O
59e Jaargang.
No. 14322
Woensdag 26 Mei 1920.
agtj
ze
1 if
i'
dit Rl»d
liegen
Feuilleton.
vijze
ekhandel
0 Noord.
!l Trouwen!!
luhkamermeubelen
inenkarten Spiegelt
Eikenhouten But
Üubfeuieuil», Zij,
en, Leeramtiul
Men, Wollen-fl
atraeten, en> 1
PJES 111
>OR JONG1
«PLANNB
Bil, lilt Itk
'elefoon 12
Da Vrouw» van Darracourt
door
Publicatie van^documenten.
XTïe-cfws ezx voor G-ond.©. en Oxxxstxelcesi.-
i
II
BEHALVE ZON- EN VIEST DAGEN.
1—4 r«n>a /LM, elke regel meer /»Jt.
RAK.
op
H,
LA
Bur^w: MARKT 81,
OÜDA,
Administratie: Tatef. latere. U.
W(
l" w<
1
en
r d<
de
Karei.
Susie Bond, Miss”, zei het
(W«U remfei.)
lU'jta/J
Advertentièn kunnen worden ingezonden door tuaachenkomet van soUede Boekhaa-
lelaren, Advertentiebureaux en onae Agenten.
ibonneme
genomen
RT, Gom
>nbe-
u De
bet
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
Op do voorpagina 50 hooger.
ir Hamn-
xieh sal
den besorgakring:
tt 040. Advertentiën van publieke vermakelijkheden
In het Zaterdhgnummer 20 bjjalag óp den prjja.
VtfEN.
onnementen
nomen door
K)M,
Warfdlnxveen.
rter ia
benig
831 204
■n f 2.50
rni. «i
we g
de
He dit
an
jvenc-
delen.
sr-pi
iter
en
sring
nblij
,een„
|ept acht
K is !wee
gedul
|ksche I
scheept
twee m:
rijden.
daarvoor zou,
voorname!,,-
n Hindenburg.
in, i
aard is
te doen
ling met
geven. Dt
ernstig.
fd t
waarom
zich ----
de verantwoordelijkheid
- —edssver-
op zich
i dat de
hebben
beg nselen
toe te
OHARLES GARVTCE.
Gaautboriaeerde vertaling vm
I. P. WtüS8ELINK-v R0S8UM.
(Nadruk verboden.)
raaf Bem
an. (Whs-
|ttf J2000fl betrouwbare roramunijten. Staking,
Jj ONS OVIRZICMT.
lijnen tijd is voorbijgegaan
oeend (bleven van „.onf—
rlementaire onderzoek;
n Duftschland een,enq
idhuLdgwestie, heeft in
[van zjich laten hoorei
men tan iwzienlbarenuo
enfita uitgepft. „S
pt bronnen blij kei
fe bjJ&|n, vo*mai£;’“*_
hg’iaUl' zich er op toeli
meesteres de mooiste en liefste jongedame
was, die ooit op aarde had rondgewandeld.”
Lucille zonk in den stoel neer en liet haar
oogen gaan over het park. Alles wat haar
overkomen was, was zoo vreemd, zoo won
derbaar, dat het haar een droom geleek. Een
week geleden was zij een wees, een meisje
van geen beiteekenis op *cn kostschool te
St. Malo, zonder eenig vèöruitzicht in 't le
ven dan het zeer bescheidene om gouver
nante of leerares te worden.
Zij wist, dat zij een oom had, rijk en in
vloedrijk, eigenaar van Darracourt, maar
zij had hem nooit gezien en had nooit een
voet op Darracourt gezet, zoodat die weten
schap niet veel beteekende en zij er weinig
om gaf. Zjj had haar eentonig schoolleven
jaar in jaar uit onafgebroken doorgebracht
in ongestoorde kalmte. Haar schoonheid en
de door ieder gevoelde bekoring, die vai^
haar uitging, had haar populair gemaakt
bij haar medescholieren en bemind bij haar
onderwijzers; zij was er gelukkig geweest.
Maar hoe populair en bemind ook, was er
toch iets in haar karakter, waardoor zij de
anderen op een afstand hield. Het was niet
omdat zij knap was, niet omdat zij trotsch
was, hoewel de trek of de fout met het
bloed van de Darracourts door haar aderen
vloeide, maar er sprak uit haar een zelf
standige persoonlijkheid, die haar terughou
dend maakte, waardoor zij zich gescheiden
hield van haar omgeving. Zoo had zjj voort
geleefd, uitziende naar een onzekere toe
komst, en zich afvragend wat met haar zou
gebeuren, toen op een morgen mijnheer
Head, de advocaat, op school was gekomen
met Je overweldigende tijding, dat haar
at aan de
jrbroken
punten 60 K~M.
tussische handeledelegatie te Ko-
telegram ontvangen,
dat de Polen op het
i en dat de
een groote hoeveel-
en levensmiddelen
-eid. Alk
de vreei
Garde heeft
-ipend.
ig zal voorloopig naai
larheen ook de Sjah
veglieden,
te vervoeren.
r;‘—7n heiden
der
0 -
„Die wensch is duidelijk genoeg,” zei ze,
>Jk verdwijn dadelijk.”
Lucille ging naar het venster en zag neer
op het in het zonlicht badende grasperk, dat
*ich als een eindeloos groen tapijt ver uit
strekt». Het rumoer en het gegons van de
menigte suisden nog in haar ooren; de op
winding was gevolgd door een zekere ver-
dooving. Zij keek zonder te zien naar de ka
menier, die haar toilettafel in orde bracht
een geweldigen koffer uitpakte. Toen het
meisje daarmee klaar was en haar hoed en
mantel nam, zond zij haar weg.
kunt nu gaan. Ik moet een beetje uit
rusten, en zal je straks bellen. Hoe heet
„Susie
meisje.
„Een lieve naam,” zei Lucille, en door die
•nkele woorden stal zij dadelijk het hart
v*n het meisje. „Ik zal dadelijk bellen.”
Susie schoof een grooten ruststoel by het
raam van het boudoir, schikte de gordijnen
dat het licht werd getemperd en ver-
'r*en °P haar teenen om in het dienstbo-
danvertrek te gaan vertellen, dat „de jonge
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ1.15, per week 17 cent, met Zondagsblad
per bwanaal l.M, pit week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt,
from pe» post per kwartaal ƒ1.78, met Zondagsblad f 8.4®.
HyiwiMty» worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt SI, GOUDA,
enne agenten, den boekhandel on de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regel* 140, eiken regel meer 0.25. Van buiten Gouda
1—5 regel* 145, elke regel mfei
15 oent per regel. Adverte*ti«n ll
E8ENDE
rftfcisQ.1
o
l(, blaatil.kt,,
an, aambalan
villekeurige utine-
geheime ziekten,
ezwellen, impoten-
i snelle genezing,
nderbare planten-
DAMMAN, ver-
85 met bewijzen,
ABILIE, Groote
nauwkeurige om-
4857 15
Herin wordt o.m.
Amenka binnen
eitig worden be-
r(in Amerika dat
I ontbreext en
aan officibele
itreffende «en
^sleohtö één uit-
«landsche Zaken
■eeft to verkla-
djis met de Ver
ne waarop de
tevoerd te on-
,e onderbande-
e schorsen.
or de pre-
mgres
het g®en oorlog wil.
lerom een telegram van
het ministerie
te Berlijn.
zeel
Asthma,
•ht, Inge-
eloosheid,
aterzueht,
in allerlei
In ’t bij-
s, Croup,
Hersen-
Tand- en
enz.
ifenKsehe:
rjdie.'lbron
v geh de wérekj l.af e
zetten, haddenïf—1
oen tot het’foog;
dat het publiek
geert Dat moM
broken. Plotselli
documenten óp-de
gestort, d"r± zïï
Duitsche parlementaire commissie
van een
ig hebben cr
Wilson en
Gewone advertentiün en ingebonden mededeeliagen bij contract tot z**r geredu-
cMrd*n prijs. Groot* letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
enqu.teH
legerleiding'
brief van eli
liutalt
xd8, een rapport van graaf Bern-
n buitenlandsche zaken (Washing-
laart 1916) wondt o.a. gezegd:
strijd tusschen Wilson en het
president de overwinning
iet is slechts een schijn
overwinning, die hij bovendien dankt aan
‘l, dat hij aan de leiders van het
beloofd heeft alles te zullen doen
ccrlog met Duitschland te vermii-
Duitschland mag er óp vertrouwen,
regeering eerlijk zal
uit de tegenwoordige
Jen.
i telegram van gn
itenlandsche zakei
fluisterde zy met een lachje van ergernis,
„en evenals een kind, dat te veel speelgoed
heeft, wil ik de maan hebben. Wat zou
Marie nu tevreden en gelukkig zyn, wan
neer zy in mijn plaats was! Terwijl ik
maar naar wat verlang ik dan toch?" Zü
strekte de armen uit en lachte opnieuw.
Susie kwam op het bellen binnen, zij had,
als iets dat vanzelf sprak, op de trap ge
wacht en begon als oen meisje, dat plezier
in haar werk heeft, de kleedingstukken uit
te pakken, die onder leiding van mevrouw
Dalton te Parijs waren gekocht.
Terwijl zij bezig was zich te kleeden,
werd Lucille opgeschrikt door een zwaar
bel gelui, en enkele oogenblikken daarna
klopte Marie Verne^-z^n de deur.
„Dat is de bel/voor het diner, Lucille”,
zei ze. „Ben je /laar? O, lieve, wat staat
die mousseline Xe goed!” Haar scherp oog
gleed over Lifcille’s rank figuurtje. „Ik
dacht, dat ik er tamelyk goed uitzag, maar
jij ...I"
Lucille glimlachte. „Ik heb ook een goede
kamenier gekregen”, zei ze.
Susie bloosde van genoegen, en maakte
een buiging. „O, miss!” stamelde zij, „het
is omdat u zelf zoo mooi bent, het ligt niet
aan uw japon.”
„Zie zoo”, riep Marie Verner uit, „dat
is nu nog eens een eenvoudig compliment,
eenig hoor!”
Zy gingen naar beneden, waar mijnheer
Head in den hall op haar stond te wachten.
Hij bood Lucille den arm en geleidde haar
in de eetzaal.
passingen,
nwikkelin-
Vpnotisme,
lilk. Het
liden met
ig in het
iet gelaat
Rimpels,
»n, hoofd-
ale gevoe-
il, nieren,
Ongeluk-
oorlogvoeren hem zijn troon zou kosten.
En wat de „ondergang” zijner volken aan
belangt, rooskleurig ziet de toekomst er
nog niet voor hen uit.
Hongarije heeft eindelijk vi coactus,
besloten het vredesverdrag te onderteeke-
nen, waarcan de buitengewone gezant en
gevolmachtigde minister Iwan von Praz-
novsky den 22en Mei te Versailles mede-
deeling (heeft gedaan. Hij overhandigde bij
die gelegenheid twee brieven, waarvan de
officieèle tekst thans wordt gepubliceerd.
Een is onderteekend door graaf Albert
Apponyi, den voorzitter van de Hougaar-
sche vredesafvaardigmg en zet de redenen
uiteen, waarom de Hongaarsche vredes-
afvaardiging zich niet gomachtig I be
schouwde om dc
voor de onderteekening van het viedei
drag in zyn tegenwoordigen vorm
te nemen, o.a. wondt er op gewezen
verbonden mogendheden verzuimd
de door hen zelf verkondigde I
van het zelfbeschikkingsrecht
passen.
Afgezien
welke het
zichte van
betwistbare
het deze,
heeft
oom Darracourt van Darracourt haar de ge-
heele bezitting al zijn schatten had
nagelaten. Sommige meisjes de meeste
meisjes zouden verrukt geweest zyn;
maar zooals Marie Verner zei, dat was van
Lucille niet te verwachten. Zy aanvaardde
de plotselinge verandering in haar lot als
een Darracourt. Toen de onderwijzeressen
en de meisjes zich rondom haar verdrongen
om haar opgewonden geluk te wenschen,
keek zei hen glimlachend aan en zei: „Dank
u", juist zooaJs zy: „Dank u” gezegd had
tegen den ouden Simon Waller bij het hek;
hoewel haar hart vol was tot overloopens
toe en het bloed haar ontstuimig door de
aderen stroomde.
Mynheer Head was een eerlyk rechtsge
leerde en een vriéndelijk man, die zich niet
alleen tevreden had gesteld met het vol
brengen van zyn wettige plichten. Aange
zien, om te beginnen, de eigenares van al
die schaten geheel alleen op de wereld
stond, en zy die grootsche plaats, die haar
was ten deel gevallen niet zonder eenig ge
zelschap kon gaan bewonen, had hy naar
een dame van middelbaren leeftijd uitgezien
en de hand kunnen leggen op mevrouw
Dalton, het puikje van volmaaktheid. Ver
volgens had hy ook ingezien, dat Lucille be
hoefte zou hebben aan jonger, vroolyker
gezelschap en had hij haar gevraagd of er
onder de kostschoolmeisjes niemand was,
die zij daarom gaarne zou meenemen.
Er was toevallig een meisje met wie Lu
cille intiemer was dan met de rest. Dit
meisje, Marie Verner, was evenals Lucille
een wees. Zy geleek in niets op Lucille en
het was misschien juist daardoor, want te-
De bokjewiki streden de laaüte dagen
met «ucce».
Naar verluidt hebben ze Kief heroverd,
het Poolache front aan de Dwin* op en
kele plaatsen doorbroken en zyn zo op
sommige punten 60 K~M. opgerukt.
De Russische handeledelegatie
penhagen heeft een telegram
waarin woidt gemeld, dat d
goheele front terugtrekken
bolsjewistische lugera
heid oorlogsmateriaal
hebben buitgemaakt.
Tegelijkertijd rukken de bolajewiki ook
in Perzië voorwaarts. Volgens Havas-be-
nebten uit Teheran wordt de ontruiming
van de stad voorbereid. Alle maatregelen
tot bescherming van de vreemdelingen zijn
genomen. De Rootle Gande heeft het bom
bardement geoi
iDe regeering
dan gaan, waai
begeven.
De tegenstanders der bolzjewikj vleien
zich met de troost, dat ze inderdaad n et
aoo sterk zijn als *t lijkt. De Moscow
Pravda deelt n.l. mede, dat volgens de al
lerlaatste officieele statistieken de commu*
nistische partij in Sovjet-Rualand niet
meer dan 600.000 leden telt. Van deze
600.000 worden er volgens hetzelfde blad
slechts 120.000 beschouwd als ..betrouw
bare communisten".
De lersche Sinn Feiners, die lederen
feestdag gebruiken om een» extra van zich
spreken, hebben de Brltsche regee
rt Pinksteren handen vol werk ge-
Je toestand is vooral te Dublin heel
Systematisch wordt verzet ge
pleegd tegen alles wat verband houdt met
het Engelsche leger, dat wellicht te eeni-
ger tijd zal worden gebruikt om de kop
pige Ieren tot rede te brengen.
Nadat lersche bootwerkers er voor had
den bedankt munitie voor het leger in
Ierland te ontschepen, weigerde»» lersche
spoorweglieden, ontscheept oorlogsmate
riaal te vervoeren. In de lersche haven
van Kingstown hadden soldaten ingevolge
ut weigering der bootwerkers munitie ont-
en op een trein geladen, waarop
lachinisten weigerden, dien trein te
Het andere lersche spoorwegper
soneel dreigde tot een algemeene werksta
king te zullen overgaan, ingeval deze bei
de machinisten geschorst mochten worden.
In de lersche haven Ballynamore wei
gerden machinisten een trein te laten loo-
gengestelde karakters trekken elkaar aan,
dat Lucille en zy vriendschap hadden ge
sloten.
„Wanneer Marie Verner wil, neem ik
haar mee”, zei Lucille, en Marie Verner
was verrukt over het aanbod.
Binnen een week waren alle voorberei
dende maatregelen getroffen en nu zat
Lucille aan het venster van Darracourt
haar Darracourt uitziende op het park
haar park zooals het daar lag, builend
in den schitterenden Juni-zonsondergang
Het was vreemd en wonderlyk, maar «le
gewaarwording opgewekt door al het nieu
we en belangwekende, was vermengd met
een gevoel van eenzaamheid en verlaten
heid.
By sen man zou, in haar positie, het ge
voel van eenzaamheid reeds verklaarbaar
zyn, hoewel te meer dan by een jong
meisje, met al haar teer hunkeren naar lief
de en sympathie? Zy waren allen verheugd
geweest haar te zien de pachters hadden
gejubeld, de bedienden waren haar te voet
gevallen, haar naaste buurman Lord Merle
was haar komen verwelkomen en toch
toen zy op het balkon stapte en zich over
de leuning voorover boog, starend over het
zich ver uitstrekkende terras, kwam er een
gevoel van Eenzaamheid over haar, een
smachten naar iets, dat zij niet onder woor
den kon brengen alsof de wind plotseling
van Zuid naar Oost was gedraaid en haar
deed huiveren. Een oogenblik daarna v »elde
zy zich beschaamd by die gedachte keer
de zich van het venster af, ging snel de
kamer door en belde.
heb alles wat ik kan verlangen”,
van de onrechtvaardigheden,
vredesverdrag bev-i ten op-
Hongarlje, schendt het het'on
recht der bevolking, deordat
zonder dat zü van haar wil ken-
kis heeft kunnen geven, aan nieuwe sta
ten toewyst. Wü willen ons niet ontvein
zen te erkennen. ®oo besluit deze brief,
dat de geleibrief van de verbonden mo
gendheden den weg schynt te openen om
zekere onrechtvaardigheden, welke het
verdrag bevat, uit te wieden, doch dit xün
politieke overwegingen, welke buiten het
arbeidsveld van de vredesafvaardiging
vallen.
De tweede brief is door minister-presi
dent Simonyi en Teleki, den minister van
buitenlandsche zaken, geteekend en zet
uiteen, dat de Hongaarsche regeering zich
aansluit by de protesten der vredesafvaar-
diging, vooral ten aanzien van de openlijke
schending van het zelfbeschikkingsrecht
der volken, daar alleen dit rechtsbeginsel
van aard is om moeilijkheden te voorko
men.
Verder Wordt opgemerkt, dat de opne
ming van Hongarije in den volkenbond
wordt afhankelijk gesteld van het getrou
welijk nakomen der verplichtingen, welke
voor het land uit het vre<lesverdrag voort
vloeien, wat echter Hongarye moeilijk zal
vallen. De Hongaarsche regeering koestert
de overtuiging, dat de groeiende toenade
ring zich in alle vraagstukken, welke het
verdrag opwerpt, zal laten gelden en een
end zal maken aan alle onrechtvardighe-
heden, welke in den geleibrief niet uit
drukkelijk genoemd zün, of niet als zoo
danig erkend worden. Dit aannemende en
met volledige erkenning van den ems'dgen
toestand des Lands meent de Hongaarsche
regeering der onderteekening van hot vre
desverdrag niet te mogen weigeren.
Het sluiten van vrede is voor Hongarije
om twee reden van belang: le. om zijn
buitenlandsche positie steviger te maken
en 2e. om de regeering meer gelegenheid
te geven zich bezig te houden mtt de op
lossing der binnenlandsche kwesties. Er
heerscht nog verdeeldheid en onrust en er
a^tMttei T»W. lAteiy. M5.
pommissie publierort documenten. Achter de coulissen der
Duitschland en Amerika voor den duikbootoorloK- Een
-keizer Karol. Hongarije en de vrede. Bauer en Ehrhardt
l? Oomarach der bolsjewiki. Teheran woifdt ontruimd.
1r 74 in lèrland.
T--1
De kaatetler: Het besluit tot atkondi-
ging van den oinbepe^kten duikboot^oorlog
is ;dus afhankelijk vata de uitwerking diq
wy ervan kunnen verdachten.
Hölzendorff; De onbeperkte duikboot-
oorlog biedt het voorpifzicht, dat wü En
geland vbor den volkenden oogst klein
zullen krijgen. Over het geheel zün de
vooruitzichten voor denj onbepefttten duik-
boot-oorlog zeer gunstig.
Von Hindenburg: Wjj^ayn op alle even
tualiteiten voorbereid, zoowel tegen Ame
rika ah tegen Denemarken, Nederland en
Zwitserland. De duikbootikruiseroorlog
brengt slechts een kl&ne vertneerdering
van het succes. Wü moeten op de meest
energieke, meedoogenlooze wijze optreden.
Daarom: de onbeperkte dulkbootoorlog,
Wan 1 Februari af. De oorlog moet zoo
spoedig mogelük ten einde worden ge
bracht, al kunnen wü het nog langer uit
houden. Het moet echter met het oog op
de bondgenooten.
Von Bethmann: Het laat zich denken,
dat de duildboot-oorlog het einde van den
oorlog nog verder weg brengt.
De geschiedenis heeft ons geleerd, dat,
ondanks Von Bethmann’s tegenstribbelen,
de onbeperkte duikbootoorlog is afgekon-
digd. De verantwoording daarvoor zou,
blykens deze publicaties, voornamelijk
neerkomen op Ludendorff
De N. R. Crt. geeft een overzicht van
de bovengenoemde documenten der enque-
te-commissie. Ze zijn genummerd van 191
tot 218. Niet alles in deze documenten is
nieuw. Maar, terwyl zy ook nog menige
onthulling bevatten geven zü voor het
eerst een blik achter de coulissen op oe
verhouding tusschen Duitschland en de
Vereenigde Staten in den tüd voor den on-
beperkten duikbootoorlog die de definitie
ve breuk ten gevolge had.
Het is onmogelyk de documenten stuk
voor stuk te vermelden, we moeten vol
staan met het volgende er aan te ontlee-
r.en:
In no. 198,
storff aan bv
ton 10 Ma::
In den
congres heeft de
behaald, maar hc
overwinning,
het feit, dat
congres
om een oorlc
den. -
uat de Amerikaansche
pogen een uitweg i
moeilijkheden te vind<
No. 199 is een
storff aan buil
hmgton 26 April 1916). H|
opgemerkt:
Duikbootoorlog zou in
zekere grenzen als we(
schouwd. Men meent óchter.in
in Duitschland de goede wil
uat Duitschland zidh niet i
geschreven verklaringen »e1
duikbootoorlog zou houden/
Volgens Bernstorff is er ^U
w&g, namelijk dat Buiteijai
aan Benutorff volmacht f
ren, dat Ouitschltmd bereid
eenigde Staten over de W
duikbootoorlog zal worden
derhandelen en tijdens dl
Ijngen den duikbootoorlog -
Indien men in Amerika niet voor de
sidentsver^ieizing stond, zóu het Con
medewerken omdat, “-“1“
No. 202, wederom een telegram
Bernstorff aan het mi:nsterie van Buiten-
landsohe Zaken te BerlÜn, dxi. 2 Juni,
merkt op, dat er Wilson veel aan gelegen
is den indryk te vermüden dat Duitsch-
iand vrede noodig heeft en Wilson daarom
in zekere mpte ten gunsté van Duitsch
land zou intervenieeren. In regcenngs-
kringen alhier is men algemeen van mee-
ning dat een beslissende militaire over
winning van een der oorlogvoerende par
tyen onmogelyk is. Juist daaren: wil Wil
son tusschenibeide komen, daar hü,een ein
deloos en vruchteloos bloedvergieten voor-
ziet." V
Verder seint Bernstorff dut House ëNbü
hem voortdurend op aandringt, dat Duitsch
land toch vooral niet te veel verlangen
naar vrede moge toonen, daar anders de
vyanden van Duitschland een afwüzende
houding zullen aannemen.
Tenslotte, otn de QüjthylUngenreeks te
voltooien, heeft graaf Julius Andrassy een
telegram gepubliceerd, dat Keizer Karei
van Oostenrijk in October 1918 aan kei
zer Wilhelm heeft verzonden. Hoe zwaar
het mü ook valt, zegt keizer Karei, het is
todh myn plicht u mede te deelen. dat
myn volkeren den strijd niet meer kun
nen verdragen en hem ook niet langer
willen voeren. Ik heb het moreel recht
niet, mü tegen dezen wil te verzetten,
want er bestaat geen hoop meer op een
gunstigen afloop. De moreele cn physieke
middelen tot het voortzetten van den oor
log ontbreken geheel. Door my langer te
verzetten, kan ik alleen noodeloos bloed
vergieten veroorzaken, en dat verbiedt my
myn geweten. Ook de binnenlandsche or
de en het monarchistische beginsel loopen
ernstig gevaar, indien het niet ge.ukt, den
oorlog te laten eindigen. De plichten van
bondgenoot en het vriendschapsgevoel
moeten buigen voor de hoogere plicht om
myn volkeren van den ondergang te red
den. Daarom deel ik U mede, dat het
myn onwrikbaar besluit is binnen 48 uur
een afzonderlyken vrede met onmiddellü-
ken wapenstilstand te vragen. Myn gewe
ten gebiedt my dit.
In ware vriendschap.
GOUDSCH E COURANT.
TER8CHUNT DAGELUK8
worden groepen v*n memwtren gevonuen
die het huidig bewind zouden omver willen
werpen. Hot gevaar dreigt met uitsluitend
van link», de rechtschen zyn ter school
gegaan by hun felle tegenstander»: de
bolsjewiki en trachten hun ideeen buiten
de grenzen van hun eigen land ingang te
doen vinden. Kolonel Bauer, een der lei
der» uit den Kapp-putsch, moet zich op
't oogenblik in gezelschap van kapitein
Ehrhardt, de aanvoerder van de beruchte
troepen die uit het kamp te Munsl
ontvlucht. Beide boeren moeten zich
houden met contra-revolutionnaire orga-
niaatic-plannen.
conthul-
-.ekings-
mquete
in vele
poren en
»ndo be-
„Schet
m nu
ijbelyk dé
-- J# toeleg-
toe in verbazing te
Is 'm reserve gehou-
waanop.zé meenden,
e prikkelloctuur be
±t mei <iii aange-
reer eenu Jawiue van
.,_Juldige lezers neer
gestort, dank zy de publicatie] door de
Duitsche parlementaire commissie van on
derzoek van een reeks stukken, die be
trekking hebben op de vredeeactie van pre
sident Wilson en den duikbootoorlog. Te-
zelfder tyd maakt de Vossiache Zeitung
twee geheime protocollen over den duik
bootoorlog openbaar, die echter niets an
ders zyn dan een deel der documenten der
enquete-commissie. Het protocol van een
conferentie op 8 Januari 1917 by Hinden
burg bevat de kantteekening„Geheim.
Van hand tot hand”.
In deze conferentie las admiraal Von
Hölsendorff, dhef van de admiraliteit,
eerst de voornaamste zinnen uit zün beide
brieven aan Hindenburg voor, waarin on-
middellyke afkondiging van den oi’
perkten duikbootoorlog wondt geëischt.
generaal-veldmaarschalk verklaarde
hiermede ten volle eens te zyn.
In het verdere verloop van de zitting
apeelde de Duitsche nota over de gewa
pende stoomschepen een rol. welker
agressief optreden tegen de duikbooten aan
gevoerd werd als motief voor de afschaf
fing van den kruiser-oorlog.
Admiraal Von Hölizendorff deelde mede,
dat de Rykskanselier telegrafisch verzocht
had, deze nota nog vast te»houden. Hy
meende, dat men hem voor een duikboot-
val plaatste.
Ludendorff, Hindenburg en Hölzendorff
discussieerden uitvoerig over de vraag wel
ke houding aan te nemen als de kanselier
zyn steun aan den duikbootoorlog weiger
de. Hölzendorff meende dat Hindenburg
dan kanselier moest worden, doch deze
weigerde, op grond dat hü niet met den
Ryksdag over weg kon.
Uit de aanteekeningen van de bespre
kingen tusschen den riikskanselier. veld
maarschalk Hindenburg, Ludendorff en
Von Hölzendorff op 19 Januari 1917 te
Pless, dient het volgende te worden aan
gehaald:
’t Was al te laat, toen (nu ex keizer
Karei tot de conclusie kwam dat langer
