IG oed. ®p II H 58e Jaargang. I 1920. Eerste Blad. »p dit Blad I ?- Feuilleton. t I ROSS DURHAM. 2>T5.e-cL-ws en ^ud.-v"erte3ntieTolsud. voqiï G-oixd.©. oxx Ox^xstxelcexx- vo TrouwenI luinkamermeubelen I enkaaten. Spiegels I s.Eikenheu'en Buf- I llubfauteuih, Zijden I en, Leerameuble- «een, Wollen- en atraaaen, ena enz. uis.n.b. deSchiekada elefoon 12800. Moed houden! VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- RN FEESTDAGEN. I—4 ragd, ƒ2.06, «Ik, ragol m«r /AM- isFEk* Administratie: Telef. latere. M. Redactie: Telef. Iijterc. 545. BINNENLAND. 1524 135 i f 21.-. 1521 50 l)o Den Haag HAGENAAR. geloovcn van en Ik vind naar pein- el im voel- het meisje, en. Kuste hear ko- (W»rdt verrel tri.) i O Dit nummer bestaat uit twee bladen en een Kindercourant. Gewone advertentiën en ingezonden mededelingen bij contract tot zeer geredu ceerde» prijs. Groote lettere en randen*'worden berekend naar plaatanalmte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tueschenkemat van «oliede Boekhan delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten. 47) Ik heden in top iet schip INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: Op de voorpagina 60 hooger. gen. als Lilfey eu zal tertugkeea ..Geloof je] Jim met oho Natuurlij k] len van ovtj( Er ie iet» g c';ea word gekliagd van- den kunnen j uiterste veel leen rika, u ven jro- het den be- iren t U van on- 1’ het Naar het Engetecb van DAVID LYALL Geautoriseerde VertUing Mevr. J. 1*. WESSELINk-v. K0S81 M (Nadruk verbodos id ia ona kapitaal, e kwaal, toch aan re gevaar toestand ad. Wu i door de toste van ■ellicht ook al- ilp van Ame- krachten kan I en we vooral nu het bedenken. (iOlINI! E («NT. iue is ge- Zie daar zouden en in bed zijn zoo „Lachen wy den hemel tegen, Die ons tegenlacht.” m onze voiKtzan- iamsche stadge- laar luisteren. Hooger rijst - 3 aarde spruit n:euiwe groen, dat een nieuwe lente ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ2.75, met Zondagsblad ƒ3.40. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA, by onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) 1—5 regels ƒ1.05, eiken regel meer ƒ0.20. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Advertentiën van publieke vermakelijkheden 12h eent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. n, hartkloppingen, I. prikkelbaarheid, 1 zoo radikaa! als I wekt de eetlust d de oorzaak aan, hij TWEEDE KAMER. Posterijen, Telegrafie en Telefonie. Aan hefl voorloopigi vertriag betreJtente 'l wetsontwerp tot regeling van do Inkom sten en uitgaven van de posterijen, de te legrafie en de telefonie voor het dhenstjiar 1920 ontleenen we hrt vegende: Geklaagd werd over de late buttoning dezer begirooiingi Sommige telen mt-euden. dat botengrijke verbetering van de ullk>nbinet?n \an bet be drijf is te verkrijgen door het'aantbrentfeu va.» meer decentralisatie in de gestie van het bedrijf. Ifeorgantalle van hel bedrijf werd door vorsohe done leden noodig ge iaht Aten ver melde hierbij, dut -lo dlrecteur-^eneraal in ziju nieuwjaarsrede do verwachting had uit- gtfprokon, dat het in onderlinge sameis- wtrAlng met het personeel geluKken zou bedrijf een schrede o uier te brengen- tX den vroegeren bloei Hieruit blijkt, men don Zoo dichtte dezer dagen ger Speenhoff zy-n Rotterdt nooten toe. Laten we er ook ni ie, de luchten blauwen al. de zon iederen dag. En uit de het aankondigt. Ondanks zorgen en kommernis weten we. dat een nieuwe lente komen zal. ook voor de lijdende menscihheid. K. >n, Lam- mkachels hartr voor; zei hj«ld hij van Kinoere», en zij vonden ia hemaüij:! een vriend Ik di-* men zen Ik begrijp het Het kon Maarte nieè heel vaal schelen- “Aft, ik kon hoe lang heb je gewacht? Ik heb naar de niet IK Het Zij wm ar haal tevreden mao met tegen ten arm' van Jim aan te leunen, en haar oogen waren nog op do kinderen gericht. Hij aanbad er len wy een pObtche.juo letter stede het efc-dat wy dus ''p grond van pen foramen wjj tot irgesiaide reorgani- n dieibt ntel moest Ürectiü deze moegeu dat pteonzetting •ronder van I deze u.enst- opvatting atuunijk ge- r het onder worpen. Eén tien van die ging van het van vV ater- i. Men moet in van de ue- 3 kunnen begrijpen date* overbrenging “7 dat kèr .llu- oestanuen die Ir a tie eens te len post-chque Uminlutratenr kosterijen; dat |eur-generaal. i een vacature feerd. Waar in nu de post-, llfdo man tot iemd. Hij was daan. Na dien *r aangesteld, jrlüke dienst, aan den post-' „Over tien of twintig jaren la toch alles weer voorbij Eu we leven weer kloekmoedig In de nieuwe maatschappij. Zit daar niet vreesachtig samen Stoort u niet aan al dat naars. Blijft de aarde toch met draaien Ondanks laffe twijfelaars? Toe, bereidt u voor op erger In het heden valt u mee. Viag in top en aan dén helmstok En het schip komt op de ree!” genomen, ging zij naar de andere kamer, het’ was het eerste bezoek van mevrouw Paurmao, een maatschappelijke erkenning, waarnaar de ziel van mevrouw Loirnner reeds geruimen tijd had, venlingd. Jün verlet het huis, keerde terug1 door de lanen, zooate hij was gekomen. Op den grooten weg klom hij op een omni bus, die van Hendon kwam, reed dr mede naar Regent e Park, w«tt hij de Broad Walk met eenige haast overstak, alsof hij vree.-de te laat te komen op een afgesp ro ken plaats. Hij v/as wat Jait en de pereoon, met win hij een afspraak had gemaakt, wacht te op hem op een beschutte bank onder een groeten beuk met oreed uitgespreide takken, die voor hem en reeds voor menig paar, een boom van samenkomst was ge weest. Er waren weinig roensdhen in de buurt, alleen een handjevol kinderen, dae onge veer een honderd meter verder „huishou dentje” speelden. Jim gfing zitten, sloeg zijn arm om het meisje, en Kuste haar hirtetochtelijk. „Lieveling, het spijt mij dati ik te laat ben: ik kon geen oogenblik eerder men „Maar tien minuten' kinderen gekeken; wat zijn ze lief haar kleine, havelooze poppen, ik wilde, dat, ik mooie, echte poppen uit een ww- jtel voor haair kon Koopen. Het was M&mte dfe sprak, en baar del gelaat was verlevendigd met een teedar- beld, dte Jim er nooit op had gezien van de aan den eindelijk eens een smoesje girodienst behoorde. directeur als chef alleen de Minister van Fi- panciën. Alle verband met den postdienst ging via dezen Minister naar het departe ment van Waterstaat. De postcheque-d rec- teur was dan de deskundige aan F.nanciën, gelyk de directeur-generaal van dc poste rijen dit aan Waterstaat is. Als wy onze rekenkundige kennis nog eens ophaien zou den wij deze evenredigheid kunnen opzet ten: d recteur postcheque staat tot Minis ter van Financiën, is gelijk directeur-gene- raal Posteryen staat tot Minister van Wa terstaat. Aangezien de twee volgende ter men gelijk zjjn, moeten ook de twee eerste gelijk zijn. Ergo: dircteur postcheqi lyk <li recteur-gene raai Posterijen. langs mathematischen weg aangetoond wat het doe' was van de verplaatsing naar het departement van Financiën! Het opzetje begon al zoo aardig: er zouden vijf en twin tig agentschappen komon. De nieuwe direc- teur-generaal ging dus een eigen bedryfje opzetten en had alvast 25 kantoren onder naar inceiwl dat ook naar hot inzien van directeur de tegonwpordtee toestand te wenaoteon overlaat. Eenigo teden waren van oorden dat voor gerogi»jfl*)i en bohoorTIjke vorvul^ng vaaiX don dienst vermeer-lering van het aantal ontwikkel Ie ambtenaren noodig te. Alen be twijfelde of voor de salarissen, aan het hongere personeel toegekend bij het nieu we beZ ifdiglngrixNsluit. in voldooide mate Krachten zul<cn worden gevonten, die de wider te huidige om-landigiieden zoozeer gewensdilo Idding zullen kunnen govon. Voort* weed betoogd, dat de regeling van het nieuwe bezolditgln^»rt>e«Jiult t»e<reCa>C aan- leiding geoft l'it kladhten over achteruit- zttt'iig van het personeel der poetorijen. - Ee idge andere leden waren van oordeel, dat het aanüd| ambtenaren van hoogteen en middelbaren rang bij de posterijen veel te groot te. In een der afdcelgigen werd door den heer V in StapMe oen nota betrehenle de orgnniaa.ie van het bedrijf voorge.ozeo en kigedlond. welke aan hel verslag u* toege- voeg! Door iMjuige leden werd gefalaat'jd: over de toepnosing van liet stelsel van bevordering bij keuze. Van verschillende zijden over do onvoldoende uitoefening dienst der Posterijen. F.enige loden meenden, dat verlichting v.wt ba dienst op de hoofd postkantoren ware te lat werkelijk, Mamie? vroeg feite stem. kart ik dat; daar zijn wea.- Iiigd; hij heeft on» verlaten. Iieurd, maar ik weet niet pre- w a t. Ze hobben nirt getwist; moeder zou met niemand twisten, da^ vindt ao bur gerlijk. „Maar Tut zuivert dp lucht nu en dan; het te teler dam dooi een langzaam vuur verteerd te worden, zei Jim met over- tulgteg. „NatuuHijk. dat vind ik ook. Indlen ik me‘ vader getrouwd was geweest, zon ik dikwijls tgen hom in oprtand zijn geko men. We zouten scène na scène hebben gehad, totdat alten eenigszins geregeld was geworden. Maar dal is wet de aard van moeder Ik kan heel goed uit haar han teringen on gedragingen bemerken, dat zij hem ntei terugverwacht. Zij schrijft zelf een boek.’’ Bureau: MARKT 31, OUD A. BRIEVEN UIT DK H&8TAD. CCCCXCVL Een gen tyd geleden M brief aan de bespreking van en girodienst, waarvan hiu- hooidbureau gevestigd is eg- ds iets meer van naby kennen. Dp verschillende overwegingen ue conclusie dat de vooi. satie van dezen tak van worden toegestaan geiyk do» d had voorgesteid. Het deed omtjji wy naar aanleiding van diej'-y eenige brieven ontvingen, iM*l hen die een functie vervullen by Lak, brieven, die volkomen «nz steunden en het doet oi^s nu ha noegen, dat de Tweed© Kaqier havige wetsontwerp hééft Wv van de voornaamste onder<|i»l reorganisatie was de overbrmg dienstvak van het departemA't staat naar dat van Financiën, bekend zyn in de geheimeiut|er parlementen om goed te ku welke diepe beteekenis wel had. Het is niet onaardig 1 tratie van de eigenaardige gM in de broeinesten der bureaiftr releveei en. De directeur van tlei en girodienst was jarenlang^hd aan het hoofdbestuur van de;Po is zoo ongeveer onder-dirime Tot tweemaal toe werd hü M van directeur-generaal gepasse om doet minder ter zake. Toen cheque kwam, word deze Sflf directeur van den dienst bèóae: dan van het hoofdbestuur vdidi is er geen administrateur meer De postcheque is een afrozktei echter ten nauwste vorbörtttefi a dienst en tevens ressorteerende onder het departement van Waterstaat.. In zijn func tie van directeur van den postcheque en giro bleef hjj dus altyd een bywagentje post, indirect dus ondergeschikt directeur-generaal. Om daaraan nu een eind te maken en eindelijk i gelijke van dezen te zijn, werd het verzonnen dat de postcheque en eigenlijk onder Financiën thuis- Ware dit gelukt, dan had deze leen de Minister van ind met den postdie haren overeind j en deed mij verwijten! „En wanneer wil ze Jim haalde zijn schatuters op. „M&mie, ik kon haar nlrt, allen vertel len Ik ging er heen vast besloten, maar ik kon hot eenvoudig niet Ik was zoo ver gekomen haar te vertelen, dat ik het beroep naar Bwlndon heli aangenomen, toen er bezoek werd aangadiond. Ik kan je zeg gen, dat ik er erg blij om was, want ik zou het haar vandaag niet hebben kunnen vertellen Weet je - mijn moeder tetemanl zoo langzamerhand moet tewer- hoop, dat God je zal vergoven, dat je de gelegenheden, zooals weinigen die Krijgen, niet met beide handen aangrijpt. Ik voel me verootmoedigd. Ik heb er steeds naar gestreefd om mijn pd.cht te doen. iK voel nu dat tante Knox volkomen gelijk neett gehad, door te zeggen, dat ik je te veel je eigen zin heb laten volgen Zij veegje haar oogen af, en de dat ,het de bedoeling was om teen to gaan, zoodat hij ópstond. Het zou ten minste oen verlictitng zijn weg te komen en de verwijtende oogrn van zijn moedor niet meer te zien, hoewel deze hem nog gotuimen tijd zouden vervolgen. Op dat oogenblik maakte de verschijning van een aanmatigend dienstmeisje, dat mee deelde een bezoekster, Lady Pairman, een voornaam lid van. de rijke gemeente waar toe mevrouw Lorimer behoorde, in het salon te hebben gelaten, een einde aan het gesprek. Jim zag dat de somberheid van het gelaat zijner moeder verdween, en Mdat alj haastig afeebrid rta hem bad verkrijgen door het f^Vi«n van meer zelfstandigheid aan >te bijkantoren. Eenige letten klaagde over de teistelllng der piatpatk kotten. Do ewsto bestelling wordt in verscheidene groote gemeenten eerst te 9^ A 9'i uur bezorgd. Op ver betering werd aangedrongen. De tegenwoordige regeling van de bestel lingen op Zondag gaf lot verschillende vragen aanleiding: Eenige leden meenden deel uitmaakt. Toch hebben we het uef en er zyn oogenblikken, dat we ons ge.ukkig pryaen en dat de wereld en het leven ons een heerlijkheid, een zaligheid schynon. Om die oogenblikken is het! Om die dagen, dat de glimlach ons met van de lippen w:l en de glans blijft in de heldere oogen, uat de mensclien ons zoo goed schijnen en alles om ons zoo mooi en precies zooals het be hoort, dat de wind sdhynt te streeivn als een hand van liefde en de bloemen a^s een glimlach zyn op het bloeiende gelaat van onze moederaarde! Om die dagen is het, wanneer we zoo gaarne instemmen met de regels oen blij dat je iete tudt om naar te kijken. Wel, hoveling, ik heb hel echte „mauvaie quart dheure doorgpmnakt. „Was zij krankzinnig? In de oogen van Mamie iuKKerde een vroolijke g.anst Zij was nirt bang voor rten tx>rn van mevrouw Lorimer; zij had dien nog nooit ondervonden „Gingen liaar naren overeind staan knikte zij met het bookt, zooals zij deed, toen ik jo laatst in het salon van mevrouw Durham „Jim noemde? ik zie naar nog vóór mij!” „Zij deed eegtv, hoveling, dan dat baar gingen staan. Zij schreide. mij ontvangen? f»JES III 20 )OR JONGELUI [8PLANNEN. Hët ziet er in de wereld niet best uit. En de gezindheid en begeerten en bedoelin gen der Entente, die de wereld regeert, van Frankryk en Engeland, de feitelyke be stuurders dier Entente, vooral, doen vree- zen, dat het er ook niet gauw op verbeteren zal. Haar laatste aan Duitschland gestelde eisch wyst althans in averechtsche richting. In plaats van te trachten naar het herstel van Europa, waarvoor immers een stabili satie der toestanden in Óóst- en Midden- Europa een eerste vereischte is, toont deze daad veeleer de bedoeling Duitschland in onrust te houden en in het herwinnen van zyn evenwichtstoestand te belemmeren. Welke gevolgen deze eisch ten slotte zal hebben, is moeilijk te vóórspellen. Maar zoo de Entente haar mocht willen doorzetten, Ijjkt een gewelddadige ommekeer, die ook in Duitschland het bolsjewisme of den chaos zou brengen, niet onwaarschijnlijk. En een dergelyk gebeuren zou niet alleen het overige Europa met een gevaar bedrei gen, maar zou nok zelfs zonder verdere uitwerking het herstel ata wereld belemme ren, waar het Duitschlands productieve kracht buiten werking stellen an geheel Oost- en Midden-Europa wellicht in een baaierd zou veranderen. Maar ook, al laten we dit nieuwe buiten rekening, dan nog blyft de der wereld allesbehalve bemoedigend, gerust aannemen, dat alleen j krachtsinspanning en ten k( ;1 arbeid en opoffering, wellicht met de oeconomische hulp van Ame- -de oude wereld weer op krachten kan komen en langzaam, o zeer langzaam, tot. den toestand van bloei geraken, die wij voor 1914 gekend hebben. Maar niettemin, of juist daarom, is het nóodig, dat wy den moed niet laten zak ken. Wanneer de wereld werkelyk uit het moeras wil, dan zal zij er ook uit komen. Maar die wil moet meer zyn dan een wensch. Hy moet in zich de zekerheid ber gen van vervulling en dus zijn een besluit. In volte bewustheid van de beteokenis dier daad en de opoffering en inspanning, die zy daarmee voor haar rekening neemt, moet de mensöhheid besluiten, uit dit moe ras zich op te werken. En tot dit besluit kan zy alleen komen door het vertrouwen dat den moed brengt. Wtf moeten vertrou wen vast en zeker vertrouwen, dat we er uit zuhen raken. Dit vertrouwen moet tot een weten worden. Maar een dergeijjk we ten is m deze omstandigheden alleen moge lijk in de moedige, in hem, die nooit ver saagt, gelijk het wederkeerig den moed versterkt en nieuwen moed schept. Daarom wy moeten moed houden. Het leven gaat nooit en nimmer als van een leien dakje. „En de meeste van d’e is moeite en verdriet”, wist immers ook de Prediker. En toch nietwaar? toch begeeren we dat leven, waarvan dit het hoofdbectand- „Zie iiiaar oetta lioo schitterend zij Sich heeft gelkoudun onjler het weggaan van vader EnKrte vrouwen zourieu zenuw aanvallen hebben gekregen gebleven En zij gedraagt er zich verstandig in, dat zij tedereen kan doen dat het heel natuurlijk i», en dnt hij alleen naar AmariKa i» gegaan om nieuw materiaal voor zijn ójck te krij- Maar natuurlijk weet zij, evengoed ik het weten, dal hij nooit zyn ressort. Gelukkig heeft de Kamei tijdig voor dit spelletje een stokje gestoken. Nu zal hei onvermydeljjk zyn om tot vergroo- ting der postkantoren te komen, nadat de postcheque-dienst zoo vereenvoudigd is als mogelyk is. Den Haag verliest een zeer geziene fi guur, al was het er niet één die op den voorgrond stond, hoezeer zyn plaats in het eerste gelid behoorde te zyn. Jhr. Mr. de Geer, het lid van Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland «n lid van de Tweede Kamer gaat zijn functies verwisselen voor die van het burgemeesterschap van Arnhem. Voor de Kamer is dit vertrek een verlies. De heer de Geer was daar niet alleen zeer gezien, maar men schatte z’n oordeel zeer hoog. Als hij het woord nam, kwamen aanstonds alle aanwezigen om hem heen staan, omuat ieder wist dat de heer de Geer alleen sprak als hjj iets te zeggen had en wat hij dan zeide was aiMü belangrijk. Hy nam heel d.kwüte een zeer onafhandeliike positie in. zich daarbij niet zelden losmakend van zijn gan ache groep. Een der nog steeds hangende ministercrississen is voor een groot deel het gevolg van zijn houding. Ongetwijfeld be hoorde de heer de Geer tot het goeoe soort politic, die in staat zouden zijn aan de po litiek weer «en goede reputatie te bezorgen. Aan den heer de Savornin Lohman en hem is bet te danken dat de christ.-histor.sche groep, hoe klein ook, altijd flink gezag in de Kamer had. In Mr. de Geer schuilt on getwijfeld een uitstekend minister. Men zegt dat hü echter reeds meermalen'Voor een portefeuille heeft bedankt. Met het vertrek van Mr. Loeff en Mr. do Geer is het algemeene peil van de Kamer weer een eindje gedaald. Waarom teekken zulke figuren zich uit de Kamer terug, de plaats latend aan tweede tot tiende rang» •poHtte;? In het Verkade-theater wordt thans een blü spel let je opgevoerd dat wel typisch Haagsch mag heeten. Het speelt in den Haag en zelfs op het aloude Zorgvliet. Een jong meisje wordt per vliegmachine ge schaakt. Werkelijk als dat nu niet up-to- date is, wat is het dan wel. De machine daalt op het deftige Sweelinckplein neer, self aansnellen en voor de i verbaasden papa verdwijnt de wolken. Natuurlijk ver- ixcentrieke juffer het publiek op noderne ideeën; een pik iet geheel heen gegoten .««k door het ;rd. Van een hoof kunstzin geeft echter het gelukkig telt den Haag i burgers die de theorie. stukje verkondigd, niet tocht En die dagen, die oogenblikken, ze ko men weer. Hoe somber het ook om ons is. hoe hopelos alls lyken kan, ze zulten terug komen. In ons eigen teven immers hebben we 't telkens opnieuw ervaren. Na regen komt zonneschijn! Dat is de onafwijsbare zekenheid, waaraan we ons kunnen toever trouwen. Het is ook noodzakelijk! Wy heb ben dien zonneschijn noodig na den regen. We zoeken hem, we speuren er naar, over al, we trachten hem naderbij te brengen. En dat is niet alleen roden om moed te houden, het geeft ook de zekerheiu. dat de menscihheid moed houden zal. Dat schept een vaster grond voor onzen moed eu ons vertrouwen. Zektr, „alles zal regt kom”. Maar het zal niet regt kom”, wanneer wy by de pakken neer blyven zitten en ons niet inspannen. Door onze inspanning zal het „regt kom”, ook nu, nu we zoo torenadiep in het moeras blijken te zitten. Maar die inspanning is gewaarborgd door de zucht naar zelfbe houd, die alles drijft. Want die zacht is het tenslotte, die ons ondanks alles moed houden doet. En uit dezen moed vioeit van zelf dc inspanning voort. Maar hu is er ook noodzake.ijk voor. Zonder ue zekerheid van den moed en het vertrouwen kan onze arbeid niet slagen. En hoe vaster die moed des te beter ons werk en des te zekerder ons succes. Dat moeten we vooral nu be denken. En wjj zullen y tj was niet gieneigd op dat oogenliiK 'ois ernstig op te nemen. „Dus in deuk d<tt wij zoo voort moeten gaan, totdat je er moed genoeg toe hebt Ik zou er graag bij willen zijn, maar »k waarschuw jo beveling,, als zo jou aan valt, dan zal Ik bet hiar doen. ,.Je zoudt bedento-i, dat zij mijn moeder is en dat, ongoluKKig voor mij, zij geen anaeren zoon thuis heelt.’ zeide Jim ern stig. „Ik voelde medelijden met haar, maar ik zou jo haar inzicht niet kunnen vorK'.a -ren Je zoudt het niet begrijpen. „Neen, dat zou ik niet; en per slot rekening vragen wij haar niét oiw te d-rhouden, of teie bij te dragon, en bent zeven en twintig jaar. iKhchelijk, dat zij jo behandelt alsof jo negen jaar oud bent. Er moet met gesproken worden. Jim zweog eenige oogenblikken, zeude over het warnet in zijn aangolegen- hoden. Ik zal he< aan m ij n m o e a o r moeten zeggen." vervolgde Mamie, „maar zij zal niet utvaren. Daar heeft zij te veel ver stand voor. Zij heeft in de_ wereld ge leefd, en weet dat ieder zijn eigen tevon n»et maken. Het kan zijn, dat zij jou niet goedkeurt voor mijn toekomst, maar zij zal geen scène maken. Dvt te de beste ma nier om te leven. Jim twijfelde er geen oogenbüik dat dit da beste manlar wm, ms.tr merkte alleen op, dat M] niet ve«l men- achen kende, die <ie omstandigheden wij»- geerig opnamen. vliegmachine u.t nu niet i wel. De nu reelinckplein snellen en v ei papa ver Natuurlij! op het deftif het meisje komt ze. oogen van den veil dochterlief in de i gast deze excentrieke juffer het put. vele hypermoderne ideeën; een pikant saus je ovet het geheel heen gegoten en aldus wordt het met smaak door het Haagsche publiek gesavoureerd. Van een hoogont wikkelde kunstzin geeft echter het stuk geen blijk en gelukkig telt den Haag nog vele duizenden burgers die de theorien in dit onbenullig stukje verkondigd, niet ac- cepteeren. Mocht het stukje buiten den Haag worden opgevoerd, dan zouden wjj bij voorbaat reeds willen waarschuwen tegen verkeerde conclusiën ten opzichte v«xn den Haag en z(jn bewoners. Angele”, zoo heet het blUspelletje, moge Haagsch er uit z en, (Jiet is opzettelijk overdreven en frivool, het geen niet pleit voor de goede smaak van den auteur wien hef succes te goedkoop schijnt te zijn. Jammer dat de tooneelkunst altijd zutken onzin noodig heeft om te trekken. in e- m W

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1920 | | pagina 1