OR N Blad. I snhuis. ed.K Alter Ie Gracht 26V* nbiedingen Prinses of Gravin. 53e Jaargang. e zx 1: Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82. Telefoon Interc. 82. SSTEWAAU- I Buitenlandse!! Nieuws. FEUILLETON Woensdag 22 Juli 1914. HAAG, Iragen Dameskleding ele of gedeelte n i. e Courant teiitiftn kosten slechts uitbetaling fl! ■36) F Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen. ffed.E.ALTER. Kracht 269* HAAG. SC1XO-O.-W •V - 1 I ■- - 40 'ER SUCCES waarin, hij zich in. wat CailJaux md aan het Bureau La- I huis rk 8 u. Orgelbespe- aan mand do (Wordt vervolgd.) Moo rman Zn., Gouda. ■ff -QUELL ONWATER China. Aan het Ministerie van Binnenland- XCELSIOR” 1STERDAM I op deze weige- llgaarsche Mace- 3 deed komen, is hom hield opruimen in dezen tn het Brokkenhuis. ericht aan een der f per Tol. n°. 178, zal halen, wat met een verlaten? Zij had l een waar Was hot opzien, ’ommissie >rz. IG, Vice-Voorz. VENDORST, Pen. ten de stad aan huis in in de i <Mcce«. 0.35, voor elke regel een we- nitge- dan men dat met woorden zou kunnen doen. och, mijnheer, mijnheer!” klagende1 stem. Hij keek haar aan eon smal, vermagerd gezichtje, reeds werd. Daarop zijn de Tsaar en do president in oen spannen rijtuig gereden, waar „ivuiiiuruui ■FaMenbarg, van u vernomen heb, geel de vervulling van mijn nog niet verloren. g Hij groette en was PRIJS VAN HET ABONNEMENT. Per kwartaal K' Idem franco per post. Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post. Abonnementen worden Markt 31, bij onze Agenten )HN OP REKENING i ERUGGAAF VERCOEL A 15 CT.j Duitschland. Een naklank der Zabern-geschledenis. Zooals reeds is medegedeeld, heeft von Dallwilz, de man, die na do Zabern-af- faire von Wedel als stadhouder van El- zas-Lotharingen opvolgdo zijn goed keuring onthouden aan de verkiezing van den heer Knöpptler tot burgemeester van Zabern. De burgemeester Knöppftor had, gelijk men zich herinneren zal, evenals alle ci viele autoriteiten in don Elzas, met over tuiging partij gekozen voor de burgerij sche Zaken is een zeer moeilijke taak opgedragener moet een modern re- publikeinsch fëestcostuum, een soort nationale feost-kleederdracht voor alle ambtelijke hoogwaardigheidsbekloeders der Chineesche Republiek ontworpen worden. Toen het Chineesche Parlement bij eenkwam, voerde men als officieele kleeding voor de civiele ambtenaren bij ambtelijke of feestelijke gelegen heden de Europeesche „gekleede jas” met dito hoogen hoed in. Joeansjikai gaf zelf het voorbeeld en liet zijn zoon bij een Engelsch kleermaker oen keurig costuum aanmeten. Hiertegen hebben zich echter de ver tegenwoordigers der Chineesfch han- delswereld verzet, en de oppositie tegen de Europeesche kleedij is zoo hevig geworden, dat de Regeering heeft in gegrepen. Voor alles moeten in de nationale kleederdracht de Ghiaeesehe tradities tot hun recht komen. Verder moet het ambstgewaad van Chineesche stof zijn, van een materiaal, dat niet uit het buitenland is ingevoerd, dus van zijde. Aan deze eischen moet worden vol daan, en nu gaan de hooge Regee- ringspersonen aan het praktizeeren modern, Chineesch en van zijde. )tste voedingswaarde 'ten Medaille*. /2 u. Ledenvergad. 5ut v. ’t Algemeen, o wij geregeld tijdig gen ontvangen van jerten, vermakelgk- leze dan in onze en. „Katharina wees mijwoon af, vervolgde doch na hotoeen ik zooeven geoh ïk de hoop op i vuKjgstcn wonsch (lOIIISIHE COURANT ezx voor Q-ou-cLeu exx Oxscxstxelcezx. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55 Elke regel meer«0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 by vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. reeds de deur uit voordaf de dames van haar verbazing wa ren bekomen. De Cominandeuse I hersteld, en voegde Helene k scherpe woorden too, waarop ten uitbrfrste en komst met Katharina te verschaffen. Morgen... dat „morgen" scheen hem nog zoo ver van het „nu" verwijderd. Hij sloeg den hoek van dc straat om. Daar stond hij op het Koningsplein en daar ginder was het huis zijner geliefde. Hij was teleurgesteld, alles was donker, geen venster verlicht. Hij sloeg een zij straat in, vanwaar bij de achterzijde van het huls kon zien... alles donker even eens. Wat kon dat beduiden? Had Ka- tharin soms de stad een villa in oen badplaats, die met half uur sporens bereikt was, en zij gaarne in den zomer vertoefde, zij daarheen gegaan wegens dat het afbreken van haar verloving ba ren moest? Dat was zeer goed mogelijk. ’Misschien lag er voor hepi wel een brief je gereed in zjjn eigen villa. Zijn weg vöorde hem langs het huis van Else; in de verte bemerkte hij rec^s de helder ver lichte vensters. Zonder lang te overleggen, ging hij da stoep op en schelde aan. „Is de 'familie tnuis?" vroeg hij den huisknecht, die hem open deed. „Alleen mevrouw is thuis, meneer graaf „Ga mij dan aandienen!” Hij dacht er heel niet aan, dat zijn l»e- zook om negen uur bij een dame niet heel passend is. In zijn gelukkige stem ming vergat bij al het andere. „Mevrouw laat u verzoeken binnen te komen,” hlidde het antwoord van den huisknecht. Hij stapte spoedig den salon f 1.25 1.50 1.50 1.90 dagelijks aangenomen aan ons Bureau: ten, den Boekhandel en de Postkantoren. Vorder verklaart Bourget nog naar aanleiding vang een passage uit een van zijn romans door Laborl voorgelezen -r- dat hij, Labori, het publicooren van in tieme brieven ten zeerste afkeurde. Mij voegde er echter bij, dat Calmette tot zoo iets in het algemeen niet in staat is ge weest en er slechts toe was overgegaan toet) hij daardoor het algemeen lielang meende te kunnen dienen. Bovendien was in den „Ion Jo", onderleekenden brief, al wat van persoonlijken aard was, weg gelaten. Die verklaring kon echter den blijkbaar zeer grooten indruk niet uilwisschen, welke mevrouw Caillaux te voren had gemaakt met de opsomming van al zij en haar man drie jaar lang hadden geleden, om de voortdurende bedreiging van openbaarmaking hunner brieven, eerst door de voormalige mevr. Caillaux, thans mevrouw Greydain, en later door Cal mette. De getuige Voisin had op den noodlot- tlgen dag tegelijk mot mevrouw Caillaux vertoefd in do wachtkamer van de Figa- ro. Mevrouw Caillaux had toen een der redacteuren. tegen den hoor Voisin hoo- ren zeggen:^ Morgen zullen wij togen CailJaux een document publlceoron, dal sensatie maken zal.” Voisin verklaarde nu, dat do bedoelde redacteur dit volstrekt niet togen had gezegd. Maar mevr. Caillaux vol, dat dit wel het geval was. Louis Latzarin eindelijk verklaarde als getuige ii charge, dat de bekende mede- deeling van mevr. Estradorl, do voorma lige Figaro-redactricc, dat Calmette haar geld had geboden. Indien zij particulie re brieven van Caillaux in handen kon krijgen, te ccnenmato gelogen wan. Fn op een vraag van don advocaat der civiele partij, zei Latzarin nog, dat de vrienden van Calmette overtuigd wa ren, dat hot ware en eenige motief voor de misdaad was geweest de vrees voor publicatie van het document van Fabro. Maar mevr. Caillaux ontkent dit ten sterkste. Waarom zouden zij on haar man bang zijn geweest voor hot documont- Fabre, waarvan de inhoud toch reeds al gemeen bekend was, terwijl bovendien het optreden van haar man in deze geheele zaak-F’abre onberispelijk was geweest. Waldenburg was de straat opgegaan. Wat men zon zeggen van dc scène in dc foyer en van zijn plotseling heengaan, het was hem geheel onverschillig, daar dacht hij zelfs niet aan. Wat gaf hij om de monschen! Wat gaf hij om de wereld! Hij had slechts één gedachte: „zij is vrij, zij Ir mifn!” Hij sloeg de straat in, waar zij woonde. Natuurlijk kon hij op dit uur niet aanschellen, inaar het. was hem reeds een genot in htïar nabijheid to zijn, naar haar verlichte -vensters te kijken, mis schicn had hij wel hot geluk haar scha duw op de gordijnen te zien bewegen... ïïet geluk had hom weer tot eon dwee penden jonkman gemaakt. Een klein meisje, dat een viooltjes droeg hood dringend hem ruikertje aan. „Viooltjes, mijnheel koop een ruikertje van me, klonk èn zag eon smai, vermagerd gezichtje, dat door de zorgen der armoede alle kinderlijkheid had verloren. Hij greep naar zijn beurs en de men aannemende, legde hij een goudstuk De toestand in Albanië. Het land is gered Het „Berliner Tagebiatt” ontvangt uit Durazzo dit telegram: „De vorst heeft zijn lijfwacht nieuwe uniformen met scharlaken roode uitmon stering en opslagen gegeven.” Dit was het eenige noodige. Ntf is Albanië gered, en de Mbrct in zijn waar digheid bevestigd. De opstandelingen trek ken onmiddellijk terug naar hunne dor pen, ais de lijfwacht met de scharlaken roode opslagen verschijnt; de Epiroten gaan achter dc neutrale zóne. Rust en orde koeren als vanzelf terug in het land der Skypetaron. Allo geschillen, alle wrijvingen zijn vergeten. Essad-pasja keertals de verloren zoon uit do gelijke lijk, dat ieder woord persoonlijk uitspreok voor oorlogen vrede niet onverschijig kan zijn. In den zomer van het vorigs jaar had de Tsaar de Qalkan-Koningen naar Petersburg gei oodigd, en van hen gevorderd, dat zij zich aan zijn scheidsr. uitspraak zquden onderwer pen. Zij hebben het niet gedaan en de gruwelijke oorlog, die ring volgde, het Bul donië aan de Servië»® een der oorzaken vaji de tegenwoor dige crisis geworden* In zyn antwoord" op de rede van den Tsaar dankte Roincaré voor de hartelijke ontvangst en verklaarde, dat het hem hoogst aangenaam was, den verheven heerscher ever de bevriende en met Frankrijk verbonden natie op nieuw een bezoök te ‘brengen. „Getrouw aan de traditie, ging hij voort, die mijn geëerde voorgangers volgden, wilde ik U. M. eon duidelijk getuigertis geven ven de gevoelens, die onveranderlijk in allo Fransche harten wonen. „Bijna 25 jaar zijn verloopen, sedert onze landen in duidelijk besef van hun toekomst, de pogingen diplomatie ver- eenigden. Do gelukkige resultaten van dit duurzaam verbond zijn eiken dag merkbaar in het evenwicht der wereld. Gegrondvest op de gemeenschappelijke belangen, gewyAfioor den vreedzamen zin van beide regeènngeri, stoüAend op hun legers en hun vloten, die el kaar ^kennen en waardeeren, en zich met elkaar verbroederen, door lange ervaring en voltooid door een kost bare vriendschap heeft het verbond, waartoe de doorluchtige Keizer Alexander III en de betreurde presi dent Carnot den eersten sto^t hebben gegeven, sindsdien bestendig bewijzen van zijn weldadige werkzaamheid, zijn onwrikbare vastheid gegeven. „U. M. kan verzekerd zijn, dat Frankrijk steeds in innige, samenwer king met zijn bondgenoot den arbeid van den vrede en de beschaving zal voortzetten, een arbeid die door beide regeerigen en beide volken geen oogen- blik wordt onderbroken. „Ik ledig mijn glas, besloot Poin care, ter eere van U. M., van de Kei zerin, de Keizerin-Moeder, den Groot- vorst-troonvolger en de geheele Kei lijke familie. Ik drink op de grootheid en welvaart van Rusland.” vergoed. AAM en ADRKSt iu haar hand. „Je behoeft geen geld te rug te geven,” zei hij vriendelijk. De kleine stadrde hem engeloovig aan, maar toen hij zijn woorden herhaalde, stak zij het goudstuk in den zak, en zonder te bedanken liep zij heen, vreczende, dat de heer berouw mocht krijgen over zijn mildheid. Waldenburg lachte hartelijk on luid, hij trok daardoor dc aandacht der voorbij gangers en vervolgde haastig zijn weg. Hoe meer hij Katharina’s huis naderde, hoe meer hij zich spoedde. Wat zon hij gegeven hebben, als hij haar heden nog kon zienl De uren, die nog moesten verloopen voor het morgen was, schenen hem een eeuwigheid! Misschien vond hij zelfs morgen geen middel om i haar onder vier oogen te spreken. „Zij moest rekening houden met de we reld; dat moest hij (hoewel ongaarne) er kennen. Voor den vorm was een korte scheiding noodzakolijk, de bruid van prins prins Iserstein kon niet zonder eenigen overgang de zijne worden. Voorloopig was dus haar huis voor hem verboden terrein. Maar hij moest haar toch zien, uit haar eigen mond dc bevestiging hooren van dit heerlijke nieuws, en haar eindelijk in zijn armen sluiten. Natuurlijk zou Else wel raad weten te schaffen. Hij rekende onvoorwaardelijk op Else’s sch’erpzinnjg- lie.id, d!c wel een nflddel zou weten tc vinden om de scheiding zoo draaglijk mo- gclijk te maken. Doch vóór alles moest zij trachten hem reeds morgen een samen- FttANKRLTK. Het pww Cftiliam., Van de getuigen, die gisteren nog wor den verhoord, vermelden we hier nog even Paul Bourget, De Voisin en den Figaro- redacteur Louis Latzarin. Paul Bourget was juist van plan met Calmette liet gehoiïw der Figaro te ver laten, toen mevrouw Caillaux word aan gediend en Calmette zich in zijn bureau begaf om haar te ontvangen. Op de vraag van den verdediger bori, of Bourget toen één enkel pistool schot of een aantal schoten achter elkan-1 der had gehoord, verklaarde Bourget, dat hot oen aantal schoten achter elkaar geweest waren. Dit punt is voor dc verdediging van1 belang, omdat zij daaruit dc waarheid wil bewijzen van de bewering der be- klaagde, dat zij Calmette niet wilde doo-1 don, doch hem slechts vrees aanjagen, en dat zij haar revolver zij had een browning on deze soort revolver gaat reeds hij een zeer geringe druk af door haar zenuwachtigheid niet meer in haar macht had gehad. Neemt de jury deze verklaring aan, dan kan mevr, Caillaux niet wegens moord, doch wellicht slechts wegens mishande ling met doodelijken afloop worden ver oordeeld. had zich het eerst eenige zeer deze in snik- per rijtuig naar moest terugkeer en. I Natuurlijk was ook dit allernieuwste, bijna ongelooflijk nieuwtje, met verwon- R derlijke snelheid in alle loges bekend en i bracht daar een geheelen omkeer in het 3 oordeel der dames te weeg. Wie in do pauze voor het tweede be- I drijf gehoord had, boe scherp mevrouw Von Salten werd veroordeeld, zou niet licht gelooven, dat gesprekken in de pauze voor het dorde bedrijf diezelfde dame gol- den. I Over de handelwijze van prins Iserstein i werd zonder veel omslag de stat gebroken. I Men vond nu, dat die lieve mevrouw Von r Salten veel te goed was voor dien woes- binnen, doch aan de deur bleef hij aan genaam verrast staan. Achter Else, die hem hartelijk tegemoet kwam, bemerkte hij haar, die hem het liefst tor wereld was. In uitgelaten vroolijkheid klapte Else in de handen en reikte die toen Walden burg toe. „Dat noem Ik nog eens een ge lukkig toéval, laat nu iemand maar eens tegenspreken, als ik volhoud dat men oen voorgevoel kan hebben." Zij ging op dc teenen staan om hom iets in het oor te fluisteren, wat echter bij het groote verschil in lengte, tot de onmogelijkheden behoorde. Dus sprak zij geheimzinnig: Er is van allerlei gebeurd, dat je be- langKtelling zal opwekken. Daar ginder staat iemand, die je alles wel vertellen zal. Dan ga ik even kijken of do maan al opgekomen is.” Zij knikte dc twee nog even lachend toe en verdween toen in de zijkamer. Waldenburg naderde Katharina en zei: „Ik weet alles”. Een oogenblik stonden zij sprakeloos tegenover elkaar, bun blikken ontmoetten elkaar en blevim in eikaars oogen ruston. Voorzeker gaven hier dc oogen derzijdsche liefdesverklaring, beter drukt en elkaar kenbaar gemaakt, nis, naar Durazzo terug, om zich te on derworpen, Pronk Bib Doda wordt plot seling oen „man van eer” en Issa Bol- jetinatz offert zijn leven voor zijn vader land... Alles vanwege de roode opslagen Rusland. Staking te Petersburg. Het aantal stakers bedraagt thans, volgens een officieele opgave, 110.000. Herhaaldelijk kwam het tot ongere geldheden. Tramwagens werden om geworpen, de politie met steenen ge gooid. Drie pölitio-officieron en on geveer 20 agenten werden gekwetst. De politie moest van de revolvers ge bruik maken. In de Wiborgwijk hielden verschei den duizenden stakers een bijeenkomst. Toen de menigte de aanmaning der politie,, om er heen te gaan, met steen worpen beantwoordde, werden de Ko zakken ontboden. Na het verzoek om uiteen te gaan driemaal herhaald te hebben, losten de Kozakken tweemaal schoten in do lucht; waarop de arbeiders zich ver spreidden. Op andere plaatsen hielden do sta kers tramwagens aan, dwongen de passagiers uit te stappen en wierpen daarna dë wagens omver. Op ver schillende punten werden 20 wagens bestormd. Het bezoek van Poincaré. De president der Fransche republiek werd Maandag door den Tbaar op de brug van zijn jacht ontvangen en de begroeting tusschen beide staatshoof den was zeer hartelijk. In het gevolg van den Tsaar waren de ministers van buitenlandsche zaken en van marine, de Fransche gezant met de attaché’s en de Russische gezant te Parijs. Na de ontvangst is Poincaré naar Peterhof gereden, waar hij door de grootvorsten en generaals verwelkomd nrvin rln EPonar» zin zlzj i met vier paarden be- naar het groote pajeis o de president verblijf zal houden. De Tsaritsa heeft hem daar ontvangen. Bij den galamaaltijd, ter eere van den gast gehouden, werden toosten gewisseld. Z. M. treedt zelden in het.openbaar op en slechts weinig personen kennen zijn gedachten en bedoelingen. Do stil zwijgendheid, die in zijn aard ligt en alleen bij belangrijke gelegenheden verbroken jwordt, maakt het begrijpe- toling en gelukzoeker en da? zij als rijks- gravin Waldenburg veel beier op haar plaats zou zijn. Van harte gunde men Helene de gevoe lige terechtwijzing, dc Commandeuse ver zekerde haar dit met haar gewone, inne mende oprechtheid. over SI o oten, Wateren en Riolen. BURGEMEESTER en WETHOU DERS van GOUDA, Gelet op de artt. 199—208 der Alge- meene Politie-verordening voor deze Gemeente, Brengen ter kennis van de eigenaren en bruikers van niet aan de Ge meente toebehoorende, binnen de be bouwde kom gelegen Slooten, Wateren en Riolen, dat op Vrijdag den 7n Augustus 1914, eon© Schouw over die w&teren enz. zal worden gedreven. Belanghebbenden worden herinnerd aan hunne verplichting om te zorgen dat hunne Slooten of Wateren vol doen aan de afmetingen, genoemd in art. 204 der bovenbedoelde Verorde ning en behoorlijk zijn opgesloot, zoo- dat geene Boomstammen over of Tak- ken in het water hangen en dat die Slooten, Wateren of Riolen gezuiverd zijn van vast of dr ij vend vuil, welke de doorstrooming van het water kunnen belemmeren of stank of stank- verwekkende uitdampingen kunnen [veroorzaken. Onverminderd de straf op de over treding gesteld, zijn de eigenaren of bruikers verplicht de geconstateerde gebreken binnen 8 dagen te herstellen. De Naschouw zal plaats hebben op Zaterdag den 15n Augustus 1914. GOUDA, den 21n Juli 1914. Burgemeester en Weth. van Gouda, R. L. MARTENS. De Secretaris, R. MOERKERK. L. S. 1 lii

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1914 | | pagina 1