ERG ONGAS. achtig licht hebbed E Ju. ffllmmurw' LIBHT ONGAS n lang is dit werk d» nde met het oerd. I EEP No. 12445. 53e Jaargang. behalve Zon en Buitenlandsch Nieuws. relefoon 148 eken t Valentine. ukuiii Eerste Blad. TAMINIAU’S JAM d.e BESTE. ELST BIJ ARNHEM. ater Ironwater. fgbaar. FEUILLETON Telefoon latere. 82. KOOIJ Kz, WlERINOERWAAgn lanbiedingen ïbben in de :he Courant etf» tuccet. Iverletillên kostend 'ooruitbelaling: i t 0.35, voor elks regd uitend aan het Bureau. Nog eens: de politieke siluatie. Feestdagen. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82. Zaterdag 4 April 1914. '0 rtezitieTola-cL voor G-oncla en OaacLstreleezx- Versehijnt dagelijks bestaat uit twee VEERTIENDE HOOFDSTUK. I ■er* 971, etste roedingswaarde den Medailles. ERGISCHE Broüwirii rtijke bronwateren, Dit nummer bladen. te Tilburg. f. M. BELONJEJr 148, Gouda. verwege tegemoet, werk in de helft |d en voor de helft die U aan groene Itgeven. maakt, dat Uw lijdt, Uw handen orden en Uw leven nij ia. jktezui verheid van taakt haar alleen voor het vankoatbaar fijne kant f 1.25 w 1.50 150 1.90 jks aangenomen aan ons Bureau: len Boekhandel en de Postkantoren. want dan zoudt Gij U leelijk kunnen vergissen. Wij wilden de geestverwanten van het Goudsche orgaan liever even waar schuwen. Ten einde haar opnieuw teleurstel ling te besparen Wij drukken met opzet het geheele requisitoir hier af, al zijn wij omgekeerd zulke bejegening weinig gewend. Onze lezers zien nu, dat het geen kleinigheid is wat men ons van die zijde ten laste legt en tevens, dat deze zich christelijk wanende redactie even hard met grove woorden bombardeert als het ergste socialistische blaadje. Nu mogen we dat wel. Het deert ons niet, wanneer wij le zen, hoe onze tegenstanders ons al lerlei leelijks verwijten, als ware het verondersi ellen van goede trouw in den tegenstander in de politiek con trabande. Ieder is vrij in de keuze zijner wa penen, al vergete men niet, dat een politiek tournooi steeds ridderstrijd moet blijven en nooit in een ordinaire louw- en Woningtoez-j .’g. Onderstandscomffl} Lhaakbord”, 81/» J. Bitter voor de Vrij». Propagandaclub, jkenwij geregeld tgdig mogen ontvangen van oncerten, vermakelijk’ i deze dan in onze 4, elden. rinkman &Zn., Gouda. PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post. Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post. Abonnementen worden dagelijl Markt 3i, by onze Agenten, de van de gedachte. Hulpeloos zou het liberalisme zich gevoelen allerakeligst lam en wy zou den geen kans zien het landsbestuur te voeren „in welke richting ook”. Kom, kom. Wij dachten in onze naïviteit, dat het liberalisme zonder absolute nood zaak (een kleurloos zakenkabinet ware immers zeer wel samen te stellen ge weest), doch uit roeping en plichts besef een negental ministers had ge leverd, dat een vergelijking met hun voorgangers schitterend kan doorstaan, een Kabinet, dat zich openlijk als vrij zinnig uitsprak en in zeer vrijzinnige geest regeeren wil, een Kabinet dat, alles zeker uit hopeloosheid, machte loosheid en allerakelijkste lamheid een grootsche hervorming van ons kiesrecht wil tot stand brengen, tevens den onzaligen schoolstrijd poogt te beëindigen en last not least bij de verdeeling van *s lands gelden onder hulpbehoevenden (ouderdomsverzor ging) naar billijkheid streeft, evenzeer als dit beginsel (belasting naar draag kracht) op den voorgrond staat bij het zoeken naar de financiën voor de urgente hervormingen. En nu worden we ineens zoo wreed in onze illusies gestoord In een derde artikel betoogt De Gouwenaar het leven van het Kabinet- Cort van der Linden aan een zijden draad hangt, „’t Zou Rechts geen handomdraaien behoeven te kosten om dit Kabinet om koud te helpen”; roept het antirevolutionaire orgaan uit. Ja, 'daar is iets waar in. Evenals ’t waar is, dat de toenmalige liberale Eerste Kamer in 1901 dr. Kuyper en de zijnen „om koud“ had kunnen helpen. En evenals ’t waar is, dat een Senaat, die zijn roeping be grijpt dit niet behoorde en behoort te doen. Intusschen dringt men van Rechts al meer en meer de Eerste Kamer naar eene oppositie, welke het Kabi net ten val moet brengen. Wij zien ’t vooreerst nog niet zoo ver komen. Doch mocht dit gebeuren, Gouwe naar, dan verzekeren wij U, dat Gij een tegenstander zult vinden, die be reid is zich te geven met alle kracht voor de hem dierbare zaak. Rekent dan niet te veel op zijn „hulpeloosheid", op zijn „machteloos heid", op zijn „allerakeligst lamheid", „Tevreden," herhaalde zij. „Welk een koel, nuchter woord I Ik weet voor mijn bewondering en dankbaarheid geen gepaste woorden te vindenik ben er trotsch op u mijn vriend te mogen noemen „AgnesHij greep haar hand. Zij trok die niet terug, maar zeide met een schalkschen lach„Ik heb nog een appeltje met u te schillen Als bondgenoote hebt ge my tooh slecht behandeld Terwijl ik er schik in had, dat wij den armen Koenraad dom hielden, hebt gij mij met gelij ken munt betaald. Waarom hebt ge mij niet vooruit gezegd, waar de te rechtzitting vandaag op moest uit- loopen „Ik zou kunnen zeggen: omdat men bij zulke ondernemingen altijd een gewaagd spel speelt, en nooit bij voorbaat zeker is van een goeden uitslag. Ik zou ook kunnen zeggen omdat ik u eene verrassing wilde be reiden en dan zou ik geen onwaar heid spreken. Maar de volle waarheid is, dat ik niet tevreden was met den weg te gaan, dien mijn verstandige bondgenoote mij had aangewezen, ik wilde geheel alleen voorwaarts gaan om alleen het doel te bereiken." „O, wat een eerzuchtigefluister de zij. „Neen, eerzucht dreef mij niet, maar kijfpartij ontaarden mag. Terzake: DeLinkscheoverwinning zou te danken zijn aan een „brutale, gevaarlijke proefneming ongeëvenaard leugenachtige voorstel- „^.jVrage t aan tal ling van de bedoelingen der Rechter zijde. En als ware dit nog niet genoeg, volgt dan nog eens, dat wij „schan delijk” gelogen hebben tegen beter weten in - over Tariefwet, Herv. Ke^k, Openbare School, enz. Met eerlijke middelen ging het niet, dus met leugens, brutale, schandelijke, ongeëvenaarde leugens! Gelooft men zulks nu heusch? Dan, moet men ons toch ten goede houden, dat wij dit geen compliment vinden voor de velen, die de coalitie als haar mannetjes beschouwt en die volgens haar voorstelling van zaken in Juni j.l. haar ontrouw werden. Is het aannemelijk, wat men ons ten laste legt? Het antwoord op deze vraag is niet moeilijk te geven. Ziet eens, de heeren van De Gouwe naar werken als regel in stilte wat zij aan hunne volgelingen in verkie zingstijden vertellen, blijft voor ons geheim; huisbezoek en huishoudelijke meetings laten niet toe dat wij meê- hooren wat men over ons gelieft te vertellen. Daarentegen leven de vrijzinnigen in een glazen huis. Onze actie gaat nooit met gesloten deuren. Wanneer wij liegen dan doen wij dat in ieder geval publiekelijk, zoodat ieder een ’thooren en dus ook tegen spreken kan. Welnu, wanneer wij publiekelijk^ in courant en openbare vergadering, in een campagne van weken en weken (en dus niet op ’t laatste nippertje, zoodat tegenspraak te laat moest ko men) onze beginselen hebben verde digd, verdedigd hebben het program der vrijzinnige concentratie tegenover dat der coalitie en tegenover do voor naamste handelingen van het Kabinet- Heemskerk, gevoelt men dan niet, hoe men zichzelf een brevet van politieke jargon der Gouwenaar. Koenraad, hoe zal ik u bedanken „Daar zullen we later wel eens over spreken," antwoordde Lageman, ter wijl hij zich loswerkte. Koenraad greep henr echter weer bij den arm en vroeg: „Wat zal er nu met dien ellendeling gebeuren? Voor hem is geen straf hard of wreed genoeg „Kon ik hem maar eens onder mijn handen krijgen." Daar hebben wij juist voor gevreesd en daarom hadden wij zooveel gehei men voor uge waart er boos om," antwoordde Lageman gevat,„ge mocht ons werk niet bederven. -Ja, ik ben erg ongeschikt voor zulke dingen," zei Koenraad met tref fende oprechtheid, „voor veel moet ik u en Agnes verschooning vragen. Maar beste vriend, waarom heeft men de arme Valentine niet dadelijk in vrijheid gesteld M „Daarvoor worden nog formalitei ten vereischt.1 O die formaliteiten!8 Koenraad stampvoette. „Elke minuut, die men haar langer tusschen die afschuwelyke muren houdt, doet men haar leven en gezondheid te kort „Rechling, kom van avond eens bj mn dan zal ik u dit ophelderen, socht Lageman, die wel deelne- g gevoelde voor Koenraad en Va- ■ne belast met het 13 en kosteloos, lend, Ons laatste artikel over de’politieke situatie in ons land (7 Maart) heeft in sterke mate de aandacht getrokken van De (antirev.) Gouwenaar, welk antirevolutionair weekblad daar eenige artikelen (natuurlijk „drie starren” sinds De Standaard driestart alles wat A. R. is) aan wijdde. Schoon wat laat, willen wij toch - ware ’t slechts beleefdheidshalve met een enkel woord aan onze erken telijkheid aroor zooveel aandacht uiting geven. Ontdaan van alle saus komt het eerste artikel der Gouwenaar hierop neer, dat wij opgevorderd worden tot Je „eerlijke bekentenis”, welke de ’ware oorzaak is van het feit, dat de meerderheid der kiezers in 1913 de Rechterzijde in de minderheid bracht. Het blaad wil, dat wij zullen „toegeven, dat de brutale, ongeëvenaard leu genachtige voorstelling van de bedoelingen der Rechtache meerderheid en de gevolgen der wetsvoorstellen van het kabinet Heemskerk, de middenstof der kiezers, die Links „weinig sympathiek” is, in de war gebracht had. Dat men schandelijk gelogen heeft aadelui vreesachtig gemaakt over gevolgen van tarief- herziening, over gevaren voor de Herv. Kerk, over aanslagen tegen de Openbare School enz. enz. Allemaal dingen, die men als leugens kende, maar als welkome middelen aangreep, omdat men wist met eerlijke strijdmiddelen de meerderheid niet aan Rechts te kunnen ont trekken.” 'PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1—5 gewone regels met bewysnummerf 0.55 Elke regel meer„0.10 By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels f0.35 by vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. Het viel niet gemakkolijk Adolf Bauerlich tot bekentenis van zijn schuld te brengen. Na de eerste ontsteltenis, waarin Lageman’s redevoering hem gebracht had, had hij zijn koelbloedig overleg geheel teruggekregen. Aan den rechter, die hem een voorloepig verhoor deed ondergaan het was weder, de heer H&usler verklaarde hij, dat hij nog niet bekomen was van zijn verwonde ring over het feit, dat al de rechters met den openbaren aanklager en de gezworenen incluis, zich zoo hadden laten vangen door de spitsvondigheden van een advocaat. (Wordt vervolgd.) Mexico. Generaal Villa. De berichten welke uit Mexico ko men omtrent den rebellen-aanvaarder Generaal Villa, die thans onderhandelt met Generaal Velasco, doen geen bij zonder hoogen dunk hebben over dezen pretendent naar ’t Mexioaansch gezag. Over den levensloop van generaal Villa werden onlangs in brieven uit Chihuahua allerlei nieuwe bijzonder heden medegedeeld, die hem in een zëer ongunstig daglicht stellen. In de eerste plaats heet hij niet Francisco Villa, maar Doroteo Arango. Hij nam den naam Villa aan, om zich na ver schillende misdrijven aan de straf te onttrekken. Nauwlijks de kinderschoe nen ontgroeid, werd hij reeds wegens het stelen van vee veroordeeld. Na zijn straf uitgezeten te hebben, begaf hij zich naar de mijn Guanaoevi, van waar hij eenige maanden later wegens andere misdrijven en zijn daarbij ge- pleegden eersten moord in de gevan genis terugkeerde. Het gelukte hem echter te ontsnappen en hij begaf zich daarop naar Parral, in Chihuahua, waar hij, in opdracht van een ander misdadiger, wraak nam over een vroe gere beleediging, door den beleediger neer te steken. Hij ontving daarvoor een aanzienlijke som, waarmee hij zich uit de voeten maakte. In de Sierra de Perico vormde hij een rooverbende, die diefstal van vee op groote schaal pleegde. Hij werd de schrik van de geheele streek en breidde zijn stroop tochten tot voor de stad Chihuahua uit, Toon in December 1911 de Madero- omwonteling begon, sloot hij zich daarbij aan. Hij overviel een militair convooi, dat naar het garnizoen van Guerrero was afgezonden. Daarna trok hij het dorp San Andres binnen, waar hij zulke gruwelen pleegde, dat Orozco, oen dèr leiders van de revolutie, hem persoonlijk achtervolgde. Hij wist ech ter weer te ontsnappen en doodde bij een aanval op Santa Rosalia den rech ter Senor Ramos, omdat deze in een De Gouwenaar vond ons artikel om nog een andere reden merkwaar dig. Het zou n.l. getoond hebben „van begin tot het eind, hoe hulpelooa hej liberaliame zich gevoelt, nu het, na de atem- busoverwinning weer den last der verantwoor delijkheid Vbor 't landabeatuur zich op de achoudera voelt drukken. En geen kana ziet om die zware taak, in welke richting dan ook, ten uitvoer te brengen. De vrijzinnigheid is met machteloosheid geslagen, gedrongen als zij staat tusschen Rechts, dat ze roekeloos en moed willig uit het bewind te verdringen wist en het Socialisme, dat haar bondgenoot waa, maar toen de overwinning behaald was, haar voor de heete kaatanjes liet zitten. „In die positie voelt het fiere liberaliame, dat in Juni zoo juichte, zich nu allerakeligst lam I” Hier schijnt de wensoh de vader lentine, maar nu zijn ongeduld niet langer kon bedwingenneem mij niet kwalijk, mevrouw Von Beeren wacht mg." „O, dan ga ik mee 1“ Koenraad schreed vooruit, doch Lageman bleef staan en keek ham op eigenaardige manier in het gelaat. „Rechling," zei hij, „daar ginds in dien hoek »it die arme oude tante van Valentinezij is in verlegenheid, niemand bekommert zich om haar. Doe nu een goed werk en zorg voor haardaartoe zijt gij de naaste." „Ik ga," antwoordde Koenraad met een stevigen handdruk. Eindelijk had hij dan tooh begrepen, dat de advo caat en Agnes von Beeren liefst met elkaar alleen zouden zijn. Zoodra Lageman aan het rijtuig kwam, stak mevrouw Von Beeren hem de beide handen toe en onder haar tranen lachende, zei ze„Zie, daar komt hij met lauweren overdekt Dat moest u vandaag uit duizend kelen toegezongen worden Ik ben reeds gelukkig, als slechts één mond mijn werk prijst," ant woordde Lageman, naast haar in het rijtuig plaats nemende. Het rijtuig rolde voort. Du» i» mijn geëerde bond genoote over mij tevreden?" vroeg hij en zag haar tegelijkertijd in haar donkere oogen. GOIIISUIECOURANT. wel een geheel ander gevoel. Agnos, als ik Valentine Zier vrij pleitte, mocht ik eischen wat ik wilde, hebt go gezegd." „Ik zal mijn woord houden !u „Agnes jubelde hij, „ge weet dat ik slechts één ding kan begeeren uw hart en hand „Mijn hand kan ik u nog geven," antwoordde zij zacht; „maar mijn hart bezit ge reeds, zoolang ik u ken." Beschaamd sloeg zij de oogen neer, terwijl hij een kus op haar hand drukte. ongesteldheid uitreikt, door als ver klaring van eigen nederlaag niet anders aan te voeren dan: gij hebt gelogen! De Gouwenaar noemt speciaal als objecten van onze leugengeest het Tarief, de Hervormde Kerk en de openbare school. Hoe nu? Was de Tariefwet dan géén uiterst onbillijke indirecte belasting en een f bovendien? a I van eigen vrienden Was het voorstel der Staatscom missie inzake het kerkelijke vraagstuk dan géén aanslag op de positie der Hervormde Kerk in ons'land Alweer men vrage ’t aan tal van eigen vrien den En de openbare school. Was dan Heemskerk’s voorstel iets anders dan een hoogst ernstige poging om de openbare school te vernietigen, geheel in den lijn van dezen staatsman, die den dag zou zegenen, waarop de laat ste openbare school zou komen te ver dwijnen uit ons vaderland? Heeren van De Gouwenaar, wat heb ben wij nu eigenlijk gelogen? Gij slingert ons de beschuldiging in hel aangezicht. Slechte het bewijs ontbreekt. En in afwachting daarvan veroor loven wij ons vol te houden, dat de verkiezingsstrijd van 1913, zooals deze van onze zijde is gezegd, stond op hoog plan, gericht was tegen een be wind, dat alle vrijzinnigen een ernstig gevaar achten voor de rustige ont wikkeling van ons land en tot doel had een richting aan het roer te krijgen, waarvoor te strijden ons altijd een eer zal zijn en blijven. 44) Zij had geweten, dat Lageman den pseu do Amerikaan bij verrassing tot beken tenis wilde brengen, dat hij de flesch met vergiftigd bessensap onder den goot steen had verborgen om zich op Valen tine te wreken maar hij had haar niet gezegd, hoe ver hij het spoor van dien man met behulp van den rechercheur gevolgd had. Lageman trachtte te ontkomen aan de gelukwenschen zijner vrienden en collega’s en zocht zich een weg te banen naar Agnes,, die hem door een wenk te kennen had gegeven, dat hij bij haar moest komen aan het rijtuig, dat beneden stond te wachten. Reeds geloofde hy vrij te zijndoch hij had zijn rekening gemaakt zonder Koen raad Rechling. De jonge reus kwkm op hem toesnellen, sloot hem in zijn armen, zonder zich aan de omstan ders te storen en kuste hem onder luid snikken. „Laat mij los, Rechling," riep de advocaat in zijn benauwdheid. nO,„ myn waarde advocaat," riep

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1914 | | pagina 1