F bleescL IING No. 14285 1920. 59e Jaargang. Zaterdag 10 April :us. Huisje Eerste Blad. abri eken kwaliteit. f Feuilleton. TOON 379 ROSS DURHAM. Benedenhuis telling Knoeiwetgeving. XTxe-cL-^rs en ttoox 0-o"clcL@u exx OxxxstxelEexx. I GOUDA Redactie: Telef. Interc. 545. Administratie: Telef. Intere. 0. Bureau! MARKT31, GOUDA. 1001 58 Markt E ETALAGE. BINNENLAND. 9i ;s oop gavraagd: bank, bij «te nrer- luwvg voor. haat zal DA. oxer HOOFDSTUK X IX. V Vrede des harten. 34 ,STER" en W L X LOON. Dit nummer bestaat uit twee bladen met inbegrip van de Kindercourant. tieems- landers, «at zy, <nt LOH toeken, dm v«n Hij -Ion.] pad at om Ik krijg goe scbij nt zich aan haar oni- iwt Iwui RF.OENAME. S. Gebouw bt»..»v- en 'rstamdscouwnlKsio Ar- )rukkerij< OUN - GOUDA. naar een gH-'gjen- ean INGEZONDEN MEDEDEELINGKN: Op ie voorpagina 50 hooger. 1—4 regels ƒ1.05. elke regel meer ftM. h ’14 1764 30 Naar het Engetech og goed sen jaar dte o. a. tm Ag- van ver- Toen Agmes de pony mende naar het hek van Let landhuisje, zag zij vader Clephaue kop koffie Ate we ren Ik zou nu wel een beker melk apart Pakhuis) 16 io. '2066 Bureau 1ANT, Markt 31. DOP. abonnementen op genomen dooi t, Zijdeweg 72. ombeoido zakken N merk W.L. Voedingswaarde iouden Medailles N (lO 10 ets. zyn deze dagen eest. Z|j hebben d& nog niet uitgei zelfs wordt ze, invloed van die ger. Wel zijn de vrouwen zy daar, waar dit gewent nut stellen boven uiterlijk Maar verder zullen ze wel niet lementen Boodig 'rzekorir re. desei ke wettel 'wand res'] Wy gevoelen veel meer voor de ecrlyke clericalen, die biykens het Kamerverslag weigerden met 't ontwerp mee te gaan, dan voor die andere mannen van rechts, die, evenzeer principieel tegenstanders uit be ginsel, dit verloochenen, omdat de toestand dient „geconsolideerd", nu de lijkverbran ding eenmaal hier te lande ingang heeft gevonden en toegepast wordt, maar die nn .Jlm h mr Swlnüon kiiiih-n ii. dat tater mar» >la.ir predi- lauwe Schouw hur ’ooneel. rij geregeld tijdig ontvangen van ver- vermakolij kkeden ze agenda ie nen, en Lorimer te zeggen, dat verwachtte; zij .Hm en mil moeten den wM dragin.." M.\lh*al iw zoo p nog ternauwernood Agmes ,.Hoe bent u ochkondzowneeohijn; terwijl Angda 1,1 naar het rijk van het onbekeivie - waar nauwe- voor van deze Ik niviii i ven lie. in Anglins is d»« Loiwh»ws«Sw niettemin van 't reals zou schriele rtgee- ringsontwerp nog wat pojjen af te knabbe len. Z'K) stelt de Regeering voor, lijkver branding alleen toe te staan, wannéér de overledene by uitersten vil of by akte, als omschreven in art. 982 B. W., zulks heeft bepaald. Dit beteekent rr ^tls practisch een aanzienlyke beperking, Hneveite een uit sluiting van hen, die beneden 18 jaar komen te overlijden. Nu wilden „i-pkele" leden (be- hoorende tot de „verscheidene", die met 't regeeringsvoorstel noode fiiedegaan) dat op 'n eenmaal gemaakte testamentaire be schikking door den belanghebbende op zyn sterfbed moet kunnen worden teruggeko men; oen notaris zou h.i. hiervoor niet noo- dig moeten zyn, een verklaring onder ge tuigen zou h.i. voldoende zijn. De situatie zou dan deze woorden: wie verbrand wil worden, moet dit by uitersten wil of by akte (zie boven» vastleggan en dit zou dan niet uitgevoerd worden, indien hy op zyn sterfbed tot andere gedachten komt (of wordt gcbia^t); wie echter verzuimd mocht hebben zyn crematie-wenseh vast te leggen, zou niet op zyn sterfbed op de zelfde v yze den wensch mogen te kennen geven, dat hy verbrand wil worden. Tot zulk eén meten met twee maten komt men, wanneer men den weg van het Recht ver laat! Of Ay dan zouden w-nschen, dat overal lykovens zullen w-orderv op>ericht? Naar ons liberale inzicht moet en zal de praktijk dit uitmaken. Zoolang <-r betrekkelyk wei nigen zyn, die verbrand willen worden en zoo lang de crematie vry duur is, zal de behoefte aan lykovens zich niet overal doen gevoelen. De behoefte an een plaats of een streek zal 't vanzelf uitwyzen, ot de stichting van een lykoven noodig is. Blykt die behoefte aanwezig, dan moet er een crematorium kunnen komen, waarbij van zelf niemand gedwongen wordt om er ge bruik van te maken. Dit te willen beletten door een kleinzielige rag •ling, die onze re actionairen met het onvermydeiyke moet verzoenen, is uit den boeze. Onzerzyds is te pogen door amendeering verbetering te verkryge u Stuit dit echter af op de tegenwerking van do clericale Re geering of de dito Kamermeerderheid, dan doen wy aan dit geknoei niet mee. ransmaak en de ingstuk werd gedra- ithie dan sympathie hobbezak is verdwe- loderne beatrydxters Een half jaar na de indiening van 't des betreffende wetsontwerp is 't voorlnopig verslag van de afdeelingen der Tweede Ka mer verschenen over de regeling der lijk verbranding:. Haast is er dus niet gemaakt met dit voor de Kamer-meerderheid enigs zins netelige vraagstuk. Het is voor elen een bittere pil om te slikken en het onaan genaamste is, dat men gevoelt, dat het moet, dat er geen ontkomen aan is. Dezelfde zielige toon, dien de Regeering in haar toelichting aansloeg, vindt men ook nu weer in het verslag der commissie van rapporteurs. De Regeering excuseerde zich, dat zy met dit wetsvoorstel kwam: zy moest wel, maar denk vooral niet, zoo hond zy de verontruste Kamerleden op het hart, dat wy vóór lykverbranding zynl Het zelfde halfslachtige treft men in het ver slag der Kamer aan. Men herinnert zich nog wellicht, dat de Hooge Raad in 1915 uitgemaakt had, dat elk overleden persoon moet worden begra ven; verbranden is dus volgens ons hoog ste rechtscollege in stryd met de wet, maar... de Hooge Raad maakte daarnevens uit, dat de wet niemand met de naleving van de verplichting tot begraven belast en flus was niemand strafrechterlijk aanspra- kely’k voor een crematie. Zoo ging ie cre matie ongestraft door. Het liberale mlnisterie-Cort van der Lin- den-Ort liet de zaak op haar beloop: een wetswyziging ten behoeve van lykverbran ding, door een liberaal Minister voorgesteld zou in de overwegend rechtsche EeAte Ka mer geen kans gehad hebben. Het rechtsche ministerie-Ruys sttmd er anders tegenover. De heeren Ruy/ kerk zyn niet alleen anti-ljjkveA zy zyn ook kerkelyk in dien zin, wat zy voor zich verkeerd achten, gaarne aan een ieder zouden verbieden. Wy zijn overtuigd, dat deze Regeering met een v e r- bod zou zyn gekomen, wanneer zy van een meerderheid in de Tweede Kamer hiervoor zeker ware geweest. Nu die zekerheid ontbrak en de „eerbied voor de wet" wordt ondermynd (zooals de Regeering zegt) is zy met een voorstel ge komen, dat de verbranding wel niet ver biedt, doch zoo veel mogeiyk aan banden legt. Wy hadden liever gezien, dat de Re- Het is toch duidelyk, dat een verbod elders dan in op te lichten, schen zond^T ten verblinden, tenzy ze toevallig onmiddej/yke omgeving van Driehuizen stervetff wegens de hooge kosten van vervoeiX Dit nik is onrechtvaardig en tevens be- lachelyk. Wat de Staat in Driehuizen goed vindt, is Alders geen zonde. Wie zalvend spreekt ovèr eerbied voor de wet, moet zul- niet voorstellen, waarvoor nie- ;ct kaïi hebben. geering ronduit een verbod had voorgesteld, en lat dit vierkant was afgestemd. Het argument, dat de Regeering nu aanvoert, dat zy „na ryp beraad" heeft gemeend „niet te mogen ingrypen in toestanden die zich nu eenmaal gevestigd hadden”, zou evenzeer d. i. even weinig - kunnen die nen om staan; vroeg g«v iiy". het allerlei zondigs te laten voortbe- men deuke aan onzedelijkheid, drankmisbruik, staatslotery, Zondagsont- heiliging e. d., waarby men steeds te doen heeft met „toestanden die zich nu een- mUal gevestigd hadden!” Wat de Regeering in casu doet, is de lyk verbranding voor het eerst wettelyk ei ken nen en tegelyk tegenwerken zoo veel men kan. Het is een geniepige regeling, waar aan geen liberaal zyn stem kan geven. Reeds alleen de mogelijkheid, welke het ont werp schept en naar de Regeering in haar toelichting nog eens onderstraept om het aantal lykovens tot <le (óêne; be staande te beperken, is onvryzinnig, dub belhartig en dus afkeurenswaardig. Moest dit ontwerp vallen door den tegenstand der linkerzijde, er zou niets verloren zyn en veel gewonnen. De Regêering zal hierdoor gedwongen worden met een fnitnere regeling te komen (wil zy de door hakr gewenschte bepalingen in ’t leven kunnen roepen, die uit justitieel oogpunt gewenseht zyn) en uit een ideëel oogpunt zal reeds veel gewonnen zyn, win neer duidelijk' blijkt, dat alles wat vrijzin nig gevoelt wars is van clericale dwingelan- dy, welke in dit geval bovendien tot een er- gerlyke klasse-bevoorrechting moet leiden. om i Driehuizen een crematorium i, practiseh beteekent, dat men vermogen zich niet kunnen la in de GOlIDSCHEjCOlIllVT. VERSCHIJNT DAGELIJKS B E H A L V E Z O N- E N F B K ST D A G EN. ABONNKMKNTSI'RIJH: per kwartaal 2.25. per week 17 «al. met Zomlaimblad per kwartaal 2.90. per week 22 cent, overal waar de beiorpinR per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal 1.75. met Zondagsblad 3.40. Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons Bureau: Markt JH. GOUDA. by onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den hezorgkring) 1—5 regels 1.30, eiken regel meer 9.25. Van bulten Gouda en den bezorgskr.ng; 1 5 regels ld»5, elke regel meer 0,30. Adverlentiën van publieke vermakeiykhedeii 15 cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op Ion prijs. Ilioe-t zen uur vim hei king heid op het gelaat jongen do pony vasthield, ging zij zond een telegram aan Windmill Barn, om zij haar met den, svondtWn maair zij zei haar niet, Manrle te Latimer t’rosa ik verzeker u, dat hij wta van de beeu*, dtt l»eiiiMUM'iljknte van alle maiMien ie. ..DiU geloof ik, en Iwt te geed idfluws om te laxM-tui in verhand niet het kind, dat ik getteopt heb. Agmw zweeg ren «ogenblik<0, tem» ijl ïtj naar zijn vnatielijk gezicht kreK. ,.'\nd.-r Clophone," aside zij plotseling, „liet wits een bultenigewoon huwelijk. Mat zeg4 of deokt u er vau? Hei verocMt In geloot schewi onoverkomelijk.' Liefile te red igoed>- itruggebouwer, «et <le hij met zijn gtenzenden lach. ik lamp, dat uw man het goal maakt, me vrouw Dtirham?" tta. hij te Is-cl wel. Hij te naar ren imdiseh «BHigrve te Budapest gegaan, waar hij ren voonlrnchg zal houdea, om- <MZcna iKig renfcte dagen la Dalmatte te gaan ja hen.' antwoordde zij. „DM te <te reden waarom ik hier bij m«wronw Ulyrfe ben. kin hoe gelukkig waren wij. toen het te legram kwain! Ik zon hahben gvweoaehi. dat Te heer, die gv^grafrerd heelt, wat uitvoeriger was gvwres.. Hij noemde niet eens den mam van den heer Otyd'. „O, maar mevrouw f'iyde zal geduld hehben, daar rwtjM |k niet Mn. Zij Is in ■lat ojr/foht een teiitengiewone vronw. Laat ons hopen, dat indten voor ziekte V». zij bljUjifci zal komen Diep W’VO»4 «prak uil zijn oogen. aiju stem guf de gedachten weer, wanr zijn gemoi-d van vervuld wm. Afoww vgtmoed- Je. dat hij aUeett den alwuiel hreat tot hel vnvngetnk in hel teven van do Clyde-’», maar zij wtw er evetirm» zeker vzn, dat hl| hem zou bewaren. (Wordt vMvoigd.) sp'tide huizen in vallei, ver van de •"stiijxigu nieiifiClum. Zoo wiw het oyu» g« bleven. Zelfs dh Hpöorlijn, die hel groe ne hoogland doorsneed, en de temoner. Itjimvn het bereik der ste telingen had ge- l-racht, wis langs de p.aate geguuu. De ond< rvvetecfao huizen, da lioblie1 ge airmen, waar het gras uirechen de steoneu groei, de, 1l< uiterdijk van afzondering- van het gewone leven bleef er nog o'or hangen, v.i gvd er een etigenaairdige bekoring aan, die mengieeii aantrok. Het laallmtejtv was drie inijie.i vna hei I.kim- siadje verwijderd, zoodat d.- huis- hoitdclijko aangelegen heden van le voren te-r.wmd moesten worden. Daar zij zich liei-iimente, dat de midllagnreiii .l»;ii en Ma mie voor een kort bezoek zou brengvo Agnre haar gedachtai wel tot de- liepahsi., en wae gedurende ren half druk bezag met het in- e<i uitgaan winketa, Daarna kwam zij terug aan postkantoor met een vreemde uitdruk- half van tegenzni, half van brelist- En daar, terwijl de bin- lUAVTOUW haar te op ren lannk voor de dein z.iU»,n. Een ktehw* zwarte taadi op de bank was een hij gekomen wre om te blij- tje iK-bi -’H gi'piaa*. gn ik «Ier ...Maar, vader teplmne, u -lacht morgen doet u tas loch GU) - „Ja. lieve, ik wist 'I, ik heb t altijd geweten, en dit -zou ik je witten zeggen, wat ik uoog zou he-bbai geuil, als dit af. scheid niet wa^ gekomen: zorg er voor dat je allre wat op het leven betrekking 4 en boven alles, ren rechter, hetzij Iki n&m ten on- aan DAVID LYALL GsftutlioriBeerte VertaMng van Mevr. .1. WESBEIj INl-v. KO88UM. \adruk verbodez) heelt, goed oiidorwcheidl maak jezelf n;et tot over daad of drijfveer. rechte die plaatu m, welke «lechts God toelielioon, daarom lijd ik nu. Vaar- wel’ Een ku», een hartelijke handdruk er ten a»le^1 g,'Jaten in <k 1>r'“'h( «tween war Mn ut^wtrskto ruimte.' I I I Iz o 1M r.4.1 L non volgen Een •.■re-vn> l. v-erbannen glevoel kwam i trein, snel de he’llng eenige ooiet. De transportarbeiders en de Werkioushvida- verzekering. De Minister van Arbeid heeft, naa»- le Maasb. mederleelt. aan de gemientebescu- ren bericht, dat hy de reglementen der werkloozenkassen van transportarbeiders en de wijzigingen der reglementen van sommige werkloozertkassen, noodig voor het onder de werkloosheidsverzekering doen vallen van transportarbeiders, dezei dagen zal goedkeuren. Reeds thans dee!t de minister echtd mede uat de terinyn gedurende welken de leden per kalenderjaar recht hebben op uitkee- .<ng, daarin zal wonlen gesteld oj. 78 dagen. op en kwam gJimlaeheii-l het luutf te Iwgrock*». Zij hadden elkaar gedurende de laakte maanflen heel dikwijls ontmoet!, maar baiMen geen ver der imiem gesprek iis«t elkaar gehouden. De priester luid nooit held daarloc gezocht. Hij Had haar r«a-i gegeven, zooalz hij op dal oogenhlik 't. Iies-ti vóór haar vond, de resi morei zl.l zelf dijen. Maar bij voelde warm voor had meer dan e>n« mot mevrouw lyde over haar gesproken Ik lieb zoo jui>< van S<ipi<» g«4»oord. fhvrtwm, e ren IwumI iiltstaiUJen te helpen, hier to bUjvre, Haarom doei u h«*t nirif Wij zijn tocii geen vrremdiMi elkaar. Ik kan mp' rouw Ijde ute( ziju. maar ik znl mijn te»-t doen, u zoo goisl ni >g« lijk l«< oiHva-ugou. De primer gliiiiiiC-Wi-, toai hij weer gMig zilten op <le groene han gende rozelftklKiMi. Dwar be« ik. nH mij tot Mnanteg wilt bhjven. vandnag Hi fe|l jke moei naui. dezen I bf-rinm-rt kant te?” „O ja, nitnurlijk lieriiris r ik hei /dal zal In-el fircgLig zijn. Ik ImV> vciwhcidane keuren Mf mevrouw dyde ont moet. «ml ik mocht hem graag. Het zal mij a-Ukg-ifiaani rijn korte ktmtMs- miteng te hernieuwen en ook hen ver- huiigl Mamie Weer le akm. <k« lx‘richh‘11 over haar. Zij op ren teiii<mg«‘wone manier teV’big aan te paeaen." ik geloof, tel zij zreF gehikkig jn, viwVw l'te|4iane, ondanks de groote mort lijkheden. die m d»f» weg schenen te staan. Maar te ler zou rehikkig w«*zen met Jim Hl] 1b mijn neet, valer Ctephane. en uit niet ver te gaan om reëds datteiyk de kleurige rel den te ontmoeten. Reeds even buiten het bosch komen zy al en onder Wassenaar neemt het aantal velden al aansienlyk toe. Trouwens ren groot aantal fietsers brengt het niet venter dan een eindje voort y de oude l>eyl, de bekende aanlegplaats, waai een druk centrum is van tulpenhandel. Voor een paar kwartje siert de liefhebber zich hier met tulpen op en wanneer hy verkwikt en verzadigd weer te fiets is gestegen, kan hy frisch weg den Haag weer binnen ry- den, waar men hem als bode uit het vrije veld altyd met afgunst begroet, al is hy misschien niet verder geweest dan een ta feltje aan den Deyl of ren duinpan uchtei Wassenaar. Vooral in deze laatste contryen zwermden duizenden paartjes rond. Voor hen is de fiets het onvolprezen middel om spoedig uit de «hukte van het stadsleven in de eenzaamheid te zyn. Ook voor de padvinders i weer vol ontspanning gewei hun hart weer opgehaahl aan de frissche lucht, de vryheid en hun onschuldige ver maken. Er is maar één ding dat wy op hen tegen hebben: n.l. het onafgebroken hoorn geschal, vooral van de leerlingen in ueze kunst. Wanneer zy deze eerste oefeningen elders wilden houden, zouden zy liet overige kaïnpeerende publiek een «lienst bewezen. Het is opmerkelyk xooals in de laatste ja- ren de trek naat het vriie vela under de bewoners van de groote steden is toegeno men. In het jaar 1912 maakten wy een kam pement mede van eenige natuurliefhebbers in de duinen naby den Wassenaarschenslag. Zelfs op de Zondagen was het daar absoluut tadieu u hond» zal ik graag Ik hel» generlei afsprmk of morgei), en de’ ni«t plek zal mij gu«* Idreii vaCaiitie in d|«n g« w«meti zin w oorde»» iiu-lu ni«H al te varwterkend blij zijrt ate it blijft; miinr Ik tl zeggen, dull Mamie middag v an BK1EVEN UIT DE HOFSTAD. ccccc. De Paaschdagen waren grys/etinc. De lente, die ons al zoo lang al te vrie^-telyk heeft toegelonkt, liet ons helaas juist oj» deze lagen in den steek. Eerst in den na- (tewone advertentiën en ingezonden mtdrdeeliagen by contract tot uar gerëdu L cecrden prUs. Groote letters en randen wonten berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden doot tusschenkomst van schede Boekhan delaren, Advertentiebureaus en onze Agenten -- lijks helde liatir verlaten, Agn«, toon zij dw S, 'I"‘ H-4 -taunta Wikken, voordat zij wew k-xi Inleven in de gewone datgelijikectie werkzaamheden Zij werd tot zichzelf gebracht, toen zij 4 in de .enge fdraat van hrt kleène. ouder wttsche atadje hwam, dat daar eeuwen ««- leden wae ontota&u door eeu handjevol ver- doodutil: er paaneente geen sterveling, l'hans dwalen honderden, misschien wal duizenden door deze duinen. WaaraeMjnlMk heeft de oorlogHtoestand hieraan luaofa werkt. Men heeft geen gelegenheid gabjui om naar „buiten" te gaan. Onder „buiten” verstond men vroeger meestal Gelderland, liet Gooi en enkele andere boachryha atra ken. Een groot deel van deae buiten-gnn gers wisten niet dat zy in hun onmiddeliyke omgeving precies evenveel bosch konden vinden. Toen zy noodgedrongen de omstre ken van hun woonplaats bezochten, was voor velen-de veirassing heel groot. Gelukkig is het nog geen „mode" om naai buiten te gaan. Misschien wordt het dat niet ook, omdat velen tegen de inspanning zulten opzien, die nu eenmaal aan dan tocht naar deze plaatsen is verbonden. De gwte genheid oni door uiterlyk vertoon daar te schitteren temtaat evenmin als de keus om door veten bewonderd te worden. Wanneer die gelegenheid en die kans ontbreken, is er voor «Ie „mode" geen eer te behalen. De bladen hebben ons al vaker gemeld dat ei een bond is gesticht die den stryd tegen de mode wil aanbinden. Het is ons niet la kend jf reeds daadwerkelyk op de een oi andere wyze „actie” wordt gevoerd. In doa Haag waar de inode-afgodin oppermachtig heerscht te daarvan niets te bespeuren. Of er ooit Iets van te bespeuren zal «Mn, be twijfelen we. Wy herinneren ons no| J «Ie groote „beweging" die ren v^ftie geleden van de vrouwen uilging en ook tegen de uitspattingen van de mode ging. Die beweging te op niets uitgeloopen ook ai omdat <le voorstanders de fout be gingen van de inoife te verwarren met net heid on sinaak in kleeding. De befaamde „hobbezak”, de wapenrok van de modebe- strydsters muntte uit door wt wyze waarop dit kleedingstul gon, wekte eer antipatl met de beweging. De h< nen. Wat zullen de nu weten te cremeren? Het komt ons voor dat voorloopig de mo 4 ’'.„eroeid tul tyn. Misschien grillig als ze te, juist onder tegenactie nog wispelturi- rreds zoover, dat ischt te practisdi vertoon. ..el niet gaan. HAGENAAR. van wat «t geljeurd te. mevrouw hij, lervvjjl hij baar reu tenul u<hiImh»«I om haar irel uitstappen te lielpei», „mi vo>r haai Im-ii ik blij. AHre zal IsMerzIjti zij reels zoo lang hi-eH^vcr. jdoteeUwt geljmiyd, d »t 4 1 (ot mij dooixtriiifl. zei hier zoo kon*n? Verwachtte mevrouw Clyde „Dat deed zij. Ik denk, dut zij vergeten Imeft Ik lehide gisterenavond den dtene-i Higi» Wycombe. Er was ren zie ke In Iik hiite waar ik logeerde, en daar zij vanmorgen te deze richting reien, nm ik de gelegenheid waar om '~roeg k- .’i-r- trekken. [k wiet, dat mevrouw Clyde hte goed zou vinden.” .Hebt u al ontheien?’’ Ik Ijeb om zeven uur een willen heblsm. andere teete. genomen middag van den tweedsn dag kwipfh het zoo vurig verbekte zomerzonnetje door de wol ken. Toen was het echter te laat, al komt de zon eigenlyk nooit te laat. Natuurlyk hebben vele duizenden zich niet laten ont moedigen en zyn ze er op uit getrokken. Trouwens, wanneer het maar niet regent, is het wel te doen; een nat pak is erhtei eenmaal de meest afdoendo verkoeling voor alle vreugddoch zoolang daarvooi niet onutel lellyk gevaar dreigt is het nog wel inogelyk om er den lust in te houden. Op zulke (lagen heeft de uitwisseling van bezoeken plaats. Een deel van de Hagenaais sluit du huisdeuren en trekt heen ruvar bui ten, een ander deel ontvangt juist vrianden en kennissen van elders, die graag eens naar het Haagje komen. Een derde catego rie bestaat er haast niet, of moest deze zyn van het, die wei in hun eigen woning blyven doch van daal uit dagtochtjes maken, 'lot deze derde sóórt heeft uw briefschrijver be hoord. Den eetsten Paaschdug heeft hij leel genomen aan het ietwat al te gemeene ver maak van een tochtje naai de beroemde bol lenvelden, een van die bijzondere attracties voor den natuurminnenden stedeling, v.-clke juist interessant genoeg zyn om éénmaal per jaar gezocht te worden. Wie bovendien oog heeft voor het humoristische in dien merkwaardigen optocht van met guirlandes getooide fietsers, voor het grappige in het doen dier vele opgeprikte Zomlagsklnnten die in een auto ryden, hy amuseert zich den ganschen duur van den tocht. Men behoeft van den Haag i om reëds dadeiyk de ontmoeten. Reeds even bui komen

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1920 | | pagina 1