F
bleescL
IING
No. 14285
1920.
59e Jaargang.
Zaterdag 10 April
:us.
Huisje
Eerste Blad.
abri eken
kwaliteit.
f
Feuilleton.
TOON 379
ROSS DURHAM.
Benedenhuis
telling
Knoeiwetgeving.
XTxe-cL-^rs en ttoox 0-o"clcL@u exx OxxxstxelEexx.
I
GOUDA
Redactie: Telef. Interc. 545.
Administratie: Telef. Intere. 0.
Bureau! MARKT31, GOUDA.
1001 58
Markt
E ETALAGE.
BINNENLAND.
9i ;s
oop gavraagd:
bank, bij
«te nrer-
luwvg voor.
haat
zal
DA.
oxer
HOOFDSTUK X IX.
V
Vrede des harten.
34
,STER" en W L
X LOON.
Dit nummer bestaat uit twee bladen
met inbegrip van de Kindercourant.
tieems-
landers,
«at zy,
<nt
LOH
toeken, dm
v«n
Hij -Ion.]
pad at om
Ik krijg goe
scbij nt zich
aan haar oni-
iwt
Iwui
RF.OENAME.
S.
Gebouw bt»..»v- en
'rstamdscouwnlKsio Ar-
)rukkerij<
OUN - GOUDA.
naar een gH-'gjen-
ean
INGEZONDEN MEDEDEELINGKN:
Op ie voorpagina 50 hooger.
1—4 regels ƒ1.05. elke regel meer ftM. h
’14
1764 30
Naar het Engetech
og goed
sen jaar
dte o. a.
tm Ag-
van
ver-
Toen Agmes de pony mende naar het hek
van Let landhuisje, zag zij vader Clephaue
kop koffie
Ate we ren
Ik zou nu wel een beker melk
apart Pakhuis)
16
io. '2066 Bureau
1ANT, Markt 31.
DOP.
abonnementen op
genomen dooi
t, Zijdeweg 72.
ombeoido zakken
N merk W.L.
Voedingswaarde
iouden Medailles
N (lO
10 ets.
zyn deze dagen
eest. Z|j hebben
d& nog niet uitgei
zelfs wordt ze,
invloed van die
ger. Wel zijn de vrouwen
zy daar, waar dit gewent
nut stellen boven uiterlijk
Maar verder zullen ze wel niet
lementen
Boodig
'rzekorir
re. desei
ke wettel
'wand res']
Wy gevoelen veel meer voor de ecrlyke
clericalen, die biykens het Kamerverslag
weigerden met 't ontwerp mee te gaan, dan
voor die andere mannen van rechts, die,
evenzeer principieel tegenstanders uit be
ginsel, dit verloochenen, omdat de toestand
dient „geconsolideerd", nu de lijkverbran
ding eenmaal hier te lande ingang heeft
gevonden en toegepast wordt, maar die
nn .Jlm h mr
Swlnüon kiiiih-n
ii. dat tater mar» >la.ir predi-
lauwe Schouw hur
’ooneel.
rij geregeld tijdig
ontvangen van ver-
vermakolij kkeden
ze agenda ie
nen, en
Lorimer te
zeggen, dat
verwachtte;
zij .Hm en
mil moeten
den wM
dragin.."
M.\lh*al iw zoo p
nog ternauwernood
Agmes ,.Hoe bent u
ochkondzowneeohijn; terwijl Angda
1,1 naar het rijk van het onbekeivie -
waar nauwe-
voor
van deze
Ik niviii
i ven lie.
in Anglins is d»« Loiwh»ws«Sw
niettemin van 't reals zou schriele rtgee-
ringsontwerp nog wat pojjen af te knabbe
len. Z'K) stelt de Regeering voor, lijkver
branding alleen toe te staan, wannéér de
overledene by uitersten vil of by akte, als
omschreven in art. 982 B. W., zulks heeft
bepaald. Dit beteekent rr ^tls practisch een
aanzienlyke beperking, Hneveite een uit
sluiting van hen, die beneden 18 jaar komen
te overlijden. Nu wilden „i-pkele" leden (be-
hoorende tot de „verscheidene", die met 't
regeeringsvoorstel noode fiiedegaan) dat op
'n eenmaal gemaakte testamentaire be
schikking door den belanghebbende op zyn
sterfbed moet kunnen worden teruggeko
men; oen notaris zou h.i. hiervoor niet noo-
dig moeten zyn, een verklaring onder ge
tuigen zou h.i. voldoende zijn. De situatie
zou dan deze woorden: wie verbrand wil
worden, moet dit by uitersten wil of by
akte (zie boven» vastleggan en dit zou dan
niet uitgevoerd worden, indien hy op zyn
sterfbed tot andere gedachten komt (of
wordt gcbia^t); wie echter verzuimd
mocht hebben zyn crematie-wenseh vast te
leggen, zou niet op zyn sterfbed op de
zelfde v yze den wensch mogen te kennen
geven, dat hy verbrand wil worden. Tot
zulk eén meten met twee maten komt men,
wanneer men den weg van het Recht ver
laat!
Of Ay dan zouden w-nschen, dat overal
lykovens zullen w-orderv op>ericht? Naar
ons liberale inzicht moet en zal de praktijk
dit uitmaken. Zoolang <-r betrekkelyk wei
nigen zyn, die verbrand willen worden en
zoo lang de crematie vry duur is, zal de
behoefte aan lykovens zich niet overal doen
gevoelen. De behoefte an een plaats of
een streek zal 't vanzelf uitwyzen, ot de
stichting van een lykoven noodig is. Blykt
die behoefte aanwezig, dan moet er een
crematorium kunnen komen, waarbij van
zelf niemand gedwongen wordt om er ge
bruik van te maken. Dit te willen beletten
door een kleinzielige rag •ling, die onze re
actionairen met het onvermydeiyke moet
verzoenen, is uit den boeze.
Onzerzyds is te pogen door amendeering
verbetering te verkryge u Stuit dit echter
af op de tegenwerking van do clericale Re
geering of de dito Kamermeerderheid, dan
doen wy aan dit geknoei niet mee.
ransmaak en de
ingstuk werd gedra-
ithie dan sympathie
hobbezak is verdwe-
loderne beatrydxters
Een half jaar na de indiening van 't des
betreffende wetsontwerp is 't voorlnopig
verslag van de afdeelingen der Tweede Ka
mer verschenen over de regeling der lijk
verbranding:. Haast is er dus niet gemaakt
met dit voor de Kamer-meerderheid enigs
zins netelige vraagstuk. Het is voor elen
een bittere pil om te slikken en het onaan
genaamste is, dat men gevoelt, dat het
moet, dat er geen ontkomen aan is.
Dezelfde zielige toon, dien de Regeering
in haar toelichting aansloeg, vindt men ook
nu weer in het verslag der commissie van
rapporteurs. De Regeering excuseerde zich,
dat zy met dit wetsvoorstel kwam: zy
moest wel, maar denk vooral niet, zoo
hond zy de verontruste Kamerleden op het
hart, dat wy vóór lykverbranding zynl Het
zelfde halfslachtige treft men in het ver
slag der Kamer aan.
Men herinnert zich nog wellicht, dat de
Hooge Raad in 1915 uitgemaakt had, dat
elk overleden persoon moet worden begra
ven; verbranden is dus volgens ons hoog
ste rechtscollege in stryd met de wet,
maar... de Hooge Raad maakte daarnevens
uit, dat de wet niemand met de naleving
van de verplichting tot begraven belast en
flus was niemand strafrechterlijk aanspra-
kely’k voor een crematie. Zoo ging ie cre
matie ongestraft door.
Het liberale mlnisterie-Cort van der Lin-
den-Ort liet de zaak op haar beloop: een
wetswyziging ten behoeve van lykverbran
ding, door een liberaal Minister voorgesteld
zou in de overwegend rechtsche EeAte Ka
mer geen kans gehad hebben.
Het rechtsche ministerie-Ruys sttmd er
anders tegenover. De heeren Ruy/
kerk zyn niet alleen anti-ljjkveA
zy zyn ook kerkelyk in dien zin,
wat zy voor zich verkeerd achten, gaarne
aan een ieder zouden verbieden. Wy zijn
overtuigd, dat deze Regeering met een v e r-
bod zou zyn gekomen, wanneer zy van een
meerderheid in de Tweede Kamer hiervoor
zeker ware geweest.
Nu die zekerheid ontbrak en de „eerbied
voor de wet" wordt ondermynd (zooals de
Regeering zegt) is zy met een voorstel ge
komen, dat de verbranding wel niet ver
biedt, doch zoo veel mogeiyk aan banden
legt. Wy hadden liever gezien, dat de Re-
Het is toch duidelyk, dat een verbod
elders dan in
op te lichten,
schen zond^T
ten verblinden, tenzy ze toevallig
onmiddej/yke omgeving van Driehuizen
stervetff wegens de hooge kosten van
vervoeiX
Dit nik is onrechtvaardig en tevens be-
lachelyk. Wat de Staat in Driehuizen goed
vindt, is Alders geen zonde. Wie zalvend
spreekt ovèr eerbied voor de wet, moet zul-
niet voorstellen, waarvoor nie-
;ct kaïi hebben.
geering ronduit een verbod had voorgesteld,
en lat dit vierkant was afgestemd. Het
argument, dat de Regeering nu aanvoert,
dat zy „na ryp beraad" heeft gemeend
„niet te mogen ingrypen in toestanden die
zich nu eenmaal gevestigd hadden”, zou
evenzeer d. i. even weinig - kunnen die
nen om
staan;
vroeg g«v
iiy".
het
allerlei zondigs te laten voortbe-
men deuke aan onzedelijkheid,
drankmisbruik, staatslotery, Zondagsont-
heiliging e. d., waarby men steeds te doen
heeft met „toestanden die zich nu een-
mUal gevestigd hadden!”
Wat de Regeering in casu doet, is de lyk
verbranding voor het eerst wettelyk ei ken
nen en tegelyk tegenwerken zoo veel men
kan. Het is een geniepige regeling, waar
aan geen liberaal zyn stem kan geven.
Reeds alleen de mogelijkheid, welke het ont
werp schept en naar de Regeering in
haar toelichting nog eens onderstraept
om het aantal lykovens tot <le (óêne; be
staande te beperken, is onvryzinnig, dub
belhartig en dus afkeurenswaardig. Moest
dit ontwerp vallen door den tegenstand
der linkerzijde, er zou niets verloren zyn en
veel gewonnen.
De Regêering zal hierdoor gedwongen
worden met een fnitnere regeling te komen
(wil zy de door hakr gewenschte bepalingen
in ’t leven kunnen roepen, die uit justitieel
oogpunt gewenseht zyn) en uit een ideëel
oogpunt zal reeds veel gewonnen zyn, win
neer duidelijk' blijkt, dat alles wat vrijzin
nig gevoelt wars is van clericale dwingelan-
dy, welke in dit geval bovendien tot een er-
gerlyke klasse-bevoorrechting moet leiden.
om
i Driehuizen een crematorium
i, practiseh beteekent, dat men
vermogen zich niet kunnen la
in de
GOlIDSCHEjCOlIllVT.
VERSCHIJNT DAGELIJKS B E H A L V E Z O N- E N F B K ST D A G EN.
ABONNKMKNTSI'RIJH: per kwartaal 2.25. per week 17 «al. met Zomlaimblad
per kwartaal 2.90. per week 22 cent, overal waar de beiorpinR per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 1.75. met Zondagsblad 3.40.
Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons Bureau: Markt JH. GOUDA.
by onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den hezorgkring)
1—5 regels 1.30, eiken regel meer 9.25. Van bulten Gouda en den bezorgskr.ng;
1 5 regels ld»5, elke regel meer 0,30. Adverlentiën van publieke vermakeiykhedeii
15 cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op Ion prijs.
Ilioe-t
zen
uur
vim
hei
king
heid op het gelaat
jongen do pony vasthield, ging zij
zond een telegram aan
Windmill Barn, om
zij haar met den, svondtWn
maair zij zei haar niet,
Manrle te Latimer t’rosa
ik verzeker u, dat hij wta van de beeu*,
dtt l»eiiiMUM'iljknte van alle maiMien ie.
..DiU geloof ik, en Iwt te geed idfluws
om te laxM-tui in verhand niet het kind, dat
ik getteopt heb.
Agmw zweeg ren «ogenblik<0, tem» ijl ïtj
naar zijn vnatielijk gezicht kreK.
,.'\nd.-r Clophone," aside zij plotseling,
„liet wits een bultenigewoon huwelijk. Mat
zeg4 of deokt u er vau? Hei verocMt In
geloot schewi onoverkomelijk.'
Liefile te red igoed>- itruggebouwer, «et
<le hij met zijn gtenzenden lach. ik
lamp, dat uw man het goal maakt, me
vrouw Dtirham?"
tta. hij te Is-cl wel. Hij te naar ren
imdiseh «BHigrve te Budapest gegaan, waar
hij ren voonlrnchg zal houdea, om- <MZcna
iKig renfcte dagen la Dalmatte te gaan ja
hen.' antwoordde zij. „DM te <te reden
waarom ik hier bij m«wronw Ulyrfe ben.
kin hoe gelukkig waren wij. toen het te
legram kwain! Ik zon hahben gvweoaehi.
dat Te heer, die gv^grafrerd heelt, wat
uitvoeriger was gvwres.. Hij noemde niet
eens den mam van den heer Otyd'.
„O, maar mevrouw f'iyde zal geduld
hehben, daar rwtjM |k niet Mn. Zij Is in
■lat ojr/foht een teiitengiewone vronw. Laat
ons hopen, dat indten voor ziekte V».
zij bljUjifci zal komen
Diep W’VO»4 «prak uil zijn oogen. aiju
stem guf de gedachten weer, wanr zijn
gemoi-d van vervuld wm. Afoww vgtmoed-
Je. dat hij aUeett den alwuiel hreat tot hel
vnvngetnk in hel teven van do Clyde-’»,
maar zij wtw er evetirm» zeker vzn, dat
hl| hem zou bewaren.
(Wordt vMvoigd.)
sp'tide huizen in vallei, ver van de
•"stiijxigu nieiifiClum. Zoo wiw het oyu»
g« bleven. Zelfs dh Hpöorlijn, die hel groe
ne hoogland doorsneed, en de temoner.
Itjimvn het bereik der ste telingen had ge-
l-racht, wis langs de p.aate geguuu. De
ond< rvvetecfao huizen, da lioblie1 ge airmen,
waar het gras uirechen de steoneu groei,
de, 1l< uiterdijk van afzondering- van het
gewone leven bleef er nog o'or hangen,
v.i gvd er een etigenaairdige bekoring aan,
die mengieeii aantrok.
Het laallmtejtv was drie inijie.i vna hei
I.kim- siadje verwijderd, zoodat d.- huis-
hoitdclijko aangelegen heden van le voren
te-r.wmd moesten worden. Daar zij zich
liei-iimente, dat de midllagnreiii .l»;ii en Ma
mie voor een kort bezoek zou brengvo
Agnre haar gedachtai wel tot de-
liepahsi., en wae gedurende ren half
druk bezag met het in- e<i uitgaan
winketa, Daarna kwam zij terug aan
postkantoor met een vreemde uitdruk-
half van tegenzni, half van brelist-
En daar, terwijl de
bin-
lUAVTOUW
haar te
op ren lannk voor de dein z.iU»,n. Een
ktehw* zwarte taadi op de bank was een
hij gekomen wre om te blij-
tje iK-bi -’H gi'piaa*. gn ik
«Ier
...Maar, vader teplmne, u -lacht morgen
doet u tas loch
GU) -
„Ja. lieve, ik wist 'I, ik heb t altijd
geweten, en dit -zou ik je witten zeggen,
wat ik uoog zou he-bbai geuil, als dit af.
scheid niet wa^ gekomen: zorg er voor
dat je allre wat op het leven betrekking
4 en boven alles,
ren rechter, hetzij
Iki n&m ten on-
aan
DAVID LYALL
GsftutlioriBeerte VertaMng
van Mevr. .1. WESBEIj INl-v. KO88UM.
\adruk verbodez)
heelt, goed oiidorwcheidl
maak jezelf n;et tot
over daad of drijfveer.
rechte die plaatu m, welke «lechts
God toelielioon, daarom lijd ik nu. Vaar-
wel’
Een ku», een hartelijke handdruk er
ten a»le^1 g,'Jaten in <k 1>r'“'h(
«tween
war Mn ut^wtrskto ruimte.'
I I I Iz o 1M r.4.1 L
non volgen Een •.■re-vn> l.
v-erbannen glevoel kwam
i trein, snel de he’llng
eenige ooiet.
De transportarbeiders en de Werkioushvida-
verzekering.
De Minister van Arbeid heeft, naa»- le
Maasb. mederleelt. aan de gemientebescu-
ren bericht, dat hy de reglementen der
werkloozenkassen van transportarbeiders
en de wijzigingen der reglementen van
sommige werkloozertkassen, noodig voor het
onder de werkloosheidsverzekering doen
vallen van transportarbeiders, dezei dagen
zal goedkeuren.
Reeds thans dee!t de minister echtd mede
uat de terinyn gedurende welken de leden
per kalenderjaar recht hebben op uitkee-
.<ng, daarin zal wonlen gesteld oj. 78 dagen.
op en kwam gJimlaeheii-l het
luutf te Iwgrock*». Zij hadden
elkaar gedurende de laakte maanflen heel
dikwijls ontmoet!, maar baiMen geen ver
der imiem gesprek iis«t elkaar gehouden.
De priester luid nooit
held daarloc gezocht. Hij Had haar
r«a-i gegeven, zooalz hij op dal oogenhlik
't. Iies-ti vóór haar vond, de resi morei
zl.l zelf dijen. Maar bij voelde warm voor
had meer dan e>n« mot mevrouw
lyde over haar gesproken
Ik lieb zoo jui>< van S<ipi<» g«4»oord.
fhvrtwm,
e ren IwumI
iiltstaiUJen te helpen,
hier to bUjvre, Haarom doei u h«*t
nirif Wij zijn tocii geen vrremdiMi
elkaar. Ik kan mp' rouw Ijde ute( ziju.
maar ik znl mijn te»-t doen, u zoo goisl
ni >g« lijk l«< oiHva-ugou.
De primer gliiiiiiC-Wi-, toai hij weer gMig
zilten op <le groene
han gende rozelftklKiMi.
Dwar be« ik. nH
mij tot Mnanteg wilt
bhjven.
vandnag
Hi fe|l jke
moei
naui. dezen
I bf-rinm-rt
kant te?”
„O ja, nitnurlijk lieriiris r ik hei
/dal zal In-el fircgLig zijn. Ik ImV>
vciwhcidane keuren Mf mevrouw dyde ont
moet. «ml ik mocht hem graag. Het
zal mij a-Ukg-ifiaani rijn korte ktmtMs-
miteng te hernieuwen en ook hen ver-
huiigl Mamie Weer le akm.
<k« lx‘richh‘11 over haar. Zij
op ren teiii<mg«‘wone manier
teV’big aan te paeaen."
ik geloof, tel zij zreF gehikkig jn,
viwVw l'te|4iane, ondanks de groote mort
lijkheden. die m d»f» weg schenen te
staan. Maar te ler zou rehikkig w«*zen met
Jim Hl] 1b mijn neet, valer Ctephane. en
uit niet ver
te gaan om reëds datteiyk de kleurige rel
den te ontmoeten. Reeds even buiten het
bosch komen zy al en onder Wassenaar
neemt het aantal velden al aansienlyk toe.
Trouwens ren groot aantal fietsers brengt
het niet venter dan een eindje voort y de
oude l>eyl, de bekende aanlegplaats, waai
een druk centrum is van tulpenhandel. Voor
een paar kwartje siert de liefhebber zich
hier met tulpen op en wanneer hy verkwikt
en verzadigd weer te fiets is gestegen, kan
hy frisch weg den Haag weer binnen ry-
den, waar men hem als bode uit het vrije
veld altyd met afgunst begroet, al is hy
misschien niet verder geweest dan een ta
feltje aan den Deyl of ren duinpan uchtei
Wassenaar. Vooral in deze laatste contryen
zwermden duizenden paartjes rond. Voor
hen is de fiets het onvolprezen middel om
spoedig uit de «hukte van het stadsleven in
de eenzaamheid te zyn.
Ook voor de padvinders i
weer vol ontspanning gewei
hun hart weer opgehaahl aan de frissche
lucht, de vryheid en hun onschuldige ver
maken. Er is maar één ding dat wy op hen
tegen hebben: n.l. het onafgebroken hoorn
geschal, vooral van de leerlingen in ueze
kunst. Wanneer zy deze eerste oefeningen
elders wilden houden, zouden zy liet overige
kaïnpeerende publiek een «lienst bewezen.
Het is opmerkelyk xooals in de laatste ja-
ren de trek naat het vriie vela under de
bewoners van de groote steden is toegeno
men. In het jaar 1912 maakten wy een kam
pement mede van eenige natuurliefhebbers
in de duinen naby den Wassenaarschenslag.
Zelfs op de Zondagen was het daar absoluut
tadieu u
hond» zal ik graag
Ik hel» generlei afsprmk
of morgei), en de’ ni«t
plek zal mij gu«* Idreii
vaCaiitie in d|«n g« w«meti zin
w oorde»»
iiu-lu ni«H al te varwterkend
blij zijrt ate it blijft; miinr Ik
tl zeggen, dull Mamie
middag v an
BK1EVEN UIT DE HOFSTAD.
ccccc.
De Paaschdagen waren grys/etinc. De
lente, die ons al zoo lang al te vrie^-telyk
heeft toegelonkt, liet ons helaas juist oj»
deze lagen in den steek. Eerst in den na-
(tewone advertentiën en ingezonden mtdrdeeliagen by contract tot uar gerëdu L
cecrden prUs. Groote letters en randen wonten berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden doot tusschenkomst van schede Boekhan
delaren, Advertentiebureaus en onze Agenten
--
lijks helde liatir
verlaten,
Agn«, toon zij dw
S, 'I"‘ H-4 -taunta
Wikken, voordat zij wew k-xi Inleven in
de gewone datgelijikectie werkzaamheden
Zij werd tot zichzelf gebracht, toen zij
4 in de .enge fdraat van hrt kleène. ouder
wttsche atadje hwam, dat daar eeuwen ««-
leden wae ontota&u door eeu handjevol ver-
doodutil: er paaneente geen sterveling,
l'hans dwalen honderden, misschien wal
duizenden door deze duinen. WaaraeMjnlMk
heeft de oorlogHtoestand hieraan luaofa
werkt. Men heeft geen gelegenheid gabjui
om naar „buiten" te gaan. Onder „buiten”
verstond men vroeger meestal Gelderland,
liet Gooi en enkele andere boachryha atra
ken. Een groot deel van deae buiten-gnn
gers wisten niet dat zy in hun onmiddeliyke
omgeving precies evenveel bosch konden
vinden. Toen zy noodgedrongen de omstre
ken van hun woonplaats bezochten, was
voor velen-de veirassing heel groot.
Gelukkig is het nog geen „mode" om naai
buiten te gaan. Misschien wordt het dat
niet ook, omdat velen tegen de inspanning
zulten opzien, die nu eenmaal aan dan tocht
naar deze plaatsen is verbonden. De gwte
genheid oni door uiterlyk vertoon daar te
schitteren temtaat evenmin als de keus om
door veten bewonderd te worden. Wanneer
die gelegenheid en die kans ontbreken, is er
voor «Ie „mode" geen eer te behalen.
De bladen hebben ons al vaker gemeld dat
ei een bond is gesticht die den stryd tegen
de mode wil aanbinden. Het is ons niet la
kend jf reeds daadwerkelyk op de een oi
andere wyze „actie” wordt gevoerd. In doa
Haag waar de inode-afgodin oppermachtig
heerscht te daarvan niets te bespeuren. Of
er ooit Iets van te bespeuren zal «Mn, be
twijfelen we. Wy herinneren ons no| J
«Ie groote „beweging" die ren v^ftie
geleden van de vrouwen uilging en
ook tegen de uitspattingen van de mode
ging. Die beweging te op niets uitgeloopen
ook ai omdat <le voorstanders de fout be
gingen van de inoife te verwarren met net
heid on sinaak in kleeding. De befaamde
„hobbezak”, de wapenrok van de modebe-
strydsters muntte uit door wt
wyze waarop dit kleedingstul
gon, wekte eer antipatl
met de beweging. De h<
nen. Wat zullen de nu
weten te cremeren?
Het komt ons voor dat voorloopig de mo
4 ’'.„eroeid tul tyn. Misschien
grillig als ze te, juist onder
tegenactie nog wispelturi-
rreds zoover, dat
ischt te practisdi
vertoon.
..el niet gaan.
HAGENAAR.
van
wat «t geljeurd te. mevrouw
hij, lervvjjl hij baar reu tenul u<hiImh»«I
om haar irel uitstappen te lielpei», „mi
vo>r haai Im-ii ik blij. AHre zal IsMerzIjti
zij reels zoo lang hi-eH^vcr.
jdoteeUwt geljmiyd, d »t 4
1 (ot mij dooixtriiifl. zei
hier zoo
kon*n? Verwachtte mevrouw Clyde
„Dat deed zij. Ik denk, dut zij
vergeten Imeft Ik lehide gisterenavond den
dtene-i Higi» Wycombe. Er was ren zie
ke In Iik hiite waar ik logeerde, en daar
zij vanmorgen te deze richting reien, nm
ik de gelegenheid waar om '~roeg k- .’i-r-
trekken. [k wiet, dat mevrouw Clyde hte
goed zou vinden.”
.Hebt u al ontheien?’’
Ik Ijeb om zeven uur een
willen heblsm. andere teete.
genomen
middag van den tweedsn dag kwipfh het zoo
vurig verbekte zomerzonnetje door de wol
ken. Toen was het echter te laat, al komt
de zon eigenlyk nooit te laat. Natuurlyk
hebben vele duizenden zich niet laten ont
moedigen en zyn ze er op uit getrokken.
Trouwens, wanneer het maar niet regent,
is het wel te doen; een nat pak is erhtei
eenmaal de meest afdoendo verkoeling voor
alle vreugddoch zoolang daarvooi niet
onutel lellyk gevaar dreigt is het nog wel
inogelyk om er den lust in te houden.
Op zulke (lagen heeft de uitwisseling van
bezoeken plaats. Een deel van de Hagenaais
sluit du huisdeuren en trekt heen ruvar bui
ten, een ander deel ontvangt juist vrianden
en kennissen van elders, die graag eens
naar het Haagje komen. Een derde catego
rie bestaat er haast niet, of moest deze zyn
van het, die wei in hun eigen woning blyven
doch van daal uit dagtochtjes maken, 'lot
deze derde sóórt heeft uw briefschrijver be
hoord. Den eetsten Paaschdug heeft hij leel
genomen aan het ietwat al te gemeene ver
maak van een tochtje naai de beroemde bol
lenvelden, een van die bijzondere attracties
voor den natuurminnenden stedeling, v.-clke
juist interessant genoeg zyn om éénmaal
per jaar gezocht te worden. Wie bovendien
oog heeft voor het humoristische in dien
merkwaardigen optocht van met guirlandes
getooide fietsers, voor het grappige in het
doen dier vele opgeprikte Zomlagsklnnten
die in een auto ryden, hy amuseert zich den
ganschen duur van den tocht.
Men behoeft van den Haag
i om reëds dadeiyk de
ontmoeten. Reeds even bui
komen