ERG
ONGAS.
achtig licht hebbed
E Ju.
ffllmmurw'
LIBHT
ONGAS
n lang is dit werk d»
nde met het
oerd.
I
EEP
No. 12445.
53e Jaargang.
behalve
Zon
en
Buitenlandsch Nieuws.
relefoon 148
eken
t
Valentine.
ukuiii
Eerste Blad.
TAMINIAU’S
JAM
d.e BESTE.
ELST BIJ ARNHEM.
ater
Ironwater.
fgbaar.
FEUILLETON
Telefoon latere. 82.
KOOIJ Kz,
WlERINOERWAAgn
lanbiedingen
ïbben in de
:he Courant
etf» tuccet.
Iverletillên kostend
'ooruitbelaling:
i t 0.35, voor elks regd
uitend aan het Bureau.
Nog eens: de politieke siluatie.
Feestdagen.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82.
Zaterdag 4 April 1914.
'0 rtezitieTola-cL voor G-oncla en OaacLstreleezx-
Versehijnt dagelijks
bestaat uit twee
VEERTIENDE HOOFDSTUK.
I
■er* 971,
etste roedingswaarde
den Medailles.
ERGISCHE Broüwirii
rtijke bronwateren,
Dit nummer
bladen.
te Tilburg.
f. M. BELONJEJr
148, Gouda.
verwege tegemoet,
werk in de helft
|d en voor de helft
die U aan groene
Itgeven.
maakt, dat Uw
lijdt, Uw handen
orden en Uw leven
nij ia.
jktezui verheid van
taakt haar alleen
voor het
vankoatbaar
fijne kant
f 1.25
w 1.50
150
1.90
jks aangenomen aan ons Bureau:
len Boekhandel en de Postkantoren.
want dan zoudt Gij U leelijk kunnen
vergissen.
Wij wilden de geestverwanten van
het Goudsche orgaan liever even waar
schuwen.
Ten einde haar opnieuw teleurstel
ling te besparen
Wij drukken met opzet het geheele
requisitoir hier af, al zijn wij omgekeerd
zulke bejegening weinig gewend.
Onze lezers zien nu, dat het geen
kleinigheid is wat men ons van die
zijde ten laste legt en tevens, dat deze
zich christelijk wanende redactie even
hard met grove woorden bombardeert
als het ergste socialistische blaadje.
Nu mogen we dat wel.
Het deert ons niet, wanneer wij le
zen, hoe onze tegenstanders ons al
lerlei leelijks verwijten, als ware het
verondersi ellen van goede trouw in
den tegenstander in de politiek con
trabande.
Ieder is vrij in de keuze zijner wa
penen, al vergete men niet, dat een
politiek tournooi steeds ridderstrijd
moet blijven en nooit in een ordinaire
louw- en Woningtoez-j
.’g. Onderstandscomffl}
Lhaakbord”, 81/»
J. Bitter voor de Vrij».
Propagandaclub,
jkenwij geregeld tgdig
mogen ontvangen van
oncerten, vermakelijk’
i deze dan in onze 4,
elden.
rinkman &Zn., Gouda.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post.
Abonnementen worden dagelijl
Markt 3i, by onze Agenten, de
van de gedachte.
Hulpeloos zou het liberalisme zich
gevoelen allerakeligst lam en wy zou
den geen kans zien het landsbestuur
te voeren „in welke richting ook”.
Kom, kom.
Wij dachten in onze naïviteit, dat
het liberalisme zonder absolute nood
zaak (een kleurloos zakenkabinet ware
immers zeer wel samen te stellen ge
weest), doch uit roeping en plichts
besef een negental ministers had ge
leverd, dat een vergelijking met hun
voorgangers schitterend kan doorstaan,
een Kabinet, dat zich openlijk als vrij
zinnig uitsprak en in zeer vrijzinnige
geest regeeren wil, een Kabinet dat,
alles zeker uit hopeloosheid, machte
loosheid en allerakelijkste lamheid
een grootsche hervorming van ons
kiesrecht wil tot stand brengen, tevens
den onzaligen schoolstrijd poogt te
beëindigen en last not least bij de
verdeeling van *s lands gelden onder
hulpbehoevenden (ouderdomsverzor
ging) naar billijkheid streeft, evenzeer
als dit beginsel (belasting naar draag
kracht) op den voorgrond staat bij
het zoeken naar de financiën voor de
urgente hervormingen.
En nu worden we ineens zoo wreed
in onze illusies gestoord
In een derde artikel betoogt De
Gouwenaar het leven van het Kabinet-
Cort van der Linden aan een zijden
draad hangt, „’t Zou Rechts geen
handomdraaien behoeven te kosten om
dit Kabinet om koud te helpen”; roept
het antirevolutionaire orgaan uit.
Ja, 'daar is iets waar in.
Evenals ’t waar is, dat de toenmalige
liberale Eerste Kamer in 1901 dr.
Kuyper en de zijnen „om koud“ had
kunnen helpen. En evenals ’t waar is,
dat een Senaat, die zijn roeping be
grijpt dit niet behoorde en behoort te
doen.
Intusschen dringt men van Rechts
al meer en meer de Eerste Kamer
naar eene oppositie, welke het Kabi
net ten val moet brengen.
Wij zien ’t vooreerst nog niet zoo
ver komen.
Doch mocht dit gebeuren, Gouwe
naar, dan verzekeren wij U, dat Gij
een tegenstander zult vinden, die be
reid is zich te geven met alle kracht
voor de hem dierbare zaak.
Rekent dan niet te veel op zijn
„hulpeloosheid", op zijn „machteloos
heid", op zijn „allerakeligst lamheid",
„Tevreden," herhaalde zij. „Welk
een koel, nuchter woord I Ik weet voor
mijn bewondering en dankbaarheid
geen gepaste woorden te vindenik
ben er trotsch op u mijn vriend te
mogen noemen
„AgnesHij greep haar hand.
Zij trok die niet terug, maar zeide
met een schalkschen lach„Ik heb
nog een appeltje met u te schillen
Als bondgenoote hebt ge my tooh
slecht behandeld Terwijl ik er schik
in had, dat wij den armen Koenraad
dom hielden, hebt gij mij met gelij
ken munt betaald. Waarom hebt ge
mij niet vooruit gezegd, waar de te
rechtzitting vandaag op moest uit-
loopen
„Ik zou kunnen zeggen: omdat
men bij zulke ondernemingen altijd
een gewaagd spel speelt, en nooit bij
voorbaat zeker is van een goeden
uitslag. Ik zou ook kunnen zeggen
omdat ik u eene verrassing wilde be
reiden en dan zou ik geen onwaar
heid spreken. Maar de volle waarheid
is, dat ik niet tevreden was met den
weg te gaan, dien mijn verstandige
bondgenoote mij had aangewezen, ik
wilde geheel alleen voorwaarts gaan
om alleen het doel te bereiken."
„O, wat een eerzuchtigefluister
de zij.
„Neen, eerzucht dreef mij niet, maar
kijfpartij ontaarden mag.
Terzake: DeLinkscheoverwinning
zou te danken zijn aan een „brutale, gevaarlijke proefneming
ongeëvenaard leugenachtige voorstel- „^.jVrage t aan tal
ling van de bedoelingen der Rechter
zijde. En als ware dit nog niet genoeg,
volgt dan nog eens, dat wij „schan
delijk” gelogen hebben tegen beter
weten in - over Tariefwet, Herv.
Ke^k, Openbare School, enz.
Met eerlijke middelen ging het niet,
dus met leugens, brutale, schandelijke,
ongeëvenaarde leugens!
Gelooft men zulks nu heusch?
Dan, moet men ons toch ten goede
houden, dat wij dit geen compliment
vinden voor de velen, die de coalitie
als haar mannetjes beschouwt en die
volgens haar voorstelling van zaken
in Juni j.l. haar ontrouw werden.
Is het aannemelijk, wat men ons ten
laste legt?
Het antwoord op deze vraag is niet
moeilijk te geven.
Ziet eens, de heeren van De Gouwe
naar werken als regel in stilte wat
zij aan hunne volgelingen in verkie
zingstijden vertellen, blijft voor ons
geheim; huisbezoek en huishoudelijke
meetings laten niet toe dat wij meê-
hooren wat men over ons gelieft te
vertellen.
Daarentegen leven de vrijzinnigen
in een glazen huis. Onze actie gaat
nooit met gesloten deuren. Wanneer
wij liegen dan doen wij dat in
ieder geval publiekelijk, zoodat ieder
een ’thooren en dus ook tegen
spreken kan.
Welnu, wanneer wij publiekelijk^ in
courant en openbare vergadering, in
een campagne van weken en weken
(en dus niet op ’t laatste nippertje,
zoodat tegenspraak te laat moest ko
men) onze beginselen hebben verde
digd, verdedigd hebben het program
der vrijzinnige concentratie tegenover
dat der coalitie en tegenover do voor
naamste handelingen van het Kabinet-
Heemskerk, gevoelt men dan niet, hoe
men zichzelf een brevet van politieke
jargon der Gouwenaar.
Koenraad, hoe zal ik u bedanken
„Daar zullen we later wel eens over
spreken," antwoordde Lageman, ter
wijl hij zich loswerkte.
Koenraad greep henr echter weer
bij den arm en vroeg: „Wat zal er
nu met dien ellendeling gebeuren?
Voor hem is geen straf hard of wreed
genoeg
„Kon ik hem maar eens onder mijn
handen krijgen."
Daar hebben wij juist voor gevreesd
en daarom hadden wij zooveel gehei
men voor uge waart er boos om,"
antwoordde Lageman gevat,„ge
mocht ons werk niet bederven.
-Ja, ik ben erg ongeschikt voor
zulke dingen," zei Koenraad met tref
fende oprechtheid, „voor veel moet
ik u en Agnes verschooning vragen.
Maar beste vriend, waarom heeft men
de arme Valentine niet dadelijk in
vrijheid gesteld M
„Daarvoor worden nog formalitei
ten vereischt.1
O die formaliteiten!8 Koenraad
stampvoette. „Elke minuut, die men
haar langer tusschen die afschuwelyke
muren houdt, doet men haar leven en
gezondheid te kort
„Rechling, kom van avond eens bj
mn dan zal ik u dit ophelderen,
socht Lageman, die wel deelne-
g gevoelde voor Koenraad en Va-
■ne belast met het 13
en kosteloos,
lend,
Ons laatste artikel over de’politieke
situatie in ons land (7 Maart) heeft in
sterke mate de aandacht getrokken
van De (antirev.) Gouwenaar, welk
antirevolutionair weekblad daar eenige
artikelen (natuurlijk „drie starren”
sinds De Standaard driestart alles wat
A. R. is) aan wijdde.
Schoon wat laat, willen wij toch -
ware ’t slechts beleefdheidshalve
met een enkel woord aan onze erken
telijkheid aroor zooveel aandacht uiting
geven.
Ontdaan van alle saus komt het
eerste artikel der Gouwenaar hierop
neer, dat wij opgevorderd worden tot
Je „eerlijke bekentenis”, welke de
’ware oorzaak is van het feit, dat de
meerderheid der kiezers in 1913 de
Rechterzijde in de minderheid bracht.
Het blaad wil, dat wij zullen
„toegeven, dat de brutale, ongeëvenaard leu
genachtige voorstelling van de bedoelingen der
Rechtache meerderheid en de gevolgen der
wetsvoorstellen van het kabinet Heemskerk, de
middenstof der kiezers, die Links „weinig
sympathiek” is, in de war gebracht had.
Dat men schandelijk gelogen heeft aadelui
vreesachtig gemaakt over gevolgen van tarief-
herziening, over gevaren voor de Herv. Kerk,
over aanslagen tegen de Openbare School enz.
enz. Allemaal dingen, die men als leugens
kende, maar als welkome middelen aangreep,
omdat men wist met eerlijke strijdmiddelen de
meerderheid niet aan Rechts te kunnen ont
trekken.”
'PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—5 gewone regels met bewysnummerf 0.55
Elke regel meer„0.10
By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels f0.35 by vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
Het viel niet gemakkolijk Adolf
Bauerlich tot bekentenis van zijn
schuld te brengen.
Na de eerste ontsteltenis, waarin
Lageman’s redevoering hem gebracht
had, had hij zijn koelbloedig overleg
geheel teruggekregen. Aan den rechter,
die hem een voorloepig verhoor deed
ondergaan het was weder, de heer
H&usler verklaarde hij, dat hij nog
niet bekomen was van zijn verwonde
ring over het feit, dat al de rechters
met den openbaren aanklager en de
gezworenen incluis, zich zoo hadden
laten vangen door de spitsvondigheden
van een advocaat.
(Wordt vervolgd.)
Mexico.
Generaal Villa.
De berichten welke uit Mexico ko
men omtrent den rebellen-aanvaarder
Generaal Villa, die thans onderhandelt
met Generaal Velasco, doen geen bij
zonder hoogen dunk hebben over dezen
pretendent naar ’t Mexioaansch gezag.
Over den levensloop van generaal
Villa werden onlangs in brieven uit
Chihuahua allerlei nieuwe bijzonder
heden medegedeeld, die hem in een
zëer ongunstig daglicht stellen. In de
eerste plaats heet hij niet Francisco
Villa, maar Doroteo Arango. Hij nam
den naam Villa aan, om zich na ver
schillende misdrijven aan de straf te
onttrekken. Nauwlijks de kinderschoe
nen ontgroeid, werd hij reeds wegens
het stelen van vee veroordeeld. Na
zijn straf uitgezeten te hebben, begaf
hij zich naar de mijn Guanaoevi, van
waar hij eenige maanden later wegens
andere misdrijven en zijn daarbij ge-
pleegden eersten moord in de gevan
genis terugkeerde. Het gelukte hem
echter te ontsnappen en hij begaf zich
daarop naar Parral, in Chihuahua,
waar hij, in opdracht van een ander
misdadiger, wraak nam over een vroe
gere beleediging, door den beleediger
neer te steken. Hij ontving daarvoor
een aanzienlijke som, waarmee hij zich
uit de voeten maakte. In de Sierra
de Perico vormde hij een rooverbende,
die diefstal van vee op groote schaal
pleegde. Hij werd de schrik van de
geheele streek en breidde zijn stroop
tochten tot voor de stad Chihuahua uit,
Toon in December 1911 de Madero-
omwonteling begon, sloot hij zich
daarbij aan. Hij overviel een militair
convooi, dat naar het garnizoen van
Guerrero was afgezonden. Daarna trok
hij het dorp San Andres binnen, waar
hij zulke gruwelen pleegde, dat Orozco,
oen dèr leiders van de revolutie, hem
persoonlijk achtervolgde. Hij wist ech
ter weer te ontsnappen en doodde bij
een aanval op Santa Rosalia den rech
ter Senor Ramos, omdat deze in een
De Gouwenaar vond ons artikel
om nog een andere reden merkwaar
dig. Het zou n.l. getoond hebben
„van begin tot het eind, hoe hulpelooa hej
liberaliame zich gevoelt, nu het, na de atem-
busoverwinning weer den last der verantwoor
delijkheid Vbor 't landabeatuur zich op de
achoudera voelt drukken. En geen kana ziet
om die zware taak, in welke richting dan ook,
ten uitvoer te brengen. De vrijzinnigheid is met
machteloosheid geslagen, gedrongen als zij staat
tusschen Rechts, dat ze roekeloos en moed
willig uit het bewind te verdringen wist en het
Socialisme, dat haar bondgenoot waa, maar
toen de overwinning behaald was, haar voor de
heete kaatanjes liet zitten.
„In die positie voelt het fiere liberaliame,
dat in Juni zoo juichte, zich nu allerakeligst
lam I”
Hier schijnt de wensoh de vader
lentine, maar nu zijn ongeduld niet
langer kon bedwingenneem mij niet
kwalijk, mevrouw Von Beeren wacht
mg."
„O, dan ga ik mee 1“ Koenraad
schreed vooruit, doch Lageman bleef
staan en keek ham op eigenaardige
manier in het gelaat.
„Rechling," zei hij, „daar ginds in
dien hoek »it die arme oude tante
van Valentinezij is in verlegenheid,
niemand bekommert zich om haar.
Doe nu een goed werk en zorg voor
haardaartoe zijt gij de naaste."
„Ik ga," antwoordde Koenraad met
een stevigen handdruk. Eindelijk had
hij dan tooh begrepen, dat de advo
caat en Agnes von Beeren liefst met
elkaar alleen zouden zijn.
Zoodra Lageman aan het rijtuig
kwam, stak mevrouw Von Beeren
hem de beide handen toe en onder
haar tranen lachende, zei ze„Zie,
daar komt hij met lauweren overdekt
Dat moest u vandaag uit duizend
kelen toegezongen worden
Ik ben reeds gelukkig, als slechts
één mond mijn werk prijst," ant
woordde Lageman, naast haar in het
rijtuig plaats nemende. Het rijtuig
rolde voort. Du» i» mijn geëerde bond
genoote over mij tevreden?" vroeg
hij en zag haar tegelijkertijd in haar
donkere oogen.
GOIIISUIECOURANT.
wel een geheel ander gevoel. Agnos,
als ik Valentine Zier vrij pleitte,
mocht ik eischen wat ik wilde, hebt
go gezegd."
„Ik zal mijn woord houden !u
„Agnes jubelde hij, „ge weet dat
ik slechts één ding kan begeeren
uw hart en hand
„Mijn hand kan ik u nog geven,"
antwoordde zij zacht; „maar mijn
hart bezit ge reeds, zoolang ik u ken."
Beschaamd sloeg zij de oogen neer,
terwijl hij een kus op haar hand
drukte.
ongesteldheid uitreikt, door als ver
klaring van eigen nederlaag niet anders
aan te voeren dan: gij hebt gelogen!
De Gouwenaar noemt speciaal als
objecten van onze leugengeest het
Tarief, de Hervormde Kerk en de
openbare school.
Hoe nu?
Was de Tariefwet dan géén uiterst
onbillijke indirecte belasting en een
f bovendien?
a I van eigen
vrienden
Was het voorstel der Staatscom
missie inzake het kerkelijke vraagstuk
dan géén aanslag op de positie der
Hervormde Kerk in ons'land Alweer
men vrage ’t aan tal van eigen vrien
den
En de openbare school. Was dan
Heemskerk’s voorstel iets anders dan
een hoogst ernstige poging om de
openbare school te vernietigen, geheel
in den lijn van dezen staatsman, die
den dag zou zegenen, waarop de laat
ste openbare school zou komen te ver
dwijnen uit ons vaderland?
Heeren van De Gouwenaar, wat heb
ben wij nu eigenlijk gelogen?
Gij slingert ons de beschuldiging in
hel aangezicht.
Slechte het bewijs ontbreekt.
En in afwachting daarvan veroor
loven wij ons vol te houden, dat de
verkiezingsstrijd van 1913, zooals deze
van onze zijde is gezegd, stond op
hoog plan, gericht was tegen een be
wind, dat alle vrijzinnigen een ernstig
gevaar achten voor de rustige ont
wikkeling van ons land en tot doel
had een richting aan het roer te krijgen,
waarvoor te strijden ons altijd een eer
zal zijn en blijven.
44)
Zij had geweten, dat Lageman den pseu
do Amerikaan bij verrassing tot beken
tenis wilde brengen, dat hij de flesch met
vergiftigd bessensap onder den goot
steen had verborgen om zich op Valen
tine te wreken maar hij had haar niet
gezegd, hoe ver hij het spoor van dien
man met behulp van den rechercheur
gevolgd had.
Lageman trachtte te ontkomen aan
de gelukwenschen zijner vrienden en
collega’s en zocht zich een weg te
banen naar Agnes,, die hem door een
wenk te kennen had gegeven, dat hij
bij haar moest komen aan het rijtuig,
dat beneden stond te wachten. Reeds
geloofde hy vrij te zijndoch hij had
zijn rekening gemaakt zonder Koen
raad Rechling. De jonge reus kwkm
op hem toesnellen, sloot hem in zijn
armen, zonder zich aan de omstan
ders te storen en kuste hem onder
luid snikken.
„Laat mij los, Rechling," riep de
advocaat in zijn benauwdheid.
nO,„ myn waarde advocaat," riep