»s r NGAS num soliede meubelen Stoelen, Kasten, Iderijen, Theeta- Stijlameublemen- peluch, Boeken- lersoona onbesla- dstellen, Kapok- aapkamermeube Hes spotgoedkoop. Leerstoelen vanaf ist f20.-, styi- egels f 50, f 7 60 20 lovenhuii nabij del* tterdam. stun's Inkt ideltjk de BESTE .ONSCHADELIJK CN-HOLLAND. 54e Jaargang. Eerste Blad. NGAS. jTieix-ws- en ^d/rre:rtexxtie"blaxi voor G-o-ixd.ec ©zx OaoxstzeUsezx. 12928 Zaterdag 6 Noveqiber 1915. behalve Zon en MP EN tEUlLLHlUl* De Gunsteling. tig licht hebben? tot JAC. KOOI J Ki. Wieringerwaard, jelast met het instal- (OOM Kz. 7IER1NGERWAARD ifoon Inters. 82. Verschijnt dagelijks PRIJS VAN HÉT ABONNEMENT: Feestdagen. Uitgever» 1 BRINKMAN EN ZOON. Telefoon latere. 82. Brieven uit ue Hotstad. uit drie bestaat costeloos. scherming noodig heeft. het rci»!> (Wordt vervolgd leert hun ze- van summer lUtn. mg is dit werk door met het grootste Bouw- en Woning" irg. Onderstandscoin- enzorg. die schoonheid of zuiverheid toch niet schaden. Wellicht is een overdreven purisme nog gevaarlijker dan zoo’n enkel binnensluipsel. We moeten one daarom ook' voor die gevolgen van den oorlog, die het nationalisme hoog tij dool vieren, trachten tebewaren en temidden van de rumoerigheid om ons heen onze nuchterheid zien te oe waren. K. Schouwburg, 7% uur. Opera „Carmen". ken wij geregeld tijdig nogen ontvangen vw jncerten, v er makel ijkh*- m dan in oa» agaoi» idem franco per post. Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post nnementen worden kt 31, bij onze Agenten, «»f\ ..J iahaslem 1 de dingen niet meer aten, En wan kel soms nog kunnen, js het maar voor één oogenblik. liet is, of de geweldigheid der gebeurtenis sen ons plotseling zoo door elkaar heeft geschud, dat we een anderen kijk hebben gekregen op ons zelve, op onze medemensohen en op de din gen om ons heen. Of we dat allee xien in een ander licht. Wat vroeger voor ons beteekenis had, lijkt ons nu vaak zoo bespottelijk nietig, omdat we het onwillekeurig afmeten naar wat om ons heen gebeurt. Wij ko- taen ons zelven soms voor als een gezellig, huiselijk kringetje, waar ge praat wordt, gelachen, gekibbeld, ge twist over allerlei, totdat plotseling je moet van hier weggaan. De na bijheid van deze vrouw maakt je ze nu wachtig en richt je denkvermogen ten gronde. „Men heeft mij een week geleden een professoriaat aangeboden,” merkte hij aarzelend op. Waar Aan een universiteit in het bui tenland, de naam mag ik niet noe men, voordat ik een beslimring geno men heb. En wat zul je doen ‘f Ik kan hot niet, ik kan niet GOIIISIHEUU R IM :he Drukkerij I 4 ZOON - Oo«a f 1 25 1.50 1 50 .1.90 dagelijks aangenomen aan ons Burean: ten, den Boekhandel en de Postkantoren. mij met naar uit, alsof ze mijn be- Och, ik ken haar, zij ie week hartig, ze heelt iemand noodig, die zo vertrouwen kan. Je moogt haar voor jaron ge kend hebben, al« meisje. Maar als je haar nu zou zien, de heernoharee van het salon, dan zou je er wel anders over denken. Hij keek strak voor zich uit „Dus dat is er van haar geworden." mompelde hij, „ik had het wel ge dacht In deze omgeving, bij dezen man zou hei een wonder zijn, als zij niet ion onder ging... Maar ik. die haar opgevoed heb, ik moet nu npdlg aanzien, hoe een ellendeling mijn werk met voelen trapt. Én er zou een tijd kunnen komen, dat ze toch naar iemand verlangt en zelfs dan kan ik niet bij haar zijn... ik moet haar laten gaan. O 't is om gek te word® En als het noodlot haar niet weer in je nabijheid had gebracht? Maar dat heeft het gedaan! Over dat „als' valt nn ntet meer te rede- twisUb. Ik keek hem bezorgd aan. Hij be vond zich inderdaad in een gevaar lijke gemoedeet learning, hij was mie sehien in staat zijne positie, zijne toekomst, zijn leven voor haar op 't spel te zetten... - Voor alles. kwM, «dda Ik, het andere omhoog gezwendeld had. Aan zulk een mensch had hij, (fie ik als mijn ideaal vereerde zijneeni- gc dochter ten huwelijk gegeven Over dit raadsel sta ik nog ver stomd, en ik geloof niet, dat ik het ooit zal kunnen oplossen. Over de verdere gebeurtenissen kan ik vluchtig heengaan. Een jaar later stierf de oude pro fessor en ik verliet Europa. Dat ik een zware slag gekregen had, heb ik nooit verloochend, want ik werd al schuwer en meer in mij zelf gekeerd. Van jaar tot jaar werd mijn levensbeschouwing enger Maar ik geloofde, dat ik in de we tenschap troost zou vinden, t Bleek een vergissing te zijn, ik voel het thans meer nog dan ooit te voren. En wat denk je te doen vroeg ik. Weet ik het, antwoordde hij heftig. De lijdelijkheid, waarmede ik het moet aanzien, dat zij niet volko men gelukkig is, is mij een kwel ling. En dat jij het recht hebt haar bij te staan I Ik zou dat recht hebben? Hoe kom je er toe. Ja, je zult het hebben. Niet zonder reden zocht ze je gezelschap, ïk verzoek je, waak over haar, be hoedt dit lieve wezen, alsof ze je zuster, je bruid was. Beste vriend, je spreekt war taal Mevrouw van Nieberg ziet er De huidige oorlog, die al verder j zich heen schijnt te gaan grijpen ez nu ook den ganschen Balkan bin- zen zijn gebied te betrekken dreigt, beeft eigenaardige uitwerkingen over- il in Europa. Natuurlijk doen die tich in de oorlogvoerende landen hei Markot gevoelen, maar natuurlijk dee- teu wij daarin ook mee. Over de meeste dier gevolgen be- ioett eigenlijk niet meer gepraat te rorden. Een ieder van ons kent ze. De boter is duurder en de melk en ongeveer alles wat je maai' noemen kunt, doch de verdiensten zijn voor velen minder er zijn er daaren- 1 tegen ook die er bij profiteeren e verhoudingen in ons finan cieel leven veelal totaal averechts zijn geworden. Maar ze zijn dat daar niet alleen. En dit maakt waarschijiir lijk, del er niet zoo heel veel ■eer van merken. Wanneer immers dé heele wereld op haar hoofd staat Sbrij ook, is dat eigenlijk precies MtMfde als wanneer ze gewoonweg op haai beenen en voeten staat. F Wij kunnen nu en dat we dit lèif niet merken, is juist het bewijs er voor zooals we ze vroeger zagen, neer we Maar wij bemerken dien wind not op een andere, zeer eigenaardige wijze. We heèben wel meer van die bevliegingen, die ons tegen de be smetting van onze taal met germa nismen en gallicismen en andere is- ntön in verzet brengen. Maar thans is die neiging, om tot zuivering onzer taal werkzaam te zijn, wel zeer algemeen en sterk. En zij richt zich vooral tegen het insluipen van germanisme. Is het, ómdat we bang zijn door de Duitschers geannexeerd te worden en willen we ons alvast wapenen tegen den vredigen strijd die ons daar wachten zal Maar het gevaar dreigt oogenblikkelijk en ker meer van Engelschen dan Duitechen kant. Niet omdat de En gelschen ons vijandiger zouden zijn, inaar omdat zij er voor hun oecono- mischen oorlog tegen Duitschland meer belang bij zouden hebben onze havens te kunnen sluiten. Of moet deze strijd tegen germa nisme wellicht mede gezien worden als een uiting van den anti-Duit- schen geest die in breede kringen van on» volk heerscht Maar hij openbaart zich blijkbaar ook in kringen, die van dien geest zich heb ben weten vrij te houden. Hoe dit zij en wat tfek de oorzaak ervan wasen mag, mij komt dit pu- ritisme sterk overdreven voor. Wij ondergaan ook als volk den invloed onzer buren en wanneer die invloed niet passief maar actief ondergaan wordt, is daar niets gevaarlijks of schadelijks in- Zouden we dan ook niet uit andere talen mogen nemen en dit omvormen tot gebruik in onze eigen taal? Waarom moeten we ons daartegen zoo krampachtig verzetten? We zijn toch sterk genoeg om, on danks hef ondergaan van zoo n in vloed, onszelven te blijven. En daarop komt het immers maar aan. We moeten het vreemde kun nen opnemen in ons eigen wezen, het tot ‘eigene kunnen maken. Dan zal vreemde invloed ons geen kwaad doen. Natuurlijk is het een goed ding onze taal mooi en zuiver te houden. Maar het opnemen van enkele Duit- sohe of I- ransche uitdrukkingen zal aan zijn zich snel te verplaatsen. Het zal binnen afzienbaren tijd noodig zijn dat ieder raadslid een auto te zijner beschikking hééft. Om in principe daartoe te besluiten stel ik voor deu poet met f 1 te verhoogen ten einde daaruit 4ö vrijkaarten van de trama te bekostigen. De H. T. M. die bij voorkeur dingen doet, die niefc door den beugel kunnen, zal gaarne tegen <lit bedrag den koop willen sluiten. Om het verschil dat bestond tua- schen een auto en de tram aan te vullen, lijkt bet mij gewenacht de te lefoon te benutten. De gemeente ex ploiteert zelf den telefoondienst. Het kqst haar niets alle leden een toe^ stel te geven. En wat is zeldzamer in dezen tijd dan een sociale maat regel die geen geld kost Sociaal is deze maatregel zeker; de sociaal-de- mocraten stemden er met liefde voor. Voor het contact tusschen de raads leden onderling en tussohen hen en de burgerij is een telefoon onmis baar. Is nog niet onlangs gebleken, dat raadsleden in nauwe relatie «taan lot Scheven!ngsche caféhouders, wier belangen zij in particuliere audiëntie bij den wethouder verdedigen? Waar zoo met ijver wordt samengewerkt motM niets nagelaten worden wat het contact met de burgerij, de saamhoo- righeid kan bevorderen. Met een tramkaart en een telefoon zullen wij een eiixi geholpen zijn. Echter nog niet geheel. Herhaaide- lijk heeft een raadslid corresponden tie te voeren. Dat koet hem veel geld aan papier en inkt. Het komt mij alleszins billijk voor, waar het geld besteed wordt ten bate der ge meenschap, dat de gemeenschap het dan ook betaalt. Het is echter niet gewenscht dat zonale het papier dat ter onzer beschikking ligt in de raad zaal, dit papier het hoofd „gemeente secretarie” zal dragen. Wij moeten ook in de gelegenheid zijn het heil der burgerij te behartigen zonder dat deze behartiging een officiMi karak ter draagt Juist de ambtelijke brie ven, die er op het eerste gezicht niet officieel uitzien, kunnen veel nut stichten. Dat een echte „Swan" vul penhouder naast het papier behoort, ligt voor de hand. Trouwens wie a zegt moet b zeggen. Papier en pen zijn zoo nauw verbonden, dat ze on afscheidelijk zijn, vandaar dat de ge meente ze niet kan splitsen zonder óf het papier óf de p«n onrecht aan te doen. Dat een raadslid goed op de hoogte is van de gemeente is de aller-, al lereerste eisch. Het dient vooral de plaatselijke blaxlen te lezen. B. en W. zullen dus inzien dat een abonnement flaarop van het grootste belang is PRIJS DER ADVERTENTIEN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.56 I E'kc re*e' meer 0.10 I JSygpiY By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deie tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 by vooruit- betalingelke regel meer 6 ets. Reclames f 0 95 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. een aardbeving het huis doet ineen storten en het kringetje gillend uit elkaar doet vluchten en alle leden ervan vergeten zijn, waarover ze nu eigenlijk praatten en twistten. Het is toch vaak ook zoo bespot telijk, waar we ons druk over kun nen maken. Wat dóet het er toch eigenlijk toe, of je in smoking of in een Engelsch hens! op een diner v er- schijnl, wanneer je het vergelijkt bij de vraag van dood en leven Wat lijkt het onzinnig zich druk te ma ken over een gestolen fiets, wanneer je vlak naast je deur toestanden ziet, waarin alle begrip van mijn en dijn verloren schijnt gegaanzich op te winden over een vechtpartij met de politie, wanneer bij je buren de menschen worden doodgeslagen als ratten; of te kibbelen over een paar opcenten op een belasting, wanneer een verwoest land nog gebrandschat wordt door de gedwongen opbrengst van honderden millioenen. liet gaat nu in de wereld om het teven zelf, hel leven in zijn kille naaktheid. En niet eens meer oui het leven van het individu, dal waarde loos geworden schijnt, maar om dat van volken. Is het dan wel zoo wonder, dat er een storm van natio nalisme over d» wereld giert Hel is bedroevend sober. Het doet het hoogere beschavingsleven ontegen- zeggelijk enorme schade, het zet de cultuur jaren, tientallen van jaren achteruit. Maar hei komt ook mis schien in ander opzicht die cultuur weer eenigszins ten goede, doordat hot den menschen de waarde van hel nationale leven toch wel beter beseffen, doordat het hun ook eigen leven in andere verhoudingen leert zien. Die storm van nationalisme waait ook over ons land. We voelen ze tel kens in allerlei politieke en maat schappelijke openbaringen- Is de godsvrede, die de elkaar bé- strijdende politieke partijen stilzwij gend sloten, maar die thans op een einde dreigt te loopen, is die gods vrede ook niet zoo n openbaring een gevolg van het gevoel van ewis- gezindheid, van nationale eenheid ge weest LCXC1. VV ij zijn in de gelegenheid onze lezers in Kennis ie stellen met de onuiigesproKen rede van iemand, die nog geen raaddiid is, doch het spoe dig noopt te worden. Zfijn iXMle had den volgenden in houd. Mijnheer de V oorziller. liet raads lidmaatschap wordt steeds zwaarder, lien, iwmug jaar geleden, was bet een grapje, een aardigheidje, lid van den raad te zijn; nu is hot een zwaar werk, <*eu vak. Er dient in derdaad spoedige en aidoende verbe tering^ „gebracht te worden in het lot van de'raadsleden. In alle opzichten iaat dit te wenschwi over. In de .eerste plaats de bezoldiging. Deze is veel te gerhig. De dure tijden, de stijgende duujie van de eerste le vensmiddelen, maken verhooging een belang van eerste orde. Vijf gul den per vergadering is een sohamel loon. En wal voor vergaderingen lie diensttijd wordt voortdurend lan ger de onevenredigheid neemt toe en onidervoeding van de leden zal er een gevolg van zijn. De ernstige ge varen, die daarmede het heil der bur gerij 'bedreigen, zijn niet te onder schatten. Dan is daar de reohtspositie der raadsleden. Alles wat maar zweemt naar verzekering ilearVan is onbe kend. Zoo beu je gezond en zoo lus ten de kiezers je niet meer. Zijn niet «lil jaar negen raadsleden ontslagen? Ontslagen zonder dat hun zaak voor een scheidsgerecht is gebracht. Staat niet <le heer Warneke, die zoovele jaren zijn beste moppen in den. raad lapte, met vrouw en elf bloeien van kinderen aan den dijk Verbetering der bezoldiging, ver korting van den arbeidsduur en re geling der rechtspositie van.de raads leden is urgent. Deze drie grondlagen van een mo dern bestaan, zijn echter voor „een raadslid niet voldoende. Ten- einde zijn taak naar behooren te kunnen vervullen, zijn andere zaken noodig. Een raadslid moet in de gelegenheid <e dan nog kunnen doen Er zijn twee gevallen mogelijk. Ze is onge lukkig of ze is het niet. In het eer ste zou je tusschenkornst haar nog ongelukkiger maken. Want de gou verneur is er de man niet naar zich van zijn vrouw te laten ver vreemden. In het tweede geval heeft ze je hulp niet noodig. Wie zegt je, dat ze dal bakvisehjesavontuurtje niet lang reeds vergeten is en of ze je niet met haar half verwonderde blik die haar eigen Is, zou aankijken, als jo kwam om verjaarde rechten te la ten gelden. Mijn woorden schenen hem te tref fen. Geheel onder den indrnk ging hij aan den «shrijftafel zitten en schreef, dal hij het profeesoriaat aan- nam. Ik stak den brief terstond In den zak, om hem te posten. Nu heb ik nog één wenach, zel- de ik, n.i. dat je morgen zegt, dat je wegens ziekte je college voor on- bepaalden tijd moet uitstellen. Je behandelt me als een kind, mompelde hij tusschen de tanden. Aks een zieke, antwoordde ik, hem de hand drukkend. Goed, en wat dan, als ik hel doe Dan neem je den trein en gaat heen. Voor je eigendommen, zal ik zorgen. Heb je het reeds af geschreven Neen, ik verzocht bedenktijd. Dan moet je morgen, neen van daag. nu dadelijk oen brief schrijven, waarin je je bereid verklaart, depo sitie aan te nemen. Maar. Geen maar... ik raad je aan, lieste vriend, laat mij voor je han delen... Je bent door het lijden, dat je de laatste weken gedaan moei heb ben, in een moeilijken toestand ge raakt. in een toestand, waarin het noodig is, dat een ander moet in grijpen. Dat je ook geen afwijlend antwoord hebt gegeven, bewijst de juistheid van mijn Celling. Wees dus verstandig en doe, wat ik je zeg. Je hebt in de nabijheid dezer vrouw niets te maken. Ver onderstel dat je in de gelegenheid zon komen. In te grijpen. Wat zou Over de avonden die volgden zal ik kort zijn. In ieder geval was het dat zij in het voorjaar weg- llng. anders was de rangschikking *an de flora van Madagascar het “•tete werk van den professor ■“o*1 gereed gekomen. In deu herfst ze terugkomen, zoo nwgelijk met toestemming van haren vader. ging goed, tot in October PMaelmg de brieven wegbleven. ze 8auw hier zi3n» ■^Doch ze kwam niet. In plaats *“rvan kwam in November een schrij- Zt*1 haar va,kr waarin h’i ^Wtocbt. zijn dochter geen brieven "eftr te schrijven. Alle veroordee! hem vreemd, zooals ik wel wist, ~®Jnj zou dan ook gaarne zijn toe- reming hebben gegeven, indien het «Ut anders beslist had. Zijn doch- Ww«« sedert 14 dagen verloofd... h™ geen dien slag trof, kun je jyp?' Ik zal hem mijn leven S "y te boven komen. Toevallig 1* weten wie de man was. Ib r7’rzucbtl«(‘ van het ergste soort, öch van het eene baantje naar mijn leven 4 Ie w^«n wie 4e lick

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1915 | | pagina 1