)N
IUG
58e Jaargang.
Zaterdag 21 Februari 1920.
No. 14244
Eerste Blad.
4
Zoon.
Feuilleton.
I
-
i
E N.
E N
eesmiddel.
TE©
'ER
ROSS DURHAM.
XTiexx-txrs ezx ^^d.’V’ertexx.tie'blsLd. voor G-o-o.c9.et. enOxxxstreUseaa..
I
i
Redactie: Teief. Interc. 545.
1141 SO
met het
du ken,
het al)
BINNENLAND.
g»‘
rw»,
uit?
uide mevrouw Lo-
28
toch
is
go-
vroeg zij, ter-
van
ui
uwe
vrij
(Wtordl earvslgA)
f
jnheid hek
I te spreken,
voornaamste
van 2.75,
eel bevatten
kkerij
5N - GOUDA
laaskwalen.
reeds de heil-
JON, Markt.
WITT Co.,
1176 136
Naar Met Engolsch
van
DAVID LYALL
G «au torteeerde V ert üiag
ran Mevr. J. 1’. WE&SELlNK-v. KO&H M
(NadiruK verbod*®.)
M
i, don
inrer-
x. Hü
Dit nummer bestaat uit twee bladen
en een Kindercourant.
isporig hoo-
o bijzonder
Jng neemt,
we krygen ze 1
Tal van zake
den afgrond, heet
(iOUDSCHE COURANT
Bureau: MARKT SI, GOUDA. Administratie: Teief. Interc. SI.
ik geloof, dat u bezorgd ia,
is werkelijk niet noodig.
Ik kan
ig schijnt reeds
zyn beantwoord.
rapporten van accoun-
i blyken, dat de hoof-
Igemeen tegen
ig zijn van vrouwelyke accoun-
>rdt hiernevens overgelegd.
open vakken dient geacht te wor-
standplaats van den adviseerenden
ial te genezen
het veifgifti-
rinezuur wor-
verwijderd,
sen bereikt
t doordat ons
jsmiddel door
'.eren en blaas
en niet, zoo-
iy alle andere
i, door do in-
nden»,
lien Uw uri-
i het gebruik
pillen oen
r of groen-
ije kleur aan-
t behoeft gij
‘t ongerust te
n. Hierdoor
aangetoond,
een der be-
deelen der
hetwelk uit-
^eigenschap-
verricht.
heidt de DE
i alle andere
is een bewijs
‘zernde kracht
litoefenen.
onschadeiijk
?n volmaakte
857
22
COOPS, Wgd-
LOON, Markt.
Hei
mei
Clyde. Ik beo
dat zij zoo dicht bij de
eentge vrouw maar
Een wethouderszetel.
Die afdeeüng Zwolle van de S. D. A. P.
heeft gisteravond vergaderd over de wet-
houdtersquaestie. De soc. dem. propagandist
voor üverysel, de heer Van der Sluis, te
Almelo, was sterk voor het niet bezetten
lang dienaangaande
gedaan, zyn verschok
citanten benoemd,
proefneming kon jnet volde
haar te steunen en een wrik. dat de ware
bevrijders als één man zal toejuichen.
Of het spoedig zal geschieden7?
HANS.
oen lucifer af, stak het gas-
en vroeg haar of zij oen
aan de
dat zij
wilde hut ook als ernst beschouwen. flij
begreep do opvatting zijner moeder volko-
men
„Moeder,
maar dat
zijn heel aardige measohon.
Veel zegge van mevrouw
tr zeker van,
volmoaxtiheid is, als
fr.ijn kan.’
..Dat kan zij niet, mijn zoon, want dan
pu zij n'et toelaten, dat hare doohtdr too-
lu elspeelster wordt," zride mevrouw Lo
rimer koel.
bezien de dingen andere. Zij be
en letterkundigen
1-j, zei Jim,
doende eene verklaring
van een wethouderszetel. Hy ried aan.
„irischen, frohen Knag" met ad© bui.
iyke partyeu m den raad te beginnen,
noemde de gesloten overeenkomst niet de
burgerlyke pareen onhoudbaar, ook te Al
melo; weldra zouden ook daar sociaai-de-
tnocraten uit het college van B. en W. tre-
diea.
Van de ongeveer 600 leden waren er 118
ter vergadering. Over het al of met bezet
ten van wethouderezetels staakten de stem
men. Voor samenwerking met rechte ver
klaarden ziah 24 leden, daartegen 04. Voor
samenwerking met links 86, daartegen 32.
Uit deze uitslagen concludeerde het bestuur
dat de afdeelipg zich uitgesproken had te
gen Let bezetten van wethouderuieteifl,
welke beslissing aan de andere kenbaar ge
maakt zou worden. f
Een conjuctuur-belasting aangekondigd.
In een brief van den Minister van Finan
ciën aan de Tweede Kamer, waarin deze
aandringt op de voortzetting der behande
ling van het wetsontwerp tto afschaffing
der oorlogswinstbelasting, deelt de Minister
mede, het geraden te achten een conjunc-
tuurbelasting in te voeren, zynde een be
lasting op buitengewone winsten.
..Zij
Wegen zich in artistieke»
kring Voor hen 1* allre kunst,
Zijn best
Ven
„Maar lui zou nergens toe dieneü. ik
Wensch niets tegen hen te zeggen Jun.
of 1 efdrioos te wezen. God beek ons al
len geschapen. Wat ik zeg, is, dat zij geen
vrienden zijn voor jou en zooate ik van
daag tegen Agnre zeide. valt het mij moei-
bjk Roe» te vergeven, dut hij je met hen
in kennis heeft gesteld. Er moet al een
groot.» iiflimiteh liefctaMn, want het meteje
sprak heet vrijpostig van je als Jbn Lo.
rimer
„Ik ben op zeer vrieiulschappefnk«4
voet mat hen, vooral met haar broer lA
ton. Hij kómt twee maal in de week biju-
de Jongen*-Brig de en Is mijn beets bomD^
genoot. Ik wilde dat u er met mij een
bezoek ging brengen, mooier, dan rondt
u hen beter begrijpen.
27) -
,.Heni kennen, zeide mevrouw Lorimer
nM een snufje, „i.< ben zijne moeder.
..O,” zei Mamie gerekt, „dat wist ik niet
■i.L' kent hem blijkbaar," zei mevrouw
Loniner scherp
.0 ja," antwoordde Mamie achteloos, „vrij
goed Hij wae gisteravond tot over elf
- J bij ons
Mamie zeide het zoo onverschillig moge-
h.'k on verwachtte niet, dat iiaro woorden
op mevrouw Lorimer de uitwerking
een bom zou hebben.
Werkelijk! Komt hij dkwijls
woning?
-Als Lij tijd heelt zien wij hem
dikwijls, is het niet, moedertje
•.Wij houden veel van h“in, zekle Ange
la met haar kalme, ernstige stem. „Het is
Mtijdeen genoegen hem te zien. Maar hij
werkt zoo hard, dat wij liet genoegen niet
wo dikwijls Mïebben als wij wel zouden
wtuschen Hij is vriendelijk voor Litton,
“tfjn zoon, geweest. Ik denk, dat hij u er
r«n verteld heeft
W Neen, dat heeft hij niet, zeide mevrouw
Loiiniei. stijfjee. Ik vrees, dat de moder-
te zijne kamers voor hen» schoon» hij maak
te 's morgeus zijn eigen ontbijt gereed op
een gaskomfoor en gebruikte zijne andere
maaitijden buitenshuis riet was een eenigs-
zfns Spartaanech leven, maar Jun voelde
er zich volmaakt gelukkig bij. Hij- Hal
de vrijheid, waarnaar hij verlangde. Dit
was het eerste bezoek, dat Zijne moeder
aan zijne etage bracht en hij begreep, dat
zij niet zonder een bép&ald dool kwam.
„Moeder, ik ben echt blij u te zien,
goed, dat Ik juist thuis ben, zei hij op
geruimd, want hij hiield oprecht veel van
zijne moeder.
Mestrouw Lorimer kon tabak ruiken In be
toen
Russische toestanden en
mogelijkheden.
Een héél kleine bydrage tot het Russi
sche vraagstuk.
Vandaag had ik gelegenheid helaas
slechts zéér kort iemand te spreken, die
kort geleden uit Rusland gekomen was en
wiens mededeelingen my belangrijk genoeg
voorkwamen, om er den lezers van de
Goudsche Courant mededeeling van. te doen.
Hij verklaarde vooreerst het aanvankelijk
groote succes der bolsjewiki onder de bree
ds massa van het Russische volk uit twee
oorzaken:
lo. na de revolutie, die het Czarenbewind
omverwierp, kwam het gematigde Kerens-
ki-régime aan het roer. Het democratische,
\het gematigde was echter niets voor de
'‘Russen, die altyd gewend een ijzeren
tuist te gevoelen uit den band sprongen
eh het regeeren aan het nieuwe bewind ón
mogelijk maakten. De bolsjewiki maakten
zich van de macht meester en vervingen
het gematigd, bestuur weder door een üze'
greep op het volk; onder de dwang-
itregeien en harde wetten voelde het
weer beter thuis iian
die met zachtheid en
trapte volk had willen
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
CCCCXCHÏ.
In de dagen toen de oorlog nog in al zijn
verschrikkingen woedde en iedereen van
dag tot dag met spanning het Wisselen der
kansen gadesloeg, was het aantal Kamer-
strategen buitengewoon groot. Vóór de bul
letins stonden zy steeds in grooten getale
en zy gaven hun wysheid gratis aan ieder
die er naar luisteren wilde, in de trams en
in de kapperswinkels hielde* deze geleerden
hun ongevraagde redevoeringen en wee
dengene die zich verstoutte met hen van
meening te verschillen. Het genus „stra
teeg" heeft thans afgedaan. Eerst hebben
wy daarna de diplomaten-* la suite gekre
gen, die ons dagelyks precies wisten te ver
tellen wat de Entente zou doen, die 's mor
gens al omstandig uiteenzetten wat Cle
menceau of Lloyd George dien dag zouden
doen. Nu de vrede er is, is dit dipiematen-
corps ook weer verdwenen en thans hebben
wy gekregen de crisis-sociologen. Vermoe-
delyk zijn het dezelfde veelaydig-ontwikkel-
de geleerden, die eerst strateeg, toen diplo
maat en nu socioloog zyn, menschen die
jongejannen in wereldwijsheid. Ze zyn er en
dagelyks vertellen,ze ons thans, dat er een
economische crisis voor de deur staat; an
deren beweren dat we er al midden in zitten.
De verhalen over de volgepropte pakhuizen,
diepzinnige bespiegelingen over de valuta,
sombere voorspellingen over de waarde van
den gulden, we krygen ze thans iederen dag
te genieten. Tal van zaken staan aan den
rand van den afgrond, heet het; andere ont
slaan morgen of overmorgen al hun perso
neel en zoo gaat het voort. Het aantal ren
teniers is in den Haag bizonder groot en
het schynt een aangenaam vermaak te zyn
om gewichtige onderwerpen te behandelen,
vooral wanneer de groote meening daar
over ietwat naar het pessimistische neigt.
Iemand, die niet tot het renteniers-corps
behoort, verzekerde my dezer dagen, dat de
handelaren in luxe-artikelen het op dit
oogenblik zoo slecht hebben. Het publiek
koopt niets. Zelfs de zoozeer geliefde tea
rooms hebben het thans slapjes. Om dit
laatste eens te constateeren^ben ik op stap
gegaan en werkelyk het was er in het drie
tal van den eersten rang zeer stil op het
uur waarop de meeste drukte daar placht te
heerschen. Wat echter ontwaarde ik te
vens? Een kopje thee kost er vyftig cents!
Een gebakje twintig! Waarlyk het wordt
daardoor wel duidelyk waarom het bezoek
er is afgenomen. Dit is niet alleen afzet
terij, maar men heeft vergeten, dat het
met dergelyke pryzen niet doenlijk is om
van deze aangename verpoozingen een ge
regeld gebruik te maken. Wanneer mama
met haar kinderen gaat winkelen, is het
een prettige afwisseling om een kwartier
tje uit te rusten in de tearoom. Nu echter
dat grapje tweemaal zoo duur is geworden
en de pryzen die daar betaald worden in
geen vergelyk meer staan tot de werkelijke
waarde van het genotene, denkt men er an
ders over. Voor het zelfde bedrag kan men
zich thuis, waar een kopje thee een paar
centen kost, zich heel wat meer „verma
ken”. Zóó dachten vele Haagsche huismoe
ders, wier oordeel ik vroeg, over dit punt.
Het opdryven van de prijzen heeft een
grens, die hier ligt waar de overweging
dat het nu te duur wordt, ze gelegd heeft.
Het is zoo verleidelijk gemakkelijk om prij
zen te verhoogen waarvoor het publiek min
of meer ongevoelig is geworden. Maar op
eens is het echter uit met die ongevoelig-
Vrouwen bij de directe belastingen.
Op de vragen van mevrouw Groeneweg
betreffende Ue benoeming van vrouwen tot
tydeiyk adjunct-accountant by den dienst
der directe belastingen, zond de Minister
van financiën het volgende antwoord by
de Kamer in:
Een boekenonderzoek bij een belasting
plichtige dient doeltreffend te zyn, ook dan
wanneer hetgeen maar al te dikwyis het
geval is het belang van den belasting
plichtige zich tegen dat onderzoek verzet.
Daartoe is het noodig, dat het vernent
wordt door iemand die niet alleen een di
ploma bezit, maar die vooral ook een krach
tige persoonlykheid is.
Toen indertyd de accountantsdienst der
directe belastingen was ingesteld en weldra
ook enkele vrouwelyke candidaten zich aan
meldden, rees er ernstige twyfel of voor
dien dienst vrouwen in het algemeen wd
geschikt konden worden geacht.
Daar men echter meende deze vraag niet
ontkennend te moeten beantwoorden zoo-
geen ervaring was op-
idene vrouwelyke soiii-
Na eenige jaren van
loende zekerheid
wordqn aangenomen, dat het niet in het
belang der zaak zou zijn, daarmede voort
te gaan; vandaar de bedoelde mededeeling
aan een vrouwelyke sollicitante.
De Minister meent hierby ook te moeten
opmerken, dat de physieke gesteldheid der
vrouw haar ongeschikt mafikt op bepaalde
tijden het Inspanning weiachende boeken
onderzoek te verrichten, welk onderzoek
meestal op vooraf vastgestelde dagen,
waarin geen verandering is te brengen,
dient te geschieden.
Het zou inderdaad beter zijn geweest in-
dien in de oproeping ware vermeld, dat zy
alleen tot mannelyke gegadigden werd ge
richt. Het verzuim is hierdoor te verklaren,
dat bij vroegere gelegenheden de vrouwe
lyke sollicitanten weinig talrijk waren ge
weest.
De derde vraag
bovenstaande te zyi
Een uittreksel uit
tants, waaruit moge
den der bureau’s over
aanstelling zyn van vrouwi
tants, woi
In de
den de
accountant.
ren greep op het v*»1
maatregelen en hai,..
Russische volk zich v
onder een regeering,
vaderlijkheid het verti
tegemoet komen.
2o. De overgroote massa van het Russi
sche volk bestaat uit totaal-bezitloozen, een
vorm van bestaan, dien wy in West-Europa
niet meer kennen. Tegenover den Russi-
schen proletariër, die letterlijk niets anders
bezat dan de kleeren aan zijn lichaam, een
paar ikona’s (heiligenbeeldjes) en een
portret van den Czaar, was de slechts-gesi-
tueerde arbeider uit het werkelijke Europa
nog een bourgeois, een kapitalist? bmdat
deze zich toch kan verheugen in hst bezit
van eenig zy het bescheiden meubi
lair, wat meer kleeren enz., alles voor den
proletariër in Rusland tot voor kort onbe
reikbare heerlijkheden.
Dat deze personen, door de bolsjewisti
sche revolutie in staat gesteld om zich door
plundering en moord in het bezit te stellen
van ongedroomde weelde, de zijde der bol
sjewiki kozen, valt ten slotte niet te zeer
te verwonderen.
Eén rem had nog aanwezig kunnen zyn:
de godsdienst en de vereering voor den
Czaar. Deze twee begrippen hingen echter
ten nauwste samen en toen eenmaal de
revolutionairen kwamen en de portretten
van den Czaar uit de woningen verwijderden
kostte het niet veel moeite, de ikona’s den-
zelfden weg te doen opgaan, zulks te min
der, omdat de Russische geestelijkheid, ge
dwongen om haar bestaan te vinden in de
bijdragen der gemeenteleden, zich weinig
bemind had weten te maken en veelal als
uitzuigers te boek stond.
Geleidelijk aan begint echter ook al wat
Rus is, in te zien, dat met het bolsjewis
tisch régime de hemel op aarde nog niet
heeft aangevangen. Zelfs de arbeiders zijn
gedupeerd en in niet geringe mate: my
weixl bevestigd, dat de 12-urige arbeidsdag,
de zevendaagsche werkweek was ingevoerd
en daarnaast nog overal het stukloon. Het
werken naar vaste loonen gaf aanleiding tot
een zoodanig luieren, dat zelfs de bolsjewi-
ki-regeering daarmede geen genoegen kon
nemen.
Tegenover de inderdaad buitens1
ge loonen (echter nog niet zoo
hoog, wanneer men in aanmerkii
dat de Czarenroebel nog maar 8 cent waard
is) en de rijke buit uit plunderingen, waar
mee de plunderaars echter weinig kunnen
uitrichten, staat het absoluut gebrek aan
voedingsmiddelen: het oude verhaal van
den man, die van honger en dorst ver*
smachtte op zijn goudhoop. De boeren ver
bouwen niets of weinig meer, dan zy voor
eigen gebruik noodig hebben, want zy we
ten, dat het geld, dat ze voor hun producten
zouden krijgen, reeds waardeloos is of het
spoedig zal worden. Als teekenend staaltje
van de wyze, waarop het geld reeds lang
geleden in Rusland beschouwd werd, werd
mij verteld, hoe de boeren hun aanwezig
geld gingen beleggen door willekeurige en
noodelooze voorwerpen aan te koopen, in
de overtuiging, dat die hun waarde be
hielden, maar dat het geld met den dag
in waarde achteruitging. Zy kochten, wat
los en vast was: twaalf parapluies, zes kin
derwagens (door een boer zonder kleine
kinderen) enz., want zij redeneerden, dat
zij voor die artikelen altijd wel andere zou
den kunnen ruilen, hetgeen van de roebels
zéér kwestieus was.
De afschuwelyke wreedheden der bolsje-
wdki, waarvan reeds zeer treffende verha-
en gedaan zyn, werden eveneens bevestigd;
echter meende myn zegsman, dat dit niet
gebeurde met goedkeuring der Moskousche
regeering, hetgeen van andere zijdq weer
wèl beweerd wordt. Hy vertelde nui o.a.
van een man, die by het naderen der roode
troepen in een bepaald deel van Rusland,
nog juist had kunnen vluchten; zijn doch
tertje was echter in het door de roeden be
zette gebied achtergebleven. De man slaag
de er in, langs allerlei sluipwegen eveneens
in dat gebied te komen, om te trachten, zijn
kind terug te vinden. Hjj vertrouwde zijn
plannen toe aan een anderen Rus. die hem
verklaarde te weten, waar zijn kina zich
bevond en die hem opdroeg, op een bepaalde
plaats te wachten, dan zou hy het meisje
by hem brengen. Inplaats daarvan waur-
sdhuwde hy de bolAjewiki, dat hjj een hun
ner tegenstanders had ontdekt. De man
wend door de rootten gevangen genomen,
naakt uitgekleed aan een slede gebonden en
zóó 25 K-M. ver door een barre kou ge
dwongen achter het voertuig aan te dra
ven. Onderweg werd de man krankzinnig.
Op de plaats van bestemming aangekomen
werd de krankzinnige met uitgespreide ar
men aun een balk vasfcgespy'Kerd en zoo
aan het volk tentoongesteld ais afschrik
wekkend voorbeeld, tot er eindelijk iemand
kwam, die ihem uit genade een kogel aoor
het hoofd joeg.
Een andter was tot straf bij een barre
koude langzaam met water over zijn naakte
bahaam begoten. Telkens werd gewacht tot
een hoeveelheid water bevroren was en
daarna een nieuwe begieting toegepast, zoo-
oat de man uiterst langzaam en b;j vo. be-
wustzyn een akelig pijnlijken dood van be
vriezing en verstikking stierf tot ei een
vormeloooe ijsklomp van hem over was.
De regeermacht is nog veel meer gecen
traliseerd dan onder het Czarenbewin-j, een
ijzeren, onverbiddelijke discipline dwingt le
ger en ambtenaren tot het doen van wat de
bolsjewiki hun als hun plicht voorschrijven.
Toch zal wellicht juist hier èn door de
groote uitbreiding ,die de bolsjewiki-macht
nu over Rusland en’Siberië heeft gekregen,
het einde der roode heerschappij piotselin-
ger en volmaakter komen dan ónder andere
omstandigheden het geval kon zijn. Het
Russische volk wordt nog slechts door angst
en vrees onder het roode juk gehouden, de
organisatie is op zichzelf prachtig, maar
het meërendeel van ambtenaren en officie
ren snakt naar een béter bewind. Eén
staatsgreep dus en de nieuwe regeering
vindt <ie organisatie gereed, een korps amb
tenaren en officieren volkomen bereid, om
ne jonge man zijne moeder niet tot ver
trouwde maaxt, Hoe uitnemend de moeder
Ook moge zijn
Zij stond op, terwijl zij sprak, door eene
plofeehnge opwelling Hiertoe aangezet. Ag
nes begeleidde hare tante, zeer verflciw,
naar de deur van den salon.
„"Vaarwel, lieve, je moogt mijne groeten
doen aan Ross. Hij moet eens bij mij te
tlampstoad de lunch komen gebruiken, ik
voel mij zeer bedroefd over je
Toen zij naar beneden ging1, zag Dur
ham, die guise thuis was gekomen, haar,
en onder «*on indruk van het oogenblik
verdween hij in die consuIlaiieKaineir. Annue
iiet haar uit en vond, Bat zij er uitzag,
alsof zij niet genoten had van haar be
zoek.
..Naar huis, nnwrouw?
wijl zij het portier van het rijtu-g sloot
„Ja - neen - zeg hem te rijden naar
1 1, Fancourt Mansions, MaryldJone Road
dat was het adres der kamer» van Jim
Het kon zijn, dit zij hem juist aan de thee
trol en een woordje tegen hem kon zeggen.
Zij was erne iger verontrust dan zij m
ling was geweest. VerttffiWieade vage ang
sten hadden zich in haar gemoed genesteld.
Het bord bu’ten de deur gat aan, dat-
meneer Lorimer thuis was en zijne moeder
ging in de lift naar de vijfde Verdieping.
Jim liewoonde een appartement van twee
kamers en oen badkamer, heel in de hoog
te. zóó diclit bij het uitspansel, dat hij ter
nauwernood het gegons van de straat boor-
he Hij zat aan de th®e en laa nlt een dik
boek, dat hij tegen het brood had fuuige-
Zft, toen zijn moeder belde Jln» had geen
dienstmeisje, de conrierge van heihuis meak-
kleine, kade zitkamer en snuffelde,
zij een stoel bij de tafe. nam.
„Heb je gwn vuur, Jim? Het
zoo’n bitter koude dag."
„Alleen het gws, moeder. Ik zal het nu
opdraaie». Ik iieb niet veel hinder van
do koude endit is heb handigst als ik laat
thuiskom.’’
Hij streek
kacheltje aan
kop Üiee zou gebruiken. HU kon
uitdrukking op haar gelaat zien.
ie<s op haar hart had.
..Neem,'dank je, ik heb thee gedronken
bij de Durhams. Dft is de ontvangdag van
Agnes. Ik dacht, dat jij er misriuMen ook
zoudt zijn
„Hemeltje, ik heb het geheel en ad ver
geten, anders zou ilr er heen zijn gegwan,
maar rk denk, dat zij beel wat bezoek
gehad. Ik zag, hen gisteravond. Ik heb
met hen gedineerd!. Het te een prachtig
paar."
Mehvouw liorimer slaakte een twijfetach-
heid, dan reageert het publiek door onthou
ding of groote vermindering. Waarschijnlijk
geldt dit op het oogenblik voor heel veel
zaken, vooral nu allerwege is aangekondigd
dat er een crisisinaantocht is waarbij de
prijzen zeer zullen vallen. Over het alge
meen ben ik niet pessimistisch ten opzichte
van die befaamde crisis. Vermoedelijk be
staat die in de eerste plaats Ji^in, dat de
fabrikanten, de tusschonpersoifen en de de
tailhandelaren zullen moeten afzien van de
abnormale winsten, die zij eenige jaren heb
ben gemaakt en weer tevreden zullen moe
ten zyn met een gewone winst. Dit zal ook
verband houden met de valuta. Er moet
daarin verbetering komen; de verhouding
tusschen merk en gulden zal gunstiger
moeten worden voor de eerste en dus on
gunstiger voor de laatste. Deze laatste om
standigheid noemt meneconomische
crisis. Toen de wapenstilstand werd geslo
ten stond de mark ongeveer op 20 cents.
Iedereen verwachtte nu, dat deze koers
spoedig zou stijgen en in die verwachting
is heol wat gekocht. In plaats van stijgen
was het dalen en nog eens dalen. Het kan
niet uitblyven of velen Hbbben daarbij ver
loren. Nu moet er een oogenblik van stijgen
komen en dan zyn er anderen die winnen.
Alweer economische crisis, hierin bestaande
dat er geld verplaatst wordt. Zoo’n crisis
beteekent niet anders dan dat de hoog-op-
gestapelde kapitalen in weinig handen
weer moeten vervloeien en terugkeeren tot
hen die verloren hebben. Het is nu alleen
de vraag wie het het langst uithoudt. Die
propvolle pakhuizen moeten weer leeg wor
den, maar hetzij ni^t geringe winst hetzij
met verlies en dit laatste beteekent alweer
winst voor anderen.
Hier in den Haag zitten millioenen mar
ken. Men houdt ze vast en vele kunnen dat
doen omdat zij het geld niet onmiddellijk
noodig hebben. Ren prijsdaling moet er
komen en de luxe-artikelen zullen het eerst
aan de beurt komen. Den Haag is tot op
zekere hoogte een luxe-stad en het is daar
om te begrijpen, dat men hier op dit oogen
blik gereserveerd is. Het publiek is l»o
dom niet als de groote handelaren het wel
achten. Als het op de duurte aan komt, is
i ieder slim. Het publiek mist alleen het or
gaan om zich te uiten en het uit zich alleen
in zyn daden. Het verwondert mij niets
dat de tearooms klagen; zij zullen alleen
herleven als zij hun prijzen weer brengen
binnen de perken van behoorlijke iw>Taling
Het fop-element moet er uit. Een voor
beeld. Dezer dagen werd aangekondigd een
„populaire voorstelling” van een tooneel-
stuk. Pryzen 75200 cent. Echter bleek
dat daar op kwam 20 vermakelijkheids
belasting, 10 auteursrecht en 20 cent
per plaats bespreekgeld. In waficêTUkheid
waren de pryzen dus 1.25 tot 2.80. Ver
schillende gegadigden verlieteh de queue
voor de plaatsbespreking toen W dit ver
namen. )j
Men krijgt nu eenmaal het gevoel dat
men wordt „afgezet”. En dit werkt ont
houding in de hand. Als de „plukkers” van
de publieke beurs dat gaan inzien, zullen
zij wel andere maatregelen nemen.
En daarvoor is het thans tyd, want het
publiek werkt georganiseerd al vormt het
geen organisatie. Dat merkt men het
meest in een stad als den Haag waar men
beu is van het geplunder.
HAGENAAR.
tigen zucht.
Ik ben niet genu4 over dat huls, Jun,
ja (rigcnlijk heol ongerust. Agnes zal onze
geileden noodig hebben.
„Waarom, moeder? Ztei zij er niet
lukkig uit? Ik vond haar gisteravond be-
paiild stralend Zij is zeker eene heel
nioioie vriuw on tot nu toe heelt zij nooit
geleefd Dat kan iedereen zien.
Ik betwijfel het echter, o! haar tegen
woordig leven tot haar duurzaam geluk
zul dienen. Het schijnt mij toe, dat de za
ligheid van ha.ir ziel in de weegschaal Irilt.
Fof>s heeft eene vret-nute gxxlde.ooze bende
om zich heen verzameld en h t is duide
lijk, dat iilj verwacht, dat zij éón zal wor
den met hen. Eentge® er van waren er van
daag ook. Een mevrouw Baiülie Kufus, de
here dochter, de tMmeelspeelsler. Zij heb
ben zulke vrije, familiaire manieren. In
dien ik in de plaats van Agnes was ge
weest, zou ik het als eene bele“digtig heb-
hi n beschouwd.
Terwijl zij sprak, hield zij hare oogen
scherp op hrt gtolaat van Jim gevesttgtl.
En zij vergtate zich niet, hij kreeg een
kht-r.
„Je hout gisteren bij de Durhams gege-
inaar daarna ging je ook njg ergens
anders heen - naar de fimilte Clyde en
je bleef daar tot elf uur. Mij dunkt, dat
je dien avond ntet goed besteed hebt,
Jim Ik mohk nmj zeer ongerust over je
intimiteit met deze menschen en dat moot
ik je zeggen. Zij zullen je in geen en
ken opzicht helpen, daar ben ik zeker van
er. zuilen zeer zeker •>en \nadeeligen ’n-
vloeM hebben oj) je geeste itee ontwikke
lt g Zij sprak met overtuiging, en Jim