IG
oed.
®p
II
H
58e Jaargang.
I
1920.
Eerste Blad.
»p dit Blad
I ?-
Feuilleton.
t
I
ROSS DURHAM.
2>T5.e-cL-ws en ^ud.-v"erte3ntieTolsud. voqiï G-oixd.©. oxx Ox^xstxelcexx-
vo
TrouwenI
luinkamermeubelen I
enkaaten. Spiegels I
s.Eikenheu'en Buf- I
llubfauteuih, Zijden I
en, Leerameuble-
«een, Wollen- en
atraaaen, ena enz.
uis.n.b. deSchiekada
elefoon 12800.
Moed houden!
VERSCHIJNT DAGELIJKS
BEHALVE ZON- RN FEESTDAGEN.
I—4 ragd, ƒ2.06, «Ik, ragol m«r /AM-
isFEk*
Administratie: Telef. latere. M.
Redactie: Telef. Iijterc. 545.
BINNENLAND.
1524 135
i
f 21.-.
1521 50
l)o
Den Haag
HAGENAAR.
geloovcn
van
en
Ik vind
naar
pein-
el im voel-
het meisje, en. Kuste hear
ko-
(W»rdt verrel tri.)
i
O
Dit nummer bestaat uit twee bladen
en een Kindercourant.
Gewone advertentiën en ingezonden mededelingen bij contract tot zeer geredu
ceerde» prijs. Groote lettere en randen*'worden berekend naar plaatanalmte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tueschenkemat van «oliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten.
47)
Ik
heden
in top
iet schip
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN:
Op de voorpagina 60 hooger.
gen.
als Lilfey eu
zal tertugkeea
..Geloof je]
Jim met oho
Natuurlij k]
len van ovtj(
Er ie iet» g
c';ea
word gekliagd
van- den
kunnen j
uiterste
veel
leen
rika,
u
ven
jro-
het
den
be-
iren
t U
van
on-
1’
het
Naar het Engetecb
van
DAVID LYALL
Geautoriseerde VertUing
Mevr. J. 1*. WESSELINk-v. K0S81 M
(Nadruk verbodos
id ia ona kapitaal,
e kwaal, toch aan
re gevaar
toestand
ad. Wu
i door de
toste van
■ellicht ook al-
ilp van Ame-
krachten kan
I
en we vooral nu
het bedenken.
(iOlINI! E («NT.
iue is ge-
Zie daar
zouden
en in bed zijn
zoo
„Lachen wy den hemel tegen,
Die ons tegenlacht.”
m onze voiKtzan-
iamsche stadge-
laar luisteren.
Hooger rijst
- 3 aarde spruit
n:euiwe groen, dat een nieuwe lente
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ2.75, met Zondagsblad ƒ3.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA,
by onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels ƒ1.05, eiken regel meer ƒ0.20. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5
regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Advertentiën van publieke vermakelijkheden
12h eent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs.
n, hartkloppingen,
I. prikkelbaarheid,
1 zoo radikaa! als
I wekt de eetlust
d de oorzaak
aan,
hij
TWEEDE KAMER.
Posterijen, Telegrafie en Telefonie.
Aan hefl voorloopigi vertriag betreJtente
'l wetsontwerp tot regeling van do Inkom
sten en uitgaven van de posterijen, de te
legrafie en de telefonie voor het dhenstjiar
1920 ontleenen we hrt vegende:
Geklaagd werd over de late buttoning
dezer begirooiingi
Sommige telen mt-euden. dat botengrijke
verbetering van de ullk>nbinet?n \an bet be
drijf is te verkrijgen door het'aantbrentfeu
va.» meer decentralisatie in de gestie van
het bedrijf.
Ifeorgantalle van hel bedrijf werd door
vorsohe done leden noodig ge iaht Aten ver
melde hierbij, dut -lo dlrecteur-^eneraal in
ziju nieuwjaarsrede do verwachting had uit-
gtfprokon, dat het in onderlinge sameis-
wtrAlng met het personeel geluKken zou
bedrijf een schrede o uier te brengen- tX
den vroegeren bloei Hieruit blijkt,
men
don
Zoo dichtte dezer dagen
ger Speenhoff zy-n Rotterdt
nooten toe. Laten we er ook ni
ie, de luchten blauwen al.
de zon iederen dag. En uit de
het
aankondigt.
Ondanks zorgen en kommernis weten we.
dat een nieuwe lente komen zal. ook voor
de lijdende menscihheid. K.
>n, Lam-
mkachels
hartr voor; zei hj«ld hij
van Kinoere», en zij vonden ia hemaüij:!
een vriend
Ik
di-* men
zen
Ik begrijp het
Het kon Maarte nieè heel vaal schelen-
“Aft,
ik kon
hoe lang heb je gewacht?
Ik heb naar de
niet
IK
Het
Zij wm ar haal tevreden mao met tegen
ten arm' van Jim aan te leunen, en haar
oogen waren nog op do kinderen gericht.
Hij aanbad er
len wy een
pObtche.juo
letter stede het
efc-dat wy dus
''p grond van
pen foramen wjj tot
irgesiaide reorgani-
n dieibt ntel moest
Ürectiü deze
moegeu dat
pteonzetting
•ronder van
I deze u.enst-
opvatting
atuunijk ge-
r het onder
worpen. Eén
tien van die
ging van het
van vV ater-
i. Men moet
in van de ue-
3 kunnen begrijpen
date* overbrenging
“7 dat kèr .llu-
oestanuen die
Ir a tie eens te
len post-chque
Uminlutratenr
kosterijen; dat
|eur-generaal.
i een vacature
feerd. Waar
in nu de post-,
llfdo man tot
iemd. Hij was
daan. Na dien
*r aangesteld,
jrlüke dienst,
aan den post-'
„Over tien of twintig jaren
la toch alles weer voorbij
Eu we leven weer kloekmoedig
In de nieuwe maatschappij.
Zit daar niet vreesachtig samen
Stoort u niet aan al dat naars.
Blijft de aarde toch met draaien
Ondanks laffe twijfelaars?
Toe, bereidt u voor op erger
In het heden valt u mee.
Viag in top en aan dén helmstok
En het schip komt op de ree!”
genomen, ging zij naar de andere kamer,
het’ was het eerste bezoek van mevrouw
Paurmao, een maatschappelijke erkenning,
waarnaar de ziel van mevrouw Loirnner
reeds geruimen tijd had, venlingd.
Jün verlet het huis, keerde terug1 door
de lanen, zooate hij was gekomen. Op
den grooten weg klom hij op een omni
bus, die van Hendon kwam, reed dr mede
naar Regent e Park, w«tt hij de Broad
Walk met eenige haast overstak, alsof hij
vree.-de te laat te komen op een afgesp ro
ken plaats.
Hij v/as wat Jait en de pereoon, met
win hij een afspraak had gemaakt, wacht
te op hem op een beschutte bank onder
een groeten beuk met oreed uitgespreide
takken, die voor hem en reeds voor menig
paar, een boom van samenkomst was ge
weest.
Er waren weinig roensdhen in de buurt,
alleen een handjevol kinderen, dae onge
veer een honderd meter verder „huishou
dentje” speelden. Jim gfing zitten, sloeg
zijn arm om het meisje, en Kuste haar
hirtetochtelijk.
„Lieveling, het spijt mij dati ik te laat
ben: ik kon geen oogenblik eerder
men
„Maar tien minuten'
kinderen gekeken; wat zijn ze lief
haar kleine, havelooze poppen, ik wilde,
dat, ik mooie, echte poppen uit een ww-
jtel voor haair kon Koopen.
Het was M&mte dfe sprak, en baar del
gelaat was verlevendigd met een teedar-
beld, dte Jim er nooit op had gezien
van de
aan den
eindelijk
eens een
smoesje
girodienst
behoorde.
directeur als chef alleen de Minister van Fi-
panciën. Alle verband met den postdienst
ging via dezen Minister naar het departe
ment van Waterstaat. De postcheque-d rec-
teur was dan de deskundige aan F.nanciën,
gelyk de directeur-generaal van dc poste
rijen dit aan Waterstaat is. Als wy onze
rekenkundige kennis nog eens ophaien zou
den wij deze evenredigheid kunnen opzet
ten: d recteur postcheque staat tot Minis
ter van Financiën, is gelijk directeur-gene-
raal Posteryen staat tot Minister van Wa
terstaat. Aangezien de twee volgende ter
men gelijk zjjn, moeten ook de twee eerste
gelijk zijn. Ergo: dircteur postcheqi
lyk <li recteur-gene raai Posterijen.
langs mathematischen weg aangetoond wat
het doe' was van de verplaatsing naar het
departement van Financiën! Het opzetje
begon al zoo aardig: er zouden vijf en twin
tig agentschappen komon. De nieuwe direc-
teur-generaal ging dus een eigen bedryfje
opzetten en had alvast 25 kantoren onder
naar
inceiwl dat ook naar hot inzien van
directeur de tegonwpordtee toestand
te wenaoteon overlaat.
Eenigo teden waren van oorden dat voor
gerogi»jfl*)i en bohoorTIjke vorvul^ng vaaiX
don dienst vermeer-lering van het aantal
ontwikkel Ie ambtenaren noodig te. Alen be
twijfelde of voor de salarissen, aan het
hongere personeel toegekend bij het nieu
we beZ ifdiglngrixNsluit. in voldooide mate
Krachten zul<cn worden gevonten, die de
wider te huidige om-landigiieden zoozeer
gewensdilo Idding zullen kunnen govon.
Voort* weed betoogd, dat de regeling van
het nieuwe bezolditgln^»rt>e«Jiult t»e<reCa>C aan-
leiding geoft l'it kladhten over achteruit-
zttt'iig van het personeel der poetorijen.
- Ee idge andere leden waren van oordeel,
dat het aanüd| ambtenaren van hoogteen
en middelbaren rang bij de posterijen veel
te groot te.
In een der afdcelgigen werd door den
heer V in StapMe oen nota betrehenle de
orgnniaa.ie van het bedrijf voorge.ozeo en
kigedlond. welke aan hel verslag u* toege-
voeg!
Door iMjuige leden werd gefalaat'jd: over de
toepnosing van liet stelsel van bevordering
bij keuze.
Van verschillende zijden
over do onvoldoende uitoefening
dienst der Posterijen.
F.enige loden meenden, dat verlichting v.wt
ba dienst op de hoofd postkantoren ware
te
lat werkelijk, Mamie? vroeg
feite stem.
kart ik dat; daar zijn wea.-
Iiigd; hij heeft on» verlaten.
Iieurd, maar ik weet niet pre-
w a t. Ze hobben nirt getwist; moeder
zou met niemand twisten, da^ vindt ao bur
gerlijk.
„Maar Tut zuivert dp lucht nu en dan;
het te teler dam dooi een langzaam vuur
verteerd te worden, zei Jim met over-
tulgteg.
„NatuuHijk. dat vind ik ook. Indlen ik
me‘ vader getrouwd was geweest, zon ik
dikwijls tgen hom in oprtand zijn geko
men. We zouten scène na scène hebben
gehad, totdat alten eenigszins geregeld was
geworden. Maar dal is wet de aard van
moeder Ik kan heel goed uit haar han
teringen on gedragingen bemerken, dat zij
hem ntei terugverwacht. Zij schrijft zelf
een boek.’’
Bureau: MARKT 31, OUD A.
BRIEVEN UIT DK H&8TAD.
CCCCXCVL
Een gen tyd geleden M
brief aan de bespreking van
en girodienst, waarvan hiu-
hooidbureau gevestigd is eg- ds
iets meer van naby kennen. Dp
verschillende overwegingen
ue conclusie dat de vooi.
satie van dezen tak van
worden toegestaan geiyk do» d
had voorgesteid. Het deed omtjji
wy naar aanleiding van diej'-y
eenige brieven ontvingen, iM*l
hen die een functie vervullen by
Lak, brieven, die volkomen «nz
steunden en het doet oi^s nu ha
noegen, dat de Tweed© Kaqier
havige wetsontwerp hééft Wv
van de voornaamste onder<|i»l
reorganisatie was de overbrmg
dienstvak van het departemA't
staat naar dat van Financiën,
bekend zyn in de geheimeiut|er
parlementen om goed te ku
welke diepe beteekenis
wel had. Het is niet onaardig 1
tratie van de eigenaardige gM
in de broeinesten der bureaiftr
releveei en. De directeur van tlei
en girodienst was jarenlang^hd
aan het hoofdbestuur van de;Po
is zoo ongeveer onder-dirime
Tot tweemaal toe werd hü M
van directeur-generaal gepasse
om doet minder ter zake. Toen
cheque kwam, word deze Sflf
directeur van den dienst bèóae:
dan van het hoofdbestuur vdidi
is er geen administrateur meer
De postcheque is een afrozktei
echter ten nauwste vorbörtttefi a
dienst en tevens ressorteerende onder het
departement van Waterstaat.. In zijn func
tie van directeur van den postcheque en
giro bleef hjj dus altyd een bywagentje
post, indirect dus ondergeschikt
directeur-generaal. Om daaraan nu
een eind te maken en eindelijk
i gelijke van dezen te zijn, werd het
verzonnen dat de postcheque en
eigenlijk onder Financiën thuis-
Ware dit gelukt, dan had deze
leen de Minister van
ind met den postdie
haren overeind j
en deed mij verwijten!
„En wanneer wil ze
Jim haalde zijn schatuters op.
„M&mie, ik kon haar nlrt, allen vertel
len Ik ging er heen vast besloten, maar
ik kon hot eenvoudig niet Ik was zoo
ver gekomen haar te vertelen, dat ik het
beroep naar Bwlndon heli aangenomen, toen
er bezoek werd aangadiond. Ik kan je zeg
gen, dat ik er erg blij om was, want ik
zou het haar vandaag niet hebben kunnen
vertellen Weet je - mijn moeder tetemanl
zoo langzamerhand moet tewer-
hoop, dat God je zal vergoven, dat je de
gelegenheden, zooals weinigen die Krijgen,
niet met beide handen aangrijpt. Ik voel
me verootmoedigd. Ik heb er steeds naar
gestreefd om mijn pd.cht te doen. iK voel
nu dat tante Knox volkomen gelijk neett
gehad, door te zeggen, dat ik je te veel
je eigen zin heb laten volgen
Zij veegje haar oogen af, en
de dat ,het de bedoeling was om teen to
gaan, zoodat hij ópstond. Het zou ten
minste oen verlictitng zijn weg te komen
en de verwijtende oogrn van zijn moedor
niet meer te zien, hoewel deze hem nog
gotuimen tijd zouden vervolgen.
Op dat oogenblik maakte de verschijning
van een aanmatigend dienstmeisje, dat mee
deelde een bezoekster, Lady Pairman, een
voornaam lid van. de rijke gemeente waar
toe mevrouw Lorimer behoorde, in het
salon te hebben gelaten, een einde aan
het gesprek. Jim zag dat de somberheid
van het gelaat zijner moeder verdween, en
Mdat alj haastig afeebrid rta hem bad
verkrijgen door het f^Vi«n van meer
zelfstandigheid aan >te bijkantoren.
Eenige letten klaagde over de teistelllng
der piatpatk kotten. Do ewsto bestelling
wordt in verscheidene groote gemeenten
eerst te 9^ A 9'i uur bezorgd. Op ver
betering werd aangedrongen.
De tegenwoordige regeling van de bestel
lingen op Zondag gaf lot verschillende
vragen aanleiding: Eenige leden meenden
deel uitmaakt. Toch hebben we het uef en
er zyn oogenblikken, dat we ons ge.ukkig
pryaen en dat de wereld en het leven ons
een heerlijkheid, een zaligheid schynon. Om
die oogenblikken is het! Om die dagen, dat
de glimlach ons met van de lippen w:l en
de glans blijft in de heldere oogen, uat de
mensclien ons zoo goed schijnen en alles
om ons zoo mooi en precies zooals het be
hoort, dat de wind sdhynt te streeivn als
een hand van liefde en de bloemen a^s een
glimlach zyn op het bloeiende gelaat van
onze moederaarde! Om die dagen is het,
wanneer we zoo gaarne instemmen met de
regels
oen blij dat je iete tudt om naar
te kijken. Wel, hoveling, ik heb hel echte
„mauvaie quart dheure doorgpmnakt.
„Was zij krankzinnig?
In de oogen van Mamie iuKKerde een
vroolijke g.anst Zij was nirt bang voor
rten tx>rn van mevrouw Lorimer; zij had
dien nog nooit ondervonden
„Gingen liaar naren overeind staan
knikte zij met het bookt, zooals zij deed,
toen ik jo laatst in het salon van mevrouw
Durham „Jim noemde? ik zie naar nog
vóór mij!”
„Zij deed eegtv, hoveling, dan dat baar
gingen staan. Zij schreide.
mij ontvangen?
f»JES III 20
)OR JONGELUI
[8PLANNEN.
Hët ziet er in de wereld niet best uit.
En de gezindheid en begeerten en bedoelin
gen der Entente, die de wereld regeert, van
Frankryk en Engeland, de feitelyke be
stuurders dier Entente, vooral, doen vree-
zen, dat het er ook niet gauw op verbeteren
zal. Haar laatste aan Duitschland gestelde
eisch wyst althans in averechtsche richting.
In plaats van te trachten naar het herstel
van Europa, waarvoor immers een stabili
satie der toestanden in Óóst- en Midden-
Europa een eerste vereischte is, toont deze
daad veeleer de bedoeling Duitschland in
onrust te houden en in het herwinnen van
zyn evenwichtstoestand te belemmeren.
Welke gevolgen deze eisch ten slotte zal
hebben, is moeilijk te vóórspellen. Maar zoo
de Entente haar mocht willen doorzetten,
Ijjkt een gewelddadige ommekeer, die ook
in Duitschland het bolsjewisme of den
chaos zou brengen, niet onwaarschijnlijk.
En een dergelyk gebeuren zou niet alleen
het overige Europa met een gevaar bedrei
gen, maar zou nok zelfs zonder verdere
uitwerking het herstel ata wereld belemme
ren, waar het Duitschlands productieve
kracht buiten werking stellen an geheel
Oost- en Midden-Europa wellicht in een
baaierd zou veranderen.
Maar ook, al laten we dit nieuwe
buiten rekening, dan nog blyft de
der wereld allesbehalve bemoedigend,
gerust aannemen, dat alleen
j krachtsinspanning en ten k(
;1 arbeid en opoffering, wellicht
met de oeconomische hulp van Ame-
-de oude wereld weer op krachten kan
komen en langzaam, o zeer langzaam, tot.
den toestand van bloei geraken, die wij voor
1914 gekend hebben.
Maar niettemin, of juist daarom, is het
nóodig, dat wy den moed niet laten zak
ken. Wanneer de wereld werkelyk uit het
moeras wil, dan zal zij er ook uit komen.
Maar die wil moet meer zyn dan een
wensch. Hy moet in zich de zekerheid ber
gen van vervulling en dus zijn een besluit.
In volte bewustheid van de beteokenis
dier daad en de opoffering en inspanning,
die zy daarmee voor haar rekening neemt,
moet de mensöhheid besluiten, uit dit moe
ras zich op te werken. En tot dit besluit
kan zy alleen komen door het vertrouwen
dat den moed brengt. Wtf moeten vertrou
wen vast en zeker vertrouwen, dat we er
uit zuhen raken. Dit vertrouwen moet tot
een weten worden. Maar een dergeijjk we
ten is m deze omstandigheden alleen moge
lijk in de moedige, in hem, die nooit ver
saagt, gelijk het wederkeerig den moed
versterkt en nieuwen moed schept.
Daarom wy moeten moed houden. Het
leven gaat nooit en nimmer als van een
leien dakje. „En de meeste van d’e is
moeite en verdriet”, wist immers ook de
Prediker. En toch nietwaar? toch begeeren
we dat leven, waarvan dit het hoofdbectand-
„Zie iiiaar oetta lioo schitterend zij Sich
heeft gelkoudun onjler het weggaan van
vader EnKrte vrouwen zourieu zenuw
aanvallen hebben gekregen
gebleven En zij gedraagt er zich
verstandig in, dat zij tedereen kan doen
dat het heel natuurlijk i», en
dnt hij alleen naar AmariKa i» gegaan om
nieuw materiaal voor zijn ójck te krij-
Maar natuurlijk weet zij, evengoed
ik het weten, dal hij nooit
zyn ressort. Gelukkig heeft de Kamei tijdig
voor dit spelletje een stokje gestoken. Nu
zal hei onvermydeljjk zyn om tot vergroo-
ting der postkantoren te komen, nadat de
postcheque-dienst zoo vereenvoudigd is als
mogelyk is.
Den Haag verliest een zeer geziene fi
guur, al was het er niet één die op den
voorgrond stond, hoezeer zyn plaats in het
eerste gelid behoorde te zyn. Jhr. Mr. de
Geer, het lid van Gedeputeerde Staten van
Zuid-Holland «n lid van de Tweede Kamer
gaat zijn functies verwisselen voor die van
het burgemeesterschap van Arnhem. Voor
de Kamer is dit vertrek een verlies. De heer
de Geer was daar niet alleen zeer gezien,
maar men schatte z’n oordeel zeer hoog. Als
hij het woord nam, kwamen aanstonds alle
aanwezigen om hem heen staan, omuat ieder
wist dat de heer de Geer alleen sprak als
hjj iets te zeggen had en wat hij dan zeide
was aiMü belangrijk. Hy nam heel d.kwüte
een zeer onafhandeliike positie in. zich
daarbij niet zelden losmakend van zijn gan
ache groep. Een der nog steeds hangende
ministercrississen is voor een groot deel het
gevolg van zijn houding. Ongetwijfeld be
hoorde de heer de Geer tot het goeoe soort
politic, die in staat zouden zijn aan de po
litiek weer «en goede reputatie te bezorgen.
Aan den heer de Savornin Lohman en hem
is bet te danken dat de christ.-histor.sche
groep, hoe klein ook, altijd flink gezag in
de Kamer had. In Mr. de Geer schuilt on
getwijfeld een uitstekend minister. Men
zegt dat hü echter reeds meermalen'Voor
een portefeuille heeft bedankt.
Met het vertrek van Mr. Loeff en Mr. do
Geer is het algemeene peil van de Kamer
weer een eindje gedaald. Waarom teekken
zulke figuren zich uit de Kamer terug, de
plaats latend aan tweede tot tiende rang»
•poHtte;?
In het Verkade-theater wordt thans een
blü spel let je opgevoerd dat wel typisch
Haagsch mag heeten. Het speelt in den
Haag en zelfs op het aloude Zorgvliet. Een
jong meisje wordt per vliegmachine ge
schaakt. Werkelijk als dat nu niet up-to-
date is, wat is het dan wel. De machine
daalt op het deftige Sweelinckplein neer,
self aansnellen en voor de
i verbaasden papa verdwijnt
de wolken. Natuurlijk ver-
ixcentrieke juffer het publiek op
noderne ideeën; een pik
iet geheel heen gegoten
.««k door het
;rd. Van een hoof
kunstzin geeft echter het
gelukkig telt den Haag
i burgers die de theorie.
stukje verkondigd, niet
tocht
En die dagen, die oogenblikken, ze ko
men weer. Hoe somber het ook om ons is.
hoe hopelos alls lyken kan, ze zulten terug
komen. In ons eigen teven immers hebben
we 't telkens opnieuw ervaren. Na regen
komt zonneschijn! Dat is de onafwijsbare
zekenheid, waaraan we ons kunnen toever
trouwen. Het is ook noodzakelijk! Wy heb
ben dien zonneschijn noodig na den regen.
We zoeken hem, we speuren er naar, over
al, we trachten hem naderbij te brengen.
En dat is niet alleen roden om moed te
houden, het geeft ook de zekerheiu. dat
de menscihheid moed houden zal. Dat schept
een vaster grond voor onzen moed eu ons
vertrouwen.
Zektr, „alles zal regt kom”. Maar het zal
niet regt kom”, wanneer wy by de pakken
neer blyven zitten en ons niet inspannen.
Door onze inspanning zal het „regt kom”,
ook nu, nu we zoo torenadiep in het moeras
blijken te zitten. Maar die inspanning is
gewaarborgd door de zucht naar zelfbe
houd, die alles drijft. Want die zacht is
het tenslotte, die ons ondanks alles moed
houden doet. En uit dezen moed vioeit van
zelf dc inspanning voort. Maar hu is er
ook noodzake.ijk voor. Zonder ue zekerheid
van den moed en het vertrouwen kan onze
arbeid niet slagen. En hoe vaster die moed
des te beter ons werk en des te zekerder
ons succes. Dat moeten we vooral nu be
denken. En wjj zullen
y tj was niet gieneigd op dat oogenliiK 'ois
ernstig op te nemen.
„Dus in deuk d<tt wij zoo voort moeten
gaan, totdat je er moed genoeg toe hebt
Ik zou er graag bij willen zijn, maar »k
waarschuw jo beveling,, als zo jou aan
valt, dan zal Ik bet hiar doen.
,.Je zoudt bedento-i, dat zij mijn moeder
is en dat, ongoluKKig voor mij, zij geen
anaeren zoon thuis heelt.’ zeide Jim ern
stig. „Ik voelde medelijden met haar, maar
ik zou jo haar inzicht niet kunnen vorK'.a
-ren Je zoudt het niet begrijpen.
„Neen, dat zou ik niet; en per slot
rekening vragen wij haar niét oiw te
d-rhouden, of teie bij te dragon, en
bent zeven en twintig jaar.
iKhchelijk, dat zij jo behandelt alsof jo
negen jaar oud bent. Er moet met
gesproken worden.
Jim zweog eenige oogenblikken,
zeude over het warnet in zijn aangolegen-
hoden.
Ik zal he< aan m ij n m o e a o r moeten
zeggen." vervolgde Mamie, „maar zij zal
niet utvaren. Daar heeft zij te veel ver
stand voor. Zij heeft in de_ wereld ge
leefd, en weet dat ieder zijn eigen tevon
n»et maken. Het kan zijn, dat zij jou niet
goedkeurt voor mijn toekomst, maar zij zal
geen scène maken. Dvt te de beste ma
nier om te leven.
Jim twijfelde er geen oogenbüik
dat dit da beste manlar wm, ms.tr
merkte alleen op, dat M] niet ve«l men-
achen kende, die <ie omstandigheden wij»-
geerig opnamen.
vliegmachine
u.t nu niet i
wel. De nu
reelinckplein
snellen en v
ei papa ver
Natuurlij!
op het deftif
het meisje komt ze.
oogen van den veil
dochterlief in de i
gast deze excentrieke juffer het put.
vele hypermoderne ideeën; een pikant saus
je ovet het geheel heen gegoten en aldus
wordt het met smaak door het Haagsche
publiek gesavoureerd. Van een hoogont
wikkelde kunstzin geeft echter het stuk
geen blijk en gelukkig telt den Haag nog
vele duizenden burgers die de theorien in
dit onbenullig stukje verkondigd, niet ac-
cepteeren. Mocht het stukje buiten den
Haag worden opgevoerd, dan zouden wjj bij
voorbaat reeds willen waarschuwen tegen
verkeerde conclusiën ten opzichte v«xn den
Haag en z(jn bewoners. Angele”, zoo heet
het blUspelletje, moge Haagsch er uit z en,
(Jiet is opzettelijk overdreven en frivool, het
geen niet pleit voor de goede smaak van
den auteur wien hef succes te goedkoop
schijnt te zijn.
Jammer dat de tooneelkunst altijd zutken
onzin noodig heeft om te trekken.
in
e-
m
W