Db zonde der vaderen.
O.
12476
Woensdag 13 Mei 1914.
53e Jaargang.
^TievL-ws- ©aa. -^-d.-verte3n.tie"bia.d. voor Q-ouLcLa, en OiccLstrelceiKL.
Verschijnt dagelijks
Telefoon^ |Lnterc. 82.
behalve Zon- en Feestdagen.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
Telefoon Interc. 82.
Buitenlaxmsch. Nieuws.
FJULILL MVA
Tli 1
Met HuIIebroeck
naar de taalgrens
fiOlDSIllE COURANT.
PRIJS VAN PET ABONNEMENT
Per kwartaafcf 125
Idem francaftmr post. t 50
Met GeïllusjBÊerd Zondagsblad150
Idem francmjper post. j. ,-l.JK)
Abonnemeawn worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
Mahkt 31, Bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren.
PRIJS D E H a D V E11 T E N '1' MiN:
Van i—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer„0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
Mexico
In den toestflM is nog weinig ver
andering gekoran. De onzekerheid
blijft voort.durenjMerwijl de berichten
betrekkelijk sc^styVsch zijn en zichjtot
enkele bijzondéjrhdden bepalen.
De door Hulftl aangewezen gede
legeerden voor)}, dje b|middeljng tyijn
reeds uit Vera lUriiz vfertrokken. yer-
der wordt geuofUnJ dajb de Amqrikaan-
sche regeering ifcb de conferëntie in
Niagara Falls,, vertegenwoordigd tal
len worden do^ii Lehinan, rechter in'
het opperste d^t^cjbtskof der fpnië.
Door (je Mexidasins^jhe regeóring ik
weder e#i protekt'/bij'Ée bemiddelaar*
a Wëjg hit feit, dit ver^
.merikatyflsenty torpedqboóterr
'ansiwi5ttó|iipi(op het jLobosi
lusschen -OTanijpico en, Vor^
>pen aa^|wal|zondenrltlie bet
personèél yan dew vuurtoren ♦bp][«f
eiland $jl]hechtepf&!nam|en en hen
vrij lieteh toen a|| het materieel van
den vtURVtOre^ &a$ dq Amerikanen
hf^estafB i
Hierop dddi <lflj bemiddelaars on
dervraagd, heeft president Wilson er
op gewezen, dat deze ajetie misschien
bedoeld ia als een voorzorgsmaatregel
"ten bate van de Duitscne, Engelsche
n Fransche zoowel als Amerikaan-
sche schepen, daar Huerta ook gelast
had, dat de lichten der vuurtorens
aan de Oostkust zouden worden ge
doofd.
De president was daarom van oor-
deel, dat hier van een schending van
den wapenstilstand door de Amerika
nen geen sprake kon zijn.
Volgens andere -berichten schijnt
men intusschen te Washington, zoo
de pogingen tot bemiddeling mochten
falen, een beslissenden blag voor te
bereiden. Garrison, staatssecretaris van
oorlog, heeft de leger- en militiecorpsen
aangewezen, om zich voor dadelijk
vertrek naar Mexico gereed te houden.
In Galveston worden koortsachtige
toebereidselen getroffen voor een spoe
dig transport van een aanzienlijke
strjjdmaeht met paarden, muildieren,
volledige uitrusting en munitie naar
Mexico.
J§ Belg ie.
Prins de Ligne.
Te Brussel is in den ouderdom van
76 jaar overleden prins Charles de
Ligne, een der voornaamste leden van'
den Belgischen adel, en ridder der
orde van Malta.
Hij trouwde op 1 Juni 1876 met
Charlotte de Gontaut-Biron en uit dit
huwelijk zijn twee kinderen gesproten
prinses Hedwige, die gehuwd is met
den hertog jvan Arenberg, en11 prins
Henri de Lidne, secrêtaris der Belgi
sche legatie! te Parijs, getrouwd met
een prinses qe la Tremoillq.
Dq koning dróeg den overledene
wartf vriendschap toe en men herin-
nertjzich, dat hij als jong luitenant
bij 'typ grenadiers het huwelijk van de
jwoordige hertogin vafl Arenberg
indekt i v'
24)
m^e^ra bewoog de boot zich op hei
^0r en zij stapten zonder ongeval
t10 anderen kant aan wal. Itei-
enenau en Dora betuigden hun harte-
jjjptó dank voor Golinki's welwil-
J"üp. die hun een grooten om-
ï6®. zeepaard had. De eigenaar van
g^WAkenstein wilde echter van geen
«tók hooren.
Neem mijn voorstel aan, sprak
||ff» Reichenau, en wees heden-
vannacht mijn gasten. Uw
Vto w die op u wackt» zal ik hier"
fgtó bericht zenden en morgen breng
A met mijn eigen rijtuig naar het
e®?-
Reichenau opperde bedenkingen; elk
•r had nu waarde; gedurende zijne
tóigheid kon er te B. iets gebeu-
Zi^ne te8«nwoordigheid ver
ste- Maar Dora gevoelde zich
vermoeid en toonde neiging
vriendelijk aanbod aan te nemen.
werd dan besloten op Draken-
n te overnachten. Onder Golinsu
geleide wandelde men nu het
1 door. Het begon reeds donker
worden, toen zijhet dorp door-
1 y Italië.
De aardbeving,
laripte berichtjen ^uit het aard'
gsgejbied luiden naar de Ro-
eigsche borrespondent van het Ber-
ljjfieft Tagöblatt seiffl ietj* meer ge-
er zijn géén verdere aard-
gevolgdmaa^ de gtna is
-opkwolkengehuld. De seis-
(che appkritten van het ob-
nJn op dejEtna zijn vèirnield.
jeliget bijzonderheden worden uit
Zoffëranal gemeld,, paar werd floor de
aardbeving de graven en grafkelders
op het kerkhof geheel opengewoeld,
zoodat de hèlfvergane lijken aan de
oppervlakte kwamen.
Dè vulkanologen Ricci en Pace
hebben verklaard, dat gelijk wij reeds
mededeelden deze aardbeving nog
veel heviger geweest is, dan die van
Messina. Gelukkig echter deed zij zich
slechts over een zeer kleine zone ge
voelen ware dit niet het geval ge-
weest," dan zouden de steden Acireale
en Catania volkomen vernietigd ge
worden zijn.
Frankrijk.
Uit Marokko.
Nu de Franschen meester zijn van
de strategisch gewichtige stad Tazza,
zal heden een colonne van 2500 man,
onder %warel van generaal Blondlat van
Christian nttar Bouizza trekken, in de
streek der Zaïden-Han, alwaar deze
colonne gestationneerd zal worden.
In densloop van dpze maand wan
neer de operaties rondom Tazza zijn
geëindigd", zullende colonnes Henry,
thans^ yn de streek der Beni Mtir, de
colonne-Düplessis thans in Tadla en
gingen en de rotstrappen bee tegen.
Mijn vrouw zal aangenaam ver/
rast zijn, dat ik vandaag nog gasten
meebreng, zei Golinski, en daarbij
sloeg hij Dora opmerkzaam gade, om
den indruk waar te nemen, dien de
woorden „mijn vrouw" op haar zou
den maken. Zij toonde daarbij een
effen gelaat; reeds lang had zij den
trouwring aan zijn vinger zien glin
steren. Daarenboven behoorde zij nidt
tot de vrouwen, die een gehuwd man
voor een kruidje-roer-mij-niet hou
den. Het was haar orfverschillig of
een andere vrouw rechtmatige aan
spraak op zijn liefde en trouw had,
deze man boezemde haar belangstel
ling in en dan kende zij geen beden
kingen.
Esther en Leopold waren niet wei
nig verbaasd, toen Golinski met Rei
chenau en Dora het salon binnen
trad; maar zij waren toch verheugd
hun gastvrijheid te kunnen toonen.
Leopold en de bankier waren weldra
in gesprek. Esther nam haar plich
ten als vrouw des huizes waar en de
heer dee huizes ging met Dora op het
balkon.
Het was nacht geworden; uit de
diepte liet zich geen geluid meer hoo
ren. Het dorp lag vredig aan den
voet der rotsen en bijna elk huis
was verlicht, hetgeen een fraai effect
maakte.
Dat alles behoort mij! sprak
Golinski zacht, met een stembuiging
de colonne Blondat, tegelijk aanruk
ken op Kenifia.
Een Duel.
Te Neuilly bij Parijs heeft een duel
op den degen plaats gehad tusschen
de heeren André Lebey, socialistisch
candidaat voor het eerste district vijm
Versailles, en Miquel Almeyreda, een
journalist. De heeren hadden ruzie
gekregen nair aanleiding van een serie
artikelen door Almeyreda tegen Lebey
geschreven.
Hoewel Lebey een zeer goed scher
mer en Ameyreda op duelgebied vol
komen „ondeskundig" was, werd toch
Lebey het étrst gewond, Lebey zette
echter het <Juel niet groote heftigheid
voorj, iqjet Jet gevolg dat Almeyreda
vrij ernstig aan de wang werd geraakt.
AIme|vredé moest in ëpn auto worden
wegjëvoeifa.' t
De jijoeiergen te Rijsgel.
Een gro<|t verkiezingsschandaal is
te Rijssel otytdekt: ]Het is nl. den socia
listen aldaaij gelukü vast te Btellen, dat
clericalen oyer de Belgische grens ge
komen waren en in verscheidene stem-
bureaux meerdere keeren stembiljetten
hebben ingeleverd. De'in verband daar
mede in arrest genomenen, hebben be
kend, doch weigerden tot dusver elke
inlichting omtrent de herkomst der
kaarten. De burgemeester van Rijssel,
Delefalle, die beschuldigd wordt in
deze verkiezingsknoeierijen de hand
gehad te hebben, is reeds afgetreden.
In socialistische kringen verwijt men
hem echter, dat hij heengegaan is om
den reactionairen Gemeenteraad aan
het roer te doen blijven en zij eischen
het ontslag van den geheelen Gemeen
teraad, alsmede een commissie van
enquêtte,
Inmiddels wordt beweerd dat reeds
in 1908 en 1912 soortgelijke knoeie
rijen bij de Gemeenteraadsverkiezin
gen plaats gehad hebben, waarbij over
de Belgische grens gekomen geeste
lijken wederrechtelijk aan do verkiezing
Albanië.
Het Romoinsche blad de „Tribuna",
verklaart op grond van mededeelingen
van Nederlandsche officieren, dat de
van Grieksche zijde tegengesproken
berichten omtrent de kruisiging van
gevangen Albaneezen, volkomen juist
zijn. Het blad voegt hieraan toe, dat
deze marteling tweehonderd vijftig Al-
baneesche vrouwen, meisjes en kinde-
alsof hij bedoelde: Wees de mijne en
dat allee zal ik aan uw voeten leg-
gen-
Voor de eerste maal sedert hij
heer van Drakenstein was, verheug
de hij zich van ganscher harte over
zijn rijke bezitting.
Hoe gelukkig moet u deze be
zitting maken! antwoordde Dora.
Rijkdom geeft macht en macht is het
eenige wat voor mij waarde heeft
in dit leven.
Ik geloof dat gij tot heerschen
geboren zijt, zei Golinski daarop; in
zijn oogen geleek de schoone een ko
ningin. T*\
Het glinsterde wonderlijk in Dora s
°°?ÜT1 Macht hebben! Heerschen? Ja,
dat zou ik willen, maar ik ben maar
een /rtouw en door haar geboorte
wordv haar reeds de grens aangewe
zen, waar buiten zij niet mag treden,
zonder aan fatsoen te kort te doen.
Maar toch bezit gij een macht,
waarvoor iedereen zich moet buigen.
En die macht is: schoonheid!
Bij deze laatste worden was hij haar
genaderd; zijn adem streek langs haar
wang, hij greep haar hand en druk
te er een langen, vungen kus op.
Langzaam trok zij haar hand terug.
Mag ik dien handkus voor de
hulde van een vazal houden? vroeg
zij schertsend met een coquet lachje.
Op dat oogenblik hoorden zij het
geluid der dorpsklok, dat door het
ren betreft, die door de Grieken in
de kerk van Hormora werden te zamen
gedreven en daar gekruisigd en ver
brand werden.
I door
C. G. K.
Emiel HuIIebroeck zou optreden in
den Westhoek van Vlaanderen op de
Fransch^ 'grens, en hij had ons zoo
veel verteld over dat land en zijn
bewoners, dat wij gretig )|en dankbaar
de uitnoodiging, het reiöje mede te
maken, aanvaardden.
Het is van weinig bekendheid, dat
ons taalgebied zich verder nog uit
strekt, dan de zuidelijke grens van
België. Ook Noord-weet-Frankrijk
wordt voor een groot deel bewoond
door taalverwanten. Wel is daar reeds
eeuwen de Vlaamsche taal geheel
,rechtloos, maar toch, de bevolking
spreekt nog onder elkaar haar eigen
oorspronkelijke, Vlaamsche taal.
HuIIebroeck zou, daar dicht bij de
Fransche grens te midden van een
volk, dat tegen alle verdrukking in
zijn taal hoog en heilig heeft gohffu-
den, zijn liederen zingen.
Voor hem, den onvermoeiden strij
der voor de taal, die hij lief heeft,
was het een heerlijk werk: voor de
bevolking van die streek, welke zich
zoo lang als vergeten en vereenzaamd
heeft gevoeld, was het een gebeurte
nis van groote beteekenis, zooals
bleek.
Over Antwerpen-Dendermonde re
den wij naar Gent, waar wij over
nachtten. 's Anderen daags, Zondag,
vingen wij de reis naar de taalgrens
aan. Wij reden door Vlaanderens
rijk-bebouwde landouwen, wel is waar
met een ellendigen boemeltrein, maar
er waren nu eenmaal geen sneltrei
nen, West-Vlaanderen is in dit
opzicht niet verwend en 't was
maar beter ook, \yant dan genoten en
zagen wij meer van het heerlijke
Vlaanderenland
Reeds twee volle uren hadden wij
geboemeld en ons geen oogenblik-
je verveeld, want HuIIebroeck praat
te maar door en wees ons al het
schoone aan toen wij te Veurne
aankwamen. Hier hadden wij vijf
kwart-uurs oponthóud en bezichtig
den het rustige stadje, zijn mooi
oud stadhuis en gerechtshof, zijn 2
kerken, versierd met menig meester
stuk van schilder en beeldhouwkunst.
Dan met de stoomtram, dwars door
bosch werd weerkaatst.
Dat is de klok voor het avond
gebed, zei Golinski.
Plotseling keek Dora ernstig voor
zich uit.
Wie toch zoo geloovig bidden
kan, klonk het bijna als een ver
zuchting van Dora's lippen. Kom, la
ten wij naar binnen gaan, zulk een
sombere stemming is voor mij niet
goed 1
Met deze woorden opende zij de
vleugeldeuren en trad het helder ver
lichte salon binnen. Men praatte ge
zellig en vroolijk, tot een bediende
kwam melden, dat- er in de eetkamer
was opgediend. Reichenau bood Es
ther den arm, Golinski geleidde Do-
ra, en zoo 'ging men aan tafel. Leo
pold plaatste zich tusschen Dora en
Reichenau. De gevangen snoek werd
opgediend en scheen voortreffelijk te
smaken. Bovendien bewees men alle
eer aan een gebraden haas en even
spoedig verdween een heerlijke pud
ding. In het huis van haar vader had
Esther nooit voorname gasten ont
vangen, maar in haar nieuwe omge
ving was zij verbazend srfÉ thuis.
Het gesprek aan tafel werd grooten-
deels door Reichenau en Leopold ge
voerd. Het viel in het oog hoe wei
nig Dora sprak, en ook Golinski gaf
slechts nu en dan een opmerking ten
beete.
Na den maaltijd keerde iqpn in het
salon terug. Esther en Dora gingen
Veurne-ambacht tót aan hot gehucht
„Nieuwe herberg". Vanhier uit was
het „pedibus cum jambis".
De vriendelijke heer Defreijn, een
klein-neef van Ledeganck, sinds ja
ren in het Veurnsche gevestigd, had
ons opgewacht en wandelde met ons
naar het dorpje Isenberghe, waar
het concert zou plaats hebben. Wij
vernamen natuurlijk veel bijzonder
heden. Op onze vraag of er veel
volk zou zijn, werd ons medegedeeld
dat er menschen kwaqien uit de om
liggende dorpen, zoowel buiten als
binnen de grens. Er zouden er komen
uit Wulveringhem, Sta vele, Loo Al-
veringhem, Leysele, Bulskamp, Vinc-
kem, Gijverinckhove, Hondechoote,
Houthem, Herzele, Beveren, Rous-
brugge, Crombeke, enz. enz., en er
waren zooveel aanvragen, dat er
twee avonden moesten gegeven wor-
dent
De groote belangstelling was het
antwoord dpr nimmer moedeloozo be
volking op de onderdrukking, waar
onder zij zoovele jaren leed. Lange
jaren was in haar de liefde voor
haar taal talent gebleven, doch niet
was ze gestorven.
Waar in het openbaar leven die
taal onderdrukt en geminacht werd
door allen, die meenden den toon te
mogen aangeven, leefde zo voort in
de huiskamers.
Een nieuwe lente is echter gewuifd
over heel Groot-Nederland, en ook in
dien vergeten hóek bij de Franscfl®
grens, was de nieuwe bezieling geko
men. De liefde voor de taal uitte
zich in verlangen naar meer recht
eerst, en later in woorden en daden
van protest, tegen de onderdrukking.
Nu kwam tot hen, die zoo lang zich
vergeten waanden, één, die zingen
zou in hun taal. En allen wilden dit
hooren.
Maar eigenaardige moeilijkheden
deden zich voor bij het vóórbereiden
van den avond.
De grootste moeilijkheid was wol
geweest de piano, want in heel hot
dorp Isenberghe, dat maar 700 in
woners telt, was er geen enkele voor
handen. En 't moest een goede
zijn, had de heer HuIIebroeck ge
schreven. De kunstminnende heer
Morel van Stavele wilde wel de zijne
afstaan, maar... 't was oen vleugel,
en hoe zou men zoo'n stuk van Sta
vele n^ar Isenberghe brengen? Het
leek*1?en onmogelijkheid. Eindelijk had
den de inrichters te Veurne een pi
anohandelaar gevonden, die de
eenige pianino, welke hij in voorraad
had, zou afstaan.
't Was geen onberispelijk speel
tuig, neen, maar 't zou meevallen...
O! het feest zou prachtig lukken 1
op een divan zitten en de heeren na
men aan de tafel plaats. De vrouw
des huizes werd.nu ongewoon le
vendig. Zij sprak van het aange
naam vooruitzicht prettige buren te
krijgen, roomde de landstreek, en gaf
Dora goeden raad omtrent deze of
gene aangelegenheid in het huishou
den.
De heeren namen ook deel aan het
gesprek en weldra zaten de vijf men
schen zoo gezellig te schertsen en te
praten, alsof zij oude kennissen wa
ren, die nu van elkanders gezelschap
genoten. Eindelijk kwam* ook de mu
ziek ter sprake. Reichenau verrie^,
dat Dora een kunstenares was op de
piano. Esther bestormde haar dade
lijk met verzoeken en haastte zich de
kaarsen aan to steken. Dora liet zich
niet te vergeefs bidden. Zij nam op
het tabouretje plaats en haar vingers
gleden weldpa over de ivoren toetsen
van het prachtige klavier. Zij too-"
verde als het ware. Muziek had zij
niet voor zich, maar zij fantaseerde,
zij schilderde in die klanken haar
eigen-ik, zij liet zich het leven zoo 1
voorbij trekken, wilder klonken de
tonen, krachtiger werden de accoor-
den, tot de bonte mengeling van to
nen overging in een zachte melodie en
plots eindigde In een paar schrille
dissonanten.
Wordt vervolgd.
