np
L'
'i
bn grijs
f
lil
in
:he
ibiedingen
in de
b. 12408.
Vrijdag 20 Februari 1914.
behalve Zon-
Buitenlandsch Nieuws.
DO 000.
NSUlLLüiM.
Valentine.
het Leven,
en Eeestdagen.
52e Jaargang.
XTiexL-ws- ^^«d.'vex'ten.’tïö'blsud. voor O-ou-cLgl ezx Oxxxs’txelszezi-.
Verschijnt dagelijks
Telefoon Interc. 82.
Courant
K
Sixxrxexu leurxd..
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82.
erzekering tegen
GOUDA.
ad aan het Bureau
lahn»tein?<
7)
(Wordt vervolgd.)
JmumiZa^Goud»
mam 4* i
■ntom. (MIMI
mhoven, en
outia.
IAAG.
(Pres.), Pr. A. E.
4BDEN, ,Dr. P.H.
bleef
ver-
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer.
GOUDSCHE ('(KRANT
PRIJS VAN HET ABONNEMENT?
Per kwartaal
Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post.
Abonnementen worden
Markt 31, bij onze Agenten
daar echter niet aan
spektakel te maken
nale te zingen.
Schouwburg, 8 w,
ntsvoorstelling.
„Ons Genoegen”,
tuccea.
‘ntiën kosten slechts
itbel&iing:
35, voor elke regel
te Jericho, is eergisteren door het vuur
geheel vernield. Van het kostbare
meubilair kon slechts weinig worden
gered. De wegen röndom de villa wa
ren door de hevige sneeuwstormen
schier onbegaanbaar, zoodat de brand
weerlieden de grootste moeite hadden
het brandende huis te bereiken. Het
landhuis bevatte 60 kamers, waaronder
een de eetkamer, welke geheel in den
stijl Louis XIV was ingericht. Tal
van kunstwerken uit dezen tijd zijn
verloren gegaan. De schade bedraagt
5 millioen dollar.
f 1.25
L50
1.50
1.90
dagelijks aangenomen aan ons Bureau
ten, den Boekhandel en de Postkantoren.
Schouwburg, 8 u.,
nte.
mwij geregeld tijdig
ogen ontvangen
icerten, vernukW;
deze dan in ona®
den.
i en begonnen ook
en de Internatio-
)t Amerikaansche
Felton. Het geeft
is onschadelijk.
icon f 1.50.
ijgbaar,. bij
»E JOH©
Oosthaven 81.
e Réunie“ 8l/i
id. Afd. Gouda N.
Nederlandsche officieren in
Albanië
In een brief uit Durazzo aan de
Voss. Ztg. komen nog eenige aardige
bijzonderheden voor over de Nederland
sche officieren in Albanië. De schrijver
beweert o.a. dat Essad pasja streeft
naar de post van minister van Oorlog,
maar dat de commissievan toezicht zich
stelt op het standpunt, dat Albanië
voorloopig geen leger heeft, maar
slechts een onder het departement van
Binnenlandsche Zaken ressorteerende
gendarmerie en dus geen minister
van Oorlog noodig heeft.
Zou Essad zijn zin kragen, dan zou
den de-flinke Nederlandsche officieren,
di© met bewonderenswaardige plichts
besef en ijver de gendarmerie in Zuid-
Albanië hebben georganiseerd, aftre
den, wat een zwaar verlies voor Al
banië zou zijn en dan geeft de schrij
ver teekenende staaltjes van de wijze
waarop generaal De Veer zorgde het
gezag van de Nederlandsche officieren
hoog te houden.
Toen Ismaël Kemal in Walona zijn
kabinet vormde, benoemde hij Mehmed-
pasja, een der overwonnen officieren
uit de gevechten van Koemanowo en
Monaatir, tot Minister van Oorlog.
Mehmed-pasja begaf zich onmiddel
lijk naar de kazerne, naar het bureau
van den Nederlandschen generaal De
Veer, groette hem, zette zich aan zijn
schrijftafel en begon in de papieren
van den generaal te bladeren. De ge
neraal liet hem door zijn tolk zeggen,
dat hij die papieren moest laten liggen,
daar ze hem niets aangingen.
Mehmed-pasja ging van de schrijf
tafel naar de sofa en beval een gen
darme, koffie te brengen.
Generaal De Veer liet hem zeggen
dat als hij koffie wenschte, de gene
raal hem met pleizier een kop koffie
zij een donkerrood© vloeistof in het
water en reikte het glas aan mevrouw
Rechling over, die weer in zooverre
bijgekomen was, dat zij alleen het
glas naar de lippen kon brengen en
het haastig leegdronk. „Meer... nog
meer...” stamelde zij.
Valentine nam het glas en keerde
zich om, als wilde zij de kamer ver
laten. Doch zij bedacht zich eli vulde
het glas voor de helft weer. Weer gaf
zij het aan mevrouw Rechling.
„Zoo,” zei deze, na het leegge
dronken te hebben. „Dat helpt! Dank
je wel.”
Valentine antwoordde niet.
Met moeite stond mevrouw Rech
ling op. „Nu ga ik.” Zij wachtte tot
het meisje iets zou zeggen. Doch toen
dat niet gebeurde, vervolgde zij:
„Valentine, juffrouw, sta daar nu
niet zoo naar den grond te kijken.
Kom maar hier, en geef mij de hand.
Dwalen is immers rnenschelijk. Het
spijt me zoo. Maar wat kon ik ook
anders denken, dan dat ge het hals
snoer weggenomen hadt. Het was uit
goedgunstigheid, dat ik zélf kwam
en niet de politie stuurde. Zie me...”
kreet van schrik, brak zij
’naarwoorden af. Als een spookge
stalte stond daar de luitenant, met de
vuist dreigend opgeheven, in de deur,
die de verbinding tusschen de kamers
was.
de wanordelijke tooneelen. De oorzaak
moet, naar aan de Matin wordt gemeld,
worden gezocht in ontevredenheid der
leerlingen met een der suppoosten, die
sommigen hunner bij den directeur
had verklikt.
Vijf leerlingen zijn voorgedragen
tot wegzending uit de inrichting.
De Draadlooze telegrafie.
Het Fransche post- en telegraafbe-
stuur heeft, naar gemeld is, een wets
ontwerp uitgewerkt, waarbij het uit
zenden van Bertsche golven voor
draadlooze telegrammen uitsluitend
aan den staat voorbehouden blijft.
Daarentegen zal elkeen het recht
hebben, een draadloos ontvangtoestel
te bezitten, onder voorwaarde, dat hij
daarvoor vooraf toestemming vraagt
en een, overigens gering* bedrag be
taalt. Naar gemeld wordt, is het wets
ontwerp, dat reeds binnenkort bij het
parlement zal worden ingediend, op
aansporing van het ministerie van
oorlog tot stand gekomen, en wel met
het oog op het feit, dat verdachte
vreemdelingen, inet name aan de oos-
telijke grens en in de Fransche oor-
logshavens draadlooze telegraafappa-
raten hehben opgericht, die geenszins
louter voor de grap gebruikt worden,
doch waarmede zij de van den Riffel-
toren afgezonden cijfertelegrammen
opvangen om zo te ontcijferen.
Düitsohland.
Prinses Wilhelm van Baden, f
Gistermogen had in de kapel van
het paleis te Karlsruhe de plechtige
lijkdienst plaats voor de overleden
Prinses Wilhelmina van Baden. De
Keizer geleidde de groothertoginLouise
naar haar zetel. De dienst werd verder
bijgewoond door de Prins en de Prin
ses Max van Baden, de groothertog
en de groothertogin, de hertog
van Bronswijk, Prins Eugen van
Zweden, de groothertog van Olden
burg, Prins Karel van Oldenburg,
Prins Karei van Hohenzollern, Hertog
Paul Frederik van Mecklenburg, Groot
vorst Michael van Rusland, enz. De
dienst werd ingeleid met Russische
gezangen en afgewiBseJd door Ae ge
beden van Russische geestelijken in
vol ornaat.
len heb?”
„Waar zou het anders gebleven
zijn?’ Het is weg en niemand anders
dan gij zijt ooit in ’t kistje geweest.”
Valentine stond voor haar en keek
haar aan, alsof ze aan haar gezond
verstand twijfelde.
„Maar hoe is het mogelijk, me
vrouw, denk toch eens na! Ge hebt
toch zelf liet
„Wilt ge mij soms in het hoofd
praten, dat ik u het halssnoer gege
ven heb?”
„Ach... Zie je nu wel, dat je toch
zelf de oorzaak van het geval bent.
Hoe kon ik ook denken
„Neen, natuurlijk niet, u kondt na
tuurlijk niet anders denken, dan dat
ik een dievegge ben, ha! En u V
den brutalen moed ook nog om
te komen en mij op de afschuwelu
ste manier te beleedigen. En
durftv ge nog te zeggen, dat ik
oorzaak van dit* alles ben. Dat gaat
alle perken te buiten dat is niet
te verontschuldigen,” riep Valentine
doodsbleek uit; haar oogen schoten
vuur en haar gelaat toonde iets zeer
wreedaardigs!
Mevrouw Rechling gevoelde zich
lang niet op haar gemak. „Maar eh,
juffrouw, juffrouw, denk toch eens
even na! Dwalen ie toch immers heel
rnenschelijk.”
„Neen, uw dwalen is onmensche-
lijk geweest,” antwoordde Valentine!
„Ga weg! zit ge daar nog! Wat wilt
Engeland.
Geen marine-manoeuvres.
’s Morgens, toen de leerlingen naar Ijondwische bladen melden, dat
hun atelier» gingen, herhaalden rich groote Engehohe vlootmanoeuvres
n dit jaar niet zullen plaats hebben. De
kosten van verleden jaar bedroegen
een half millioen pond sterling en men
wenscht in verband met het vrij nut-
telooze deztr manoeuvres dit jaar deze
kosten niet te maken. Deze politiek der
Engelsche marine-antoriteiten vindt
in de nationalistische pers heftige be
strijding.
Albanië.
De Albaneesche deputatie, die, met
Essad pasja aan het hoofd, den Prins
v. Wied den Albaneeschen troon zal
aanbieden, is gisteren uit Rome te
Keulen aangekomen, en vertrekt heden
naar Neuwied.
Te Rome hebben de leden der depu
tatie zich een Westersche garde-robe
aangeschaft, daar de Albaneesche kleer
makers, voorloopig nog alleen berekend
zijn op het vervaardigen van de nati-
onale kleederdracht.
Essad woonde ook een hofbal bij en-
gedroeg zich daar, als men de Italia”
mag gelooven, op bijzonder hoofsche
wijze. Het blad verhaalt nl. dat de
Koningin, zooals men weet een dochter
van Koning Nioolaas van Montenegro,
hem aansprak met de woorden„Ge
neraal, het doet mg genoegen, den
heldhaftigen verdediger van Skoetari
te mogen begroeten”, waarop E«»ad
antwoordde: „Wij hebben slechts ge-
dMMi wat wij konden om geen al te
onwaardige tegenstanders te zijn van
uw roemrijken vader en zijn dappere
soldaten.
De -Koningin had den generaal de
attentie bewezen hem in het Alba
neesch aan te spreken en hij bleef in
beleefdheid niet ten achter en ant
woordde in het Servisch, de moeder
taal der Koningin. Daarmede heeft hij
tegelijkertijd de onjuistheid bewezen
van de bewering, dat hij geen andere
talen kende dan Albaneesch en Turksch.
De ter dood veroordeelde majoor
Bekir poogde door omkooping zijner
wachters te vluchten. Deze poging
werd door de Nederlandsche officieren
verijdeld. De wachters zijn gearres
teerd Bekir is naar Skoetari overge
bracht.
Uit Janina wordt gemeld, dat een
Albaneesch detachement onder bevel
van Kessin bey en een Hollandsch
officier de dorpen Sefrani, Malintsi,
en Gagenska, gelegen binnen Hel-
leensche zóne bezetten. Toen er uit
Odritsani een strijdmacht opdaagde,
gingen de Albaneezen op de vlucht
met achterlating van 20 geweren.
Amerika.
Vanderbilt’s Villa verbrand.
Het nieuwe kostbare landhuis van
den bekenden millionair van der Bilt,
i
Frankje.
Eenigen tijd geleden bracht een ge
heimzinnig geval de stad Toulousein
groote opschudding.
Op 6 December van het afgeloopen
jaar ging Josef Fayt, „le père Fay”,
zooals hij door zijn kennissen werd
^enoepra, op bezoek in de Rue de
BaaMs, bij een zekeren Lauvinerie,
bij wien hij als tuinman in dienst was.
Angele, de jongste dochter van Fayt
was meegegaan. Nadat Fayt een paar
glazen wijn had gedronken, riep hij
plotseling uitpatroon, die wijn slaat
me naar het hoofdEn hij zakte op
den grond ineen, alsof hij stomdron
ken was. Angele Fayt liep doodelijk
verschrikt weg. Lauvinerie liep haar
achterna, maar zij liep door. Van wat
er dien avond verder gebeurd is weet
men niets, maar de dochters van Fayt
vonden den volgenden ochtend het
huisje van hun vader leeg en op slot.
Fayt was verdwenen. Een onderzoek
volgde. Lauvinerie werd in hechtenis
genomen, maar tegen een borgtocht
van 100.000 frank weer in voorloopige
vrijheid gesteld, omdat er niets van
een misdaad bleek. De 100.000 frank
borgtocht beteekende niet veel voor
Lauvinerie, want bij het doorzoeken
van zijn woning, vond men in een
wollen kous meer dan een millioen
franks.
Ruim twee maanden zijn er sedert
het verdwijnen van vader Fayt ver-
loopen. Maandagavond nu werd zijn
lijk uit de Garonne opgevischt, zoowat
tweehonderd meter beneden de plaats
waar zijn huisje staat. De belangstel
ling voor deze zaak is nu te Toulouse
natuurlijk weer geheel ontwaakt. Het
lijk zal nu geschouwd worden en men
hoopt daardoor eenig licht te brengen
in deze geheimzinnige zaak.
Te Angers is onder de leerlingen
van de „Ecole des Arts et Métiers”
een formeele muiterij uitgebroken.
Eergisteren tegen middernacht poog
den vijf leerlingen over den tuinmuur
van de school te klimmen, om een
nachtelijk uitstapje te maken.
Zij werden daarbij verrast door den
directeur, die hun een standje maakte.
De jongelieden wierpen zich toen op
den directeur en takelden hem hevig
toe met karwatsen en met vuisten.
Met bloedend gelaat liep de direc
teur nu naar de slaapkamers der an
dere leerlingen en riep: „Kijk eens
wat je kameraden mij hebben gedaan
De andere leerlingen stoorden zich
New-York onder de sneeuw.
Wij hebben reeds melding gemaakt
van den geweldigen sneeuwstorm, die
Zaterdag jl. in den geheelen Staat
New-York het spoorwegverkeer ont
redderde, en de stad New-York met
een twee voet-dik sneeuwkleed be
dekte.
Het gemeentebestuur der metropolis
schijnt echter met de opruiming van
deze sneeuw niet al te veel, of althans
niet genoeg haast te maken. De New-
Yorksche bladen klagen ten minste
steen en been over de nalatigheid der
autoriteiten, die niet zorgen, dat de
sneeuw even vlug weer verdwijnt als
zij gekomen is. Het verkeer laat alles
te wenschen over, op verschillende
punten is de spoorwegdienst en de
tramdienst gestaakt en waar hij nog
aan den gang gehouden wordt, gaat
het op zulk een sukkeldrafje, dat men
twee uren noodig heeft om van de
voorsteden naar de stad te komen.
Twintigduizend menschen werken dag
en nacht om maar een schijn van orde
in den chaos te brengen en toch is
van vooruitgang geen sprake.
Bovendien wijzen de bladen er op,
dat de sneeuw een voortdurend gevaar
voor de veiligheid der New-Yorkers
is. Wanneer een maar eenigszins felle
brand uitbreekt bij tamelijken wind,
moet, zeggen zij, een groot gedeelte
van de stad een prooi der vlammen
worden, daar de stoomspuiten zich
geen weg kunnen banen door de straten
en een groot gedeelte van het blusch-
materiaal onder de sneeuw bedolven
ligt.
Dat dit gevaar ook door de autori
teiten als werkelijk bestaand wordt
erkend, blijkt hieruit, dat de hoofd
commissaris van politie tot het publiek
een waarschuwing heeft gericht waarin
hij op groote waakzaamheid tegen
brandgevaar aandringt.
tusschen mijn kjoeren gtetopt, om op
die manier mij van diefstal te kun
nen beschuldigen en zoodoende uw
zoon van mij aikeerig te maken? Oh
neem u dan in acht, mevrouw, De
gevolgen zouden op uw< hoofd kun
nen neerkomen.”
Met open mond had mevrouw Rech
ling dit sprakeloos aangehoord. Ein
delijk riep zij uit:
„Wat een weergalooze onbeschaamd
heid is dat! Wilt gij op die manier
de rollen omkeeren? Mij te verdenken
dat ik een deel van een roman zou
vertoonen! Dat gaat alle perken te
buiten? Zou ik mij aan jouw kleeren
vergrepen hebben?’ Zij snakte naar
adem en ging toen voort: „Maar nu
ben ik het moede.....,”
„Ik ook!” stiet Valentine uit. „En
ik moet u er aan herinneren, dat ge
in mijn vaders huis zijt.”
„Dus, ronduit gesproken, daarmee
bedoJt ge, dat ik moet uitkijken, dat
daar het gat van de deur is. Met het
grootste genoegen hoör, want het is
hier in jullie salon moorddadig koud
en mijn rijtuig wacht reeds lang ge
noeg. Maak dus voort en geef - mij
het halssnoer
„Halssnoer?” viel Valentine in.
„Doe maar niet, of ge er niets van
weet Het paarlen halssnoer met dia
manten slot - gij hebt er altijd zoo
veel zin in gehad.”
„Het paarlsnoer? Dus ge beschul
digt mij, dat ik uw halssnoer gesto-
„Versta ik u goed,” bracht Va
lentine met moeite uit. „Beschuldigt
u mij voor iets gestolen te hebben?
Houdt u mij dan voor een dievegge?
Mevrouw?
„Ei, als ge het ding dan bij den
rechten naam wilt noemen, ja, gij
hebt mij bestolen, juffer!”
„Waagt gij het mij zulk een schan
delijke beleediging aan te doen?” zei
Valentine, terwijl zij ontsteld naar de
deur der kamer keek. Als haar va
der ongelukkigerwijze iets gehoord
had, dan zou er een ongeluk gebeu
ren.
„Gestolen is gestolen, ge moogt nu
zijn, wie ge wilt.” Mevrouw Rech
ling werd opnieuw boos. „De schan
de is zeker nog grooter als het zoo n
juffer betreft, die zich altijd voornaam
heeft voorgedaan. Laat je dus raden,
geeft mij het voorwerp gewillig te-
rug, anders zal de politie hier huis
zoeking moeten doen.”
„Aha, u wilt zeker hier een too-
neel opvoeren, zooals die in de ro
mans voorkomen, mevrouw! Hebt u
soms een ring of een ander sieraad
ge dan nog van mij? Wij hebben met
elkaar niets meer uit te staan.” En
met een gebiedend gebaar wees ze
naar de deur. Ze dacht er niét meer
aan, dat die vrouw de moeder was
van den man, dien zij beminde. Zij
dacht er slechts aan, dat op dit irfo-
mentBlechts twee deuren haar scheid
den van haar va<hpr, voor wien iedere
hevige aandoening doodelijk zou zijn.
Zij was razend van toorn.
Doch mevrouw Rechling verroerde
zich niet. Was het toe te schrijven
aan den opgewonden toestand, waar
in zij den geheelen dag en in het bij
zonder dien voormiddag verkeerd had.
Was het schrik oxer haar misgreep,
i dat I of was het te vfflen aan haar ontatel-
hadtj 'tenis over de groote verandering in
i hier Valentine’s optreden? Het is niet te
'elüK- zeggen, doch de sterke vrouw voelde
jpan zich een onmacht nabij. Zij maakte
r de nog een beweging om haar fluweelen
mantel over haar schouders te ruk
ken en zonk toen achterover: „Wa
terdrinken
Een paar seconden slechts
Valentine staan zonder zich te
roeren en liet haar koude blikken op
haar hulpeiooze vijandin rusten. Dan
draaide zij zich om en verliet de ka
mer.
Na eenige minuten reeds kwam ze
terug. Op een presenteerblaadje droeg
zij een glas, dat voor drievierden ge
vuld was met water en een kleine al
reeds ontkurkte fleech. Daaruit goot
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer0.10
By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels Ï0.35 bij vooruit
betaling elke regel meer 6 ets. Reclames f 025 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.