OR
N
Blad.
I
snhuis.
ed.K Alter
Ie Gracht 26V*
nbiedingen
Prinses of Gravin.
53e Jaargang.
e zx
1:
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
SSTEWAAU- I
Buitenlandse!! Nieuws.
FEUILLETON
Woensdag 22 Juli 1914.
HAAG,
Iragen
Dameskleding
ele of gedeelte n
i.
e Courant
teiitiftn kosten slechts
uitbetaling
fl!
■36) F
Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen.
ffed.E.ALTER.
Kracht 269*
HAAG.
SC1XO-O.-W
•V
-
1
I ■-
-
40
'ER SUCCES
waarin, hij zich
in.
wat
CailJaux
md aan het Bureau
La-
I
huis
rk 8 u. Orgelbespe-
aan
mand
do
(Wordt vervolgd.)
Moo
rman Zn., Gouda.
■ff
-QUELL
ONWATER
China.
Aan het Ministerie van Binnenland-
XCELSIOR”
1STERDAM
I
op deze weige-
llgaarsche Mace-
3 deed komen, is
hom
hield
opruimen in dezen
tn het Brokkenhuis.
ericht aan een der
f per Tol. n°. 178,
zal halen, wat
met
een
verlaten? Zij had
l een
waar
Was
hot opzien,
’ommissie
>rz.
IG, Vice-Voorz.
VENDORST, Pen.
ten de stad aan huis
in in de
i <Mcce«.
0.35, voor elke regel
een we-
nitge-
dan
men dat met woorden zou kunnen doen.
och, mijnheer,
mijnheer!”
klagende1 stem. Hij keek haar aan
eon smal, vermagerd gezichtje,
reeds
werd. Daarop zijn de Tsaar en do
president in oen
spannen rijtuig
gereden, waar
„ivuiiiuruui
■FaMenbarg,
van u vernomen heb, geel
de vervulling van mijn
nog niet verloren.
g Hij groette en was
PRIJS VAN HET ABONNEMENT.
Per kwartaal
K' Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post.
Abonnementen worden
Markt 31, bij onze Agenten
)HN OP REKENING i
ERUGGAAF VERCOEL
A 15 CT.j
Duitschland.
Een naklank der Zabern-geschledenis.
Zooals reeds is medegedeeld, heeft von
Dallwilz, de man, die na do Zabern-af-
faire von Wedel als stadhouder van El-
zas-Lotharingen opvolgdo zijn goed
keuring onthouden aan de verkiezing van
den heer Knöpptler tot burgemeester van
Zabern.
De burgemeester Knöppftor had, gelijk
men zich herinneren zal, evenals alle ci
viele autoriteiten in don Elzas, met over
tuiging partij gekozen voor de burgerij
sche Zaken is een zeer moeilijke taak
opgedragener moet een modern re-
publikeinsch fëestcostuum, een soort
nationale feost-kleederdracht voor alle
ambtelijke hoogwaardigheidsbekloeders
der Chineesche Republiek ontworpen
worden.
Toen het Chineesche Parlement bij
eenkwam, voerde men als officieele
kleeding voor de civiele ambtenaren
bij ambtelijke of feestelijke gelegen
heden de Europeesche „gekleede jas”
met dito hoogen hoed in. Joeansjikai
gaf zelf het voorbeeld en liet zijn
zoon bij een Engelsch kleermaker oen
keurig costuum aanmeten.
Hiertegen hebben zich echter de ver
tegenwoordigers der Chineesfch han-
delswereld verzet, en de oppositie tegen
de Europeesche kleedij is zoo hevig
geworden, dat de Regeering heeft in
gegrepen. Voor alles moeten in de
nationale kleederdracht de Ghiaeesehe
tradities tot hun recht komen. Verder
moet het ambstgewaad van Chineesche
stof zijn, van een materiaal, dat niet
uit het buitenland is ingevoerd, dus
van zijde.
Aan deze eischen moet worden vol
daan, en nu gaan de hooge Regee-
ringspersonen aan het praktizeeren
modern, Chineesch en van zijde.
)tste voedingswaarde
'ten Medaille*.
/2 u. Ledenvergad.
5ut v. ’t Algemeen,
o wij geregeld tijdig
gen ontvangen van
jerten, vermakelgk-
leze dan in onze
en.
„Katharina wees mijwoon af, vervolgde
doch na hotoeen ik zooeven
geoh ïk de hoop op
i vuKjgstcn wonsch
(lOIIISIHE COURANT
ezx voor Q-ou-cLeu exx Oxscxstxelcezx.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer«0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 by vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
reeds de deur uit
voordaf de dames van haar verbazing wa
ren bekomen.
De Cominandeuse
I hersteld, en voegde Helene
k scherpe woorden too, waarop
ten uitbrfrste en
komst met Katharina te verschaffen.
Morgen... dat „morgen" scheen hem
nog zoo ver van het „nu" verwijderd.
Hij sloeg den hoek van dc straat om.
Daar stond hij op het Koningsplein en
daar ginder was het huis zijner geliefde.
Hij was teleurgesteld, alles was donker,
geen venster verlicht. Hij sloeg een zij
straat in, vanwaar bij de achterzijde van
het huls kon zien... alles donker even
eens. Wat kon dat beduiden? Had Ka-
tharin soms de stad
een villa in oen badplaats, die met
half uur sporens bereikt was, en
zij gaarne in den zomer vertoefde,
zij daarheen gegaan wegens
dat het afbreken van haar verloving ba
ren moest? Dat was zeer goed mogelijk.
’Misschien lag er voor hepi wel een brief
je gereed in zjjn eigen villa. Zijn weg
vöorde hem langs het huis van Else; in
de verte bemerkte hij rec^s de helder ver
lichte vensters.
Zonder lang te overleggen, ging hij da
stoep op en schelde aan.
„Is de 'familie tnuis?" vroeg hij
den huisknecht, die hem open deed.
„Alleen mevrouw is thuis, meneer
graaf
„Ga mij dan aandienen!”
Hij dacht er heel niet aan, dat zijn l»e-
zook om negen uur bij een dame niet
heel passend is. In zijn gelukkige stem
ming vergat bij al het andere.
„Mevrouw laat u verzoeken binnen te
komen,” hlidde het antwoord van den
huisknecht. Hij stapte spoedig den salon
f 1.25
1.50
1.50
1.90
dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
ten, den Boekhandel en de Postkantoren.
Vorder verklaart Bourget nog naar
aanleiding vang een passage uit een van
zijn romans door Laborl voorgelezen -r-
dat hij, Labori, het publicooren van in
tieme brieven ten zeerste afkeurde. Mij
voegde er echter bij, dat Calmette tot zoo
iets in het algemeen niet in staat is ge
weest en er slechts toe was overgegaan
toet) hij daardoor het algemeen lielang
meende te kunnen dienen. Bovendien was
in den „Ion Jo", onderleekenden brief,
al wat van persoonlijken aard was, weg
gelaten.
Die verklaring kon echter den blijkbaar
zeer grooten indruk niet uilwisschen,
welke mevrouw Caillaux te voren had
gemaakt met de opsomming van al
zij en haar man drie jaar lang hadden
geleden, om de voortdurende bedreiging
van openbaarmaking hunner brieven, eerst
door de voormalige mevr. Caillaux, thans
mevrouw Greydain, en later door Cal
mette.
De getuige Voisin had op den noodlot-
tlgen dag tegelijk mot mevrouw Caillaux
vertoefd in do wachtkamer van de Figa-
ro. Mevrouw Caillaux had toen een der
redacteuren. tegen den hoor Voisin hoo-
ren zeggen:^ Morgen zullen wij togen
CailJaux een document publlceoron, dal
sensatie maken zal.”
Voisin verklaarde nu, dat do bedoelde
redacteur dit volstrekt niet togen
had gezegd. Maar mevr. Caillaux
vol, dat dit wel het geval was.
Louis Latzarin eindelijk verklaarde als
getuige ii charge, dat de bekende mede-
deeling van mevr. Estradorl, do voorma
lige Figaro-redactricc, dat Calmette haar
geld had geboden. Indien zij particulie
re brieven van Caillaux in handen kon
krijgen, te ccnenmato gelogen wan.
Fn op een vraag van don advocaat
der civiele partij, zei Latzarin nog, dat
de vrienden van Calmette overtuigd wa
ren, dat hot ware en eenige motief voor
de misdaad was geweest de vrees voor
publicatie van het document van Fabro.
Maar mevr. Caillaux ontkent dit ten
sterkste. Waarom zouden zij on haar man
bang zijn geweest voor hot documont-
Fabre, waarvan de inhoud toch reeds al
gemeen bekend was, terwijl bovendien het
optreden van haar man in deze geheele
zaak-F’abre onberispelijk was geweest.
Waldenburg was de straat opgegaan.
Wat men zon zeggen van dc scène in dc
foyer en van zijn plotseling heengaan,
het was hem geheel onverschillig, daar
dacht hij zelfs niet aan. Wat gaf hij om
de monschen! Wat gaf hij om de wereld!
Hij had slechts één gedachte: „zij is vrij,
zij Ir mifn!” Hij sloeg de straat in, waar
zij woonde. Natuurlijk kon hij op dit uur
niet aanschellen, inaar het. was hem reeds
een genot in htïar nabijheid to zijn, naar
haar verlichte -vensters te kijken, mis
schicn had hij wel hot geluk haar scha
duw op de gordijnen te zien bewegen...
ïïet geluk had hom weer tot eon dwee
penden jonkman gemaakt.
Een klein meisje, dat een
viooltjes droeg hood dringend hem
ruikertje aan.
„Viooltjes, mijnheel
koop een ruikertje van me,
klonk
èn zag eon smai, vermagerd gezichtje,
dat door de zorgen der armoede
alle kinderlijkheid had verloren.
Hij greep naar zijn beurs en de
men aannemende, legde hij een goudstuk
De toestand in Albanië.
Het land is gered
Het „Berliner Tagebiatt” ontvangt uit
Durazzo dit telegram:
„De vorst heeft zijn lijfwacht nieuwe
uniformen met scharlaken roode uitmon
stering en opslagen gegeven.”
Dit was het eenige noodige. Ntf is
Albanië gered, en de Mbrct in zijn waar
digheid bevestigd. De opstandelingen trek
ken onmiddellijk terug naar hunne dor
pen, ais de lijfwacht met de scharlaken
roode opslagen verschijnt; de Epiroten
gaan achter dc neutrale zóne. Rust en
orde koeren als vanzelf terug in het
land der Skypetaron. Allo geschillen, alle
wrijvingen zijn vergeten. Essad-pasja
keertals de verloren zoon uit do gelijke
lijk, dat ieder woord
persoonlijk uitspreok voor oorlogen
vrede niet onverschijig kan zijn.
In den zomer van het vorigs jaar
had de Tsaar de Qalkan-Koningen
naar Petersburg gei oodigd, en van
hen gevorderd, dat zij zich aan zijn
scheidsr. uitspraak zquden onderwer
pen. Zij hebben het niet gedaan en de
gruwelijke oorlog, die
ring volgde, het Bul
donië aan de Servië»®
een der oorzaken vaji de tegenwoor
dige crisis geworden*
In zyn antwoord" op de rede van
den Tsaar dankte Roincaré voor de
hartelijke ontvangst en verklaarde, dat
het hem hoogst aangenaam was, den
verheven heerscher ever de bevriende
en met Frankrijk verbonden natie op
nieuw een bezoök te ‘brengen.
„Getrouw aan de traditie, ging hij
voort, die mijn geëerde voorgangers
volgden, wilde ik U. M. eon duidelijk
getuigertis geven ven de gevoelens,
die onveranderlijk in allo Fransche
harten wonen.
„Bijna 25 jaar zijn verloopen, sedert
onze landen in duidelijk besef van hun
toekomst, de pogingen diplomatie ver-
eenigden. Do gelukkige resultaten van
dit duurzaam verbond zijn eiken dag
merkbaar in het evenwicht der wereld.
Gegrondvest op de gemeenschappelijke
belangen, gewyAfioor den vreedzamen
zin van beide regeènngeri, stoüAend
op hun legers en hun vloten, die el
kaar ^kennen en waardeeren, en zich
met elkaar verbroederen, door lange
ervaring en voltooid door een kost
bare vriendschap heeft het verbond,
waartoe de doorluchtige Keizer
Alexander III en de betreurde presi
dent Carnot den eersten sto^t hebben
gegeven, sindsdien bestendig bewijzen
van zijn weldadige werkzaamheid, zijn
onwrikbare vastheid gegeven.
„U. M. kan verzekerd zijn, dat
Frankrijk steeds in innige, samenwer
king met zijn bondgenoot den arbeid
van den vrede en de beschaving zal
voortzetten, een arbeid die door beide
regeerigen en beide volken geen oogen-
blik wordt onderbroken.
„Ik ledig mijn glas, besloot Poin
care, ter eere van U. M., van de Kei
zerin, de Keizerin-Moeder, den Groot-
vorst-troonvolger en de geheele Kei
lijke familie. Ik drink op de grootheid
en welvaart van Rusland.”
vergoed.
AAM en ADRKSt
iu haar hand. „Je behoeft geen geld te
rug te geven,” zei hij vriendelijk. De
kleine stadrde hem engeloovig aan, maar
toen hij zijn woorden herhaalde, stak zij
het goudstuk in den zak, en zonder te
bedanken liep zij heen, vreczende, dat de
heer berouw mocht krijgen over zijn
mildheid.
Waldenburg lachte hartelijk on luid, hij
trok daardoor dc aandacht der voorbij
gangers en vervolgde haastig zijn weg.
Hoe meer hij Katharina’s huis naderde,
hoe meer hij zich spoedde.
Wat zon hij gegeven hebben, als hij haar
heden nog kon zienl De uren, die nog
moesten verloopen voor het morgen was,
schenen hem een eeuwigheid! Misschien
vond hij zelfs morgen geen middel om i
haar onder vier oogen te spreken.
„Zij moest rekening houden met de we
reld; dat moest hij (hoewel ongaarne) er
kennen. Voor den vorm was een korte
scheiding noodzakolijk, de bruid van prins
prins Iserstein kon niet zonder eenigen
overgang de zijne worden. Voorloopig
was dus haar huis voor hem verboden
terrein.
Maar hij moest haar toch zien, uit haar
eigen mond dc bevestiging hooren van
dit heerlijke nieuws, en haar eindelijk in
zijn armen sluiten. Natuurlijk zou Else
wel raad weten te schaffen. Hij rekende
onvoorwaardelijk op Else’s sch’erpzinnjg-
lie.id, d!c wel een nflddel zou weten tc
vinden om de scheiding zoo draaglijk mo-
gclijk te maken. Doch vóór alles moest
zij trachten hem reeds morgen een samen-
FttANKRLTK.
Het pww Cftiliam.,
Van de getuigen, die gisteren nog wor
den verhoord, vermelden we hier nog even
Paul Bourget, De Voisin en den Figaro-
redacteur Louis Latzarin.
Paul Bourget was juist van plan met
Calmette liet gehoiïw der Figaro te ver
laten, toen mevrouw Caillaux word aan
gediend en Calmette zich in zijn bureau
begaf om haar te ontvangen.
Op de vraag van den verdediger
bori, of Bourget toen één enkel pistool
schot of een aantal schoten achter elkan-1
der had gehoord, verklaarde Bourget,
dat hot oen aantal schoten achter elkaar
geweest waren.
Dit punt is voor dc verdediging van1
belang, omdat zij daaruit dc waarheid
wil bewijzen van de bewering der be-
klaagde, dat zij Calmette niet wilde doo-1
don, doch hem slechts vrees aanjagen, en
dat zij haar revolver zij had een
browning on deze soort revolver
gaat reeds hij een zeer geringe druk af
door haar zenuwachtigheid niet meer in
haar macht had gehad.
Neemt de jury deze verklaring aan, dan
kan mevr, Caillaux niet wegens moord,
doch wellicht slechts wegens mishande
ling met doodelijken afloop worden ver
oordeeld.
had zich het eerst
eenige zeer
deze in snik-
per rijtuig naar
moest terugkeer en.
I Natuurlijk was ook dit allernieuwste,
bijna ongelooflijk nieuwtje, met verwon-
R derlijke snelheid in alle loges bekend en
i bracht daar een geheelen omkeer in het
3 oordeel der dames te weeg.
Wie in do pauze voor het tweede be-
I drijf gehoord had, boe scherp mevrouw
Von Salten werd veroordeeld, zou niet
licht gelooven, dat gesprekken in de pauze
voor het dorde bedrijf diezelfde dame gol-
den.
I Over de handelwijze van prins Iserstein
i werd zonder veel omslag de stat gebroken.
I Men vond nu, dat die lieve mevrouw Von
r Salten veel te goed was voor dien woes-
binnen, doch aan de deur bleef hij aan
genaam verrast staan. Achter Else, die
hem hartelijk tegemoet kwam, bemerkte
hij haar, die hem het liefst tor wereld
was.
In uitgelaten vroolijkheid klapte Else
in de handen en reikte die toen Walden
burg toe. „Dat noem Ik nog eens een ge
lukkig toéval, laat nu iemand maar eens
tegenspreken, als ik volhoud dat men oen
voorgevoel kan hebben."
Zij ging op dc teenen staan om hom
iets in het oor te fluisteren, wat echter
bij het groote verschil in lengte, tot de
onmogelijkheden behoorde. Dus sprak zij
geheimzinnig:
Er is van allerlei gebeurd, dat je be-
langKtelling zal opwekken. Daar ginder
staat iemand, die je alles wel vertellen
zal. Dan ga ik even kijken of do maan
al opgekomen is.”
Zij knikte dc twee nog even lachend
toe en verdween toen in de zijkamer.
Waldenburg naderde Katharina en zei:
„Ik weet alles”.
Een oogenblik stonden zij sprakeloos
tegenover elkaar, bun blikken ontmoetten
elkaar en blevim in eikaars oogen ruston.
Voorzeker gaven hier dc oogen
derzijdsche liefdesverklaring, beter
drukt en elkaar kenbaar gemaakt,
nis, naar Durazzo terug, om zich te on
derworpen, Pronk Bib Doda wordt plot
seling oen „man van eer” en Issa Bol-
jetinatz offert zijn leven voor zijn vader
land...
Alles vanwege de roode opslagen
Rusland.
Staking te Petersburg.
Het aantal stakers bedraagt thans,
volgens een officieele opgave, 110.000.
Herhaaldelijk kwam het tot ongere
geldheden. Tramwagens werden om
geworpen, de politie met steenen ge
gooid. Drie pölitio-officieron en on
geveer 20 agenten werden gekwetst.
De politie moest van de revolvers ge
bruik maken.
In de Wiborgwijk hielden verschei
den duizenden stakers een bijeenkomst.
Toen de menigte de aanmaning der
politie,, om er heen te gaan, met steen
worpen beantwoordde, werden de Ko
zakken ontboden.
Na het verzoek om uiteen te gaan
driemaal herhaald te hebben, losten
de Kozakken tweemaal schoten in do
lucht; waarop de arbeiders zich ver
spreidden.
Op andere plaatsen hielden do sta
kers tramwagens aan, dwongen de
passagiers uit te stappen en wierpen
daarna dë wagens omver. Op ver
schillende punten werden 20 wagens
bestormd.
Het bezoek van Poincaré.
De president der Fransche republiek
werd Maandag door den Tbaar op de
brug van zijn jacht ontvangen en de
begroeting tusschen beide staatshoof
den was zeer hartelijk. In het gevolg
van den Tsaar waren de ministers van
buitenlandsche zaken en van marine,
de Fransche gezant met de attaché’s
en de Russische gezant te Parijs.
Na de ontvangst is Poincaré naar
Peterhof gereden, waar hij door de
grootvorsten en generaals verwelkomd
nrvin rln EPonar» zin zlzj
i met vier paarden be-
naar het groote pajeis
o de president verblijf
zal houden. De Tsaritsa heeft hem
daar ontvangen.
Bij den galamaaltijd, ter eere van
den gast gehouden, werden toosten
gewisseld.
Z. M. treedt zelden in het.openbaar
op en slechts weinig personen kennen
zijn gedachten en bedoelingen. Do stil
zwijgendheid, die in zijn aard ligt en
alleen bij belangrijke gelegenheden
verbroken jwordt, maakt het begrijpe-
toling en gelukzoeker en da? zij als rijks-
gravin Waldenburg veel beier op haar
plaats zou zijn.
Van harte gunde men Helene de gevoe
lige terechtwijzing, dc Commandeuse ver
zekerde haar dit met haar gewone, inne
mende oprechtheid.
over
SI o oten, Wateren en Riolen.
BURGEMEESTER en WETHOU
DERS van GOUDA,
Gelet op de artt. 199—208 der Alge-
meene Politie-verordening voor deze
Gemeente,
Brengen ter kennis van de eigenaren
en bruikers van niet aan de Ge
meente toebehoorende, binnen de be
bouwde kom gelegen Slooten, Wateren
en Riolen, dat op Vrijdag den 7n
Augustus 1914, eon© Schouw over die
w&teren enz. zal worden gedreven.
Belanghebbenden worden herinnerd
aan hunne verplichting om te zorgen
dat hunne Slooten of Wateren vol
doen aan de afmetingen, genoemd in
art. 204 der bovenbedoelde Verorde
ning en behoorlijk zijn opgesloot, zoo-
dat geene Boomstammen over of Tak-
ken in het water hangen en dat die
Slooten, Wateren of Riolen gezuiverd
zijn van vast of dr ij vend vuil,
welke de doorstrooming van het water
kunnen belemmeren of stank of stank-
verwekkende uitdampingen kunnen
[veroorzaken.
Onverminderd de straf op de over
treding gesteld, zijn de eigenaren of
bruikers verplicht de geconstateerde
gebreken binnen 8 dagen te herstellen.
De Naschouw zal plaats hebben op
Zaterdag den 15n Augustus 1914.
GOUDA, den 21n Juli 1914.
Burgemeester en Weth. van Gouda,
R. L. MARTENS.
De Secretaris,
R. MOERKERK. L. S.
1 lii