)N IUG 58e Jaargang. Zaterdag 21 Februari 1920. No. 14244 Eerste Blad. 4 Zoon. Feuilleton. I - i E N. E N eesmiddel. TE© 'ER ROSS DURHAM. XTiexx-txrs ezx ^^d.’V’ertexx.tie'blsLd. voor G-o-o.c9.et. enOxxxstreUseaa.. I i Redactie: Teief. Interc. 545. 1141 SO met het du ken, het al) BINNENLAND. g»‘ rw», uit? uide mevrouw Lo- 28 toch is go- vroeg zij, ter- van ui uwe vrij (Wtordl earvslgA) f jnheid hek I te spreken, voornaamste van 2.75, eel bevatten kkerij 5N - GOUDA laaskwalen. reeds de heil- JON, Markt. WITT Co., 1176 136 Naar Met Engolsch van DAVID LYALL G «au torteeerde V ert üiag ran Mevr. J. 1’. WE&SELlNK-v. KO&H M (NadiruK verbod*®.) M i, don inrer- x. Hü Dit nummer bestaat uit twee bladen en een Kindercourant. isporig hoo- o bijzonder Jng neemt, we krygen ze 1 Tal van zake den afgrond, heet (iOUDSCHE COURANT Bureau: MARKT SI, GOUDA. Administratie: Teief. Interc. SI. ik geloof, dat u bezorgd ia, is werkelijk niet noodig. Ik kan ig schijnt reeds zyn beantwoord. rapporten van accoun- i blyken, dat de hoof- Igemeen tegen ig zijn van vrouwelyke accoun- >rdt hiernevens overgelegd. open vakken dient geacht te wor- standplaats van den adviseerenden ial te genezen het veifgifti- rinezuur wor- verwijderd, sen bereikt t doordat ons jsmiddel door '.eren en blaas en niet, zoo- iy alle andere i, door do in- nden», lien Uw uri- i het gebruik pillen oen r of groen- ije kleur aan- t behoeft gij ‘t ongerust te n. Hierdoor aangetoond, een der be- deelen der hetwelk uit- ^eigenschap- verricht. heidt de DE i alle andere is een bewijs ‘zernde kracht litoefenen. onschadeiijk ?n volmaakte 857 22 COOPS, Wgd- LOON, Markt. Hei mei Clyde. Ik beo dat zij zoo dicht bij de eentge vrouw maar Een wethouderszetel. Die afdeeüng Zwolle van de S. D. A. P. heeft gisteravond vergaderd over de wet- houdtersquaestie. De soc. dem. propagandist voor üverysel, de heer Van der Sluis, te Almelo, was sterk voor het niet bezetten lang dienaangaande gedaan, zyn verschok citanten benoemd, proefneming kon jnet volde haar te steunen en een wrik. dat de ware bevrijders als één man zal toejuichen. Of het spoedig zal geschieden7? HANS. oen lucifer af, stak het gas- en vroeg haar of zij oen aan de dat zij wilde hut ook als ernst beschouwen. flij begreep do opvatting zijner moeder volko- men „Moeder, maar dat zijn heel aardige measohon. Veel zegge van mevrouw tr zeker van, volmoaxtiheid is, als fr.ijn kan.’ ..Dat kan zij niet, mijn zoon, want dan pu zij n'et toelaten, dat hare doohtdr too- lu elspeelster wordt," zride mevrouw Lo rimer koel. bezien de dingen andere. Zij be en letterkundigen 1-j, zei Jim, doende eene verklaring van een wethouderszetel. Hy ried aan. „irischen, frohen Knag" met ad© bui. iyke partyeu m den raad te beginnen, noemde de gesloten overeenkomst niet de burgerlyke pareen onhoudbaar, ook te Al melo; weldra zouden ook daar sociaai-de- tnocraten uit het college van B. en W. tre- diea. Van de ongeveer 600 leden waren er 118 ter vergadering. Over het al of met bezet ten van wethouderezetels staakten de stem men. Voor samenwerking met rechte ver klaarden ziah 24 leden, daartegen 04. Voor samenwerking met links 86, daartegen 32. Uit deze uitslagen concludeerde het bestuur dat de afdeelipg zich uitgesproken had te gen Let bezetten van wethouderuieteifl, welke beslissing aan de andere kenbaar ge maakt zou worden. f Een conjuctuur-belasting aangekondigd. In een brief van den Minister van Finan ciën aan de Tweede Kamer, waarin deze aandringt op de voortzetting der behande ling van het wetsontwerp tto afschaffing der oorlogswinstbelasting, deelt de Minister mede, het geraden te achten een conjunc- tuurbelasting in te voeren, zynde een be lasting op buitengewone winsten. ..Zij Wegen zich in artistieke» kring Voor hen 1* allre kunst, Zijn best Ven „Maar lui zou nergens toe dieneü. ik Wensch niets tegen hen te zeggen Jun. of 1 efdrioos te wezen. God beek ons al len geschapen. Wat ik zeg, is, dat zij geen vrienden zijn voor jou en zooate ik van daag tegen Agnre zeide. valt het mij moei- bjk Roe» te vergeven, dut hij je met hen in kennis heeft gesteld. Er moet al een groot.» iiflimiteh liefctaMn, want het meteje sprak heet vrijpostig van je als Jbn Lo. rimer „Ik ben op zeer vrieiulschappefnk«4 voet mat hen, vooral met haar broer lA ton. Hij kómt twee maal in de week biju- de Jongen*-Brig de en Is mijn beets bomD^ genoot. Ik wilde dat u er met mij een bezoek ging brengen, mooier, dan rondt u hen beter begrijpen. 27) - ,.Heni kennen, zeide mevrouw Lorimer nM een snufje, „i.< ben zijne moeder. ..O,” zei Mamie gerekt, „dat wist ik niet ■i.L' kent hem blijkbaar," zei mevrouw Loniner scherp .0 ja," antwoordde Mamie achteloos, „vrij goed Hij wae gisteravond tot over elf - J bij ons Mamie zeide het zoo onverschillig moge- h.'k on verwachtte niet, dat iiaro woorden op mevrouw Lorimer de uitwerking een bom zou hebben. Werkelijk! Komt hij dkwijls woning? -Als Lij tijd heelt zien wij hem dikwijls, is het niet, moedertje •.Wij houden veel van h“in, zekle Ange la met haar kalme, ernstige stem. „Het is Mtijdeen genoegen hem te zien. Maar hij werkt zoo hard, dat wij liet genoegen niet wo dikwijls Mïebben als wij wel zouden wtuschen Hij is vriendelijk voor Litton, “tfjn zoon, geweest. Ik denk, dat hij u er r«n verteld heeft W Neen, dat heeft hij niet, zeide mevrouw Loiiniei. stijfjee. Ik vrees, dat de moder- te zijne kamers voor hen» schoon» hij maak te 's morgeus zijn eigen ontbijt gereed op een gaskomfoor en gebruikte zijne andere maaitijden buitenshuis riet was een eenigs- zfns Spartaanech leven, maar Jun voelde er zich volmaakt gelukkig bij. Hij- Hal de vrijheid, waarnaar hij verlangde. Dit was het eerste bezoek, dat Zijne moeder aan zijne etage bracht en hij begreep, dat zij niet zonder een bép&ald dool kwam. „Moeder, ik ben echt blij u te zien, goed, dat Ik juist thuis ben, zei hij op geruimd, want hij hiield oprecht veel van zijne moeder. Mestrouw Lorimer kon tabak ruiken In be toen Russische toestanden en mogelijkheden. Een héél kleine bydrage tot het Russi sche vraagstuk. Vandaag had ik gelegenheid helaas slechts zéér kort iemand te spreken, die kort geleden uit Rusland gekomen was en wiens mededeelingen my belangrijk genoeg voorkwamen, om er den lezers van de Goudsche Courant mededeeling van. te doen. Hij verklaarde vooreerst het aanvankelijk groote succes der bolsjewiki onder de bree ds massa van het Russische volk uit twee oorzaken: lo. na de revolutie, die het Czarenbewind omverwierp, kwam het gematigde Kerens- ki-régime aan het roer. Het democratische, \het gematigde was echter niets voor de '‘Russen, die altyd gewend een ijzeren tuist te gevoelen uit den band sprongen eh het regeeren aan het nieuwe bewind ón mogelijk maakten. De bolsjewiki maakten zich van de macht meester en vervingen het gematigd, bestuur weder door een üze' greep op het volk; onder de dwang- itregeien en harde wetten voelde het weer beter thuis iian die met zachtheid en trapte volk had willen BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. CCCCXCHÏ. In de dagen toen de oorlog nog in al zijn verschrikkingen woedde en iedereen van dag tot dag met spanning het Wisselen der kansen gadesloeg, was het aantal Kamer- strategen buitengewoon groot. Vóór de bul letins stonden zy steeds in grooten getale en zy gaven hun wysheid gratis aan ieder die er naar luisteren wilde, in de trams en in de kapperswinkels hielde* deze geleerden hun ongevraagde redevoeringen en wee dengene die zich verstoutte met hen van meening te verschillen. Het genus „stra teeg" heeft thans afgedaan. Eerst hebben wy daarna de diplomaten-* la suite gekre gen, die ons dagelyks precies wisten te ver tellen wat de Entente zou doen, die 's mor gens al omstandig uiteenzetten wat Cle menceau of Lloyd George dien dag zouden doen. Nu de vrede er is, is dit dipiematen- corps ook weer verdwenen en thans hebben wy gekregen de crisis-sociologen. Vermoe- delyk zijn het dezelfde veelaydig-ontwikkel- de geleerden, die eerst strateeg, toen diplo maat en nu socioloog zyn, menschen die jongejannen in wereldwijsheid. Ze zyn er en dagelyks vertellen,ze ons thans, dat er een economische crisis voor de deur staat; an deren beweren dat we er al midden in zitten. De verhalen over de volgepropte pakhuizen, diepzinnige bespiegelingen over de valuta, sombere voorspellingen over de waarde van den gulden, we krygen ze thans iederen dag te genieten. Tal van zaken staan aan den rand van den afgrond, heet het; andere ont slaan morgen of overmorgen al hun perso neel en zoo gaat het voort. Het aantal ren teniers is in den Haag bizonder groot en het schynt een aangenaam vermaak te zyn om gewichtige onderwerpen te behandelen, vooral wanneer de groote meening daar over ietwat naar het pessimistische neigt. Iemand, die niet tot het renteniers-corps behoort, verzekerde my dezer dagen, dat de handelaren in luxe-artikelen het op dit oogenblik zoo slecht hebben. Het publiek koopt niets. Zelfs de zoozeer geliefde tea rooms hebben het thans slapjes. Om dit laatste eens te constateeren^ben ik op stap gegaan en werkelyk het was er in het drie tal van den eersten rang zeer stil op het uur waarop de meeste drukte daar placht te heerschen. Wat echter ontwaarde ik te vens? Een kopje thee kost er vyftig cents! Een gebakje twintig! Waarlyk het wordt daardoor wel duidelyk waarom het bezoek er is afgenomen. Dit is niet alleen afzet terij, maar men heeft vergeten, dat het met dergelyke pryzen niet doenlijk is om van deze aangename verpoozingen een ge regeld gebruik te maken. Wanneer mama met haar kinderen gaat winkelen, is het een prettige afwisseling om een kwartier tje uit te rusten in de tearoom. Nu echter dat grapje tweemaal zoo duur is geworden en de pryzen die daar betaald worden in geen vergelyk meer staan tot de werkelijke waarde van het genotene, denkt men er an ders over. Voor het zelfde bedrag kan men zich thuis, waar een kopje thee een paar centen kost, zich heel wat meer „verma ken”. Zóó dachten vele Haagsche huismoe ders, wier oordeel ik vroeg, over dit punt. Het opdryven van de prijzen heeft een grens, die hier ligt waar de overweging dat het nu te duur wordt, ze gelegd heeft. Het is zoo verleidelijk gemakkelijk om prij zen te verhoogen waarvoor het publiek min of meer ongevoelig is geworden. Maar op eens is het echter uit met die ongevoelig- Vrouwen bij de directe belastingen. Op de vragen van mevrouw Groeneweg betreffende Ue benoeming van vrouwen tot tydeiyk adjunct-accountant by den dienst der directe belastingen, zond de Minister van financiën het volgende antwoord by de Kamer in: Een boekenonderzoek bij een belasting plichtige dient doeltreffend te zyn, ook dan wanneer hetgeen maar al te dikwyis het geval is het belang van den belasting plichtige zich tegen dat onderzoek verzet. Daartoe is het noodig, dat het vernent wordt door iemand die niet alleen een di ploma bezit, maar die vooral ook een krach tige persoonlykheid is. Toen indertyd de accountantsdienst der directe belastingen was ingesteld en weldra ook enkele vrouwelyke candidaten zich aan meldden, rees er ernstige twyfel of voor dien dienst vrouwen in het algemeen wd geschikt konden worden geacht. Daar men echter meende deze vraag niet ontkennend te moeten beantwoorden zoo- geen ervaring was op- idene vrouwelyke soiii- Na eenige jaren van loende zekerheid wordqn aangenomen, dat het niet in het belang der zaak zou zijn, daarmede voort te gaan; vandaar de bedoelde mededeeling aan een vrouwelyke sollicitante. De Minister meent hierby ook te moeten opmerken, dat de physieke gesteldheid der vrouw haar ongeschikt mafikt op bepaalde tijden het Inspanning weiachende boeken onderzoek te verrichten, welk onderzoek meestal op vooraf vastgestelde dagen, waarin geen verandering is te brengen, dient te geschieden. Het zou inderdaad beter zijn geweest in- dien in de oproeping ware vermeld, dat zy alleen tot mannelyke gegadigden werd ge richt. Het verzuim is hierdoor te verklaren, dat bij vroegere gelegenheden de vrouwe lyke sollicitanten weinig talrijk waren ge weest. De derde vraag bovenstaande te zyi Een uittreksel uit tants, waaruit moge den der bureau’s over aanstelling zyn van vrouwi tants, woi In de den de accountant. ren greep op het v*»1 maatregelen en hai,.. Russische volk zich v onder een regeering, vaderlijkheid het verti tegemoet komen. 2o. De overgroote massa van het Russi sche volk bestaat uit totaal-bezitloozen, een vorm van bestaan, dien wy in West-Europa niet meer kennen. Tegenover den Russi- schen proletariër, die letterlijk niets anders bezat dan de kleeren aan zijn lichaam, een paar ikona’s (heiligenbeeldjes) en een portret van den Czaar, was de slechts-gesi- tueerde arbeider uit het werkelijke Europa nog een bourgeois, een kapitalist? bmdat deze zich toch kan verheugen in hst bezit van eenig zy het bescheiden meubi lair, wat meer kleeren enz., alles voor den proletariër in Rusland tot voor kort onbe reikbare heerlijkheden. Dat deze personen, door de bolsjewisti sche revolutie in staat gesteld om zich door plundering en moord in het bezit te stellen van ongedroomde weelde, de zijde der bol sjewiki kozen, valt ten slotte niet te zeer te verwonderen. Eén rem had nog aanwezig kunnen zyn: de godsdienst en de vereering voor den Czaar. Deze twee begrippen hingen echter ten nauwste samen en toen eenmaal de revolutionairen kwamen en de portretten van den Czaar uit de woningen verwijderden kostte het niet veel moeite, de ikona’s den- zelfden weg te doen opgaan, zulks te min der, omdat de Russische geestelijkheid, ge dwongen om haar bestaan te vinden in de bijdragen der gemeenteleden, zich weinig bemind had weten te maken en veelal als uitzuigers te boek stond. Geleidelijk aan begint echter ook al wat Rus is, in te zien, dat met het bolsjewis tisch régime de hemel op aarde nog niet heeft aangevangen. Zelfs de arbeiders zijn gedupeerd en in niet geringe mate: my weixl bevestigd, dat de 12-urige arbeidsdag, de zevendaagsche werkweek was ingevoerd en daarnaast nog overal het stukloon. Het werken naar vaste loonen gaf aanleiding tot een zoodanig luieren, dat zelfs de bolsjewi- ki-regeering daarmede geen genoegen kon nemen. Tegenover de inderdaad buitens1 ge loonen (echter nog niet zoo hoog, wanneer men in aanmerkii dat de Czarenroebel nog maar 8 cent waard is) en de rijke buit uit plunderingen, waar mee de plunderaars echter weinig kunnen uitrichten, staat het absoluut gebrek aan voedingsmiddelen: het oude verhaal van den man, die van honger en dorst ver* smachtte op zijn goudhoop. De boeren ver bouwen niets of weinig meer, dan zy voor eigen gebruik noodig hebben, want zy we ten, dat het geld, dat ze voor hun producten zouden krijgen, reeds waardeloos is of het spoedig zal worden. Als teekenend staaltje van de wyze, waarop het geld reeds lang geleden in Rusland beschouwd werd, werd mij verteld, hoe de boeren hun aanwezig geld gingen beleggen door willekeurige en noodelooze voorwerpen aan te koopen, in de overtuiging, dat die hun waarde be hielden, maar dat het geld met den dag in waarde achteruitging. Zy kochten, wat los en vast was: twaalf parapluies, zes kin derwagens (door een boer zonder kleine kinderen) enz., want zij redeneerden, dat zij voor die artikelen altijd wel andere zou den kunnen ruilen, hetgeen van de roebels zéér kwestieus was. De afschuwelyke wreedheden der bolsje- wdki, waarvan reeds zeer treffende verha- en gedaan zyn, werden eveneens bevestigd; echter meende myn zegsman, dat dit niet gebeurde met goedkeuring der Moskousche regeering, hetgeen van andere zijdq weer wèl beweerd wordt. Hy vertelde nui o.a. van een man, die by het naderen der roode troepen in een bepaald deel van Rusland, nog juist had kunnen vluchten; zijn doch tertje was echter in het door de roeden be zette gebied achtergebleven. De man slaag de er in, langs allerlei sluipwegen eveneens in dat gebied te komen, om te trachten, zijn kind terug te vinden. Hjj vertrouwde zijn plannen toe aan een anderen Rus. die hem verklaarde te weten, waar zijn kina zich bevond en die hem opdroeg, op een bepaalde plaats te wachten, dan zou hy het meisje by hem brengen. Inplaats daarvan waur- sdhuwde hy de bolAjewiki, dat hjj een hun ner tegenstanders had ontdekt. De man wend door de rootten gevangen genomen, naakt uitgekleed aan een slede gebonden en zóó 25 K-M. ver door een barre kou ge dwongen achter het voertuig aan te dra ven. Onderweg werd de man krankzinnig. Op de plaats van bestemming aangekomen werd de krankzinnige met uitgespreide ar men aun een balk vasfcgespy'Kerd en zoo aan het volk tentoongesteld ais afschrik wekkend voorbeeld, tot er eindelijk iemand kwam, die ihem uit genade een kogel aoor het hoofd joeg. Een andter was tot straf bij een barre koude langzaam met water over zijn naakte bahaam begoten. Telkens werd gewacht tot een hoeveelheid water bevroren was en daarna een nieuwe begieting toegepast, zoo- oat de man uiterst langzaam en b;j vo. be- wustzyn een akelig pijnlijken dood van be vriezing en verstikking stierf tot ei een vormeloooe ijsklomp van hem over was. De regeermacht is nog veel meer gecen traliseerd dan onder het Czarenbewin-j, een ijzeren, onverbiddelijke discipline dwingt le ger en ambtenaren tot het doen van wat de bolsjewiki hun als hun plicht voorschrijven. Toch zal wellicht juist hier èn door de groote uitbreiding ,die de bolsjewiki-macht nu over Rusland en’Siberië heeft gekregen, het einde der roode heerschappij piotselin- ger en volmaakter komen dan ónder andere omstandigheden het geval kon zijn. Het Russische volk wordt nog slechts door angst en vrees onder het roode juk gehouden, de organisatie is op zichzelf prachtig, maar het meërendeel van ambtenaren en officie ren snakt naar een béter bewind. Eén staatsgreep dus en de nieuwe regeering vindt <ie organisatie gereed, een korps amb tenaren en officieren volkomen bereid, om ne jonge man zijne moeder niet tot ver trouwde maaxt, Hoe uitnemend de moeder Ook moge zijn Zij stond op, terwijl zij sprak, door eene plofeehnge opwelling Hiertoe aangezet. Ag nes begeleidde hare tante, zeer verflciw, naar de deur van den salon. „"Vaarwel, lieve, je moogt mijne groeten doen aan Ross. Hij moet eens bij mij te tlampstoad de lunch komen gebruiken, ik voel mij zeer bedroefd over je Toen zij naar beneden ging1, zag Dur ham, die guise thuis was gekomen, haar, en onder «*on indruk van het oogenblik verdween hij in die consuIlaiieKaineir. Annue iiet haar uit en vond, Bat zij er uitzag, alsof zij niet genoten had van haar be zoek. ..Naar huis, nnwrouw? wijl zij het portier van het rijtu-g sloot „Ja - neen - zeg hem te rijden naar 1 1, Fancourt Mansions, MaryldJone Road dat was het adres der kamer» van Jim Het kon zijn, dit zij hem juist aan de thee trol en een woordje tegen hem kon zeggen. Zij was erne iger verontrust dan zij m ling was geweest. VerttffiWieade vage ang sten hadden zich in haar gemoed genesteld. Het bord bu’ten de deur gat aan, dat- meneer Lorimer thuis was en zijne moeder ging in de lift naar de vijfde Verdieping. Jim liewoonde een appartement van twee kamers en oen badkamer, heel in de hoog te. zóó diclit bij het uitspansel, dat hij ter nauwernood het gegons van de straat boor- he Hij zat aan de th®e en laa nlt een dik boek, dat hij tegen het brood had fuuige- Zft, toen zijn moeder belde Jln» had geen dienstmeisje, de conrierge van heihuis meak- kleine, kade zitkamer en snuffelde, zij een stoel bij de tafe. nam. „Heb je gwn vuur, Jim? Het zoo’n bitter koude dag." „Alleen het gws, moeder. Ik zal het nu opdraaie». Ik iieb niet veel hinder van do koude endit is heb handigst als ik laat thuiskom.’’ Hij streek kacheltje aan kop Üiee zou gebruiken. HU kon uitdrukking op haar gelaat zien. ie<s op haar hart had. ..Neem,'dank je, ik heb thee gedronken bij de Durhams. Dft is de ontvangdag van Agnes. Ik dacht, dat jij er misriuMen ook zoudt zijn „Hemeltje, ik heb het geheel en ad ver geten, anders zou ilr er heen zijn gegwan, maar rk denk, dat zij beel wat bezoek gehad. Ik zag, hen gisteravond. Ik heb met hen gedineerd!. Het te een prachtig paar." Mehvouw liorimer slaakte een twijfetach- heid, dan reageert het publiek door onthou ding of groote vermindering. Waarschijnlijk geldt dit op het oogenblik voor heel veel zaken, vooral nu allerwege is aangekondigd dat er een crisisinaantocht is waarbij de prijzen zeer zullen vallen. Over het alge meen ben ik niet pessimistisch ten opzichte van die befaamde crisis. Vermoedelijk be staat die in de eerste plaats Ji^in, dat de fabrikanten, de tusschonpersoifen en de de tailhandelaren zullen moeten afzien van de abnormale winsten, die zij eenige jaren heb ben gemaakt en weer tevreden zullen moe ten zyn met een gewone winst. Dit zal ook verband houden met de valuta. Er moet daarin verbetering komen; de verhouding tusschen merk en gulden zal gunstiger moeten worden voor de eerste en dus on gunstiger voor de laatste. Deze laatste om standigheid noemt meneconomische crisis. Toen de wapenstilstand werd geslo ten stond de mark ongeveer op 20 cents. Iedereen verwachtte nu, dat deze koers spoedig zou stijgen en in die verwachting is heol wat gekocht. In plaats van stijgen was het dalen en nog eens dalen. Het kan niet uitblyven of velen Hbbben daarbij ver loren. Nu moet er een oogenblik van stijgen komen en dan zyn er anderen die winnen. Alweer economische crisis, hierin bestaande dat er geld verplaatst wordt. Zoo’n crisis beteekent niet anders dan dat de hoog-op- gestapelde kapitalen in weinig handen weer moeten vervloeien en terugkeeren tot hen die verloren hebben. Het is nu alleen de vraag wie het het langst uithoudt. Die propvolle pakhuizen moeten weer leeg wor den, maar hetzij ni^t geringe winst hetzij met verlies en dit laatste beteekent alweer winst voor anderen. Hier in den Haag zitten millioenen mar ken. Men houdt ze vast en vele kunnen dat doen omdat zij het geld niet onmiddellijk noodig hebben. Ren prijsdaling moet er komen en de luxe-artikelen zullen het eerst aan de beurt komen. Den Haag is tot op zekere hoogte een luxe-stad en het is daar om te begrijpen, dat men hier op dit oogen blik gereserveerd is. Het publiek is l»o dom niet als de groote handelaren het wel achten. Als het op de duurte aan komt, is i ieder slim. Het publiek mist alleen het or gaan om zich te uiten en het uit zich alleen in zyn daden. Het verwondert mij niets dat de tearooms klagen; zij zullen alleen herleven als zij hun prijzen weer brengen binnen de perken van behoorlijke iw>Taling Het fop-element moet er uit. Een voor beeld. Dezer dagen werd aangekondigd een „populaire voorstelling” van een tooneel- stuk. Pryzen 75200 cent. Echter bleek dat daar op kwam 20 vermakelijkheids belasting, 10 auteursrecht en 20 cent per plaats bespreekgeld. In waficêTUkheid waren de pryzen dus 1.25 tot 2.80. Ver schillende gegadigden verlieteh de queue voor de plaatsbespreking toen W dit ver namen. )j Men krijgt nu eenmaal het gevoel dat men wordt „afgezet”. En dit werkt ont houding in de hand. Als de „plukkers” van de publieke beurs dat gaan inzien, zullen zij wel andere maatregelen nemen. En daarvoor is het thans tyd, want het publiek werkt georganiseerd al vormt het geen organisatie. Dat merkt men het meest in een stad als den Haag waar men beu is van het geplunder. HAGENAAR. tigen zucht. Ik ben niet genu4 over dat huls, Jun, ja (rigcnlijk heol ongerust. Agnes zal onze geileden noodig hebben. „Waarom, moeder? Ztei zij er niet lukkig uit? Ik vond haar gisteravond be- paiild stralend Zij is zeker eene heel nioioie vriuw on tot nu toe heelt zij nooit geleefd Dat kan iedereen zien. Ik betwijfel het echter, o! haar tegen woordig leven tot haar duurzaam geluk zul dienen. Het schijnt mij toe, dat de za ligheid van ha.ir ziel in de weegschaal Irilt. Fof>s heeft eene vret-nute gxxlde.ooze bende om zich heen verzameld en h t is duide lijk, dat iilj verwacht, dat zij éón zal wor den met hen. Eentge® er van waren er van daag ook. Een mevrouw Baiülie Kufus, de here dochter, de tMmeelspeelsler. Zij heb ben zulke vrije, familiaire manieren. In dien ik in de plaats van Agnes was ge weest, zou ik het als eene bele“digtig heb- hi n beschouwd. Terwijl zij sprak, hield zij hare oogen scherp op hrt gtolaat van Jim gevesttgtl. En zij vergtate zich niet, hij kreeg een kht-r. „Je hout gisteren bij de Durhams gege- inaar daarna ging je ook njg ergens anders heen - naar de fimilte Clyde en je bleef daar tot elf uur. Mij dunkt, dat je dien avond ntet goed besteed hebt, Jim Ik mohk nmj zeer ongerust over je intimiteit met deze menschen en dat moot ik je zeggen. Zij zullen je in geen en ken opzicht helpen, daar ben ik zeker van er. zuilen zeer zeker •>en \nadeeligen ’n- vloeM hebben oj) je geeste itee ontwikke lt g Zij sprak met overtuiging, en Jim

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1920 | | pagina 1