1
SMITS,
handel.
tl
li
;he
ES VOOR
m.
tl
n
De Oorlog.
flo. 12648.
Zaterdag 5 December 1914.
53e Jaargang.
behalve
Zon
en
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
I
BERUSTING.
I
I
00 000.
ft.
FEL1LLEIOX.
Elvixa.
het Leven,
1AAG.
de Jong
osthaven 31.
toortei Haarwerkei.
S|
8. Gouda.
XTie\i-ws- en -^.d.TrextexLtïe“bla.d. voor G-o-o-d-ec en. Oxfi-streHaxeaa-
Verechijnt dagelijks
|1
Feestdagen.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
IPEN
Paletots,
50
elk
zestig u>an
'erzekering tegen
drin-
UW
Archer
nu
z»g.
f
(Wordt vervolgd
iknun Zn., Goud*.
(Pre«.), Dr. A. E.
JBDEN, Dr. P.H.
dat
uit
nen,
men.
Aan het Oostelijk Front
WEENEN. 4 Deo. Officieel. In de
Karpathen, In Weat-OallclB on In Zuid-
Polen Ih de dag van gl*t<>rnn over hot
alguuKwn ruatlg voorbikMtaaa. De gevatte*
ton In Noord-Polon duren voort.
In
kwa-
MiAsveN, en
•tula.
I PARFUMERIËN
ARTIKELEN.
ig groote Collectie
■fumerie huizen.
<MTl
na-
hem
zooals
om
tien
ook.
tvI
ht 1879.)
r i ar.
1.50
1 50
1.90
nen om
gun naar
vangene zou
)nd<*rweg deed
pen en
mannen
heer toe
had De mulat, die zich kapitein Murle
noemde, en een vriend van hem, hebben
destijds de inbraak geploegd. Zij zijn zoo
juist gevangen genomen, toen zij hier
wilden binnen gaan ze worden al weg-
GOUDSCHE COURANT.
ngszaal voor Mili-
D.
I De Reunie 8>/> n.
>nd. afd. Qouda.
Harmonie Holl. Mij.
T PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post.
I Abonnementen worden
Mabkt 31, bij onze Agenten
ids-Commissie Ar-
ur.
xjieteit Réunie Pond
nkieerecht Prof Dr.
amp.
on wij geregeld tijdig
ogen ontvangen van
icerten, vermakelyk-
dese dan in onae
den.
Aan het Zuidelijk Front
Oostonrijkers en Sorrier*
WEENEN. 4 Dec. Officieel wordt van
het zuidelijk# oorlogwtoon<«d gtmvid
Hot in hoziUiemtm van Belgrado ia gis-
teren gevolgd floor oen luisterrijke wljzo
waarop tfo opmarach van onze troepen
voorwaart* gaal. In da» noordelijke doe
len behben geen gevechten plaal>» gehad.
Ten woelen en zuld-wtwten van Arandjr-
hebban zich tegen h«t voortdrin-
onze
Van I—5 gewone regels met bewijsnummer. f 0.55
Elke regel ipeer0.10
B|| drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 by vooruit*
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
In België.
In een gesprek met oen vertegen
woordiger van het Nedorlandich Cor
respondentie Bureau voor Dagbladen
deelde de heer W. A. van der Veen,
Voorzitter van de Nederl. Afdeeling
van het uitvoerend Comiteit van het
Antwerpsch Centraal Bureau voor
Vluchtelingen, o.m. het volgende mode:
loratz
gen van onze troqpen sterke vljandelljko
krachten verzet iim*Ï h**vige aanvallen,
die alle werden algeidagen, uvenals do
pogingen om den terugtocht dor Servische
b-gt-rkurpsen te dekken.
Aan het Westelijk Front.
In den toestand aan het Westelijk front
is geen verandering gekomen, lu Zuid-
België in de omgeving van Yperen wordt
de kanonnade, die van Duitache zijde
was aangevangt-n teneinde Samentrekking
der Ixmdguaootechappelijke troepen te vee
hinderen, voortgezet.
Ralph' Tobias Jefferson Sno
vensters van dit vertrek gaven
zicht op de straat hij zou in
kamer moeten gaan om naar
to zien, en een
U-rug
nene, is het een wyken hier om ginds
den strijd te hernieuwen, een begrijpen,
dat we niet alles kunnen en dat onze
wil zich ook naar dat beperkte kunnen
heeft te richten.
Juist aan dat beperkte kunnen, wil
de jongere niet aan. Wanneer hij
praalt in zijn volste kracht, lijkt hem
alles mogelijk. Met schade en schande
vaak moet hij leeren dat het leven
dikwyls sterker is dan hij, en dat het
geen zwakheid, maar juist zedelijke
kracht is, dat te erkennen en voor
dien sterkere, waar het noodig blijkt,
uit den weg te gaan. Als hij dat ge
leerd heeft en toch den levensmoed
behouden, dan heeft hij de beteekenis
van berusting leeren kennen als van
een woord dat niet wanhopend donker,
maar licht is, als het blinkende zilver
van herfatstukken.
Er is een berusting, die zich ge
wonnen geeft en nu neerligt om te
sterven. Maar er is, ook een berusting,
die het leven aanvaardt, zooals het is,
maar daarbij de levenslust niet inboet.
Dat is de berusting vAn hem, die weet
dat niet alleen daar, waar hij meende
te moeten vinden, maar ook op andere
plaatsen bloemen bloeien, van hem,
die het leven doorzién heeft. Daar is
geen bitterheid meer in, geen droef
heid zelfs. Daar is veeleer een rustige
blijheid.
Want nu eerst ziet men de veelzij
dige schoonheid van het leven. Men
heeft lang tevergeefs gestreden, de
eene brok na de andere brokkelde af.
Men voelde zich vermoeid worden en
onzeker. Naast een gevoel van machte
loosheid om te bereiken wat men
wilde, kwam de vraag op, of het leven
dat zooveel teleurstellingen en droef
heid baarde, wel het leven waard was.
Naarmate de uiterlijke strijd wanho
piger werd, werd ook de innerlijke
strijd heftiger. Licht en donker wis
selden met pijnigende snelheid af voor
de vermoeide oogen.
Maar nu heeft plotseling alles zich
opgelost in een zacht, verklarend licht.
En de wereld en het leven liggen niet
langer in den hellen zonneschijn der
jeugd, die niet blijven kon, maar ook
niet in het bange duister der vertwij
feling. En men gevoelt, dat men den
waren stand tegenover het leven ge
vonden heeft. Wat men eens najaagde,
leek daarom alleen het uitsluitend be
geerlijke, omdat men door de plaats
waarop men stond, dat alleen belicht
zag. Nu .men zich noodgedrongen ver
plaatst heeft, ziet men ook anderer
dingen schoonheid. Nu men door den
tegenstand van het leven of door
het blijken van eigen onmacht om in
de ingeslagen richting iets te bereiken,
andere richting heeft moeten inslaan,
ziet men plotseling overal heerlijke
paden waar alle kapten verlokkend
openliggen.
En men voelt zich rustig worden
in de blijde zekerheid, dat men toch
nog iets goeds en schoons bereiken
kan, omdat er zooveel wegen naar de
schoonheid en het geluk openliggen.
Men is niet alleen Verzoend met het
leven, maar men ziet nu pas, dat het
leven veel wonderlijker nog was dan
men ooit droomde. Niet omdat alles
zonneschijn en vreugde is, omdat alles
blinkt en schittert, maar omdat juist
het bestaan van donkerheid een zoo
rpke verscheidenheid van tonen en
tinten brengt. Zóó als men bet leven
zich dacht, zou het Schitterend, maar
niet schoon geweest 'zijn. Nu blijken
juist de tegenstellingen de schoonheid
te scheppen, de tegenstellingen van
licht en donker, van vreugde en droef
heid, van moed en Wanhoop.
Er is ook maar niet enkel glanzende
pracht of sombere donkerheid. Er
blijken duizenderlei overgangen te zijn
en schakeeringen. Hat is een wondere
rijkdom van tinten en kleuren, die
telkens wisselt. En in die wisseling
waardeert men de schoonheid van hot
leven. Niet de vreugde zelve zoekt
men meer, maar de beweeglijkheid van
bet leven.
Dat kan men immers alleen doen,
wanneer men het leven aanvaard heeft,
zooals hot is, wanneer men begrepen
heeft dat niets blijven kan, maar dat
elke verschijning haar nieuwe schoon
heid heeft. En dat men iedere nieuwe
schoonheid kan aannemon met een blij
hart, dat men niet langer het leven
wil dringen in éón vasten vorm van
schoonheid, die men zelf hoeft uitge
vonden, dat is het geheim van het
geluk van hem, die geleerd heeft te
berusten. K.
uil. Een loopgraaf, oen kasteeloep
Bosch je, eon *<'g. een hoeve... het ztjn
allemaal zoovele veroveringen van be-
uekonis In deaen oorlog, waarin iedere
strekkende meter een heel bijzondere waar
de heeft.
Drie groote batterijen van den vijand
zijn door het geschutvuur der Verbonde
nen buiten gevecht gesteld. Zoo geeft
Iedere dag een kleine winst. Hebben niet
de l)uitscb«M*s roods voor Parijn gestaan
en Is op deae manier de manier, dto
ik door Fransche soldaten hier het slak-
kenoffensief hoorde betitelen niet heel
de vijandvlljkc linie tot In België terug
gebracht
Het offlcleclo Franscbe communiqué
van gistermiddag 8 uur meldt het vol-
g«-nde
PARIJS, 4 Doe. In België heeft tus-
sohen rb-n «poorweg Yperen—ttoeaelaere
«•n den straatweg BeceiaerePasohtindaelr
wen vrij hevige kanonnade plaatH gehad,
waarbij de vijandelijke Infanterie, «onder
succes, trachtte terrein te winnen. Van
de Somme tot Argonne ia het over het
gehwle front rustig. In Argonne «Ijn
verscheidene Dultache Infanterio-aanvallm
afgeslagen, mei name te Rarorne, noord
oostelijk van het Imsch van I*a Grurle.
In Woëvre on In Lotharingen hehlien
eenige kanonnad«« plaats gehad.
gebracht I
Dat wam dus d*‘ reden van <h-n oploop
voor <te deur.
Met uKxdte gelukte hei den pollticman-
door de BMtigte he»>n te
r het rijtuig, dat hen en hun gr-
vgrvoerm.
Bnoward moeite
ren helder liegrip te krijgen van
stand van zaken. Dit gelukte hem
De mulat zou door zijn weelderig levi^'
reeds lang de aandaclH der politie ge
trokken hebban, zijn vriend was mis-
oen lN4c«*ndr Inbreker, dlo ook rwA*
lang liespied werd. Men had h<m rond het
huis zien sluipen, In hun lirzoek hij drn
bankter, lets verdachte gevonden en hen
bij de deur gegrepen, toen zij wilden,
aanadtetloa.
dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
ten, den Boekhandel en de Postkantoren.
- Mr.
ward.
Dat hen Ik. Waarmo** kan ik u...
In naam der wol moet ik mij van
persoon verzokerren.
Bnoward vertrok geen spier. Hij ver-
inoedde rts-ds zoo iete.
Ik >>egrijp u. Ik wordt Id verze
kerde bewaring genomen, totdat is vast
gesteld, dat ik Frederik Bcbwerdtner
slechts uit wettige zeUverckxtiging heb
gedood.
Hierover kan ik u geruststellen, zei
<te coinniissaris van politie mot een fijn
lachje, terwijl hij dke beweging van den
bankier scherp In ’t oog htelA Ih?
zaak laat zich boter aanzien, dan aan
vankelijk scheen. Doctor^Frederik öchwerdt-
ner leeft.
Bnoward zette groote oogen op, en
zei to»-n zeer liedaard Dat doet mc
genoegen.
Ik kan het bijna niet gelooven.
Hoe Is-doelt ge dat
I^ater zal ik ir dal wel eens ophel
deren, maar nu vt«rzoek Ik u deze twee
mannen onmiddellijk te volgen.
Ik moet dringend noodig nog eenigc
zaken
Zonder eenig uitoUd.
Bnoward wilde naar de schrijftafel
gaan, doch de commissaris verhinderde dit
door hem bij den ara te grijpen, en tege
lijkertijd schoten de twee niarwn toe, die
hij de deur waren hiijven.&taan.
Ah, denkt ge, dat ir iimH een wtv
pen in "de hand weerstand zou bieden
De „Daüj News” meldt uil Noord-
1-roukrtjk dat de nieuwe Duiteche aan
vallende beweging voornamelijk gericht
was uoordelijk van Yperen tegen Dixiuu>
Gen. Tot dusver bad ze geen succes.
Woensdag trokken aanzienlijke ihilUchs
strijdkrachten voor het aanbreken van
den dag op groote vlotten over de over
stroomde Yser. Do vlotten droegen
met mitrailleuse*!. Nog oen ge-
heele viool getrokken door motorbooten,
lag gereed om bij hul aanbrvkeu van d«*u
dag verder troepen aan to voeren. Maat
de artillerie der itoudgenooien had <<va
vernielende werking. De Duitechers zet
ten tot den middag hun pogingen om hul
water over te trekken voort. Tal vaa
vlotten zonken midden in de rivier en
velen verdronken of werden doodgwcho
ten. De aanval werd dus teruggeelagen.
De Duitechers maakten gebruik van een
nieuw licht kanon met een achootverta
van 4Jj mijl, gemonteerd op motorkar*
rotjes.
De oorlogscorrespondent van de „Tijd',’
een Belg, meldt uit Duinkerken
Hoe de strijd aan den Ysvr een nieuw
karakter aanneemt, teischrcef ik reeds.
Aan de zijde van den vijand hebben zich
nlh*rlei troupenverplaateingen voltrokken.
r zijn op sommige punten groote strijth
krachten saam getrokken, op andere plaat
sen evenwel talrijke manschappen aan de
Yserlinie ontnomen. Ik durf dan ook niet
zoo zeker beweren, als confraters van
mij disten, dat in België een groote nieu
we slag op handen is. Uetgueu ik kon
Is'Btadigen wijst er moer op, dat hut
aivuw karakter van den strijd juist ge
legen in la een schijnbaar krachtdadig
optreden der Duitscliers, een sobijnljareo
troepenaanvoer, terwijl in werkelijkheid
regimenten naar hrt Oosti-lijk krljgstoo
ueel zijn gezonden. Het heftiger optreden
der Duitschers thans, vooral van hun
geschut, zou dan juist tot doel hebben
om de V érlxnidenen aangaande hun gelal-
- sterkte en hun liedoellng te misleiden,
krijgskundig Is-schouwd is Immers hrt
schijnbaar krachtig on hardnekkig optre
den <<en middel om <*ig<*n zwak tv op z**
kcr punt te verlxwgen en den vijand te
weerhouden door te breken.
Wat <k* komende dagen zullen bren
gen, weet ik niet, durf ik niet hij bena
dering gissen. Oorlog te nu eenmaal de
samentasting van Iwt onverwachte. Mnar
dal de nu onmiddellijk volgende dagen
den door collega’s geprofutetwden groot»*n
slag zulten hrongtm, geloof ik niet. Veel
eer zal hot artilterleduel, dat begonnen
te Zuidelijk hij Yperen <*n rond Nteuw-
poort, krachtiger woord*-» doorgezet. Al
les wijst er m.l. naar heen, dat In de ko
mende ilag<*n weer het geschut het eer
ste woord spreekt en de taak der Infan
terte op d» tweede plaats komt.
Inmiddels worstelen de Verbondenen ge
staag maar langzanin hier on daar voor-
ol mij zelvcn het leven benemen Bno-
ward lachte spottend. Ik wilde slechts
de schrijftafel afsiuileu. Ik beo mij get-n
schuld te'wu«t.
Des to boter! Voor het regelen van
uw zaken hier in puls zal ik zelf zor
gen, terwijl ge onder veilig geleide uw
nieuwe Iw-stemmlng tegemoet gaat.
De commissarte wenkte de beide man
die den bankier in hun midden na-
zette zijn hoed op du schrijftafelen
begon dadelijk de papieren door te snuf-
felen.
Bnoward be*«t zich op du lippen; zoo
gaarne had hij willen vurnetmm, ol John
Archer on zijn „goede vriend” zich uit
de voeten hadden gemaakt, doch hoe zou
hij een praatje maken om die vraag ter
loops te kunnen doen
Men leidde hem de kamer uit. In de
voorkamer mocht de ontstelde kamerdie
naar hem slechts zijn hoed on zijn pels
mantel geven, en toen moest hij de
11 ap af.
Bnoward blwt staan, toen hij voor de
straatdeur wn menigte menseben
Wat? wtet men dan reeds?...
Daar kwam Gartner, de deurwachter
met triomföerend gelaat haastig aanloo-
zonder zich door de twee politië
le laten verhinderen, riep hij zijn
Ziet u wel, dat ik gelijk
Er zyn woorden die de jeugd niet
leert, maar die het leven ons allen
beren moet. Zij zijn er van donker
dreigende beteekenis of met de vreemd-
itüle glinstering van tranen aan oog*
wimpers. Maar er zijn er ook van de
alverlichtü kleur eener eindelijk ge
vonden blijde rustigheid.
Als men heel jong is, ziet men van
hot leven nog enkel de zonnige blij
heid die haar gouden sprenkels strooit
tmschen do menschen, als een vroege
Imtezon over het jonge loover. Als
sen wat ouder wordt, gaat men den
itrijd zien tussohen het licht en het
donker en men voelt den strijd aan
komen, dien ons in eigen leven wach
ten zal. Maar men voelt ook de sterkte
van zyn lichaam en de onverzettelijke
kracht van zijn wil, waarvoor men
weet dat alles zal moeten wijken. Men
overzehat zijn eigen krachten en on*
derochat de kracht der omstandighe
den. Hei lijkt onmogelijk dat men niet
zal zegevieren, dat men niet bereiken
zal, wat men zich als doel gesteld
heeft. Men begrypt nog niet, hoe
langzamerhand eigen krachten afne
men en hoe vaak het geweld der
tefonaomstandigheden schijnt aan te
groeien. Men kent zich zelven niet en
het leven niet. Én die kennis van beide
komt langzaam, zeer langzaam. Iedere
teleurstelling, iedere nederlaag leert er
iets van, maar ook ieder moeilijk ver
worven zegepraal. En wanneer de te
leurstellingen meerdere en vele wor
den, begint langzaam de krachtig op
geheven arm te zinken en het trotsche
hoofd te buigen. Maar het is een
buigen in bitterheid. Men wil zich niet
gewonnen geven door het leven en
telkens rijst de arm opnieuw omhoog
en gaat het gezonken hoofd trotscher
nog in den nek. Er komen tijden van
ontembaren moed, maar zij worden
gevolgd door andere van vertwijfeling
en duisternis, ’tls wel soms, of het
leven ons enkel bitterheid was. En Je
bitterheid van straks wordt een vreem
de droefenis om de teleurstellingen
van het leven.
Totdat men dat leven beter leert ver*
Maan. Totdat men, nog anders gewor*
den, de berusting leert.
Yoor de jeugd beteekent berusting
de nederlaag, voor de ouderen is het
•en wijken voor krachten en omstan
digheden, die onverwinbaar zijn, zon
der den gebroken moed van overwon-
Dat wa« c*ti «onnailo In hul*, toun <lok-
i(W Bohelrn mrt Mkarbetó kon zvggvn,
<lftt de zwaar gekwetote Schwerdtnor nog
l«<fdn. Hut wau omatreekH tww uur
•ten morgen. l>e dragern, die jutet
mum om luH lijk weg te laaien, moeatun
onverrichter zake heengaan aan
ovorhrcngen van den gewonde viel
tiinrlijk niet te denktm.
De dokter wilde niet, dat meir bij het
lied van den jongen man kwam.
i een uit
een andere
den mulat
en een angstig gevoel hield hem
terug in deze kamer, hij durfde zich zelfs
in zijn stoel niet bewegen. Als hij deze
kamer verliet, moest deze zaak voor al
tijd uit den weg geruimd zijn.
In gedachten volgde lm John Ardher
op zijn schreden, nu wa<r hij de trap af,
sprak hij met zijn „goeden vriend”,
nu genoten zij zeker lachend de vreug
de over het gelukken van hun plan. Nu
ging<*n zij op weg naar hem, zij kwamen
nu de trap op, nu stonden zij nog af te
spreken, wat ze zeggen zouden: na
nu... Maar verduiveld! waar bleven de
schoften Ja, daar klonk de schel De
kans-rdienaar snelde heen om de deur te
openen. Wat was dat voor een gepraat
en gemompel Was de „goede vriend
van John Archer misschien zoo armoedig
gekleed, dat de liediende zwarigheid maak
te om hem bij heer toe te laten
Bnoward stond op, hij hoorde de voet
stappen naderen van drie mannen - de
kamerdienaar vergezelde ben zeker, om
dat hij die twee niet vertrouwde.
Daar werd op de deur geklopt.
Binnen I
Hé, dat waren i de verwachte personen
niet. Een bejaard hoer, met achtbaar
voorkomen, in het zwart gekleed, met
den hoed in de hand, trad binnen. De
twee andere p*-rsODen. mei donker ernstig
voorkomen, bleven dicht bij de deur
staan.
.45)
I^och Snoward lachte hem niet uit;
hij peinsde een oogenblik en zei toen een
voudig op beleefden toon
Ik newn hot aan. Wees zoo goed
11 w vriend met die voorwerpen hier te
'wengun. Intuascben zal ik de noodig»
kaasiersbriefjea invullen om de gevraagde
som aan u te laten uitbet&lon.
Archer maakte een buiging, zoo lieleefd
•b* een hoveling maar doen kan, en ver
liet de kamer.
Zonder veel haast te maken nam Sno-
*zrd een paar boeken uit zijn schrijfta-
W, en schreef vijf orders tot uitbetaling,
tot oen bedrag van twedtonderddui-
“tei mark het geld moest op vijf ver-
«■hillende kantoren in <k» residentie wor.
ontvangen. Hij schreef zoo langzaam
•bof hij daarmee den tijd wilde besteden
bt de komst van Archer en zijn goeden
’riend.
Hij legde de pen neer en luisterde
BBter neen, zij konden er nog niet «tjn...
Zorgvuldig las hij do eene order na de
■®^renog eens-over en leunde toen weer
zijn-stoel. Wat P Wilden die kerels
bovendien nog „laten spartelen”,
vou Dobel had geschreven De
