ra. lij I In I H •^1 B Ine !il 1T j 1 S VOOR 9 1 (Wo. 12706. Zaterdag 13 Februari 1915. 53e Jaargang. Verschijnt dagelijk behalve Zon- Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Eerste Blad. liB ia FEUILLETON TO-A-- f ^erxoesta JZtvone. I 1'1 LZldol. Gouda. ri lrin «Tji* rulwdioou n. huMi. Miich k> n mrtddr<tau l 1^, XTxe-ux-w^- en ^.d.’v-ertexxtïe'toleud. Troor G-oxxd.©. ezx Ozxxstrelcezi en Keetfa lagen. Nederland en de Oorlog. Telefoon Interc. 82. Brieven uit de Hofstad. d zie van 4 t eener vrijwillige ontbre- maar dan is liet te laat. ken, mijn betoog fa di| kana is- i vroeg toc- wburg 8 u. Too nleer.” 6e (Wordt vervolgd.) it 0 Op uit- Een bo«yi dor werkelijkheid ver- maaU bo wor- hK on tt Na vin een brief- i aanneming der 50 iddel van in riaklto lue-indn. lage oorrHor-va- Dit nummer bestaat uit twee bladen. 1879.) f-trein. een Duiteeh blad r de manier, waor- lk war tier zich ver- Oorlog. <ie grpote dteneten oorlogsterrein be door het buitenge- voertuigen, die "op ia in gebruik zijn, r niet minder dan ikking. Frankrijk’» >.000. stuks, waak te stad Parijs sijn i circa 20.000 au- rein, zoodot thans 100 auto’s „op voet hoe ver men mH En tenzij dat fao* we» dat laatste weldra jewonden. fisteren fa het U- at ongeveer 60 gewonden hersteld MD actief dienst te n-Ieeftijd 21 jaai. m-leeft. 28 jaar. Q-leeftijd 19 jaar, m-loeft. 25 jaar. reeds zeer vol- unnende stoken, a-leeftijd29jaar) 20 jaar immer st te treden als mij Ik nagaan welke oorzaken u tot ongelukkige menechon deden opgroeien Voor God durf ik getuigen dal ik altijd leed wat in mijn vermogen was mijne begrippen fa te prenten. Na ik heenga, zult gij voor het eerst alleen op de wereld staan, en dat niet enkel zon» der fortuin, maar ook met de gewoonte steeds geld te verkwisten. Wat <u1t gij beginnen F’ „Ik weet liet niet,” prevelde de jong ste. „Waarom ook verspilde vader al de groote sommen die hij verdiende.” n-Ieeftyd21 jaar. m-leeft. 29 jaar. .n Zn. Gondnl rborgen gehouden *n een afzonder Wanneer te opper- trootvoHt Nicolai U beachtig,®. fa„ ■edataanfe locomo- hen» fa volle vaart schte punt. Is de n keert de trein officieren, dfenst- 1 slaapvertrekken jk gekleed dienst - schuilhoek terug. 53) „Ohet zal. te Parijs vooral iets zeer eenvoudigs moeten wezen, eene vijfde of zesde verdieping, maar gij zult er u ten minste to huis gevoelenen zoodra wij deze keuze liepaald hebben, reis ik naar Holland af om uijne moe der te gaan opihelzen en te trachten de zen winter op eenige concerten in bet vaderland te spelen, .want liet zal or thans op aankomen geld te verdienen. Zeg mij. liefste,, zijt gij niet een weinig bevreesd voor de nieuwe en zoo onzekere komst die ons wacht Zij glimlachte. Haar gelaat droeg dat oogenhlik eene raadselachtige drukking. „Ik ben bevreesd voor uiets zeide zij. De vreugde waarmede Jtjlie de Clln- champs hunne wederkomst begroette was des te grooter, doordien de arme moeder overtuigd was dat zij nog (Hechts zeer korten tijd W liven bad.' Zij. had sedert Marcello’s vertrek zoozeer geleden order te »t*eda klioanewte eteebon harer zoons en het gedrag hunner zusters, dat zij hare krachten met den dag voelde af ne men. PRIJS VAN HET ABONNEMENT Per kwartaal f I 25 Idem franco per post.1.50 Met Geïllustreerd Zondagsblad ,1.50 Idem franex» per post. 1.90 Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, bij onze Agenten, den Bockhandel en de Postkantoren. weerkracht er floor neulrallfaitaachcndlng ons tegt® hi>n te keen®, sterker wij zijn, hoe grooter daarop te. Doch de groote mogelijkheid blijft l»| taan, dat wij ons ondank* toch In tea oorlog betrokken worden. In dat geval irokken worden, er ons zoo goed moge- lijk 'loor te slaan En dan is het eenige antwoord, dat met mogelijkheid go- geven kan worden Neen 1 neen dub /'ixlniaal noen Het wordt me wee oui te nagv- Drukker»- en ITltgovera-Mlj. M. Mfa- »et, Doetliichcm. Zoo juist is fat gezegd door prol. Verrijn Htflart Het is geen vraag van economie, maar van volkspsychologie dit alles gaan kan. zich spoedig wijzigt, ia niet fa te aten, lat do oorlog spoedig tot een einde zal komen. eramwoordelijkfaid Klttek. Xi.m.aJ l» nMa raa fe,., bi, vaauforiug m W«|«, öe bnauiuag ,tt >-rni kraUma, vlucht had 4^. bekende pulmillr. *r huzurot >r«gMi vellMM,. 1880. kol over u eenige afscheitewoorden to« te voegen, aleer Ik u goeden nacht zeg”; ...Maar gevoelt gij u dan zóó ong'M steld t" vroeg op verschrikten loon d« oudste zoon, dln tot daartoe geweigerd bad, haar ziek te gelooven. „Ik fan stervende”, was al wal zij antwoordde. Het was alsof zich opeens eep afgrond voor de falde - schuldigen ontsloot. Int dien hunne moedt'r kwant te overlijden zij wisten het. dan liehoefdcn zij op geene ontferming van de zijd* hunner zusters te rekenen, en zij zonken als vorntetigd naast hare legerstede noer. Julie te ('lincliarnps beschouwde hen met eene uitdrukking van diep •netfalij- ten. „Het is tot u vooral dat ik het woord moet richten," sprak zij, bciten «eijc uit geleerde hand toestekende, „want ook al hdifan uwe zuster» mij tijden» mijn le ven meer liefde fatoond, zult gij na mijn dood nmer missen dan «ij. wil niet nagaan welk© oorzaken u led zijn, aantal iiOniSUIE COURANT. PRM8 DER A hlv ElïTËliTI EN: Van 1--5 gi wune regel» met bewfanummer.f 0 55 Elke regel meerJ 0.10 Bij drie achtereen volgende plaatsingen wonlcn deze tegen twee Iterekend. Dwifataanbiedingen per piaatning van I5 regels f0.35 by vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Réclame f0 z5 per regel. Groote letters en randen naar nlaidsruimte. te Ixdiulpzame hand wil binden; ik fa* grijp dal. want zij hebfan u alhm uwg 111100* on vergwf lijke lichtzinnigheid ver armd; maar toch blijf ik hunne moeder *n kan ik niet nalaten vol angst aan hunne ellende qa mijn dood te denken.” „Ik w<*«t daarop slechts éón middel lal gij Idijft loven.” solde Holdiua Vol hartelijkheid, „wie weet of te vnmgde Marcello en uw kleinkind voor goed we- der hij, ii terug te heblxm. u nlèt al het overige zal doen vergeten.” Fn werkelijk sclwen do arme vrouw gedurende eenige achtereenvolgende we ken geheel hij te komen. Maar reeds een maand later perste een harer zoons derom eenige duizenden af, en van oogenbllk al was het met hare krachten gedaan; zij kon zich nog slechts van het lied naar eene rust- bank slapen, men zag haar als bij het uur verminderen. Toch bleef 'zij even vriendelijk, even liefderijk ah altijd gestemd, kwam er geen klacht over hare lippen. Zij wei gerde. hardnekkig elke verzorging, on in derdaad men kon ternauwernood zoggen dat «Ij door eenigerlei ziekte aangetast was. Op zekeren avond liet zij al hare kin deren om haar heea roepen. „Ik weet niet wanneer fat einde daar zal zijn,’’ sprak zij met een Iwvenaard- sehen, schoonen glimlach, „maar ik voel den groot«>n Vriend van het mens^hilom naderen en men moet altijd op zijne komst voorbereid zijn. Mij blijft nog cn- daden uit. Maar hier gaai fat om andere lingen, dan om abstracte vaderlautelie<d< waai an \tden helaas hei nut maar matig hoog aanslaan. Neen, het gaat hier om z-vr concrete, reêde betangen, fat gaat hier om te tssscheriuing van eigen huis en haard, van hol en erf, van vrouw en kin leren tegen vreemde aanranding. Wij weten nu allen wei, van nabij uil Belgtö, van veraf uit Qoat-Prurnen, wat het zeggen wil, wanneet «s vijandig fa ger wn landstreek bezet. Het Is onnoo- dig daarover hier tilt te weiden. Maar misschien ia het toch niet everltodig er op te wijzen, dat zelfs, al woedt er geen strip op fat prij8g<*gevnn gebied, uwn ef zeker van kan zijn, dat het bezet zal worden, dm hel 't vijandige leger zal ten voeden en onderhouten, dat voor het minste vergrijp de zwaarste, boeten zullen worden opgelegd, dat de inwoners zullen ziju „taiiahles et corvéablee merci". En dat te voorkomen de bezetting van N.derlandsch grondgebied fa tijd van oor, log door «en vijandig leger moet nu hut streven van het Nederlandsehe volk r.ljn. Het is niet pliebt, het te zuiver eigen- b lang zich le vrijwan-n voor invasie als het mogelijk is. in h<S te mogclijk. Maar niet als het land verdedigd wordt loor alechte 1/25 deel v»n te bevolkingl Na hieruit zijn conclusie te hehfan ge trokken, zegt de schrijver dat dequlltes- sence van zijn betoog ie Van onze weerbare mannen van 2ü tot H) jaar zijn op dit oogenhlik onder de wapens een betrekkelijk kléin gt-deoitevai de weerbare mannen bij lange niette fa1_. worden geoefend, zoo spoedig mogclijk, om ate de nood Ran den man is t<‘gen len vijand te worden gebruikt. Voorzoo ver te wet dat niet toelaat moet te wet gewijzigd worden. ünze legerMerkte kau zoodoende drie- ol viervoudigd worden. Do r<*gel lijkt radicaal, maar het is niet an- iers dan dwn wat men in Duitechlanfl en in Frankrijk en In Zwitserland al lang gedaan heeft invoering van persoonll> ken en algemeenen ditmstpllcht. Het is oen maatregel van militaire noodzaak, maar ook van sociale rechtvaardigheid. 1X- troepen vermeerdwring, die we op dié wijze krijgen, zal hoofdzakelijk uil intan» terio zijn snm<mgostcld (*n <fe jtulpwagonl zullen naar verhouding veel te zwak zijn vertegenwoordigd, omdol de opleiding moei- ’ijker en het.noodigo moterfad moellijkef te krijgen is. Maar ook daarin fa te voor- zten. Het heeft zijn bezwaren, maai zwareu zijn er om overwonnen te don. i h het Iswto te te vijand van feoede. Een legerorganisalie kan niet vol» loifa aan bet ideaal, dat inun zich stelt <n daarom toch nog wel deugdelijk zijn en krachtig en sterk, en eerbied afdwin» «en en geschikt zijn voor haar laak. Ik wg niet, dat ik geloof dat hot kan ik wwt dat het kan. Maar men nss-t wik l<u en aan pakken. Wie ten wii beeft, dié vludi de middelen. Ik Ikwc( volkomen, dat het een reusefl^ arbeid te dat alk*, dislocatie der tro<> pen. commando's, verpleging, spoorweg^ regelingen, en», enz. er door gewijzigd wordt; dat mi geweldige inspanning va, legerbeatuiu* en van allo bevekoeren* organen zal gevraagd worden. Ik stip dü even aan omdat üho zou kunnen deur ken, dm ik de moeilijkheden over h4 hoofd zie. Neen, zeker niet. De moeilijk» faden zijn grootmaar ze kunnen ovet^ wonnen worden. Het werk zal zwaar zijn» maar zwaar werk mag op het oogenbllk gegiacht worden. lu groote lijnen slaat mij de wljz, voor den geest, waarop de oefening va| te trtx pen en de aanschaffing van al b<< noodlge zou geregdd moeten worden maar het heeft geen nul daarop hier ns nader in te gaan. Dat te te taak vag hen, die bedfat zullen worden met dB organisatie van dit werk. Alleen wil ik hier ««en woord naar nan leiding van de faswnren va, hen, die mochten opzien tegen fa groots kosten en de nog grooter* ontwrichting van het economisch* leven, <He fat ra volg zullen zijn van het onder de wm pen» houden van nog meer mensofan. M.l. fa hel niet noodig veel meer im ni -ehen onder te wapenen te houden lg ••ik Irovpendoel (ik wpreek hier van onr l>ereden wapens) worde b.v. 1/3 gcdceltï naar hui» geaonfan eu vervangen doof rekrutenna 2 maanden gcsc|tlede tn4 '"’p met een ander d<wdo deel on 1 2 maanden met hot laatste van hen, die nu onder do wapen* fn 6 maanden Irneft men dan fa* wwrfare m*nn<*n verdubbeld. dl| fct-sehikt zijn om do wapens te voeren ter verdediging van on» land. Op di| wijze worde doorgegaan totdat allo went, buro inannra van 20—10 jaar geoefong zijn. Daarna blijft men omwfaseieii m* voortdurend het nmslig g»*oordt*el<te non» 'dngenl onder de wapenen te houten, maar voorkeur wordt gegeven aan fan, vrijwillig willen blijven. Naar site waar» Achjjnlljkfa'id zal dan («on faHrekkolijk g<» ring percentage Mlochts gedwongen aai zijn arls-ld onttrokken worden. Een groot lvc| van de blijvende manfchappen zal gevbrmd1 kunnen worden uft hen. dl» tengevolge fa tijd*om«tai)dlghefati zomfe'f werk zijn. ,De iwburf 8 u. Vm Je-Tooneri. -Irarg ing. ij geregeld tijdie i ontvingen TM ten, verm»kelglr e dan i» ons» De 1 n h o u d van geweest. Wij hopen, dat falde partijen fa fat lx* sef onzer weerkracht er van zullen af» zien on» door neutrallteitsschondlng t* Iwingcn ons tegen hen te keeren. Ho* d« „Hebt gij dan geen dokter geraad pleegd vroeg Onno, terwijl zijne vrouw haar vol sprakelooze droefheid aan staarde. „Waartoe zou ik dat gedaan hebfan?” klonk het met een weemoedig glimlachje, „mijne ziekte heet „verdriet" en voor deze is in geen apotheek ter wereld kruid gewassen.” „Maar moeder", zeide thans de jonge vrouw. „Ik herken u niet meer gij dié altijd zoo moedig en gelaten^ waart, kunt u toch niet aan uw leed -tivergeven.” „Dat doe ik ook niet, mijn kind; ik heb gepoogd er tegen te strijden, uw broeder» het hoofd te bieden zooveel ik slechts kon; maar wat vermocht ik, van het oogenhlik af dat zij zonder mijne hulp schande zouden hebben gebracht ovcr*den naam van uw vader? In zulke uren moest ik wel betalen, en daardoor groeiden ook steeds de zorgen aan; het word dagelijks moei lijker met fat ver minderde inkomen toe te komen; daarbij vroeg ik mij vol angM af wat ik aan ieder uwer na zou laten, aan u vooral die het geld zoo noodig hadt, en einde lijk nam mijne liezorgdheid voor de toe komst der jongens steeds toe, want wat wil er van hen worden, al» zij op der tig jarigen leeftijd met- sen viertal duizend 2ul4*o kapitaal atiien op de wereld staan, zonder eenig hegrip van hst geluk van arbeid F’ „Ik zal hen «eer «eker niet onderhou ten," sprak Marcel verbitterd. „Neen, en geen uwer zusters die hun „<>ij hebt ntet bet recht uw vader te veroordelen,hernam mevrouw Itenaud gestreng. „Zoo hij geld uitgaf, hij ar- faddde ook, en kinderen hébben niet» mot te eischon wanneer eenmaal hunne outers hun genoegzaam Heten lecren om zich een w«g door hei leven le hanen. Gij fahl niet naar mij willen luisteren, zoolang gij wist dat Ik u steeds ter tij- fa zon staan; slaat voor ééoc enkele maal geloof aan mijne woorden er fa»- slaat nog Mn mldfad, 6ón enkel, om het verleden goed te maken, en uw naam eer aan le doen. Zweert mij dat gij het. aan zult grijpen.” „I-Len rijk huwelijk, niet waar de oudste. „Gelooft gij dat Ik gewetenloos ge- ncx’g zou zijn om u op mijn sterfbed aan te raden eene vrouw ongelukkig te ma ken Neen, zoo gij mij. op dit oogenhlik den nagih eener erfg<*name noemdet, zou ik God bidden mij de noodig»» krocht te schenken fat arme meisje te waarschu wen voor fat lot dat haar wachtte. Het Is niet aldus dat ik droom dat mijne zoons zich zullen oph<*ff«n." „Maar, wat liedoelt gij dan F' „Het leger.” „Hoeop onzen leeftfyft soldaat wor den. en in h/*t oen of andere garnizoen soep gaan eten nlt «w» blikken keteltje.” In een brochure ouder Imvenslaanden titel doet de ritmeester der cavalorte O.-I. L„ H. Philippi, een ernstig waar schuwend woord hooren aan het Nedor- landsche volk enz voegt daarbij een op wekking om de weermacht van het land tol lie* hoog bereikbare op te voeren. Kitmoeateijw^ ippi schrijft Met het uitbreken van ten oorlog heeft Nederland gemobiliseerd en het liep goed van stapel, binds dien zijn de troepen onder ’viê wapens gebleven en hebfan in gevechtsWaarte ontegenzeggelijk zeer ge wonnen I n nu is iedereen voldaan en ^tevreikm over wat we gepresteerd heb ben. vooral «ij die niet behoefden op te komen. Moer doen wil niemand en in de Kamera praatte men over het naar huis zenden van de oudste lichting land weer. Dat ia volkomen in overeenstemming met den Hollandschea geest. Men neemt zijn dienstplicht waar omdat te wet «r toe dwingt en eenmaal er voor geplaatst zijnde neemt men op het oogenhlik in het algemeen zijn ttienstplioht behoorlijk waar; maar wie vrijtootte of om andere rede nen niet behoefde te dienen, betuigt daar over opeoljjk zijn vreugde. De drang lot vrijwillige dienstneming is gering; de kazernetucht strookt niet met het volkskarakterals men er niet toe gedwongen wordt, onderwerpt men er zich niet vrijwillig aan; men speelt op zien komenmen hoopt dat alles goed zal gaan en tot zoolang is men blij er bui ten te zijn. Mocht de nood aan den jnan komen, daar ben ik van overtuigd, dan zullen de vrijwilligers niet ken, maar dan is fat te laat. Maar ziet niemand dan in, dat we niet half gedaan hebben, wat we moesten doen Niet voor oen vierde Ziet nie mand In, dat de toestanden n u veel ern stiger zijn dan in de eerste dagen van Augustus, al moge het oogenblikkotijke oorlogsgevaar zoo groot niet zijn Maar fat is allerminst mijne fadfaling mij aan politieke voorspellingen te w» gen. Ik Wil alleen dit door niemand te gengesproken feit op fan voorgrond stel len Het oorlogsgevaar in en blijft groot Tpen de oorlog uitbrak holteen wij de middelen, dtc ons ter beschikking ston den, aangewend, zoo- goed on» mogelijk was, oin eene eventueel* neutrallteitsschen- ding te koeren. Maar nu vraag ik Hehlien wij daar na alle» gedaan wat mogpHjk is. om, mochten wij toch nog in den oorlog -be- moeten wij in staat «Ijn fan vijand bui ten de landspalen te hoiiten en moeten wij ook de Noorddljke en de grenapro- v inciea tegen een inval kunnen fa*cher- men. 1 >at kan door het aanleggen van gren»- <*iti'l»dH|rin«i4lntën en duor het van al on«« weerbar* mannen van 20 lot U> jaren. He* doel van mijn betoog I» een* actie fa het leven te roepen om hiertoe te geraken. Het wordt het hart, wanneer ik in deze dogen lauwe onvorachilligheid zie van noeg ons heeie volk. Bij het uitbreken van den oorlog was de toestaud deze, dat we op een bevol king van circa 6 millioen inwoners een h-gi'r van onghvver 250.000 man op te faen brkchlen. I)e organisatie van on»* s eermadit is oen logisch gevolg gwwe<*t van de binneniandsche politieke verhou- lingen, van den weinig militairen geeat van ons volk, van de omstandigheid, dot groote massa's aan een eindelijk uitbre ken van den wereldoorlog niet wilden ge- iooven. .Met die organisatie heeft men gedaan, wat er mee te doen viel on het leger i» gereed en zal zijn plicht do»“n ate het er op aankomt. Hot is een re den voor de oorlogvoerenden oiu zich tweemaal te bedenken, voor zij onze neu traliteit schenden. Maar dit staat toch wel 4 ast onze neutraliteit wordt juist zoo lang geëerbiedigd ate fat voordeel door fa schending te behalen, niet op weegt te gen de nadeeleu er aan verbonden on» tot tegemstandor te hebben. En wanneer men nu de enorme nKiiseheutnassate in aanmerking neemt, die aan beide zijden 'egenover elkander staan, dan is t«*n slotte 250.000 man weinig en laat zich licht een toestand denken, waarin econo mische of strategische voordeelen zwaar der wegen dan zulk een tegenstander. t n nu is het voor mij een onbegrijpe lijk Iets, dat tol dusverre van het volk geen aandrang is uitgegaan om de weer kracht op te voeren. Zes maanden duurt de strijd en hij te pas begonnen z«n maanden zijn er vcrloopen en we nemen nog dezeKfa stelling In ate In het begin. Die stelling te de«e We hebben een Hinke, doch kleine weermacht, die ieder far partijen lang zal doen aarzelen ons te dwingen ons onder zijn tegenstanders te scharen, maar die te -zwak is om, mocht dit toch geschieden, de penzen van ons land zoo te verdedigen, dat ons grondgebied niet gi*schondeh wordt. Met 25O.(XN) man kunnen wc ons land niet verdedigen. We kunnen ermede ten gedeelte van on» land venb'di- gen en zelfs, ik fan er van overtuigd met goed gevolg. Maar is dat voldoen de Zijn Friesland, Groningen, Overijnel en Gelderland; zijn de landen ten Zui len' van de groote rivieren tuinder Ne- Jerlandsch dan Holland en Utrecht Moo- ten ze prijsgegeven worden Ja, zooals te zaken nu staan, want do stellingen en dc mannen om ze te verdedigen ontbro ken en tot nu toe ging t»r van geen en kele zijde drang uit om hun getal op te voeren. Vaderlandsliefde is oen l»egrip, dat zich tot nu toe in Nederland nog weinig in CCIJI. De lange duur van den huldigtm toe stam) begint gevoelig te drukken op de offervaardigheid ter Haagwcbe hurgorn. Vele noodkreten zijn reed» door het steun- eomltó geslaakt en hot dreigement is reed» geuit, dat ito* «eer Mpocdig zijn uitkat*- i-ingen zal moeten verminderen Indion hn ntet krachtiger wordt gesteund, ‘t 1» In h-n boezem van het comité zelf al gwtm pa te en vree meer, «oodut het zich laat it nt aantleu dtikte avond of te morgen fat derd» )»omtnHj«» Wrat, itoscblen fa fa pas op- getreden voorzitter, de wethouder fa Wil- *le in staal fa oenheid te bewaren en la zijn energie, die hij ongetwijfeld In groote mate fa’zit. krachtig genoog om het wetk u* tilijvon stuwendoch waar tim «lolt»* fa financieel* hulp «ter burgerij achterwe ge blijft, ia de krachtigste persoon niet bij machte datgene te doen, wat noo dig I». Ita I» ook wel wat «onderling boe In •M*n groot» stad een comité gevormd wordt. Wij hebfan hij verschillende galagvnhefan »l een» achter fa •dienm-u gvzteu, als journalist mjMiehlen inevr k min en verne- »H*n en aan*Ao«w«*u dan «*u ander iitiftiOtMaamtei- en wij willen fadtewimti lal on» fa intieme gang van aaien nog niet recht duidelijk te. Het draait altijd allee om hot zelfde kringetje van perso nen en h'H fa merk waardig bo<* altijd weer ee» aam<*n>«teliing van een comité worth verkregen, die deaeUfa gebreken vertoont. N'u weten wij maar al te goed hoe IhX «eer veel afhangt van die «a- m«"nM«lling of het doel fareikt ral wor- ten of niet, maar juist daarom komt hot on» zoo eigenaardig voor. Het heeft or fan schijn wel een» van afaof g<*zocht wordt naar «»n zoodanig» combtoatfa van pcraonen, fat aan do leiders fa zeker- i held blijft gegeven oppermachtig te zul-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1915 | | pagina 1