ra.
lij
I
In
I
H
•^1
B
Ine
!il
1T
j
1
S VOOR
9
1
(Wo. 12706.
Zaterdag 13 Februari 1915.
53e Jaargang.
Verschijnt dagelijk
behalve
Zon-
Telefoon Interc. 82.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
Eerste Blad.
liB
ia
FEUILLETON
TO-A--
f
^erxoesta JZtvone.
I 1'1
LZldol.
Gouda.
ri
lrin
«Tji*
rulwdioou
n. huMi. Miich
k> n mrtddr<tau
l 1^,
XTxe-ux-w^- en ^.d.’v-ertexxtïe'toleud. Troor G-oxxd.©. ezx Ozxxstrelcezi
en Keetfa lagen.
Nederland en de Oorlog.
Telefoon Interc. 82.
Brieven uit de Hofstad.
d
zie
van
4 t
eener vrijwillige
ontbre-
maar dan is liet te laat.
ken,
mijn betoog fa di|
kana is-
i
vroeg
toc-
wburg 8 u. Too
nleer.”
6e
(Wordt vervolgd.)
it
0
Op
uit-
Een bo«yi dor werkelijkheid
ver-
maaU
bo
wor-
hK
on tt
Na
vin een brief-
i aanneming der
50
iddel van in
riaklto lue-indn.
lage oorrHor-va-
Dit nummer bestaat uit twee
bladen.
1879.)
f-trein.
een Duiteeh blad
r de manier, waor-
lk war tier zich ver-
Oorlog.
<ie grpote dteneten
oorlogsterrein be
door het buitenge-
voertuigen, die "op
ia in gebruik zijn,
r niet minder dan
ikking. Frankrijk’»
>.000. stuks, waak
te stad Parijs sijn
i circa 20.000 au-
rein, zoodot thans
100 auto’s „op voet
hoe ver men mH
En tenzij dat fao*
we»
dat
laatste
weldra
jewonden.
fisteren fa het U-
at ongeveer 60
gewonden hersteld
MD actief dienst te
n-Ieeftijd 21 jaai.
m-leeft. 28 jaar.
Q-leeftijd 19 jaar,
m-loeft. 25 jaar.
reeds zeer vol-
unnende stoken,
a-leeftijd29jaar)
20 jaar immer
st te treden als
mij
Ik
nagaan welke oorzaken u tot
ongelukkige menechon deden opgroeien
Voor God durf ik getuigen dal ik altijd
leed wat in mijn vermogen was
mijne begrippen fa te prenten. Na ik
heenga, zult gij voor het eerst alleen op
de wereld staan, en dat niet enkel zon»
der fortuin, maar ook met de gewoonte
steeds geld te verkwisten. Wat <u1t gij
beginnen F’
„Ik weet liet niet,” prevelde de jong
ste. „Waarom ook verspilde vader al de
groote sommen die hij verdiende.”
n-Ieeftyd21 jaar.
m-leeft. 29 jaar.
.n Zn. Gondnl
rborgen gehouden
*n een afzonder
Wanneer te opper-
trootvoHt Nicolai
U beachtig,®. fa„
■edataanfe locomo-
hen» fa volle vaart
schte punt. Is de
n keert de trein
officieren, dfenst-
1 slaapvertrekken
jk gekleed dienst -
schuilhoek terug.
53)
„Ohet zal. te Parijs vooral
iets zeer eenvoudigs moeten wezen, eene
vijfde of zesde verdieping, maar gij zult
er u ten minste to huis gevoelenen
zoodra wij deze keuze liepaald hebben,
reis ik naar Holland af om uijne moe
der te gaan opihelzen en te trachten de
zen winter op eenige concerten in bet
vaderland te spelen, .want liet zal or thans
op aankomen geld te verdienen. Zeg mij.
liefste,, zijt gij niet een weinig bevreesd
voor de nieuwe en zoo onzekere
komst die ons wacht
Zij glimlachte. Haar gelaat droeg
dat oogenhlik eene raadselachtige
drukking.
„Ik ben bevreesd voor uiets
zeide zij.
De vreugde waarmede Jtjlie de Clln-
champs hunne wederkomst begroette was
des te grooter, doordien de arme moeder
overtuigd was dat zij nog (Hechts zeer
korten tijd W liven bad.' Zij. had sedert
Marcello’s vertrek zoozeer geleden order
te »t*eda klioanewte eteebon harer zoons
en het gedrag hunner zusters, dat zij
hare krachten met den dag voelde af ne
men.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT
Per kwartaal f I 25
Idem franco per post.1.50
Met Geïllustreerd Zondagsblad ,1.50
Idem franex» per post. 1.90
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
Markt 31, bij onze Agenten, den Bockhandel en de Postkantoren.
weerkracht er
floor neulrallfaitaachcndlng
ons tegt® hi>n te keen®,
sterker wij zijn, hoe grooter daarop
te.
Doch de groote mogelijkheid blijft l»|
taan, dat wij ons ondank* toch In tea
oorlog betrokken worden. In dat geval
irokken worden, er ons zoo goed moge-
lijk 'loor te slaan En dan is het
eenige antwoord, dat met mogelijkheid go-
geven kan worden Neen 1 neen dub
/'ixlniaal noen Het wordt me wee oui
te
nagv-
Drukker»- en ITltgovera-Mlj. M. Mfa-
»et, Doetliichcm.
Zoo juist is fat gezegd door prol.
Verrijn Htflart
Het is geen vraag van economie, maar
van volkspsychologie
dit alles gaan kan.
zich spoedig wijzigt, ia niet fa te aten,
lat do oorlog spoedig tot een einde zal
komen.
eramwoordelijkfaid
Klttek. Xi.m.aJ
l»
nMa raa fe,.,
bi,
vaauforiug m
W«|«,
öe bnauiuag ,tt
>-rni kraUma,
vlucht had 4^.
bekende pulmillr.
*r huzurot
>r«gMi vellMM,.
1880.
kol over u eenige afscheitewoorden to«
te voegen, aleer Ik u goeden nacht zeg”;
...Maar gevoelt gij u dan zóó ong'M
steld t" vroeg op verschrikten loon d«
oudste zoon, dln tot daartoe geweigerd
bad, haar ziek te gelooven.
„Ik fan stervende”, was al wal zij
antwoordde.
Het was alsof zich opeens eep afgrond
voor de falde - schuldigen ontsloot. Int
dien hunne moedt'r kwant te overlijden
zij wisten het. dan liehoefdcn zij op
geene ontferming van de zijd* hunner
zusters te rekenen, en zij zonken als
vorntetigd naast hare legerstede noer.
Julie te ('lincliarnps beschouwde hen
met eene uitdrukking van diep •netfalij-
ten.
„Het is tot u vooral dat ik het woord
moet richten," sprak zij, bciten «eijc uit
geleerde hand toestekende, „want ook al
hdifan uwe zuster» mij tijden» mijn le
ven meer liefde fatoond, zult gij
na mijn dood nmer missen dan «ij.
wil niet nagaan welk© oorzaken u
led
zijn,
aantal
iiOniSUIE COURANT.
PRM8 DER A hlv ElïTËliTI EN:
Van 1--5 gi wune regel» met bewfanummer.f 0 55
Elke regel meerJ 0.10
Bij drie achtereen volgende plaatsingen wonlcn deze tegen twee Iterekend.
Dwifataanbiedingen per piaatning van I5 regels f0.35 by vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Réclame f0 z5 per regel.
Groote letters en randen naar nlaidsruimte.
te Ixdiulpzame hand wil binden; ik fa*
grijp dal. want zij hebfan u alhm uwg
111100* on vergwf lijke lichtzinnigheid ver
armd; maar toch blijf ik hunne moeder
*n kan ik niet nalaten vol angst aan
hunne ellende qa mijn dood te denken.”
„Ik w<*«t daarop slechts éón middel
lal gij Idijft loven.” solde Holdiua Vol
hartelijkheid, „wie weet of te vnmgde
Marcello en uw kleinkind voor goed we-
der hij, ii terug te heblxm. u nlèt al het
overige zal doen vergeten.”
Fn werkelijk sclwen do arme vrouw
gedurende eenige achtereenvolgende we
ken geheel hij te komen. Maar reeds een
maand later perste een harer zoons
derom eenige duizenden af, en van
oogenbllk al was het met hare
krachten gedaan; zij kon zich
nog slechts van het lied naar eene rust-
bank slapen, men zag haar als bij het
uur verminderen.
Toch bleef 'zij even vriendelijk, even
liefderijk ah altijd gestemd, kwam er
geen klacht over hare lippen. Zij wei
gerde. hardnekkig elke verzorging, on in
derdaad men kon ternauwernood zoggen
dat «Ij door eenigerlei ziekte aangetast
was.
Op zekeren avond liet zij al hare kin
deren om haar heea roepen.
„Ik weet niet wanneer fat einde daar
zal zijn,’’ sprak zij met een Iwvenaard-
sehen, schoonen glimlach, „maar ik voel
den groot«>n Vriend van het mens^hilom
naderen en men moet altijd op zijne
komst voorbereid zijn. Mij blijft nog cn-
daden uit. Maar hier gaai fat om andere
lingen, dan om abstracte vaderlautelie<d<
waai an \tden helaas hei nut maar matig
hoog aanslaan. Neen, het gaat hier om
z-vr concrete, reêde betangen, fat gaat
hier om te tssscheriuing van eigen huis
en haard, van hol en erf, van vrouw en
kin leren tegen vreemde aanranding.
Wij weten nu allen wei, van nabij uil
Belgtö, van veraf uit Qoat-Prurnen, wat
het zeggen wil, wanneet «s vijandig fa
ger wn landstreek bezet. Het Is onnoo-
dig daarover hier tilt te weiden. Maar
misschien ia het toch niet everltodig er
op te wijzen, dat zelfs, al woedt er geen
strip op fat prij8g<*gevnn gebied, uwn ef
zeker van kan zijn, dat het bezet zal
worden, dm hel 't vijandige leger zal
ten voeden en onderhouten, dat voor het
minste vergrijp de zwaarste, boeten zullen
worden opgelegd, dat de inwoners zullen
ziju „taiiahles et corvéablee merci".
En dat te voorkomen de bezetting van
N.derlandsch grondgebied fa tijd van oor,
log door «en vijandig leger moet nu hut
streven van het Nederlandsehe volk r.ljn.
Het is niet pliebt, het te zuiver eigen-
b lang zich le vrijwan-n voor invasie als
het mogelijk is.
in h<S te mogclijk.
Maar niet als het land verdedigd wordt
loor alechte 1/25 deel v»n te bevolkingl
Na hieruit zijn conclusie te hehfan ge
trokken, zegt de schrijver dat dequlltes-
sence van zijn betoog ie
Van onze weerbare mannen van 2ü tot
H) jaar zijn op dit oogenhlik onder de
wapens een betrekkelijk kléin gt-deoitevai
de weerbare mannen
bij lange niette fa1_.
worden geoefend, zoo spoedig mogclijk,
om ate de nood Ran den man is t<‘gen
len vijand te worden gebruikt. Voorzoo
ver te wet dat niet toelaat moet te wet
gewijzigd worden.
ünze legerMerkte kau zoodoende
drie- ol viervoudigd worden. Do
r<*gel lijkt radicaal, maar het is niet an-
iers dan dwn wat men in Duitechlanfl
en in Frankrijk en In Zwitserland al lang
gedaan heeft invoering van persoonll>
ken en algemeenen ditmstpllcht. Het is
oen maatregel van militaire noodzaak,
maar ook van sociale rechtvaardigheid.
1X- troepen vermeerdwring, die we op dié
wijze krijgen, zal hoofdzakelijk uil intan»
terio zijn snm<mgostcld (*n <fe jtulpwagonl
zullen naar verhouding veel te zwak zijn
vertegenwoordigd, omdol de opleiding moei-
’ijker en het.noodigo moterfad moellijkef
te krijgen is. Maar ook daarin fa te voor-
zten. Het heeft zijn bezwaren, maai
zwareu zijn er om overwonnen te
don. i h het Iswto te te vijand van
feoede. Een legerorganisalie kan niet vol»
loifa aan bet ideaal, dat inun zich stelt
<n daarom toch nog wel deugdelijk zijn
en krachtig en sterk, en eerbied afdwin»
«en en geschikt zijn voor haar laak.
Ik wg niet, dat ik geloof dat hot kan
ik wwt dat het kan. Maar men nss-t wik
l<u en aan pakken. Wie ten wii beeft, dié
vludi de middelen.
Ik Ikwc( volkomen, dat het een reusefl^
arbeid te dat alk*, dislocatie der tro<>
pen. commando's, verpleging, spoorweg^
regelingen, en», enz. er door gewijzigd
wordt; dat mi geweldige inspanning va,
legerbeatuiu* en van allo bevekoeren*
organen zal gevraagd worden. Ik stip dü
even aan omdat üho zou kunnen deur
ken, dm ik de moeilijkheden over h4
hoofd zie. Neen, zeker niet. De moeilijk»
faden zijn grootmaar ze kunnen ovet^
wonnen worden. Het werk zal zwaar zijn»
maar zwaar werk mag op het oogenbllk
gegiacht worden.
lu groote lijnen slaat mij de wljz,
voor den geest, waarop de oefening va|
te trtx pen en de aanschaffing van al b<<
noodlge zou geregdd moeten worden
maar het heeft geen nul daarop hier ns
nader in te gaan. Dat te te taak vag
hen, die bedfat zullen worden met dB
organisatie van dit werk.
Alleen wil ik hier ««en woord
naar nan leiding van de faswnren va,
hen, die mochten opzien tegen fa groots
kosten en de nog grooter* ontwrichting
van het economisch* leven, <He fat ra
volg zullen zijn van het onder de wm
pen» houden van nog meer mensofan.
M.l. fa hel niet noodig veel meer im ni
-ehen onder te wapenen te houden lg
••ik Irovpendoel (ik wpreek hier van onr
l>ereden wapens) worde b.v. 1/3 gcdceltï
naar hui» geaonfan eu vervangen doof
rekrutenna 2 maanden gcsc|tlede tn4
'"’p met een ander d<wdo deel on
1 2 maanden met hot laatste
van hen, die nu onder do wapen*
fn 6 maanden Irneft men dan fa*
wwrfare m*nn<*n verdubbeld. dl|
fct-sehikt zijn om do wapens te voeren
ter verdediging van on» land. Op di|
wijze worde doorgegaan totdat allo went,
buro inannra van 20—10 jaar geoefong
zijn. Daarna blijft men omwfaseieii m*
voortdurend het nmslig g»*oordt*el<te non»
'dngenl onder de wapenen te houten, maar
voorkeur wordt gegeven aan fan,
vrijwillig willen blijven. Naar site waar»
Achjjnlljkfa'id zal dan («on faHrekkolijk g<»
ring percentage Mlochts gedwongen aai
zijn arls-ld onttrokken worden. Een groot
lvc| van de blijvende manfchappen zal
gevbrmd1 kunnen worden uft hen. dl»
tengevolge fa tijd*om«tai)dlghefati zomfe'f
werk zijn.
,De
iwburf 8 u. Vm
Je-Tooneri.
-Irarg
ing.
ij geregeld tijdie
i ontvingen TM
ten, verm»kelglr
e dan i» ons»
De 1 n h o u d van
geweest.
Wij hopen, dat falde partijen fa fat lx*
sef onzer weerkracht er van zullen af»
zien on» door neutrallteitsschondlng t*
Iwingcn ons tegen hen te keeren. Ho*
d«
„Hebt gij dan geen dokter geraad
pleegd vroeg Onno, terwijl zijne vrouw
haar vol sprakelooze droefheid aan
staarde.
„Waartoe zou ik dat gedaan hebfan?”
klonk het met een weemoedig glimlachje,
„mijne ziekte heet „verdriet" en voor
deze is in geen apotheek ter wereld kruid
gewassen.”
„Maar moeder", zeide thans de jonge
vrouw. „Ik herken u niet meer gij dié
altijd zoo moedig en gelaten^ waart, kunt
u toch niet aan uw leed -tivergeven.”
„Dat doe ik ook niet, mijn kind; ik
heb gepoogd er tegen te strijden, uw
broeder» het hoofd te bieden zooveel ik
slechts kon; maar wat vermocht ik, van
het oogenhlik af dat zij zonder mijne
hulp schande zouden hebben gebracht
ovcr*den naam van uw vader? In zulke
uren moest ik wel betalen, en daardoor
groeiden ook steeds de zorgen aan; het
word dagelijks moei lijker met fat ver
minderde inkomen toe te komen; daarbij
vroeg ik mij vol angM af wat ik aan
ieder uwer na zou laten, aan u vooral
die het geld zoo noodig hadt, en einde
lijk nam mijne liezorgdheid voor de toe
komst der jongens steeds toe, want wat
wil er van hen worden, al» zij op der
tig jarigen leeftijd met- sen viertal duizend
2ul4*o kapitaal atiien op de wereld staan,
zonder eenig hegrip van hst geluk van
arbeid F’
„Ik zal hen «eer «eker niet onderhou
ten," sprak Marcel verbitterd.
„Neen, en geen uwer zusters die hun
„<>ij hebt ntet bet recht uw vader te
veroordelen,hernam mevrouw Itenaud
gestreng. „Zoo hij geld uitgaf, hij ar-
faddde ook, en kinderen hébben niet»
mot te eischon wanneer eenmaal hunne
outers hun genoegzaam Heten lecren om
zich een w«g door hei leven le hanen.
Gij fahl niet naar mij willen luisteren,
zoolang gij wist dat Ik u steeds ter tij-
fa zon staan; slaat voor ééoc enkele
maal geloof aan mijne woorden er fa»-
slaat nog Mn mldfad, 6ón enkel, om het
verleden goed te maken, en uw naam
eer aan le doen. Zweert mij dat gij het.
aan zult grijpen.”
„I-Len rijk huwelijk, niet waar
de oudste.
„Gelooft gij dat Ik gewetenloos ge-
ncx’g zou zijn om u op mijn sterfbed aan
te raden eene vrouw ongelukkig te ma
ken Neen, zoo gij mij. op dit oogenhlik
den nagih eener erfg<*name noemdet, zou
ik God bidden mij de noodig»» krocht te
schenken fat arme meisje te waarschu
wen voor fat lot dat haar wachtte. Het
Is niet aldus dat ik droom dat mijne
zoons zich zullen oph<*ff«n."
„Maar, wat liedoelt gij dan F'
„Het leger.”
„Hoeop onzen leeftfyft soldaat wor
den. en in h/*t oen of andere garnizoen
soep gaan eten nlt «w» blikken keteltje.”
In een brochure ouder Imvenslaanden
titel doet de ritmeester der cavalorte
O.-I. L„ H. Philippi, een ernstig waar
schuwend woord hooren aan het Nedor-
landsche volk enz voegt daarbij een op
wekking om de weermacht van het land
tol lie* hoog bereikbare op te voeren.
Kitmoeateijw^ ippi schrijft
Met het uitbreken van ten oorlog heeft
Nederland gemobiliseerd en het liep goed
van stapel, binds dien zijn de troepen
onder ’viê wapens gebleven en hebfan in
gevechtsWaarte ontegenzeggelijk zeer ge
wonnen I n nu is iedereen voldaan en
^tevreikm over wat we gepresteerd heb
ben. vooral «ij die niet behoefden op te
komen. Moer doen wil niemand en in
de Kamera praatte men over het naar
huis zenden van de oudste lichting land
weer.
Dat ia volkomen in overeenstemming
met den Hollandschea geest. Men neemt
zijn dienstplicht waar omdat te wet «r
toe dwingt en eenmaal er voor geplaatst
zijnde neemt men op het oogenhlik in het
algemeen zijn ttienstplioht behoorlijk waar;
maar wie vrijtootte of om andere rede
nen niet behoefde te dienen, betuigt daar
over opeoljjk zijn vreugde.
De drang lot vrijwillige dienstneming is
gering; de kazernetucht strookt niet met
het volkskarakterals men er niet toe
gedwongen wordt, onderwerpt men er zich
niet vrijwillig aan; men speelt op zien
komenmen hoopt dat alles goed zal
gaan en tot zoolang is men blij er bui
ten te zijn. Mocht de nood aan den
jnan komen, daar ben ik van overtuigd,
dan zullen de vrijwilligers niet
ken, maar dan is fat te laat.
Maar ziet niemand dan in, dat we niet
half gedaan hebben, wat we moesten
doen Niet voor oen vierde Ziet nie
mand In, dat de toestanden n u veel ern
stiger zijn dan in de eerste dagen van
Augustus, al moge het oogenblikkotijke
oorlogsgevaar zoo groot niet zijn
Maar fat is allerminst mijne fadfaling
mij aan politieke voorspellingen te w»
gen. Ik Wil alleen dit door niemand te
gengesproken feit op fan voorgrond stel
len Het oorlogsgevaar in en blijft groot
Tpen de oorlog uitbrak holteen wij de
middelen, dtc ons ter beschikking ston
den, aangewend, zoo- goed on» mogelijk
was, oin eene eventueel* neutrallteitsschen-
ding te koeren.
Maar nu vraag ik Hehlien wij daar
na alle» gedaan wat mogpHjk is. om,
mochten wij toch nog in den oorlog -be-
moeten wij in staat «Ijn fan vijand bui
ten de landspalen te hoiiten en moeten
wij ook de Noorddljke en de grenapro-
v inciea tegen een inval kunnen fa*cher-
men.
1 >at kan door het aanleggen van gren»-
<*iti'l»dH|rin«i4lntën en duor het
van al on«« weerbar* mannen van 20 lot
U> jaren.
He* doel van mijn betoog I» een*
actie fa het leven te roepen om hiertoe
te geraken.
Het wordt
het hart, wanneer ik in deze dogen
lauwe onvorachilligheid zie van
noeg ons heeie volk.
Bij het uitbreken van den oorlog was
de toestaud deze, dat we op een bevol
king van circa 6 millioen inwoners een
h-gi'r van onghvver 250.000 man op te
faen brkchlen. I)e organisatie van on»*
s eermadit is oen logisch gevolg gwwe<*t
van de binneniandsche politieke verhou-
lingen, van den weinig militairen geeat
van ons volk, van de omstandigheid, dot
groote massa's aan een eindelijk uitbre
ken van den wereldoorlog niet wilden ge-
iooven. .Met die organisatie heeft men
gedaan, wat er mee te doen viel on het
leger i» gereed en zal zijn plicht do»“n
ate het er op aankomt. Hot is een re
den voor de oorlogvoerenden oiu zich
tweemaal te bedenken, voor zij onze neu
traliteit schenden. Maar dit staat toch wel
4 ast onze neutraliteit wordt juist zoo
lang geëerbiedigd ate fat voordeel door
fa schending te behalen, niet op weegt te
gen de nadeeleu er aan verbonden on»
tot tegemstandor te hebben. En wanneer
men nu de enorme nKiiseheutnassate in
aanmerking neemt, die aan beide zijden
'egenover elkander staan, dan is t«*n
slotte 250.000 man weinig en laat zich
licht een toestand denken, waarin econo
mische of strategische voordeelen zwaar
der wegen dan zulk een tegenstander.
t n nu is het voor mij een onbegrijpe
lijk Iets, dat tol dusverre van het volk
geen aandrang is uitgegaan om de weer
kracht op te voeren. Zes maanden duurt
de strijd en hij te pas begonnen z«n
maanden zijn er vcrloopen en we nemen
nog dezeKfa stelling In ate In het begin.
Die stelling te de«e We hebben een
Hinke, doch kleine weermacht, die ieder
far partijen lang zal doen aarzelen ons
te dwingen ons onder zijn tegenstanders
te scharen, maar die te -zwak is om,
mocht dit toch geschieden, de penzen
van ons land zoo te verdedigen, dat ons
grondgebied niet gi*schondeh wordt.
Met 25O.(XN) man kunnen wc ons land
niet verdedigen. We kunnen ermede ten
gedeelte van on» land venb'di-
gen en zelfs, ik fan er van overtuigd
met goed gevolg. Maar is dat voldoen
de Zijn Friesland, Groningen, Overijnel
en Gelderland; zijn de landen ten Zui
len' van de groote rivieren tuinder Ne-
Jerlandsch dan Holland en Utrecht Moo-
ten ze prijsgegeven worden Ja, zooals
te zaken nu staan, want do stellingen en
dc mannen om ze te verdedigen ontbro
ken en tot nu toe ging t»r van geen en
kele zijde drang uit om hun getal op te
voeren.
Vaderlandsliefde is oen l»egrip, dat zich
tot nu toe in Nederland nog weinig in
CCIJI.
De lange duur van den huldigtm toe
stam) begint gevoelig te drukken op de
offervaardigheid ter Haagwcbe hurgorn.
Vele noodkreten zijn reed» door het steun-
eomltó geslaakt en hot dreigement is reed»
geuit, dat ito* «eer Mpocdig zijn uitkat*-
i-ingen zal moeten verminderen Indion hn
ntet krachtiger wordt gesteund, ‘t 1» In
h-n boezem van het comité zelf al gwtm
pa te en vree meer, «oodut het zich laat
it nt aantleu dtikte avond of te morgen fat
derd» )»omtnHj«» Wrat, itoscblen fa fa pas op-
getreden voorzitter, de wethouder fa Wil-
*le in staal fa oenheid te bewaren en la
zijn energie, die hij ongetwijfeld In groote
mate fa’zit. krachtig genoog om het wetk
u* tilijvon stuwendoch waar tim «lolt»*
fa financieel* hulp «ter burgerij achterwe
ge blijft, ia de krachtigste persoon niet
bij machte datgene te doen, wat noo
dig I».
Ita I» ook wel wat «onderling boe In
•M*n groot» stad een comité gevormd wordt.
Wij hebfan hij verschillende galagvnhefan
»l een» achter fa •dienm-u gvzteu, als
journalist mjMiehlen inevr k min en verne-
»H*n en aan*Ao«w«*u dan «*u ander
iitiftiOtMaamtei- en wij willen fadtewimti
lal on» fa intieme gang van aaien nog
niet recht duidelijk te. Het draait altijd
allee om hot zelfde kringetje van perso
nen en h'H fa merk waardig bo<* altijd
weer ee» aam<*n>«teliing van een comité
worth verkregen, die deaeUfa gebreken
vertoont. N'u weten wij maar al te goed
hoe IhX «eer veel afhangt van die «a-
m«"nM«lling of het doel fareikt ral wor-
ten of niet, maar juist daarom komt hot
on» zoo eigenaardig voor. Het heeft or
fan schijn wel een» van afaof g<*zocht
wordt naar «»n zoodanig» combtoatfa van
pcraonen, fat aan do leiders fa zeker-
i held blijft gegeven oppermachtig te zul-