s
"I
59e Jaargang.
Zaterdag 17 April 1920.
No. 14291
NG
NG
NG
AT
Eerste Blad.
I
fen
/iot
Feuilleton.
nes
it
XTxe-ix-w-s en ^-d.^rextexxtxe’blsud. voor Q-o-CLd.ee exx Oxxxstrelcezx.
ROSS DURHAM.
tterreS
FRIL a.>
BLOEITIJD.
2061 öo
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
VERSCHIJNtT DAGELIJKS
14 regels ƒ2.05, elke regel meer ƒ0.50.
'RAAT
Bureau: M A R KT 31, GOU D A.
Administratie: Telel. Interc. NE.
Redactie: Telef. Interc. 545.
de
BINNENLAND.
{mg
d
booljo
prijzen.
148 100
orden
.11
«’rd
on
lima r
H<WD«Tl’K X’X I.
De gift van het graf.
(Wordt vervolg j
2149 52
i
i
Gewone advertentie» en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer geredu-
ceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentifen kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Wuekhaa-
delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten.
Dit nummer bestaat uit twee bladen
met Inbegrip van de Kindercourant.
meert
verscjiaf-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN:
(>p de voerpaghja 60 hooger.
■meen-
waar-
arm,
en-
er
ge-
2150 135
gun-
lande
weer
i in
een wer-
(iOUDSCHE COURANT.
van het
toene-
chijnlijk
>1 75 I
HHHN
pleeg»!
zij de
zij verlicht
klei:» witte
in liet dtoh-
wMren.
f’ryor, die gedeeltelijk
bloeitijd moet zich de vrucht* zetten en de
bloeitijd van ons lei>en beschikt over dat
leven. Het bedenken daarvan moet ons
niet tot bedachtzame jonge oude-mannetjes
maken. We mogen dol floep en on* uit
vieren en eens laten gaan. Maar het besef
moet levendig bleven, dat niet dolle uit
gelatenheid, maar zelfbeheersching en le
vensernst en het vervullen van een levens
taak het groote. volle levensgeluk brengen.
en de toename
sloten huweiykei
1 tding tot da
I een typeer
van de wel
17 en
dd.
loet men hetzij ten over-
- voorzichtig
stieken, des
Naar het Engelsch
van
DAVID LYALL
Geauthoriseerde VeriaMng
vin Mevr. J. P WESSEL INl-v. RO8SUM.
(Nadruk verboden)
ie plek. Ite Ver.
aksof
naar een verwach-
De jeugd zy als een korenveld,
Verrukk’Jyk schoon voor de ooger,
Dat joelt en woelt en bruist en zwelt
Door d’ ochtendwind bewogen!
Staan eens die wilde velden kalm.
Bij schoven >aamgebonden,
Dan wordt aan ied’ren gouden halm
Een rijke vrucht gevonden.
IFjtfAÜ.
n eenige
aan een
wa«.
op zt.
daar
Hetzelfde pi
der gemeente
stallen voorgei'
tebestuur er t<
schuwingen
te zich niet
zoide Pryor, terwijl hij naar het booljo
we», dat met ^toom op aan de ITleiiie lau-
dingftplaata fag. „Wij moeten nog drie mij
len de rivier opvaren.
„Lieve lieinel, u houdt van onlwrelkbare
plaats» voor uw zomerverblijf!
„NafciHjrlijk, en hij düe zich lui
afgelegen plekje heeft weten te
fen 1h liet voorwerp van den grootetnn na
ijver Vlij vormen te Ix>wer Saganaett een
kleine kólonie, en ons hoofddoel is; ande
ren bulten ons uitverkoren paradijs te hou
den."
Angela glimlachte en liegroep- volkomen
zijn kalm temperament. Het boottochtje was
verreweg het aangenaamste deel van de
«■is, en de vrele en schoonheid der rivier
mot haar boHchrijkc hoogten en onverwachte
vcrgeztehten, schenen haar verontrusten
geen te kalmeeren. Toe® zij de volgende
landingsplaats l»ereikten, lag op haar ge
laat een kalme en vredige uitdrukking, en
liet gejaagde, zenuwachtige had haar ver
late®. Er wan een ktloine iHndigHp.iaaV-
maar buizen waren er niet te zien
de rivier af. ofschoon Ider en
rookwolkje tuaschen de hoornen aangaf, dat
er wel woningen waren.
..Nog tien minuten loopen, en dan zijn
w»i er, zside Pryor.t erwijl hij wachtte
om eenige Instructies te geven omtrent he
-■3oed van .Angela. Zl| antwoordde hein niet,
in haar oogen lag gekweld verlangen, ter-
wijl zij al het karakteristieke van do mooie
en vredige plek opnamen. Nu wasliaarbe-
Iartie-steH+riu> niet mat. maar levendi® en op
lettend. bijna pijnjijk in haar Intensiteit
Prvor. rite een scherp bewindeerder waavan
tie menschel Ij ke natuur. aloog de wleeelen
De toekomstige kolenpoaitie hoogst
onzeker!
Een deputatie uit den Nijverheidsraa»!
heeft onlangs den Minister van Landbouw
de bezwaren uiteengezet, die de nyverheM
van hc* voortbestaan der N.U.M. onder
vindt en op de opheffing van deze natel
hng aangedrongen. De Minister gaf te
kennen, tot die opheffing niet gezind te
zijn, doch verklaarde zich bereid de Suite»-
werkingsteiling van voor de ayverheid
schadelijke uitvoerverboden in overweging
te nemen.
Naar aanleiding hiervan heeft de Ntf-
verheidsraad tot den Miniatei een uitvoe
rig schrjjven gericht, waarin do buiten
werkingstel ling ais voor deinduatii# teer'
schadelijk en niet meer noodig, wordt be-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25. per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90. per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ2.75, met Zondagsblad ƒ3.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31. GOUDA,
bij oase agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
15 regels 1.30, eiken regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgskring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertcntiën van publieke vermakelijkheden
15 cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs.
w_-nu haar angst en
onruM begreep, wendêhte dieper te peilen
*«t hen had godheiden. Hij twijfelde
niet aan of er’ was Iets tii«sehe-n Ih-ii
komen, maar alles wat hij zich voordekte
*ee ver vwi de waarheid. De trein roei
<te schndderncht’ge oevers van den
Hudson en kwam op h«t bepaakte uur he*
kHne Rtatkxn Saffanaett binnati.
..Wij zijn nog M«t aan ooze be-temming,
Vroeger als he-t voorjaar zyn ook de
bloesems gdkomen, die nu de naaide bco-
inea omtooveren in reusachtige bouquet-
ten van wit en ros». Tusschon het kale
huot van iepen en Hnden en eiken en het
wollige waas der groenomsluierdc struiken
taan nu de pruimen en appels ei peren
en kersen in hun wonderen lentedos, de
teere pracht van hun bloejtyd. Talloo-ze
teere bloempjes zjj.n het, die de takken be
dekken, nog voor de blaadjes zich geheel
gevormd hebben en die nu den geheelen
boem ’naken tot één wit-roze pracht van
lentebloei, tot een jeugddroom, waarin alle
gedachte aan de grove realiteit der dingen,
aan nut en voordeel en alles, waarvoor de
menschen zich inspannen, vervluchtigd
schijnt in een waas van teere verlangens
on onbestemde ve/wdchtingen.
Als die verwachtingen en vet-angens
zjjn deze bloempjes teer tot aan het on
stoffelijke, maar de vruchten en daden van
het-leven moeten eruit groeien. En als de
jeugd is deze bloesempracht, waar." g.-en
plaats schijnt dan voor den droom van
schoonheid en verlangen, maar di«. n.ette-
min van ernstige beteekenis is als de bloei-
tijd van het volgende leven.
Want niet alle bloesems worden vruch
ten. En of zjj het zullen worden, daarover
beslist deze tijd. Nu moet de boom, bemest
zijn en verzorgd worden, willen de bloe
sems zich ook tot vruchten zetten cn moet
coo mogelijk de jonge bloei tegen nacht
vorst beschermd worden. Nu, in dezen tijd
van uitbarstende jeugdpracht, nu cr geen
gedachte mogelijk schijnt aan zoo ie’.o prak
tisch als vruchtdraging en oogst, wordt
over dien oogst beslist en het re.-u.taat
van een leven bepaald. Nu, in dezen tijd,
moet de boom gezond en sterk zy'n en zyn
volle kracht ontplooien kunnen en nu moet
hij verzorgd worden, wil aJ deze bl >e.sem-
pracht niet vergeefsch geweest zijn. De
tuinders en vruchtenkweekers weten het
wel en nemen hun maatregelen en verdub
belen hun aandachtige zorgen. Maur de;
mertsch weet het niet altijd.
Wanneer we jong zyn, lykt het leven
ons als een lentedroom en wij zelf staan
daarin als de bioesemende boomen den
vyken tooi onzer idealen en verwachtingen.
Dat is ook een wondere pracht om asn te
zien zoo’n jeugdleven, waaraan alles b’oeit
en geurt en waaraan de uitbarfttei.de le
venskracht uitbloesemt in verrukkingen.
In stille, eerbiedige bewondering staan wy
heerlijkheid aan te zien, zooals we het
plotecling.
kom?”
zijn hoofd.
waft zij hem verteld hrh-
liegreep toch ml het lelwgram. me
vrouw, dot de toestand van den heer Ivdr
zeer eriiHtig was?"
Zij bleef midden op den weg slaan
keek hem recht in zijn ontstokh oagen
„Verbergt u iets voor mij. meneer Prvor?
Ik knu bijna ailes venkafeo. maar ik
mot t de waarheid weten
Itokter Hartmann dacht niet, toen hij
h-ru (ten vorigen Donderdag zag. dnt Idj
nog veraelteidcne dhgen zou 'even.”
..En ik blijf hi- r dralen zeide zij.-«en
gnmten stelp voorwaart» doende, maar plot
■iel;rig atond zij weer «til met een deernis-
w.mnlitge uitdrukking op linar gdaat.
Ik Ixmi twMigt. meneer1 Pryor. Mijn hart
Irta in mij z'‘gt mij. (bit hef
teM tot haar ZIJ was f
**er in den Ireln zaten
van
daar een
een soortgelijke waarschuwing wordt aan
gehecht, meldende, dat de gemeente niet in
staat voor ongelukken, welke misschien met
auto's mochten veroorzaakt worden.
Een poging la door B. en W. gedaan om
eindelijk eens een eind te maken aan het
lawaai dat mechanische muziekinstrumen
ten maken tegen te gaan. Helaaa heeft de
Raad die poging verijdeld. Echter bleek
daarbij voor de zooveelste maal, dat een al
geméene verordening op de „overlast" drie
gend "noodig is. Reeds jaren geleden heeft
Mr. Treub, die toen nog lid van den Haag
schen Raad was de noodzakelijkheid van een
dergelyke verordening aangetoond. Het i»a-
nen-gekraai, het honden-geblaf, het piano
getingel, het zangeressen-gegil, het pad-
vinders-hoorngeschal, zij maken het leven
in sommige wijken ondragolijk. Maar het
Haagsche bestuur blijft daarvoor onaan
doenlijk en de Raad nog meer. Waarschijn
lijk zijn de leden, die geregeld getniind
worden in het aanhooren van cacophonische
concerten in den vorm van raad «debatten,
min of meer immuun geworden voor het
lawaai en het hinderlijk getoeter en gegil
HAGENAAR.
N oor lu»t. oogenblik scheen
en zij spoedde zich naar het
hek, dat bijna verborgen was
tu groen. De deur van bet ten<Miuh<je «tond
open, en de gouden glans der zon laigi ten
der over de Liefderijke, stilk-
ster, die lAkr oogen b*.
e rivier gade-doeg
te boots jiemcrkte hun nadvrhig ylet, totdat
zij heel dtcWblj waren. Toen keek zij hen
LrotVig aan en sObudde Iwiar hoofd.
,.Ho« maakt hij het?" vroeg IlihieaM
Prvor, en zijn grooten angst gif »en »ör-
tel» gebiedenden klank aan een stetn>, die
ge w oord ijk vriéndelijk wa«.
De verpleegster zeide n"cts. Hair lieve
oogen waren, terwijl zij op het bleek ge
lam van vrouw Ashton
laat van de vrouw van Awhton (Tvde rist
ten. vervuld van een groot wliflijdeti.
ngela liegreep Iu4
,.Hlj te gefilorven'
zride
wn- allee
uitdrukking, waardoor de inenarhen lijn
alhslaagoclj voornomen vergaten, verloren
„Ongeveer negen uur vanmorgeh. O, neen
ik wos niet atleen; Max en Gretchen wa
ren bier en dokter Riclmrd- Hij kwam blei
gisteravond Vaat en toen hij zag, hoe het
bleef bij.
laatat nog bij bewustzijn
den in het jaar 1919 gesloten. Dit laatste
cyfer duidt natuurlijk op een aigemeene
verbetering in de maatschappelijke toestan
den. In slechte tijden daalt het getal hu
welijken altijd en de toename van het aan
tal jaai lijks gesloten huwelijken toename
natuurlijk in verhouding tot de toename der
bevolking is altijd een typeerende maat
staf voor den stagf van de welvaart des
lands. In de jaren’17 en '18 was het getal
huwelijken zeer gedaald.
Overigens, moet men hetzy ten over
vloede gezegd voorzichtig zijn met de
conclusies uit statistieken, des te meer om
dat het doel van een bepaalde statisti.
heel vaak noodig maakt om vele gevallen
te combineeren die feitelijk in den grond
allen verschillen. Vandaar de bewering, dat
met statistieken allés is te bewijzen.
Eenigen tijd geleden heeft een ergerlijk
voorval plaats gehad, dat in zyn naweeën
een eigenaardig verloop heeft.
Men moet dan weten, dat de brandweer
hier ter stede politiehonden in dienst hei ft
genomen om de daders van valsch alarm
dat dagelijks eenige malen geslagen wordt,
op te sporen. Eenigen tyd geleden werden
eenige brandweerlieden en een politic-agent
die onderricht geeft in het dresseren van
dergelyke brandweer-honden per auto naar
het sportterrein „Houtrust” gezonden om
daar oefeningen te houden. De heeren be
sloten echter eerst een auto-ritje te maken
en zy kozen als einddoel de uitspanning de
Deyl aan den Leidschen straatweg. Daar
werd flink gebitterd en de chauffeur raakte
boven zijn thee. Het gevolg was, dat de
politieagent verplicht was te chauffeeren
op de tenyrreis. Deze was daartoe ook niet
bekwaam en een ongeluk kon«alus welhaast
niet uitblijven. Het bleef niet uit en een
voetganger werd doodgereden. De weduwe
van dit slachtoffer vraagt nu aan de ge
meente een schadevergoeding in den vorm
van c»n jaarltfksch pensioen. Niet minder
dan 5000 gld. 's jaars alhoewel de overle
dene slechts 1500 gld. inkomen had. B. en
W. stellen voor 600 gld. 's jaars te geven in
afwachting van een eventueel proces, dat de
gemeente zal worden aangedaan.
Dat kan een interessante kwestie worden
in hoeverre de gemeente aansprakelijk is
voor schade, die door haar personeel wordt
aangericht. Een gemeente verkeert nu een
maal in een eenigszins andere positie dan
een particulier, hetgeen ook al blijkt uit dit
zonderlinge feit, dat de politieagent, die het
ongeluk veroorzaakte en die geheel en al In
strijd met zijn opdracht heeft gehandeld,
nog lustig en wel in gemeentedien.< is. Na
tuurlijk zal hierhy de overweging gegolden
hebben, dat het al uiterst moeilijk is om
personeel voor de politie in voldoende hoe
veelheid te krijgen en dat men (jus zuinig
op zy'n menschen moot zyn ook al mankeert
daar wel wat aan.
>unt van de aansprakelijkheid
heeft zich by de rywieldief-
■daan. Het heeft het gei
toe gebracht om overal
i aan te plakken, dat de gemeen-
?t aansprakelyk stelt voor dief
stallen in de gemeente-gebouwen. Misschien
dat straks aan de auto's van de brandweer
ontzinkt mij.
laat te
„Hij leefde vanmorgen nog. Tk ontving
««en telegram emi uur voordat de boot bin
nen kwam
De vi-rphsigster nam haar bij den
<-n bruilrt l»wr zoo hij de deur op
lerljt Toen zij weer terug kwam, waren haar
oogen v oclitig.
..Tte dood i« iete hard, yien rankt er
noott aan gewoon, inoneer Pryor Ik wH-
de dat zij wat eer wa» gekomen, a! Waw
liet maar een week geleden, toen ik voor
het eert* kwam
„Wanneer te ÏH gestorven9” vr ie? Prjor
kor taf: zijn gelaat had de gewone, kajiue
BRIEVEN UIT DE HOI
CCCC’Cl.
De jaarcyfers over het jaar 1919 wijzen
uit, dat de toeneming van het aantal inwo
ners in de residentie weer stijgende is. Wel
iswaar wordt nog niet het cijfer bereikt, dat
bijvoorbeeld in 1916 1s gehaald, maar de
aanwas trekt tot tevredenheid. In het ge
heel nam de bevolking toe met 7620 perso
nen, waardoor het aantal inwoners thans
tot 352 duizend is gestegen. Niet onaardig
is het aantal even te vergelijken met dat
op vroegere data. Honder jaar geleden tel
de den Haag 40 duizend zielen, vijftig jaar
geleden passeerde het aantal de honderd
duizend, vijf en twhitig jaar geleden ging
het over de tweehonderdduizend heen; op 1
Januari 1914 was juist het derde honderd-
duizendtal gepasseerd en thans zijn wy al
weer de helft van het vierde voorbij. Per
centsgewijze daalt de aanwas, maar dat ligt
voor de handhet kan niet altyd in dezelfde
mate blijven stijgen. Als den Haag op deze
wijze voortgaat kan in 1925 de vierhonderd
duizend bereikt zyn. Veel zal daarby na
tuurlijk afhangen van de toeneming N
aantal woningen. Over 1919 is die
ming niet ongunstig; zij is waaöphynlyk
voldoende te achten voor den aamvas der
bevolking maar een overschot om den ach
terstand in te halen is er nog niet gebracht.
Gemiddeld kan gerekend worden, dat een
woning door 5 a 6 personen wordt bewoond.
In 1919 kwamen 1345 meer tot stand dan
het verlies bedroeg. Dat is dus voor 752(1
personen vrijwel het benoodigde aantal. By
de wisseling des jaars waren er nog 2700
woningen in aMlbouw Waarschijnlijk geeft
1920 dus een Wrplus, waardoor een begin
wordt gemaakt met het inhalen van het te
kort in het brengen van het onmisbare ver
schot. Op hoeveel de achterstand wordt ge
raamd is ons niet bekend, maar een dui
zendtal van allerlei slag zal het echter wel
zyn.
Het sterftecijfer was in 1919 iets j
stiger dan in het daaraan voorafga:
jaar, terwyl het aantal huwelijken ook
een vierhonderdtal meer bedroeg dan
1918. Niet minder dan 3259 huwelk(
75) -
..Wij hehlien jui«t een uur om te lunchen
•n dan krijgt n, ak wij door de Mad rij
den, teviHW een vhichtigen indruk er van.
I*e tijd van vartrek voor den tre:a i« ver
anderd In twintig minuten over twee
Maar, ofschoon hij haar d- belangrijk
ste punten aanwees, terwijl zij naar h«A
**otel ruien, kon hij zien dal haar aandacht
heel gering was. Zelfs het kolomrle- weel
derige hotel van de rijken, waarvoor de
war® New-Yorker zulk e>*m trots voelt, al
heef' zijn beurs hem mtaschien nooit toe-
?c«taan binnen die poorten te komen, sprak
pas rustig toen zij
en weer op
de uitdrukking op haar gelaiil gade, maar
was nog oven ver va® de oploseing van
hetgeen voor hem een dieper wor
dend mysterie was. Hoo kón hij weten,
dat voor Angela lyde de kalme solw»n-
heid van den Hudson de gel>oorteplaal*i
eeiter ziel kon vertegenwoordigen?
Zioh de u;(spraak van Hnrtmiim berin-
nerend werd Prjor door een ploteelingv
vree' aangogrepeti. Hij had de voorzorg ge
nomen in den ochtend te telegrafoeren en
had >het antwoord ontvangen, dal Glyde
nog leefde, maar moer niet
„Helit o hem vertuid, da< ik onderweg
wae?" vroeg Anx-la plotecling. ..Weet hu.
dat ik vandaag
Pr.or schudde
Ik We(*t niet
ben. I
een bloeienden boomgaard doen. En het
wordt *ons, ouderen, soms vreemd te moe
de, wanneer we denken aan de eigen jeugd
met zijn schittering van levenskracht en
ryke beloften. We herinneren ons de ver
wachtingen en kijken onwillekeurig nair
het resultaat, dat. we thans in handen hou
den. Dat brengt een trek van pya op het
gelaat en een vreemde droefheid in het
hart. Geen zomer toch bracht nog, wat dc
lente beloofde. Overal vallen de bloesems
af, $c niet tot vruchten rypen konden.
We zieta het, wanneer we onder de wit-roze
wolken van bloesem doorloopen, die nu de
vruchtboomen en de boomgaarden zyn.
Maar wie als de boomen te prijken staan
in den vollen tooi hunner lentebloe weten
het niet en denken er niet aan.
Hoe zou het ook kunnen?
De bloeitijd van het leven is aliernunst
een tyd van berekening en bezonnenheid.
Men kent alleen de schoonheid en de vreug-
wachtingen en idealen en in het zekere,
zegevierende gevoel van eigen levenskracht.
Mn kent alleen de schoonheid en d“ vreuz-
de en den onstuimigen lust van het verlan
gen. Hoe zou men voorzichtig kunnen zijn
en zorgzaam, waar zoo volle ry'kdom ons
m een overdaad van verwachtingen en als
in een onverwoestbare burcht van zelfbe
wustzijn leven doet? In ryke trossen han
gen de bloesems neer aan de osrer.aden
takken van onzen levensboom. Eens zullen
we de hand maar hebben uit te steken om
een overvloed igen oogst van vruchten te
grypen.
Maar immers niet alle bloesems rijpen
tot vrucht. En nu in den bloeityd heeft
de vruchtzetting plaats. Aan het leven
zeker, waarover we geen meester zy'n,
maar aan onze zorg en inspanning ook
zal het liggen, of er velen nutteloos af
vallen, dan wel een ryken oogst ons deel
zal zyn. En het is moeilijk, dat tc beden
ken, wanneer de rijkdom van bloesems
onuitputtelijk schijnt en het afvaiten van
een enkele ons ®iet deren kan. We weten
nog niet, dat nachtvorsten komen en storm
winden en dat zoovele onzer verwachtin
gen, die deze bloesems zy'n, nooit tot de
gehoopte vruchten ontkiemen zullen. Wp
bedenken ook niet, dat vele andere ineen
zullen schrompelen ten gevolge van het
iëbrek aan levenskracht en verdorren lang
voor de herfst gekomen is. Overmoedig
spelen we met den bloesemrijkdom van
onzen bloeityd. En als we den diepen ernst
van het leven een oogenblik bewu»; wor-
(ien, dan meenen we, dat we later nog wel
kunnen zorgen voor de ontwikkeling der
vrucht, dat ons leven anders zal worden
en onze arbeid en onze inspanning ern
stiger, wanneer maar eenmaal onze jeugd-
roes voorby is, en we ons tot gestadige»*
werken en leven zetten zullen.
Maar later is gewoonltfk te laat. Jn den
roet hem stood, I
Is Mj op |u>t
geweest
Zij schudde haar hoofd
„Ongeveer mhidernaclit sche.*n hij te onl
wake» en prevelde hij tofw Ik hoog mij
over h<«n heen, maar kon bet niet ver
staan Ik VorbeeMde nrij, dat hij oen nsam
idtejirak, maar eindelijk sliep hij Kil in.
-■n nu ziet hij er zoo mooi en jonR nil
ik Iten zoo Mij voor haar Maar ho»« komt
het, <lat hij hier zoo alleen ettert, terw ijl
hij vrouw en kimleren Mi Engeland hed.
zoo’n beminnelijk man? Toen hij t® Maat
W»« bet op te merken, woh hij zoo ttank
’mar voor M weinige wat ik Voor hem
kon doen, dat ik mij daarover ai den tijd
heh riiaaed
PhhieaH Pryor ndhudde zijn hooft!
..Ik veronderatel dat het. Mn v»n dn
IrvcnstragedfcMt kt, die nooit geheel hegre
pen wortlen. dan door het». (Me er een dwl
vim uitmnken. Er kan echter geen twijh!
aan zijn, dat ztj a«n hem geheet is. Van
Jaag sprakim uit al haar bewegingen» en
woorden Ik* vuur en de doodsan«M der
Mde."
De Speclkaartenwet.
By Koninklyk besluit is bepaald, dat zonder
betaling van belasting kunnen worden uit
gevoerd ten minste 144 spelen.
Voor de stempeling der kaarten zullen
twee stempels gebruikt worden van ver
schillende soort en grootte.
De stempelafdruk moet worden aanga
bracht op hartenaas. In spellen waarin die
kaart niet voorkomt, op een nader door den
Minister van financiën aan te wyzen kaart.
Voor de stempeling van speelkaarten
worden de navolgende kantoren aangewe
zen.
Amsterdam (Accijnzen), te-Gravenhage
(Invoerrechten en accynzen), Haarlem (In
voerrechten en accijnzen), Oldenzaal (ha
voorrechten en accynzen), Roosendaal (In^.
voorrechten en accijns op de suiker), Rot
terdam (Invoerrechten), Utrecht (Invoer
rechten en accynzen) en Venlo-station (in
voerrechten en accynzen).
