alle perken te buiten dat is niet te verontschuldigen,” riep Valentine doodsbleek uit; haar oogen schoten vuur en haar gelaat toonde iets zeer wreedaardigs! Mevrouw Rechling gevoelde zich lang niet op haar gemak. „Maar eh, juffrouw, juffrouw, denk toch eens even na! Dwalen ie toch immers heel rnenschelijk.” „Neen, uw dwalen is onmensche- lijk geweest,” antwoordde Valentine! „Ga weg! zit ge daar nog! Wat wilt Engeland. Geen marine-manoeuvres. ’s Morgens, toen de leerlingen naar Ijondwische bladen melden, dat hun atelier» gingen, herhaalden rich groote Engehohe vlootmanoeuvres n dit jaar niet zullen plaats hebben. De kosten van verleden jaar bedroegen een half millioen pond sterling en men wenscht in verband met het vrij nut- telooze deztr manoeuvres dit jaar deze kosten niet te maken. Deze politiek der Engelsche marine-antoriteiten vindt in de nationalistische pers heftige be strijding. Albanië. De Albaneesche deputatie, die, met Essad pasja aan het hoofd, den Prins v. Wied den Albaneeschen troon zal aanbieden, is gisteren uit Rome te Keulen aangekomen, en vertrekt heden naar Neuwied. Te Rome hebben de leden der depu tatie zich een Westersche garde-robe aangeschaft, daar de Albaneesche kleer makers, voorloopig nog alleen berekend zijn op het vervaardigen van de nati- onale kleederdracht. Essad woonde ook een hofbal bij en- gedroeg zich daar, als men de Italia” mag gelooven, op bijzonder hoofsche wijze. Het blad verhaalt nl. dat de Koningin, zooals men weet een dochter van Koning Nioolaas van Montenegro, hem aansprak met de woorden„Ge neraal, het doet mg genoegen, den heldhaftigen verdediger van Skoetari te mogen begroeten”, waarop E«»ad antwoordde: „Wij hebben slechts ge- dMMi wat wij konden om geen al te onwaardige tegenstanders te zijn van uw roemrijken vader en zijn dappere soldaten. De -Koningin had den generaal de attentie bewezen hem in het Alba neesch aan te spreken en hij bleef in beleefdheid niet ten achter en ant woordde in het Servisch, de moeder taal der Koningin. Daarmede heeft hij tegelijkertijd de onjuistheid bewezen van de bewering, dat hij geen andere talen kende dan Albaneesch en Turksch. De ter dood veroordeelde majoor Bekir poogde door omkooping zijner wachters te vluchten. Deze poging werd door de Nederlandsche officieren verijdeld. De wachters zijn gearres teerd Bekir is naar Skoetari overge bracht. Uit Janina wordt gemeld, dat een Albaneesch detachement onder bevel van Kessin bey en een Hollandsch officier de dorpen Sefrani, Malintsi, en Gagenska, gelegen binnen Hel- leensche zóne bezetten. Toen er uit Odritsani een strijdmacht opdaagde, gingen de Albaneezen op de vlucht met achterlating van 20 geweren. Amerika. Vanderbilt’s Villa verbrand. Het nieuwe kostbare landhuis van den bekenden millionair van der Bilt, i Frankje. Eenigen tijd geleden bracht een ge heimzinnig geval de stad Toulousein groote opschudding. Op 6 December van het afgeloopen jaar ging Josef Fayt, „le père Fay”, zooals hij door zijn kennissen werd ^enoepra, op bezoek in de Rue de BaaMs, bij een zekeren Lauvinerie, bij wien hij als tuinman in dienst was. Angele, de jongste dochter van Fayt was meegegaan. Nadat Fayt een paar glazen wijn had gedronken, riep hij plotseling uitpatroon, die wijn slaat me naar het hoofdEn hij zakte op den grond ineen, alsof hij stomdron ken was. Angele Fayt liep doodelijk verschrikt weg. Lauvinerie liep haar achterna, maar zij liep door. Van wat er dien avond verder gebeurd is weet men niets, maar de dochters van Fayt vonden den volgenden ochtend het huisje van hun vader leeg en op slot. Fayt was verdwenen. Een onderzoek volgde. Lauvinerie werd in hechtenis genomen, maar tegen een borgtocht van 100.000 frank weer in voorloopige vrijheid gesteld, omdat er niets van een misdaad bleek. De 100.000 frank borgtocht beteekende niet veel voor Lauvinerie, want bij het doorzoeken van zijn woning, vond men in een wollen kous meer dan een millioen franks. Ruim twee maanden zijn er sedert het verdwijnen van vader Fayt ver- loopen. Maandagavond nu werd zijn lijk uit de Garonne opgevischt, zoowat tweehonderd meter beneden de plaats waar zijn huisje staat. De belangstel ling voor deze zaak is nu te Toulouse natuurlijk weer geheel ontwaakt. Het lijk zal nu geschouwd worden en men hoopt daardoor eenig licht te brengen in deze geheimzinnige zaak. Te Angers is onder de leerlingen van de „Ecole des Arts et Métiers” een formeele muiterij uitgebroken. Eergisteren tegen middernacht poog den vijf leerlingen over den tuinmuur van de school te klimmen, om een nachtelijk uitstapje te maken. Zij werden daarbij verrast door den directeur, die hun een standje maakte. De jongelieden wierpen zich toen op den directeur en takelden hem hevig toe met karwatsen en met vuisten. Met bloedend gelaat liep de direc teur nu naar de slaapkamers der an dere leerlingen en riep: „Kijk eens wat je kameraden mij hebben gedaan De andere leerlingen stoorden zich New-York onder de sneeuw. Wij hebben reeds melding gemaakt van den geweldigen sneeuwstorm, die Zaterdag jl. in den geheelen Staat New-York het spoorwegverkeer ont redderde, en de stad New-York met een twee voet-dik sneeuwkleed be dekte. Het gemeentebestuur der metropolis schijnt echter met de opruiming van deze sneeuw niet al te veel, of althans niet genoeg haast te maken. De New- Yorksche bladen klagen ten minste steen en been over de nalatigheid der autoriteiten, die niet zorgen, dat de sneeuw even vlug weer verdwijnt als zij gekomen is. Het verkeer laat alles te wenschen over, op verschillende punten is de spoorwegdienst en de tramdienst gestaakt en waar hij nog aan den gang gehouden wordt, gaat het op zulk een sukkeldrafje, dat men twee uren noodig heeft om van de voorsteden naar de stad te komen. Twintigduizend menschen werken dag en nacht om maar een schijn van orde in den chaos te brengen en toch is van vooruitgang geen sprake. Bovendien wijzen de bladen er op, dat de sneeuw een voortdurend gevaar voor de veiligheid der New-Yorkers is. Wanneer een maar eenigszins felle brand uitbreekt bij tamelijken wind, moet, zeggen zij, een groot gedeelte van de stad een prooi der vlammen worden, daar de stoomspuiten zich geen weg kunnen banen door de straten en een groot gedeelte van het blusch- materiaal onder de sneeuw bedolven ligt. Dat dit gevaar ook door de autori teiten als werkelijk bestaand wordt erkend, blijkt hieruit, dat de hoofd commissaris van politie tot het publiek een waarschuwing heeft gericht waarin hij op groote waakzaamheid tegen brandgevaar aandringt. tusschen mijn kjoeren gtetopt, om op die manier mij van diefstal te kun nen beschuldigen en zoodoende uw zoon van mij aikeerig te maken? Oh neem u dan in acht, mevrouw, De gevolgen zouden op uw< hoofd kun nen neerkomen.” Met open mond had mevrouw Rech ling dit sprakeloos aangehoord. Ein delijk riep zij uit: „Wat een weergalooze onbeschaamd heid is dat! Wilt gij op die manier de rollen omkeeren? Mij te verdenken dat ik een deel van een roman zou vertoonen! Dat gaat alle perken te buiten? Zou ik mij aan jouw kleeren vergrepen hebben?’ Zij snakte naar adem en ging toen voort: „Maar nu ben ik het moede.....,” „Ik ook!” stiet Valentine uit. „En ik moet u er aan herinneren, dat ge in mijn vaders huis zijt.” „Dus, ronduit gesproken, daarmee bedoJt ge, dat ik moet uitkijken, dat daar het gat van de deur is. Met het grootste genoegen hoör, want het is hier in jullie salon moorddadig koud en mijn rijtuig wacht reeds lang ge noeg. Maak dus voort en geef - mij het halssnoer „Halssnoer?” viel Valentine in. „Doe maar niet, of ge er niets van weet Het paarlen halssnoer met dia manten slot - gij hebt er altijd zoo veel zin in gehad.” „Het paarlsnoer? Dus ge beschul digt mij, dat ik uw halssnoer gesto- „Versta ik u goed,” bracht Va lentine met moeite uit. „Beschuldigt u mij voor iets gestolen te hebben? Houdt u mij dan voor een dievegge? Mevrouw? „Ei, als ge het ding dan bij den rechten naam wilt noemen, ja, gij hebt mij bestolen, juffer!” „Waagt gij het mij zulk een schan delijke beleediging aan te doen?” zei Valentine, terwijl zij ontsteld naar de deur der kamer keek. Als haar va der ongelukkigerwijze iets gehoord had, dan zou er een ongeluk gebeu ren. „Gestolen is gestolen, ge moogt nu zijn, wie ge wilt.” Mevrouw Rech ling werd opnieuw boos. „De schan de is zeker nog grooter als het zoo n juffer betreft, die zich altijd voornaam heeft voorgedaan. Laat je dus raden, geeft mij het voorwerp gewillig te- rug, anders zal de politie hier huis zoeking moeten doen.” „Aha, u wilt zeker hier een too- neel opvoeren, zooals die in de ro mans voorkomen, mevrouw! Hebt u soms een ring of een ander sieraad ge dan nog van mij? Wij hebben met elkaar niets meer uit te staan.” En met een gebiedend gebaar wees ze naar de deur. Ze dacht er niét meer aan, dat die vrouw de moeder was van den man, dien zij beminde. Zij dacht er slechts aan, dat op dit irfo- mentBlechts twee deuren haar scheid den van haar va<hpr, voor wien iedere hevige aandoening doodelijk zou zijn. Zij was razend van toorn. Doch mevrouw Rechling verroerde zich niet. Was het toe te schrijven aan den opgewonden toestand, waar in zij den geheelen dag en in het bij zonder dien voormiddag verkeerd had. Was het schrik oxer haar misgreep, i dat I of was het te vfflen aan haar ontatel- hadtj 'tenis over de groote verandering in i hier Valentine’s optreden? Het is niet te 'elüK- zeggen, doch de sterke vrouw voelde jpan zich een onmacht nabij. Zij maakte r de nog een beweging om haar fluweelen mantel over haar schouders te ruk ken en zonk toen achterover: „Wa terdrinken Een paar seconden slechts Valentine staan zonder zich te roeren en liet haar koude blikken op haar hulpeiooze vijandin rusten. Dan draaide zij zich om en verliet de ka mer. Na eenige minuten reeds kwam ze terug. Op een presenteerblaadje droeg zij een glas, dat voor drievierden ge vuld was met water en een kleine al reeds ontkurkte fleech. Daaruit goot Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55 Elke regel meer0.10 By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels Ï0.35 bij vooruit betaling elke regel meer 6 ets. Reclames f 025 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1914 | | pagina 1