sesch
No. 14320
59e Jaarpan#.
dagen
mïHUN
r,™.. Zaterdag .22 Mei 1920.
t
Eerste Blad.
Feuilleton.
abrieken
i enz.
lemiuuwstu
prl|Mn.
reg 36.
D> Vrouwe van Darracourt
I f) -
Verbetering urgent.
2ST i.e-o.Axrs eij. ^K.cLArext^xxt5 e"bleL<i5L -xrooic G-o-vlcL®. exx Oxxxstxsicexi..
Revolutionnair complot in Frankrijk.
I *tïl
•hl
f i
in
BtHALTI ZON- EN FBI8TDAOKN.
1-4 npll tlM, «11. rao> l*M-
Bureau: M A R K T 31. G O U O A.
Administratie: Tslef. In tare. *1.
iEN VAN
o.
i.
34
TER” en W. L.
Dó
natr
O.»* wulfA)
75
I
EFOON 379.
abeerde zakken
M merk WA.
>edin gewaarde
iden Medaille*
Dit nummer bestaat uit twee bladen
met inbegrip van de Kindercourant.
rAN LOON,
i E. C. DE
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN:
Op de vrarpagiaa 60 booger.
tot
lags 6 uur.
wwao
door
CHARLES GAJRVICE.
(teratiiorteeerde vert^Ung v*n
I. P. WE8BELINK-V ROSSUM.
(NadTuk verboden
i H.afdita.|,
G.VOU sdrutmitUa u inguondM n«kMlu« bjj «mtrart M mm |M,a
(Mrdu „tja. Groot. IrtUn n rudm «ortho barakaad mu pluUralmto.
Zoo groeide het bedrijf den
het (hoofd, ook. doordat de
de noodige materialen voor
uitbreiding en herstellingen
'andaar een toestand van - ver-
Wj
I iidfU blOMMie toen zij al dte oo#«
tens, dat
nipt ,«•-
beweging
,t hon-
De minister
do C.
_weez er
Advortontiin taUMS worden ingezonden door tuMchsnkomst van aoUoda EooHian
«olaren, Advertentiebureau* on onna Agenten. K
coiiununurten in
de RueeiKhe en
laar hebben gekn
likten.
a paaseeren,
f recht door
pen tot de me
en de blaas,
ioodelpke ver
ve rwy deren,
leren vsrater-
fn ze in staat
■n hun werk
verrichten.
niet tevre-
met de gewo-
lier- of rug-
111 en, omdat
niet weet of
nieren wel
aangetast. U
indien U het
aljjk aan de
n hebt, roede
l uur een al-
d« vcriich-
conetateeran,
at de DE
erken on het
doren.
het gebruik
w- of groen-
behoeft gy
een. Hierdoor
een der be-
hetwelk uit-
>he eigen*
werking ver-
"ierscheidt de
n alle andere
e een bewtys
wende kracht
e uitoefenen,
schadelijk en
olmaakte go-
moet ynen zóó lang wachten, dat het ge
sprek uikw^la geen si» meer heétt; tele
grammen vorderen evan veie uren als vroe
ger kwartieren; de bediening aan vele lo
ketten ds uiterst traag, Soodat een gang
naar het postkantoor vaak een tijdverlies
van een uur beteekent, ent. enz.
De Hegeering zal moeten erkennen, dat
het niet langer too gaat. De
ergerlijke mededeeling van het Hoohlbe
stuur der Posterijen, dat men er niet op
rekenen kun, dat brieven Zaterdags na
12 uur in den middag gepost, Maandag <1, o.
v. in de eerste bestelling komen, heeft de
Minister eenigszins verzafht: zij geldt niet
voor plaatsen aan de voornaamste spoor
verbindingen. Het blijft nog onaangenaam
genoeg en de mededeelingen over de Zon-
dagsbestglling zijn al evenmin geruststel
lend; alleen de grootste steden en die pro
vinciale steden „waar de omvang der be
stelling zulks wettigt" behouden hun eenige
Zo ndagsbe stel ling; de rest van het land
krijgt een uurtje gelegenheid om breven
aan het postkantoor - af te halen. En de
Minister laat zich door de anti revolution-
naire en christelijk-hiatoriache heeren tel
kens verder in de richting dringen van wei
gering van telegrammen, die z Ij niet drin
gend noodig achten.
Ook hi«rtogen komen wjj op. hullen de
dienst op Zondag door hooger salarieering
meer kost, kan men voor Zondags-telegram
men, -gesprekken en -brievjn een hooger
tarief eischen. Daarover *alt te praten.
i Maar men blyvd’ons van hot Jij f mot re-
i deneenngen over het al-dan-niet itoodzake-
lyke van een bepaald soort telegrammen,
waarmee de heeren niet» te maken hebben
en welke censuur uitteraard tot een voor de
j hand liggende ontduiking door afgesproken
telegramtaal zou leiden. Hier staat de libe-
raai lijnrecht tegenover den clericaal. De
laats to zou nj/ts liever dan alle overheids
bedrijf op
hij arbeid op den Zondag zonde acht. Wij
daarentegen gunnen iederen ambtenaar
gaai
hela
BERICHT.
Maandag, 2an Pinksterdag zal
dit blad niet verschijnen.
Lu plicht Al wat zij to doen beeft te
erkentelijk to buigen voor de hulde, die
haai getrouwen en volgeUhgeu haar breur
haai getrouw ra
gra
„En het to atet gemakkelljk de edctaedi-
$o grieten van de mrat^te op jukte wij
le iu ontvangst te nomen, zei mevrouw
Dalton plrtFittg. „.Ik heb mijn vader, die
adjudant wad van dra groeten hertog van
hel ingtou, hoorea zeggen, dat, tol het in
ontvangst n-'inen van de hulde eenra me
nigte, groei» en grata verecOigd moeten
«orden
..Dat heeft Lucille in de uiterste pirfec-
tle gedaan,' antwoordde Mane Verner da-
4*dijk^ Geen keizerin zou genadiger en
aaivalllgi-r hebben kungeic gioliriwn ra
buigen. Ik lira er benieuwd .naar of lord
Merle er al zal zijn om on» te ontvan
gen! .Je wec% geloof k, niet dat l>arra-
court zelf aait wijlen dra markt»» hrefi
toebehoord en dat jeoott) het «nltol door
een geluklcig toeval, heeft gekp^pun."
IxKÜto schudde bet hooM.
„Ja, tot mijn spijt mort. ik. bekennen,
dM Ik niete van dat allea weet". zt4 ze
kalm „Je zult het mij morton vortellra
wanneer wij zij hield een oogwnhlik
rtl1 - „thuto zijn"
Menin Veruer lachte
„O, dear zal mijnheer Head wd zijn,**
antwoordde zij, .om je alkw te vertuin.
Hij hoort sidhudf graag praten. Hat te
een vreemde grtK?hledenia. - O. wat een
m--iLrtJben' Zie eena, Euollle, wak een pneh-
Kgc eorelwgra UJk. wij naderen de
plbata."
JfoMI’1 ui Uidlte, terwijl zij haar
I oogea voor een. oogenb ik wendde naar de
I vw-ifit) kijkers van haar gozetechapsdaine.
1 ..Koudl Ja als sneeuw 1 ijal Goede
I Iwanel, zie mij Ik ben een en al
1 opgewondenheid. Zelfs mevrouw Da.ton is
A Uü*4aan - te het atetT*’
te 'uzoer aangrijpend schouwspel",
I da oude dame gemaakt beliefd.
I “agrijpenl’', riep Mario Verner,
I J»* nadoetwte ujt. „En toch neemt jij,
I brt Op aloof je je heele leven niet
I .aweod
I gewild dat Mc gedaan
I vroeg 'Duoilte Darecourt kalm.
Ik vhlde dat jto gtrfan hack? lete!
I Alle»!”
I j’7win*er man <Aa» zott ik
I kJ? h®bben kunnen afnemen ea hen
I llet>ben- maar ik ben «een man
I allewMge vrouw mag
ndn—fag toten Kijken", hervatte
I *tó!roaw Verver. „Maar jij rit er Üfj en
1 7" J- »i>" «P. *o( Je keteerto
g "1 «Woore«, du Je «o aeud.
D<^bespreking in de Tweede Kamer van
iet oedrijf Posterijen, Telegrafie en
Telefonie ter gelegenheid van de jaarljjk-
öche regeling van inkomsten en uitgaven
aal ditmaal ook buiten den engeren kring
van de ambtenaren en hunne naasten be
langstelling vinden.
Onze' Poot had vroeger een jjrachtrepu-
tatie. De telegraaf niet minder. We her
inneren ons nog altQd het buitengewoon
waardeerend oordeel van de eerste journa
listen der wereld, die hier hun werk ver
richtten by de Vredesconferenties en we
waren trotach op zulk een vleiend oordeel
van mannen, die zoo veel stof tot vergelij
king hadden. De vlugheid van verwerken
der meest uitvoerige en lang niet altijd
even -luidelijlk geschreven telegrammen
w»s vaak verbazend, de ijver der postman
nen om de meest ónmogelijke adressen te-
lecht te brengen niet minder.
Dit alles is uit.
Niet, dat er geen verdienstelijke post
en telegraafambtenaren meerlijn. Die ziTrt
er gelukkig nog vede; ware dit n et zoo,
het 2X>u er nog heel anders uitzien! Maar
dit kan niet wegnemen, dat de k'achten,
de achteruitgang en langzame bediening
de overhand hebben gekregen. Men ziet
het goede niet meer; men ziet s.echts wat
niet deugt en--, wat vroeger zoo veel be
ter was. Ret is als met zoo vele andere
zaken; het is duurder en slechter gewor
den. Verwend als men was, voor we’nig
geld uitstekend bexiieml te worden, valt
de exploitatie de laatste jaren zoo bitter
tegen. De oorlog heeft ook dit prachtbe-
drjjf bedorven. Het leed geweldig onder
den crisis-druk en de mobilisatie; goede
ambtenaren waren onder dienst, nieuwe
waren haast niet te krijgen en het aanbod
van poststukken en telegrammen nam on
gekend toe.
leiders over
oorlog ons
hoog-noodige
onthield. Vand
geleken bjj vóór 1914 ontreddering,
welke door den onverwacht langen duur
van den oorlog, zóó diep is ingevreu^n, dat
«erst langzaam veitetering mogelijk
schjjnt
Verschillende Kamerleden hebben uiting
gegeven aan de alleszins gegronde klach-
faiM| mürt, de ouA
ptevtii Tk kom u
op hrt Hof. ntw. V«(.
■Hten je lU gsrishil"
i.iimne mown-- toon zij al <M» oo6» op
zf<-h gerfatX voelde.
Ik ben rnliw Danaeourt," zH invrim-
.telljk.
De oude man likte aan zijn voorhoofd
„Ea tk ben Simon Wl'
ao« man van «te
welkom te herten
kom twn lol God
Het fl^Kxlc Gevaar vestigt dus op 't
«ogenblik weer de voile aandacht op
zelf, mede door de landing te Enzeli
ae bolejewiki rechtvaardigen dour
heeft de door de wet ge
‘...^den, zei-
let haar sa-
acxiialen
loet ver
ten van bet publiek; de ontstemming was
niet gering. Men kan zeggen, (Ut over
„alles en nog wat" geklaagd wenlr terwijl
de Minister nog het geluk had, dal dit on
derwerp m een (als altijd) Biecht bezochte
avondvergadering behandeld werd.
iDe Minister heeft hier geen benjjdens-
waardige taak. Wij zien in den heer König
een bekwaam ingenieur en een eerlijk man,
zelfs een minister van goeden wil. Maar
er ie hier méér noodig dan een goeden wil.
De heer König is natuurlijk niet in het
P. T. T. bedrijf „nourri dans Ié sérail’’. Hij
kwam er dn als vreemdeling, zooals zjjn
voorgangers er in kwamen en zooa's zijn
opvolgers er vreeond in zullen komen. Hjj
moet drijven op de mannen van het Hoofd
bestuur en daar heerecht de fatale neiging
aan zoo vele groots bureaux eigen, om
alle fouten goed te praten, althans de
schuld op onderra af te schuiven.
Daarbij komt dat minister König geen
spreker is. Miaschien kón hij het wel,
maar hij durft ’t niet; wanneer h|j achter
de regeeringstafel zit, is hij „zwaar gela
den”, wat de ambtenaren noemen „klaar
gestoofd”. Dan heeft hij zjjn speech al
klaar, keurig getypt op een groot aantal
vellen papier, die afdeeling bij afdeeling,
tot een pakketje zjjn aaneen gesnoerd:
men weet uit het Voorioopig Verslag wel
Zoo ongeveer, wat er gezegd zal worden;
de heer König behoeft niet te hooren wat
de sprekers in de Kamer in het midden
zullen brengen 1 Als veiligheidsklep zit dan
nog vlak achter den Minister de directeur-
generaal, die nauwlettend toeluistert «n
zoo noodig een velletje volschrjjft, dat er
gens in de „redevoering” wordt inge-
laecht.
Een hartveriieffenden indruk maakt dit
schouwspel niet en men krygt hét gevoel
van een komedie, waarbjj de haar König
de acteur ia en de hoofd-ambtenanr de
ajReur.'.Het behoeft dan ook geenszins te
verwonderen, dat de rede van den Minister
op zjjn auditorium zoo sterk den indruk
maaikte van een goedpratery van ailes wat
bjj de P. T. T. niet deugt. En dit juist
ariteert de Kamer, die beu is van de ge
wone ambtelyke rinnetjes, waarmee men
de klagers met een kluitje in het liet zendt.
In zjjn repliek zei de Minister, dat dit vol
strekt niet in zjjn bedoeling had gelegen---
Een merkwaardig verechjjnsel
Ziedaar een Excellentie, die niets impro
viseert, die alles, droog als een notaris
klerk, voorleeat en wiens mededelingen
op zjjn toehoorders precies een legenover-
gesteldra indruk maken dan hy wenschte
te vestigen. En die, in zyn tweeden ter-
mjjn, dus zonder getypte antwoord-nota’s,
óen goeden toon weet te treffen
Zegt dit feit den heer Minister niets?
Het platteland klaagt steen en been, de
steden klagen niet minder luid; de be
stelling gaat te langzaam en met te veel
fouten; op intercommunale aanfluitingen
w^uk geleden nog era half ailgehon-
l««riing was op era Fraaiselie koet-
1?"
■ieh
(die
ue bolejewilci rechbvaaixbgen door aan te
voeren dat zich «diepen van Denikin in de
haven aldaar bevonden), door hun nieuwe
offensief tegen de Polen en dooi da ge
ruchten over een revolutie, die zich te
Moskou zou hebben voltrekken. Een tele
gram gisteren uit Kopenhagen ontvangen
duldt aan, dat al heeft geen otawentehrw
plaats gehad, het bestuur toch wol eenigs-
zins van ndhting is veranderd. Lenm en
'Irotaky zouden iets meer naar rechte «iin
gezwenkt oftewel tot de erkenning zyn ge
komen dat hun regeenngewjjze toch met
de juiste ia
Vermoedelyk hébben de commiMaruteea
dus wel hun zetel» behouden, doch hebben
- --.«g.,.;!.....,.. ------- --
GillIISIIIE COÜRANT.
ABONNEMENTSPRIJS» per kwartaal ƒ2.26, per week 17 cent met Zondagsblad
per bwarcaal 2.M, per week 22 cent, overal waar de bezorging pei looper geschiedt
Fraoee pet post per kwartaal 2.75, aset Zondagsblad 8.40.
Absas—tiatiT wordea dagelijks aangenomen aan ons Bureau. Markt 81. GOUDA.
Hj onze agenten, des boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS» Uit Gouda ea omstreke» (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels 1-80. eiken regel meer 8.25. i Van buiten Gouda ea dén bezorgskring:
1—5 regels 1-55, elke regel moer 0.80. Advertentiën van publieke vermakelijkheden
15 cent per regel. Advertestiën in het Za|erdsgnummer 20 bjjslag op den prjjs.
-.»k 1 -•* r—r-—
Redactie: Telef. Interc. 545. I
Motie vin vertrouwen. Besloten t«t opheffing der stakingen. Bolsje
wistische organisatie ontdekt. De positie der Russische sovjets. Het
offensief tegen Polen Bonar Law over de Poolacho kwestie. De botojo-
wieluKhe propaganda. Laatste zitting der Nationale Vergadering.
Duitschland en Frankrijk. Hongarije teekent. Turkije nog niet be-
aanvankelyk geen «ympatine voor dia be-
v-tging voelde doch, teneinde de iublUE u
handen te humtan. toen naar kluun toezeg
de, heeft er geen oer mee mgaiegd en aal
de medewertang m.sac»uen met naar be
staan moeten beöoeten en te eerder, nu de
gedane arrestaties on huMzuekingpn ga-
leed hébbtn tot de aatdeldung van een
complete utgsniaatie om m hrankru* aan
coaununistiech regime ia te voeren.
De leiders van het complot «tonden in
directe veitumbuig mat d« chefs dur rehea
ring in Hbsland. Verschillende groepen,
die Zich in frankrijk gevormd hadden om
twee centra, het blad .Sovjet" van Maunce
Hanot, oudtMsrnbte by den omnibuiaLonat.
en „La Vte üuvnere” van dan oun-radtr-
wyoer Monatte, telden tezamen ongeveer
00.(MX) pantonen. In geaehrdten. waarvan
het titelblad verawldde dat da Framtcóa
groep aangesloten was bij da comniunisti-
jche Internationale van Moskou, werd hal
sovjettiatuKh regime verbeertykt. Uit ge
vonden correspondentie van Monatte niet
Moakou ara blyken, dat het doel van de
eerwte Mej-bewegmg waa feiUnuks revo-
<utie. en dat de nationahaatio siechtr ears
voorwendael waa. Behalve Monatte wee
vooral de onderwijzer Lonot ae groote
man. Op het oogenbilk ayn wegens (Ut
complot era dertigtal personen vordachA
gearresteerd, van wie velen bahourea
het beetuur van do groote federaties
in de C. G. T.
Al» bewjja boe goed allee voorbereid
wae, wordt gemeld, dat een stempel ge
vonden ia met dezen tekst: Pan. Commu-
luate (cinquieme So wet) te »aaretairo.
Het ondersoek wordt voortgexet. met
name om te weten te komen op welke wjjse
de F ran sc he communisten in verbindiM
j.tonden met de Kiomische en hoe ze de
londsun vandaar hebben gekregen, waar
over zy beschikten.
ONS OVtMICWT.
Het regent moties van vertrouwen in de
Fraubche Kamer. Sinds Millerand ah pre
mier Ij opgetreden komt de modeusvling,
dat de Kafoer haar vertrouwen in de ra-
geering heeft uitgesproken, pcr.oüe* te
rug. Dozen keer heeft de bebaaduiing der
interpellaties oVer de spoorweg stek mg er
aanleiding tra gegeven. Bjj de hervatting
der debatten ’over de interpellaties gaf de
minister van Publieke Weriten L« Traquer
zjjn verontwaardiging te kennen over het
feit, dat de leiders der stakingsbeweging
durven beweren, dat zjj den minister ge
dwongen hebben, het wetsontwerp betref-
fende de i%organiaatio van de spoorwegen
m te dienen, en herinnerde hjj aan de ver
schillende verklaringen, die hü xn het par
lement heeft afgelegd, waarbjj hü beloof
de, het wetsontwerp, dat toon in voorbe-
i reidmg was, te zullen kullenen.
Millerand constateerde vervolg»
het voorwendsel tot de staking
lechtvaardigd is. Wanneer de
geslaagd was, zou dit het land mot
ge na nood hebben bedreigd. Dc mi;
verklaarde dat het noodtakel Uk is.
G. T. wetteljjk te vervolgen en
op, dat, terwjjl de agitators in Frankrijk
aan het steken waren, anderen In het bui
tenland het welslagen van hun pogingen
I afwachtten.
1 De regeering
oorloofdc middelen niet overschredei
ue de minister, en vraagt u, met h
men te werken aan dert atbeid van
vooruitgang, die alle Franschen m<
eenigen.
Nadat de debatten ower de interpellaties
in zake de staking waren geÖlmugd, nam
de Kamer met 526 tegen 90 stemmen een
motie van vertrouwen in de regeering aan.
Tegelijkertijd met de Interpellaties over
de stekingen zjjn deze zelf geëindigd met
uitzondering van de spoorwegstaking,
nationale raad van valcvereemgingsbonden
heeft n.l. met 96 tegen 11 stemmen en 15
onthoudingen tot hervatting van den ar
beid besloten, doch uit een circulaire van
den bond der spoorweglieden, gericht tot
alle aangesloten vakvereenigingen, bljjkt,
oat de order tot hervatting van den aibead
niet slaat op de spoorweglleden. De circu
laire spoorde aan tot voortzetting van de
beweging op de spoorlijnen.
Het zonderlinge in deze is, dat de bewe
ging op de spoorlijnen al lang tot edn mi
nimum van activiteit is gereduceerd. De
cheminota voelden van den aanvang af
weinig stakingslust en slechts een zeer
klein deel heeft aan de beweging deel
genomen. Van dezen heeft een groot aan
tal zich inmiddels weer aangeroeid. De
spoorwegstaking is dus büna een fictie en
de Confederation Gónérele du Travail, oie
een
pclfooT
„We kregen genoeg te eten zei Lucille
|iiet een gAmlach
„Baihl <lat weet-Ik! Maar denk eras aan I
pen koeiineleje op soltooj to St Malo, mon
ger eenlg vooruitzicht op iete, en nu de
nieesteree van dii aBee!” Zlj were inet
haar hand naar rechte ra Hiwh. „Ale er
nog lets noodig was om te bewijzen, dat
je een D.iracourt bent - wut de Hemel
zij dank art noodig ie dan zou je hou
sing nu het beate bewijs leveirm.'*
Een zacht bloejo verspreidde zich over
bet heldere, ovale gelaat van LuciltoDer-
racourt.
..Je vergeef',, zd ze, „dat deze ontvangst
den erfgenaam, den eigenaar van Derra-
oourt geldt. Ze geldt niet inij-mijzelf. Wan-
»>eer het iemand andere wM geweest - bij
voorbeeld era oud man of een van middel
Ijaren leeftijd - dan zoudyn zij hem even
hartelijk holjban tnepfuicht.'’
„Geed, maar nu ben jij do eigenares
vat Darracourt", wierp Marie V«mer
haar toe, „en het ie voor jou, ra je zit er
zoo kalm bijzoo koelCA goede he
mel wat ie dat?”
Het wan de hoommuziek van Darracourt
die, nadat zij het rijtuig In het zldB had
gekregen, fa de grootete dWiannoule \loe-
harette. V
T.udHe gltadachte.
„WÏJ rijn dicht bij brie’, arize matte-
,.DH ie een anufakkorpe.”
Meiuftrouw Verner boog zkh voorover,
van L75
aar zjj 2%
Het rijtuig waa deo hooldingsng gena
der! ai ging onder dra lioog door De
D^rracourizabe kopermuziek achoterde tra
hard mogsiljk. het volk juich», de man-
nen zwaaiden n*4 hun hoeden, w« paar
kinderen klommen, MuigHiuwdfad dow de
itöhoonheód van hun nieuwe iin-»*terw«, te
gen hel rijtuig ep eu pookten wkdeblo^
na i ou l.uctlUa auhooti
Me (Tri geweid warden de hekken open-
geworpen, maar hrt rijtuig hl.ild ztileoot*
oude iimmi raompelde mar voren.
„De oudste tawoncr,” fluisterde Marie
Verner, ,pa» nou op, Lucille, hora
ft» het gawwT en maak ja genwd om era
toespraak aan te hooren."
oude mao kwam hlootehooiita
vottn ra zag «te (buuee aan.
Wte ie de jonge mecst«rca*" SamaMa
en teen zij dll «feed, zag zij, tumriien de
boouien van de oprijlaan door, era groot
j^ljouw, links van de plaate.
„Wat is dat?*’ vroeg ze, wijzende mrt
kaar pcranol. „Itet moet Merle Hall zijn,
Luci Ie- zie eone".
LuüUle korte op zij en kon oog juist een
(jedw»lte zl"h van ren langen, witten gavel,
die aisechen de boorneD dóórkwam.
..-Ta, dat mort de plaate zijn van den
mnrkli-e van Mrtie zeide mejuffrouw Ver
ner gebaart, j.jo mae e huurman, Luctlle.
Ka jou, is hl] 't voornaamste pereonago in
Dturaoourt Wat een prachtige ptaate!”
«Luctile draaide tater hoofd om en keek
er naar mrt weinig be. ingrtcllfcng.
..Ik ten lienteuwd of hij er bij zal zijn
Cm je te verwrtkomen Hij fe te*! arm, en
mort daarom heel IxsIeeM zijn", vervolgde
Mnrie.
„Éoo weet je dat alle«?” vroeg Luctlle
met een rfUnMadb.
Marie Vereer lachte, terwijl haar scherpe
oogra reclita en linke Uirrad, allen opna
men
"I>et vertelde mljnhrer Head, de advo-
eaat mij," zei „Hij zou het jou wel
hebben kunnen vertellen, waar je was zóó
efaeiw tnrt Je gedachten, zóó vervuM mei
ja nieuwe grootheid», dat je hem geen aan-
dachk aahook. Ik heb een zwak wor bij
zaken - daar grort Ik in."
Ik grioof nirt, dat wij goed doen om
zooveel te praten," merkte mevrouw Dal.
ton arnrtlg op ..W] beletten mee Darra-
caurt hear p.fcht te doen.”
„Plicht," herhaalde Marie Venuri „Wei-
i lu/ts liever dan alle overheirfs-
Zondag radicaal sluiten, omdat
op di
- gunnen
*’nnrn^ zyn Zondagsrust, doch het publiek
belang gaat voor ons vóór en in sommige
bedryven gelyk de P. T. T. zal een
beperkte Zondagsdienst noodig bljjven. Kan
het zóó geregeld worden, dat de ambtenaar,
die principieel bezwaar heeft tegen Zon-
dagsarbeid in kantoren wordt geplaatst,
waar hst personeel groot genoeg is om dit
mogelyk te maken wie zou daar tegen
zjjn?
Doch men vergete nooit, hetzjj bjj de
quaestie van den Zondagsdienst, hetzy bjj
regelingen'van den dienst op gewone*werk-
dagen, dat de P. T. T. is een monopolistisch
Staatsbedrjjf, dat’zoo goed mogelyk dient
te zyn en dat het er is voor het publiek.
Een bedryf als dit behoort zich te schik
ten naar het publiek, dat er gebruik van
maakt en dat er gebruik van maken moet.
Niet omgekeerd!