JS llllllll 1 I 1 11 r” Hl ."Wïto. 124117- ^eiKAlterlR- ipte Gracht 269* Dinsdag 3 Mi 1914. .1 Verschijnt dagelijks Telefoon Interc. 82. EvLïten la,rx<S.. HP EN Buitenlandsch. Nieuws. ras rum FEUILLETON. Valentine. 52e Jaargang. H I o HAAG, Dameskleding, ieele of gedeelten da. eWed.E. ALTER ©xx voor ezx OKO-stxelcezx- belialve Zon- eh Feestdagen. PRIJS DER ADVERTENTÏËn"! Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55 Telefoon Interc. 82. ;invw lelijk de BESTE ONSCHADELIJK RN-HOLLAND. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. lil qï volko- of ge- 16) van voorhanden, te je zei ze mol sprak (Wordt vervolgd) eerst later ondervin- zelf geen hoezeer ik domme vraag gedaan had er om heen te praten. meer ont- Rech- zei NI BnMiNNI ver geen enkel motief voor den aan slag heeft kunnen vinden dan juist de wilde nationale haat der Rumeenen. ogen, ’s nachts hap van allerlei i allooi in een waar de lijken affors lagen, denaar bij zijn l gevraagd naar 1 stoet, die ouder de auspiciën' der anti-ra- pubhkeinsche Action Frangaiae der „CujuuIoib du K< Deze hadden in ijverig mot biljetten einde de belonging zonder karakter te word ik je vrouw Valentine gelukt los te de deur duide- afkeer, Réunie, 8*/2 uur, d. Goudsch Comité ke Keuze. Zalm 11 u., Vergad. zan Kaashandelaren. Schaakbord 8’/j nor» at. Bond v. Handel* lienden „Mercurios” Tante Constance, die slechts op de eerste de boste gelegenheid wachtte om aan haar gevoel uitdrukking te kunnen geven, Réunie 8 u., Vergad. .mbachtsschool. mwij geregeld tijdig ogen ontvangen van icerten, vermakelgk- deze dan in onze ien. OGSTEWAAR- edragen juiten de stad aan huis I 4 I ien vergoed. TTAAM en ADRES. Gracht 269» S HAAG. te- ïk Italië. Het testament van Rampolla. Zooals men weet is onlangs in het paleis van wijlen kardinaal Rampolla een onderzoek ingesteld naar een tes tament. Men vermoedde namelijk, dat behalve het thans van kracht ge worden testament, waarbij de kardinaal zijn zuster gravin Perrana en haar echtgenoot tot universeele erfgenamen aanwijst, er nog een tweede testament van later datum moest zijn, waarin de kardinaal zijn zuster en zwager onterft, wegens het liederlijk gedrag van hun zoon, die zijn oom zooveel gold heeft gekost. Het onderzoek leverde echter niets op, en men kwam dus tot de conclusie, dat er geen tweede testament bestond, of dat dit, indien het al had bestaan, vernietigd was. Thans echter is bij de rechtbank te Rome een anonyme brief ontvangen, waarin wordt medegedeeld, dat de broeder van Peppino, den kamerdie naar van den kardinaal zich van het verdwenen testament heeft meester gemaakt, mot het doel om .daarmede chantage te plegen op ’s kardinaals zwager graaf Perrana. Deze laatste I zou namelijk Peppino eerst hebben overgehaald om het testament te ste len, en het dan aan hem, Perrana te overhandigen. Na den dood van Rampolla was graaf Perrana in het paleis gekomen en had tot Peppino in Napolitaansch dialect gezegd„Nu Peppino, waar blijft het testament?” Peppino had, om zich tegenover de aqdere aanwezige personen niet te verraden, geantwoord: „Dat is te zeggen, graaf, u bedoelt de papieren? Dio zal ik u laten thuisbrengen”. Dit laatste zou dus blijkbaar niet geschied zijn en Peppino on zijn broe der zouden zelf het testament hebben gehouden. Indieu deze beschuldiging waarheid bevat, zou er een opzienbarend schan- daal-proces te wachten staan. Spanje. De staking geëindigd. Een telegram uit Madrid meldt dat daar officieel gemeld wordt dat te Valencia de staking is geëindigd. kman Zn., Gouda j 1 Albanië. Met horten en stooten is de staat Albanië ontstaan en met zeer schok kende bewegingen is na de officieele vestiging van het vorstendommetje de eerste ontwikkeling begonnen. Het is heusch de allereerste ontwikkeling, die er komt, want onbeschaafder volkje dan de Albaneezen zijn, zal men in weinig deelen van Europa verder aan treffen. De hoofdstad Durazzo is een dorpje van ll/2 duizend inwoners. Hier zal de prins von Wied de offi cieel aangewezene en de officieel uit- genoodigde vorst zijn intrek nemen in een huis, dat zeker allerminst geschikt mag heeten den naam van paleis te dragen. Wel is men in allerijl aan het breken en opknappen gegaan, maar J allerijl is eigenlijk een woord dat in j het Albaneesch niet bestaat. De Alba neezen zijn nog heel wat eeuwen ver wijderd in geestelijke ontwikkeling van onze eeuw van stoom en electriciteit. Spoorwegen zijn daar net even alge meen als automobielen bij de Vuur- landers. De dalen tusschen de ver schillende bergketens hebben ieder hun eigen bevolking, die slechts met hun naburen in aanraking komen als twis ten tusschen beide partijen zijn uitge- I broken. De rechtspraak berust daar I slechts op het recht van den sterkste. I Voor een onbevooroordeelde lijkt het I dan ook zonderling, dat de prins von Wied kon besluiten zijn baantje als garde-luitenant er aan te geven en de I „hooge” positie van vorst der Alba-- I neezen te aanvaarden. Wanneer hij straks in Durazzo aankomt, zal hij toch dunkt ons nog wel eens terug denken aan zijn Heimat, waar het leven toch vrij wat genoeglijker zal zijn dan in dat dorp zonder fatsoenlijke straten, zonder behoorlijke huizen. De huis eigenaars, we zouden hier waar het meerendeels zulke krotten geldt, met recht kunnen spreken van huisjes melkers, maken reuzenzaken. De ver schillende landen die hun afgevaar digde naar de Albaneesche regeering zullen zenden, doen hun best een dra gelijke woning te krijgen. Oostenrijk heeft voor 14000 gulden een huis ge huurd, dat het bovendien nog zelf mag inrichten. Als de prins von Wied er is, mag hij wel in de eerste plaats uit het buitenland een bouwmaat schappij laten komen, die eenige fat- i soenlijke huizen zet. Voor de inner- Frankrijk. Oudermoord. Te Cumière bij Epernay is door een jongen van zeventien jaar, André Maftin genaamd, een vreeselijke mis daad gepleegd. Op een nacht stond hij op, begaf zich met een geladen re volver naar de slaapkamer zijner ouders en schoot eerst zijn moeder en daar na zijn vader in den slaap dood. Hij deed de deur op slot, kalmeerde zijn kleine zusje dat in een andere kamer sliep en door het gerucht was wakker geworden, en ging daarna alsof er niets gebeurd was, weer naar bed. Den volgenden morgen ging hij met zijn zusje naar een buurman en vroeg of zij beiden daar eenigen tijd mochten logeeren omdat hun ouders uit de stad waren. De buren geloofden het verhaal en namen de beide kin deren op. Dagen en weken verliepen nu zon der dat men iets van het echtpaar Martin hoorde. Eindelijk begon het de aandacht te trekken dat in het huis der slacht offers ’s nachts dikwijls de vensters verlicht waren en dat er gezang en muziek klonk. Bij een door den maire van Cannes ingesteld onderzoek bleek, dat de jonge moordenaar daar met zuiveren. Men zal u veroordeelen on ter dood brengen.” ,,Ik vertrouw op mijn onschuld.” ,,Ge weet zelf wel, hoe weinig die te beteekenen heeft,” sprak Bauer- lich hoonend. „Maar al waart ge nu nog zoo onschuldig, zoo onschuldig als de zon aan den hemel en zoo rein als pas gevallen sneeuw, het zou u alles niet helpen. Liever zie ik uw hoofd op het schavot vallen, liever zou ik zelf het beulswerk verrichten, dan dat ik u in de handen van een ander zie. Valentine je behoort mij toe; je moet mij toebehooren of een schandelijken dood sterven; oen an dere keus is er niet.” „Den dood! Den dood!” lispelde zij bevend; zij dacht zich reeds het koude staal in den hals te voelen en dreigde in onmacht te vallen, doch ze herstelde zich én riep uit: „Nd toont ge u pas in uw ware gedaante; en ik ben je daar zeer dankbaar voor; ik weet nu, wat ik van je heb te verwachten.” „Dat zal je tvio. den!” siste hij. „Je hebt er greintje begrip van, hot lot in mijn handen heb.” „Doe, wat ge kunt,” onderwerping. Er werd juist aangescheld. „De bedenktijd is voorbij,” Adolf Bauerlieh. „Daar komen ze van de justitie.” Hij schoof de grendel van de deur weg en zei: „Nog is GOUDSCHE COURANT. Elke regel meer„0.10 Bij drip achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekenqL Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit\ betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. lijke en de uiterlijke rust moet gezorgd worden door de Nederlandsche offi cieren, die belast zijn met de oplei ding van de Albaneesche gendarmerie. Die gendarmerie kan het moeilijk ge noeg krijgen, wanneer de opstand in sommige gedeelten van Epirus groote afmetingen aanneemt. Zooals bekend is, weigert een groot deel van de be volking aldaar, die van Grieksche nationaliteit is, zich onder het bestuur te plaatsen van Albanië. Reodsip een provisioneele regeering in die afleken gevormd onder leiding van Zogn^os, die bij eventueel optreden der Alba neesche gendarmerie het verzet zal leiden. Ter toelichting dient hier ver meld dat Albanië geen leger krijgt en dat dus de gendarmerie dergelijke op standen zal moeten dempen. Grieken land ontruimt op het oogenblik alle bezette streken, die aan Albanië zijn toegewezen en Venizelos, de Grieksche minister-president doet al zijn best om den opstand tegen te gaan, maar of het zal gelukken aan de maatschappij gevraagd en de opgegeven cijfers zullen met die, wel ke hot stakingscomité verstrekte, ver geleken worden. Intusschen duurt de staking voort. Door de maatschappij is echter mede gedeeld, dat zij den dienst gedeeltelijk heeft kunnen verzekeren. De stakers on hun vrouwen hebben opnieuw in het Volkshuis vergaderd, om over de aan te nemen houding te beslissen. De «vrouwen werden uitge- noodigd ombewimpeld hare zienswijze te doen kennen en, na bekendmaking der oorzaken en aanleiding van de staking, werd gestemd door het vrouw volk over de al of niet voortzetting der staking. Van de 149 vrouwen, die aan de stemming deelnamen, waren er 146 die de voortzetting der staking eischten. Een der vrouwen schreef zelfs op haar stembriefje De staking tot den dood Door de stakers is besloten, den arbeid niet te hervatten, voordat het bestuur der maatschappij er in toege stemd heeft, de afgevaardigden der stakers te ontvangen of in onderhan- deling te treden. Oostenrijk-Hongarije. De aanslag te Debreczin. Volgens een bericht uit Boedapest aan de Frankf. Zeitung zouden de daders van den aanslag te Debreczin een Rumeensch student, genaamd Cattasau en een gewezen Russische matroos, Theodoroff, zijn. Sedert Donderdag zouden zij zich te Boeka rest in hechtenis bevinden. Beiden zouden met Bussisch geld zijn omge kocht. Aan het Berliner Tageblatt daaren tegen wordt uit Boekarest gemeld dat daar Mandasesku en Avram, de twee personen op wier naam de passen stonden van hen, die de helsche ma chine hadden afgezonden, in deze stad gevangen hadden genomen. Men zal nu onderzoeken of deze personen werkelijk de daders zijn, dan wel of anderen zich bij hun misdrijf van de namen der eerstgenoemden hebben bediend. x De Rumeensche pers betoogt dat de daders geen geboren Rumeenen kunnen zijn, iets wat, zoolang men niet weet wie de werkelijke daders zijn, natuurlijk even gemakkelijk be weerd als ontkend kan worden. In elk geval staat vast, dat men tot dus- Belgie. Staking der taxi-chauffeurs. Er is tot dusverre geen verandering in den toestand gekomen. Tot het onderzoek der grieven, in gébracht tegen de maatschappij der taxi-auto’s te Brussel en tegen de be twiste punten van het lastenkohier, werd door het schepencollege in zijn laatste zitting overgegaan. De bevoeg de dienst werd gelast zekere punten op te helderen en het college zal deze zaak morgen weder aanvatten. Door het schepencollege zijn inlichtingen Kei niet te laat... kies... redding ondergang... wat doe je?" Zij schudde het hoofd. Weer vroeg in de gang een stem naar mejuffrouw Valentine Zier, en de ontstelde tante Constance voerde een bejaard man, in een lange blau we overjas, de woonkamer binnen. Zijn baardeloos gelaat had een ste reotiep vriendelijke uitdrukking, de kleine, grijze oogen keken nieuws gierig en onschuldig rond, doch niets ontging aan die aandacht; ze konden als het ware om een hoekje heenzien. De man maakte zich bekend als de commissaris van politie Kühnel en begon met een beleefde veront schuldiging, dat hij haar nog zoo laat kwam storen. Het was echter nood zakelijk, dat hij heden nog eenige in lichtingen ontving van mejuffrouw Valentine Zier, die als gezelschaps juffrouw bij mevrouw Rechling in de Victoriastraat was geweest. Mejuf frouw zou wel reeds vernomen heb ben, dat die dame plotseling gestor ven was, voegde hij er terloops bij, en hield Valentine daarbij scherp in het oog. PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaalf 125 EB Idem franco per post„1.50 Met Geïllustreerd Zondagsblad„1.50 RM) Idem franco per post„1.90 Abonnementen worden dageljjks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel em de Postkantoren. ?een!vriend^e^lag^^®^",^,*!B^^ orgieën hield in gezelsi vrouwen van verdacl kamer vlak onder dia der ongelukkige slacn Toen de jonge mod inhechtenisneming wej de motieven van zijn d|ad, antwoordde hij eenvoudig, dat hij 'er genoeg van had onder het ouderfflk toezicht te staan, en dat hij vrij wilde wezen om te doen en te laten wat hij wilde. Eens had hij gedroomd dat hij zijn vader vermoord had, en sedeft dat oogenblik had hem de gedachte niet losgelaten, dat hij zijn droom tot werkelijkheid moest maken. Een vaderlandslievpide betooging. Zondag heelt de jfttrtijksche bede vaart van een deel der studeerende jongelingschap in de jfransche hoold- siau naar nel gedifckteekeu voor Straatsburg op de Place de la Con corde plaats gehad. Ettige honderden jonge mannen, Bomwartistische on republikeinsche studenten trokken des morgens voorbij het gedenkteeken en legden er een krans Eber. Een uur later volgde een die ouder de auspiciën' der „Camelols du Roy” waren opgesteld Deze hadden in het Quartier Latin colporteerd ten iaat een bij- _en; zij noodig- den daarin tot bijzonder talrijke op komst uit met het oog op do gebeur tenissen van Zabern en den dood van Deroulède. Bovendien hadden zij ijve rig propaganda gemaakt onder de leerlingen dor hoogere inrichtingen van onderwijs. Zoo kon een stoet van eenige duizenden gevormd wor den. Do betoogers legden een paar dozijn kransen neer aan den voet van het gedenkteeken, terwijl een groote menigte was toegestroomd. Nochtans verliep alles in men orde. ook hei glas, waaruit die dame dronken heeft?” „De flesch? Met genoegen,” meen de tauto Constance, „maar hel glas; dat zal moeilijk gaan, dal heeft mijn nicht reeds spoedig na hot gebruik afgewasschen en weer bij do andere glazen neergezet.” De commissaris wierp een onder zoekenden blik op Valentine. „Wilt u voor mij de flesch even halen, Juf frouw! Waar staat die? Mag ik u verzoeken, juffrouw.” Mot do grootste beleefdheid beduidde hij Valentine met een gebaar rijn ver langen de flesch te halen, en dat hij mot haar mee wilde gaan. Zonder een woord te spreken, voldeed zij aan dit verlangen, voerde hem naar de keuken en liet hem zelf de flesch uit de kast nemen, hij hield de flesch te gen het jicht en knoopte ze daarna onder zijn jas. In de kamer terug gekeerd, vorderde hij dat Valentine mot hem naar Berlijn zou gaan. Nu kon tante Constance zich niet langer stil hóuden. „Wilt gij mijn nicht gevangen nemen?" snikte zij. „Hoe komt gij op die gedachte, mevrouwtje,” vroeg de commissaris. De oude dame begreep dat zij een domme vraag gedaan had on 'trachtte ..Nooit, nooit Ga heen!” Het was komen. Zij wendde zich naar en haar gelaat vertoonde zoo lijk gevoelens van grooten dat hij begreep, dat dit meisje liever alles wilde verduren, dan aan hem toe te behooren. Daardoor werd hij ra zend van toorn en gevoelde een ge weldigen, woesten haat in zich opko men. Een boosaardigen grijnslach vloog over zijn van woede verwron gen gelaat. „De wraak is een gerecht, dat het best smaakt, wanneer het afgekoeld is,” mompelde hij tusschen de tanden. En hardop vroeg hij: „Is dat uw laatste woord geweest.” „Het is mijn laatste woord,” ant woordde zij vastberaden. i „Hoor dan nog even het mijne. Ik han je redden' of verderven. Hoever dit strekt, zult ge later ondervinden. Valentine zweeg. „Hoop nu niet,” vervolgde Adolf, ,,dat ge u van do beschuldiging van moord kunt ontdoen en er u van echter schudde de belofte aan Hendrik, wilde zij niet bekennen, dat zij reeds had gekregen; maar het sliet toch tegen de borst te zeggen, zij er niets van wist. Do schijnbare onverschilligheid, waarmee het meisje zulk een onver wachte, aangrijpende tijding opnam, maakte op den beambte een zeer w»- gunstigen indrukr dat was volgens zijn meening reeds oxm halve beken tenis. „Is mevrouw Rechling hedenmorgen hier geweest?” vroeg hij nu verder. Valentine knikte toestemmend. „Hebt ge een woordenwisseling met haar gehad „Ja.” „En hebt ge haar toen bessensap te drinken gegeven?” „Ja. „Is daar nog iets juffrouw Zier?” „O, de flesch is nog voor dan de helft vol, mijn nicht kurkte ze eerst om mevrouw ling er van te kunnen geven.” tante Constance. „Heeft u dat gezien, juffrouw?” „Ja, zij deed er de kurk af, toen ik in do keuken kwam, om hot wa ter te laten wegloopen, waarmee mijn broer zich geschoren had, maar direct daarop ben ik weer naar bin nen gegaan.” „Mag ik die flesch eens zien? En re, ui» «iet gelegenheid - o brak nu in een luid jammergeschrei uit, dat de beambte eveneens voor een toeken van. schrik als verrassing kon houden. Valentine het hoofd. Gedachtig Hendrik, :IJ - dat zij reedf bericht haat dat Eli

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1914 | | pagina 1