JS
llllllll
1
I
1
11
r”
Hl
."Wïto. 124117-
^eiKAlterlR-
ipte Gracht 269*
Dinsdag 3 Mi
1914.
.1
Verschijnt dagelijks
Telefoon Interc. 82.
EvLïten la,rx<S..
HP EN
Buitenlandsch. Nieuws.
ras rum
FEUILLETON.
Valentine.
52e Jaargang.
H
I
o
HAAG,
Dameskleding,
ieele of gedeelten
da.
eWed.E. ALTER
©xx voor ezx OKO-stxelcezx-
belialve Zon- eh Feestdagen.
PRIJS DER ADVERTENTÏËn"!
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Telefoon Interc. 82.
;invw
lelijk de BESTE
ONSCHADELIJK
RN-HOLLAND.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
lil
qï
volko-
of
ge-
16)
van voorhanden,
te
je
zei ze mol
sprak
(Wordt vervolgd)
eerst later ondervin-
zelf geen
hoezeer ik
domme vraag gedaan had
er om heen te praten.
meer
ont-
Rech-
zei
NI BnMiNNI
ver geen enkel motief voor den aan
slag heeft kunnen vinden dan juist de
wilde nationale haat der Rumeenen.
ogen, ’s nachts
hap van allerlei
i allooi in een
waar de lijken
affors lagen,
denaar bij zijn
l gevraagd naar
1 stoet,
die ouder de auspiciën' der anti-ra-
pubhkeinsche Action Frangaiae der
„CujuuIoib du K<
Deze hadden in
ijverig mot biljetten
einde de belonging
zonder karakter te
word ik je vrouw
Valentine gelukt los te
de deur
duide-
afkeer,
Réunie, 8*/2 uur,
d. Goudsch Comité
ke Keuze.
Zalm 11 u., Vergad.
zan Kaashandelaren.
Schaakbord 8’/j nor»
at. Bond v. Handel*
lienden „Mercurios”
Tante Constance, die slechts op de
eerste de boste gelegenheid wachtte
om aan haar gevoel uitdrukking te
kunnen geven,
Réunie 8 u., Vergad.
.mbachtsschool.
mwij geregeld tijdig
ogen ontvangen van
icerten, vermakelgk-
deze dan in onze
ien.
OGSTEWAAR-
edragen
juiten de stad aan huis I
4 I
ien vergoed.
TTAAM en ADRES.
Gracht 269»
S HAAG.
te-
ïk
Italië.
Het testament van Rampolla.
Zooals men weet is onlangs in het
paleis van wijlen kardinaal Rampolla
een onderzoek ingesteld naar een tes
tament. Men vermoedde namelijk,
dat behalve het thans van kracht ge
worden testament, waarbij de kardinaal
zijn zuster gravin Perrana en haar
echtgenoot tot universeele erfgenamen
aanwijst, er nog een tweede testament
van later datum moest zijn, waarin de
kardinaal zijn zuster en zwager onterft,
wegens het liederlijk gedrag van hun
zoon, die zijn oom zooveel gold heeft
gekost.
Het onderzoek leverde echter niets
op, en men kwam dus tot de conclusie,
dat er geen tweede testament bestond,
of dat dit, indien het al had bestaan,
vernietigd was.
Thans echter is bij de rechtbank te
Rome een anonyme brief ontvangen,
waarin wordt medegedeeld, dat de
broeder van Peppino, den kamerdie
naar van den kardinaal zich van het
verdwenen testament heeft meester
gemaakt, mot het doel om .daarmede
chantage te plegen op ’s kardinaals
zwager graaf Perrana. Deze laatste I
zou namelijk Peppino eerst hebben
overgehaald om het testament te ste
len, en het dan aan hem, Perrana te
overhandigen.
Na den dood van Rampolla was
graaf Perrana in het paleis gekomen
en had tot Peppino in Napolitaansch
dialect gezegd„Nu Peppino, waar
blijft het testament?”
Peppino had, om zich tegenover de
aqdere aanwezige personen niet te
verraden, geantwoord: „Dat is te
zeggen, graaf, u bedoelt de papieren?
Dio zal ik u laten thuisbrengen”.
Dit laatste zou dus blijkbaar niet
geschied zijn en Peppino on zijn broe
der zouden zelf het testament hebben
gehouden.
Indieu deze beschuldiging waarheid
bevat, zou er een opzienbarend schan-
daal-proces te wachten staan.
Spanje.
De staking geëindigd.
Een telegram uit Madrid meldt dat
daar officieel gemeld wordt dat te
Valencia de staking is geëindigd.
kman Zn., Gouda j
1
Albanië.
Met horten en stooten is de staat
Albanië ontstaan en met zeer schok
kende bewegingen is na de officieele
vestiging van het vorstendommetje de
eerste ontwikkeling begonnen. Het is
heusch de allereerste ontwikkeling, die
er komt, want onbeschaafder volkje
dan de Albaneezen zijn, zal men in
weinig deelen van Europa verder aan
treffen. De hoofdstad Durazzo is een
dorpje van ll/2 duizend inwoners.
Hier zal de prins von Wied de offi
cieel aangewezene en de officieel uit-
genoodigde vorst zijn intrek nemen in
een huis, dat zeker allerminst geschikt
mag heeten den naam van paleis te
dragen. Wel is men in allerijl aan het
breken en opknappen gegaan, maar
J allerijl is eigenlijk een woord dat in
j het Albaneesch niet bestaat. De Alba
neezen zijn nog heel wat eeuwen ver
wijderd in geestelijke ontwikkeling van
onze eeuw van stoom en electriciteit.
Spoorwegen zijn daar net even alge
meen als automobielen bij de Vuur-
landers. De dalen tusschen de ver
schillende bergketens hebben ieder hun
eigen bevolking, die slechts met hun
naburen in aanraking komen als twis
ten tusschen beide partijen zijn uitge-
I broken. De rechtspraak berust daar
I slechts op het recht van den sterkste.
I Voor een onbevooroordeelde lijkt het
I dan ook zonderling, dat de prins von
Wied kon besluiten zijn baantje als
garde-luitenant er aan te geven en de
I „hooge” positie van vorst der Alba--
I neezen te aanvaarden. Wanneer hij
straks in Durazzo aankomt, zal hij
toch dunkt ons nog wel eens terug
denken aan zijn Heimat, waar het leven
toch vrij wat genoeglijker zal zijn dan
in dat dorp zonder fatsoenlijke straten,
zonder behoorlijke huizen. De huis
eigenaars, we zouden hier waar het
meerendeels zulke krotten geldt, met
recht kunnen spreken van huisjes
melkers, maken reuzenzaken. De ver
schillende landen die hun afgevaar
digde naar de Albaneesche regeering
zullen zenden, doen hun best een dra
gelijke woning te krijgen. Oostenrijk
heeft voor 14000 gulden een huis ge
huurd, dat het bovendien nog zelf
mag inrichten. Als de prins von Wied
er is, mag hij wel in de eerste plaats
uit het buitenland een bouwmaat
schappij laten komen, die eenige fat- i
soenlijke huizen zet. Voor de inner-
Frankrijk.
Oudermoord.
Te Cumière bij Epernay is door een
jongen van zeventien jaar, André
Maftin genaamd, een vreeselijke mis
daad gepleegd. Op een nacht stond
hij op, begaf zich met een geladen re
volver naar de slaapkamer zijner ouders
en schoot eerst zijn moeder en daar
na zijn vader in den slaap dood. Hij
deed de deur op slot, kalmeerde zijn
kleine zusje dat in een andere kamer
sliep en door het gerucht was wakker
geworden, en ging daarna alsof er
niets gebeurd was, weer naar bed.
Den volgenden morgen ging hij
met zijn zusje naar een buurman en
vroeg of zij beiden daar eenigen tijd
mochten logeeren omdat hun ouders
uit de stad waren. De buren geloofden
het verhaal en namen de beide kin
deren op.
Dagen en weken verliepen nu zon
der dat men iets van het echtpaar
Martin hoorde.
Eindelijk begon het de aandacht te
trekken dat in het huis der slacht
offers ’s nachts dikwijls de vensters
verlicht waren en dat er gezang en
muziek klonk. Bij een door den maire
van Cannes ingesteld onderzoek bleek,
dat de jonge moordenaar daar met
zuiveren. Men zal u veroordeelen on
ter dood brengen.”
,,Ik vertrouw op mijn onschuld.”
,,Ge weet zelf wel, hoe weinig die
te beteekenen heeft,” sprak Bauer-
lich hoonend. „Maar al waart ge nu
nog zoo onschuldig, zoo onschuldig
als de zon aan den hemel en zoo rein
als pas gevallen sneeuw, het zou u
alles niet helpen. Liever zie ik uw
hoofd op het schavot vallen, liever
zou ik zelf het beulswerk verrichten,
dan dat ik u in de handen van een
ander zie. Valentine je behoort mij
toe; je moet mij toebehooren of een
schandelijken dood sterven; oen an
dere keus is er niet.”
„Den dood! Den dood!” lispelde
zij bevend; zij dacht zich reeds het
koude staal in den hals te voelen en
dreigde in onmacht te vallen, doch ze
herstelde zich én riep uit: „Nd toont
ge u pas in uw ware gedaante; en
ik ben je daar zeer dankbaar voor;
ik weet nu, wat ik van je heb te
verwachten.”
„Dat zal je tvio.
den!” siste hij. „Je hebt er
greintje begrip van, hot
lot in mijn handen heb.”
„Doe, wat ge kunt,”
onderwerping.
Er werd juist aangescheld.
„De bedenktijd is voorbij,”
Adolf Bauerlieh. „Daar komen ze van
de justitie.” Hij schoof de grendel
van de deur weg en zei: „Nog is
GOUDSCHE COURANT.
Elke regel meer„0.10
Bij drip achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekenqL
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit\
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
lijke en de uiterlijke rust moet gezorgd
worden door de Nederlandsche offi
cieren, die belast zijn met de oplei
ding van de Albaneesche gendarmerie.
Die gendarmerie kan het moeilijk ge
noeg krijgen, wanneer de opstand in
sommige gedeelten van Epirus groote
afmetingen aanneemt. Zooals bekend
is, weigert een groot deel van de be
volking aldaar, die van Grieksche
nationaliteit is, zich onder het bestuur
te plaatsen van Albanië. Reodsip een
provisioneele regeering in die afleken
gevormd onder leiding van Zogn^os,
die bij eventueel optreden der Alba
neesche gendarmerie het verzet zal
leiden. Ter toelichting dient hier ver
meld dat Albanië geen leger krijgt en
dat dus de gendarmerie dergelijke op
standen zal moeten dempen. Grieken
land ontruimt op het oogenblik alle
bezette streken, die aan Albanië zijn
toegewezen en Venizelos, de Grieksche
minister-president doet al zijn best om
den opstand tegen te gaan, maar of
het zal gelukken
aan de maatschappij gevraagd en de
opgegeven cijfers zullen met die, wel
ke hot stakingscomité verstrekte, ver
geleken worden.
Intusschen duurt de staking voort.
Door de maatschappij is echter mede
gedeeld, dat zij den dienst gedeeltelijk
heeft kunnen verzekeren.
De stakers on hun vrouwen hebben
opnieuw in het Volkshuis vergaderd,
om over de aan te nemen houding te
beslissen. De «vrouwen werden uitge-
noodigd ombewimpeld hare zienswijze
te doen kennen en, na bekendmaking
der oorzaken en aanleiding van de
staking, werd gestemd door het vrouw
volk over de al of niet voortzetting
der staking.
Van de 149 vrouwen, die aan de
stemming deelnamen, waren er 146 die
de voortzetting der staking eischten.
Een der vrouwen schreef zelfs op
haar stembriefje De staking tot den
dood
Door de stakers is besloten, den
arbeid niet te hervatten, voordat het
bestuur der maatschappij er in toege
stemd heeft, de afgevaardigden der
stakers te ontvangen of in onderhan-
deling te treden.
Oostenrijk-Hongarije.
De aanslag te Debreczin.
Volgens een bericht uit Boedapest
aan de Frankf. Zeitung zouden de
daders van den aanslag te Debreczin
een Rumeensch student, genaamd
Cattasau en een gewezen Russische
matroos, Theodoroff, zijn. Sedert
Donderdag zouden zij zich te Boeka
rest in hechtenis bevinden. Beiden
zouden met Bussisch geld zijn omge
kocht.
Aan het Berliner Tageblatt daaren
tegen wordt uit Boekarest gemeld dat
daar Mandasesku en Avram, de twee
personen op wier naam de passen
stonden van hen, die de helsche ma
chine hadden afgezonden, in deze
stad gevangen hadden genomen. Men
zal nu onderzoeken of deze personen
werkelijk de daders zijn, dan wel of
anderen zich bij hun misdrijf van de
namen der eerstgenoemden hebben
bediend.
x De Rumeensche pers betoogt dat
de daders geen geboren Rumeenen
kunnen zijn, iets wat, zoolang men
niet weet wie de werkelijke daders
zijn, natuurlijk even gemakkelijk be
weerd als ontkend kan worden. In
elk geval staat vast, dat men tot dus-
Belgie.
Staking der taxi-chauffeurs.
Er is tot dusverre geen verandering
in den toestand gekomen.
Tot het onderzoek der grieven, in
gébracht tegen de maatschappij der
taxi-auto’s te Brussel en tegen de be
twiste punten van het lastenkohier,
werd door het schepencollege in zijn
laatste zitting overgegaan. De bevoeg
de dienst werd gelast zekere punten
op te helderen en het college zal deze
zaak morgen weder aanvatten. Door
het schepencollege zijn inlichtingen
Kei niet te laat... kies... redding
ondergang... wat doe je?"
Zij schudde het hoofd.
Weer vroeg in de gang een stem
naar mejuffrouw Valentine Zier, en
de ontstelde tante Constance voerde
een bejaard man, in een lange blau
we overjas, de woonkamer binnen.
Zijn baardeloos gelaat had een ste
reotiep vriendelijke uitdrukking, de
kleine, grijze oogen keken nieuws
gierig en onschuldig rond, doch
niets ontging aan die aandacht; ze
konden als het ware om een hoekje
heenzien.
De man maakte zich bekend als
de commissaris van politie Kühnel
en begon met een beleefde veront
schuldiging, dat hij haar nog zoo laat
kwam storen. Het was echter nood
zakelijk, dat hij heden nog eenige in
lichtingen ontving van mejuffrouw
Valentine Zier, die als gezelschaps
juffrouw bij mevrouw Rechling in de
Victoriastraat was geweest. Mejuf
frouw zou wel reeds vernomen heb
ben, dat die dame plotseling gestor
ven was, voegde hij er terloops bij,
en hield Valentine daarbij scherp in
het oog.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaalf 125 EB
Idem franco per post„1.50
Met Geïllustreerd Zondagsblad„1.50 RM)
Idem franco per post„1.90
Abonnementen worden dageljjks aangenomen aan ons Bureau:
Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel em de Postkantoren.
?een!vriend^e^lag^^®^",^,*!B^^
orgieën hield in gezelsi
vrouwen van verdacl
kamer vlak onder dia
der ongelukkige slacn
Toen de jonge mod
inhechtenisneming wej
de motieven van zijn d|ad, antwoordde
hij eenvoudig, dat hij 'er genoeg van
had onder het ouderfflk toezicht te
staan, en dat hij vrij wilde wezen om
te doen en te laten wat hij wilde. Eens
had hij gedroomd dat hij zijn vader
vermoord had, en sedeft dat oogenblik
had hem de gedachte niet losgelaten,
dat hij zijn droom tot werkelijkheid
moest maken.
Een vaderlandslievpide betooging.
Zondag heelt de jfttrtijksche bede
vaart van een deel der studeerende
jongelingschap in de jfransche hoold-
siau naar nel gedifckteekeu voor
Straatsburg op de Place de la Con
corde plaats gehad. Ettige honderden
jonge mannen, Bomwartistische on
republikeinsche studenten trokken des
morgens voorbij het gedenkteeken en
legden er een krans Eber.
Een uur later volgde een
die ouder de auspiciën' der
„Camelols du Roy” waren opgesteld
Deze hadden in het Quartier Latin
colporteerd ten
iaat een bij-
_en; zij noodig-
den daarin tot bijzonder talrijke op
komst uit met het oog op do gebeur
tenissen van Zabern en den dood van
Deroulède. Bovendien hadden zij ijve
rig propaganda gemaakt onder de
leerlingen dor hoogere inrichtingen
van onderwijs. Zoo kon een stoet
van eenige duizenden gevormd wor
den. Do betoogers legden een paar
dozijn kransen neer aan den voet van
het gedenkteeken, terwijl een groote
menigte was toegestroomd.
Nochtans verliep alles in
men orde.
ook hei glas, waaruit die dame
dronken heeft?”
„De flesch? Met genoegen,” meen
de tauto Constance, „maar hel glas;
dat zal moeilijk gaan, dal heeft mijn
nicht reeds spoedig na hot gebruik
afgewasschen en weer bij do andere
glazen neergezet.”
De commissaris wierp een onder
zoekenden blik op Valentine. „Wilt
u voor mij de flesch even halen, Juf
frouw! Waar staat die? Mag ik u
verzoeken, juffrouw.”
Mot do grootste beleefdheid beduidde
hij Valentine met een gebaar rijn ver
langen de flesch te halen, en dat hij
mot haar mee wilde gaan. Zonder een
woord te spreken, voldeed zij aan
dit verlangen, voerde hem naar de
keuken en liet hem zelf de flesch uit
de kast nemen, hij hield de flesch te
gen het jicht en knoopte ze daarna
onder zijn jas. In de kamer terug
gekeerd, vorderde hij dat Valentine
mot hem naar Berlijn zou gaan.
Nu kon tante Constance zich niet
langer stil hóuden. „Wilt gij mijn
nicht gevangen nemen?" snikte zij.
„Hoe komt gij op die gedachte,
mevrouwtje,” vroeg de commissaris.
De oude dame begreep dat zij een
domme vraag gedaan had on 'trachtte
..Nooit, nooit
Ga heen!”
Het was
komen. Zij wendde zich naar
en haar gelaat vertoonde zoo
lijk gevoelens van grooten
dat hij begreep, dat dit meisje liever
alles wilde verduren, dan aan hem toe
te behooren. Daardoor werd hij ra
zend van toorn en gevoelde een ge
weldigen, woesten haat in zich opko
men. Een boosaardigen grijnslach
vloog over zijn van woede verwron
gen gelaat.
„De wraak is een gerecht, dat het
best smaakt, wanneer het afgekoeld
is,” mompelde hij tusschen de tanden.
En hardop vroeg hij: „Is dat uw
laatste woord geweest.”
„Het is mijn laatste woord,” ant
woordde zij vastberaden. i
„Hoor dan nog even het mijne. Ik
han je redden' of verderven. Hoever
dit strekt, zult ge later ondervinden.
Valentine zweeg.
„Hoop nu niet,” vervolgde Adolf,
,,dat ge u van do beschuldiging van
moord kunt ontdoen en er u van
echter schudde
de belofte aan Hendrik, wilde zij
niet bekennen, dat zij reeds
had gekregen; maar het sliet
toch tegen de borst te zeggen,
zij er niets van wist.
Do schijnbare onverschilligheid,
waarmee het meisje zulk een onver
wachte, aangrijpende tijding opnam,
maakte op den beambte een zeer w»-
gunstigen indrukr dat was volgens
zijn meening reeds oxm halve beken
tenis.
„Is mevrouw Rechling hedenmorgen
hier geweest?” vroeg hij nu verder.
Valentine knikte toestemmend.
„Hebt ge een woordenwisseling met
haar gehad
„Ja.”
„En hebt ge haar toen bessensap
te drinken gegeven?”
„Ja.
„Is daar nog iets
juffrouw Zier?”
„O, de flesch is nog voor
dan de helft vol, mijn nicht
kurkte ze eerst om mevrouw
ling er van te kunnen geven.”
tante Constance.
„Heeft u dat gezien, juffrouw?”
„Ja, zij deed er de kurk af, toen
ik in do keuken kwam, om hot wa
ter te laten wegloopen, waarmee
mijn broer zich geschoren had, maar
direct daarop ben ik weer naar bin
nen gegaan.”
„Mag ik die flesch eens zien? En
re, ui» «iet
gelegenheid
- o brak nu in een luid
jammergeschrei uit, dat de beambte
eveneens voor een toeken van. schrik
als verrassing kon houden. Valentine
het hoofd. Gedachtig
Hendrik, :IJ -
dat zij reedf
bericht
haat
dat
Eli