GAS
Blad.
'IJNIS
TafënTag 7 Augustus "1915.
ft4ï}~»Tanjt*gaug.
R
GAS.
^Tiew^rs- ezx -^.eL-vextezx-
.tieToleud. voor G-o^d^ ex^OMCXstreHsexL..
F"
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
FEUILLETON
licht hebben?
bil
Verschijnt dagelijks
edschappen
OU Kz.
Eerste Blad.
Moeder en Zoon.
LEN
’behalve “Zon-, en Feestdagen.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOOS.
■f
Brieven uit de Hofstad.
(CTJ)XIX.
r i .25
ÏÏM
individu wlistisoher
Amsterdam.
van
RTELS.
Wijdstraat 2!>
68
ECHT.
N VAN
MXli M’ll XllE
tij-
I-M
doos.
piij
niet
(Wordt vervolgd.)
an Zn., Gouda.
Órarysel u
■Mk. J
uig-en. 14
Keukengerei,
mderdeelen.
INOERWAARD
is dit werk door
it het grootste
LD Lnz.
G.
exposé
i die zij
Op
tra,
die
en
zitten
maken
JAC. KOOIJ Kz.
Zieringerwaard,
4 met het instel-
Dit nummer bestaat uit twee
bladen.
iwt.
het
onze
doen
>r M
ruiken
ia.
DHU’n.
INDIVIDUALISME EN
GEMEENSCHAPSGEVOEL
I df
waarin
bied der
zooals ze
ge;
hem
Mijn
ontwaakt. met gewei -
zal af
houden
dl gaarne
..Jtjes» jTti
zonder goede winst, dat
«preekt van zelf; Harry dacht er nau
welijks aan., dat die ..gocjle vrienden”
voor drie maanden twintig procent winst
opstreken.
ken üit.
ard heen en weer.
hij ook inzien, dat allerlei omatandigjhe-
den, als zijn nationaliteit, zijn deel heb
ben aan een bepaalde maatsehappijvorni1.
zijn familie, zijn ouders, zijn omgeving
en zijn levenagroei, ten slotte zijn diep
ste wézra, waarop hij zoo trbtöoh was,
goeddeels verklaarden, en bepadlden. Langs
dt'Zttx weg vond hij dus het verband le
nig tusschen zich zelf en zijn ras, zijn
Ifind, zijn maatschappij. De verlevendi
ging van zijn nationallleitfgevoi*!. die o ver
al merkbaar ia, en de herleving vanéén
bewuster gemeenschapsgevoel
En
in
die
tot sneltel* rijpheid zullen doen
K.
yn W.
gdd
de scheikundige
Tandartsen en
GOIDMH E (OIRAXT.
Van 8ewone regels met bewijsnummerF 0.55
re8e* meer0.10
EMVdWKBF Bij ^rie achtereenvolgende plaatsingen wbrden deze tegen twee berekend.
Avi. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ctsl Reclhmes f0.25 per regel.
Grbdte*letters en randen naar plaatsruimte.
- PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
Abonnementen worden dagelijks aangenomen
Markt 31, by onze Agenten, den Boekhandel en
er on
zuiverder en
ipoewtei» hiervan de vruchten zijn.
Ijef lijkt wol wrarschrjniljk, dat de
yioid der huidige gebeurtenissen
^nichten
aanwassen.
w 1.50
1.50
1.90
aan ons Bureau:
de Postkantoren»
ifvht het eigenlijke kwaad op het spoor
kóllieu.
Wie bekend is in Haagscbe kringen -h
ra als rechtgeaard Hagenaar mrancuwij.
té mogen zeggen dat wij dit zijn
weet, hoe er daar over den getmeente-
riuul wondt gesproken. Dit geschiedt op
talles behalve vriradolijkon toon. Wij zul
len de weinig welwillende kwalificaties
i|ie vaak tot leeiijke scheklwoorden daal
den, niet herhalen wij hehbra er ve|i»
gehoord in de dingen dor verkiezingen.
In heusoli niet uit mond van hen. die
A.Hw joy<lw, lm ii j
Do Haagscbe gemeenteraad misdraagt
ieh op ’of^flijlke- Wijpè,- (fel Isxfe^ohd-
t >on van allo kwalificaties.A Er wordt
aar in de vergaderingen gedfeowssleerd
i p oen manier, die slechts afkeuring ver-
ien-t. -De -besluiten welke genomen wor-
t en. zijn vaak zóó benedra kritiek, dat
e horige verontwaardiging opwekken.
No voégra wij er aanstonds hij, dat
r oenigo goede krachten in dra raad
ilten, itat geen enkele fj-actte zich alleen
te verwijten heeft aan ,1e trekken. In
lie fractie» zitten persopen, die zich
fchuldig maken aan het gesignaleerde
Ifwaad.
De kiezers ludihen zich onthouden van
Irauniug omdat hei hun niets kan sche-
•n, wie daar in den raad het presratie-
i old opstrijkt.
Ziedaar do oraigo oorkaak van de go-
|oim«lnnige lakschheid.
hij winnen Dra
hij zijn Engolrtohe
traineer#.
niet-
dral van het to-
l’n zoodra hij dat begreep, moe.st
Het is ongetwijfeld niet alleen* ons ma-
torieel maar oVbn'zoer ons geeetelijk leven,
dat van de geweldige ge-hrartonissen, die
bezig zijn rondom ons het aanzira van
de wereld te veranderen, den duidelijk
merkbaren invloed! ondervindt. Onze oj>
vattihgeni èii mufcningiêrt, maAr ook óww.
neigingen ra gevoelras veranderen
of meer,
richting van
jiinniigra (|ns met slechts één van de
|ion candidlaten thuis. 3jij verlórêii in hel'
feeheel vijf zetels.
f Voor een dorgefijk feit van bótóMkraifil
moet natuurlijk een’ oorzaak bestaanZJoó
jetfi geschiedt niet hij ongeluk en de <ie-
jsers zijn niet zóó mal dat zij vandaag
bp links, borgen op recht* en overmor
gen op rood «tranurai. Zonderling fp*-
poeg zoeken do vrijzinnige leiders overal
de oorzaak in. waar dfie stelling niet ligt
?;?n der bladra nrnent dat de lakschheid
lier kiezorrf’’de schuld' Is van dezi; nc-
jlerlaag. O Zéker, het getal opgekomc-
pen ter MeiMxis Wn« zeer gering en
Stellig scihuHen onder #e thuisg<‘blevenra
keer weinig rechtoohcn en rooden. Maar
jle vraag jo waarom <10 kiezers zoo lakuch
kagen» En als pien era» op aoek ging
haar de oorzaak daarvan, zon men web
MXII NTll XUE ll(XIFI>»T| K.
Harry von -Alfrahrak hevond zich In’
leen zetkllzaaiii opgewonden Btraiming die
jliij zich* z<df niet wist te verklaren. Hat^
ry bezat era gevoelig hart, een levendig
eergevoel yn als liet er op aan k<oun
zijn, eigen oer of die van zijn hwnillp.k
verdedigen, ontzag hij geen offer. Jfijn,
grootste Jrqtó wgs zijn oqd|e naajn, niet
de minste vlek mocht op liet blanke
schild zijner eer rtwlen. Maar hoe jong
hij wa»^ hij had toeh reeds alle genie
tingen van het leven in de groöte stad,
'alle ,,pa«slon»” der groote wereld leeron
kranen. Harry was de verwende lieve
ling dier dames uit de groole woreidi
alle harten kon hij veroveren eö als een
vliiMkr fladderde hij van de eeno bloem
naar do andere. Op de rrabanoii dep
hoofdHtad was hij de held van den dag,
op de feewtmAlra na de wedrennen strooi-
ide hij het' goud mof volle handen uit
en in «Hollen overmoed had hij réedh mecr-
inalra oen klein vermloge^ op één enkeio
kaart gewaagd1. Langen 'tijd was alles
goed gegaan, het gduk had den over1
moedfigra jongettng ntót vorlatetf. Hatihij
een enkele maal geWfeehrek, dan hielp
zijn inoodra hem uit dra nood, of ook
wel „goede vriebden". dijphui
terleen geven tegen
natuurlijk, niet
Alt het graieraschapsigevoel een plant
van onzen modernen tijd is. Wat er mo
dern aan is, is alleen de vorm, waarin'
het tol uiting komt en de meerdere be
lustheid, waarmee het in de mraedhra.
leven gaat.
Maar in wezen is het een zuiver na-
tpurgevoel van vrijwel gelijke instinctieve
liracht en beteekenis als het egoïsme ra
yan gelijken oorsprong. 'Immers het is
den natuurlijk gevolg van den alleeover-
het-rsehraden drang naar zelfbehoud, zoo-
i Is zich lot reeds in den mensch
ten oudsten tijd moeot openbaren.
Natuurlijk is het egoïsme van de twee
«e oudere zustef’ en de sterkere; in
ooverre het ook buiten iedere samen
leving, zelfe .de mpest primitieve, bestaat
4n een absolute voor waarde is voor het
voortbestaan van ^Ue leven. .Maar daar
naast moest, nog voop een eigenlijk al-
N-uïsme zich ontwikkelen kon, ook bij
Het oorspronkelijkste sampnwonen van
^«•erdit‘rra, zoowel bij dieren als bij men-
sjehen, zich een gemeraflchapsgévot*! gaan
tonnen, dat niet ander» was den oen an
deren, verbreedep. vorn» van dit egoïsme».
In, dat nil de natuurlijke hnhoefte van
ty«-t leven voortkwaan. Het wa» ih dezen
primitiévèn Vórm slechte ran inslincHet
gevopl van saaanhoorighe-id, dat de saau>
l'onenden tegenover, al hpt vijand«dijku
jat er buiten stónd, aamrahond- en due
èit»luilenid op verdediging en aanval go-
jicht wa*. Met den groei der mrascho
Bjke SMuenh’iving moest dit gevoel zich
•clrter langzamerhand verbreedon en ver
liepen, ra dus igoowel in hulpverleening
ïfe in getncMu*cha>ppelijkra arbeid! tot uiting
romen. In een gemeenschappelijke en ge-
lamcnlijke overtuiging, kreeg hot ’bóven-
dira ooit Imchte st«‘un en werd hot een
land*. «Die de menschheid als in eenzelf
de kring aaneensloot.
Müar die menschheid was zich van .dat
|em«wns<‘hai>Hgevoel, althans van den
tard van dat gevoel niet of weinig be
wust, omdat het eén‘ te overheerschend
|ee| van haar essentieele geaardlu-id was
in te zeer de basis zelve, yan haar leven.
I>ie bowjtetheid kwam eerst langzamer
hand, toen de mensch ziefi duidelijker als
ien afgezonderd deel van het geheel leer-
Ie zien, toen dus de oorzaak voor het
verzwakken van dat gevoel al begon te
verken ra de enkeling*, zich ook niet
neer als deel van, maar als aan haar te-
hehbraI
weg blljvraHij had zich
races aangcgeivra, ook voor
huniung-race voor officieren aller
pens, wharvoor do keizer een
eerrtpri.fe had uitgeloofd. Dien prjjs
l.» xa.-_.u_. geheelra zomer had
half1)loe*d daarvoor ge-
Op eenmaal, als era donderslag bijviel
eren hraml, is het voorstel van hot dg-
eli.|ksch bestuur onzer gemeente geko-
h-ij, om het groole plan tot verbetering
r wegen, in do binnenstad ongpdaan Ie
lakrai.
Drak daar niet gering over. Hei zou
ra werk zijn dat in de vele mlllloenra
;ou loopen, era werk, dat do binnenstad,
lie zoo nainv is, zou moderiiiseereu. I en
u ui» yarf wegen, van oost naar wrat
■au zuid naar noord, zou eindelijk de
•erhinding brengen tusschen de nieuwe
v ijken die in elk dra vier hoeken zijn
mtetaan on* die gohral zelfslandiig liggen,
[csoheidra door het warnet van straatjes
•n steegjes in de oude stad.
Dat groolscho plan willen B.
>p stal zetten, omdat heil zooveel
'.al kostra
Men moed zich evra de oogen uitwrij-
mra dit snoodif* voorstel
mooit't! te gclooven dat
-prak hij tora*, ra. het heven van zijn
dein verried zijn hevige ontroering,
ook Ik ben zwak geweest, nog zwakker
dan gij, want Ik wiét welk een onrecht
dat gralacht ons had aang«>daan. Dok ik
braitnrie een metóje uit het geslacht der
Altenibraks, de zuster van dra man, die
met zijn vhjradv woordVn gepoogd heeft,
je IWillé te Winnen. Ik hoopte, door die
liefde dra ouden strijd te kunnen be
slechten ra verzoening lot stand te bren
gen. Ik heb moeten bekennen, dót <|it
onmogalijk is, evenals jij heb ik die lief
de met gew'ehi uit mijn hart gerukt. Ik
wil haar niet widérzira, die mijne zin
nen door haar schoonheid betooverde
ik zweer je. ik zal niet eerder rusten
voordat diit rampzalige geheim is opge-
helderd en wij volledige genoegdoening
hebben verkregen Heef me de hand:
Greta, ra beloof me, dat ge mijn op
rechte bondgenooto^ult zijn 1
Greta stak haïf broeder belde handen
loe on sprak ym*t trillende, maar lulde
stemDaf beloof ik je, Eduard.
-— Dank Greta. Laten we nu voor
vandaag afscheid nemen. Ik wil allew
nog rans met oom Hendrik bepraten. .Mor-
|gen begint de strijd I
1 Toen d*' deur achter hem dicht was.
I'zonik Greta op de sofa neder ra vor-
(borg het gelaat in de handen. Haar hart
I kromp ineen van weedom.
Ja. zij wilde era standvastige bradge-
jnoole zijn in den strijd, maar zij wist,
Idat haar hart in dien «rtrijd zou breken.
.40)
Maar ik heb hrai slechts eenapaal
sproken, hoe hij ook smeekh- om
nog een saindftkomist toe te slaan,
fierheid was wedr L.U
dige krachtsinspanning weerstond ik de
verzoi-king hem wwr te aten, hoe hij
me ook bad. Hier zijn de brieven, die
h*j mij schreef 1
Bij dw.e woorden snelde Greta naai
«aar solirijftafel, nam daaruit een hand-
'ol brieven en wierp die voor haar broe-
«w óp tafel.
Ik bood weerstand, vervolgde zy.
ofschoon mijn hart dreigde te barsten.
Ik Schrraf hem. dut mijn eer mij ver-
•ood hrai terug te zteh.^maar dat hij
zijn woord mocht houdén en aanzoek doen
oin mij» hand'. Sedert bob ik gcra
«mg mrar van hem gehad.
De ellendige kwajongen
Oh, scheld hrai niét, Eduard
schuld lig* grootendeefe aan mij.z Hij
it „in tHïn Kilted andere wereld dian
Hoe kon ik dus zoo dwaas zijn te
braven, dat hij hel eerlijk n»e< p’j
meende
i_.Weef bot meisje In hevig snik-
Emstig ontroerd liep Fdu-
■rii als i
Tel kost
•rntfM 'is.
I'n (och is |)ot ernst, hittere ernst. Het
roorstel is er en rMds aansla andon Mann
ing zal hef hefbajuteld worden.
Of... neen Miandeld wordt het natuur-
ijk niet. Het voorstel tot uitstel van dat
i’oonstel tot uitstel vai| hel voorstel dht
«oen uitstel duldt, ligt al gereed
Boste lezer struikel niet over deze»
ingefwikkeldra zin, die toch juist is,, want
i waardoor het pa.
jgi. dat de
in inderdaad het ge.
Itegeering
de marktno-
'•■oprijzen
in werke»
—r Stel je gerust, Greta, ik
■ekening met. dien» Allenbrak
net hem on dé anderen.
Wal will ge dora» Eduard
Laai dat maar aan mij over! Jou
even^geihik is verwoest het mijne ook.
.alen zij gelukkig zijn in hun glans en
ijkdom, laten zij hun geld en kastralra
lehouden, clert naain, den eerlijken
laam moeten zij ons geven. Er moet
•on einde aan komen, ik aanvaard
lieuw den strijd. 7Aj zullen nu weten,
lat zij te d»ra hebbra met*een man
«rijd voor zijn eigen eerlijken naam
roer de per van zijn zuster.
Laat mij dan in dien strijd dralen,
I diuard Ik wil je ter zijde staan en
net je strijden, niet ter wille van mij
lelve, waibl al behalen wij de overwin-
iing>, dan brengt die mij toch geen ge
tik aan, maar om de eer van onzen
taain, om de rar van onze ouders! Mijn
cindlsheid ligt ver achter mij, mijn dwaze
iefde zal vergeten zijn, ik wil In den
nan, dien ik gelooide te beminnen, niets
anders zien «tan den' vijand van
amilie. Zeg mij Eduard, wat ik
noet, ik ben tot alles bereid.
Met bewondering aanschouwde Eduard
'.ijn zuster die hem nu eensklaps ved
Footer en schooner dan vroeger voor-
<wani. Zij scheen hem geen kind' ntrar.
naar era vrouw, die door dra levens
bittere teleurstellingen gerijpt is, vast be»
Toten tot dra strijd, zelfs ten. koste van
laar geluk en haar liefde.
Luister nu eepe naar mij. Greta
1 >e gemernt'Taadeverkiezlngen zijn af-
|t’loop<-n op een wijze die voor den hui-
litistaandvr zeer zonderling zal schijnen,
doch die voor hen. die h) de toestafldén
ruft de tMitenlie. ih* goitwedsstemming
di-r^kiezimdo burger», thuis is, «llrabe-
■alve veritazing wekt.
I De Ante dtetrietra waarin den Haag vei1-
4ve*ld is, zenden ieder een vrijzinnigen
afgevaardigde naar do Kamer
district 1 ran sociaaLdémocraal, de heide
andere ran unie-lihyraal. Van de lo
den dér Provinciate Staten zijn er slechte
(wra van de rechter zijde, terwijl In (Hi
jraicenteraad de meerderheid 'verre links
Wad. Niemand zfll trouwens ontkranen of
den Hftag is overwegend links.
Bij de jongste gemeerdetaadsverkiezin-
tra zijn iMi zes mannen van- »eohts ge
kozen, drie soeiaaHtenilocraten ra zra*
vrijzinnigen*. Vart deze laatste zes ziju
tr vijf iu één district gekozen. Van de
bi-jde a»dere districten kwamen de vrij;
AAtl VIÏTl lil*
ra gevoelens veranderen min
En die verandering gaat in de
het individu raio naar liet
geineenischappolijko, van bet kleine naar
hel massale, wat uit don aard dor ge
bi-urtenissen van zolvra verklaard wordt.
Het is dus natuurlijk, dat wc ook ons
gciiH‘ens0hapsgoxo(."l zién groeien in dra
drang, die ons allen tot wedérkcerigi*
steun cfc hulp bijeendrijft. E.n Jict is
begri,ipelijk, dat we ons daarom van de
tegenstelling tusschen gemeenschapsgevoel
en hét individu al isme, dat ons voor de
zen zoo sterk overheersoht, duidelijker re
kenschap trachten te gaven. Te eerder
doen we dit, waar toch de drang naar
dit gemeraöeliBipHgevoel zioh do laatste
jaren reeds sterker voelen <l*ced.
Hel gjja vooral dé sociale richting in
ons hedendloagisch politiek leven en die
nog groeirade belangstelling voor die klos
sen. der satm-nteving. die van ohs huidig
producfiektelsdl de dupe en van ottaé
inaatscliappij «le paria’s dreigen' te wor
den, die in onzen tijd de woowlra ,,ge-
iiH*n®ehaj>sgiiyoél'’ en ..gemefttiscihaips-
zin" vrijwel, tot genneep goed hpbhen* ge
maakt en, die den modernen mensch dor
latere jaren zijn - nauwe saamhoorigheid
met het geheel der om hem levende-
inenschhoid, zijn deel hebben itan de ge*
mranechap. wahrloe hij behoort en zijn
mwteveranhVrardelijkhead voor het wel en
wee dier getiteenschap weer in dier male
hebben bewust doen wordén, dat ran mo
dern gmranschapsgovoel schijnt gi^oron
te zijn, 't welk vpor de verdere ontwik
keling van ons maatschappelijk leven ze
ker niet zonder betrakenis kan blijven
Men. zou rahteT vérkrard doen, zoo men
uit dien groei tot dé conclusie besloot
lot van dit e»—
namens hen
ot 1 we Excellent
lendringenst verzoefc
NoderlauA
tegen don X
1 a n d b a u w e r."
jpen door het hepa»
innn ark (prijs Die
rad voor den hoer,
»ger en tegemoet k</
;en van den corwu-
>ven en vooral ver-
llratte: Houdt de
ten voor den
n d v e e en r u n d-
sluiten voor,
n varkens
Tot hedra was het Harry .nog aljijd
!4<-iiikl. die woekeraars op den bepaalden
lijd te betalen; maar nu was zijne po-
dti'e verre van aangenaam. Dat zijn va
lei- ‘ziek was geworden kwam hem nu
juist slecht van pas. Waar zou hij nu
Ie Vijf-on-lwintig duizend mark vandagn
halen, die hij binnen drie dagen mpest,
holdlcA f Zijn moedor had hem geschfe-
vra*. dat hij zijn Rchuldeischers, voor kor-
lm lijd tot uitstel moest bewegen, daar
zij óp het ooge-nbllk. dal -zijn vader
zwaar ziek lag, hrai ónmogelijk die.sou»
gttldw kon verschaffra*.
Harry moest miinr acht dagen gedgld
hebben dan zou alles in orde zijn. Maar
'lie noht «tegen waren voorbij on t-r kwam
iti-im geld.
Hlecht gelnlnwl' liep llarry in zijn fraai
graiciiblléórdé kamer heen en weer. Hij
had het geld zoo dringrad noodlig. Niet
lliilléra om zijn whukteischers tevreden. Ie
B-délten, maar ook voor de reis naar Ba-
den-Baden, wkar binnen weinige dagen
di' cofsifo hérfstwoih-ennen zouden plaats
hebhra. Daar kon hij ónmogelijk van
«OT. T». UJ <•-» Voor
de groote
wa-'
prochtigen
’"•"S moest
genovorgesteikl ziende,
l|t‘gon te worden.
Dit individualisme is hel kenmerk ge
weest van onzen modernen tijd. Het is
Ijet gevolg van de diepere en fijnere ont
wikkeling van ’ft iiTcnschen Innerlijk we-
■4en>, waardoor hij meer en meer onder
scheiden raakte van zijn, medraienschen
en tusschen de menschen scherpere nuan
cen en «bis ook meerdere on* diepere schei-
dingen ontstonden. Hei 'individu, zich tot
den wereld op zich zelf ontwikkelend
begon het verband, dat timchra hem en
dijn medemonschen, maar ook tusschen
liem en de samenleving bestond, uit het
öog te verlicwen- Hij nteende zich los
yan allra om zich heen, staande als een
ynkciling in de ruimte. Hij werd eeneen-
'lauM* midden In inü gemeenschappelijk le
ren, waarvan hij de böteekenii» voor eigen
|idi\idueel leven niet itoeer bigreep. En
natuurlijk Was in dezen gedachtenkring
Alle begrip van vaderlandBliefde, van na-
t|tonalitiAtegev«el of graieeftschapszin uil
den booze.
Maar dit individualisme, dat den enke-
ing als absolute afzonderlijkheid* ziet bui
en verljand met het geheel en dien en-
ellng als het middelpunt van alle' leveni,
lOest tra' slótte aan zijtl eigen eonsc-
^icnlies te gronde gaan. De groei van
et maatschappelijk leven yan opzen lijd
laai, te zeer en siradD Weer ia de rioh-
ing van sonnmiwerking en toont in zijn
;e\olgra te diuwteli^c, dót liet individu
an liet welvaren der gemeenschap den
nvloed ondergaat, dan dat hij niet d«
inhoud'baarhoid van het op de spits ge-
lixwun indi*vidualisn*e moest aantooneiu
n waar ten slotte dit indivklualisme de
liejiere behooften van den mensch ook
liet meer te bovrodigen vemiochu, moest
Ie mensch wol als vandelf terugtastra
laar zijn .verband met het geheel, welks
nx loiMl niet alleen merkbaar bleek in zijn
|iilvrli,|lie levensomstandigheden, maar ook
jn zijn innerlijk leven.En waar hij zioh
self nog bleef zien als onderscheiden van
iel gdicel, daar moest toch het nauwere
- erband, dat tusschen. hom en de diclitst
icm omringiNidcn onloochenbaar was
iem vanzelf leerra, dat «geen afscheiding
lesfond, waar oen verband^ bleef. Zoo
noest liet individu zich wel blijven her-
ionnen als een miancraring, maar
i-uain begrijpen als een
naai.
